♥ มาแต่งกลอนแก้เหงากันนะ ♥

noobeibei


คติธรรมประจำวันนี้

"ย้อนมองส่องตน"

ย้อนอย่างไร มองอย่างไร ส่องอย่างไร ในกายตนใช่ไหม
ไม่ว่าในโลกของความเป็นจริงทุกคนเจอเรื่องต่างๆๆมากมาย และมีคำว่ากิเลสเยอะมากมายมาเกี่ยวพันในชีวิต การที่เราจะทำให้ตัวเองหลุดพ้นจากโลกีย์ทุกได้นั้น สิ่งที่ทำได้ก็คือ
"การย้อนมองส่องตน " ย้อนไม่ใช่ว่าย้อนมองส่องแต่คนอื่น นั่นและคือทุกข์ คือ การสร้างกิเลส การสร้างบาปกรรม โดยเราไม่รู้ตัว พึ่งสังวรเสมอ ว่า อย่าพยายามไปส่องไปย้อน ผู้อื่น ถ้าย้อนทั่งส่อง เรื่องในของคนอื่น คิด ซาระตะ สะ ทำให้ตน เหนื่อยและเป็นทุกข์ คนที่ถูกส่อง ถูกย้อน เขาไม่ได้รู้สึกไรกะคุณเรย แต่ คนที่ทุกข์คือใคร ก็คนที่พยายามไปจับผิดคนอื่นนั้นแหละ ย่อมทุกข์และตกในวิบากกรรม ย่อมหนีในโลกีย์ไม่พ้น
แต่ในทางกลับกัน สิ่งที่ ควรทำดีที่สุด
"ย้อนมองส่องตน ส่องในกายตน ส่องใจตน พิจารณา ว่าเรา ทำดีแร้วหรอ เรากำหราบจิตเราแร้วหรอ เรามีสติ ในการแก้ปัญหาเราแร้วหรอ เราเรียกจิตเราที่วิ่งโลดแล่นในโลกีย์มาครบแร้วหรอ นี้คือส่งที่เราต้อง ทำ และนี้คือ คติธรรม ที่ว่า ย้อนมองส่องตน ส่องตัวเอง ก่อน กวาดส่องไปติไปเตียนไป วิจารณ์คนอื่น จำไว้ ว่าคนที่ถูกวิจารณ์ ไม่ได้ทุกข์เหมือนคนไปส่องนะ ฝากไว้ให้เพื่อนได้นำไปเป็นข้อคิดในการศึกษาธรรมต่อไป
...............................................................................


(ขอบคุณภาพจาก noobeibei )
คติธรรมประจำวันนี้

"ย้อนมองส่องตน"
สติปัฏฐานสี่ข้อหนึ่ง.......มองกาย ในนอก
กายในมองตนกาย........รูปขันธ์
กายนอกมองอื่นกาย......กายตน เหมือนกัน
สรุปปลงอนิจจังขันธ์.....ไตรลักษณ์
............................................................._/|\_
มองกายนอกคิดติ........กายอื่น ให้ร้าย
ร้ายนั้นสนองคืน..........ตนรับ
กายนอกธาตุขันธ์อื่น....ไม่รู้ เฉยนิ่ง
ที่รู้คือใจเราไหวรับ.......ผู้เดียว ทุกข์เอง
............................................................._/|\_
วิจารณ์คนอื่นคิดขุ่น.....วุ่นวน
ความสงบหายข้องตน...วุ่นใจ
ดีร้ายอื่นกายตน..........บ่ใช่ แต่เหมือน
มองนอกย้อนมองใน.....ส่องตน เจริญธรรม
............................................................._/|\_
...................................................................................................
หากยังมีสมุทโยใจจ้าวส่องออก
ล้วนกลับกลอกทำใจให้หลงดล
ทุกอย่างคือกรรมคงให้วัฏฏะวน
ขังสัตว์ดลหลงเวียนบ่สุดปลาย
............................................................._/|\_
กรรมทำด้วยไม่รู้.....คือกรรม บาปบุญ
รู้แล้วทำคือกรรม.....เช่นกัน
ยึดเจตนากรรม.......แบกไว้
ไม่ยึดคือทำทัณฑ์...ไม่รู้ คือกรรม
............................................................._/|\_
ระวังไม่ระวังทำ..........บาปบุญ คือผล
ระวังทำในเขตบุญ.......ผลสุข
เขตศีลคือเขตบุญ........เป็นฐาน เจริญบุญ
นอกเขตบุญเกิดโทษ....ไม่รู้ คือกรรม
............................................................._/|\_
หากไม่ยึดเช่นอริย......ทำทำ สักแต่
เป็นกรรมไม่มีขาวดำ...อริยท่าน
แต่เราท่านปุถุชนทำ....ต่างกัน
แม้ทำไม่ยึดเช่นท่าน...ล้วนกรรม บาปบุญ
............................................................._/|\_

 

<HR style="COLOR: #ffffff; BACKGROUND-COLOR: #ffffff" SIZE=1> <!-- / icon and title --><!-- message -->
รู้อะไร ?ไม่สู้รู้วิชา
มีปัญญารู้ตนเฝ้าแก้ไข
รู้อื่นมากจะรู้ไปทำไม
เฝ้าแก้ไขปลงลงที่ตัวตน

 

รู้อะไรไม่เท่าเรารู้ตัว
รู้ดีชั่วถูกผิดคิดกุศล
รู้ว่าเราไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน
รู้ว่าเราทุกคนไม่พ้นกรรมฯ

 

เวลานาทีมิมีรั้งรอคอยเจ้า
ความแก่เฒ่ามิมีรั้งรอสังขาร
เวลานาทีมิมีรั้งรออยู่นาน
ละสังขารละชีพปลงคงหยุดเดิน
เวลาผ่านไปแต่ละวันนั้นมีค่า
อยู่ที่ว่าผู้ใดจะใช้สอย
ทำเวลาที่มีอยู่เพียงน้อย
เลือกใช้สอยเวลาตามแต่ควร

 

..........................................................
บทกลอน(ขัดแตะ) : เพื่อนหลาย
.......ประพันธ์โดย : แอ๊บแบ้ว 21/7/51
....จุดประสงค์เพื่อ : เจริญปัญญา (ถูกผิดโปรดใช้วิจารณญาณ)
............มอบแด่ : ท่านคีตเสวี . ท่านเต้าเจียว และเพื่อนธรรมทุกท่าน
.........................................................


...........เพื่อนหลาย..............
เพื่อนหลายวาจาสงวน ......ระวังนา
เพียรรักษ์ใจใสเสมอ ....... บ่เว้น
ถูกผิดธรรมชี้เฉพาะส่วน ....เพื่อนรู้
บาปกรรมมิตกต้องตน ......เพิ่มพูน


เพื่อนหลายหลายคิด .......มากความ
ถูกผิดมีบ้างนำใจข้อง ......หมองเอง
เพื่อนหลายศีลเสมอ .......ควรคบ
ต่างศีลต่างกรรมเราอยู่ ....ได้ฤา
........................................

 

ธรรมชาติติดฝาฝากไว้คือภาพ
ใส่สีวาดตามจิตประดิษฐ์เสริม
สวยงามตามจริตตกแต่งเติม
ทำใจเหิมใจแฟบเพราะแต่งเอง
...........................................................
ตนจะสุขตนจะทุกข์อยู่ที่ตน
สิ่งอื่นสนส่งใจออกหมอกมายา
วันนี้สุขวันหน้าทุกข์วนเวียนมา
สุขอุราในวันนี้อย่าหลงไป
..............................................................

 

ธรรมชาติอันปราศมลพิษ
ค่อยเติมติดแต้มแต่งต่างสีสัน
ทั้งภาพมวลพฤกษานานาพรรณ
ค่อยเสกสรรบรรจงวาดปาดฝีแปรง

แม้จะเป็นภาพสวยด้วยคุณค่า
แต่ก็มีมายาจริตแฝง
ทั้งยังพาให้ดวงจิตคิดเคลือบแคลง
ก็เพราะใจล้วนปรุงแต่งแสดงตาม

แต่ภาพที่รวยสูงซึ่งคุณค่า
ล้วนเป็นภาพแห่งธรรมาน่าเกรงขาม
พามนุษย์หลุดห้วงแห่งบ่วงกาม
สู่ถิ่นงามแห่งฝั่งพระนฤพาน


..............................................................
<!-- / message --><!-- sig --> __________________

 

ธรรมชาติก่อเกิดสรรพสิ่ง
แฝงความจริงยิ่งใหญ่ให้ค้นหา
จากอดีตจวบปัจจุบันอันนานมา
เป็นสัจจารอทุกคนค้นหากันฯ

 

ธรรมชาติธาตุแท้คือ.....แก้จิต
หยุดแต่งคิดประดิษฐ์.....เสริมเติม จิตหมอง
ธาตุคือธาตุถูกผิด........ใจเติม
ใจเสริมถูกผิดหมอง......ตกตน ฤาธาตุ
...............................................................................
ธาตุใสถูกผิดเป็น........ตามเหตุ สิ่งล้อม
มีธรรมมีปัญญามอง.....เห็นโลก
หากมีปัญญาไม่ลอง.....ห่อนถึง
ธรรมแม้เต็มธาตุโลก.....ผลควร บ่เกิด
........................................................................................
ธรรมชาติก็มีดี...............หลีกเร้น
ทำเป็นธรรมเลือกเฟ้น.......หลายหลาก
เป็นบ้านธรรมหลีกเร้น.......ภาวนา
สบายหายจำกัดอยาก.......ใจตน แจ้งเอย
........................................................... _/|\_ .. ^_^

 

ศิษย์รักเอ๋ย…

จริงใจ ลดละชื่อเสียง ผลประโยชน์
บำเพ็ญเพิ่มพูนเมตตาธรรมให้ปรากฏ
จริงใจ ลดละอารมณ์นิสัยเคยชิน
บำเพ็ญเพิ่มพูนให้บรรยากาศธรรมให้ปรากฏ
จริงใจ ลดละความดื้อดึงความเห็นแก่ตัว
บำเพ็ญเพิ่มพูนความซื่อสัตย์เที่ยงตรงให้ปรากฏ
จริงใจ ลดละความใคร่อยาก
บำเพ็ญเพิ่มพูนจิตกุศลทานให้ปรากฏ
จริงใจ ลดละการยึดมั่นถือมั่นโกรธเคือง
บำเพ็ญเพิ่มพูนเมตตากรุณา อภัยให้ปรากฏ

ในหลักธรรมจริงคือความจริงที่สืบทอดมายั่งยืนไม่เปลี่ยนแปลง เกิดมาหลายภพชาติ มิสู้เกิดมาแล้วเพื่อบำเพ็ญธรรม บรรลุอริยมรรค บำเพ็ญธรรมยุคขาวปฏิบัติภายนอกเที่ยงตรง บำเพ็ญภายในบริสุทธิ์โดยแท้

ศิษย์รักเอ๋ย...
อลคัททูปสูตร พุทธะสอนว่า คือแพนำพาใช้ข้ามฝั่ง ให้นำปฏิบัติบำเพ็ญสู่จุดหมายนิพพาน หากชีวิตมีความยึดมั่นถือมั่นก็จะเป็นทุกข์ ชื่อเสียงเงินทอง หากยึดมั่นถือมั่นมากเกินไปก็จะเป็นทุกข์ ดังนั้นหลักธรรมคำกล่าวทั้งหลาย เพื่อสอนชี้นำให้เจ้าทุกคนก้าวล่วงพ้นจากปุถุชนสู่อริยเมธี
(ขอขอบคุณ ภาพและบทธรรมสรรหาโดย noobeibei)
...........................................................................
จริงใจลดละบาป............เพิ่มบุญ
บำเพ็ญธรรมเพิ่มพูน.......ใจใส
ธรรมจริงมีไม่สูญ...........อกา ลิโก
ปฏิบัตินอกตรงมรรคใจ...จุดหมาย นิพพาน
...........................................................................
รักโลภโกรธหลงให้.........ลดละ
ถือมั่นโลกธรรมมะ..........ทุกข์เข็น
ว่าแพคือกายะ..............รู้ทุกข์ ข้ามเป็น
ใช้ปฏิบัติบำเพ็ญ...........จุดหมาย นิพพาน
...........................................................................
กลอนแต่งตามบทธรรมข้างต้น ....โปรดใช้วิจารณญาณ
..........................................................................

 

........................................................
บุคคลมิได้บริสุทธิด้วยกิน
จะหมดมลทินเพราะศีลล้าง
อีกทรงกำลังใจปัญญาอิงอ้าง
พระธรรมล้างบริสุทธิบ่ใช่กิน
........................................................
กินอยู่การกินเพื่อ.......ทรงขันธ์
กินอย่างธรรมกินกัน....อย่างไร
กินเพื่อธรรมทรงขันธ์...เพื่อเพียร ละทุกข์
กินผักเนื้อดิ้นรนไปใย...แค่กิน อิ่มเดียว
................................................
การกินอยู่ยิ่งยาก........ยิ่งมาก ขวนขวาย
ขวนขวายมากวุ่นวาย...เสาะหา
เสาะหามากไม่วาย......สะสม เตรียมกิน
สมณะกินยากนา........สงบอยู่ ฤาได้
................................................
สมณะนักบวชกินอยู่....เขาให้ เนื้อผัก
ได้เนื้อไม่พอใจมัก......บ่กิน
กินยากอยู่ยากนัก......อาจ อด
ด้วยทนงทิฏฐิกิน.......ประเสริฐ เพราะกิน
...................................................

 

ดึกดื้นค่ำคืนหงอยเหงา
น้องน้อยนั่งเศร้าเหงาหงอย
จิบกาแฟแก่แก่รสกร่อย
นั่งจ่อยมองจันทร์ข้างแรม

 

ห่างหายไปนานนะครับ
จึงกลับมาฝากบทกลอน
มาฝากความเศร้าก่อนนอน
สะท้อนจิตใจวุ่้นวายฯ
ขอให้หายไวหายวัน
หายโศกหายสรรหายหน่าย
ความเหงาความเศร้ามลาย
กลับกลายเป็นดีเถิดพี่ฯ

 

...............................................................................

หลังอาทิตย์อัสดง .......ลับฟ้า
ดวงจันทราขึ้นมา........เปล่งแสง
หมู่สัตว์บนพสุธา........อาศัย เย็นจิต
ทุกชีวิตอยู่เย็นแจ้ง......ภายใต้ ราชินีจันทร์
...............................................................................

 

....
ยามนี้มีแต่จันทร์จ้าวเป็นเพื่อน
ยามเมื่อเดือนขึ้นผ้นทิวผา
เป็นตายอยู่ที่เราใช่จันทรา
สุขอุราตนก็รู้แต่ผู้เดียว
.......................................
เพื่อนจันทร์ลอยเด่นเป็นสง่า
แต่ทว่าเราก็เด่นเช่นในตน
ต่างสิ่งต่างคนเด่นอย่างแยบยล
เด่นในตนจันทร์เด่นนอกอิสระกัน
...............................................

 

....?????????....
ละครจบแต่ชีวิตต้องเดินต่อ
ขอเพียงพอแต่ในสิ่งที่ตนได้
มีเพียงใจเรานั้นที่ดิ้นรนไป
ขอพอใจในสิ่งที่ตนมี........นะเอย..นะเอย...^_^

 

หมาน้อยสดใสน่ารัก
น่าหยิกน่าอุ้มน่าฟัด
เดินมาสองเท้าน่ากัด
น่าจับน่าจุ๊บน่า......

 

สุขสงบใดเป็นไม่มี
สุขทุกข์ใจเป็นมีไม่
ทำให้มีมันก็ไม่
ไม่มีจะมีได้อย่างไร

 

แสงจันทราสาดส่องฟ้า
ดวงดารางามย้อจันทร์
จันทร์ผุดผาดงามนิรันดร์
ดุจราตรีผันยอย่องมา

ความมืดคู่สว่าง
เรื่องว่างคู่อัตตา
ปัญญาคู่ใจเขลา
วางเขาเราเบาใจ

 

ใจห่างใช่ใจหาย
ใจมลายย่อมคืนกลับ
ไปไกลใช่ไปลับ
ไปแล้วกลับพำนักกาย

ที่นี่ยังมีรัก
มีแหล่งพักพำนักใจ
ใจล้าอย่าทำลาย
มาคลายเหนื่อยสะบัดกลอน