เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

กำลังใจดี มีพลังบริสุทธิ์เช่นนี้
หายากในยุคตัวใคร-ตัวมัน ชีวิต
ปากกัดตีนถีบ ขอบคุณน้องมากิ
ไว้ตรงนี้แทนน้องสุทินด้วย

 

เป็นกำลังใจให้คุณพี่สุทินด้วยครับ ขอให้คุณแม่หายป่วยในเร็ววัน พระคุ้มครองครับ

 

ขอบารมี พระพุทธ. พระธรรม. พระสงฆ์
ช่วยให้คุณแม่ คุณสุทิน มีสุขภาพดีขึ้นเป็นลำดับด้วยเทอญ

ขอบพระคุณ ความรู้ ความสนุก ของพี่ wanwi
และทุกท่านที่ให้
ขอนั่งกระเถิบ แนบริมเวที รออ่านต่อครับ

 

สวัสดีคุณอาวันวิและแฟนคลับทุกท่าน

 

สวัสดีตอนเช้าครับอาจารย์wanwiและFCทุกท่าน#ขอให้คุณแม่พี่sutinหายป่วยไวๆนะครับ

 

สวัสดี ครับ
เป็นหวัด เจ็บคอ...

ดูแลสุขภาพกันครับ

 

สวัสดียามเช้าครับพี่วันและทุกๆท่าน

 

กำลังใจดีๆเช่นนี้
ครอบครัวน้องสุทิน
มีพลังสู้เพื่อแม่เต็มที่

 

อีกหนึ่งน้ำใจงาม อาราธนา
คุณพระศรีรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง
มาจาก"อุบล"เมืองดอกบัวงาม
ขอบคุณแทนน้องไว้ ณ ที่นี้

สำหรับที่นั่งระดับริงไซด์
ติดขอบเวที เห็นชัดแจ๋ว
ดูดีๆว่ายังพอมีว่างมั้ย-ฮ่า

 

เช้าวันพระ อังคารชมพู ดูงาม
ฝนหยุมหยิม ยายฉิมเก็บเห็ด
รักษาสุภาพกันด้วยทุกท่าน

 

พลังใจล้ำค่าจากน้องไพเรท
ตอบขอบคุณแทนแบบสุขใจ

 

ธรรมชาติก็เป็นเยี่ยงนี้ "ให้"กับ"ทำลาย"
ยังเป็นบทเรียนทดสอบมนุษย์สารพัด
ช่วงนี้ สอบความอึด ทน ฝนเปียก อย่าง
น้องมากิรำพันมา แต่ก็ทำให้เราไม่ถอย
ช่วงหน้า ฝนซา-ฟ้าใส ค่อยสุขกายสบายใจ

 

หวัดเบสิค ไอเจ็บคอ น้ำมูก
ขั้นต่อไปลงปอด กระเพาะ
ขั้นสุดท้ายล้มหมอนนอนซม
ติดดิสก์เบรคมันดีๆน้องชาติ

 

หาดเช้าหน้าฝน แต่น่าชม
แสงแดดแจ่มใส เขียนดีกว่า...

ลุงหัวล้าน..........พุงบานพลุ้ย
เดินดุ่มดุ่ย...........ลุยริมหาด
อาบแดดแรง.......แดงดังชาด
คลื่นซัดสาด........มาดมีตังค์!

หุ่นแบบนี้ เป็นนักเที่ยวชั้นดี
ไม่ใช่แบกเป้น่ารังเกียจแหง

 

ขอบคุณมากๆครับคุณอา
หนึ่งท่อน
วันเมื่อวาน
สงสัยจังครับ
ปลายนิ้วคุณอา
ซุกซ่อนอะไร
จิ้มเรื่องไหน
ชวนอ่าน ชวนคิด
สนุกจับใจ ม่วนแต้ๆครับ

 

ลง"นะหน้านิ้ว"ไว้-ฮ่า
ล้อเล่น ก็เขียนแบบรู้จริง
ข้อมูลแน่น ของจริงกับ
เรื่องจริง ตรงไหนก็น่าอ่าน
อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่า กี่รอบ
ก็ไม่เบื่อ แต่เรื่องนิยาย
เดี๋ยวก็เผลอโม้ซ้ำคนอื่น
พักเดียวก็จับได้ว่า ตอแหล

เหมือนนิยายขายพระ อ่านไปเถอะ
สักพักจะเห็น วิธีการจับแพะ-ชนแกะ
เรื่องหลวงพ่อโน้น จับใส่หลวงพ่อนี้
นักเขียนพระขาย ทำกันเป็นประจำ
เพราะหลงลืมและไม่รู้ว่าเรื่องจริง
ความจริงอยู่ตรงไหน ?

ก็มันมีแต่เรื่องที่แต่งๆ-โม้มุมเดิมไว้
สืบทอดกัน ก็หลงจับยัดใส่หลวงพ่อ
ที่ตัวเองอยากขาย เราจึงเห็นนิยาย
ขายพระมีแนวเรื่องซ้ำซาก เหมือน
"ก็อปปี้-ดีเทล"ไม่มีปัญญาแต่งใหม่
เกลื่อนมากหายห่วง อ่านแล้วเบื่อ

เอาละ...เมื่อยังไม่เบื่อ
ก็มาลุย"ตะนาวศรี"ต่อ
รอจิ้ม"นะหน้านิ้ว"แพล็บ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...การต่อต้านและความขัดแย้งดำเนินต่อไป ควันสงครามภายในคุกรุ่น ไม่มีวันเลือนดับหรือสงบ!
_____________________________________________

ปี 2501 ครบ 10 ปีแห่งการลงนาม"สัญญาปางโหลง"...

สาระสำคัญข้อที่ว่า ให้ทุกชนเผ่าตัดสินใจจะรวมชาติกับพม่าต่อไป หรือแยกวงเป็นศิลปินเดี่ยว ส่งสัญญาณมหาภัย หลายแคว้นรัฐขอแยกตัว แต่รัฐบาลพม่าทำหูทวนลม ไม่ยอมเจรจา ไม่สนเสียงเพรียกจากชนเผ่า

ปี 2505 รัฐฉานที่มีแผ่นดิน ผืนป่ากว้างใหญ่ที่สุด กับรัฐกะยา ประท้วงใหญ่ เพื่อให้พม่ารักษาสัญญา ไฟประท้วงลุกลามราวไฟป่าหน้าแล้ง พม่าปราบหนัก ความตายกับเลือดเนื้อ ศพผู้ประท้วง เกลื่อนถนนรนแคม ลานประท้วงบางแห่งแปรเป็น"ลานประหาร"ชั่วคราว

เผด็จการมหาโหดน่าจะติดอันดับโลกแห่งจอมเหี้ยมยุคนั้น นายพลเนวิน สวมหมวกใบโต ผู้บัญชาการทหารบก ยาตราไอ้โอ้ป ใช้ปืนจี้นายอูนุ ลงจากเก้าอี้นายกรัฐมนตรี ประกาศปฏิวัติ-รัฐประหาร ฉีกรัฐธรรมนูญพ่วงสัญญาปางโหลงจับยัดลงโถส้วม!!!

ไม่มีพันธะสัญญาข้อตกลงใดเกิดขึ้นระหว่างพม่ากับชนเผ่า เฉกเช่นหมาป่ากับลูกแกะ!

พม่าเข้าสู่ยุคทรราชย์เต็มรูปแบบ ไม่ต้องมีอีแอบหลบซ่อนพรางตัวในมุมมืด นายพลเนวินผงาดปกครองประเทศด้วยกฏ"เลือดกับเหล็ก" ใช้วิธี...ปากกระบอกปืนคืออำนาจ เช่นประเทศทรราชย์มากมายในแถบถิ่นเอเซียนิยมกระทำ

"ป่าแถบนี้กองกำลังรัฐฉานกับกะเหรี่ยงอยู่มาก แต่ป่าที่เราอยู่ค่อนข้างประชิด ติดไทย กองกำลังชนเผ่ายังไม่เข้ามาส้องสุม..."

"เว้นกองทัพพม่ารุกหนัก ไม่มีที่ยืนก็อาจร่นมาปักหลักชายขอบแดนไทยไม่ช้า ถึงตอนนั้น ป่าไม้ สัตว์ป่าอุดมสมบูรณ์ คงวอด..."

ผมรำพึงยืดยาวหลังจบเรื่องสัญญาปางโหลง เผลอพร่ำอนาคตเบื้องหน้าไม่ตั้งใจ ตากวาดมองรอบทิศป่าแสนสวย ไม้ใหญ่แสนงาม ลำต้นมหึมาเกินกว่า 5 คนโอบ 10อ้อมคนล้อม มีปรากฏให้เห็นทุกทิศ

แม่หมูขนาดย่อม วิ่งช้าๆนำลูกฝูงน้อยขุดเผือกมันบนผืนดินที่ไม่เคยขาดแคลนพืชพันธุ์ที่แม่พระธรณีประทาน เก้ง กวาง กระโจนจากดงรกชัฏ ท่าทีลีลางามตา บนฟากฟ้านั้นเล่า เหล่าสกุณาเกลื่อนกล่น สยายปีกบินร่อนเป็นหมู่เล็ก ใหญ่ นกเงือกปีกกว้าง จงอยปากแข็งแกร่งตัวเบ้งยังกับแร้งหิมาลัย หัวโตปานแตงโม กระพือปีกสวยสง่า ไม่ไกลจากภูนมโตที่แลลิบเบื้องหน้า เป็นสัญญาณแห่งป่าพรหมจรรย์ไร้ราคีแปดเปื้อน

หารู้ไม่... คำรำพึงรำพัน ไม่ตั้งใจทำตัวเป็นนอสตราดามุสชี้ชะตาสิ่งใดล่วงหน้า กลายเป็นจริงในอีกไม่กี่สิบปีต่อมา

อะดรีนาลีนจากเผชิญเรือเหาะสงบ เลคเชอร์ปางหลวง-ปางหลอกลวงเหลวไหลจบ น้ำย่อยในกระเพาะบดสลายเนื้อเก้งพอประมาณ...ผมอัดบุหรี่อึกสุดท้าย เอาเท้าขยี้ละเอียดไม่เหลือเศษ

ฟ้าเหนือผืนป่า ขุนเขาตะนาวศรีแจ้งกระจ่างงาม แสงสีทองจางหายสิ้น แดดกำลังดี ฤกษ์งาม ยามปลอด เหมาะเดินทาง ไม่ต้องดูหรืออาศัย ยามอุบากอง

"ไปเหอะ สายแล้วยังเดินอีกพอเหนื่อย"...ผมยืน ปัดก้น ยกไอ้ห้านัดพาดบ่า

ทุกคนหยิบฉวยสัมภาระ ลุงพรานคอนอีแก่พระเจ้าเหา ปากคาบก้อนยาฉุนที่ดับนานแล้ว เดินดุ่มไม่เหลียวหลัง รักษาเอกลักษณ์เฒ่าไพร ใจเย็น แต่ไม่รอใคร เสมอต้น เสมอปลาย

เราเดินจ้ำแถวเรียงหนึ่ง ทิ้งระยะห่างหว่างคนเกือบ 10 ก้าว ให้มีช่วงไม่ยิงก้นกันเองในวินาทีฉุกละหุก ทางเดินรก หญ้าระบัดยาวแต่ไม่ท่วมหัว

ลุงพรานหันมาบอก ให้ระวัง กำลังจะเดินลงที่ลุ่มน้ำ เปียกแฉะ...!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

เป็นป่าพรุเล็กๆ เพิ่งรับน้ำฝนผิดฤดูสองวันก่อน มีน้ำเอ่อพอท่วมข้อเท้า พื้นล่างหยุ่นนุ่ม ลุงพรานลองตบเท้าแรงๆแหย่บางที่ เกรงเป็นโคลนดูด...

เจ้าบ่อน้ำมันดิบที่เจอ ช่วยให้ตระหนัก ตักเตือนภัยข้อนี้ ในภัยร้ายบางหนบางครา ก็สอนประสบการณ์ดีติดตัว...

เหมือนคำพังเพย...ในร้ายมีดี ในดีมีเสีย!

ทุกอย่างในโลกมีสองด้านเสมอ ไม่เคยพบเจอการดำรงอยู่ได้เพียงด้านเดียว โดดเดี่ยว... กฏอิทัปปัจจยตาหรือลำดับแห่งปฏิจจสมุปบาทง่ายๆ

ป่าพรุนี้ มีปลิงตัวโต แต่ลุงพรานนำเดินตัดจุดแคบสุดจนได้ ไม่รู้แกทราบได้อย่างไร นี่จึงเป็นอีกหนึ่งความสามารถพิเศษ หรือพรแห่งไพร ที่ต้องยกนิ้วให้ท่านผู้เฒ่าจ้าวดงเถื่อนคนนี้

"จุดยา จี้ดีกว่านาย"...ลุงพรานหมายถึงบุหรี่

แกบอกเมื่อพวกเราหลุดป่าพรุ คุณชาติพยายามดึงปลิงตัวเขื่องที่หลุดเข้าขาตัวเองกับคุณนง ทุกคนรอหนุ่มเศรษฐีที่กำลังตกระกำลำบาก เพราะอยู่ผิดที่ ผิดทาง จุดบุหรี่แล้วจี้ตัวปลิงน่าขยะแขยงหลุดจากขาทีละตัว

คุณนงสาวแสนงาม จิตใจแสนทรหด ไม่มีสีหน้าท่าทางแขยงปลิงเธอรับบุหรี่จากคู่หมั้น ดูดแรงๆไฟแดงวาบ พ่นควันทิ้ง เอาปลายแดงจี้ปลิงยักษ์ม้วนงอตัวหล่นผลั๊ว ส่งยากาแร็ตต่อให้ผม

ปลิงคนละตัว สองตัว ไม่ทำเสียเวลามาก ลุงพรานนำทัพเดินขึ้นที่แห้ง ไต่เนินเล็ก บนนั้นเป็นต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านพองาม ย่อมกว่าต้นไม้ที่เราอาศัยแรมคืน...

ลุงชะงัก สีหน้าตื่นเต้น ดวงตาเล็กๆเบิกโพลง มือน้อยๆที่ชี้สั่นไหว...

"นายทหารดูนั่น"!!!