หนูไม่ใช่ลูกศิษย์หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

กราบหลวงพ่อครับ

 

รู้คำตอบของชื่อกระทู้แล้วก็โล่งใจ

กราบพระราชพรหมยานเป็นที่สุด

 

พระคำข้าวพระหางหมาก ลองอาราธนาบูชาวันพระแล้วท่องคาถาของหลวงพ่อฤาษีลิงดำ
ดูนะครับ แล้วจะรู้ด้วยตัวเอง แต่ไม่เกินกรรมนะครับ

 

ประวัติหลวงปู่ปาน สู่แสงธรรม พระคำข้าว พระหางหมาก ที่ข้าพเจ้ารู้จัก
ข้าพเจ้าและอาจารย์ เดินออกจากห้องท่านผู้ว่า โดยมีผู้ว่าท่านออกมาส่ง ข้าราชการหลายหน่วยงานที่รอพบท่านนั่งมองด้วยความพิศวง ข้าพเจ้าและอาจารย์ยกมือไหว้ท่านผู้ว่าลาท่านอีกครั้งหนึ่ง...................
ระยะเวลาประมาณ 1 ชั่วโมงที่อยู่ในห้องผู้ว่า สิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับฟังและรับรู้ระหว่างการพูดคุยอาจารย์...และท่านผู้ว่า ก็คือ ประวัิติหลวงปู่ปาน พระคำข้าว พระหางหมาก
พุทธภูมิ สาวกภูมิ รวมทั้ง พระนิพพาน โดยไม่มีเรื่องงานเขามาเกี่ยวข้องเลย แถมผู้ว่ายังมอบนามบัตรเบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวให้แก่อาจารย์...(ปัจจุบันอาจารย์กลายเป็นบุคคลากรที่ทางสำนักงานเกรงใจมากเพราะมีเรื่องอะไรที่ต้องเสนอท่านผู้ว่ากลัวว่าจะมีปัญหาอาจารย์จะนำไปเสนอท่านผู้ว่าด้วยตัวเอง) สิ่งที่ข้าพเจ้าสงสัยและวนเวียนอยู่ในความคิดตลอดเวลาที่ขับรถจักรยานยนต์กลับที่สำนักงานพร้อมอาจารย์
"ข้าพเจ้า้ต้องหาคำตอบให้ได้ว่า ประวัติหลวงปู่ปาน พระคำข้าว พระหางหมาก พุทธภูมิ สาวกภูมิ พระนิพพาน" สิ่งเหล่านี้มีความสำคัญอย่างไร ทำไมท่านผู้ว่าและอาจารย์เมื่อเอ่ยถึงสิ่งนี้ แววตา กริยา ท่าทาง แสดงถึงความเคารพ อ่อนน้อม ศรัทธา เมื่อถึงสำนักงานสิ่งแรกที่ข้าพเจ้าต้องตกใจและแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง
อาจารย์ : พี่คะพี่อยากรู้จักประวัติหลวงปู่ปาน ไหม แต่มีข้อแม้นะคะว่าพี่ต้องหยุดดื่มสุราในวันพระ3 ครั้ง ได้ไหม
ข้าพเจ้า : รู้สึกแปลกใจและทึ่งอย่างบอกไม่ถูกแต่ความอยากรู้ทำให้ข้าพเจ้ารับปากทันที
เนื่องจากในตอนนั้นสิ่งที่ข้าพเจ้าต้องการมากที่สุดซึ่งบอกตรง ๆ ว่าไม่รู้ทำไมจึงเป็นเช่นนั้น
เมื่อคืนข้าพเจ้าฝันที่แปลกประหลาด แต่ความฝันของข้าพเจ้าทำให้ข้าพเจ้ารู้ได้ถึงความปิติ ความศรัทธา ที่เกิดขึ้นกับตัวเอง ตลอดเวลา 50 ปีของอายุนี่คือครั้งแรกที่ฝันเห็นพระ................
เช้าวันนี้เป็นวันพระขึ้น 15 ค่ำ ข้าพเจ้าตั้งใจจะไปถวายสังฆทานที่วัดใกล้สำนักงาน(ห่างประมาณ2 กิโลเมตร)ในเวลาตอนเที่ยง เวลา 07.49 น.ข้าพเจ้าเข้าที่ทำงาน เดินไปที่โต๊ะทำงาน สิ่งแรกที่เห็นมีกล่องกระดาษวางอยู่บนโต๊ะมีกระดาษA4 เขียนโน๊ตสั้น ๆ ไว้ว่า" พี่หนูขอมอบสิ่งที่หลวงพ่อมอบไว้ให้ลูกหลาน ให้พี่ เก็บรักษาไว้ให้ดีนะคะ" อาจารย์............
ข้าพเจ้า ค่อย ๆ เปิดกล่องกระดาษ สิ่งที่เห็นและหยิบขึ้นมา
1.หนังสือประวัติหลวงปู่ปาน
2.หนังสือ สู่แสงธรรม
3.พระรูปสี่เหลี่ยมสีขาว(ตอนหลังถึงรู้ว่าเป็นพระคำข้าวรุ่นแรก)
4.พระรูปสีเหลี่ยมสีน้ำตาล-แดง(ตอนหลังจึงรู้ว่าเป็นพระหางหมาก)
อารมณ์ข้าพเจ้าตอนนั้นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น อยู่ดี ๆ น้ำตาตัวเองก็ไหลออกมา มีความรู้สึกว่าอยากร้องไห้โดยไม่อายใคร อยากจะขอบคุณท่านอาจารย์..(แต่คงต้องรออีกหลายวัน เนื่องจากอาจารย์ เข้ากระทรวงไปทำแผนยทธศาสตร์ 4 ปี)

 

สาธุ อ่านแล้วปลื้มใจกับการกระทำของท่านผอและผู้ว่าจังครับ

 

ยินดีด้วย ครับ
ที่ ได้สิ่งที่มีค่าสูงสุด

 

ผมต้องได้ไปกราบท่านแน่ๆ หลังจากคลาดไปคลาดมาหลายครั้ง บางครั้งคนที่ไปด้วยไม่ถึงบารมีท่านก็ได้ หรือผมเองบารมีก็ยังไม่ถึงท่านเหมือนกันครับ