แนะนำด้วยค่ะ ระหว่าง สมถะ กับ วิปัสสนา

พุฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ์




เหวย เหวย กะลาชนผู้นี้ ถามอะไรหาติ่งปัญญามิได้

บอกไปแล้ว เอ็งจะมีปัญญา ตัดสินผิดถูก ได้หรือว่า เมื่อไหร่ !!!

 

หาได้เป็นเช่นนั้น มิได้ ฤา แห

เราลู่ไปตามลม
สายน้ำเชี่ยว มิอาจ หฟางได้
เข้าเมืองตาเหล่ ก๋เหล่ ตา ตาม
เอาตัวรอดเป็นยอดดี

 

เอาหน่า ท่านอย่าอาย ที่จะมีสหาย เดินเคียงบ่า เคียงไหล่ ร่วมรบ



แต่บอกก่อนน้า เห็นเรามา แล้ว นึกจะรบ


แน่ใจเหรอว่า ไม่ได้หลงกล เรา


ฮวะ ฮะ ฮะ ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา



โง่บานลาย

 

ตั้งฉาก, นิวรณ์ คิกๆๆ ไร้สาระ

 

ทำเป็นเก่ง ว่าเป็นกงเป็นกล คิกๆๆ

 

นท่านทั้งสาม เพิ่มอีกหนึ่ง อย่าขยายมิจฉาทิฏฐิให้มากไปกว่านี้เลย

 

คุณคร้าบ ไปพิจารณาเอาสิคร้าบ

ว่า อย่างไหน ที่ผมต้องการ

ปั้นให้คุณเป็นเพื่อนกัน รึ

ทำให้คุณทั้งสอง แสดงความเป็น สงฆ์(สังคม)ไม่ได้ รึเปล่า
" ต้องการให้แตกแยก " รึเปล่า

อะไรมีประโยชน์ ต่อ มาร หละคร้าบ พิจารณาเอาเอง ดิ เนาะ

 

ท่านจะ ตักซาหริ่ม ใต้ต้นอะไรดีหละ
ต้นงิ้ว มะ ใต้แสงเทียน

 

มันตัวเดียวกันอันเดียวกัน แค่ แยก ตัวตนออก เพื่อสนองความกระหาย หยากกกกก ที่อยู่ในมุมอับอันมิดชิดของมัน

 

คนเขาสนทนากัน แต่จะบอกให้อย่างหนึ่งนะ จะสังคมกันต้องมีวิฒนธรรม อย่าตีแรง เมือตีมาแรง ปฏิกิริยาจะแรง คิกๆๆ ไม่เชื่อไปไล่ดูมาแต่ต้น

 

บอกว่าไม่ชอบตีความ เอาชัดๆ คิกๆ

 

ย้ำ ท่านทั้งสาม อย่าขยายมิจฉาทิฏฐิให้มากไปกว่านี้เลย

 

เชยระเบิด ระเบ้อ

การที่คนใดคนหนึ่งตีแรง ตีเบา คุณอาศัย เวลา การเข้าไปหา เข้าไปนั่งใกล้
เข้าไปสังเกต นานเท่าไหร่ จึงตัดสิน

อาศัย ข้อความที่เกิดขึ้นเพียง ขณะที่โพส เหรอ


ตายเลย ชัดเลยนะนั่น ไม่เข้าใจธรรมะปฏิบัติเลยสักแอะ

แกร๊ชกาย วาดภาพเอาล้วนๆ น่าจะเป็นสิ่งที่คุณ ยกอยู่ ว่าเป็นธรรมปฏิบัติ

 

เขาตามท่านไม่ทันแล้ว ท่านจ้าวสากกะเบือ (ท่านตัว 3 ตัว)

 

(ศัตรูของสมาธิ)

สิ่งที่เป็นปฏิปักษ์ เป็นศัตรูของสมาธิ เป็นสิ่งที่ต้องกำจัดเสีย จึงจะเกิดสมาธิได้ หรือจะพูดว่า เป็นสิ่งที่ต้องกำจัดเสียด้วยสมาธิ ก็ได้ สิ่งเหล่านี้ มีชื่อเฉพาะเรียกว่า นิวรณ์

นิวรณ์ แปลว่า เครื่องกีดกั้น เครื่องขัดขวาง แปลเอาความตามหลักวิชาว่า สิ่งที่กีดกั้นการทำงานของจิตไม่ให้ก้าวหน้าในกุศลธรรม ธรรมฝ่ายชั่วที่กั้นจิตไม่ให้บรรลุคุณความดี หรืออกุศลธรรมที่ทำจิตให้เศร้าหมองและทำปัญญาให้อ่อนกำลัง
คำอธิบายลักษณะของนิวรณ์ ที่เป็นพุทธพจน์มีว่า

"ภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๕ ประการเหล่านี้ เป็นเครื่องปิดกั้น (กุศลธรรม) เป็นเครื่องห้าม (ความเจริญงอกงาม) ขึ้นกดทับจิตไว้ ทำปัญญาให้อ่อนกำลัง"
"...เป็นอุปกิเลสแห่งจิต (สนิมใจ หรือสิ่งที่ทำให้ใจเศร้าหมอง) ทำปัญญาให้อ่อนกำลัง"
"ธรรม ๕ ประการเหล่านี้ เป็นนิวรณ์ ทำให้มืดบอด ทำให้ไร้จักษุ ทำให้ไม่มีญาณ (สร้างความไม่รู้) ทำให้ปัญญาดับ ส่งเสริมความคับแค้น ไม่เป็นไปเพื่อนิพพาน"

นิวรณ์ ๕ * อย่างนั้น คือ

๑. กามฉันท์ ความอยากได้ อยากเอา (แปลตามศัพท์ว่า ความพอใจในกาม) หรืออภิชฌา ความเพ่งเล็งอยากได้ หรือจ้องจะเอา หมายถึง ความอยากได้กามคุณทั้ง ๕ คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เป็นกิเลสพวกโลภะ จิตที่ถูกล่อด้วยอารมณ์ต่างๆ คิดอยากได้โน่นอยากได้นี่ ติดใจโน่นติดใจนี่ คอยเขวออกไปหาอารมณ์อื่น ครุ่นข้องอยู่ ย่อมไม่ตั้งมั่น ไม่เดินเรียบไป ไม่อาจเป็นสมาธิได้

๒. พยาบาท ความขัดเคืองแค้นใจ ได้แก่ ความขัดใจ แค้นเคือง เกลียดชัง ความผูกใจเจ็บ การมองในแง่ร้าย การคิดร้าย มองเห็นคนอื่นเป็นศัตรู ตลอดจนความโกรธ ความหงุดหงิด ฉุนเฉียว ความรู้สึกขัดใจ ไม่พอใจต่างๆ จิตที่มัวกระทบนั่นกระทบนี่ สะดุดนั่นสะดุดนี่ เดินไม่เรียบ ไม่ไหลเนื่อง ย่อมไม่อาจเป็นสมาธิ

๓. ถีนมิทธะ ความหดหู่และเซื่องซึม หรือเซ็งและซึม แยกเป็นถีนะ ความหดหู่ ห่อเหี่ยว ถอดถอย ระย่อ ท้อแท้ ความซบเซา เหงาหงอย ละเหี่ย ที่เป็นอาการของจิตใจ กับ มิทธะ ความเซื่องซึม เฉื่อยเฉา ง่วงเหงา อืดอาด มึนมัว ตื้อตัน อาการซึมๆ เฉาๆ ที่เป็นไปทางกาย (ท่านหมายถึงนามกาย คือกองเจตสิก) จิตที่ถูกอาการอย่างนี้ครอบงำ ย่อมไม่เข้มแข็ง ไม่คล่องตัว ไม่เหมาะแก่การใช้งาน จึงไม่อาจเป็นสมาธิได้

๔. อุทธัจจกุกกุจจะ ความฟุ้งซ่านและเดือดร้อนใจ แยกเป็นอุทธัจจะ ความที่จิตฟุ้งซ่าน ไม่สงบ ส่ายพร่า พล่านไป กับ กุกกุจจะ ความวุ่นวายใจ รำคาญใจ ระแวง เดือดร้อนใจ ยุ่งใจ กลุ้มใจ กังวลใจ จิตที่ถูกอุทธัจจกุกกุจจะครอบงำ ย่อมพล่าน งุ่นง่าน ย่อมคว้างไป ไม่อาจสงบได้ จึงไม่เป็นสมาธิ

๕. วิจิกิจฉา ความลังเลสงสัย ได้แก่ ความเคลือบแคลง ไม่แน่ใจ เกี่ยวกับพระศาสดา พระธรรม พระสงฆ์ เกี่ยวกับสิกขา เป็นต้น พูดสั้นๆว่า คลางแคลงในกุศลธรรมทั้งหลาย ตกลงใจไม่ได้ เช่นว่า ธรรมนี้ สมาธิภาวนานี้ ฯลฯ มีคุณค่า มีประโยชน์ควรแก่การปฏิบัติหรือไม่ จะได้ผลจริงไหม คิดแยกไปสองทาง วางใจไม่ลง จิตที่ถูกวิจิกิจฉาขัดไว้ กวนไว้ ให้ค้าง ให้พร่า ให้ว้าวุ่น ลังเลอยู่ มีแต่จะเครียด ไม่อาจแน่วแน่เป็นสมาธิ

……….

* นิวรณ์ ๕ ที่มีอภิชฌา เป็นข้อแรก มักบรรยายไว้ก่อนหน้าจะได้ฌาน ....ส่วนนิวรณ์ ๕ ที่มีกามฉันท์ เป็นข้อแรก มักกล่าวไว้เอกเทศ และระบุแต่หัวข้อ ไม่บรรยายลักษณะ... ดูอธิบายในนิวรณ์ ๖ (เติมอวิชชา) ที่ อภิ.สํ.34/749-753/295-7

อภิชฌา = กามฉันท์
อภิชฌา = โลภะ

 

อะไรธรรมปฏิบัติ ขอคำอธิบาย : ) ชัดๆนะ

 

ไม่ได้ว่วา "ตัว"นะขอรับ ใช้สรรพนามว่า "ท่าน" ให้เกียรตินะ เรียกเป็นตัวนี่ไม่ใช่คนแล้ว คิกๆๆ

 

ศาสนาใหม่ของเขาหนะ นิยาม คำคำนี้

 

ใหม่หรือเก่า ก็อยากฟังคำอธิบาย หรือจะท่านตั้ง จะช่วยอธิบายแทนอีกแรงก็ได้นะ ยินดีรับผัง ว่าไป ธรรมปฏิบัติ : )

 

ก็แค่ พยัญชนะ
ไร้ความหมาย มากความ ลู่ออก หาสิ้นสุดได้ไม่