หลวงปู่โต๊ะกับวัยเบญจเพสของข้าพเจ้า

...การเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีย่อมเป็นกุศลกับตนเอง
...มีแต่ดีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ และดียิ่งๆขึ้นไป
...อนุโมทนาสาธุด้วย ครับ คุณ jetsalit

 

ขอบคุณครับน้าพี เหมือนลิขิตครับผมกับพระหลวงปู่โต๊ะ เพราะจริงๆ ทวดผมเคยบวชอยู่กับหลวงปู่ ตั้งแต่เด็กจนมาถึงอายุสามสิบกว่าๆแล้วสึกออกมาใช้ชีวิตปกติ วันเกิดหลวงปู่โต๊ะทวดผมจะไปทุกปีพร้อมน้ำผึ้งหนึ่งขวดแล้วนอนค้างสามคืน แต่ที่บ้านพระหลวงปู่โต๊ะไม่เหลือถึงผมโดนแจกไปหมด สุดท้ายหลานต้องมาเช่าพระห้อยเอง พอได้เจอพุทธคุณในพระ ของหลวงปู่โต๊ะเลยทำให้คิดว่าคงเป็นตามชะตาของเราผมก็เลยมาจบที่พระหลวงปู่โต๊ะ

 

...อนุโมทนาสาธุที่คุณใกล้ชิดบารมีของหลวงปู่โต๊ะ
...ท่านเปี่ยมไปด้วยความเมตตา ทั้งภายนอกและภายใน
...ถ้ามีโอกาสผมอยากแนะนำให้ไปศึกษาอ่านคำสอนของหลวงปู่ให้เข้าใจ
...ในหนังสือ ภาสุรธรรม ของวัดประดู่ฉิมพลี ไม่เข้าใจอ่านทบทวนบ่อยๆ
...หลวงปู่แนะลูกศิษย์ของท่านให้หลุดพ้นจากกิเลส ตัณหา อุปาทาน อวิชชา อกุศลกรรม มุ่งสู่นิพพานชัดเจนครับ
...ใช้เวลาศึกษาไปเรื่อยๆดูชีวิตทางโลกที่เป็นไปลองเปรียบเทียบ สุข หรือทุกข์ มากกว่ากัน
...แล้ววันหนึ่งอาจจะเข้าใจ ไม่เกิดได้ นั่นแหละไม่มีทุกข์อีกต่อไปปิด ธาตุ๔ ขันธ์๕ ตลอดกาล

 

เหมือนเป็นดวงของผมอีกแหละครับ หนังสือภาสุธรรมผมเพิ่งเอาเล่มสภาพดีมากไม่ขาดไม่ยับใหม่มากจากเพื่อนแบบบังคับนิดๆ แต่ถือว่าแพงที่สุดเท่าที่ซื้อมา3000บาท ที่ท่าพระจันทร์ตอนนี้ราคา6000บาท หายากขึ้นเรื่อยๆตามกาลเวลาครับ สำหรับหนังสือภาสุธรรม

 

...อืมมมมมม!!! เป็นเส้นทางแห่งบารมีของหลวงปู่โต๊ะที่มอบให้คุณjetsalit ได้เข้าใกล้ชิดในธรรมของท่านนั่นเองครับ

 

หลวงปู่โต๊ะสอนวิธี ชวนจิตให้มาทำงาน
***********************

เสียงในจิตมันแว่วเข้ามาในหัวกะโหลก
จะหนีไปไหน ๆ ๆ
ไม่หนีไปไหน ๆ ๆ
หลบไปนอนอ่านหนังสือหาเรื่องให้ตัวเองลำบาก และเป็นทุกข์ต่อครับผม

เกิดเป็นคนทำไมต้องลำบากเช่นนี้ เดี๋ยวสู้..เดี๋ยวถอย เพราะบ้าศักดิ์ศรี
เลยยังไปไม่ถึงไหน ๆ ๆ ..หลับตาไปก็นึกจะไปทางโลกหรือทางธรรม
จำต้องขออภัยครูบาอาจารย์ที่อดทนสอนลูกศิษย์โง่..มาเรียนธรรม

วันนี้คิดอะไรไม่ปลอดโปร่งโล่งใจ
ขออภัย(ครั้งที่๒) ที่ต้องคัดลอกตัวอักษรในหนังสือ สงบจิต - จิตสงบ
ของ วิทยา ประทุมธารารัตน์ หน้า 13 -14
เป็นคำสอนของหลวงปู่โต๊ะ อินฺทสุวณฺโณ แห่งวัดประดู่ฉิมพลี กรุงเทพฯ

ท่านได้พูดถึงคุณวิเศษแห่งคำภาวนา "พุทโธ"
ซึ่งผมเคยใช้ในระยะแรกที่หัดนั่งสมาธิ แต่มันมีปัญหา
จิตตกภวังค์ จะหลับบ่อยเพราะจิตมันเพลิน ขาดสติ เข้าสมาธิไม่ได้สักที
ลองอ่านคำสอนของหลวงปู่โต๊ะดูดีกว่า
ผมยิ่งบ้าน้ำลายเหมือนนักการเมืองบางคนในปัจจุบัน ดูวางมาดดีแท้..
เหอะ..เดี๋ยวเลยไม่ได้ฝึกจิต ฝึกหัวใจกันหรอก พากันไปตกน้ำตกทะเล
............
"พุทโธ"นี่เรียกกุศลจิต
มีประโยชน์อะไร ภาวนา "พุทโธ" มีประโยชน์อะไร
แล้วทำไมมีที่ตั้งหลายอย่างนัก
เดี๋ยวก็ให้ตั้งที่โน่น เดี๋ยวก็ให้ตั้งที่นี่
เพื่อทดลองสติกับจิต ให้รู้ว่าตั้งที่ตรงนั้น
จิตใจมันเป็นยังไงไม่ทราบ มันยังส่ายออกไปนอก "พุทโธ"
หรือว่าอยู่ใน "พุทโธ"
เมื่อมันส่ายออกไปนอก "พุทโธ" จิตมันเป็นยังไง
สติคุมไว้
เมื่อมันอยู่ใน "พุทโธ"
จิตมันเป็นยังไง ได้ผลอย่างไรบ้างในเรื่องการปฏิบัติ
จิตมั่นอยู่ใน "พุทโธ" ได้ผลอะไรบ้าง
ในการปฏิบัติของแต่ละท่าน "พุทโธ" นี่เป็นอารมณ์ของจิต
สติ จิต แล้วก็อารมณ์ จะต้องมีสติคุมจิตอยู่เสมอ
คุมไว้เดี๋ยวเลื่อนไปตามจิต
เพราะจริตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
บางคนชอบโยกย้าย
ดี โยกย้ายได้เห็นสิ่งอะไรที่แปลก ๆ
ของที่เราไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน ก็เห็น ก็ได้ยิน
ถิ่นที่เราไม่เคยไป ก็ไปได้ ไปดูของแปลก ๆ
เมื่อไปดูของแปลก ๆ มันมีประโยชน์อะไร
สำหรับรู้ สำหรับเห็น
มันเป็นประโยชน์ทางโลก หรือว่าเป็นประโยชน์ทางธรรม
แล้วเอาทางโลกมาเปรียบเทียบกับทางธรรม
แล้วเอาทางธรรมมาเปรียบเทียบกับทางโลก
บางคนชอบทำ
บางคนไม่ไป อยู่เฉย ๆ อยู่ที่เดียวดีกว่า มันไม่ยุ่ง
อยู่ที่เดียว อย่างนั้นก็มี
ไม่อยากเที่ยวไปโน่น ไม่อยากเที่ยวไปนี่
อยู่ที่ไหนก็อยากอยู่ที่นั่น มันสบาย
มีวิธีที่ตั้ง
เราก็ตั้งดูว่ามันสบายที่ไหน อยู่ที่นั่นก็ได้
เห็นว่ามันไม่สบาย เอ้าย้ายไปอีกย้ายไปหาความสุขเกิดจากจิตใจของเรา
ขั้นสมถกรรมฐานมียังงี้ มีพระปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
ปริยัติเป็นข้อชี้ว่า "พุทโธ" เป็นอย่างนี้
เราก็นำ "พุทโธ" มาปฏิบัติ ที่เรียกว่าธรรม
เราภาวนา "พุทโธ พุทโธ" ให้สังเกตที่ใจ
ใจมันเลื่อมใสใน "พุทโธ"
บางคราวมันไม่เลื่อมใสในเรื่อง "พุทโธ"
เมื่อภาวนา "พุทโธ" เมื่อไร มันไม่เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย
เมื่อไม่เห็นด้วยเลยนอนหลับ
ต้องแก้ ไม่แก้ไม่ได้ ปล่อยไปใหญ่ ต้องแก้ ต้องอ้อนวอน
ชวนให้มาทำงาน ชวนจิตให้มาทำงาน

 

หลวงปู่โต๊ะสอนวิธี ชวนจิตให้มาทำงาน
***********************

เสียงในจิตมันแว่วเข้ามาในหัวกะโหลก
จะหนีไปไหน ๆ ๆ
ไม่หนีไปไหน ๆ ๆ
หลบไปนอนอ่านหนังสือหาเรื่องให้ตัวเองลำบาก และเป็นทุกข์ต่อครับผม

เกิดเป็นคนทำไมต้องลำบากเช่นนี้ เดี๋ยวสู้..เดี๋ยวถอย เพราะบ้าศักดิ์ศรี
เลยยังไปไม่ถึงไหน ๆ ๆ ..หลับตาไปก็นึกจะไปทางโลกหรือทางธรรม
จำต้องขออภัยครูบาอาจารย์ที่อดทนสอนลูกศิษย์โง่..มาเรียนธรรม

วันนี้คิดอะไรไม่ปลอดโปร่งโล่งใจ
ขออภัย(ครั้งที่๒) ที่ต้องคัดลอกตัวอักษรในหนังสือ สงบจิต - จิตสงบ
ของ วิทยา ประทุมธารารัตน์ หน้า 13 -14
เป็นคำสอนของหลวงปู่โต๊ะ อินฺทสุวณฺโณ แห่งวัดประดู่ฉิมพลี กรุงเทพฯ

ท่านได้พูดถึงคุณวิเศษแห่งคำภาวนา "พุทโธ"
ซึ่งผมเคยใช้ในระยะแรกที่หัดนั่งสมาธิ แต่มันมีปัญหา
จิตตกภวังค์ จะหลับบ่อยเพราะจิตมันเพลิน ขาดสติ เข้าสมาธิไม่ได้สักที
ลองอ่านคำสอนของหลวงปู่โต๊ะดูดีกว่า
ผมยิ่งบ้าน้ำลายเหมือนนักการเมืองบางคนในปัจจุบัน ดูวางมาดดีแท้..
เหอะ..เดี๋ยวเลยไม่ได้ฝึกจิต ฝึกหัวใจกันหรอก พากันไปตกน้ำตกทะเล
............
"พุทโธ"นี่เรียกกุศลจิต
มีประโยชน์อะไร ภาวนา "พุทโธ" มีประโยชน์อะไร
แล้วทำไมมีที่ตั้งหลายอย่างนัก
เดี๋ยวก็ให้ตั้งที่โน่น เดี๋ยวก็ให้ตั้งที่นี่
เพื่อทดลองสติกับจิต ให้รู้ว่าตั้งที่ตรงนั้น
จิตใจมันเป็นยังไงไม่ทราบ มันยังส่ายออกไปนอก "พุทโธ"
หรือว่าอยู่ใน "พุทโธ"
เมื่อมันส่ายออกไปนอก "พุทโธ" จิตมันเป็นยังไง
สติคุมไว้
เมื่อมันอยู่ใน "พุทโธ"
จิตมันเป็นยังไง ได้ผลอย่างไรบ้างในเรื่องการปฏิบัติ
จิตมั่นอยู่ใน "พุทโธ" ได้ผลอะไรบ้าง
ในการปฏิบัติของแต่ละท่าน "พุทโธ" นี่เป็นอารมณ์ของจิต
สติ จิต แล้วก็อารมณ์ จะต้องมีสติคุมจิตอยู่เสมอ
คุมไว้เดี๋ยวเลื่อนไปตามจิต
เพราะจริตของแต่ละคนไม่เหมือนกัน
บางคนชอบโยกย้าย
ดี โยกย้ายได้เห็นสิ่งอะไรที่แปลก ๆ
ของที่เราไม่เคยเห็น ไม่เคยได้ยิน ก็เห็น ก็ได้ยิน
ถิ่นที่เราไม่เคยไป ก็ไปได้ ไปดูของแปลก ๆ
เมื่อไปดูของแปลก ๆ มันมีประโยชน์อะไร
สำหรับรู้ สำหรับเห็น
มันเป็นประโยชน์ทางโลก หรือว่าเป็นประโยชน์ทางธรรม
แล้วเอาทางโลกมาเปรียบเทียบกับทางธรรม
แล้วเอาทางธรรมมาเปรียบเทียบกับทางโลก
บางคนชอบทำ
บางคนไม่ไป อยู่เฉย ๆ อยู่ที่เดียวดีกว่า มันไม่ยุ่ง
อยู่ที่เดียว อย่างนั้นก็มี
ไม่อยากเที่ยวไปโน่น ไม่อยากเที่ยวไปนี่
อยู่ที่ไหนก็อยากอยู่ที่นั่น มันสบาย
มีวิธีที่ตั้ง
เราก็ตั้งดูว่ามันสบายที่ไหน อยู่ที่นั่นก็ได้
เห็นว่ามันไม่สบาย เอ้าย้ายไปอีกย้ายไปหาความสุขเกิดจากจิตใจของเรา
ขั้นสมถกรรมฐานมียังงี้ มีพระปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ
ปริยัติเป็นข้อชี้ว่า "พุทโธ" เป็นอย่างนี้
เราก็นำ "พุทโธ" มาปฏิบัติ ที่เรียกว่าธรรม
เราภาวนา "พุทโธ พุทโธ" ให้สังเกตที่ใจ
ใจมันเลื่อมใสใน "พุทโธ"
บางคราวมันไม่เลื่อมใสในเรื่อง "พุทโธ"
เมื่อภาวนา "พุทโธ" เมื่อไร มันไม่เห็นด้วย ไม่เห็นด้วย
เมื่อไม่เห็นด้วยเลยนอนหลับ
ต้องแก้ ไม่แก้ไม่ได้ ปล่อยไปใหญ่ ต้องแก้ ต้องอ้อนวอน
ชวนให้มาทำงาน ชวนจิตให้มาทำงาน

 

พระราชสังวราภิมณฑ์ (หลวงปู่โต๊ะ อินฺทสุวณฺโณ)

พระองค์ทรงสอนอะไร สอนธรรมดา ๆ เรานี่เอง ที่เคยพบ ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย นี่เอง สอนอย่างนี้ ความเกิดจะต้องพิจารณาอย่างไร ความแก่จะต้องพิจารณาอย่างไร พยาธิ มรณะจะต้องพิจารณาอย่างไร พิจารณาอย่างนี้ ความคิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย มันเป็นทุกข์ ทุกข์อะไร สภาวะทุกข์ สภาวะทุกข์เขามีอย่างนี้ กี่ร้อยหมื่นปีมาแล้ว แม้ตถาคตก็ได้พบอย่างนี้เหมือนกัน เพราะฉะนั้น ตถาคตก็มาสอนพวกท่านบ้าง พึงจะทำได้บ้าง คือความคิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย นี่เป็นตัวทุกข์ จะทำอย่างไรกับตัวทุกข์ แก้ แก้ แก้ด้วยวิธีอะไร แก้ด้วยวิธีไหน แก้ไม่ได้เพราะมันเป็นตัวอสวานตธรรม เมื่อแก้ไม่ได้อย่างนั้นก็ทำแต่ความรู้ไว้ว่า ที่มันทุกข์เราอย่าไปทุกข์ตามมันก็แล้วกัน เพราะทุกข์มันมีอยู่แล้ว ไม่ต้องไปเพิ่มเติมอะไรกับมันอีกหรอก ไม่ต้องไปเพิ่มเติมความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ความบริบูรณ์อยู่แล้ว เป็นแต่ทำความเข้าใจว่า ที่มันเกิด เกิดเป็นอย่างไร มันก็แก่ แก่เป็นอย่างไร มันก็เจ็บ เจ็บแล้วเป็นอย่างไร มันก็ตาย มันเป็นอย่างนั้นแล้ว เราจะทำอย่างไร จึงจะให้พ้นจาก ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ต้องหัดทำให้เห็นสภาวะของเขาจริง ๆ ใครจะเข้าใจหรือไม่เข้าใจ ความเกิดของเขาก็มี ความแก่เขาก็มี ความเจ็บ ความตายของเขาก็มี เพียงแต่ทำความรู้ไว้และให้ทุกข์นั้น ๆ ให้ความแก่ ความเจ็บ ความตาย มันผ่านไปก็แล้วกัน ลงท้ายที่สุด เราก็อย่าไปยึดถือมันไว้ อะไรเป็นเครื่องให้เราไปยึดถือเอาไว้ เขาเรียกว่าอะไร เขาเรียกว่า กิเลส กิเลสน่ะมันอะไร อวิชชา ตัณหา อุปาทาน พูดเป็นภาษาไทยง่าย ๆ โง่ อยาก ยึด อยู่ที่โง่ แล้วก็อยาก แล้วก็ยึด อวิชชา ตัณหา อุปาทาน พวกนี้มาทำจิตให้ติดอยู่ในทุกข์ ฉันเจ็บ ฉันไข้ ฉันไม่สบาย ฉันจะตาย แต่พระอริยเจ้าท่านไม่ได้เป็นอย่างนั้น ท่านไม่เจ็บ เกิดท่านก็ไม่ได้เชิญมาเกิด แก่ก็ไม่ได้เชิญมา เจ็บก็ไม่ใช่ ไม่ได้เชิญมา มรณะก็ไม่ได้เชิญ แกมาของแกเอง และแกก็เกิดแก่เจ็บตายของแกเอง ไม่คำนึงถึงในเรื่องสภาวะนั้น ๆ เป็นไปตามหน้าที่ของมัน เมื่อเป็นไปตามหน้าที่ของมัน เราเรียกว่าอะไรถอนอุปาทานการเข้าไปยึดว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มันไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน มันไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล เป็นของอาศัยกันอยู่ชั่วคราวหนึ่งเท่านั้น เมื่อสิ้นบุญสิ้นกุศล มันก็เป็นไปตามยถากรรมของเขานั่นเอง เมื่อเรามารู้เท่าทันเช่นนี้ ความโง่ มันก็เปลี่ยนเป็นคนฉลาดขึ้น ความอยากก็เป็นเป็นคนไม่อยากขึ้น ความยึดถือ มันก็เปลี่ยนเป็นคนไม่ยึดถือขึ้น จิตใจมันก็ปราศจากความโง่ ความอยาก ความยึดถือ โลภน้อยลง โกรธน้อยลง หลงน้อยลง น้อยลงเป็นลำดับ ๆ ด้วยการปฏิบัติในสมาธิบ้าง ในปัญญาบ้าง เมื่อเรามีศีล เรามีสมาธิ เรามีปัญญา ความหลุดพ้นมันก็มี เรียกว่า วิมุตติ

 

เมื่อเรามีศีล เรามีสมาธิ เรามีปัญญา ความหลุดพ้นมันก็มี เรียกว่า วิมุตติ<!-- google_ad_section_end -->
...หัวใจทั้งหมดอยู่แค่นี้เองครับ
...ลงมือปฏิบัติเมื่อไรเดี๋ยว สลัดกิเลส ตัณหา อุปาทาน อวิชชา อกุศลกรรม ออกไปเองทีละเล็กละน้อยจะเข้าสู่สภาวะ ลด ละ เลิก
...นั่งแล้วง่วง ยืนครับ ยืนยังง่วงเดิน เดินแล้วยังอยากจะนอนก็ต้องตั้งสติให้ดีเท่านั้นเอง
...ทุกอย่างสำคัญที่ จิต ภายในตัวเราเองเท่านั้นเอง อย่ามัวส่งไปภายนอกที่ ตาเห็น หูได้ยิน ลิ้นได้รส กายได้สัมผัส ใจรู้สึกพอใจในความอยาก
...พิจารณาตัวเราเองบ่อยๆ ทุกข์ กับ สุข แบบไหนมากกว่ากัน ปวดท้อง ปวดหัว ปวดตัว ปวดฟัน เจ็บโน่นเจ็บนี่ ในตัวเราแต่ละวันเป็นยังไงบ้าง แล้วที่ว่าสุขจริงๆมีอะไรบ้าง???
...ส่วนดีกับชั่ว เวลาเรามองคนอื่นจะเห็นชัดเลยว่า คนนี้ดี คนนั้นชั่วชัดเจน ลองกลับมามองที่ตนเองสิเรามีแนวโน้มเป็นแบบเขาเหล่านั้นหนักไปทางไหน ดี หรือ ชั่ว????
...ใช้สติและปัญญาพิจารณาด้วยความเป็นธรรม ไม่ใช่สองมาตรฐานนะ
...เดี๋ยวก็เห็นธาตุแท้ในตัวตนชัดเจนเอง ส่วนจะพัฒนาไปทางกุศล หรือ อกุศล ก็จะคิดออกเอง
...เพราะมนุษย์มีทั้งเทพและมารอยู่ภายในจิตเรานี่เองสังเกตุดูดีๆ เหมือนหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งนั่นแหละที่พระเอกเป็นทั้งคนดีและคนร้ายจนไม่สามารถสั่งจิตใต้สำนึกได้แต่ที่สุดก็ชนะมาร
...ศาสนาจริงๆเป็นหลักสากล ถ้าเปิดใจรับ ฝรั่งเขาก็มีดีแบบของเขาเช่นเดียวกันครับ

 

ผมก็มองแบบน้าพี เพียงแต่ศาสนาพุทธ แค่รักษาศีลทำแบบกลางๆ ไม่เคร่งเครียด เวลาปฏิบัติผมก็ไม่ทำแบบเอาเป็นเอาตายทำตอนใจสงบพร้อมที่จะทำเต็มที่ มีเวลาพอ ถ้าไม่ว่างหรือจิตใจไม่พร้อมผมก็แค่หายใจลึกๆแล้วก็นั่งสงบแค่5นาที แค่นี้ผมก็มีความสุขกับการปฏิบัติในเวลาเล็กน้อยของผมครับ

 

ช่วงนี้มีคนถามหาแต่พระปิดตาจัมโบ้2ทั้งที่ตู้วัดกับเซียนสายตรง

 

สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน ผมขออนุญาตเข้ามาอ่านข้อมูลดี ๆ ด้วยคนนะครับ

อยากเห็นภาพมากครับ โอ่งน้ำมนต์สิบล้าน ขอบคุณมากครับ

 

พระผงรุ่น สร้างโรงเรียน น้าพีเคยมีประสบการณ์มั้ยครับ

 

รูปโอ่งน้ำมนต์ผมต้องให้เพื่อนส่งมาให้ครับเดี๋ยวจะลงให้ชมแน่นอน บังเอิญเมมโมรี่พังรูปเลยหายหมด

 

ขอบคุณมากครับ......ผมขอรอภาพชมนะครับและอ่านข้อมูลของน้าพีด้วยครับ .... สวัสดีครับน้าพี และคุณ Jetsalit

 

Thanks: ฝากรูป

Thanks: ฝากรูป
ลงภาพให้ชมครับเพิ่งได้มา องค์เงินล้านสมบรูณ์นานๆจะหาได้องค์ เป็นบล็อคสายฝน คราบแป้ง นิ้วเป็นลำ ดูไว้เป็นแบบครับ

 

สวยงาม จับใจเห็นแล้วกิเลสเกิด พุทธโธ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

สวยมากครับ

 

...สวัสดีครับ ศิษย์หลวงปู่โต๊ะทุกๆท่าน
...ช่วงนี้น้าพี มักจะไปสนทนาธรรมอยู่ห้องนี้บ่อยๆ
http://palungjit.org/threads/ผีมีจริง-หรือ-ตอน-ต่อสู้กับความกลัว.297217/page-28
...ลองเข้าไปติดตามอ่านกันได้ครับ

 

สวัสดีครับน้าพี
ถ้าพูดถึงผี ผมไปปฎิบัติธรรมที่วัดป่าสุนัน ที่กาญจนบุรี ที่ผมเจอคือความกลัวของตัวเองกับสิ่งที่เราคิดว่าไม่จะเป็นไปได้ที่ผมยังจำมาถึงทุกวันนี้ นอนครึ่งหลับครึ่งตื่นแต่รู้สึกเหมือนตัวกระเด้งได้ครับ แล้วก็มีเสียงเคลื่อนไหวบนหลังคา ผมตั้งใจลืมตาก็ยังมีพระนั่งสมาธิอยู่สามองค์ แต่เราโดนจนได้ ยังจำมาได้ดีถึงทุกวันนี้