แนะนำด้วยค่ะ ระหว่าง สมถะ กับ วิปัสสนา

ลึกซึ้งสุดประมาณขอรับ นับถือๆ : )

 

เอ้ย ไหนๆ ก็ไหนๆ

ลืมไปแล้ว เลยอยากถามว่า


คุณ " มาจากดิน " ใช่คุณ " กรัชกาย " นามอุโฆษ ที่สร้างเว็บเอง
ชงเอง สวยเองคนเดียว อ่านคนเดียว ดูคนเดียว อะเป่า

เพราะว่า

เวลา มาทำท่าทีถามธรรมะ พอเขาตอบเป็น ภาษาคนเสวนา

ก็จะ เล่นมุข ขอชัดๆ แบบตัดแปะ ที่ตัวเอง ถนัดเท่านั้น

ถ้าจะเอา ธรรมปฏิบัติ ใส่สูท ผูกไท้ วางท่าที เป็น ประธาน

ท่านคร้าบ ท่านสร้างเว็บคนเดียว แบบ กรัชกาย อะไรนั่น ไม่หนุกกว่าหรือ


หรือ จะละเมม ติดรูปแบบ บรรยบัติยางแบบท่านโชติ F16B โน้น ถึงจะ
ยอมรับว่าเขา อธิบายชัด

ถ้าพูดภาษาคน ก็ เล่นมุข นกแก้ว " ขอชัดๆ " ทั้งๆที่ คนเขาอธิบายไปแล้ว

 

ท่านตั้งขอรับ ลึกซึ้งจริงๆนะขอรับ หาพูดเล่นไม่ : )

 

มุข นกแก้ว แกล้งถามคำถามเดิมซ้ำๆ เพื่อ สร้างภาพว่า ที่คนอธิบายยังไม่ชัด

แล้ว สงวนท่าที เป็น ประธาน

ปรกติผมจะไม่เรียก มุขนกแก้ว แต่จะเรียกว่า มุขปุณฑ์ปู้น


อาศัย แสดงอะไรก็ได้ ซ้ำๆ จะสร้าง ภาพการเสวนาว่า มีคนบางคน สื่อสารไม่รู้เรื่อง
แล้ว สงวนฐานะ ตนรู้เรื่อง กอดเอาไว้ได้

เชยระเบิด

 

พูดเองแท้ๆว่าเราไม่เข้าใจธรรมปฏิบัติ ครั้นเราถาม อะไรยังไง ธรรมปฏิบัติ อธิบาย ก็เฉไฉ ไปนั่นมานี่ ตกลงจะเอายังไงขอรับผม

 

ท่านตั้งขอรับ ชมจริงๆนะขอรับ ลึกซึ้งมากกเลย

 

เมื่อเกิดความโกรธ ไม่พอใจ หรือ จะพอใจก็ตาม
พอรู้ว่าจิตเกิดความพอใจ ไม่พอใจขึ้น ก็กลับไปเกาะที่ลม
ทำอย่างนี้แหละครับ
ทำจนเห็นสิ่งที่เวียนมาในจิตชัดขึ้น
เห็นจิตที่พอใจ ไม่พอใจ ชัดขึ้น
ถ้ายังไม่ชัด ก็หมั่นมีสติรู้แล้วเกาะลมหายใจไว้
เมื่อมีความตั้งมั่นของจิตแล้ว
ก็น้อมไปสังเกตุ ว่าจิตที่ว่า พอใจ ไม่พอใจ มันอยู่คงที่หรือเปล่า
หรือจะน้อมไปสังเกตุจิตที่รู้ลมหายใจก็ได้
ว่า จิตที่จดจ่ออยู่ที่ลม มันจดจ่อที่ลอมหายใจได้อย่างเดียวหรือไม่
ตรงนี้ คือ วิปัสสนา
ใครจะปฏิบัติเพื่อระลึกรู้ที่ลมหายใจก็ได้
แต่ต้องเอาจิตน้อมไปเพื่อสังเกตุ "ความจริง" ให้ได้
ความจริงของสัทธรรมนี้ ว่ามันไม่เที่ยง ว่างเปล่า
ตามที่พระพุทธองค์ตรัสไว้จริงหรือไม่
ลองพิสูจน์ดูครับ

 

เงียบ คิกๆๆ บอกแล้วว่าไม่มีอะไรขี้โม้

 

ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วปฏิบัติตามได้ทันที วันนี้ก้อได้หนังสือมาอ่าน
เพิ่มเติมด้วย

 

อารมณ์ที่ไม่พอใจเป็นอารมณ์ของโทสะ เมื่อเกิดขึ้นเราก็รู้ว่ามันเกิดขึ้น
เมื่อมันดับก็รู้ว่ามันดับ มันจะรู้ถึงความเป็นจริงที่ว่ามันไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา
ไม่ต้องทำอะไรต่ออีกเพียงรู้อย่างเดียวพอ

 

เห็นอะไรนั้นหมายความว่ามีสติกับสิ่งนั้น ให้เอาสิ่งนั้นมาทำปริญญา