ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

ครูบาอาจารย์ในยุคปัจจุบันนี้แหละ ถ้าหมดหน้าที่ก็เข้านิพพานเสีย จะอยู่ขวางทาง
บุคคลากรฟ้าทำงาน ทำไม..

เวลาบุคคลากรฟ้าจะทำหน้าที่ ต้องเกรงใจพระอริยะ ไม่กล้าทำอะไรมาก กลัวไปกระทบพระอริยะท่าน หรือ พูดอีกอย่างก็ ท่านใช้บารมีท่านประคับประครองไว้น่ะ

แล้วเมื่อไหร่งานมันจะเดินต่อได้..


นิมนต์เข้านิพพานบ้างเถิด..

 

ก่อนไปขอ แสดง สโลแกนประจำตัวซะหน่อย เดี๋ยวคนลืม55555..


"หลอนอย่างเรามีคนเดียวในโลก"


อะจ๊ากกกก..

 

ไปได้ก็ดีสิ..

เอิ๊กๆ..

 

นี่ไงข่าวแผ่นดินสะเทือน มาละ..

 

ตอนนี้อยู่ "ภูแฝงม้า" ประเทศไทยนี้แหละ..

ม้านี่ ม้าศึก นะ..

ม้าอาชาไนย..

 

เผยโฉมแต่ไม่เผยตัว เป็นสโลแกนของใครนะ..

 

มีดเขาไม่ ชักออกจากฝัก
ตราบใดที่ฝักยังใช้งานได้
ฮิ้วๆ

 

ม้า เป็นชื่อบ่งชี้ว่า เป็นที่อยู่ของขุนศึก แม่ทัพ..

เป็นชื่อแฝงว่าเป็นม้าศึกสู้กับกิเลส..

เป็นชื่อแฝงว่า เป็นม้าอาชาไนยของแม่ทัพ..

 

ชักออกมาลับบ้างนะ ระวังสนิมกิน55555

 

ถอดสิ ยังไงก็ต้องถอดออกมาลับ..


แหม พิมพ์คำว่า "ถอด" นี่ต้องระวังมากเลย กลัว ด.เด็ก จะกลายเป็น ก.ไก่ 55555555

 

นิทาน นิทาน ผู้เฒ่านมยาน นิทานจบจ้อย555555


ปล. เป็นการเล่านิทานตอนขี้เกียจเล่า สมัยยังเป็นเด็ก5555

 

น้อยๆหน่อย

อยากฟังนิทาน เล่านิทานให้ฟังหน่อยซิ

 

บุรุษผู้หนึ่ง อยู่บนโลกมองดูโลกแล้วเบื่อ ลำบากและทำงานหนักมาครึ่งชีวิต นึกขึ้นได้ว่าตัวเองเคยฝึกสมาธิ เลยหันกลับมาฝึกสมาธิเหมือนเดิม..

ยิ่งฝึกยิ่งจิตสงบ ยิ่งฝึกยิ่งเห็นทุกขสัจจตามเป็นจริง เห็นธรรมในองค์ฌาน แล้วเกิดสนุก ก็เร่งความเพียรไปเรื่อย เช้าไปทำงานเย็นฝึกสมาธิ..

วันนึงตอนทำงานอยู่ช่วงเข้ากะดึกพิจารณาธรรมอยู่ดีๆ หูดับ ตาดับ รีบถอยจิตกลับคืนมาเพราะต้องทำงานต่อ..

พอเห็นความวุ่นวายในการแก่งแย่งแข่งขันของคนรอบข้างในสถานที่ทำงาน จึงบอกกับใจตนว่า "นี่ไม่ใช่ที่ที่เราควรอยู่"

พอได้มาฟังเทศน์ของหลวงปู่หล้า เขมปัตโต ท่านกล่าวว่า ศาสนพุทธกำลังเสื่อม มีพวกที่พยายามทำลายพระพุทธศาสนา อีกไม่นานคงเสื่อมมากไปกว่านี้

บุรุษผู้นั้นพูดในใจตน สัญญากับลมกับแล้ง ไปว่า "ข้าพเจ้าจะไม่ยอมให้ใครมาทำลายพระพุทธศาสนา"

**ข้าพเจ้าจะกอบกู้พระพุทธศาสนาให้กลับมาเจริญรุ่งเรืองเหมือนครั้งพุทธกาล..**

และบุรุษผู้นั้นก็เริ่มทำหน้าที่ เฝ้าเก็บตัวทำงานอย่างเงียบๆไม่ให้คนรอบข้างรู้ เที่ยวรวบรวมพล เพื่อมาเป็นกองกำลัง กองทัพธรรม ไม่รู้ว่าจะได้มากน้อยแค่ไหน แต่บุรุษผู้องอาจกล้าหาญผู้นั้น ก็ไม่เคยท้อ..



เรื่องราวของบุรุษผู้กล้าท้าทายอำนาจมาร เขาจะทำได้อย่างที่ตั้งใจไว้มากน้อยแค่ไหน (โปรดติดตามตอนต่อไป)

 

เป็นไงบ้างนิทาน ดูน่าติดตามป่าว..


5555555555

 

ยังไม่น่าสนใจ

 

พอดีตอนเป็นเด็กไม่ชอบวิชาเขียนเรียงความ น่ะนะ..

ต้องขออภัย..

งั้นนิทานตัดจบตอนเดียวนี้แหละ..

ตอนต่อไปยิ่งจะน่าเบื่อกว่านี้..

เอิ๊กๆ..

 

ถ้าเป็นการกู้ชาติ กู้แผ่นดิน ก็ไม่ต่างจาก "พระเจ้าตาก" เนอะ..

มันผูกโยงเกี่ยวเนื่องกัน..

ยุคนั้นผู้ปกครองบ้านเมือง มัวแต่กล่อมสตรี เริงโลกีย์ มั่วในกามโลกีย์..

ยุคนี้ก็ดูเอาละกัน..

 

สงสารทำไม อดีตผ่านไปแล้ว ชีวิตคือการเรียนรู้ อธิษฐามาอย่างนั้น อยู่กับความลำบากให้ชิน..

 

ถ้าสงสาร ก็ บริกรรมพุทโธ สิ..

เราอยู่กับพุทโธ บุคคลใดเห็นพุทโธ บุคคลนั้น ก็ เห็นเรา "ศิษย์ตถาคต"..

 

เวลาเป็นไข้ เราจะไม่บอกให้แม่รู้ ไม่อยากให้ท่านเป็นห่วง ท่านต้องลุกไปขายของที่ตลาดตั้งแต่ตีหนึ่งตีสอง..

แต่ทุกวันนี้แม่เราไปสบายแล้ว ไม่ต้องทนแบกสังขารอีกแล้ว

เราส่งแม่เราให้ถึงสุคติได้ เราก็หมดห่วงทสงโลก..

ศพแม่เรามีรูปพระจันทร์เสี้ยวที่หน้าอกด้วยนะ เราเห็นปุ๊บ เรารู้เลยว่าแม่เรามีดวงตาเห็นธรรมเมื่อจิตสุดท้าย ก่อนออกจากร่าง..