วิริยาธิกะพิเศษบันทึก

ใช่ๆค่ะพี่ Armarmy พี่พูดถูกค่ะ ... พูดไปเราขาดทุนค่ะ ดิฉันยอมทุกอย่างแม้หลวงปู่ท่านเคยสอนว่าอย่าพาคนไม่ศรัทธาเข้าวัด ถ้าเขาไปปรามาสเข้าเขาจะตกนรก ตัวเราเองพาไปก็ตกนรกเพราะเป็นต้นเหตุ แต่ๆๆๆๆ ... แค่เขายกมือไหว้ เห็นพระ ใส่บาตร ฯลฯ ดิฉันยอม เหตุเพราะคิดตื้นๆนั่นแหละค่ะ ครูบาท่านเคยเตือนดิฉันเรื่องการอธิฐาน ไม่ให้อธิฐานเพื่อคนอื่น ดิฉันก็ไม่ฟังอีก หลังๆมาต้องทำใจค่ะ ใช้ทำใจอย่างเดียว อย่างน้อยๆๆๆ ถ้าดิฉันยังได้เกิดมาเป็นคนก็จะยังพอช่วยอุทิศผลส่งบุญไปให้กันได้มั่ง ตัดใจทั้งๆที่เจ็บปวดนี่แหละค่ะ พยายามมากๆเข้ากลายเป็นว่าเราไปติดดีเข้าเสียนี่ เข้าทางอีกพวกไปเฉยเลย ... เรื่องแบบนี้กลืนไม่เข้าคายไม่ออกค่ะ

 

คุณน้องrungdaoกรรมจะเป็นเครื่องจำแนกสัตว์เองในที่สุด

เรื่องของพวกเรา ณ ขณะนี้ผมเชื่อว่าหลายๆคนพอจะเข้าใจธัมมะ เข้าใจอริยสัจ กันพอสมควรเพราะทุกๆคนพูดกันในระดับมรรคผลพระนิพพานกันรู้เรื่อง นั่นก็หมายความว่าทุกๆคนที่คุยกันอยู่ในนี้ หากวัดระยะจากจุดตั้งต้น มาถึงตอนนี้ พวกเราก็มาจากจุดนั้นไกลกันมากแล้ว

เมื่อพอจะเรื่องว่าอะไรเป็นอะไร อะไรคือบาป บุญ คุณโทษ แต่เมื่อเรายังหนีไม่ได้ สลัดไม่หลุด เพราะจะสลัดทิ้งได้ไง ในเมื่อเรายังมีการเกิด เมื่อมีการเกิด มันก็ต้องมีพ่อแม่ เป็นแดนเกิด แล้วทีนี้อะไรต่อมิอะไรก็ตามมาเป็นหาง เมื่อมีแม่จะสลัดแม่จากใจมันก็ไม่ได้ สลัดพ่อออกจากใจไม่ใยด็มันก็ไม่ได้ ทั้งลูก สามีภรรยา เมื่อมีขึ้นมาแล้ว จะสลัดทิ้งไปได้ยังไง มันก็ต้องก้มหน้ารับสภาพ

แม้ว่าเหมือนเราพลัดหลงเข้าไปในวงล้อมข้าศึก เราจะเอาตัวรอดจากคมหอกคมดาบข้าศึกได้ยังไง สู้ก็ตายเปล่า ไม่สู้ก็ถูกเยาะเย้ยถากถาง สวามิภักดิ์ก็ยิ่งถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม ทั้งฝ่ายข้าศึก และทั้งฝ่ายเราเอง

ทีนี้เอาไง ในเมื่อมันเสือกโง่เกิดกันมาแล้ว บังเอิญว่าพวกเราพบคำสอน เมื่อพบคำสอน มันก็ทำให้มีทางออก หากว่าจะดวลกะข้าศึกเราก็ประกาศก่อนว่า หากเดี่ยวตัวต่อตัวนี่เราไม่กลัวใครแล้วเราก็มั่นใจว่าเราสามารถเอาชนะได้

แต่นี่เราไม่ได้เดี่ยวตัวต่อตัว ถึงเราสู้เราก็สู้ไม่ได้นานอยู่แล้ว แต่เราก็จะสู้ เพื่อเป็นการทำหน้าที่ เมื่อเราสู้ทั้งที่รู้ว่าสู้ไม่ได้อยู่แล้ว ก็อย่ามาว่าเรา สู้เพื่อข้าศึกและคนทั้งหลายไม่มาดูถูกดูหมิ่นเอาได้

นั่นก็หมายความว่าเราเอาชนะใจของคนรอบด้านไม่ได้ ที่จะทำให้เขาทั้งหลายเป็นสัมมาทิฐิ เราก็ทำได้เพียงแค่หน้าที่ ที่จะพึงกระทำ ไม่หวังผลในปัจจุบันทันที ทั้งที่ใจห่วงใยคนที่เรารักคนที่เราเคารพ เรียกว่าสายใจของเราแทบขาด เมื่อช่วยอะไรไม่ได้มากก็ขอทำหน้าที่เพียงเท่านี้ อย่างกับท่านอะไรนะนึกชื่อไม่ออก ท่านเป็นพระโสดาบัน สามีของท่านเป็นพรานมีอาชีพต้องฆ่าสัตว์ตัดชีวิต

สามีจะไปล่าสัตว์ ท่านก็เตรียมเครื่องมืออุปกรณ์ล่าสัตว์ให้ ตามหน้าที่ ใจของท่าน ไม่ได้มีใจจะล่าสัตว์ไปกะสามีท่านด้วย

เราก็พยายามเอาแบบอย่างทำทุกอย่างแค่ตามหน้าที่ เช่นพ่อแม่ผู้มีพระคุณใหญ่ต่อเรา อะไรบ้างที่ท่านใฝ่ใจด้านสัมมาทิฐิมากที่สุดเราก็เอาเรื่องที่ท่านชอบมาเป็นตัวนำและส่งเสริมสนับสนุน จะหักเอาเลยไม่ได้

เรื่องเหล่านี้ผมเองก็มีมาก อย่างกับแม่ของผมนี่ ก็รบกันกับผม แทบทุกสนามรบ เราว่าอย่างนี้ดี แม่ว่าอย่างนั้นดี แม่บอกอย่างโน้นดี แต่ผมบอกว่าอย่างนี้ดี รบกับตลอด อีตอนหลังมาพบพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ผมก็เลยไม่รบเอง ยุส่งเลยแล้วก็ค่อยๆเอาของเราเปลี่ยนเข้าไป เช่นแม่ฟังเทศแต่จะฟังแบบแหล่ และก็พระนักเทศดังๆ แบบที่เทศมหาชาติอะไรแบบนั้น ไอ้ผมอยากให้แม่ฟังเทปหลวงพ่อ เปิดให้ฟังยังไงพักเดียวก็เลิก แต่ฟังเทศสามเณรสมบูรณ์ หรือทศพลในปัจจุบันนี่เทศแบบแหล่ แม่ฟังได้ทั้งวัน นี่ผมก็ปล่อยให้ฟังไปเผลอเมื่อไรผมก็เปิดของหลวงพ่อให้ฟัง กว่าจะพาเข้าทางได้ต้องอ้อมแล้วอ้อมอีก

สรุปก็คือขอว่าเราทำตามหน้าที่ อย่าเอาใจเข้าไปยึดมั่นถือมั่นว่า เป็นเราเป็นของเรา มันก็จะมีอารมณ์การปรุงแต่งเข้าไป เมื่อเป็นของเราทีนี้ก็อารมณ์แต่งเข้าไปว่า จะต้องอย่างนั้น จะต้องอย่างนี้ เมื่อไม่เป็นไปตามอารมณ์ใจปรารถนา เราเองนี่แหละที่จะดิ้นพลาดๆ แบบเด็กเล็กๆที่จะเอาอะไรแล้วไม่ได้ดังใจ นี่เพราะว่าเราคิดว่าเป็นของเรา

แต่หากว่ามันไม่เป็นของเราบ้างล่ะเราจะดิ้นพลาดๆหรือเปล่า

 

เมื่อไม่เป็นไปตามอารมณ์ใจปรารถนา เราเองนี่แหละที่จะดิ้นพลาดๆ แบบเด็กเล็กๆที่จะเอาอะไรแล้วไม่ได้ดังใจ นี่เพราะว่าเราคิดว่าเป็นของเรา

แต่หากว่ามันไม่เป็นของเราบ้างล่ะเราจะดิ้นพลาดๆหรือเปล่า ......

:'''( ยอมค่ะท่าน PCO
ใจของดิฉันมันไม่มีใครจะมาทำให้มันหัก ให้แหว่ง ให้เจ็บได้หรอก นอกจากดิฉันเองนี่แหละที่ต้องตัดฉับคว้านท้องควักไส้ตัวเองออกมา จะไปตายด้วยน้ำมือเขาในสนามรบได้ไง ทำใจลงอุเบกขาธรรมอย่างเดียวเลยค่ะ

 

ขอขั้นรายการนะครับ เพื่อรายงาน งานทำบุญหล่อพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐมที่สำนักสงฆ์เขาเศรษฐี เมื่อวันที่17 มิถุนายน 2558 ที่ผ่านมา
วันที่ 16 เตรียมงานเตรียมความพร้อมต่างๆ วันนี้ช่วงก่อนเที่ยงฝนตกลงมาอย่างหนักและมีลมแรง ก็ใจคอไม่ดี เพราะข่าวว่ามีพายุเข้าสามวัน คือวันที่17,18,19

 

เตรียมความพร้อมก่อนวันงานครับ

 

เตรียมเรื่องบายศรี คณะมาลัยจากฟ้าเป็นเจ้าภาพ แก้วใหญ่เมื่อถีงเวลาก็พากันประกอบบายศรี ก็ช่วยกันเป็นที่ชุลมุนสนุกสนาน ไม่มีการเครียด ทำแบบไม่มีการกดดันได้แค่ใหนเอาแค่นั้น แต่เมื่อเสร็จแล้วก็สวยกะเขาเหมือนกัน

 

เมื่อมีข่าวพายุจะเข้า ผมก็ขออาราธนา อำนาจพระพุทธานุภาพ พระธรรมานุภาพ พระสังฆานุภาพ พรหมมานุภาพ เทวานุภาพ ขอพายุฝนจงเลี่ยงเราไปจากที่พวกเราจะจัดงานในวันรุ่งขึ้น ก็เป็นการบังเอิญ ฝนหยุดตก หนึ่งวัน และเมื่อเก็บของเสร็จในวันที่ 17 ช่วงค่ำ ฝนลงเม็ดลงมาพอให้รู้ว่ามีฝน ก็ขอบันทึกไว้ให้รู้กันครับ

 

บรรยากาศก่อนบวงสรวงครับ

 

7.56น เริ่มพิธีบวงสรวงโดยการเปิดCDเสียงพระเดชพระคุณหลวงพ่อ ท่านอาจารย์ชูเกียติพระที่บวชมาจากวัดถ้ำเขาวง หลวงพี่วัชรชัยบวชให้เป็นพระที่ทำพิธีบวงสรวง

 

บวงสรวงเสร็จแล้วก็พาทุกคนสวดบูชาพระพุทธคุณ คืออิติปิโสสามจบ ต่อด้วยพระคาถาเงินล้านอีกสามจบ

 

จากนั้นหลวงพี่ชูเกียติก็ประพรมน้ำพระพุทธมนต์ให้กับญาติโยม

 

เตรียมถวายภัตราหารพระภิกษุ และสามเณร แก้วใหญ่พาหมู่คณะเตรียมสำรับชุดอาหาร มีกลุ่มแม่บ้าน อสม เสื้อสีส้มมาช่วยงาน และช่วยดูแลการเตรียมอาหารพระ ขอโมทนาสาธุอย่างยิ่ง ขอทุกๆคน จงเป็นคนสวย ทรวดทรงดี พละกำลังแข็งแรงสมพุทธภาษิตว่า ผู้ให้ข้าวชื่อว่าให้กำลัง จงเป็นคนรวยมั่งคั่งสมบูรณ์บริบูรณ์ไปด้วยโภคทรัพย์ทั้งปวง จงเป็นผู้มีปฏิภาณปัญญาดี มีเดชอำนาจ วาสนามากทุกๆชาติไปจนกว่าจะเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน

 

แก้วเล็กก็พาหมู่คณะจัดเตรียมสถานที่ เป็นคนถวายอาหารและดูแลพระ ผมยืนดู

 

สำหรับผมยืนๆเดินๆแล้วก็ดู ตัวเองไม่รวยไม่เป็นไร ชาติต่อๆไปตามไปมีหมู่คณะพรรคพวกที่เขารวย ตามไปมีเมียรวย เมียสวย เมียปฎิภาณปัญญาดี เมียที่มีเดชอำนาจ วาสนาบารมีมาก ผมก็พอจะเอาตัวรอดได้

 

กลุ่มแม่บ้าน อสม ที่มาช่วยดูแลถวายอาหารพระ

 

13.31น เริ่มทำพิธีหล่อองค์พระ นายทหาร ทำพิธีจุดเทียนชัย พระสงค์เจริญชัยมงคล พร้อมทั้งมีการตีฆ้องชัยเป็นระยะ ไม่ดังมากจนรบกวนเสียงของพระ ทำพิธีคล้ายภาคเหนือ

 

คณะนายทหารจากค่ายต่างในภาคใต้ทำพิธีรับมอบองค์พระและวัตถุมงคลจากหลวงพี่ชูเกิยติ

 

14.20น ท่านแม่ทัพภาคสี่ได้เดินทางมาเป็นประธานฝ่ายฆราวาสทำพิธีเททองพระองค์ที่เก้า พระสงฆ์เจริญชัยมงคลคาถา

 

เมื่อใกล้เสร็จพิธีท่านแม่ทัพภาคสี่ได้มีการโปรยทาน ที่จัดเตรียมโดยคุณทิพยนันท พันธุ์อมรชัย เป็นเงินเหรียญที่แลกจากตู้ทำบุญของพระวิหารน้ำน้อย ยังไม่ทราบจำนวนว่าเท่าไร

 

15.06น ท่านแม่ทัพเดินทางกลับพร้อมทั้งคณะนายทหาร ก็เป็นการบังเอิญที่ทางสำนักสงฆ์มอบหน้าที่บริหารทั่วไปให้ผม จึงได้มีโอกาสได้เข้าใกล้คณะนายทหาร เลยได้ถ่ายรูปคู่กับท่านแม่ทัพภาคที่สี่