วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ผลสุดท้าย เหลือแค่ไม่ถึงกำปั้น ผมเลยเอาถ่านใส่ถุง ใช้ไม้ไผ่หย่อน ลงไปในเตาไปไว้ที่ตรงสมอง ซึ่งที่ไหม้ยากทีสุด พร้อมบอกแม่ว่า อย่าขัดเลยขอให้ไหม้ให้หมด ไม่เหลือ มื่อเหลือน้อย ผมเอาไว้ กองกะจุกเล็กๆแล้ว โทรบอกทุกๆคน ให้มาเก็บกระดูกตอนเช้า จะเสร็จ หมดทุกอย่าง และให้ เก็บใส่โกฎิไว้ส่วนหนึ่ง พร้อมกับบอกว่า ทุกส่วนขี้เถ้ากระดูก ให้กวาดเก็บ ใส่กระสอบปุ๋ยไว้ จะนำไปหล่อเป็นองค์พระต่อไป เพราะก่อนจะกลับ ก้บังเอิญอีกแหละครับ มีน้องโทรมาบอก จะมีคนมาซื้อบ้านท่านแม่ผม ให้ผมไปคุยด่วน พอดี เหตุการณ์ อัศจรรย์ พอดี ที่จะทำให้ผม ต้องสร้างพระไว้ ที่ดิน


ที่ผมเคยไปถวายไว้ กับพระศาสนา ๒๐ ไร่ ซึ่งตอนนี้ จะมีคนเอาไปเป็นของตนเอง และพระไม่อยู่แล้ว กุฏิจากพังไปหมดแล้ว เหลือแต่ส้วม ๓ ห้องเท่านั้น พระพุทธ ๒ องค์ กับหลวงปู่หลวงพ่อ อีก ๒ องค์เขาไปไว้วัด หมดแล้ว นี่อีกอย่างที่เป็นสาเหตุ ที่ผมจะต้องไปสร้างพระ ไว้คุมที่ดินไว้ เพราะมันเป็นสมบัติ ของพระศาสนาไปแล้ว ที่ผมเคยพูดไว้ว่าจะเลิกสร้าง สิ่งต่างๆ แล้ว แต่เหตุการณ์ มันมาบังคับ ให้ต้องทำต่อไปครับ นี่มันเป็นอย่างนี้ครับ กะว่า จะสร้าง สัก ๒ องค์จะได้หรือไม่ได้ ต้องดูกันต่อไปครับว่าเหตุการณ์จะมาทำให้ผมต้อง หยุดหรือไม่ แต่ตอนนี้ได้มาแล้วครับ เงิน ตก ๕ หมื่นบาท กะว่าถ้าสร้างได้ ก็คงพระต้องตากแดด ก้แล้วแต่ท่านจะสงเคราะครับ

 

สวัสดีครับ พี่พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ ก็นึกอยากเข้ามา บันทึก ความทรงจำ และ บอกกว่าว ในเรื่อง ของการเกิด แก่ เจ็บ และตาย ให้ พี่ๆน้องๆได้ทราบ เพื่อเป็นอุทาหรณ์ สอนใจ และ ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ก็คงไม่พ้น ของกฎของกรรม ชั่ว กรรมดี เช่าเคยครับ วันนี้ก็เป็นวันพระครับ ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๙ ไทย และตรงกับ วันที่ ๒๙ สิงหาคม ๒๕๕๘ ผมถือโอกาศ อันดีนี้ พูดคุย กับท่านผู้อ่าน และพี่ๆน้องๆทุกๆท่าน หลายวันแล้ว ที่ไม่ได้เข้ามาต่อ เพียงแวะเวียน เข้ามาดู ว่า ใครจะมาต่อ ที่ผมพิมพ์ไว้ ในห้องกระทู้ของพี่ พีซีโอ

 

ใช่ครับพี่บุญทรงวันนี้วันพระ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมยุ่งมาก ในเรื่องงานน่ะพี่ งานมันมากเลยได้แต่เข้ามาอ่านอย่างเดียวก่อน สองแก้วแกก็ยุ่งดูงานกันคนละที่ เหนื่อยมากแบบคนชอบยุ่ง ยุ่งแบบคนที่มีภาระ ไม่มีภาระก็ไม่ได้อีก พุทธภูมิมันต้องยุ่งกะชาวบ้านเขา ไม่ยุ่งเขาก็หาว่าไม่ใช่ แต่ก็ยุ่งแค่ขอบเขตที่ยุ่งได้ อะไรที่เกินไปจากขอบเขตเกินกำลัง ก็ไม่ยุ่งกะเขาอีก ปล่อยเขายุ่งกันไป เรายุ่งของเรา

สำหรับบ้านนี้ต้องฝากซือเจ๊ ฝากพี่บุญทรง และทุกๆท่านช่วยแวะๆเข้ามาดูไปพลางๆก่อนเดี๋ยวผมเบายุ่งข้างนอกก็จะมายุ่งในนี้ต่อนะพี่

 

จากวันเผาศพท่านแม่ผม นางเจริญ ทองคง ตายวันเสาร์ เผา วันอังคาร เผาเมื่อ วันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๕๘ ที่ผ่านมา และขอเล่า ว่า ถ้าท่านผู้ อ่านในกระทู้ ของพี่พีซีโอ ที่ผ่านมา ที่ผมเล่าให้ฟัง ในเรื่องต่างๆ ของท่านแม่ผม ซึ่ง ขอเกิ่นว่า มีน้องสาว ผม ที่อยู่ นครปฐม เคยเล่าว่า วันนั้นคือ วันพระ น้องสาว เล่าว่า ตี ๕ สวดมนต์ไหว้พระ แล้วอุทิศกุศลให้ท่านแม่ผม แล้วเธอได้ บอก พูดว่า แม่ จะทรมานลูกหลาน ทำไม หรือ จะทรมาน ตัวเองทำไม จะไปก็ไป เถอะ อย่า ทรมานตัวเองเลย แล้วน้องสาวผม ก้ได้ยิน เสียงท่านแม่ ผม พูดมาว่า



กูนั้น มันอยากตาย แต่มันไม่ตาย น่ะซี แล้วจะให้ทำอย่างไร

จริงๆ ลูกของน้องสาวผม เจ็บป่วย ก่อน ท่านแม่ผม เป็นเดือน เธอ พึ่ง อยู่ ม. ๒ เอง อายุ ประมาณ ๑๔ ปี เธอสนใจ เรื่องธรรมะมาก เป็นกรณี พิเศษ ซึ่ง เมื่อ แม่เขา น้องสาวผม พามา วัดท่าซุง ทำบุญ และแวะบ้านผม เธอ บอกว่า สบายใจมาก เป็นสุขใจ อยากจะมาบ่อยๆ เธอมากราบหลวงพ่อ ที่วัดท่าซุง นี่น้องสาวเล่าให้ฟัง และหลายสาว ยัง สอบ นักธรรม ตรี โท เอก ได้อีกด้วย ถ้าจะพูดแล้ว แหมเก่งกว่าผมอีกครับ ซึ่งผมเอง ไม่เคยได้แม้แต่ นักธรรมตรี หลานสาว เรียนทั้ง ทางโลก และทางธรรม

 

เมื่อเผาท่านแม่ผมเสร็จ ขอเล่าย้อน ไปหา หลานสาว ที่ป่วยอยู่ เธอก็ป่วยหนักลงไปตาม ลำดับ ใครๆว่า ทำไม เอาหลานสาวไปงานศพด้วย แต่ไม่ได้เข้าไป ดูศพยาย ไปอยู่บ้าน น้องสาว ที่บ้านกล้วย ผมบอก ให้พาหลานไปพักผ่อน อย่า วิ่งขึ้น วิ่งล่อง แต่เธอ กับพาลูกๆ ไปนครปฐม แล้วขึ้นมา ทำงานศพแม่ โดยนั่งรถ เมล์มา คนเดียว จนเสร็จงาน แต่ จะกับ ไปหาลูกดูลูกวันเผาแม่ ผมบอกว่า วันนี้จะเผาแม่แล้ว ถึงอย่างไร มึงไป ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ควรเผาแม่ก่อนแล้วค่อยกับไป ให้ ผัว ดูลูกๆ แทน ไปบ้านเขา อาการเลยหนัก เพราะคนป่วยอยู่แล้ว โดนลมและแดด จึงเข้าโรงพยาบาล นครปฐม อาการทรงๆทรุดๆ นี่ก็พึ่งเข้า ห้องไอซียู มาได้ อาทิตย์ เศษๆ พออาการดี เพราะ ญาติมาเยี่ยม หมอให้ออก ห้องไอซียู ได้วันเดียวกลายเป็น อาการกำเลิบ หนัก หมอต้อง เอาเข้าห้องไอซียู


และมาเมื่อคืน นี้ น้องสาว โทรมา ตอนตี ๔ แต่ผมปิด โทรศัพ เกือบเที่ยงคืน พอตี ๔ ครึ่งผมตื่นขึ้นมาไหว้พระสวดมนต์ พอ สวด เสร็จ ตี ๕ น้องโทรมาบอกว่า เพราะผมเปิด โทรศัพแล้ว ก่อนสวดมนต์ น้องแจ้งว่า ให้ไปใส่บารต ให้ลูก เธอด้วย ผมบอกได้ เดี๋ยวจะให้ มะลิ คือแฟนผม ไป ใส่บารตให้ ที่วัดท่าซุง และเธอ ยังบอกว่า เมื่อคืนนี้ หลานสาว ได้ หมดลม หัวใจ หยุดเต้น หมอได้ ปั๊ม หัวใจ หลานสาว จึงฟื้น ขึ้นมาใหม่ และ หายใจ ละโหย โรยแรง หัวใจเต้น อ่อนมาก ผมบอก น้องไปว่า เป็นธรรมดา เกิดแก่ เจ็บตาย ไม่มีใคร หนีพ้น ก็ต้องทำใจ แหละ คงช่วยไม่ได้ แต่ผมเอง ได้ ถวายสังฆทาน ชุดละพัน ก่อนหน้านี้ และปล่อยปลาให้ไปแล้ว ๓ โลกว่าๆ

 

ว่า เป็นอะไรวันนี้ เน็ตไม่ค่อยจะดีเลยครับ

ขอเล่าต่อนะครับ วันนี้ ผมคอยโทร ถาม เรื่อง อาการของหลานสาว แทบทั้งวัน น้องผมตอบมาว่า ทรงกับทรุด เท่านั้น ผมได้ตอบไปว่า ทำไงได้ ต้องทำใจ ถือเสียว่า เขากับเรา มาใช้กรรม ร่วมกัน เกิดแก่ เจ็บและตาย ไม่มีใครช่วยใครได้ จะช่วยได้ เรื่องเล็กๆน้อยเท่านั้น และบอกหนทาง วันนี้ ผมเลยคิดว่า ยายตาย วันเสาร์ เผาวันอังคาร แต่หลานสาว จะมาตาย วันนี้ วันเสาร์ เผาวันอังคาร เหมืนยาย หรือ ผมเลยนึกส่งเดช ไปเลย ไม่เป็นไร เดี๋ยวเอากระดูกขี้เถ้า ไป ไว้ ในใต้ฐานพระ นำไปสร้างพระ เลย ที่ผมจะสร้างพระให้ท่านแม่ผม และเมื่อตอนเย็น ๑ ทุ่วกว่าๆ ผมโทรถามถึงอาการหลานสาว น้องสาวตอบมาว่า ตอนนี้ หมอไม่จ่ายยาแล้ว รออย่างเดียว และตอนนี้ หมอฉีดยานอนหลับให้ด้วย


ผมก็คิด เหมือนกันครับ จะตายก็ตายไม่ว่า เธอเกิดมาแค่นี้ อาจจะด้วยอะไร ผมไม่รู้ ได้บอกน้องไปว่า ถือเสียว่า เขากับเรา มาเป็นลูกแม่กัน มาใช้กรรมร่วมกัน อาจจะ เคยฆ่าสัตว์ มามากหรือเปล่าในอดีด ชาติ ถึงได้ จะตายเร็วแบบนี้ ดูแล้วน้องผม ยังทำใจไม่ค่อยได้ จึง เลิกคุยกัน นี่ก็คงรอ หลานสาวตาย อย่างเดียวเท่านั้นครับ ถ้า รอดมาได้ คงยิ่งกว่า ปาฏิหาริย์อีกครับ เพราะว่า หมอเขาไม่ให้ยาแล้ว อยู่ด้วยเครื่อง หายใจเท่านั้นครับ ก็เล่าเท่านี้แหละครับ คงรอดู วันพรุ่ง ผมเองจะนำไปลงกระทู้ผมหลายๆกระทู้ครับพี่ พีซีโอ

 

**************************
คุณน้องก็ต้องทําเหมือนที่ทํากับคุณแม่แหละค่ะ หลานจะได้ไปดีถ้าอาการแบบนี้ ประสาทที่หูจะมีพลังมาก เคยมีน้องเพื่อนที่ออกมาได้ เธอบอกว่าใครพูดอะไรได้ยินหมดเลย พี่เองก็คงจะเฝ้าบ้านนี้ไปอีกไม่นานหรอกค่ะ สาธุในสิ่งที่คุณน้องทําอยู่ค่ะ ทุกๆอย่างก็เป็นไปตามกฎไตรลักษณ์ทั้งนั้น

 

({) สวัสดีครับ อาซือเจ๊ต้อย ผมเองอยู่ไกล อุทัย - หลานอยู่นครปฐม คงไม่ได้ไป หรอกครับ เขาคง ถ้าตายคงไปดี ตอนนี้ ผมเอง คอยคุมช่างทำบ้านอยู่ และคอยช่วยช่าง ละไม่ได้ คอยทำเสีย หลายอย่าง เสียไม่มาก ผมก็ปล่อย พอละปุ๊บ กับทำเสีย ต้องมาแก้ๆ ก็ยังไม่ดี เลยปล่อยครับ คือให้ดีกับเดิมหน่อย ขอบคุณครับ ที่อุตส่าต์ แนะนำอีกครับ ผมจะได้ โทรบอกน้อง ให้ป้อน ธรรมมะ เข้าไปก่อนตาย

 

อ้างอิง:
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ทองชมพู

ขออาราธนาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพระองค์
พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระอง์
พระธรรม
พระอริยสงฆ์ทุกพระองค์
พระโพธิสัตว์ทุกพระองค์
มีสมเด็จองค์ปฐมเป็นประธาน
หลวงปู่ปานวัดบางนมโค และหลวงพ่อพระราชพรหมยานวัดท่าซุงเป็นที่สุด
โปรดนำน้องไปสู่สุคติ สาธุ สาธุ สาธุ






({)สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆ ท่าน ทราบ คุณทองชมภู ที่อุตส่าต์ อาราชธนาพระท่านช่วย ผมยัง ตอบที่คุณพิมพ์มา ได้ไม่กี่ตัว ขนผมลุกไปทั้งตัว พอดี น้องผมโทรมาพอดี จากนครปฐม ผมต้องรับโทรศัพก่อนครับ ๖ โมง ๑๐ กว่านาที และน้องผม ตอบมาว่า น้องพลอย ตายแล้ว เธอก็รีบ ปิด โทรศัพ ทันที ผมเองไม่ทันได้บอก ผมจะซื้อหนังสือ ธรรมมะ ของหลวงพ่อ ไปแจกงานศพ ของหลานสาวครับ


และผมขอเล่าต่อ เผื่อจะมีประต่อ คนทั้งหลายบ้าง บางคนครับ นี่คือเรื่องจริง ไม่อิงนิทาน การตาย ปัจจุบันทันด่วนจริงๆ ชีวิตเป็นของไม่เที่ยง ความตายเป็นของเที่ยง แท้แน่นอน หนีไม่พ้น ไม่ว่าคนหรือสัตว์ ตามที่พระท่านสอน เกิดเท่าไหร่ ตายหมดเท่านั้น และขอเล่าย้อนหลังนิดหนึ่งนะครับ คือว่า ก่อนหลานสาวจะตาย ไม่ถึง ๕ วัน น้องสาวผมวิ่งขึ้นล่องบ้าน กับโรงพยาบาล เพื่อ เฝ้าลูกสาว จิตของน้อสาวผม เขาห่วงลูกมาก ไม่เป็นอันกินนอน เมื่อเป็นเช่นนั้น จิตเขาพุงไปหาลูกๆ สาว บอกเธอว่า แม่ไม่ต้องห่วงหนูหรอก หนูสบายดี หนูห่วงแม่มาก อย่ามาหาหนูเลย หนูสยายดี


หนูกลัวแม่ไม่สบาย นี่ก็หัวใจของแม่เป็นแบบนี้นะ เป็นห่วงหาอาลัยลูก ตลอดเวลา หัวใจของแม่แทบแตกสลาย และอีก เวลารุ่งขึ้นอีกวัน ลูกสาวบอก แม่เขาว่า ให้ไปดู พ่อเธอเร็วๆ พ่อฟุ้งซ่าน ฟิวจะขาดแล้ว ให้แม่ไปดูพ่อเร็วๆ คิดจนจะบ้า ว่างั้นเถอะ เธอมาดู สามีเธอ ก็คงปลอบประโลมใจนั่นแหละครับ นั่นแหละเธอ จึงได้ สบายใจ ผมเองก็พยยาม โทรคุยกับน้อง อาสัย ให้เธอตัดใจ ทำใจ ไอ้ผมเอง ก็เข้าใจ ในหัวอก ของความเป็นแม่ และแถวนครปฐม เธอก็ไปปลึก ษาพระในสาย ปฎิบัติ แถวนครปฐม ลูกศิษย์หลวงพ่อเราเยอะครับ ท่านบอกว่า หลานสาวสบายดี ไปหาคุยกันทุกๆวัน (คุยกันในจิตนะครับ)


และเดี๋ยวผมคงต้องเตรียมตัวไปงานศพ ของเธอ ที่นครปฐมครับ เพื่อไปช่วยและทำบุญกับเธอ จึง ให้ท่านทั้งหลาย คิด ดูกัน อะไรๆในโลกนี้ ไม่แน่นอน สักอย่าง จะมา ทะเลาะ อิจฉาริษยากันไปทำไม ช่วยเหลือเกื้อกูล ซึ่งกันและกัน มีเมตตาปราณีต่อกัน ช่วยส่วนรวม ต่อประเทศ ชาติ ศาสนา พระมหากษัติย์ ตายไปแล้ว เอาไปได้ ชั่ว กับดีเท่านั้น นอกนั้น เป็นสมบัติของโลกครับ อยู่คู่กับโลกต่อไป ฉนั้น เราท่านทั้งหลาย ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีด แล้วพาจิตตนเองไปสู่ภพภูมิที่ดีๆต่อไป

 

ขอแสดงความเสียใจกับคนในครอบครัวคุณลุงด้วยนะคะ
มรณานุสติตัวนี้เป็นกรรมฐานที่ทำให้ตัดโลภโกรธ หลงได้อย่างเป็นผล แม้ปุถุชนคนธรรมดาจะตัดได้ไม่หมดก็ตาม
ขอให้ท่านแม่ และหลานของคุณลุงมีความสุขในบารมีของพระพุทธ ธรรม สงฆ์ ค่ะ
สาธุ

 

สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน วันนี้ก้เอา ภาพในงานศพหลานสาว มาให้ชมกันครับ เพื่อ เป็นบท ทางวิทญาศาสตร์ และสิ่งลึกลับ ต่อไป เสร็จงานศพ และกลับมาบ้าน ผมก็เข้ามา ตอบเช้านี้แหละครับ และได้สั่ง น้องไว้ว่า ให้เก็บ กระดูกขี้เถ้าเพื่อนำไปสร้างพระ พุทธรูป ต่อไป ของหลาน สาว เธอชื่อจริงว่า สุภาวดี พุ่มดียิ่ง (ชื่อเล่นว่า น้องพลอย) เธอเป็นโรค ภูมิแพ้ ตนเอง ใครๆเรียก กันว่า โรคพุ่มพวงครับ และนี่เป็นภาพ ของหลานสาว ที่ตาย อายุ ๑๔ ปี ภาพครู นักเรียน มาอาบน้ำศพ คืนแรกคนมาน้อย ฝนที่ไม่เคยตกมานานแล้ว ได้ตกลงมา เทกระหน่ำไม่ลืมหู ลืมตา ฝนตกฟ้าร้อง ผมเป็นคนกลัว ฟ้าแลบ ฟ้าผ่า ผมบอกพระเทวดาและหลานว่า อย่าให้มีเสียงแบบนี้เลยกลัว นั่นแหละเสียงฟ้าจึงไม่มีครับ และคืนที่ ๒ ผมตีรถกลับ ไปเอาของที่บ้านอุทัย น้องๆบอกว่า คืนที่ ๒ หมาหอน ทั้งคืน ฝนตกหนักกว่า คืนแรกอีกครับ

น้องสาว กับน้องเขยบอกว่า น้องพลอย มานอน เล่นกับพวกเขาทั้งคืน และหมาหอน ทั้งคืน และ น้องบอกว่า ตอนมีชีวิตอยู่ น้องพลอย จะมาเล่น หรือนอนเล่น กับเขาบ่อยๆ และคืนนี้ น้องพลอย มานอนเล่น และ เหมือน เขย่าทั้งคืน พอลืมตาดู กับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอคืน ที่ ๓ เงียบสนิท น้อง น้องสาว บอกให้ลูกเขามานอนเล่น กันเช่นเคย กับไม่มา นี่น้องๆพูดเป็นเสียงเดียวกัน และหมาก็ไม่หอนอีก เสียด้วยครับ เพราะผมเอง ก็นอนเฝ้าศพ อยู่ ๒ คืน วันที่ ๔ เผา ผมก็เลยรีบกลับได้แต่สั่งไว้ครับ เผาที่ วัด โคกเขมา วัดเดิม ที่หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ ท่านเคย อยู่ วัดแรกครับ และงานศพหลาน ผมได้ นำหนังสือ ธรรมะ หลวงพ่อ ฤาษี วัดท่าซุง ไปแจก และพระ ด้วยครับ เหลือนำกลับบ้าน เพราะ น้องสาว เขาเอายาพาราไปแจกด้วยครับ



ที่ผมนำเรื่อง หลาน กับเรื่องของท่านแม่ผม นำมาลงไว้ในห้อง อภิญญา เพราะ เรื่องมันเหมาะ ที่จะนำมาลงไว้ครับ เรื่อง มันเข้ากับเรื่อง ของอภิญญา การสัมผัส ของแม่กับลูก หรือ แม่ มาหาลูกๆ ถ้าจิต ไม่สัมพันกัน ไม่สามารถ สัมผัสได้ แน่นอนครับ เพราะระหว่างนั้น จิต ช่วงนั้น เป็นทิพย์ พอที่จะรับ สัมผัสกันได้ครับผม คืนที่ ๒ และ คืนที่ ๓ คนล้น ศาลาวัด ฝนตกหนัก ชนิด ที่ฝนแล้งมานาน แต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ ถ่ายคืนแรก คนมาน้อยหน่อย

 

และนี่ก็เป็นภาพ ในงานท่านแม่ผมครับ พึ่งไปเก็บภาพ หรือถ่ายทีหลัง มาให้ชมกัน ว่า ท่านแม่ผม กับหลานสาวได้ตาย ไปจริงๆแล้วครับ ฟ้องด้วย ภาพ เป็นหลักฐาน ไม่ได้ เอาเรื่อง ไร้สาระ มาลงให้ชม โดยการ หรอกๆครับ นี่คือชีวิตจริง ซึ่งเกิด ในปัจจุบันทันด่วนครับ ท่านแม่ผม ผมได้ถ่าย ตอน ไปเผา ท่าน ที่ว่า ไม่ไหม้ ไม่หมด โดยผม ไปกลับ กระดูกก้นกบ ที่ไม่ไหม้ และ กระโหลก มันสมอง จนไหม้ไปเหลือนิดเดียว ที่ผมเก็บภาพไว้ได้ ตอนจะกลับบ้านที่ อุทัยธานี เชิญดูภาพจริงครับ

 

({) สวัสดีจร้า หลาวรุ้งดาว ที่แสดงมุทิตาจิต ก็เป็นเช่นดัง หลานรุ้งดาวว่ามา มรณานุสติกรรมฐาน ทำให้ จิตลุง คิดถึง ความตาย เป็นกฎของธรรมดา แต่ก็ยัง มิอาจตัดใจลงได้ ได้แค่บางครั้งคาเท่านั้นจร้า แต่ก็จะทำความดีไม่จนถึงวันตาย ทำดีให้สุดขั้ว หนีชั่ว ให้สุดขีด ตามฐานนะของลุง โมทนาสาธุด้วยจร้า

 

**คราวนี้อยู่คนเดียวก็คุยกับตัวเอง เมื่อก่อนนานๆจะฝันเห็นพ่อหลวงเราสักที ราวๆสองอาทิตย์ที่แล้วฝันว่าท่านประทานเพชรให้๕เม็ดสีขาวใส เอ อาทิตย์ต่อมาฝันว่าท่านมาประทับยืนคุยด้วย เลยทําให้คิดถึงมากขึ้น เจอภาพเมื่อเดือนสิงหาค่ะ ท่านยังมีแต่ความห่วงพวกเราเช่นเคย

 

*******************************
<table align="center" height="50" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="650"><tbody><tr><td align="center">นานาปัญหา </td></tr><tr><td align="right">โดย คณะสหายธรรม
</td></tr></tbody></table>
<center>๔๖. การไปเผาศพได้อานิสงส์อะไร</center> ถาม ช่วยเล่าอานิสงส์ของการไปเผาศพให้ทราบด้วยว่า ได้บุญอย่างไร

ตอบ สำหรับเรื่องไปเผาศพนี้ ถ้าจะพิจารณาดูแล้วก็คิดว่าคงจะได้อานิสงส์ ๔ ประการคือ
๑. ได้บำเพ็ญญาติธรรมหรือมิตรธรรม คือแสดงน้ำใจของญาติของมิตรต่อผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว หรือต่อบุตรภรรยาสามีของผู้ที่ล่วงลับไปแล้ว
๒. ได้เจริญสังเวคธรรม คือธรรมที่ให้เกิดความสลดสังเวชว่า แม้เราเองก็ต้องเป็นอย่างนี้ คือต้องตายเป็นธรรมดาอย่างนี้ ไม่มีใครหลีกหนีความตายไปได้พ้น เพราะฉะนั้น เมื่อมีชีวิตอยู่จึงควรทำแต่ความดี ตายแล้วก็ยังมีคนชื่นชมยกย่อง ไม่ใช่ตายแล้วมีแต่คนสาบแช่ง สมน้ำหน้าว่า คนอย่างนี้ตายเสียได้ก็ดี แผ่นดินเบาไปแยะเป็นต้น
๓. เป็นการเจริญอนิจจสัญญา คือเห็นความจริงของสังขารรูปนาม อันประกอบไปด้วยกายและใจนี้ว่าไม่เที่ยง เกิดแล้วก็ต้องดับ มีความเสื่อมสิ้นไปเป็นธรรมดา ไม่ยั่งยืนคงทน
๔. สำหรับในสถานที่ที่เผาศพกันกลางแจ้ง ก็อาจเจริญอสุภสัญญา คือความเห็นว่าร่างกายนี้ไม่งามได้ด้วย อย่างในประเทศอินเดียเขาเผาศพกันกลางแจ้ง ริมฝั่งแม่น้ำที่เขาเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์ มีแม่น้ำคงคาและยมุนาเป็นต้น ซึ่งผู้ที่เข้าใจ<wbr>สามารถ<wbr>เจริญ<wbr>อสุภ<wbr>สัญญา<wbr>ได้เสมอ
<center>________________________________________</center>
ที่มา อ้างอิง และแนะนำ :-
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗

เจริญธรรมทุกๆท่านค่ะ

 

******************************
***ตกลงท่านจะทําเมื่อไหร่คะ?
***แล้วตอนนี้ท่านแก้วใหญ่แก้วเล็กหายเหนื่อยกันหรือยังคะ

 

เรื่องถวายผ้าประธานกฐินวัดท่าซุงนั้น คงถวายในวันทอดกฐิน แต่ผ้าจะนำไปเตรียมไว้ที่วัดก่อนวันงานครับ

แก้วสองแก้วไม่หายเหนื่อย มีแต่เหนื่อยเพิ่มมากขึัน ตอนนี้กำลังช่วยกันล้างห้องน้ำที่สำนักงานใหม่ แหมไอ้เรื่องล้างห้องน้ำห้องส้วมนี่ มันไม่ค่อยจะพ้นมือคุณแก้วๆของผมเอาซะเลย ไม่รู้ว่าทำบุญอะไรมา

 

ทาง วัดธรรมกายเขาเรียกว่าขัดวิมานค่ะ เป็นการสร้างบารมีอย่างดี
อ้อ อีก๒-๓วันคงจะได้รับค่ะ อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ

 

ทางวัดท่าซุงเรียกว่า การลดมานะทิฐิ การถือตัวถือตน อันเป็นกิเลสเครื่องร้อยรัด ในสังโยชน์สิบ และเป็นคุณสมบัตินางแก้วที่ต้องขันติโสรัสจะ พอๆกันกับคนที่ปรารถนาพระโพธิญาณ คู่นี้เขาก็พยายามของเขาแบบค่อยเป็นค่อยไปครับ

 

เมื่อวาน ผมฝันเห็น หลวงพ่อคูณ ปริสุทโธ มาลงกระหม่อมให้ (เขกหัว แบบพ่อหยอกลูก เขกหัวเล่น)

ในฝัน ผมเดินแบบคนขาอ่อนแรง..ล้ม คลาน เดิน ตะเกียกตะกาย เดินในสถานที่คล้ายๆ วัดใหญ่ มีพระพุทธเจ้าอยู่หลายพระองค์

ก่อนนอนหลับไป ผมพิจารณาเรื่อง ความทุกข์ของพระโพธิ์สัตว์คืออะไรกันแน่?

"ร่างกายก็ไม่ใช่ทุกข์แท้ของท่าน เพราะ ถ้ากำลังใจเข้มจริงจะไม่ห่วงตัวเอง กลัวเจ็บ กลัวตายเลย"

จึงคิดถึงได้ว่า "การที่ช่วยไม่ได้นั่นแหล่ะ ทุกข์ ของท่าน"

หลวงพ่อคูณ ท่านว่า "หลวงพ่อเลิกเคาะหัวคนมานานแล้ว.. เอ็งโชคดีแล้วนะ..แล้วท่านก็หัวเราะ"

จากนั้น ท่านก็ถามชวนคุยเรื่อง พุทธภูมิ ทำนองว่า จะเดินต่อไปหรือ? ไม่เหนื่อยหรือ? ไม่เบื่อหรือ?

ผมได้ตอบท่านไปว่า ผมไม่ท้อครับหลวงพ่อ แม้จะต้องตายไป ก็เดินจะต่อไป..จะเป็นอย่างไรก็เดินให้ถึงครับ

แล้วท่านก็ถามผมเรื่อง ..พุทธภูมิกับมรรคผล..

ได้ตอบท่านไปว่า มรรคผล ผมมีความเข้าใจครับ แต่ไม่ใช่ฐานะไม่ใช่วิสัยของกระผมที่จะเข้าถึงได้

ท่านถามว่า ..รู้ได้อย่างไรว่าไม่ใช่วิสัย ฟังมา หรือจำมา..

ได้ตอบท่านไปว่า ไม่รู้ครับ ทำไปเรื่อยๆ ก็มีความรู้สึกขึ้นมาเอง เรื่องมรรคผล ว่าไม่ใช่ฐานะที่เราจะเข้าถึงได้ในวิสัยพุทธภูมิ

ท่านตอบว่า ..เออ..จริงนะ คนกินเกลือ ย่อมรู้เองว่าเกลือเค็มหรือไม่เค็ม ไม่ต้องให้ใครบอกก็รู้ได้เอง (หัวเราะ)

แล้วท่านก็ให้โอวาทเล็กน้อยก็รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา...


จบ โมทนากับกุศลกรรม ของทุกท่านด้วยครับ

เจริญในธรรมทุกท่านครับ

คุณ บุญทรง หลานสาวที่ตายเขาไป ยามา รึเปล่าครับ?