เรื่องเด่น เปิดกรุพระดี.....สำหรับมีไว้บูชาอย่างแท้จริง

สวัสดียามดึกครับพี่หนุ่มเมืองแกลง เพื่อนๆสมาชิกทุกท่าน และผู้ที่เคารพและศรัทธาหลวงพ่อชาญณรงค์ อภิชิโต ทุกๆท่านครับผม

 

จองครับ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่ม ผมขอราคาทาง pm ด้วยครับ

 

ขอจององค์ 803 ครับ

 

โทรไปถามที่ร้านแล้ว ราคาแผ่นละ 16 บาท ซื้อ 100 แผ่นขึ้นไปราคาแผ่นละ 15 บาท ร้านตั้งอยู่ที่ ซอยโชคชัย 4 แยก 5 ใกล้ท็อปซุปเปอร์มาร์เกต ขอบคุณครับ

 

เทิดพระคุณแม่

ผมขออนุญาตร่วมแชร์ประสบการณ์ชีวิตที่มีต่อคุณแม่อันเป็นที่รักยิ่งของผม เพื่อเป็นการเทิดพระคุณแม่ อาจจะมาช้านิดหน่อยนะครับ

ผมเป็นเด็กบ้านนอกทางภาคเหนือ ที่ฐานะค่อนข้างยากจนครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวผมมีพ่อแม่และยาย พี่สาว พี่ชาย และผม สมาชิกรวมทั้งหมด 6 คน ซึ่งพ่อผมต้องออกไปทำงานเป็นกรรมกรที่ต่างประเทศเป็นการเสี่ยงดวงในสมัยนั้น ที่ประเทศซาอุดิอารเบีย ที่เขานิยมกัน ผู้คนเขาจะนิยมกันไปมากครับตอนนั้น พี่สาวผมจบชั้น ป.6 ก็ต้องออกไปทำงานต่างจังหวัดกับญาติ เพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งเรียนต่อให้สูงอีก ส่วนพี่ชายก็ต้องบวชเป็นสามเณร เพราะต้องการเรียนต่อซึ่งพระเณรจะไม่ต้องใช้ค่าใช้จ่ายมากในการเรียน ส่วนผมลูกคนสุดท้องต้องอยู่ในความดูแลของแม่และยาย แม่เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ตั้งท้องผม พ่อก็ได้เวลาที่ต้องเดินทางไปประเทศซาอุดิอารเบียพอดี ทุกวันแม่ต้องออกไปรับจ้างหาเงินเป็นรายวัน ทั้งกลับมาต้องมาทำงานบ้านทุกอย่าง เช่น ตักน้ำที่ใช้ไม้คานหาบกับถังสองใบตักใส่ตุ่มให้เต็มเพื่อใช้ทั้งบ้าน ขนาดแม่ท้องแก่ก็ยังไม่ได้พัก จนถึงวันที่ผมจะเกิดผมแม่ยังไปรับจ้างเขาอยู่กลางทุ่งนา เพราะไปรับจ้างเขาถอนกระเทียมที่ปลูกตามกำหนดเก็บถอน จนประมาณช่วงบ่าย ๆ ของวันนั้น แม่รู้สึกเริ่มเจ็บท้องขึ้นมาเรื่อยๆ แต่ก็ต้องทดจนให้จบวันเพราะกระเทียมก็ใกล้จะถอนหมดพอดีในวันนั้น แม่บอกต้องนั่งแบบพับเพียบโดยใช้ส้นเท้าอีกข้างดันช่องคลอดเอาไว้เพื่อยังไม่ให้ผมออกมาทันที่จนกว่างานจะเสร็จ แทบไม่น่าเชื่อว่าแม่ผมทนถึงขนาดยอมอดเจ็บทรมานขนาดนั้น หากเป็นยุกต์สมัยนี้คงไม่เอาอะไรแล้วเกิดก็เกิดทันที่ หรือก็ไม่เอาอะไร แล้วทิ้งงานไว้ แล้วไปโรงพยาบาลทันทีแน่นอนครับ หลังจากนั้นงานเสร็จเต็มวันแม่ก็บอกให้น้าผู้หญิงที่ไปด้วยช่วยพยุงแล้วรีบกลับบ้านโดยเร็ว และด้วยระยะทางกลับบ้านก็ไม่ได้ใกล้ๆ ห่างจากหมู่บ้านไปก็มาก กว่าจะมาถึงที่บ้านก็ประมาณ 5 โมงกว่า ๆ น้าสาวรีบไปบอกหมอตำแย เพราะที่บ้านนอกสมัยนั้นยังห่างไกลความเจริญ ยังต้องใช้หมอตำแยไว้ก่อนเพราะด้วยเหตุการณ์เร่งรีบและกะทันหัน ส่วนแม่ก็รีบอาบน้ำให้เร็วแล้วมานั่งรอที่กลางเรือนที่เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง ช่วงกลางเรือนจะมีการยกพื้นต่างระดับกันอีกชั้นหนึ่งแม่มานั่งรอตรงนั้น แม่บอกแทบจะไม่ได้ใช้แรงไม่นานผมก็ออกลืมตาดูโลก ทั้งที่หมอตำแยยังมาไม่ถึง มีแต่ลุงเท่านั้นที่มาพอดี ผมไม่ได้เห็นหน้าพ่อเลยครับ แม้แต่ใบสูติบัตรแจ้งเกิดก็เป็นน้าเขยครับ ที่ต้องเดินทางไปขอให้อีกวันถัดไป หลังจากนั้นแม่อยู่ไฟตามแบบคนบ้านนอก ที่อยู่กันครบกำหนดได้ไม่นาน แม่ก็ต้องออกมารับจ้างเขาต่อ อะไรก็ตามที่ไม่ว่างานเกษตรที่ช่วงนั้นที่เขาเก็บเกี่ยวกัน แม่จะไปรับจ้างตลอดให้ผมอยู่ในความดูแลของยาย มีช่วงหนึ่งที่ผมเริ่มคลาน แล้วยายเขาหันไปเก็บอะไรก็ไม่รู้ คือเผลอหันหลังแค่นิดเดียว ผมคลานไวจนตกบรรไดบ้าน สลบเกียบตายแล้วครับ พอดีมีญาติมาช่วยทัน ตอนที่ผมอายุประมาณ 6-7 ปี ก็ต้องเริ่มช่วยเหลืองานบ้าน เช่น ซักผ้า ล้างจาน หรือทำงานง่าย ๆ ไปจนช่วยแม่รับจ้างจากชาวบ้าน อาหารการกินแม่แทบจะไม่ได้กินดีนัก แม่ต้องหาพวกผักต่าง ๆ หรือพวกปลา ปู หอย ตามหนองน้ำหรือทุ่งนา หรือผักตามรั้วบ้านมาทำเลี้ยงครอบครับ จะได้ทานเนื้อก็ต้องมีเทศกาลสำคัญ ถึงจะได้ทานทีหนึ่ง พ่อผมถึงแม้นจะไปทำงานที่ต่างประเทศก็จริงด้วยยุกต์สมัยนั้นไม่มีโทรศัพท์ขาดการติดต่อนานมาก ทุกคนคิดว่าตายไปแล้ว หรือไปมีชิวิตครอบครัวใหม่แล้ว เงินก็ไม่เคยได้รับแม้นแต่บาทเดียว ตอนที่พ่อไปทำงานก็ต้องเอาที่ดินของย่าไปจำนองเขาไว้ ซึ่งย่าก็เวียนมาถามแม่ตลอดว่าพ่อได้ส่งเงินมาไหม หรือติดต่อมาบ้างหรือไม่ แต่ทุกอย่างก็เงียบเหมือนเดิม ทำให้แม่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อเลี้ยงครอบครัวเป็นอย่างมากเป็นทั้งพ่อแม่และหัวหน้าครอบครัวทำงานแทบทุกอย่างแบบไม่ได้พักผ่อน ไม่ได้อยู่สุขสบายกับเขา มือของแม่แทบจะแข็งไม่ได้นิ่มนวลอะไรเหมือนผู้หญิงทั่วไป ด้วยปัญหาการเงินที่รุมเร้าและปัญหาต่าง ๆ แม่เริ่มหันไปดื่มสุรา หรือที่บ้านนอกเขาเรียกว่า เหล้าเถื่อน หรือเหล้าต้ม กับชาวบ้านคนที่รู้จัก และในที่สุดแม่ก็ติดเหล้าเป็นอย่างมากขนาดมือสั่น หากไม่ได้ดื่ม ขนาดตื่นเช้ามาก็ดื่ม ผมคิดย้อนหลังแม่เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก ด้วยความที่กลุ้มใจและรับภาระต่าง ๆ ที่หนักหน่วง ไม่รู้จะหาทางออกแบบใด เลยไปพึ่งพาเหล้าเวลากลุ้มใจจนติดในที่สุดญาติ ๆ จึงพาไปรักษาที่โรงพยาบาลด้วยความสงสารถึง 2 ครั้ง แม่ถึงกลับมาเป็นปกติ และอีกไม่นานยายที่อยู่ด้วยกันต้องมาเสียชีวิต ด้วยอายุ 78 ปี ทำให้ครอบครัวเราโศกเศร้ามากเพราะขาดสมาชิกไปอีกคน เวลาทานข้าวผมเห็นแม่น้ำตาร่วงลงจานข้าวบ่อยเหมือนกัน อาจจะคิดถึงยายที่เคยนั่งทานข้าวด้วยกัน และด้วยปัญหาต่าง ๆ ที่ไม่รู้จะไปปรับสารทุกข์สุขดิบให้ใครฟังได้เหมือนยายอีก และช่วงระยะเวลาที่ผมเรียนต่อในระดับมัธยมจะต้องมาอยู่กับญาติห่าง ๆ ที่ในตัวเมืองผมทำงานด้วยเรียนด้วย นานๆ จะกลับบ้าน 2 อาทิตย์ครั้งหนึ่งเพราะด้วยจำกัดที่เงิน และผ่านมาอีกระยะหนึ่งพี่สาวมีปัญหาครอบครัวได้นำลูกชายมาให้แม่เลี้ยง และพี่สาวก็หันไปพึ่งเหล้าอีกจนติดอีกเหมือนกัน ที่หดหู่ใจผมเมื่อมารู้จากญาติว่าพี่สาวดื่มเหล้าขนาดมีเรื่องทะเลาะกับแม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือตบตีแม่ ผมได้ยินอย่างนั้นทำให้ผมเข่าอ่อนมือสั่นปากสั่นบอกไม่ถูก นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่น่าหดหู่กับครอบครัวผม ผมจึงตั้งปณิธานว่าจะต้องตั้งใจเรียนจนจบสูง ๆ และทำงานให้ได้เงินมากๆ เพื่อจะได้มาช่วยเหลือแม่ ไม่อยากให้แม่ลำบากอีกแล้ว แม่ลำบากมามากพอ อยากให้พักผ่อนบ้างยามแก่ชรา จนในที่สุดผมก็จบปริญญาตรีตามที่ตั้งใจไว้และเข้ามาทำงานที่ต่างจังหวัด จนถึงทุกวันนี้ ปัจจุบันแม่ผมอายุ 68 ปี ยังอยู่กับหลานลูกพี่สาวและกำลังเรียนหนังสือระดับมัธยม และทุกวันนี้ผมทำงานส่งให้แม่และหลาน ภาระครอบครัว และด้วยแม่มีโรคประจำตัวคือ โรคโรมาตอยด์ โรคหัวใจ และโรคความดัน ทำให้ผมเป็นห่วงแม่มาก แม่ต้องไปหาหมอที่ โรงพยาบาลทุกเดือน ยาที่ทานประมาณถุงใหญ่ ๆ มากมายหลายชนิดตามแพทย์สั่งหลาย ๆ คนเห็นคงตกใจแทบจะหนึ่งกำมือครับ ทุกวันนี้แม่ก็ยังไม่ยอมหยุด อาจจะเพราะคนเคยทำ แต่ก็เบา ๆ ลงบ้างเพราะผมได้ห้ามไว้ สำหรับผมกลับบ้าน ตามโอกาส และเทศกาล หรือหยุดงานบ้าง เพื่อไปดูแลแม่ตามโอกาสผมจะซื้ออาหารหรือของที่แม่ชอบมาทำให้แม่ทานและซื้อเสื้อผ้าหรือของใช้ให้แม่ หากเป็นวันสงกรานต์ หรือวันแม่ ก็จะมีพิเศษ คือ ดอกไม้ธูปเทียน น้ำส้มป่อย (ของคนเหนือ) ไหว้และขอพรกับแม่ ทั้งสำรับอาหารที่จัดเตรียมไว้ ให้แม่ได้ทาน ล่าสุดเมษายนที่ผ่านมาผมได้กราบและล้างเท้าแม่ให้แม่เอาน้ำล้างเท้าแม่ที่เต็มกะละมังอาบน้ำให้ผมที่ลานกลางบ้าน เพราะผมคิดว่าเป็นสิริมงคลในชีวิตและเป็นการล้างถรรพ์ต่าง ๆ ดังนั้นที่บรรยายมาทั้งหมดอยากจะให้พี่ๆ เพื่อนทุกท่านให้รีบทำสิ่งดีให้แม่ตนเองขนาดที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่ ก่อนที่ท่านจะจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ และจะมาสำนึกได้ในภายหลังก็ไม่มีประโยชน์ รีบเถอะครับ เพราะแม่คือพระอรหันต์ที่ดีที่สุดของเรา แล้วความลำบากในชีวิตจะไม่เกิดกับท่านแน่นอน เพราะจะพบแต่ความเจริญ ๆ ยิ่ง ๆ ขึ้นไปแน่นอนครับ

 

วันที่ 25/8/57 จะตัดสินการลงเรื่องเล่าในหน้ากระทู้แล้วนะครับ
อย่าลืมส่งเรื่องเล่าประสบการณ์ชีวิตมาลงเป็นข้อคิดกับคนอื่นบ้าง

 

ผมได้รับพระนางพญาเรียบร้อยแล้วครับ

 

มีเกร็ดความรู้บางประการที่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อการพิจารณาด้วยตนเองสำหรับการมองหาของที่มีดีต่อชีวิต แบบนิยามของคำว่า หาให้เป็น ซึ่งผมได้ฟังจากคนยุคเก่าที่หลวงพ่ออภิชิโตเคยพูดให้ฟังเอง และจากที่เคยรับรู้มาบ้างนานแล้วและจะถ่ายทอดแบบคำพูดง่ายๆที่อ่านแล้วเข้าใจได้เลย มีบางอย่างเป็นจุดสำคัญ สำหรับคำว่าพระเครื่องวัตถุมงคลที่เราจะเอามาใช้บูชาติดตัว เพราะน้อยนักที่จะมีพระเกจิอาจารย์สักองค์หนึ่ง ที่จะละเอียดลออและพิถีพิถันในการปลุกเสกวัตถุมงคลในแต่ละแขนงของชีวิต ไม่ได้กำหนดจิตครั้งเดียวแล้วเป่าพรวดลงไปให้ดีพร้อมทุกอย่าง เพราะคนที่นำไปบูชานั้น จะมีศีล-มีคุณธรรมและจิตใจที่แตกต่างกันหลากหลาย เหมือนดังจะเอาแม่สีแดงไปใส่ในแก้วน้ำเพื่อเปลี่ยนสีน้ำธรรมดาให้มีสีสวยสดใส หากน้ำในแก้วนั้นใสสะอาดอยู่แล้วแต่เดิม ใช้แม่สีเพียงเล็กน้อยก็ย่อมเปลี่ยนน้ำให้มีสีแดงสวยสมใจง่ายดาย หากน้ำในแก้วยังขุ่นมีตะกอนก็ต้องใช้เวลาปล่อยให้ตกตะกอนจนใสพอจะเติมสีลงไป และหากเป็นน้ำโคลนตม ทำอย่างไรหรือใช้เวลานานเท่าไร ก็คงไม่ตกตะกอนใสพอจะเติมสีลงไปเปลี่ยนให้สวยสดใสเช่นต้องการได้

เมื่อเราจะมองดูเจตนาของผู้ปลุกเสกหรืออธิษฐานไว้ ก็พบว่าจะมีไม่กี่ท่านที่เจตนาหลักที่ตั้งมั่นในใจเป็นความห่วงใยศิษย์ด้วยอารมณ์ที่เป็นฌาน และเป็นอารมณ์ที่ทรงไว้ในการกำหนดจิตภาวนาตลอดเวลา การทรงอารมณ์คืออะไร ? ในที่นี้คือ ทรงอารมณ์ในพระกรรมฐานกองใดกองหนึ่ง หรือวิปัสสนาญาณหรือจะทั้งสองอย่างก็เป็นได้ แต่ทั้งนี้กรรมฐานทุกกองจะตั้งอยู่ได้ก็ต้องมีศีล 5 บริสุทธิ์เป็นสำคัญถ้าศีลไม่ครบการปฏิบัติจะไม่มีผล

เช่นคุณแม่บุญเรือนที่ท่านทรงอารมณ์ในกัมมัฏฐานตลอดเวลา ไม่พูดเล่น และไม่อ้อมค้อม ดุแต่จริงจัง ท่านมีเจตนาแน่วแน่ในความห่วงในชีวิตความเป็นอยู่และการทำกินของเหล่าศิษย์ ของที่ท่านอธิษฐานล้วนมีผลในด้านนี้เป็นหลักใหญ่ ตามที่ท่านคิดคำนึงและห่วงใยชีวิตของศิษย์ท่านเสมอตลอดเวลา ดังที่ท่านร้องเป็นเพลงฉ่อยไว้แทบทุกตอน จะต้องมีการกล่าวอ้างในการอธิษฐานธรรมให้เพื่อเกิดความกินดีอยู่ดี ศิวิไลซ์ในวันหน้า

หลวงพ่อกวย ชัยนาท ท่านก็ห่วงใยลูกศิษย์ลูกหาในด้านความเป็นอยู่ภายภาคหน้า ท่านนั่งลบผง กดพิมพ์พระ และเสกพระด้วยตนเองทุกคืนวัน ด้วยอารมณ์ที่ทรงฌานอันเข้มแข็งของท่านเพื่อตั้งใจจะมอบให้ศิษย์ได้มีดีติดตัววันหน้า ดังนั้นพระผงบางรุ่นบางพิมพ์ที่ท่านลบผงที่ใช้สร้างเอง กดพระเอง เสกเอง จะส่งผลในด้านนี้เป็นหลักอย่างชัดเจนกว่าแบบอื่นๆ เพราะตั้งแต่ขั้นตอนแรกในการสร้างจวบจนเป็นองค์พระที่มีพลังสมบูรณ์แบบนั้น ท่านทรงอารมณ์ฌานด้วยจิตที่ห่วงใยด้าน “อย่าอด อย่าอยาก อย่ายาก อย่าจน” อย่างแรงกล้าและคงไว้สม่ำเสมอ

หลวงปู่พิศดู จันทบุรี ท่านรู้ว่าเมืองจันทบุรีที่ท่านอยู่นั้น จะเกิดภัยจากน้ำไหลท่วมเมืองครั้งใหญ่ ท่านทำพระเตรียมไว้รุ่นหนึ่งชื่อพระกสิณ เจตนาเพื่อให้เป็นของดีช่วยพยุงชีวิตเปิดช่องทางโอกาสในการทำมาหากินของคนที่ท่านเคยได้สงเคราะห์ และยังเลี่ยมพลาสติกให้ฟรีเพื่อคนได้รับจะได้คล้องคอบูชาเลย และยังให้คนนำไปแจกฟรีถึงแต่ละบ้าน ก่อนจะมีภัยพิบัติครั้งใหญ่ของเมืองจันทบุรี เป็นความห่วงใยของเหตุในวันหน้าของพระอรหันต์

พระเครื่องของเกจิอื่นก็ทำไว้ดีๆมากหลายอย่าง แต่หลายองค์จะกำหนดจิตภาวนาด้วยอารมณ์ใดนั้น เป็นเรื่องเหนือการคาดเดา เพราะจริตของแต่ละท่านนั้นก็แตกต่างกันไป บางองค์เก่งมาก ศีลบริสุทธิ์และจิตดีสุดยอด ทำอะไรก็ขลัง เพียงแต่ท่านอธิษฐานลงในวัตถุนั้นไว้เพื่อจะมอบให้คนที่มีศีล มีคุณธรรมได้ใช้เกิดผล แต่คนที่ยังขาดศีลจะใช้ได้ผลบ้าง ไม่ได้บ้าง หรือบางเกจิจะทำวัตถุมงคลไว้แต่ให้ส่งผลไปตามผลบุญกุศลที่สะสมมาแต่ก่อนหรือที่ได้สร้างในปัจจุบันชาติ วัตถุมงคลชั้นดีบางอย่างทำไว้ดีมากและมากจนคนธรรมดาใช้ไม่มีผล หมายถึงภูมิธรรมยังไม่ถึง ยังไม่มีบุญพอจะใช้ได้ผล เพราะของระดับพระโพธิสัตว์หรือพระอรหันต์ทำไว้บางองค์นั้น ใจเราต้องนิ่งสงบมีสมาธิแน่วแน่กว่าปกติธรรมดา จิตต้องนิ่งและเปิดรับ จึงจะรับพลังอำนาจจากบุญฤทธิ์ของท่านไว้ใช้ประโยชน์ได้ ถ้าคนไม่รู้อะไรบ้างเลย แขวนไว้ก็แทบไม่มีอาการอะไรให้เกิดผล

หากเรายังมีศีลไม่ครบถ้วน ยังมีบุญกุศลไม่มากพอ ยังอยู่ในวิถีโลกที่ต้องมีทั้งขาวและดำปะปนกันในแต่ละวัน เราต้องมีวิธีพิจารณาสิ่งที่เหมาะสมกับตัวเอง บางครั้งอาจต้องใช้พลังอำนาจที่เกื้อหนุนชีวิต อันเกิดจากกำลังจิตที่ทรงอำนาจทางอิทธิฤทธิ์นำหน้ามาสงเคราะห์ก่อน เพราะเรายังดีไม่พอ ยังมีบุญกุศลมากไม่ถึงขั้น หากรอนานไปคงเฉาก่อนจะเติบใหญ่ได้สมดังใจ และหลายเกจิที่เก่งๆก็เป็นผู้มีจิตสำเร็จอันทรงฤทธิ์ไว้เต็มอารมณ์กรรมฐาน ได้วิชชา 3 อภิญญา 6 สามารถแสดงฤทธิ์ได้ มีสภาวะจิตเป็นไปตามธรรมชาติ มีอารมณ์สงบสุขสงัดเป็นอารมณ์กรรมฐาน โดยกสิณทั้ง10 อย่าง เป็นแนวทางในการทรงอารมณ์อันส่งผลทางฤทธิ์ ใช้เพื่อกำหนดภาวนาของแต่ละท่าน หลายๆท่านอารมณ์เริ่มแรกอาจต่างกันบ้าง แต่เมื่อเข้าฌานลึกขึ้นในช่วงท้าย (ฌาน4) ก็จะไม่ต่างกันนัก โดยท่านเหล่านี้จะมีวิธีอธิษฐานจิตที่จะให้เกิดผลตามฤทธิ์ที่ต้องการ จากการเข้าฌาน 4 ก่อน เมื่อออกจากฌาน 4 แล้วจึงจะอธิษฐานให้เกิดฤทธิ์ตามที่ต้องการ

หลวงพ่ออภิชิโตนั้นมีความห่วงใยในศิษย์ทุกคนที่ท่านรู้จักทั้งเรื่องการเงิน การงาน การทำกิน ชีวิตครอบครัวหรือสุขภาพการเป็นอยู่ แม้เงินของท่านเป็นร้อยล้านบาทก็ยังมอบให้ศิษย์ของท่านมาแล้ว (ไม่ได้พูดเกินจริง) ท่านเน้นและเจาะจงในการมอบหรือทำอะไรให้ในแต่ละคนเสมอมา วัตถุมงคลของท่านนั้น หากได้รับจากศิษย์ของท่านมาโดยตรง ก็ถือว่าได้พลังคูณสอง เพราะของดีที่ทำไว้ครั้งหนึ่งแล้วนั้น เมื่อจะมอบให้ใครเป็นการเฉพาะ ท่านจะลงอำนาจจิตกำกับเฉพาะทางให้อีกครั้ง เพราะแต่ละแนวทางล้วนมีวิถีต่างกัน กระแสจิตจากอารมณ์ฌานที่แข็งกร้าวจะนำหน้าพลังเมตตาคงใช้ได้ผลยาก หากเอาอำนาจบุญฤทธิ์ไปหนุนเรื่องการเงินการทำกินคงช้าและยากจะมีผลกับทุกคน วิชาต่างๆที่ท่านเรียนมาเพื่อสงเคราะห์สัตว์โลกในวันหน้านั้น มีวิธีต่างๆกันในแต่ละอย่าง และท่านใช้สงเคราะห์กับแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย ดังนั้นใครได้ครอบครองวัตถุมงคลแท้ๆที่ได้รับส่งผ่านต่อจากกลุ่มลูกศิษย์ยุคเก่าของท่านในวันนี้ไว้ ถือว่าท่านโชคดีแล้ว

 

ขอบคุณครับ ยินดีด้วยครับ

 

ยืนยันการรับจองไว้แล้วครับ ยินดีด้วยครับ

 

ยืนยันการรับจองไว้แล้วครับ ยินดีด้วยครับ

 

วันหน้าผมจะนำมาลงไว้นะครับ มีหลายอย่างที่แท้ ดีและน่าจะใช้จริงๆ

 

เวลาผมอาราธนาพระของท่านแขวน ทุกครั้งผมใช้แค่นโมสามจบ แล้วว่าพุทธังอาราธนานัง ธัมมังอารธนานัง สังฆังอาราธนานัง ฯ ถ้าตั้งใจนิ่งๆก่อน จะมีอาการขนลุกตั้งแต่หัวลงมาหรือสั่นน้อยๆทุกคนั้งซึ่งแปลกมาก ไม่เคยพบกับพระเครื่องอื่นๆที่ผมเคยแขวนมา จะมีอาการบ้างแต่ไม่ใช่ทุกครั้งแบบนี้ครับ ผมถึงศรัทธาหลวงพ่อมาก

 

เทิดพระคุณแม่

ผมต้องขออนุญาตลงล่าช้านิดหน่อยนะครับ ข้อความของผมอาจจะมากเล่าเยอะแต่เต็มด้วยเนื้อหาที่อ่านแล้วอาจทำให้บางท่านซื้งถึงพระคุณแม่ได้ผมจะขอลงเป็น 3 ตอนนะครับ เพราะลงทีไรจะ Error ทุกที่ครับ

ตอนที่ 1
ผมเป็นเด็กบ้านนอกทางภาคเหนือ ที่ฐานะค่อนข้างยากจนครอบครัวหนึ่ง ครอบครัวผมมีพ่อแม่และยาย พี่สาว พี่ชาย และผม สมาชิกรวมทั้งหมด 6 คน ซึ่งพ่อผมต้องออกไปทำงานเป็นกรรมกรที่ประเทศซาอุดิอาระเบีย ที่ผู้คนเขาจะนิยมกันไปมากครับสมัยนั้น พี่สาวผมจบชั้น ป.6 ก็ต้องออกไปทำงานต่างจังหวัดกับญาติ เพราะทางบ้านไม่มีเงินส่งเรียนต่อให้สูงอีก ส่วนพี่ชายก็ต้องบวชเป็นสามเณร เพราะต้องการเรียนต่อซึ่งพระเณรไม่ต้องใช้ค่าใช้จ่ายมากในการเรียน ส่วนผมลูกคนสุดท้องต้องอยู่ในความดูแลของแม่และยาย แม่เคยเล่าให้ฟังว่า ตอนที่ตั้งท้องผม พ่อก็ได้เวลาที่ต้องเดินทางไปประเทศซาอุดิอาระเบียพอดี ทุกวันแม่ต้องออกไปรับจ้างหาเงินเป็นรายวัน ทั้งกลับมาต้องมาทำงานบ้านทุกอย่าง เช่น ตักน้ำที่ใช้ไม้คานหาบกับถังสองใบตักใส่ตุ่มให้เต็มเพื่อใช้ทั้งบ้าน ขนาดแม่ท้องแก่ก็ยังไม่ได้พัก จนถึงวันที่ผมจะเกิดผมแม่ยังไปรับจ้างเขาอยู่กลางทุ่งนา เพราะไปรับจ้างเขาถอนกระเทียมที่ปลูกตามกำหนดเก็บ จนประมาณช่วงบ่าย ๆ ของวันนั้น แม่รู้สึกเริ่มเจ็บท้องขึ้นมาเรื่อยๆ แต่ก็ต้องทดจนให้จบวันเพราะกระเทียมก็ใกล้จะถอนหมดพอดีในวันนั้น แม่บอกต้องนั่งแบบพับเพียบโดยใช้ส้นเท้าอีกข้างดันช่องคลอดเอาไว้เพื่อยังไม่ให้ผมออกมาทันที จนกว่างานจะเสร็จ แทบไม่น่าเชื่อว่าแม่ผมทนถึงขนาดยอมอดเจ็บทรมานขนาดนั้น หากเป็นยุกต์สมัยนี้คงไม่เอาอะไรแล้ว เกิดก็เกิดทันที่ หรือไม่ก็ทิ้งงานไว้ แล้วไปโรงพยาบาลแน่นอนครับ หลังจากงานเสร็จเต็มวันแม่ก็บอกให้น้าผู้หญิงที่ไปด้วยช่วยพยุงแล้วรีบกลับบ้านโดยเร็ว และด้วยระยะทางกลับบ้านก็ไม่ได้ใกล้ๆ ห่างจากหมู่บ้านไปก็มาก กว่าจะมาถึงที่บ้านก็ประมาณ 5 โมงกว่า ๆ แทบจะหมดแรง น้าสาวรีบไปบอกหมอตำแย เพราะที่บ้านนอกสมัยนั้นยังห่างไกลความเจริญ ยังต้องใช้หมอตำแยไว้ก่อนเพราะด้วยเหตุการณ์เร่งรีบและกะทันหัน ส่วนแม่ก็รีบอาบน้ำให้เร็วแล้วมานั่งรอที่กลางเรือนที่เป็นบ้านไม้ยกใต้ถุนสูง ช่วงกลางเรือนจะมีการยกพื้นต่างระดับกันอีกชั้นหนึ่ง แม่มานั่งรอตรงนั้น แม่บอกแทบจะไม่ได้ใช้แรง ไม่นานผมก็ออกลืมตาดูโลก ทั้งที่หมอตำแยยังมาไม่ถึง มีแต่ลุงเท่านั้นที่มาพอดี ผมไม่ได้เห็นหน้าพ่อเลยครับ แม้แต่ใบสูติบัตรแจ้งเกิดก็เป็นน้าเขยครับ ที่ต้องเดินทางไปขอให้อีกวันถัดไป หลังจากนั้นแม่อยู่ไฟตามแบบคนบ้านนอก ที่อยู่กันครบกำหนดได้ไม่นาน แม่ก็ต้องออกมารับจ้างทำงานต่อ อะไรก็ตามที่ไม่ว่างานเกษตรที่ช่วงนั้นที่เขาเก็บเกี่ยวกัน แม่จะไปรับจ้างตลอดให้ผมอยู่ในความดูแลของยาย มีช่วงหนึ่งที่ผมเริ่มคลาน แล้วยายเผลอหันหลังไปเอาของแค่นิดเดียว ผมคลานไวจนตกบรรไดบ้าน สลบเกือบตายแล้วครับ พอดีมีญาติมาช่วยทันเหตุการณ์ และตอนที่ผมอายุประมาณ 6-7 ปี ก็ต้องเริ่มช่วยเหลืองานบ้าน เช่น ซักผ้า ล้างจาน หรือทำงานง่าย ๆ ไปจนช่วยแม่รับจ้างจากชาวบ้าน อาหารการกินแม่แทบจะไม่ได้กินดีนัก แม่ต้องหาพวกผักต่าง ๆ หรือพวกปลา ปู หอย ตามหนองน้ำหรือทุ่งนา หรือผักตามรั้วบ้านมาทำเลี้ยง

 

เทิดพระคุณแม่

ตอนที่ 2 (ต่อ)

ครอบครัว จะได้ทานเนื้อก็ต้องมีเทศกาลสำคัญถึงจะได้ทานทีหนึ่ง พ่อผมถึงแม้นจะไปทำงานที่ต่างประเทศก็จริงด้วยยุกต์สมัยนั้นไม่มีโทรศัพท์ขาดการติดต่อนานมาก ทุกคนคิดว่าตายไปแล้ว หรือไปมีชิวิตครอบครัวใหม่แล้ว เงินก็ไม่เคยได้รับแม้นแต่บาทเดียว ตอนที่พ่อไปทำงานก็ต้องเอาที่ดินของย่าไปจำนองเขาไว้ ซึ่งย่าก็เวียนมาถามแม่ตลอดว่าพ่อได้ส่งเงินมาไหม หรือติดต่อมาบ้างหรือไม่ แต่ทุกอย่างก็เงียบเหมือนเดิม ทำให้แม่ต้องดิ้นรนต่อสู้เพื่อเลี้ยงครอบครัวเป็นอย่างมาก เป็นทั้งพ่อ ทั้งแม่ และหัวหน้าครอบครัวทำงานแทบทุกอย่างแบบไม่ได้พักผ่อน ไม่ได้อยู่สุขสบายกับเขา มือของแม่แทบจะแข็งไม่ได้นิ่มนวลอะไรเหมือนผู้หญิงทั่วไป ด้วยปัญหาการเงินที่รุมเร้าและปัญหาต่าง ๆ แม่เริ่มหันไปดื่มสุรา หรือที่บ้านนอกเขาเรียกว่า เหล้าเถื่อน หรือเหล้าต้ม กับชาวบ้านคนที่รู้จัก และในที่สุดแม่ก็ติดเหล้าเป็นอย่างมากขนาดมือสั่น หากไม่ได้ดื่ม ตื่นเช้ามาก็ดื่ม ผมคิดย้อนหลังเรื่องราวที่ผ่านมา ได้รู้ว่าแม่เป็นผู้หญิงที่น่าสงสารมาก ด้วยความที่กลุ้มใจและรับภาระต่าง ๆ ที่หนักหน่วง ไม่รู้จะหาทางออกแบบใด เลยไปพึ่งพาเหล้าเวลากลุ้มใจจนติดในที่สุดญาติ ๆ จึงพาไปรักษาที่โรงพยาบาล ด้วยความสงสารถึง 2 ครั้ง แม่ถึงหายกลับมาเป็นปกติ และอีกไม่นานยายที่อยู่ด้วยกันต้องมาเสียชีวิต อายุ 78 ปี ด้วยโรคชรา ทำให้ครอบครัวเราโศกเศร้ามาก เพราะขาดสมาชิกไปอีกคน เวลาทานข้าวผมเห็นแม่น้ำตาร่วงลงจานข้าวบ่อยเหมือนกัน อาจจะคิดถึงยายที่เคยนั่งทานข้าวด้วยกัน และด้วยปัญหาต่าง ๆ ที่ไม่รู้จะไปปรับทุกข์กับใครเหมือนยายอีก และช่วงระยะเวลาที่ผมเรียนต่อในระดับมัธยมจะต้องมาอยู่กับญาติห่าง ๆ ที่ในตัวเมืองเสื้อผ้าก็ต้องไปขอมือสองจากญาติๆ ครับ ผมทำงานด้วยเรียนด้วย นานๆ จะกลับบ้าน 2 อาทิตย์ครั้งหนึ่งเพราะด้วยจำกัดที่เงิน และผ่านมาอีกระยะหนึ่งพี่สาวมีปัญหาครอบครัวได้นำลูกชายมาให้แม่เลี้ยง และพี่สาวก็หันไปพึ่งเหล้าอีกจนติดอีกเหมือนกัน ที่หดหู่ใจผมเมื่อมารู้จากญาติว่าพี่สาวดื่มเหล้าขนาดมีเรื่องทะเลาะกับแม่ถึงขั้นลงไม้ลงมือตบตีแม่ ผมได้ยินอย่างนั้นทำให้ผมเข่าอ่อนมือสั่นปากสั่นบอกไม่ถูกน้ำตาไหลจนสะอึกสะอื้น นึกไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุการณ์ที่น่าหดหู่กับครอบครัวผม ผมจึงตั้งปณิธานว่าจะต้องตั้งใจเรียนจนจบสูง ๆ และทำงานให้ได้เงินมากๆ เพื่อจะได้มาช่วยเหลือแม่ ไม่อยากให้แม่ลำบากอีกแล้ว แม่ลำบากมามากพอ อยากให้พักผ่อนบ้างยามแก่ชรา จนในที่สุดผมก็จบปริญญาตรีตามที่ตั้งใจไว้และเข้ามาทำงานที่ต่างจังหวัด จนถึงทุกวันนี้ ปัจจุบันแม่ผมอายุ 68 ปี ยังอยู่กับหลานชาย ลูกพี่สาว ซึ่งกำลังเรียนหนังสือระดับมัธยม และทุกวันนี้ผมทำงานส่งให้แม่และหลาน ภาระครอบครัว และด้วยแม่มีโรคประจำตัว คือ โรคโรมาตอยด์ โรคหัวใจ และโรคความดัน ทำให้ผมเป็นห่วงแม่มาก แม่ต้องไปหาหมอที่ โรงพยาบาลทุกเดือน ยาที่ทานเมื่อมารวมกันประมาณถุงใหญ่ ๆ ตามแพทย์สั่ง หลาย ๆ คนเห็นยา คงตกใจรวมแล้วประมาณหนึ่งกำ

 

เทิดพระคุณแม่

ตอนที่ 3 (สุดท้าย)

มือครับ ทุกวันนี้แม่ก็ยังไม่ยอมหยุดยังแอบทำงานอยู่ อาจจะเพราะคนเคยทำ แต่ก็เบา ๆ ลงบ้าง เพราะผมได้ห้ามไว้ สำหรับผมกลับบ้าน ตามโอกาส และเทศกาล หรือหยุดงานบ้าง เพื่อไปดูแลแม่ตามโอกาสผมจะซื้ออาหารหรือของที่แม่ชอบมาทำให้แม่ทาน และซื้อเสื้อผ้าหรือของใช้ให้แม่ หากเป็นวันสงกรานต์ หรือวันแม่ ก็จะมีพิเศษ คือ ดอกไม้ธูปเทียน น้ำส้มป่อย (ของคนเหนือ) ไหว้และขอพรกับแม่พร้อมทั้งสำรับอาหารที่จัดเตรียมใส่ถาดอย่างดีไว้ ให้แม่ได้ทาน ล่าสุดเมษายนที่ผ่านมาผมได้กราบและล้างเท้าแม่ ให้แม่เอาน้ำล้างเท้าที่เต็มกะละมังอาบน้ำให้ผมที่ลานหน้าบ้าน เพราะผมคิดว่าเป็นสิริมงคลในชีวิตและเป็นการล้างถรรพ์ต่าง ๆ ดังนั้นที่บรรยายมาทั้งหมดนี้ อยากจะให้พี่ๆ เพื่อนทุกท่านให้รีบทำสิ่งที่ดี ๆ ให้แม่ตนเองขณะที่ท่านยังมีลมหายใจอยู่ ก่อนที่ท่านจะจากเราไปอย่างไม่มีวันกลับ และจะมาสำนึกเสียดายในภายหลังก็ไม่มีประโยชน์ รีบเถอะครับ เพราะแม่คือพระอรหันต์ที่ดีที่สุดของเรา แล้วความลำบากในชีวิตจะไม่เกิดกับท่านแน่นอน จะพบแต่ความสุขความเจริญ ๆ ยิ่ง ๆ ขึ้นไปครับสำหรับแง่คิดที่ผมอยากแชร์ให้ทุกท่านได้รับทราบกรณีแม่ของผม มีดังนี้<O</O
1. สำหรับแม่ของผมลำบากมากในชีวิต อาจจะเหมือนหรือไม่เหมือนแม่ทั่วไป แต่ในความรู้สึกผม สงสารแม่มากที่ท่านลำบากสุดๆ สู้ชีวิตเพื่อครอบครัวน่ายกย่องและเป็นตัวอย่างกับแม่ในปัจจุบันมาก ๆ <O</O
2. เป็นแม่ที่ดีไม่ทิ้งลูกเวลามีปัญหาอะไรแม่จะช่วยแก้ไข และสั่งสอนลูกได้ดี เช่น ด้วยความจนแม่สอนให้เราทานกับข้าวพื้น ๆ เป็นผักทุกชนิด ไม่ว่าจะขมหรือเผ็ดร้อน และกลายเป็นว่าผมชอบทานผักทุกชนิดไปอย่างอัตโนมัติ ซึ่งจนกลายมาเป็นผลดีต่อร่างกายเราอย่างมากมาย เลยยกความดีนี้ให้แม่ผม ที่ท่านได้ฝึกให้ผมทานผักตั้งแต่เด็กจนโต<O</O
3. เป็นแม่ที่สู้กับปัญหาทุกสภาวะไม่ว่าจะยากดีมีจน และฝึกเราสู้ไปด้วยครับ ทำให้เรากลายเป็นคนที่จิตใจที่แข็งแกร่ง เวลาเผชิญกับปัญหาต่าง ๆ ทำให้เรารู้จักอดทน และแก้ไขได้ด้วยดี ทำให้จิตใจไม่สั่นคอนต่อสภาวะต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิต เรียกว่านักสู้ชีวิต <O</O
4. แม่ยอมแลกความเหน็ดเหนื่อยแม้นแต่ชีวิตของท่าน เพื่อลูกทุกคน ทำงานนักจนล้มป่วยแต่ก็สู้ เพื่อให้ลูกทุกคนได้อยู่อย่างสบาย ทั้งที่แม่เป็นทุกอย่างทั้งพ่อและแม่ หัวหน้าครอบครัว <O</O
5. ทุกวันนี้แม่มีโรคประจำตัวหลายอย่าง แต่แม่ก็ไม่เคยท้อถ่อย ยังไม่หยุดการทำงาน ทั้งที่ควรเป็นวัยเกษียณการทำงาน เสมือนเป็นตัวอย่างกับลูกเสมอว่า ทำเพื่อครอบครัวจนกว่าจะหมดลมหายใจสุดท้าย<O</O
สรุปแล้ว ผมจึงขอบอกทั้งแม่ และทุกคนในครอบครัว ทั้งทุกท่านที่ได้อ่านทั้งหมดนี้ว่าผมรักแม่มากมายหาที่สุดประมาณไม่ได้ ทั้งขอเทิดทูนแม่ไว้เหนือหัวเหนือกระหม่อม และสัญญาว่าจะเป็นคนดีและทำดีเพื่อแม่และสังคม ประเทศบ้านเมือง อย่างนี้ตลอดจนหมดลมหายใจครับ ต้องขออภัยที่เล่าเหตุการณ์ต่าง ๆ เยอะจนบางท่านอาจจะไม่อยากอ่านครับ<O</O

 

เทิดพระคุณแม่

ต้องขออภัยทุกท่านนะครับ ตัวหนังสือเล็กไปนิดหน่อยขยาย % อ่านหน่อยนะครับ ขอบคุณท่านที่ได้อ่านข้อความทั้งหมดข้างต้นครับผม

 

สวัสดีครับ
ผมก็ขออนุโมทนากับทุกท่านด้วยครับ ที่รักแม่กันสุดหัวใจ
สำหรับผมนั้นขอบูชาพระคุณของแม่ ที่เป็นทั้งพ่อและแม่ด้วยครับ ก็เนื่องจากพ่อก็ได้เสียชิวิตตั้งแต่ผมอายุ7 ขวบ
และแม่ก็ได้เลี้ยงดูทั้งพี่ชายผม และผมมาเป็นอย่างดี ให้เป็นคนดี และให้การศึกษาทุกๆอย่างที่ลูกอยากจะเรียน ทำงานทุกอย่างอดออม เก็บเงินให้ลูกเรียนหนังสือ และสอนสั่งทุกๆอย่างให้ลูกเป็นคนดี จนปัจจุบันลูกๆทั้งสองทำงานมีครอบครัว ก็ยังเป็นห่วงลูกตลอดเวลา ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้อะไรหลายๆอย่างเหมือนคนอื่น ผมก็ไม่เสียใจ นั้นเพราะแม่ทั้งใจอดออม เพื่อลูกในอนาคต
ผมเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าท่านรักเรามากแค่ไหน ก็ตอนที่เรามีลูกแล้วครับ ทุกวัน เวลานั้น คิดว่าจะทำยังไงให้ลูกเรามีความสุข ให้ลูกได้เรียนหนังสือ ให้อนาคตลูก แต่ท่านนั้นลำบากกว่าเรามาก ก็ขอบูชาในพระคุณท่าน และจะดูแลท่านตลอดไป พาท่านไปทำบุญบ่อยๆ ให้ทุกๆอย่างที่สามารถให้ท่านได้ เคยมีครั้งหนึ่งที่ผมภูมิใจมาก แม่ถามว่ารักท่านหรือเปล่า ผมตอบว่า ไม่รู้ว้าต้องพูดยังใง แต่รู้ว่า สามารถตายแทนแม่ได้ทุกวินาที เกินกำว่ารักมาก แม่ผมยิ้มอย่างเดียวและไม่ถามอีกเลยตั้งแต่นั้นมา
ผมคนหนึ่งที่รักและจะเทิดทูนในพระคุณแม่ ทราบชัวฟ้าดินสลาย ขอบคุณครับ

 

สวัสดีครับพี่หนุ่ม ผมโอนเงินค่าพระตามรายการที่คุยกันทาง pm ให้แล้วนะครับ
จำนวนเงิน 30,000 บาท พี่หนุ่มสะดวกให้ผมไปรับพระเองที่สำนักงานหรือว่าสะดวกส่งให้ผมดีครับ