หลวงปู่แหวนมาโปรดในนิมิตร(ฝัน)

โมทนาสาธุบุญด้วยนะครับ
คล่องแคล่ว ว่องไว ไร้เสียง ฯ ของจริง หึหึ

 

ผมขอร่วมบุญกับการจาริกครั้งนี้ด้วยการถวายปัจจัย 2,009บาทแทนตัวที่ไม่ได้เดินทางไปด้วย คงโอนผ่านธนาคารในวันพรุ่งนี้ แล้วจะแจ้งให้ทราบเมื่อได้ทำการเรียบร้อยแล้วครับ

 

ขออนุโมทนาทุกประการครับ
ความสงสัย ลังเล ในสิ่งที่ตัวเองสัมผัสได้นั้น ผมเองเคยมาแล้วหลายปี แต่นับวันเรื่องอจินไตยและเรื่องเหนือโลกกับเพิ่มทวีหลั่งไหลเข้ามาให้เรียนรู้ไม่รู้จบ ช่วงหลังจึงต้องใช้พยานคือมีบุคคลที่สอง ที่สาม ที่สี่ .... ที่สามารถสัมผัสในสิ่งที่เรารู้นั้น จึงคลายสงสัยไปได้บ้าง แต่อย่างว่า ทัศนญาณของเรายังไม่แจ่มแจ้ง ข้อสงสัยนั้นก็ยังมีอยู่ แต่ที่ไม่สงสัยใดๆเลย คือ คำสอนของพระพุทธเจ้า


ดังนั้น สิ่งใดที่เราเริ่มสัมผัสได้ ก็จงเรียนรู้มันไปเรื่อยๆ จะจริงไม่จริงก็ช่าง แค่อาการที่เกิดขึ้น ก็เพียงพอที่จะเป็นกำลังใจให้เดินหน้าบำเพ็ญเพียรต่อไป... บุญกุศลเก่า จะเป็นเครื่องนำทางให้ท่านดำเนินต่อไป... วงล้อเดิมกำลังจะเคลื่อนต่อไปข้างหน้า... ผู้ที่รู้ตัวแล้ว ย่อมไม่ทวนกระแสวงล้อนั้นกลับไปข้างหลัง ..... ธรรมชาติของธรรมจักร คือ หมุนไปข้างหน้า พวกเราเป็นลูกของพระพุทธเจ้า ก็ต้องหมุนไปข้างหน้า จะตรง จะคดบ้างก็ไม่เป็นไร... ใจของท่านก็เป็นเช่นนั้น คือ ใจที่แสวงหาธรรม ใจของบัณฑิต ใจของลูกพระพุทธเจ้า (คำนี้จะสั่นสะเทือนไปถึงภายในของท่านหรือผู้ที่อ่านเจอ)


อนึ่ง การจัดห้องพระนั้น การไม่เดินเข้าด้านหลังขององค์พระ ก็เป็นเฉกเช่นเดียวกันกับเวลาเราเดินเข้าโบสถ์ คือเข้าด้านหน้า ไม่ได้เข้าด้านหลัง การวางตำแหน่งเทพไว้ตรงประตูทางเข้า ก็เฉกเช่นเดียวกันกับเราเห็นรูปปั้นยักษ์วัดโพธิ์ หรือเทวดาประจำพระอุโบสถ การวางตำแหน่งพระประธานและองค์อื่นๆ ก็ให้ดูเหมาะสม ให้มีความสมดุลทั้งซ้ายทั้งขวา ให้เป็นระเบียบ อย่าลืมว่า พระพุทธองค์ท่านเป็นผู้ที่มีความเป็นระเบียบเรียบร้อยมากที่สุด การวางตำแหน่งของพระอริยเจ้า ก็ควรแยกออกหรือจะวางตำแหน่งให้ต่ำกว่าพระพุทธรูป อย่างไรก็ตาม เงื่อนไขในการจัดวางนั้น ก็ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบอื่นๆด้วย เช่น พื้นที่ วัตถุต่างๆ เป็นต้น


ปล. เรื่องการกราบพระพุทธรูปนั้น แม้พระพุทธองค์ไม่ให้ยึดติดในรูปใดๆของพระองค์ท่าน เพราะการยึดติดนั้นเป็นเครื่องพันทนาการไม่ให้เราหลุดพ้นไปได้ แต่อย่างไรก็ตาม หากเราจะอาศัยพระพุทธรูปเป็นสื่อให้เรากราบไหว้ส่งตรงไปยังพระพุทธเจ้าที่อยู่ในความเป็นวิมุติ ที่ไม่สามารถหาสิ่งใดๆมาแทนรูปแทนนามของท่านได้ก็ตาม แต่ใจที่โน้มไปสู่พระพุทธเจ้านั้น ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่เราสามารถประพฤติปฏิบัติได้ ดั่งที่พระอรหันต์เจ้าหลายๆพระองค์ก็ทำเช่นกัน เพียงแต่ท่านเหล่านั้น ไม่ได้ยึดติดในรูปของพระพุทธรูปเช่นเดียวกันกับไม่ยึดติดในโลกสมมุติทั้งหมด เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนเกินกว่าสามัญชนจะเข้าใจได้ สิ่งใดคิดว่าดีงามก็จงทำต่อไป เมื่อปฏิบัติไปได้ตามวงรอบ การพัฒนาทางจิตก็จะเริ่มตัด เริ่มลด เริ่มวาง ไปทีละน้อย จนที่สุดคือ การไม่ยึดติดในรูปในนามสมมุติใดๆ เลย คือการเข้าสู่วิมุติหรือพระนิพพานนั่นเอง การมีหรือไม่มีพระพุทธรูปก็ไม่ใช่สิ่งสำคัญอีกต่อไป เพราะอยู่เหนือโลกธรรมทั้งหมดแล้ว


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์

 

ปิติยินดีกับท่านทั้งสอง
การมาบรรจบพบกันอีกตามวาระเวลาและเหตุปัจจัยทั้งในอดีตและที่จะดำเนินร่วมกันต่อไปข้างหน้า ในการสร้างสมบารมี แท้จริงแล้วเราต่างเกี่ยวพันและผูกพันกันทั้งหมดในผู้ที่มีวิถีการดำเนินจิตในแนวทางเดียวกัน
อย่างที่ผมเคยเรียนกับดร.นนท์ถึงการทะยอยมาของสิ่งต่างๆที่เกี่ยวข้องกับท่าน นั้นมิเพียงแต่ของเก่าเท่านั้น คนเก่าๆที่คุ้นเคยก็จะทะยอยปรากฏตัวให้ได้มาพบเจอกันอีก เมื่อเขาเหล่านั้นได้รับรู้ถึงความรู้สึกสัมผัสสัมพันธ์ ความเรียกร้องลึกๆภายใน(ปณิธาน)ของตนเองได้แล้ว ก็จะมาร่วมกันทำหน้าที่ทั้งในส่วนตนและส่วนรวมต่อไป ตามเจตจำนงค์ที่เคยตั้งจิตปรารถนาไว้ในอดีต
อนุโมทนาครับ

 

เรียนท่านมานพ
การเปิดญาณบารมีนั้น เป็นความเชื่อส่วนบุคคล อาจจริงหรือไม่จริงก็ได้ เพราะไม่มีบัญญัติไว้ในพระพุทธศาสนา เรามักจะเห็นในสายของเทพที่มีการรับขันธ์กัน แต่เรื่องนี้ผมเรียนรู้วิธีนี้จากจิตของตัวเอง เฝ้าสังเกตจากผู้ที่เข้ามาหาผมหลายครั้ง ปรากฏว่า หลังจากผมได้เอ่ยจิตและส่งกระแสพลังเข้าไปสู่ผู้นั้น ปรากฏว่าทุกคนสามารถสัมผัสคลื่นพลังบางอย่างได้ แม้จะไม่ได้ชัดเจนอะไร หรือแม้แต่ผมเองก็ไม่มีอะไรชัดเจน นอกจากวาระจิตที่ได้อธิษฐานทูลถามพระเบื้องบนเท่านั้น และที่สำคัญ ผมมิใช่ผู้วิเศษ มิใช่องค์เทพใดๆ เพราะผมเป็นเพียงสามัญชนผู้ปรารถนาพระนิพพาน เป็นสายพุทธะ เป็นสายเย็น ยึดสายเมตตา ดังนั้น แม้จะเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นในสายพุทธะ(ที่เรียกแบบนี้) แต่ด้วยความเมตตา ผมจึงขอสงเคราะห์เพื่อเป็นการให้กำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติใหม่ แม้อาจไม่เป็นความจริงเช่นนั้นก็ตาม เพราะจิตของผมบริสุทธิ์เกินกว่าคำว่าจริงหรือไม่จริง


ดังนั้น หากท่านคิดว่า สิ่งที่ว่านั้น น่าจะเกิดประโยชน์ต่อท่าน หรือจะถือเสียว่า เป็นการมาเยี่ยมเยียนกัน มาสนทนาธรรมกัน ผมก็ยินดีเป็นอย่างยิ่ง และยินดีต้อนรับท่านหรือเพื่อนธรรมท่านอื่นๆ ตลอดเวลานะครับ


ปล. การจะเข้าสู่วิมุติได้นั้น จำเป็นจักต้องวางฤทธิ์ทั้งหลายลงเสียก่อน แล้วใช้ปัญญาในการพิจารณาธรรม จนกว่าจะตัดอาสวะกิเลสทั้งหลายลงได้อย่างเด็ดขาด และฤทธิ์ทั้งหลายก็จะยังคงสภาพอยู่เช่นเคย แต่ส่วนใหญ่ผู้พ้นแล้ว ท่านจะไม่แสดงอะไรที่เป็นฤทธิ์มากนัก ท่านนิยมใช้ความเป็นสามัญเพื่อให้กลมกลืนกับโลกสมมุติทั้งหลาย แต่พวกเรายังอยู่ในสภาพของโลกสมมุติอยู่ การแสดงบางอย่างแม้จะเล็กๆน้อยๆ (จริงไม่จริงก็ช่าง) ก็พอเป็นกำลังใจซึ่งกันและกัน เพื่อโน้มนำไปสู่วิถีของจิตที่จะได้รับการพัฒนาในกาลข้างหน้าต่อไป.....


ความเป็นฆราวาสของผม แถมยังเป็นเพียงสามัญชนที่กำลังเรียนรู้และไต่เต้าระดับ ผมจึงสามารถกระทำได้ ไม่ผิดวินัย(อวดอุตริ) เมื่อถึงกาลเวลาอันควร สิ่งเหล่านี้จะถูกตัดออกไปจากวิถีปฏิบัติของผม จะเหลือแต่ธรรมล้วนๆ ไม่มีเรื่องของอิทธิปาฏิหารย์ต่อสารณชนอีกต่อไป การแสดงอิทธิปาฏิหารย์ของพระผู้พ้นแล้วทั้งหลาย ท่านอาจแสดงออกในกาลอันควร สถานที่อันควร และบุคคลอันควรเท่านั้น ดั่งเช่นพระพุทธเจ้าและเหล่าสาวกในครั้งพุทธกาลได้แสดงออกมาเป็นตัวอย่างที่รับรู้กันทั่วแล้วนั่นเอง


ขอเจริญในธรรม
ดร.นนต์
2 ตุลาคม 2554

 

สวัสดีครับ
ขอบคุณท่าน ดร.นนต์ครับ
ถ้าหากพ่อแม่ครูอาจารย์เดินทางกลับผ่านทางนครราชสีมาผมก็มีโอกาสที่จะได้ไปกราบพ่อแม่ครูอาจารย์
คงจะได้พบกับท่าน ดร.นนต์และได้พูดคุยกันครับ
ขอบคุณท่าน ดร.นนต์อีกครั้งครับท่านให้ความกรุณากับผมจริงๆ
ขอให้เจริญในธรรมครับ

 

สวยงามมากครับ เห็นพี่อ๊อดจัดร้อยสวยงามมาหลายชุดแล้ว ศิลปะการจัดร้อยต้องยกให้เลยครับ และขอขอบพระคุณมา ณ ที่นี้ด้วยครับ ที่ได้มอบพระวังหน้า กรุอยุธยา องค์สวยคลาสสิคให้ผมถึง๓องค์ เป็นปลื้มครับมีของดีแล้วนึกเผื่อแผ่ถึงกัน

 

มีเรื่องหนึ่งอยากให้น้องเก๋ช่วยเล่าความรู้สึก และเล่าถึงความเมตตาของพ่อแม่ครูอาจารย์ที่มีต่อน้องเก๋ ในช่วงที่มาปฏิบัติธรรมกับท่านช่วงเดือนเมษาที่ผ่านมา ผมจำได้ว่าวันนั้นก่อนกลับคุณเก๋ได้ถวายทองแก่พ่อแม่ครูอาจารย์ ท่านก็เมตตารับแล้วก็มอบคืนให้แก่คุณเก๋อยากให้คุณเก๋เล่าประสบการณ์และความรู้สึกตรงนี้ให้เพื่อน ๆ นักรบธรรมได้ฟัง....จะดีมากและน่าจะเป็นประโยชน์แก่ผู้ที่กำลังศึกษา..ขอให้เจริญในธรรมเช่นกัน

 

สวัสดีครับ
ผมยังไม่รู้จักสมาธิอันใด ไม่รู้จักฌาณอันใด พ่อแม่ครูอาจารย์มีเมตตามากไม่มีประมาณ
ท่านคอยสอบถามแนะนำสั่งสอนเสมอ
ผมจะได้ไปกราบปฏิบัติธรรมกับพ่อแม่ครูอาจารย์ก็ตอนสงกรานต์เพราะโรงงานหยุดยาวตอนนั้นจะเป็นหน้าร้อนที่วัดจะขาดน้ำมีน้ำใช้น้อยตอนไปกราบท่านแต่ละครั้งผมก็จะทำบุญถวายปัจจัยให้กับท่านแต่สงกรานต์ปีนี้ผมไม่ได้พกเงินติดตัวมีเพียงสร้อยทอง 2 สลึง 1 เส้น ก่อนหน้าวันจะกลับหลายวันก็ได้สอบถามพ่อแม่ครูอาจารย์ว่าพระปฏิบัติปกติแล้วจะจับเงินไม่ได้แล้วสามารถจับทองได้หรือไม่พ่อแม่ครูอาจารย์เมตตาตอบว่าจับไม่ได้ เมื่อถึงวันจะกลับผมก็ได้ปรึกษากับแม่ชมว่าจะถวายทองกับพ่อแม่ครูอาจารย์ต้องทำอย่างไรแม่ชมก็ให้คำแนะนำว่าให้เอาใส่ซองขาววางบนพานแล้วกล่าวถวายเมื่อถึงคืนสุดท้ายก่อนกลับที่ศาลาหอฉัน ผมก็เลือกตอนที่คนน้อยผมคิดว่าผมได้ตั้งใจทำบุญจากใจจริงไม่ต้องการให้ผู้อื่นเข้าใจว่าผมทำบุญเพื่อหน้าตาเพื่อการยกย่องสรรเสิญ บางคนอาจอนุโมธนาบุญด้วยบางคนอาจไม่คิดแบบนั้น ตอนนั้นพ่อแม่ครูอาจารย์ก็นั่งอยู่ที่ศาลาหอฉันตามปกติเมื่อผมกล่าวแล้วขอให้บุญกุศลที่ได้ทำส่งผลให้คุณแม่ของผมมีสุขภาพดี และให้คุณพ่อของผมเลิกเหล้าเสีย ท่านก็ให้วางพานไว้ที่ขอบแคร่ท่านกล่าวว่าเราได้พิจารณารับไว้แล้วแต่จะคืนให้กับผมเนื่องด้วยผมยังจำเป็นต้องใช้ เสียดายที่หลวงตามหาบัวท่านมรณะภาพแล้วไม่อย่างนั้นคงจะได้ถวายช่วยชาติ เรื่องคุณพ่อคุณแม่ผมนั้นท่านก็พิจารณาให้แล้วแต่ว่าก็สุดแท้แต่เรื่องของกรรม(คุณพ่อคุณแม่ผมท่านทำกรรมกับหมู่สัตว์มากอยู่ครับเพื่อการดำรงชีวิต) แล้วพ่อแม่ครูอาจารย์ให้ผมมารับกลับ ท่านถามผมว่าดีใจหรือไม่ ผมก็ตอบว่า ดีใจครับ ทั้งหมดนี้ก็เป็นที่มาของเงินทำบุญศร้างศาลาและหอฉันถวายพ่อแม่ครูอาจารย์ที่ผมได้ทำไป 11,600 บาท เพราะได้นำทองเส้นนั้นไปขายไงครับ
ก่อนหน้านี้ผมได้ฟังธรรมของพระรูปหนึ่งมีความซึ้งใจ โดนใจ ในธรรมของท่านมาก และได้แสวงหาฟังมาเรื่อยๆ จนได้รู้ว่าเป็นการแสดงธรรมของท่านหลวงตามหาบัวตั้งแต่สมัย 30 ปีก่อน
พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านก็คงรู้ว่าผมเคารพนับถือท่านหลวงตามหาบัวยิ่ง พ่อแม่ครูอาจารย์จึงได้หยิบไม้มาให้ผมดูท่อนหนึ่งแล้วบอกว่าเป็นไม้ที่ใช้ในพิธี(ผมกล่าวไม่ถูกครับเป็นพิธีเผาองค์หลวงตาท่าน) แล้วพ่อแม่ครูอาจารย์ก็ได้มอบภาพหลวงตามหาบัวเป็นจี้หน้าหลังที่เขียนว่า ชาติสุดท้ายให้ผม ผมดีใจมากแต่ผมก็ไม่ได้แสดงอาการออกมามากนัก
ความเมตตาของพ่อแม่ครูอาจาย์ที่มีต่อเหล่าศิษย์ไม่มีประมาณจริงๆครับ
หลังจากที่ออกจากวัดมาแล้วผมได้โทรศัพท์ไปที่แม่ชมให้ช่วยเรียนถามพ่อแม่ครูอาจารย์ว่าเมื่อไรผมจึงจะได้บวช ท่านถามกลับมาว่าจะบวชนานเท่าไร
ผมตอบกลับไปว่าบวชตลอดชีวิตครับ พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเมตตาตอบกลับมาว่า " อีกระยะหนึ่ง " ได้ยินอย่างนี้แล้วผมปีติมากน้ำตาก็จะไหล ผมตั้งใจแล้วว่าจะสะสางทางโลกนี้เสียให้สิ้นไปภายใน 5 ปีข้างหน้านี้แล้วจะขอเดินตามรอยบาทท่าน
แม้จะเป็นความหวังอันเล็กน้อยแต่ความหวังนั้นก็จุดประกายให้สว่างในใจได้
ผมมีครอบครัวแล้วครับนี่ก็เป็นสิ่งแรกที่ต้องเคลียร์ให้ได้ใน 5 ปีนี้
ขอให้เจริญในธรรมนะครับพี่ๆทุกๆท่าน

 

เรียนท่าน อ.นนต์ ช่วยเมตตาตั้งชื่อสร้อยประคำให้ผมด้วย ตอนที่ใส่เข้าสมาธิและใช้คู่กับพระพุทธปฐวีธาตุของพ่อแม่ครูอาจารย์ ทำให้เข้าสมาธิได้เร็วขึ้น แต่จะรู้สึกมึนหัวตลอดขนาดถอดออกแล้วยังมึนอีก ก็คงต้องใส่สร้อยประคำปรับธาตุไปเรื่อยๆ

 

อ่านดูแล้วก็รู้สึกปิติกับคุณเก๋ด้วย และขออนุโมทนาสาธุด้วยทุกประการ บุญกุศลใดที่คุณเก๋ได้ทำมาแล้วตั้งแต่อดีตชาติก็ดี ปัจจุบันชาตินี้ก็ขอให้บุญกุศลนั้นจงแปรเปลี่ยนเป็นพลังมหาบุญมหากุศลส่งผลให้สิ่งที่คุณเก๋ปรารถนาไว้จงสำเร็จ...ทุกประการ..การปฏิบัติธรรมก็มีความเจริญก้าวหน้าจนได้บรรลุมรรคผลนิพพานด้วยเทอญ...
...อันความเมตตาของพ่อแม่ครูอาจารย์นั้นท่านไม่มีประมาณครับ ยกตัวอย่างที่ผมเคยร่วมเดินทางไปกับท่านหลายๆ ครั้ง เห็นท่านให้คุณแม่ชมซื้อสิ่งของต่างๆ บางครั้งยังคิดว่าทำไมต้องซื้อ บางครั้งก็ซื้อแพง ๆ เหตุผลที่ท่านทำอย่างนั้นก็เพื่อสงเคราะห์โลก คือก่อนซื้อท่านจะให้ดูก่อนว่าเป็นคนชรา คนพิการ หรือเด็ก หากเป็นคนชราก็จะถามว่าอยู่กับใคร มีลูกหลานดูแลหรือเปล่า หากฟังดูแล้วน่าสงสารท่านก็จะสงเคราะห์อย่างมาก....และผู้ที่ร่วมเดินทางไปกับท่านก็จะไม่มีความอดอยาก ท่านจะให้คุณแม่ชมซื้อสิ่งของไว้ตลอดเวลา....นี่แหละความเมตตาของท่านไม่มีประมาณผู้ที่อยู่ด้วย และผู้ที่อยู่ใกล้ชิดเท่านั้นจึงจะรู้...เวลาท่านเทศนาสั่งสอนเราท่านก็สั่งสอนออกมาจากใจ...บางครั้งผมมานั่งนึกยังรู้สึกละอายใจที่ไม่สามารถปฏิบัติตามท่านได้ บางครั้งก็ลืมคำสั่งสอนของท่านเสีย...รู้สึกว่าตัวเองยังหยาบมากคงต้องใช้เวลา...แต่ท่านก็ยังเมตตาต่อพวกเรามากแม้จะทำตามได้ไม่มากหากมีการพัฒนาไปในทางที่ดีท่านก็ดีใจแล้วว่าคำสั่งสอนของท่านไม่เสียเปล่า...ผมจะพยายามเอาคำว่า "ท่านเอาใจสั่งสอนเราจริง แล้วเราล่ะจริงหรือเปล่า...คนจริงเท่านั้นจึงจะพบคนจริง..." คงต้องใช้เวลาอีกนานจะนานแค่ไหนผมก็จะพยายามกระทำเต็มที่ตามภูมิจิต ภูมิธรรม และภูมิปัญญาของผมเอง....จะพยายเดินตามรอยปฏิปทาของท่านให้ได้ผมขอสัญญา...แม้จะนานเพียงใดก็ตาม...

 

สวัสดีครับ พี่ๆนักรบธรรมทุกท่าน หลายวันที่ผ่านมาไม่สามารถเข้ามาตอบกระทู้ได้เนื่องจากข้อมูลสมาชิกล่ม ผมก็เลยสมัครสมาชิกใหม่ พึ่งจะได้ตอบกระทู้ของเหล่านักรบธรรม และต้องขอขอบคุณพี่พิเชษ (สมาชิกธรรม) ที่ลงรูปตอนทานหมากฮุยฮาย ต้องขอบอกเลยครับว่าได้ทานแล้วหายเหนื่อยเลย
ส่วนวันนี้ไปทำงานตามปกติและได้อาราธนาพระพุทธปฐวีธาตุของพ่อแม่ครูอาจารย์ติดตัวไปด้วย ในระหว่างที่ทำงานอยู่นั้นปรากฏว่ารอบตัวมีฝนตกตลอดเวลาส่วนบริเวณที่ที่ผมนั่งทำงานอยู่นั้นไม่มีฝนตกแต่อย่างใด และเวลาเดินทางกลับมาที่พัก มีฟ้ามืดครึ้มเต็มไปหมดแต่กับไม่มีฝนตก พอผมเดินเข้าบ้านพักได้เท่านั้นแหละฝนก็กระหน่ำมาใหญ่เลย นี่แหละหนอบารมีของพ่อแม่ครูอาจารย์ท่านสูงจริงๆ

 

ข้อแนะนำการร้อยสร้อยประคำเหล็กไหลไพลดำ

อันเนื่องมาจาก...ของเดิมความทนทานระดับ 15 LBS. ขาดครับ (โชคดีที่ขาดในห้องพระ )
งานนี้จึงต้องมีการวางแผนในการร้อยและเปลี่ยนมาเป็นระดับ 50 LBS. ซึ่งมีความอ่อน/ยืดหยุ่นในตัวอยู่...(คำแนะนำตามรูปแนบครับ)

ปล: เอาลูกปัดพลาสติกสีแดงออกด้วยเน้อ...(ถ้ามี)

 

แม่สอดมีขายเต็มที่ก็ 50 LBS. ครับ หุหุ เพราะไม่มีปลาวาฬ

แต่ที่เคยได้รับสร้อยจากท่าน ดร.ณัฐชัยระดับ 80 LBS. มันแข็งไปครับ ณ ขณะที่กำลังพิมพ์เนี่ย ท่าน ดร. โทรมาพอดี ก็เลยถามซะ...ตกลงตอนนี้เหลืออยู่ที่ระดับ 50 LBS. กำลังดีคร๊าบ

 

เมื่อสักครู่คุยกันกับท่าน ดร.ณัฐชัยในกำหนดการของวันเสาร์ที่ 8 ก็ตามที่ผม post ไว้

ส่วนวันอาทิตย์ที่ 9 เริ่มเวลา 10:00 น. สงวนไว้ให้กับผู้ที่ไม่สะดวกเดินทางมาในวันเสาร์

สำหรับสถานที่...โปรดโทร.หาผม หรือ ท่านสอง ดร. ตาม blog ของแต่ละท่านลงไว้ครับ

 

ผมไม่ได้มีความรู้เกี่ยวกับพระกริ่งทั้งหมด คงเอาไว้ตอนเจอกันในวาระวันที่ 8-9 นี้นะครับ ดร.ณัฐชัยอาจช่วยท่านได้ ต้องขอภัยล่วงหน้าที่ไม่สามารถตอบท่านได้ทั้งหมดครับ

 

เมื่อคืนวันเสาร์ผมไปหาซื้อมาได้ที่คลองถมเป็นร้านขายอุปกรณ์ตกปลา แต่ไม่เห็นมีบอกว่าระดับไหน ทนแรงดึงได้เท่าไร บอกแต่เส้นผ่าศูนย์กลาง ผมลองจับดูแล้วขนาด0.5 กำลังดี ถ้า0.6ออกจะแข็งไปทำให้การโค้งงอลำบาก ม้วน50ม.ราคา85บาท แต่ไม่ทราบจะทนแรงดึงได้มากน้อยแค่ไหน ลองร้อยให้เสร็จแล้วค่อยคุยผลลัพธ์สู่กันฟังครับ

 

" ผมตั้งใจแล้วว่าจะสะสางทางโลกนี้เสียให้สิ้นไปภายใน 5 ปีข้างหน้านี้แล้วจะขอเดินตามรอยบาทท่าน
แม้จะเป็นความหวังอันเล็กน้อยแต่ความหวังนั้นก็จุดประกายให้สว่างในใจได้ " ปณิธานของคุณเก๋

" จะนานแค่ไหนผมก็จะพยายามกระทำเต็มที่ตามภูมิจิต ภูมิธรรม และภูมิปัญญาของผมเอง....จะพยายามเดินตามรอยปฏิปทาของท่านให้ได้ " ปณิธานของครูชาติ

ขออนุโมทนาต่อปณิธานภายในใจของท่านทั้งสองด้วยความปลาบปลื้มปิติ การกระทำใดที่มีจุดมุ่งหมายย่อมทำให้การอันนั้นบรรลุสู่จุดหมายได้ เพราะเมื่อได้ตั้งตรงต่อแนวทางอันนั้น ย่อมไม่เบี่ยงเบนออกนอกเส้นทาง แม้อาจเฉไฉไปบ้างก็ย่อมกลับมาสู่วิถีทางอันเดิมเหมือนกับได้ตั้งเข็มทิศไว้แล้ว
เชื่อว่าปณิธานนี้มิเพียงแต่ปัจจุบันชาตินี้เท่านั้น เราอาจเคยได้ตั้งปณิธานอธิษฐานติดตามรอยบาทพ่อแม่ครูอาจารย์ เดินตามวิถีทางที่ท่านได้ชี้แนะมาแล้วหลายภพหลายชาติ จนเป็นความเกี่ยวพัน ผูกพันเป็นศิษย์ติดตามท่านมาจนถึงปัจจุบัน และคงดำเนินต่อไปจวบจนถึงวาระกาลอันเป็นที่สุด
ผมก็เป็นผู้หนึ่งที่อธิษฐานติดตามรอยบาทพ่อแม่ครูอาจารย์มาเช่นเดียวกับหลายท่าน มาได้รับความกระจ่างเมื่อได้มาที่ภูดานไห มิใช่เพราะพ่อแม่ครูอาจารย์บอก แต่เป็นคำตอบที่รู้ขึ้นมาเองภายในใจ เป็นความรู้เฉพาะตนที่มีตนเองเป็นผู้ยืนยัน จากความรู้สึกลึกๆภายในที่มีต่อพ่อแม่ครูอาจารย์ และความเมตตาของท่านที่มีให้กับเรา กระแสความเมตตาของท่านที่ได้รับรู้ ยังความปิติให้เกิดขึ้นอยู่ตลอดเกือบทุกขณะที่อยู่ที่นั่น แทบไม่เห็นสภาวะอื่นปรากฏภายในใจเลยนอกจากความสงบ เบิกบาน เหมือนลูกกำพร้าได้กลับมาพบพ่อแม่ครอบครัวตน และรู้ความจริงว่าเราไม่ใช่คนกำพร้าอีกต่อไป
แม้ในปัจจุบันลาจากภูดานไหมาแล้ว ทุกคราที่น้อมระลึกถึงพ่อแม่ครูอาจารย์ จิตก็สงบลงโดยไม่ทันได้บริกรรมใดๆ คงได้น้อมนำองค์พ่อแม่ครูอาจารย์มาเป็นอนุสติในการปฏิบัติ และนอกจากความสงบแล้ว ดูจะมีพลังเกิดขึ้นภายในใจอีกด้วย
ขอทุกท่านเจริญในธรรมครับ

 

ความแข็งหรือนุ่ม
วัดได้โดย...หลังจากร้อยประคำเสร็จแล้ว สามารถม้วนสร้อยประคำได้สามรอบโดยไม่ฝืนเด้อ...

 

โมทนาสาธุและยินดีกับทุกๆท่านด้วยครับ,
เส้นทางแห่งองค์มรรคจักงดงามและสมบูรณ์ ก็ด้วยนำพาปฏิปทาของพ่อแม่ครูอาจารย์มาเจริญตาม ท่านจึงเรียกว่าเป็นศิษย์และอาจารย์กันได้ ... ณ ตอนนี้ที่ท่านยอมรับมีเพียงหนึ่งเดียว

แต่ต่อไป...เหล่านักรบธรรมทุกท่านคงเป็นส่วนหนึ่งในนั้นอย่างเต็มภาคภูมิ ในเหตุผลหนึ่งก็เนื่องด้วยเราอยากให้บุคคลที่เรารักและเทอดทูน ท่านวางใจในเรา

อยากให้กำลังใจตัวเองและทุกท่านโดยไม่ประมาทแม้เพียงเล็กน้อยว่า...ไม่นานเกินไปหรอกนะครับ หากการปฏิบัติเข้าถึงขีดขั้นความละเอียด ก็ย่อมที่จักมองเห็นในสิ่งที่ละเอียดได้ในสักวัน