หลวงปู่โต๊ะกับวัยเบญจเพสของข้าพเจ้า

เหตุแห่งความไม่สำเร็จ
หลวงปู่ฯท่านอธิบายไว้ดีมาก คัดมาบางช่วงครับ

...ครูบาอาจารย์ พระพุทธเจ้า พระธรรมเจ้า
...เพียงแต่แนะแนวทางให้
...การค้นพบหรือไม่พบไม่ได้อยู่ที่ตัวอุปัชฌาย์อาจารย์
...ไม่ได้อยู่ที่ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์
...อยู่ที่ตนได้ประสบจะค้นพบหรือไม่ค้นพบ
...ถ้าค้นพบก็เร็วหน่อย

จากหนังสือ "ภาสุรธรรม" ฉบับประกาศเกียรติคุณ หลวงปู่โต๊ะ ๑๐๘ ปี

 

...แต่ก็อย่าเพิ่งไปท้อแท้กับกรรมเพียงแต่ยอมรับมันเป็นเช่นนี้เอง
...เมื่อรู้แล้วว่ากรรมมีผลกับเรา เวลาปัจจุบันจึงเป็นช่วงที่สำคัญที่สุด(เกิดเป็นมนุษย์)
...รีบทำกรรมดี สะสมแต้มไปเรื่อยๆ อย่างน้อยอย่าให้ติดลบ
...โอกาสกรรมอดีตที่วิ่งตามเรามา กรรมอ่อนๆอาจไล่ไม่ทันก็เป็นไปได้นะครับ
...เหมือนนักวิ่งนั่นแหละครับ เราฟิตเต็มที่โอกาสถึงเส้นชัยแห่งชัยชนะก่อนคู่แข่ง
...แบบทิ้งห่างไปเลยเป็นไปได้สูงยังไงก็ตามไม่ทัน แต่หยุดเมื่อไรเสร็จอีกตามเคย..คริคริ

 

ศีลข้อ 2 โอกาสสูญเสียมากกว่าทีได้มา

...สมัยทำงานมีลูกน้องประเภทเฮฮาไปไหนไปกัน ดื่มไหนดื่มกัน เพราะเราทำงานเป็นทีม
...ดึกดื่นแค่ไหน ลุยๆๆๆๆ จนงานเสร็จ ออก ตจว. ก็ลุยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ งานเสร็จก็ถึงเวลาฮาเฮ
...หมดไปกับเบียร์วุ้น ค่าดริงค์ ค่าอาหารกับแกล้มไม่รู้เท่าไร(เงินส่วนตัว)
...เรื่องโกงกิน คอร์รับชั่นถ้าจะเอามีโอกาสเยอะแต่ไม่มีรสนิยมสักเท่าไร
...ตกหลุมพลางเมื่อไรความซวยมาเยือนแน่ๆ ความลับไม่มีในโลก เสียชื่อไปทั้งชีวิต
...ด้วยนิสัยเรามันตรงไปตรงมาใครมีฝีมือก็เอางานไปแล้วกันได้ใจกว่ากันเยอะเลย
...แต่มีอยู่ 2-3 ครั้งคนที่ได้งานเป็นเพื่อนกับลูกน้องนี่สิ แต่ไม่เกี่ยวกับเส้นสายเพราะผลงานเขาเป็นที่ประจักษ์เหนือคู่แข่ง
...เขาได้งานโดยที่ไม่มีการเรียกร้องผลประโยชน์ตอบแทน พวกบริษัทฯนี่ งง!!!กันเป็นแถวถ้าได้งานจากข้าพเจ้า
...ขอให้เต็มที่ สร้างสรรค์ เนี้ยบ เสร็จตามข้อกำหนด ลดราคาได้สุดๆก็ลดมา เขาก็ทำงานอย่างสบายใจกัน
...แต่เจ้าเพื่อนลูกน้องรายนี้เขาฝากเงินมากับลูกน้องมาให้เราไว้เลี้ยงดูปูเสื่อลูกน้องกันคงเห็นว่าเรามีค่าใช้จ่ายส่วนตัวคุมงานดึกๆดื่นๆ
...ก็ไม่ได้คิดอะไรตอนนั้นก็ดีเหมือนกันจะได้ดื่มกินกันเต็มที่ทำงานกันมาเหนื่อยเสียสละเวลาความเป็นส่วนตัว
...แทนที่จะได้นอนหลับพักผ่อนเหมือนเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ
...ต้องมานั่งถ่างตาควบคุมงานจนดึกจนเช้าโดยเจ้านายเหนือขึ้นไปก็ไม่เคยเหลียวแลลงมาดูกัน
...ความคิดใฝ่ต่ำมันก็มีอยู่บ้างก็รับไว้ เขาคงมีน้ำใจที่ไม่ได้เรียกร้องอะไรถือเป็นการขอบคุณ
...ซึ่งก็ไม่ได้มุมมิบใส่กระเป๋ากลับบ้านกินกันดื่มกันเหลือก็ไว้กินวันหน้ากันต่อประหยัดเงินส่วนตัวไปอีกหน่อย
...ก็คิดแค่นี้จริงๆ กาลเวลาผ่านไปพอสมควรเป็นปีๆ เราก็ยังคงเป็นตัวเราเองเช่นเคยไม่เคยคอร์รับชั่นกับเงินหลวง
...อาจจะมีเขาพาไปเลี้ยงข้าวกลางวันกันบ้างมันก็เรื่องธรรมดา ไม่ได้ไปเอนเตอร์เทน อาบอบนวด เที่ยวคลับเที่ยวบาร์ยามราตรีแบบที่เขาทำๆกัน
...แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด คนใกล้ชิดเกิดปัญหาทางการเงินโดยที่ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเราเลย
...และก็ไม่ใช่จากตัวเขาโดยตรงกลายเป็นใจดีกับลูกน้องให้กู้แล้วไม่ได้คืนกลับมา มีความจำเป็นต้องใช้เงินเลยต้องเอาโฉนดที่ดินพร้อมบ้านไปจำนองไว้กับเจ้านายโดยเราไม่รู้
...ซึ่งข้าพเจ้ามารู้ทีหลังก็ต้องควักเงินสดที่อดออมไว้จ่ายไปเพื่อรับโฉนดกลับคืนมา
...แม้จะไม่ถึงแสนดี แต่ก็มากโขอยู่ในสมัยนั้นเรียกว่าเงินในบัญชีหายไปจนใจหาย
...ถามว่าเสียดายมั๊ย???ก็เสียดายนะเพราะไม่ใช่หนี้ที่เราก่อไว้ แต่ก็ต้องจำยอม
...คนที่เขาจำนองไว้ก็เป็นเจ้านายผู้หญิงเธอไม่โกงอยู่แล้วแต่ไม่รู้จะหาเงินไปคืนได้อย่างไรกลัวข้าพเจ้าด่า
...ถึงจะไว้ใจกันแต่นี่คือสมบัติที่อยู่อาศัยที่มั่นคงที่สุดเพราะไม่ได้เป็นหนี้ธนาคารเราเป็นเจ้าของร่วมกันจากเงินส่วนตัวล้วนๆ
...สรุปข้าพเจ้าเลยมานึกดูทำไมเราต้องเสียตังค์ถึงขนาดนี้ด้วยวะ.. ออกอาการชักขุ่นมัวเล็กๆ
...แต่พอมีสตินึกไตร่ตรองดู ระบบประมวลผลหาคำตอบมันผุดขึ้นมาในสมองอีกแล้ว หรือว่าเงินที่ได้มาเลี้ยงลูกน้องเนี่ย
...เขาได้งานจากบริษัทฯเรา เงินที่ได้ก็คือเงินหลวง ฉนั้นรายได้ที่แบ่งมาให้ลูกน้องเรา 2-3 ครั้งแม้จะเป็นเงินส่วนตัวที่ควักจากกระเป๋าก็จริง
...แต่มันก็คือรายได้จากผลกำไรที่เขาทำงานให้เรา มันก็คือเงินหลวงอยู่ดีนั่นแหละ
...พอพิจารณาความเป็นไปได้ความโกรธ ขุ่นมัวเริ่มหายไป ฟาดเคราะห์ไปก็แล้วกัน
...เสียไปหลายเท่าอยู่มากกว่าที่ได้มาซะอีก ตั้งแต่นั้นก็ห้ามเด็ดขาดสำหรับเงินสดแต่ไปเลี้ยงข้าวกลางวันโอเคเป็นปกติทางสังคมแบบพี่ๆน้องๆ
...บางทีประสบการณ์ตรงก็ช่วยสอนเราให้เห็นสัจธรรมบางอย่างโดยที่เรารู้ได้ด้วยตัวของเราเอง
...แต่ทั้งนี้ต้องมีความเข้าใจศีล๕ พอสมควรและเอาไปเปรียบเทียบในเรื่องกฎแห่งกรรม มักจะมีคำตอบกลับมาเสมอ
...สรุปเลิกได้แล้วศีลข้อ 2 มันเหมือนเส้นผมบังภูเขาเหมือนกันนะครับ
...อ่านแล้วใช้วิจารณญาน แต่สำหรับผมชัวร์ 100%
...เพราะก็ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้อีกเลย การเงินทางฐานะครอบครัวก็โอเคไม่เคยเป็นหนี้เป็นสินใคร
...มีเงินบริสุทธิ์จากการทำงานเก็บมาพอสมควรไปเที่ยวเมืองนอกเยี่ยมลูกสาวที่อเมริกาได้ไม่เดือดร้อนอะไร
...โดยยึดแนวทางพระราชดำรัสในหลวงเท่านั้น ""เศรษฐกิจพอเพียง" ตามอัตภาพที่มีอยู่นั่นแหละ สบายๆครับ
...บารมีหลวงปู่ฯอีกใช่หรือไม่?????ลองพิจารณาดูครับ

 

...ชักอยากจะรู้ศีลข้อ ๓ กันแล้วใช่มั๊ยเอ่ย????โดยเฉพาะหนุ่มๆทั้งหลาย
...ไว้มาต่อกันวันพรุ่งนี้..สุขแป๊บเดียว นอกนั้นทุกข์หมดเลยขอบอก 555

 

อนุโมทนาในการแชร์ประสบการณ์ตรงและข้อคิดดีๆอย่างนี้ด้วยครับ
การพิจารณาทบทวนและปรับตนเองให้อยู่ในศีลได้อย่างนี้ ครูบาอาจารย์ย่อมคุ้มครองแน่นอน

เรื่องเล่าดีๆ อย่างนี้ ขอเป็นสมาชิกด้วยคน

ผมเดาว่า รถ offroad ของพี่น่าจะสีนี้นะ

 

...ขอบคุณครับ คุณKT PK
...รถไม่ใช่ แต่ใจละก็ใช่เลยครับ
...วัยนี้เป็นช่วงสะสมแต้มมัวเพลินไม่ได้แล้ว
...อนาคตไม่มีใครรู้เพราะไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน
...จึงต้องพยายามทำปัจจุบันให้ดีที่สุดเท่าที่จะสามารถกระทำได้ครับ

 

ใครชอบเรื่องศาสตร์ลึกลับ
รายการ คนอวดผี ช่อง 7 สีทุกวันพุธ 23.05-01.00 น.โดยประมาณ
ประสบการณ์แต่ละคนค่อนข้างชัดเจน ถ้าคนมีประสบการณ์ดูด้วยแล้ว
มันเป็นเช่นนี้จริงๆ
แม้จะขึ้นว่าโปรดใช้วิจารณญาน

 

เห็นด้วยกับคำกล่าวของคุณพีครับ.....(^__^)

 

กราบหลวงปู่โต๊ะ สวัสดีคุณพี,คุณนอร์และสมาชิกทุกท่านครับ

 

สวสัดีคุณเฉียวฟงครับ....(^__^)..
ช่วงนี้มีประสบการณ์เกี่ยวกับวัตถุมงคลหลวงปู่โต๊ะมาเล่าให้อ่านกันบ้างมั้ยเอ่ยยยย ^^

 

ศีลข้อ๓ ยากมั๊ย????ยากส์ที่สุด แต่ต้อง ลด ละ เลิกให้ได้

...ผมไม่ปฏิเสธตัวเองก็คือผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่งเหมือนผู้ชายส่วนใหญ่ในสังคมมายา สมมุติของโลกใบนี้
...รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ความพอใจ ในเพศตรงข้ามมันเร้าอารมณ์ในบางจังหวะได้เสมอ
...คงไม่ต้องเล่ารายละเอียดอะไรมากรู้ๆกันในหมู่ผู้ชายที่มีความมั่นใจ มาดแมน
...แต่ในยุคของผมยังมีความเป็นสุภาพบุรุษกันอยู่บ้างคงไม่ได้มั่วเหมือนยุคนี้ที่น่ากลัวจริงๆทั้งหญิง ชาย และเพศที่สาม
...วัฒนธรรมตะวันตกมาแรงและมาเร็ว ในขณะที่การพัฒนาความคิดของสังคมไทยยังไม่ไปถึงไหน
...ซึ่งน่าเป็นห่วงจริงๆ เราเป็นสัตว์มนุษย์ที่ประเสริฐ มีสติปัญญาแยกดี ชั่วได้แต่กลับเลือก?????
...บางทียิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตที่ต่ำกว่าเราซะอีก สาวๆเดี๋ยวๆนี้ขนาดนับหัวแข่งกันไปแล้ว(แรงไปหน่อยแต่จำเป็น)
...ถึงจะชอบเพศตรงข้ามแต่ก็มีกรอบความพอดีสำหรับตนเองพอสมควรไม่มั่วจนไม่รู้ใครเป็นใคร
...แต่ถามว่าชั่วมั๊ย???? มันก็คงจะจัดอยู่ประเภทอกุศลนั่นแหละ ศีลข้อ๓
...มาเข้าเรื่องกันดีกว่าทำไมถึงคิดได้ขึ้นมาทั้งๆที่ไม่ใช่ตัวตนเลยอ่ะ
...ภรรยาผม สุดยอดภรรยา เป็นแม่ที่ดีของลูก เป็นลูกที่ดีของพ่อ แม่ เป็นเพื่อนที่ดีของเพื่อนฝูงชัดเจน
...สรุปเธอเป็นคนดีเสมอต้นเสมอปลายไม่มีอะไรด่างพล้อยเพราะเลือกมาเองอย่างคนช่างเลือก
...ถึงจะชอบมายาของสาวๆโดยทั่วไป แต่สำหรับภรรยาต้องคนดีเท่านั้นเป็นการตัดสินใจที่ห้ามพลาดเด็ดขาด
...ไม่เช่นนั้นปัญหาอาจตามมาอีกมากมายในอนาคตเลือกเพชรก็ต้องคือเพชรไม่ใช่หินหรือพลอยหรือเพชรเทียม
...ชีวิตหลังแต่งงานก็ปกติมีลูกสาวแสนน่ารักก็ไม่คิดว่าจะนอกใจอะไรแต่มันมีเหตุให้เกิดเป็นช่วงๆ
...จะเป็นความโชคดีของผมหรือโชคร้ายของภรรรยาอันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ผู้หญิงมักจะเป็นฝ่ายรุกเข้าหาก่อนเสมอทั้งๆที่เรายังเฉยๆในช่วงแรก
...แต่ในที่สุดความใกล้ชิด อารมณ์มันมีขั้นตอนของมันเองโดยอัตโนมัติสู่เป้าหมายด้วยกันทั้งคู่
...ต้องบอกว่าผมไม่เคยรบเร้าฝ่ายเดียวแบบกะหือรือมันเป็นความต้องการทั้ง 2 ฝ่ายร่วมกัน
...มันก็เป็นช่วงชีวิตการเปลี่ยนงานไปที่ต่างๆนั่นแหละไปที่ไหนก็มักเจอที่นั่นเป็นแบบนี้จริงๆไม่เคยเริ่มก่อน เธออยากรู้จักเอง
...เปลือกนอกที่หุ้มห่อร่างกายเป็นตัวสมมุติ คงจะดึงดูดเพศตรงข้ามได้พอสมเหตุผลผสมกับวาจาที่จริงใจ สนุกเฮฮาไม่ซีเรียสเขาเรียกว่า มีเสน่ห์มั๊ง?????
...มันก็มีความสุขปลอมๆดี เหมือนทานอาหารรสแปลกๆใหม่ๆเปลี่ยนบรรยากาศ
...และทุกคนก็เลิกลากันไปด้วยดีเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าเรามีภรรยาและลูก
...แต่มีอยู่ 1 ราย ภรรยาเกิดสงสัยและจับพฤติกรรมแปลกๆได้ อย่าคิดว่าเธอไม่รู้
...เพียงแต่เธอรอจังหวะที่เหมาะสมที่เราดิ้นไม่ออกเท่านั้นเองเหมือนโปลิสจับขโมย
...การเล่าเหมือนดูว่าจะสนุกแต่ในความเป็นจริงของชีวิตมัน ทุกข์ๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็ทุกข์
...สนุกแป๊บเดียวระหว่างลุ้น แล้วก็ลงเอย แล้วก็หมดอารมณ์ในตอนจบ
...แต่ตอนขับรถกลับบ้านใจระทึกตลอด กลัวเจอภรรยามายืนแอบรออยู่หน้าประตูบ้าน
...และก็จริงๆด้วยสิเหมือนเห็นผี(น่ารัก) แต่เธอไม่น่ารักกับเราด้วยหรอกนะ ขำไม่ออก
...san-darn คนผิดก็ต้องหาวิธีแก้ตัวสารพัดใช้เสียงข่มด้วย แต่ชีวิตเราไม่มีการตบตีใช้กำลังทำร้ายกัน
...มีแต่คำพูดที่เชือดเฉือนเสียใจ ซึ่งยิ่งกว่าทำร้ายกันทางร่างกายเสียอีก
...บางทีตี5 ยังไม่ได้นอนเลย ต้องตื่นเช้าแต่งตัวไปทำงานแล้วเย็นมาชำระสะสางกันต่อ
...เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้ายเป็นอย่างนี้จนเธอเกือบทนไม่ได้ แต่เพราะเราเลือกเธอมาเองมิใช่หรือ
...ใครคือคนผิดล่ะ มีสติคิดหน่อย อย่าให้เรื่องกามารมณ์ชั่วครู่ชั่วยามมาสร้างความแตกแยกในชีวิตเลย ลูกสาวก็แสนจะน่ารักเป็นความตั้งใจด้วยกันจากความรัก
...เออ!!!! สติกลับมาทบทวนเหตุและผล ปัญญาจึงเกิด เลือกข้างคนดีที่สุดที่เราเลือกมาดีกว่า
...สำหรับรายนี้ความสัมพันธ์นานเกินไป ความรู้ดี ครอบครัวดีมีฐานะ หน้าตาขนาดเรียกว่าหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แย่งกันจีบ แฟร์ๆ แต่ยังไงก็ดีไม่เท่าภรรยาแน่นอน
...มันจึงเป็นความทุกข์และความไม่ไว้วางใจในตัวเราโดยสิ้นเชิงดูเหมือนจะไม่รอด
...แต่เวลาและสิ่งที่เราปรับปรุงตัวดีขึ้น ทำให้ความรู้สึกเดิมๆกลับมาอีกครั้ง
...ชีวิตก็ยังมีสาวๆเข้ามาเกี่ยวพันตลอดเพียงแต่ไม่มีการประทับตรายางเท่านั้น
...เที่ยวกันสนุกสนานไปตามเรื่องตามราวแต่ต้องอดใจห้ามมีเซ็กเด็ดขาด
...เดี๋ยวจะยุ่ง ทุกข์จะตามมาอีกเพียบ อำนาจแห่งกามารมณ์ สุขจริงๆแค่แป๊บเดียว นอกนั้นทุกข์ยาวโลด
...ฉนั้นสำหรับวันนี้ถึงเวลาต้องหยุดจริงๆซะทีเริ่มเห็นตัวทุกข์ เริ่มเห็นความสำคัญของศีลข้อ๓
...มันคือตัวร้ายตัวป่วนชีวิตทุกชีวิตที่เกี่ยวข้องกัน ทุกข์ใจกันทุกคนไม่เว้นแม้แต่ พ่อ แม่
...ทุกอย่างอยู่ที่ความหนักแน่นของใจ พระพุทธเจ้าท่านสอนไว้ว่าพวกติดประเภทนี้
...ให้พิจารณาแบบ อสุภะ ลอกเปลือกหนังที่สวยงามที่ห่อหุ้มร่างกายภายในออก
...ก็จะเห็นความเป็นจริง น้ำเลือด น้ำหนอง ของเสีย สิ่งไม่น่าดู รูทวารทั้งหลาย มีแต่ความเหม็นเน่า
...ก็ลองมานั่งพิจารณาตัวเองลองไม่อาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว ผู้หญิงเขียนคิ้ว ทาปาก พรมน้ำหอม นั่งถ่ายทุกข์ ภาพที่จินตนาการมันเป็นเช่นไร
... เออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! จริงๆด้วยสิ แต่มันไม่ง่ายนะครับแต่ต้องพยายาม
...ด้วยเห็นความเป็นจริงขันธ์๕ มันก็แค่นี้เองพิจารณาบ่อยๆ ลด ละ เลิก ไปเอง
...เป็นไงครับ ศีลข้อ๓ ยากส์จริงๆมั๊ย????แต่ถ้าทำได้มันก็แค่นั้นจริงๆ

 

รูปสยองมากกกกกกกกกครับบบบ.... - -"

 

...ทุกเรื่องราวประสบการณ์ชีวิต
...เชื่อว่ายังเป็นบารมีของหลวงปู่โต๊ะ
...ท่านทำให้เราเห็นความจริงในหลายเรื่องด้วยตนเอง
...ส่วนคำสอนดีๆของหลวงปู่ฯผมจะคัดมาให้อ่านกันไว้เป็นข้อสอนใจ
...เข้าใจง่ายไม่ซับซ้อน และถ้าทำได้ หลุดพ้นจากกิเลสทั้งปวงแน่ๆ
...ประสบการณ์พระเครื่องของผมจึงไม่ใช่เรื่องโลดโผนอะไร
...แต่เหตุการณ์บางเหตุการณ์ในจังหวะชีวิตที่ดูเหมือนจะมีปัญหาก็แคล้วคลาดตลอด
...เพราะมีองค์ท่านอยู่กับตัวเรา เพื่อเป็นเกราะป้องกันในการคิดทำสิ่งที่ไม่ดีนั่นแหละครับ
...ยังต้องพยายามกันอีกต่อไป

 

ศีลข้อ ๔ ดูเหมือนไม่สำคัญแต่ก็สำคัญ
...ง่ายๆเลยโกหกภรรยา ความเชื่อใจไว้วางใจหายไปเกือบหมดกว่าจะกลับมาเหมือนเดิมได้ต้องแสดงให้เห็นเป็นประจักษ์
...พูดคำหยาบ ส่อเสียด นินทา ว่าร้าย กล่าวหาฯลฯ มีใครชอบมั๊ย???เรายังไม่ชอบเลย
...ความน่าเชื่อถือหรือไม่น่าเชื่อถือในตัวเรา อยู่ที่สัจจะ นี่แหละ
...ในสังคมผมไม่ค่อยมี ตรงไปตรงมา แต่บางอารมณ์โผงผางไปหน่อย เป็นจุดอ่อนเหมือนกัน
...แต่ศีลข้อนี้ถือว่าไม่เท่าไรปรับปรุงได้เอง
...ครบแล้วครับ ทำไมถึงต้องพยายามรักษาศีล๕ ในชีวิตต่อไปอย่างเคร่งครัดขึ้น
...ก็เพื่อการเตรียมตัวก่อนตายนั่นแหละ ในภาษาธรรมะ
...หากเชื่อว่ากฎแห่งกรรมมี โลกหน้ามีจริง สวรรค์ นรกมีจริง
...ทางหลุดพ้นสู่การไม่เกิดอีกต่อไป หรือ นิพพาน มีจริง
...คุณพร้อมหรือยัง ที่จะรักษาศีล๕ ให้ครบอย่างเคร่งครัด
...สวัสดี

 

ขอบคุณมากครับพี่ สำหรับบทความดีๆของวันนี้ครับ ตัวผมนั้นเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมมี โลกหน้ามีจริง สวรรค์ นรกมีจริง100เปอร์เซนต์ครับ.....
"ทำดีย่อมได้ดี ทำชั่วย่อมได้ชั่ว"ไม่ช้าก็เร็ว

 

ขออนุญาตร่วมโมทนากับพี่พีด้วยครับ
.....ยินดีกับสิ่งดีๆที่พี่พีได้รับ และขอบคุณที่นำมาถ่ายทอดเป็นเครื่องเตือนสติ หลวงปู่โต๊ะท่านบารมีสูงมากแน่นอน เพราะหลวงปู่สุด วัดกาหลงยังเคารพท่าน
.....ผมเคยมีวาสนาได้ไปกราบท่านเพียงครั้งเดียว ประมาณปี22 เหมือนกับที่พี่พีบอกครับ ท่านสงบไม่พูดมาก นั่งนิ่งๆ ผมไม่มีวาสนาได้ลงเหล็กจาร แต่ตอนนั้นท่านใช้แป้งเจิมหน้าผากให้ สวดคาถาเพียง4-5คำ ผมก็ปลื้มใจมากแล้วครับ ผมนำพระเครื่องที่เช่ามาและที่สวมคออยู่ให้ท่านเสกเพิ่ม ท่านไม่ได้สวดคาถาอะไรเลย ท่านนั่งเหมือนอธิฐานจิตอยู่ประมาณ5นาที ตอนนั้นผมยังไม่ทราบว่าพระอภิญญาระดับท่าน แค่มองผ่านก็ศักดิ์สิทธิ์แล้ว
.....กราบหลวงปู่ครับ

 

สวัสดีครับพี่เฉียวฟง

 

...ยอดเยี่ยมเลยครับ คุณคนเปิดโลก
...และก็สวัสดีทุกๆท่านด้วย
...ที่มาช่วยกันสืบสานความมีเมตตาธรรมสูงของหลวงปู่โต๊ะ

...ผมมีโครงการไว้ในใจ อยากหาเงินบริจาคเข้าวัดประดู่ฉิมพลี
...เป็นการแสดงความกตัญญูตอบแทนคุณครูบาอาจารย์หลวงปู่โต๊ะ
...จากพระเครื่องของท่านที่มีอยู่โดยไม่หักค่าใช้จ่ายใดๆทั้งสิ้น
...นัดกันที่วัด หย่อนเงินทุกบาททุกสตางค์ลงตู้บริจาคที่วัด นั่นแหละ
...เพราะจริงๆมีพระเครื่องของหลวงปู่โต๊ะอยู่พอสมควร
...และยังเกจิอาจารย์ต่างๆอีกหลากหลายจริงๆ
...ก็เก็บไว้ในตู้เพื่อเชยชมเป็นความสุขเฉยๆไม่มีประโยชน์อะไร
...ถ้ากระจายออกไปสำหรับผู้ที่เคารพศรัทธาแล้วนำเงินเข้าวัดน่าจะมีประโยชน์กว่า
...กำลังคิดอยู่ว่าจะมีวิธีการอย่างไรดี แต่คงเฉพาะบุคคลทั่วๆไปที่ต้องการมีไว้บูชา(ขึ้นคอ)
...จะได้มีของดีๆไปใช้กันไม่ใช่นำไปดันราคาในตลาดพุทธพาณิชย์
...เอากำไรไปเลี้ยงปากเลี้ยงท้องกัน อย่างนั้นผิดวัตถุประสงค์
...ส่วนเมื่อไรคงต้องติดตามกันต่อไป
...เพราะที่บ้านไม่มีใครสืบทอดเจตนารมณ์รักษาไว้ได้
...มีลูกสาวคนเดียวก็ไม่ค่อยสนใจสักเท่าไร
...เขาห้อยหลวงปู่โต๊ะที่ให้ไปอยู่แล้ว
...ตอนนี้อยู่อเมริกาคนละซีกโลกกันเลย
...มีความคืบหน้าเรื่องนี้อย่างไรแล้วจะแจ้งให้ทราบอีกครั้งครับ

 

สวัสดีครับ พี่ nahpee คุณนอร์ พี่เฉียวฟง และพี่ๆ ทุกท่านครับ

 

อนุโมทนาครับ มารับฟังเรื่องราวดีๆครับ