อาการต่างๆ ที่เกิดภายในใจคือจิต

สัมผัสได้ว่าต้องโดนพิพากษาแน่ๆครับ
คดีนี้ไม่น่ารอด

 

ลุงยิ่งอ่านยิ่งรู้สึก


ความเข้มข้นช่างสูงนัก

 

รอฟังคำตัดสินอยู่ครับ
ว่าแต่คดีนี้ใครคือผู้พิพากษาครับ

 

ต้องคดีแล้ว
ที่เหลือแล้วแต่วาสนาครับ
(ข้าน้อยสมควรตาย)

 

ความรักความห่วงใย
ในหนุ่มสาวหรือในวัยแก่ชรา
เป็นอนิจจังไม่เที่ยง ทุกข์ขังไม่สมหวัง
เป็นทุกข์ แปรปรวนเป็นธรรมดา
สุดท้ายต้องล้มหายตายจากกันไป
ไร้แก่นสาร ผู้ใดผ่านได้ผู้นั้นก็เข้าถึงธรรม

 

รักอย่างฉลาดและบริสุทธิํํ ย่อมไม่ปรารถนาการได้ครอบครอง
การครอบครองคือการยึดติด สิ่งที่เป็น
อนิจจังทุกขังอนัตตา คับ
เมื่อพลัดพราก หรือแปรเปลี่ยนย่อมเป็นทุกข์ กินไม่ได้นอนไม่หลับ
จิตใจร้าวรานเหลือประมาณ

 

ผมไม่เเปลกใจครับ
เป็นผมแต่ก่อน ถ้ามีคนมาบอกว่า
ระลึกรู้>>แล้ววาง

ผมก็คงเถียงในใจเหมือนกัน
ว่าเอ้ย! ปฎิบัติธรรมเอาแค่นี้หรอ
ความจริงคือมันแค่นี้ครับ

ที่เราปฎิบัติกัน
ต้องเข้าใจก่อนว่า
เราปฎิบัติเพื่อเห็นความจริงของธรรมชาติ
ความจริงของธรรมชาติ คือ
ทุกอย่างมีสภาพ ไม่คงที่ เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย
เกิดมีขึ้น แล้วดับสลายไป
เราต้องเห็นความจริงตามนี้
พิสูจน์ว่าพระพุทธตรัสไว้จริงหรือไม่

ก็จะมีคนเถียงในใจ
ฉันก็เห็น หมาโดนรถชนตายข้างถนน
ทำไมฉันไม่บรรลุธรรม
หรือหมอ พยาบาล
เห็นคนไข้ตายนับไม่ถ้วน
ทำไมไม่บรรลุธรรม
คำตอบคือจิตตอนนั้นไม่เป็นสมาธิพอ
จะให้จิตเห็นแจ้งได้

อย่างเดียวกันกับการเห็นภายในเป็นของเกิดดับ
ถ้าขาดสัมมาสมาธิ ความตั้งมั่นเป็นกลาง
ก็จะเป็นแบบเดียวกับการเห็น
หมาโดนรถชนตายข้างถนน
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

จิตไม่อาจหายโง่ได้ เพราะความที่หลงมานาน
พระพุทธเจ้าจึงทรงบอกทางให้
นั่นคือมรรคมีองค์แปด
เพราะมรรคแปดจะทำให้จิตที่หยาบ
ทำเลวทำชั่วแบบไม่ยั้งคิด

ได้ปรับจิต ให้มีความปกติ
คือใจไม่คิดทำร้ายใคร เป็นปกติ
และเจริญมรรคสัมมาสติ
เริ่มระลึกรู้ สภาพกายใจ ตามจริง>>
เกิดสัมมาสมาธิ จากการวางสิ่งที่จิตไปรู้
จะกุศลจิต หรือ อกุศลก็ตาม (มาอยู่ที่ลมหายใจ)
เป็นการให้จิตพ้นอุปาทาน
ได้ซักขณะจิตนึงก็ยากแล้ว
เราจะไม่ลงไปคลุกอยู่ในสภาวะนั้น
จนสร้างอุปาทานซ้อนขึ้นมา
ทำอย่างพระพุทธเจ้าครับ
คราวนี้คนทำจะเห็น ไม่เห็นรู้อะไรเลย
เหมือนทำแล้วทิ้ง ทำแล้วทิ้ง
แต่ปัญญาของพระพุทธเจ้าพระองค์แยบคายมาก
เป็นการตัดอาหาร ตัดเชื้อ ตัดอนุสัย
และทำให้จิตจะตั้งมั่นขึ้น เป็นกลาง
และอาศัยความตั้งมั่นของจิตนั้น
รู้เห็นสภาพภายใน
ชัดพอจนเกิดการรู้เเจ้งขึ้นมา

พระพุทธเจ้าตรัสเรียก ผู้เกิดปัญญาเห็นแจ้งนี้ว่า
พระโสดาบัน
และการทำ และเห็นสิ่งเดียวกันนี้
มันมากพอจนจิต เบื่อหน่ายถึงที่สุดของจิตเอง
มันจะสลัดอุปปาทานสิ้น ออกไปจากจิต
พระพุทธเจ้าตรัสเรียก ผู้สิ้นตัณหา อุปาทานนี้ว่า
พระอรหันต์

จะเห็นว่ามีเพียงเท่านี้

ความจริงการปฎิบัติไม่ยุ่งยากนะครับ
เพียงแต่เราไปคิดกันเองว่า
ทำแค่นี้จะพอหรอ ต้องรู้อีกหน่อยไหม
บางทีเราคิดกันมากไปเอง
ลองกลับไปดูคำของพระพุทธเจ้า
พระองค์ตรัสไว้อย่างไร

ตอนปัญญามันเกิด มันเกิดเอง
จะเห็นความเชื่อมโยงของธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัส
ทั้งหมดเป็นเนื้อเดียวกัน

ผมไม่ได้มาบอกให้เชื่อ
แต่ถ้าทำไป แล้วเห็นแจ้งขึ้นมา
จะรู้ในสิ่งที่ผมบอกเป็นจริงตามนี้ครับ

 

ชีวิตประจำวันตั้งแต่ลืมตาตื่น ยันเข้านอน
ต้องสัมมาฯทุกอย่าง ถ้าใครทำได้เป็นธรรมชาติ ก็จะเอื้อต่อ
การบรรลุธรรมอย่างมากคับ

แต่ในโลกปัจจุบันชีวิตประจำวัน
ถ้ามัวแต่สัมมาฯ
จะไปทันโลกไหม
เอ้อ...
ต้องซิกแซ็ก ต้องลักไก่
ต้องหยอดใต้โต๊ะ
และบอกว่าทำด้วยใจบริสุทธิ์และ
ปล่อยวางทั้งหมด ถามว่าจิตมัน
จะเชื่อวาจาคารมมั้ย...
ลองพิจารณาดูว่าอาชีพที่ใช้
สัมมาฯ
จริงๆ กว่าจะคืนทุนที่ลงไป
อาจจะ
ถูกรัฐประหารไปเสียก่อนอีกไหม??
ฮับ

 

ลุงอย่าไปยอมต่อสู้เพื่อความถูกต้องลุงแก่แล้วอย่าไปกลัวตาย55

 

ใครพอยกบุคคลตัวอย่างที่มี พอร์ตหุ้น
ในตลาดหลักทรัพย์แบบที่รวยๆ
แล้วบรรลุอรหันต์คากระดานหุ้นบ้าง
จะได้สรุปว่าการเทรดหุ้น เทรดสกุลเงิน
เทรดทองคำ เป็นสัมมาอาชีพ
ไม่ขวางการบรรลุธรรม55

 

พละคุณยังไม่พอ มีเท่านั้นแหละครับ รู้จักพละอยู่ใช่ไหม พละ 5 น่ะครับ ต่อไปถ้าพละ 5 คุณแก่กล้าขึ้นก็จะเข้าใจความปรารถนาดีที่ผมได้บอกๆคุณไปได้เองนั่นแหละครับ

 

" อย่างเดียวกันกับการเห็นภายในเป็นของเกิดดับ
ถ้าขาดสัมมาสมาธิ ความตั้งมั่นเป็นกลาง
ก็จะเป็นแบบเดียวกับการเห็น
หมาโดนรถชนตายข้างถนน
ซ้ำแล้วซ้ำเล่า "

การปฏิบัติก็มีเท่านี่ละครับ
ย่นลงมา จะเห็นแต่เพียง เกิดดับ
แต่จะเขียนต่างจากหมูไหม้

และ ทีเร็ก ก็งง เต้ก
หมูไหม้ก็ยัง งง วกไป กลับ วนมา

จิตต้องตั่งมั่น เป็น สัมมาสมาธิ
ตั้งแต่ ขนิกสมาธิขึ้นไปจึงจะเห้นเกิดดับ ได้บ่อยขึ้น
หรือจะเรียกว่า ตั้งแต่ เริ่ม มีสติรุ้เท่าทันจิต

พุดง่ายๆ มูลเหตุ ก็ สติ ที่รุ้เท่าทัน จริงๆ
จึงจะทำให้จิตเห็นเกิดดับได้บ่อยๆ
เมื่อจิตเห็นเกิดดับได้บ่อยๆ ขึ้น
ความบ่อย มันทำให้ จิตตั่งมั่น
จิตตั้งมั่น ปัญญาก็จะตามมาเอง อย่างที่หมูไหม้บอก


แต่กว่า จะรู้เท่าทันได้
ก็มาจาก การฝึกตามรู้ทันกายใจเนืองๆ
ทีเร็ก งงเต้ก ตาหลอด

 

ศีลพรตปรามาส ก้แบบนี้ละครับ

ปลิโพธิ เพียบ

 

ที่ลุงแมวกล่าวไปเช่นนั้น ก็ด้วยเห็นใจ
ผู้สนใจใฝ่ธรรมะ หาใช่ด้วย
จิตอคติหยามหมิ่นแม้แต่น้อย
ที่เห็นใจ หาใช่เพราะเป็นสัตว์โลก
ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน
แต่ที่เห็นใจเพราะคนไทยมีสภาพเป็นสัตว์เศรษฐกิจที่มีเลือดนักสู้ปากกัดตีนถีบ
ดุดันปานสิงห์โตเจ้าป่า
เพื่อชัยชนะและความสำเร็จในทางเศรษฐกิจ โดยนโยบายเศรษฐกิจของ
รัฐบาลต่างๆ
คับ

 

ไม่รักเมืองไทย แลัวจะไปรักเมืองไหน
เมืองย่างกุ้งเหยอ

 

พระพุทธเจ้าท่านสอนเรื่องการใช้สอยทรัพย์ที่หามาได้ไว้ คือ ให้แบ่งทรัพย์ออกเป็น 4 ส่วน คือ ใช้หนี้เก่า ใช้หนี้ใหม่ ฝังดินไว้ และทิ้งลงเหว โดยแต่ละส่วนไม่จำเป็นต้องเท่ากัน แต่ให้เราพิจารณาตามความเหมาะสม ถูกต้อง ตรงธรรม ไม่แบ่งตามอำนาจของกิเลส

 

รักเมืองไทย แต่ช่วยลดปัญหาให้
ประเทศได้มั่งมั้ยล่ะ
ถ้าไม่ได้เลยก็เท่ากับเป็นส่วนหนึ่ง
ที่เป็นเชื้อเพลิง ช่วยขยายปัญหา
ใข่มิใช่ฮับ

 

เอาตัวอย่างบุคคลมาโชว์1 คนคับ

 

ถ้าเอาไปปฎิบัติกะได้รับความสุขที่สมควรแก่ธรรมงัยครับธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นแบบนี้

 

ฮึย์... จริงง่ะ