แคร่ริมคลอง...วันวิสาข์พาไป "พิพิธภัณฑ์สักทอง"

พี่ร่วมเป็นเจ้าภาพกลด ด้วยครับนิก

 

ตอนประมาณเกือบทุ่มพี่ชานนแจ้งว่ามีเจ้าภาพกลดแล้วค่ะ
ณ ไม่ทราบว่าใคร เป็นน้องนิกหรือเปล่า เดี๋ยวสอบถามอีกที่
ตอนนี้บริขาลที่ยังขาดก็มีกระติกน้ำอลูมิเนียม โคมเทียนกันลม
ได้รับแจ้งเพิ่มเติมว่ามีมีดโกนตรานก ด้วยค่ะ
อ้อ...อาจจะถวายอาสนะแบบบางสำหรับรองนั่งไว้พกติดตัวก็ได้นะคะ

 

ขออนุโมทนากับคุณชานน ในเจตนาอันเป็นกุศลและกุศลที่จะบังเกิดในอนาคต
กรรมใดใดที่ข้าพเจ้าเคยได้ล่วงเกินทั้ง กาย วาจา ใจ
ใด้ประมาทพลาดพลั้งทั้งต่อหน้า ,ลับหลัง ,เจตนาก็ตาม หรือไม่เจตนาก็ตาม
ขอขมากรรมและอโหสิกรรมทั้งหมดทั้งสิ้น ด้วยค่ะ<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>
(ขออนุญาตลอกคุณปาฎิหาริย์ด้วยนะคะ)<o></o>
<o> </o>

 

02/03/2544
เวลา 12:49 น.

ได้โอนเงินร่วมทำบุญกับคุณชานน ด้วย 500.- บาท

อนุโมทนาครับ

 

กรรมใดที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินพี่ชานนท์ ด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมก็ดี
ทั้งต่อหน้า ลับหลังก็ดี ทั้งตั้งใจ และไม่ได้ตั้งใจก็ดี ขออโหสิกรรมด้วยทุกประการ
และให้อโหสิกรรมด้วยนะคะ

ขออนุโมทนาบุญใหญ่ พร้อมบุญทั้งหลายที่ญาติธรรมพี่ชานนท์ที่ตั้งใจดีแล้วนี้ด้วยทุกประการค่ัะ

 

รับทราบแล้วครับ ............

 

กรรมใดที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินพี่และทุกๆ ท่าน ด้วยกายกรรมก็ดี วจีกรรมก็ดี มโนกรรมก็ดี
ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี ทั้งตั้งใจก็ดี และมิได้ตั้งใจก็ดี ขออโหสิกรรมด้วยครับ

อนุโมทนาครับ ขอให้เจริญในพระศาสนาของพระบรมศาสดาครับ สาธุ สาธุ

 

ข้าพเจ้า ขออนุโมทนาใน กุศลผลบุญ บุตรตถาคต ร่มผ้ากาสาวพัตร์ หาก กรรมใด ทั้ง กาย วาจา ใจ ใด้ประมาทพลาดพลั้งทั้งต่อหน้า ,ลับหลัง ,เจตนา,ไม่เจตนา ขอขมากรรม นั้นๆ ตั้งแต่ อดีต ปัจจุบันด้วยเทอญ สาธุ

 

กรรมใดที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินไว้ ด้วยกายกรรมก็ดี วจีกรรมก็ดี มโนกรรมก็ดี
ทั้งต่อหน้าก็ดี ลับหลังก็ดี ทั้งตั้งใจก็ดี และมิได้ตั้งใจก็ดี ขออโหสิกรรมนั้น ๆ ด้วยค่ะ

พร้อมทั้งขออนุโมทนาบุญนี้ด้วยทุกประการ และขอร่วมเป็นเจ้าภาพ "อาสนะแบบบาง"
พกพาสะดวกค่ะ ซึ่งอาสนะนี้ใช้ไหมพรมถักสำหรับภาวนา..สาธุ ๆ ๆ

ขอทราบที่อยู่ในการจัดส่งด้วยนะคะ

 

ขอโมทนากับคุณชานนด้วยครับในเจตนาอันเป็นกุศลและกุศลที่จะบังเกิดในอนาคต
ส่วนกรรมใดใดที่ผมนายวิภาส วนิชอาภาพรรณ์ได้ล่วงเกินทั้ง กาย วาจา ใจ
ใด้ประมาทพลาดพลั้งทั้งต่อหน้า ,ลับหลัง ,เจตนาก็ตาม หรือไม่เจตนาก็ตาม
ผมขอขมากรรมและอโหสิกรรมทั้งหมดทั้งสิ้น ด้วยครับ

 

ขออนุโมทนาในกุศลจิตครั้งนี้
ขอขมาและอโหสิกรรมในกรรมทั้งหลายทั้งปวง
ด้วยครับ

 

ขอกราบอนุโมทนาสาะการกับท่านชานนคนไทย ผู้อุปสมบท ผู้ร่วมสนับสนุนดำเนินการ
ของโครงการทุกๆๆท่านตั้งแต่อดีตจนปัจจุบันด้วยครับ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ซาบซึ้ง ยินดีขออนุโมทนามหาบุญกุศลด้วยกาย วาจา ใจทั้งหมดทั้งมวล สาธุ สาธุ

 

ท่านผู้ใดต้องการฝากบริขารมาร่วมบุญ ส่งมาฝาก ณ ไว้ก่อนก็ได้ค่ะ
เพราะ ณ ไม่มีที่อยู่ของพี่ชานน
วันที่ 11 มีนาฯ นี้จะนัดเจอพี่ชานนเพื่อฝากหมวกไหมพรม 6 ใบ ไปร่วมบุญค่ะ
วันที่ 12 พี่ชานนจะต้องไปที่ศูนย์พุทธศาสตร์ที่มหิดล ณ เลยถือโอกาสฝากไปด้วย
หรือถ้าใครสะดวกจะมาพบพี่ชานนก็ได้นะคะ
ราว 6 โมงเย็นที่ เดอะมอลล์บางกะปิ

อ้อ...อุปกรณ์ที่จำเป็นอีกอย่างสำหรับพระป่า ไฟฉายพร้อมถ่านค่ะ
ถ้าใครประสงค์จะร่วมบุญก็เชิญนะคะ อนุโมทนาด้วยค่ะ

อ้าวเกือบลืมที่อยู่สำหรับฝากส่งอัฐบริขาร
ต้องกะว่ามาถึง ณ ภายในวันที่ 10 มีนา นะคะ

พิสช์ณภัทร สุปิยณัฐฐา
บจก.เจตาแบค
609 หมู่ 17 นิคมอุตสาหกรรมบางพลีซ.5
ถ.เทพารักษ์ ตำบลบางเสาธง อำเภอบางเสาธง
สมุทรปราการ 10540

 

อัฐบริขารที่มีเจ้าภาพแล้วนะคะ
ชุดบาตร ญาติธรรม
ชุดผ้าไตรจีวร ญาติธรรม
ชุดกลดและผ้าคลุม ญาติธรรม
อาสนะแบบบาง คุณ <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->J.Sayamol<!-- google_ad_section_end -->
กระติกน้ำอลูมิเนียม คุณWebSnow<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_", true); </SCRIPT> และคณะทีมงานเว็บพลังจิต
โคมเทียนกันลม คุณWebSnow<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_", true); </SCRIPT> และคณะทีมงานเว็บพลังจิต
มีดโกนตราขนนก คุณWebSnow<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_", true); </SCRIPT> และคณะทีมงานเว็บพลังจิต
ไฟฉายพร้อมถ่าน (อันนี้ยังไม่มีเจ้าภาพค่ะ ณ ว่าควรเป็นกระบอกเล็กๆ พกพาง่ายๆ น่าจะดีกว่าเนอะ)

อ้อ...งานนี้มีผู้จะบวชพระ 5 คน และสามเณร 1 คนนะคะ
ท่านใดสะดวกจะเป็นเจ้าภาพพระและสามเณรในโครงการรูปอื่นๆ ก็ได้เช่นกันค่ะ
หรือจะร่วมบุญรวมเลยก็ได้เช่นกันค่ะ อนุโมทนากับทุกท่านทุกประการค่ะ

 

ขอ อนุโมทนา กับ คุณ ชานนท์คนไทย ที่ได้ มีโอกาสบวช ศึกษา และ ปฏิบัติธรรม ของ พระบรมศาสดา สัมมาสัมพุธเจ้า

 

กราบสวัสดีครับ
ผม(ชานนคนไทย)ต้องกราบอนุโมทนาบุญกับทุกๆท่านที่ร่วมเป็นเจ้าภาพบริขารในการบวชครั้งนี้ของกระผม...จริงๆผม...ตัวผมจะบวชแบบเงียบและไปแบบเงียบๆไม่บอกใคร...แต่ได้ปรึกษากับผู้ใหญ่และพ่อแม่ครูบาอาจารย์(พระที่นับถือ)ท่านให้ผมบอกกล่าวขอขมาลาโทษซึ้งกันและกันเพื่อจะได้รับทราบและอโหสิซึ้งกันและกันก่อนที่จะบวช...แต่ถ้าเราไปแบบเงียบทุกๆท่านไม่ทราบและมีการพูดถึงโดยที่ไม่รู้ว่าผมบวชจะทำให้ผู้พูดปรามมาสได้โดยไม่เจตนา...แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น...ผู้ที่ผิดคือตัวกระผม(ชานนคนไทย)ที่ไม่ได้บอกกล่าว...จึงฝากน้องณ.มาบอกกล่าวแทนตัวกระผมโดยที่ตัวกระผมได้โทรบอกและPMไปให้ครับ...บ้างท่านอาจจะสงสัยโทรมาถามว่าทำไมไม่บอกด้วยตัวเอง...จริงๆแล้วไม่มีเจตนาที่จะไม่บอกด้วยตัวเองครับ...ต้องขอโทษด้วยครับ...เพราะผมต้องเตรียมตัวบวชและเตรียมตัวท่องขานนาคแบบ...เอสาหัง...แบบมคล...ก็ยากพอสมควรมากเพราะผมติดท่องแบบบาลี...จึงต้องมาเรียนรู้ใหม่หมด...ทั้งๆที่เคยบวชมาแล้ว(ที่วัดสังฆทาน)...การบวชแบบพระป่า...ผมต้องขอโทษเพื่อนๆสมาชิกด้วยครับว่าที่ผมจะมาเล่าณ.ที่นี้ไม่ใช่ว่าพระป่าจะปฏิบัติดีกว่าพระบ้านนะครับ...เพียงแต่จะมาเล่าที่มาที่ไปครับ...อย่างผมจะมาบวชกับชมรมพุทธ..มหิดล...ก็ต้องมีการสัมภาษณ์และคัดผู้บวช...คือผู้สัมภาษณ์10ท่านผม1ท่าน...ผมก็งงมากครับ...ถามหลายเรื่องเกียวกับการปฏิบัติธรรม...แต่ที่สำคัญคือผู้ถามผมอายุห่างกว่าผมตั้ง20กว่าปี...ผม44ปี...แต่สิ่งหนึ่งเราจำจากพ่อแม่ครูอาจารย์ว่าต้องรู้จักให้เกรียติผู้อื่นเพราะบางท่านถึงอายุน้อยกว่าแต่เขาปฏิบัติธรรมมาดี...เพราะธรรมะไม่จำกัดวัยปฏิบัติได้ตลอดไม่จำกัดเพศ...ทำให้เรารู้จักลดอันนตาตัวตนลงรับฟังความคิดเห็นและคำถาม...อีกอย่างหนึ่งการจะบวชพระป่า...เพื่อนๆบางท่านอาจจะรู้มาบ้างว่า...การที่จะบวชพระป่าต้องมาอยู่ดูนิสัยก่อน...คือมาอบรมเป็นพระขาวอย่าง6เดือนหรึอ1ปีหรึออาจจะ2-3ปีเป็นต้น...เพราะว่าท่านต้องการพระที่มาจากใจ...ไม่ต้องการพระที่มาจากกาย...จึงต้องเลือกผู้มาเป็นกุลบุตรของศาสนา...ไม่ใช่มาเป็นญาติห่างๆบวชขอไปที่...ทำให้ผมตั้งใจว่าจะทำให้ดีที่สุด...คือประพฤติปฏิบัติธรรมสมกับที่เรามาบวชในบวรพระพุทธศาสนาไม่ให้เบื้องข้าวและน้ำของญาติโยมที่นำมาใส่บาตรถวายครับ...ที่ๆผมจะไปเป็นที่สัมปายะมากพอสมควรก็รู้สึกหวั่นๆ...บางท่านที่รู้จักผมรู้ว่าผมเคยบวชอยู่และปฏิบัติอยู่ในป่าช้ามาก่อน...แต่เราต้องยอมรับความจริง...ว่าทุกคนมีความกลัวไม่มากก็น้อย...ตอนที่ผมอยู่ป่าช้า5ปีทึ่จังหวัดอุบล...ใหม่กลัวมากครับไม่กล้ากลับกุฏิเลย...จนหลวงพ่อบอกว่าถ้าไม่กลับจะให้นั่งกลับศพคนตายโหง...ทำให้ผมต้องกลับกุฏิและทำให้เราเข้าใจความกลัว...คือใจของเราเองคิดไปเองทั้งๆที่ไม่เคยเห็นเพราะโดนปลุกฝังมาตั้งแต่เด็กๆ...เมื่อเรามาประพฤติปฏิบัติธรรมก็เข้าใจ...สภาวะของจิต...สิ่งหนึ่งที่จะคุ้มครองเราได้เมื่ออยู่ในป่า...คือ...ศีลถ้าศีลเราไม่บริสุทธ์คือพร่อง...จะทำให้จิตเราหวั่นไหวและไม่มั่นใจและก็จะทำให้การปฏิบัติธรรมเราไม่สงบ...พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านบอกว่าพื้นฐานของการจะทำให้จิตสงบและรวมตัวกันได้เป็นสมาธิ...คือเราต้องรักษาศีลให้ได้ก่อน...เพราะ...อย่างที่ผมถามเพื่อนสมาชิกก่อนว่า...ก่อนเราจะทำบุญและนั่งสมาธิ...พระท่านต้องให้เราขอศีลก่อน...เพราะท่านต้องการให้จิตใจเราบริสุทธิและมั่นคงว่าณ.เวลานั้นเราได้เป็นมนุษย์สมบัติคือผู้ถือศีล5-8แล้วเรามั่นคงในพระรัตนะตรัย...พระพุทธ.พระธรรม..พระสงฆ์ เป็นที่พึ่งสรณะ...ถ้าไม่มีศีลแล้วจะทำให้การประพฤติปฏิบัติธรรมไม่มั่นคง...เพราะใจเรายังไม่มั่นใจในศีล...ความหมายของศีลที่แปลจากบาลีแล้วได้ความหมายว่า
สีเลนะ สุคะติง ยันติ แปลว่าศีลเป็นเหตุให้ไปสูสุคติ
สีเลนะ โภคะสัมปะทา แปลว่าศีลเป็นเหตุให้ได้โภคทรัพย์
สีเลนะ นิพพุติ ยันติ แปลว่าศีลเป็นเหตุให้ถึงพระนิพพาน
ศีลเป็น...อานิสงส์สุงสูด
พระท่านจึงให้เราอานาทานศีลก่อน...ต้องขอโทษเพื่อนๆที่เขียนนอกเรื่องครับ...ที่ว่าใจผมหวั่นคือต้องกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมคือเป็นพระป่า...เพราะที่นั้นเป็นสมบรูณ์มากพื้นที่ 7250 ไร่...กุฏิห่างกันประมาณ 5-10 กิโลและสัตร์ป่าก็ยังอุดมสมบรูณ์มากโดยเฉพราะ...งูจงอาง...เพราะเป็นป่าสงวน...ต่อครับ

 

จริงๆการบวชครั้งนี้ผมบวชให้กับตัวเองครับ...บวชครั้งแรกที่(วัดสังฆทาน)บวชให้กับพระอรหันต์ของผมคุณพ่อแม่ที่เลี้ยงดูและให้น้ำนม...ผมมาก็ไปปฏิบัติธรรมจำพรรษาที่วัดป่าช้าจ.อุบล...จริงๆวัดสังฆทานมีสาขาหลายสถานที่แต่จะมีที่หนึ่งที่พระใหม่และพระเก่าไม่ค่อยจะไปกันเพราะที่นั้นดุมาก...ถ้าไม่ปฏิบัติธรรมอยู่ไม่ได้...อาจเป็นวิปาลาสได้...และเป็นสถานที่หลวงพ่อสนองท่านพูดเสมอๆว่าที่นั้นเหมาะกับนักภาวนาและนักปฏิบัติธรรมมากเพราะเป็นป่าช้าและสัมปายะมาก...พระบวชกันครั้งนั้นประมาณ50ว่ารูป...ไปกันแค่ 4 รูป...เพราะไม่ค่อยมีใครอยากไปเพราะบ้างท่านก็มาบวชตามประเพณีคือลางาน3เดือน...1 พรรษา ที่มากัน4 รูปก็ตั้งใจมาส่วนตัวผมกลัวไหมกลัวครับ...เพราะว่าคำว่าป่าช้า...ความหมายคือ...ผีทุกชนิดรวมอยู่ในนั้นหมด...ไปวันแรกท่านก็ตอนรับเลยดึงจีวรปลิวไปอยู่กลางลาน(ดึงจีวรพระเพื่อน)ส่วนตัวผมรู้ว่าที่นี้ไม่ใช่เล่นๆเฮียนมาก...เพราะทราบจากพระผู้ใหญ่คือ...หลอกได้ตลอดเวลามาได้ทุกเมื่อ...พระที่ไปอยู่เจอกันทุกๆองค์...มาหลายรูปแบบ...เช่นเดินสวนกันขณะไปทำวัดเช้าประมาณตี3...คนที่ไหนจะมาเดินกันในป่าช้า...บ้างทีก็มาเคาะกุฏิ...มาเรียกให้ตื่น...และอีกหลายแบบ...ส่วนตัวผมก็อฐิฐานจิตวันแรกเลยว่า...อาตมาเชื่อว่า...วิญญาณมีจริงไม่ต้องมาหาอาตมาหรอก....ให้มาเฉพาะกลิ่นกับเสียงก็พอ...บุญใดที่อาตมาตั้งใจประพฤติปกิบัติธรรมก็ขอให้โยมทั้งหลายได้รับบุญนั้นด้วยเถอญ...ก็อยู่มา5ปีไม่เจอเลยที่ป่าช้าแต่พระเพื่อนและพระอาคันตุกะ...เจอหมด...จะว่าไม่เจอก็คงไม่ถูก...จริงๆเรื่องที่เล่าให้ไม่เคยเล่าให้ใครฟังตอนเป็นพระเพราะกลัวปรับอาบัติ...ทำให้พระและฆาราวาสกลัวจริงเก็บมาตลอดก็มาเล่าให้เพื่อนๆบ้างท่านฟังไปบ้าง...ที่จะเล่าให้ฟังคิดมาฟังนิทานก็แล้วกันอย่าไปคิดเป้นจริงเป็นจังนะครับ...เล่าครั้งนี้ผมก็คงไม่ได้เล่าเพราะคงบวชเป็นพระแล้ว...ฟังเป็นประสบการณ์ในทางธรรมว่าถ้าผู้ใดประพฤติปฏิบัติธรรมแล้วจะได้พบสิ่งในโลกนี้ที่เราไม่รู้ได้รู้ว่ามีจริงครับ...เพื่อเป็นกำลังใจให้กับผู้ประพฤติปฏิบัติธรรมมีกำลังใจ...วันหนึ่งตอนที่กระผมปฏิบัติธรรมคือ...เนสัชชิก...คือไม่นอน...ปฏิบัติเดิน..นั่ง...(การสามาทาน)ขณะเดินจงกรมตั้งแต่หัวค่ำอยู่จนถึงประมาณทำวัตรเช้าตี3...ก็ออกจากสมาธิเพื่อเตรียมตัวไปทำวัตรที่ศาลา...ต้องเดินไปประมาณ4ก.มเพราะที่นั้นกุฏิห่างกันเป็นไร่ๆ...ขณะเตรียมตัวบนกุฏิได้ยินเสียงเพลงสมัยเก่าๆมาตามลม...แต่จริงแล้วกระผมได้ยินเป็นปกติประจำอยู่แล้วเวลาออกจากสมาธิ...เพื่อนๆคงอยากถามว่าอยู่ในป่าช้ามีใครเปิดเพลงให้ฟังและเปิดเฉพาะตอนออกจากสมาธิเท่านั้นพร้อมกับกลิ่นหอมๆลอยมาพร้อมกัน ทั้งที่อยู่กลางป่าช้า...ผมจะเฉลยให้ตอนหลัง...หลังจากเตรียมตัวเสร็จคือต้องครองจีวรพร้อมสังฆาฏิ...คือผ้า3ผืน...เพราะพระต้องครองผ้า3ผืนตลอดจนรุ่งเช้าถ้าไม่ครองครบปรับอาบัติ...ขณะเดินไปตามทางที่เคยเดินทุกๆวันเป็นทางเล็กแค่คนเดินได้คนเดียว...ต่อครับ