วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

คืนวันเสาร์ที่ 11 กรกฏาคม หลังจากที่ท่านเจ้าคุณหลวงพี่อนันท ท่านกราบพระในพระวิหารแล้ว ก็ลงมาสนธนาพูดคุยกับญาติโยม ข้างล่าง
เวลาประมาณ 18.30 ก็เริ่มเปิดเทปเสียงของพระเดชพระคุณหลวงพ่อแนะนำพระกรรมฐาน เมื่อหลวงพ่อแนะนำจบแล้ว หลวงพี่ท่านก็พาสมาทานศีลแปด แล้วก็สมาทานพระกรรมฐาน จากนั้นก็ทำสมาธิกรรมฐานกันประมาณ30นาที

 

({)สวัสดีครับพี่ พีซีโอ พี่ๆน้องๆทุกๆท่าน ขออนุโมทนาสาธุในบุญกองการกุศลของพี่และคณะทุกๆคนครับ พูดถึงลูกตาล เจาตาล หัวตาล น้ำตาลสด ผมเองก็ไม่ได้กินมานาน แต่ปีนี้ ที่ตลาดอุทัย พวกพ่อค้าแม่ขาย เขานำมาขาย ในตลาดนัดเย็น ก้เลยมีโอกาศ ได้ซื้อกินเป็นประจำ คือ น้ำตาลสดนี่ มีมาขายบ่อยๆ เต้าตาล ถุงละ ๓๕-๔๐ บาท ๑๐ กว่าเต้า ส่วนยอดตางที่เขาเจาะ ผมก็ชอบ นานๆได้กินต้มจิ้มน้ำพลิกปลาทู แซ๊บอีหลีเด้อครับ เต้าตาล น้ำตาลสด นำมาจาก อ.ชุมแสง จ.นครสวรรค์ แถวบ้านเจ้าอาวาส หลวงพ่อ อนันท์ ภาวนากิจวิมล

 

({) อนูโมทนาสาธุด้วยครับ กับทุกๆท่าน ผมเองก็เคารพท่านเป็นปรกติ หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด ผมมีภาพมาให้ชมด้วยครับผม และพระหลวงปู่ปานได้มาในสายหลวงพ่อ ลูกหลวงพ่อฤาษี

 

และนี่เป็นภาพห้องหลวงพี่ สมพงค์ ที่หลวงพี่ นิคมย์ มาอยู่แทน ทำหนังสือธรรมมะ พึ่งทำได้แค่นี้แหละครับ แต่ด้านนอก ห้องโถง ยังไม่มีทุน ท่านไม่ให้ไปบอกใคร ในเน็ต กลัวจะมีปัญหา ผมเลยไม่รู้จะไปบอกบุญที่ไหน เลยถ่ายรูปมาให้พี่ชมกันครับ ท่านบอกว่า แค่นี้ก็หมดไป ๓ หมื่นกว่าๆแล้ว ท่านบอกไม่กล้า ไปขอท่านเจ้าอาวาส ผมเองก็ยังมึนๆอยู่อ่ะครับ

 

({) และนี่เป็นภาพห้องหลวงพี่ สมพงค์ ที่หลวงพี่ นิคมย์ มาอยู่แทน ทำหนังสือธรรมมะ พึ่งทำได้แค่นี้แหละครับ แต่ด้านนอก ห้องโถง ยังไม่มีทุน ท่านไม่ให้ไปบอกใคร ในเน็ต กลัวจะมีปัญหา ผมเลยไม่รู้จะไปบอกบุญที่ไหน เลยถ่ายรูปมาให่พี่ชมกันครับ ท่านบอกว่า แค่นี้ก็หมดไป ๓ หมื่นกว่าๆแล้ว ท่านบอกไม่กล้า ไปขอท่านเจ้าอาวาส ผมเองก็ยังมึนๆอยู่อ่ะครับ


ตอนนี้ห้องด้านใน เสร็จแล้ว เหลือห้องโถง กับห้องด้นข้าง ยังไม่มีทุนครับ ดังเห็นในภาพ

 

พี่บุญทรง พี่บอกต้นตาลเลยนะพี่ว่าจงดูต้นมะพร้าวของ PCO เป็นอุทาหรณ์ ไม่ยอมโน้มต้นลงมาจึงต้องใช้แบลคโฮโน้มเป็นการสั่งสอน แก้วสองแก้วของผมแกก็ยืน ดูแล้วก็บอกว่าเข้าใจไม่ต้องมองหน้า เกิดใหม่เมื่อไรหากเขาอุปมาเป็นลูกมะพร้าว คุณพี่PCOเดินผ่านเมื่อไรจะร่วงลงมาใส่กะบาลคุณพี่คอยหลบ คอยรับ ให้ดีก็แล้วกัน

นั่นก็หมายความว่า หากว่าเขาไปเกิดเป็นมนุษย์มีศักดิ์ตระกูลสูงเพียงใด แม้อยู่บนปราสาทเจ็ดชั้น หากคุณพี่เดินหรือคลานผ่านมาเขาจะลงมาหวดคุณพี่PCOซะด้วยมือของเขาเองทั้งสองแก้ว นั่นเขาทันผมอีก

 

พระวิหารน้ำน้อยต่อครับ เจริญพระกรรมฐานเสร็จอุทิศส่วนกุศล จากนั้นก็เป็นการถวายสังฆทาน

 

เมื่ออุทิศส่วนกุศลจบลงแก้วใหญ่รอจังหวะอยู่แล้วแกถวายสังฆทานก่อนทันทีโดยที่ทุกคนยังไม่ทันตั้งตัวอะไร ตอนเอาสตางค์ใส่ขันที่ตั้งอยู่หน้าพระ หลวงพี่ท่านเจ้าคุณถึงกับหัวเราะ พูดว่า เออๆใส่ก่อนเลยๆ

ต่อด้วยแก้วเล็กแกก็ทำตามทันทีเหมือนกัน

ก็ไม่ได้ถ่ายรูปทั้งสองขณะที่เข้าไปถวายเพราะไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนั้นแก้วเล็กนั่งข้างหน้าหลวงพี่ แต่แก้วใหญ่นี่แกนั่งอยู่ไกลตรงมุมพระวิหารทิศตะวันออก นั่งคอยดูแลจุดที่ตั้งน้ำสำหรับที่จะให้คนคอยยกไปถวายพระ คือคอยคุมเรื่องน้ำดื่ม น้ำปานะสำหรับพระ แกรอจังหวะอยู่แล้ว เที่ยวนี้แก้วเล็กแกเสียท่าขนาดอยู่ใกล้กว่า แต่กว่าจะขยับตัวแก้วใหญ่แกก็ถึงก่อนแล้ว

 

ก็ขอโมทนาบุญด้วยทุกประการครับ

เมื่อวันที่ ๑๐ ถึงวันที่ ๑๓ ได้มีโอกาศไปเดินเล่นอยู่แถว สุราษฎร์ธานี ช่วงที่ไปฝกตกมาก แกตกทั้งวัน

ได้เข้าไปที่ เขื่อนรัชประภา (เชี่ยวหลาน) ที่นี่มีพระพุทธรูปปางค์นาคปรกอยู่องค์หนึ่ง

ทีนี้ตอนไปเดินเล่นน่ะ ผมก็ไปแบบ ไม่สนโลก ไปแบบเอาบุญกรรม ที่ทำมาเป็นเพื่อนเดินทาง

ตอนเข้าเขื่อนไปก็มีรถซี ก็ไปเดินเล่นดูเขื่อน จนพอใจ

ตอนกลับ ไม่มีรถบนนั้น เขาไม่มีรถรับส่ง ก็ไปยืนบ่นๆ กับ พระปางค์นาคปรก ว่า..ท่าจะแย่นะครับหลวงพ่อ ขึ้นมามีรถ

ขากลับสงสัยผมต้องเดินออกไปปากทางที่ ตาขุน เวลาก็อาจจะไม่ทัน

ผมก็ไหว้เสร็จ บ่นเสร็จ หันหลังเดินออกจากเขื่อนเลย ไม่รู้ไม่ชี้ ไม่มีรถเดินเอาก็ได้สบายๆ ใครจะทำไม ไม่หวัง ไม่รอ ไม่ง้ออะไรทั้งนั้น

เดินไปได้สักพัก รถกระบะวิ่งมาข้างหลัง บีบแตรเรียก ให้ขึ้นไปด้วยกัน แกเปิดประตูข้างมาว่า ขึ้นหน้าเลยครับ

ผมก็ขอบใจแก แล้วโดดไปนั่งหลังรถแก อาศัยว่านั่งหลังนี่สะดวกหน่อย ฝนลงหัวก็ช่างหัวมัน ชอบแบบนั้น

แกไปส่งได้ ๑ ระยะก็ลงรถเดินต่ออีกหน่อย มาอีกแล้วบีบแตรใหม่ ทีนี้เป็นรถตู้โดยสาร แกเอา ๑๐๐ บาท ถึงที่หมาย

เข้าไปที่สถานีรถไฟ สุราษฎร์ธานี ได้ตามกำหนดเหลือเวลาเดินเที่ยวเล่นอยู่พอสมควร

ก็เป็นอันว่า ผมเดาเอาว่า เทวดาที่รักษาประจำเขต และประจำตัว คงรำคาณไอ้ผีบ้านี่

ก่อนจะไปเที่ยวเล่นนี่ ผมโวยวายเอาเสียหลายขนาน

"กูจะไปเที่ยวเพียงเท่านี้ พวกมึงให้กูไม่ได้หรือ? เรื่องมากกันนัก ให้กูแค่นี้ไม่ได้ กูไม่ทำล่ะทีนี้
ความดีความเด่อะไร ทำบุญมันต้องมีผลซีวะ ไม่มีผลอะไร จะทำไปทำเกลืออะไรไร้ประโยชน์"

ที่ด่าแบบนี้ก็ตามปกติ แกเล่นโมทนาบุญเอาเรื่อย บางคราวก็มาขอให้ทำบุญให้อีกสตางค์ก็ไม่ช่วยหานะ

มาขอทีไรก็อีตอนไม่มีสตางค์ทุกที คราวโน้นมีอยู่ หนึ่งร้อยบาท แกมาขอสังฆทานเอาดื้อๆ ก็หมดกระเป๋าซี รับปากไปแล้วก็ไม่โกหกผี

พอจะให้ช่วยทำต่อรองเกี่ยงนั่นนี่ ผมไล่หนีหมด พวกนิสัยใจมด ของแค่นี้ทำให้ไม่ได้ก็ไล่หนีให้หมด

ผมนี่ถ้ากล้าช่วยก็กล้าทำให้เช่นกัน ถึงไม่ช่วยก็ทำให้ แต่หากใจไม่ถึงจริงอย่ามายุ่ง เวลาจะขอให้ช่วยมาทำท่าว่าเกินวิสัย หนอยแน่ะ

มันจะเกินวิสัยอย่างไร แค่ไปหาสตางค์มาหน่อยเดียว เดินก็เดินเองได้ ป่วยก็หาวิธีเยียวยาตัวเองได้ ไม่ได้ลำบากอะไรพวกแกมากมายเลย

ท่านคงเห็นว่าดีไม่ดี ไม่ช่วยมัน มันจะว่าไม่มีฤิทธิ์มีเดช ช่วยมันไม่ได้อีก เลยแกล้งให้เดิน

แล้วให้เอารถมารับ แล้วปล่อยเดินใหม่ ก่อนมาอีกคัน ฮ่าๆๆๆๆ

ตลาดมีทุเรียนขาย กิโลละ ๓๕ ผมเล่นไป ๒ ลูก ทุเรียนสวนลูกเล็กๆ เป็นทุเรียนตก ทำน้ำหนักให้ตัวเองเสียหน่อย ฮ่าๆๆๆๆ

ไว้มีโอกาศจะไปเยี่ยมพี่ PCO กับคุณแม่แก้วทั้งหลายของพี่นะครับ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมจะลองเล่นวัดบุญกรรมตัวเองอย่างหนัก

ไม่รู้ล่ะ เอาแต่ใจตัวเองเสียอย่าง ถ้าบุญทำมามากจริงก็ต้องมีผลคาตา ถ้าบาปกรรมทำมามากจริงก็ต้องเห็นคาตาเช่นกัน

เจริญในธรรมทุกท่านครับ

 

เอ พี่ ไอ้เรื่องลักษณะคล้ายๆทวงบุญทวงคุณนี่ผมก็เป็นเหมือนกัน นาพี่ บางที่มันก็อดคิดไม่ได้ว่าเอ เราก็ทำบุญให้ทานมาเท่าที่จำความได้นี่มันก็ไม่น้อยเหมือนกันนา แถมยังทำแบบเต็มใจทำ ตั้งใจทำ ไม่ได้สักแต่ว่าจะทำ ยังจำได้อีตอนเป็นเด็กนักเรียนชั้น ป1ทางโรงเรียนแจกถุงผ้าใบเล็กๆใช้ผ้าจีวรพระตัดเย็บทำเป็นถุง ความจุขนาดประมาณลิตรครึ่ง โรงเรียนกับวัดอยู่ติดกันชื่อโรงเรียนยังเอาชื่อวัดมาเป็นชื่อของโรงเรียน

ทีนี้เวลาวัดจะจัดงานประจำปี ทางวัดก็จะแจกถุงให้เด็กนักเรียนไปเอาข้าวสารมาช่วยทางวัดคนละหนึ่งถุง เพราะทางวัดเวลาจัดงานจะเลี้ยงข้าวคนที่มาในงาน ผมก็ได้นำถุงไปใส่ข้าวสารจากที่บ้านใส่จนเต็มถุงขนาดพอมัดรวบปากถุงได้ตึงๆพอดี

ทั้งที่ทางบ้านผมในสมัยนั้นอันดับหนึ่งของหมู่บ้านนั้นเลย ในเรื่องความยากจน พ่อแม่ทำมาหากินพอได้ไปวันๆ บางวันไม่มีข้าวสารหุงต้องไปขอยืมข้าวสารบ้านญาติๆมาหุงกินกันก่อนค่อยหาใช้หนี้เขาทีหลัง บางคราวไม่มีขนาดต้องหาขุดมันนกที่มันขึ้นเองในป่าหลังบ้านมาต้มกินแทนข้าว ต้มหน่อไม้อ่อนแทนข้าว กลอยนี่ก็เคยนึ่งกินแทนข้าว ขุยไผ่นี่ก็เคยหุงต้มกินแทนข้าว

แต่เวลาที่ทำบุญ หรือบางทีขอทานมาขอข้าวสารในสมัยนั้นหากผมอยู่บ้านวิ่งเข้าไปดูในที่เก็บข้าวสารหากมีข้าวสารผมจะตักเต็มทะนานจนพูนทะนานให้ขอทานไป ไม่เคยตักครึ่งเดียว ไม่เคยตักไม่เต็ม นี่เป็นนิสัย เป็นสันดาน เพราะตอนนั้นเป็นเด็กเล็กๆ ไม่ต้องมีใครสอนแต่เพราะใจมันอยากจะทำ ก็ทำไปอย่างนั้น ข้าวสารที่ใส่ถุงไปวัดสังเกตุของคนอื่นบางคนใส่แค่หนึ่งในสี่ ใส่ครึ่งเดียว อย่างมากแต่ละคนใส่สามในสี่ มีผมคนเดียวที่ใส่เต็มถุงนี่มันเป็นแบบนี้

ทีนี้มันถึงมีอาการอย่างพี่ว่านั่นแหละ ว่า เอ เรื่องบุญทานกองการกุศล เราก็ทำกะเขานี่หว่า แล้วก็ทำมาตั้งแต่เด็ก ทำแบบเต็มใจ แล้วก็ตั้งใจ เแล้วทำไมอานิสงค์ของเรามันทำไมไกลจัง ทองของเราทำไมมันอยู่ลึกจัง ขุดจนแก่ใกล้จะตายมันยังไม่ค่อยจะมีวี่แววว่าจะพบทอง บางทีก็ของขึ้นเอากับปวงเทพเจ้าเหล่าเทวาที่เคยเป็นหมู่คณะญาติมิตร อย่างพี่ว่านี่แหละ พวกเรานี่ดูๆแล้วบางทีมันก็บวมๆ ไม่บวมก็โดนลองของอยู่นั่นแหละ ลองให้เราได้ดี ลองให้เราสะดวกสะบาย ลองให้เป็นคนรวยมั่งคั่งสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยประการทั้งปวง มีเดชอำนาจวาสนามาก ทีอย่างนี้ไม่ยักกะลองให้เราเป็น

ทีความลำบากยากเข็ญนี่ไม่รู้ว่าใครสรรหามาลองให้เราอยู่เรื่อย มันจะไม่เดือดอย่างพี่ว่าได้ไง เดือดแล้วทำไง ทำใจสิพี่ เพราะเราคงทำกรรมไม่ดีมามากกว่าทำกรรมที่ดี

เดือดแล้ว บ่นแล้ว ด่าแล้ว ทีนี้เอาไงต่อ เราก็ก้มหน้ายอมรับชะตากรรมของเราต่อไป อย่างพี่ทำนั่น คือเดินไปก็ได้วะ ใครให้ขึ้นรถก็ขึ้น ใครไม่รับเราขึ้นเราก็เดินของเราไป พุทธภูมินี่นะ ขันติ โสรัจจะ เราไม่อาฆาตมาดร้ายใคร เพียงแต่เราไม่ลืมเท่านั้น

 

ก่อนที่จะกลับคืนนี้ หลวงพี่ท่านก็เดินไปดูที่บริเวณบันไดลงไปที่ลำคลอง ท่านก็บอกว่าให้ทำบันไดที่ท่าน้ำเผื่อให้คนลงไปปล่อยปลาได้สะดวก

 

ตอนที่ท่านจะกลับคืนนี้ก็มีการถวายสตางค์ใส่ย่ามเป็นส่วนองค์ท่านเที่ยวนี้แก้วเล็กแกใส่ก่อน

 

เมื่อคณะพระท่านกลับไปพักผ่อนแล้วคณะกรรมการก็ประชุมสรุป เรื่องราวที่ผ่านมาในวันนี้ และวางแผนการทำงานในวันต่อไป

 

ขาดไม่ได้คนที่ควบคุมเครื่องเสียง บันทึกภาพนิ่งทั้ง VDIO ทุกครั้งที่พระวิหารน้ำน้อย พี่ปรีชา พึ่งแสง

 

ภาระกิจสุดท้ายสำหรับสองแก้วในคืนนี้ เก็บขยะทำความสะอาด และนำไปทิ้งตามถังขยะของเทศบาล อานิสงค์สวยรูปร่างหน้าตาทรวดทรงผิวพรรณดีหมดจดงดงาม ทุกชาติไปตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน

 

วันอาทิตย์ที่12กรกฏาคม วันทำบุญประจำปี บรรยากาสตอนเช้าที่พระวิหารก่อนคณะหลวงพี่จะไปถึง

 

8.30น คณะหลวงพี่เดินทางถึงพระวิหาร เมื่อนิมนต์ท่านเข้าที่ก็เริ่มมีการถวายสังฆทานกันในทันที

 

ช่วงเวลานี้ คนที่ถวายสังฆทานก็ถวายไป ใครที่ว่างก็หาอาหารเช้า ที่มีคณะเจ้าภาพหลายคณะนำอาหาร เครื่องดื่ม น้ำชากาแฟ ขนมต่างๆ ผลไม้หนึ่งคันรถจากลุงบุญธรรม ป้าสงบ จากอำเภอนาทวี นำมาถวายพระและเลี้ยงคนที่มาในงาน

 

คณะนี้เดินทางไกลกว่าพันกิโลเมตร จากบ้านบึงนาราง จังหวัดพิจิตร พากันไปนึ่งข้าวเหนียว และทอดหมู ส่วนหนึ่งร่วมถวายพระ และใส่ถุงทำเป็นแพคจำนวนสี่ร้อยกว่าถุง หากว่าจำนวนคลาดเคลื่อนก็ขออภัย เลี้ยงคนที่มาในงาน มัวแต่คุยเรื่องอื่นๆ ลืมถามชื่อแซ่

ทางกรรมการวิหารไม่ได้มีอะไรรองรับอำนวยความสะดวก คณะนี้ต้องพากันลงไปใช้พื้นที่ด้านล่างติดชายคลองตั้งเตาตั้งกระทะทอดกันไปตามสภาพ แต่ก็มีความสะดวกพอสมควร บังเอิญมีโต๊ะและม้านั่งปูนปั้นอยู่สองชุดพอได้อาศัยวางสิ่งของได้