เพื่อการกุศล วัตถุมงคลสายพญานาค ปรอทสายวิชาเก่า เครื่องรางหายาก น.สุดท้าย

หยดน้ำยามเช้า สวยๆครับ

 

สวยมากน้องยม
ช่างสรรหามาให้ชมจริงๆ

 

สวัสดีครับ วันนี้เข้ามาสายหน่ิอย เมื่อเช้าพึ่งไปทำบุญใส่บาตรมาครับ

 

คุณ kamontad >ภาพสวยมากๆค่ะ<

 

แก้มครับแก้มมมมมม

 

อนุบาลหมีน้อย

 

กุสุโรบายให้คนทำบุญ แต่สมัยใหม่เรียกว่า แพคเก็ตดั่งใจ

พระพุทธองค์ตรัสถึงกฎแห่งกรรมว่า

อดีตชาติได้แต่ประกอบแต่กรรมดี
จึงได้เกิดมามียศสูงศักดิ์และร่ำรวยในโภคทรัพย์ ผู้ใดบำเพ็ญธรรมมาตลอดจะได้บุญวาสนาไปทุกภพทุกชาติ
มนุษย์จงฟังให้ดี ฟังตถาคตกล่าวผลกรรมของไตรภพผลกรรมของไตรภพเป็นเรื่องใหญ่
จงอย่าดูหมิ่นพุทธพจน์ จงฟังผลกรรมดังต่อไปนี้

ปัจจุบันเป็นขุนนางเพราะเหตุใด
ชาติก่อนนำทองคำสร้างพระพุทธรูป>>

สิ่งที่ได้รับในชาตินี้เพราะชาติก่อนทำไว้>>
ถวายเครื่องทรงสักการะพระพุทธองค์>>

ทองคำสร้างองค์ดั่งสร้างตนเอง>>
เครื่องทรงสักการะคืออาภรณ์ประดับกาย>>

ดังนั้นอย่าคิดว่าขุนนางนั้นเป็นง่าย>>
หากไม่ได้สร้างบุญก่อกุศลแต่ปางก่อนไว้ ไฉนเลยจะได้รับ>>

มีรถนั่งมีเรื่อขี่เพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนสร้างถนนทำสะพาน>>

มีเสื้อผ้าแพรพรรณประดับกายเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนบริจาคเสื้อผ้าให้ผู้ยากจน>>

มีอาหารอิ่มสมบูรณ์เพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนบริจาคข้าวปลาอาหารและน้ำดื่มให้ผู้ยากจน>>

ที่ไม่มีจะกินจะใส่เพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนไม่เคยบริจาคทานเลยแม้แต่น้อย>>

มีตึกรามบ้านบ้านช่องเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนบริจาคข้าวสารช่วยผู้ยากไร้>>

มีบุญมีวาสนาเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนสร้างวัดสร้างศาลา>>

มีหน้าตามีบุญหนักศักดิ์ใหญ่เพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนบูชาพระพุทธรูปดอกไม้เครื่องหอม>>

มีปัญญา มีความปราดเปรื่องเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนสวดมนต์สรรเสริญพระนามพระพุทธเจ้า>>

มีภรรยาดีมีมรรยาทพร้อมเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนได้สร้างสมบุญกุศลมาร่วมกัน>>

สามีภรรยามีอายุยืนยาวเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนได้แต่งริ้วธงประดับหน้าพระพุทธรูป>>

มีพ่อแม่อยู่ครบเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนเห็นอกเห็นใจผู้กำพร้า>>

ไม่มีพ่อแม่เพราะเหตุใด >>
เพราะชาติก่อนชอบยิงนกตกปลา>>

เลี้ยงลูกไม่รู้จักโตเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบเจ็บแค้นผู้อื่น>>

ชาตินี้ไม่มีลูกเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนข่มเหงรังแกลูกชาวบ้าน>>

ชาตินี้อายุยืนเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบซื้อสัตว์ปลดปล่อยชีวิต>>

ชาตินี้อายุสั้นเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบฆ่าสัตว์ตัดชีวิต>>

ชาตินี้ไม่มีภรรยาเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบผิดประเวณี ข่มขื่นลูกเมียเขา>>

ชาตินี้เป็นม่ายเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบดูหมิ่นดูแคลนสามี>>

ชาตินี้เป็นทาสเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนไม่รู้จักบุญคุณผู้อื่น>>

ชาตินี้มีตาดีเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนซื้อน้ำมันเติมตะเกียงบูชาพระ>>

ชาตินี้ตาบอดเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบอ่านหนังสือลามก>>

ชาตินี้ปากแหว่งเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนกล่าวร้ายใส่ความผู้อื่น>>

ชาตินี้หูหนวกเป็นใบ้เพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนปากร้ายด่าว่าพ่อแม่>>

ชาตินี้หลังค่อมเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนหัวเราะคนที่ไหว้พระ>>

ชาตินี้มืองอแขนคดเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนเคยตีพ่อแม่>>

ชาตินี้ขาเป๋ตีนเป๋เพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนทำลายถนนและสะพาน>>

ชาตินี้เป็นวัวเป็นควายเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนเป็นหนีเขาแล้วไม่ใช้คืน>>

ชาตินี้เป็นหมูเป็นหมาเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนมีใจคิดหลอกลวงเขา>>

ชาตินี้มีโรคมากเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนดีใจที่เห็นคนอื่นเคราะห์ร้าย>>

ชาตินี้มีสุขภาพแข็งแรงเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนบริจาคยารักษาโรค>>

ชาตินี้ติดคุกติดตะรางเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนเห็นคนตกทุกข์ได้ยากแล้วไม่ช่วยเหลือ>>

ชาตินี้อดอาหารตายเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนหัวเราะขอทาน>>

ชาตินี้ต้องถูกเขาเบื่อยาตายเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนเบื่อปลาในคลอง>>

ชาตินี่โดดเดี่ยวทุกข์ทรมานเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนใจบาปคิดแต่จะทำร้ายผู้อื่น>>

ชาตินี้แคระแกรนเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนชอบเหยียดหยาบดูแคลนคนรับใช้>>

ชาตินี้อาเจียนเป็นโลหิตเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนปลุกปั้นยุแหย่คนอื่นให้แตกแยกกัน>>

ชาตินี้ถูกฟ้าผ่าตายเพราะอะไร>>
เพราะชาติก่อนพูดจาเสียดสีผู้ออกบวช>>

ชาตินี้ถูกสัตว์ร้ายกัดตายเพราะเหตุใด>>
เพราะชาติก่อนก่อศัตรูคู่อาฆาต>>

สรรพกรรมที่ก่อไว้กรรมตามสนอง>>
ต้องตกนรกทุกข์ทรมานจะโทษใครเล่า>>

อย่าพูดว่ากฏแห่งกรรมไม่มีใครเห็น>>
กรรมสนองเร็วก็ตกที่ตัวเอง กรรมสนองช้าก็ตกที่ลูกหลาน>>

ถ้าไม่ศรัทธาในพระรัตนตรัย ไม่รีบทำทาน>>
ก็จงดูบุคคลที่มีบุญวาสนาสิ>>

เพราะเขาทำบุญไว้แต่ชาติก่อน ชาตินี้บุญจึงตอบสนอง>>
แม้ปัจจุบันสั่งสมบุญกุศล บุญนั้นก็จะคุ้มครองถึงบุตรหลาน>>

หากใครกล่าวร้ายเรื่องกฎแห่งกรรม>>
ชาติหน้าก็ไม่ได้เกิดเป็นคนอีก(เกิดอยู่ในอบายภูมิ)>>

หากเชื่อถือยึดมั่นในกฎแห่งกรรม>>
ความเจริญมั่งมีศรีสุข ก็จะมาเยือนถึงบ้าน>>

หากใครค่อยแนะนำเผยแพร่เรื่องกฎแห่งกรรม>>
ก็จะเจริญยิ่งๆขึ้นชั่วลูกชั่วหลาน>>

หากใครยึดมั่นในกฎแห่งกรรม>>
ฆาตเคราะห์ภัยพิบัติจะอยู่ห่างไกลตัว>>

หากใครเที่ยวบรรยายเรื่องกฎแห่งกรรม>>
ทุกๆชาติจะเป็นผู้มีปัญญาเลิศ>>

หากใครหมั่นสวดมนต์ในเรื่องกฎแห่งกรรม>>
ชาติหน้าไปถึงไหนถึงไหนก็มีแต่คนนับหน้าถือตา>>

หากใครพิมพ์หนังสือเรื่องกฎแห่งกรรมแจก>>
ชาติหน้าก็จะมีกายมงคลรุ่งโรจน์>>

หากใครถามเรื่องกฎแห่งกรรมเมื่อชาติก่อน>>
ควรศึกษาเรื่องราวของพระกัสสปพระพุทธเจ้าที่มีรัศมีแวววาว>>

หากถามเหตุผลของชาติหน้า>>
ก็ให้ดูพวกที่กล่าวร้ายพระธรรมในเมืองนรก>>
ก็จะได้ไปเกิดในสุขาวดีแดนพุทธเกษตร>>

เรื่องกฎแห่งกรรมในสามโลกนี้พูดกันไม่จบ>>
สวรรค์ไม่เคยขาดคนจิตกุศล>>

ในพระรัตนตรัยเป็นแก้ววิเศษ>>
รู้จักสละบ้างผลได้รับเหลือคณานับ>>

เหมือนดั่งสะสมอริยทรัพย์ไว้ในเซฟที่มั่นคง>>
จะได้รับผลประโยชน์ทุกๆชาติไป>>

หากถามเรื่องชาติปางก่อน>>
ก็ให้ดูผลที่ได้รับในปัจจุบัน>>

หากจะถามเรื่องชาติหน้า>>
ก็ให้ดูในสิ่งที่เราทำในปัจจุบัน>>

 

คำสอนดีดีจากท่านพุทธทาสภิกขุ

​

ยศและลาภหาบไปมิได้แน่ เว้นเสียแต่ต้นทุนบุญกุศล

ทิ้งสมบัติทั้งหลายให้ปวงชน แม้แต่ร่างของตนเขายังเอาไปเผาไฟ

เจ้าเกิดมามีอะไรมาด้วยเจ้า ใยมัวเมาโลภมากทำบาปใหญ่

เจ้ามาเปล่าแล้วจะเอาอะไรไป เจ้าก็ไปตัวเปล่าเหมือนเจ้ามา

เจ้าเกิดมาก็มาแต่ตัวเปล่า ใครหอบเอาสมบัติมาก็หาไม่

ถึงคราวจากทอดทิ้งไว้มิเอาไป ติดตามได้แต่บาปบุญของตนเอง

เมื่อยังไม่ตายมุ่งหมายว่าของข้า เพราะตัณหาพาจิตคิดหลงใหล

แม้ตัวเราเขายังเอาไปเผาไฟ มีสิ่งใดเป็นของเราก็เปล่าเลย

แรกเกิดมามีแต่หัวและตัวเปล่า มิได้เอาเงินทองคล้องมาด้วย

เมื่อเป็นอยู่บากบั่นเข้าขั้นรวย ยามมอดม้วยก็ทิ้งไว้ไปแต่มือ...

​

​

 

ชิ้นใหนครับ เห็นแต่ลายเซนต์:'(

 

คุณตันก็ตรงลายเซ็นนั่นแหละ จ้า

วัตถุมงลคสายพญานาควัง

ตกลงวัตถุมงคล หรือวัตถุมงลค กันแน่ละคะ

เด่วคนจะมาบูชา งงวัตถุนี้เอาไปทำอีหยังเน้อ

เฮ้อมัวแต่ใช้ตาใน ตาเนื้อเลยลดประสิทธิภาพไปซะเลยทั้งที่อายุยังวัยรุ่นอยู่เล้ย

 

มีคนขอมาเยอะต้องไปหาขาดแบ่งก่อนครับหาซื้อที่หนองคายไม่มีขาย

 

รอได้ไว้ส่งมาพร้อมกับของที่จองไว้ก็ได้จ้าจะได้ไม่เปลืองค่าส่ง
เด่วว่าจะโอนไปแต่รอดูของอื่นอีกอย่างกลัวโอนไปแล้วคุณตันส่งเร็ว ช่วงนี้ไม่มีคนรับของให้ เด่วต้องถ่อสังขารไปรับที่ไปรษณีย์อีกมานไกล

 

อันนี้มีกี่ชิ้นเปิดให้บูชาหรือเปล่าครับ

 

ชอบภาพนี้จังเลย
เนี่ยละน้าที่เค้าว่ากันว่าหน้าใสเหมือนตรูด เอ๊ยแก้มเด็กเลย
ใสจริงๆมองเห็นเส้นเลือดฝอยเลยนะนั่น
ว่าแต่น้องเค้าจะหายใจออกมะนั่น(kiss)

 

มีหลายชิ้นอยู่ครับ

แต่ชิ้นใหญ่เหลือเกิน ราคาไม่กำหนดไว้แพงแต่ต้องดูน้ำหนักจัดส่งครับ

 

ไม่เป็นไรครับเพราะขวดก็ยังหาไม่ได้เหมือนกัน

 

ผมเอาชิ้นเล็ก ๆ พอชิ้นใหญ่เดี่ยวหนัก

 

พี่ตันนนนนนนนนนนนนน ดาจองปะกำช้างเจ้าค่ะ อยากงานเข้าแบบคุณลมบ้าง ^_^ อิๆ

แล้วอย่าลืมรูปที่ดา PM ไปนะค้าาาาาาาาาา >_< plssssss.....แทงคิ้วล่วงหน้าค่า

 

ไปทำบุญวันมาฆะบูชาเพิ่งกลับมา เอาบุญมาฝากพี่น้องทุกท่านค่ะ....

 

หลังจากที่พระพุทธองค์ตรัสรู้มาได้ ๙ เดือนแล้ว วันหนึ่งตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ (วันมาฆบูชา) ตรงกับวันสำคัญของศาสนาพราหมณ์ คือเป็นวันทำพิธีลอยบาป ที่เรียกว่า ศิวราตรี

วันนั้น องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงประทับอยู่ ณ เวฬุวนาราม ในตอนบ่ายภิกษุสาวก จำนวน ๑,๒๕๐ รูป ซึ่งล้วนเป็นพระอรหันต์ขึณาสพ ได้เดินทางมา ณ ที่นี้ โดยที่มิได้นัดหมายกันไว้ก่อนเลย นับเป็นเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ การประชุมในวันนั้น เรียกว่า "จาตุรงคสันนิบาต" เพราะเป็นการประชุมประกอบด้วยองค์ ๔ คือ

• วันนั้นพระจันทร์เต็มดวง (เสวยมาฆฤกษ์) (เพ็ญเดือนสาม)
• ภิกษุสาวก ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย
• ท่านเหล่านั้นล้วนเป็นพระอรหันต์ (ผู้ได้อภิญญา ๖) ทั้งสิ้น
• ท่านเหล่านั้นล้วนเป็นผู้ที่พระพุทธองค์ทรงบวชให้ทั้งสิ้น (เอหิภิกขุอุปสัมปทา)

ในการประชุมครั้งนี้ พระพุทธองค์ได้ทรงแสดง "พระโอวาทปาติโมกข์" คือหลักคำสอนที่เป็นหัวใจสำคัญของพระพุทธศาสนา โดยตรัสเป็นพระคาถา ดังต่อไปนี้

• สัพพะปาปัสสสะ อะกะระณัง, การไม่ทำบาปทั้งปวง,

• กุสะลัสสูปะสัมปะทา, การทำกุศลให้ถึงพร้อม,

• สะจิตตะปะริโยทะปะนัง การชำระจิตของตนให้บริสุทธิ์ผ่องใส,

• เอตัง พุทธานะสาสะนัง, ธรรม ๓ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.

• ขันตี ปะระมัง ตะโป ตีติกขา, ขันติ คือความอดกลั้น เป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง,

• นิพพานัง ปะระมัง วะทันติ พุทธา, ผู้รู้ทั้งหลาย กล่าวพระนิพพานว่าเป็นธรรมอันยิ่ง,

• นะ หิ ปัพพะชิโต ปะรูปะฆาตี, ผู้กำจัดสัตว์อื่นอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิตเลย,

• นะ สะมะโณ โหติ ปะรัง วิเหฐะยันโต, ผู้ทำสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะเลย.

• อะนูปะวาโท อะนูปะฆาโต, การไม่พูดร้าย, การไม่ทำร้าย,

• ปาติโมกเข จะ สังวะโร, การสำรวมในปาติโมกข์,

• มัตตัญญุตา จะ ภัตตัสมิง, ความเป็นผู้รู้ประมาณในการบริโภค,

• ปันตัญจะ สะยะนาสะนัง, การนอน การนั่ง ในที่อันสงัด,

• อะธิจิตเต จะ อาโยโค, ความหมั่นประกอบในการทำจิตให้ยิ่ง,

• เอตัง พุทธานะสาสะนัง. ธรรม ๖ อย่างนี้ เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.

มีข้อความในโอวาทปาฏิโมกข์ที่อาจจะจำเพาะเจาะจงสำหรับนักบวชหรือบรรพชิต และบางข้อก็นำไปประพฤติปฏิบัติได้ทั้งบรรพชิตและผู้ครองเรือน อย่างไรก็ตามข้อความในโอวาทปาฏิโมกข์ก็ได้แสดงถึง จุดหมายสูงสุด แห่งพระพุทธศาสนา คือ พระนิพพาน ดังนั้นพุทธศาสนิกชนทุกหมู่เหล่า จึงควรศึกษาพระโอวาทปาฏิโมกข์ให้เข้าใจแจ่มแจ้ง แล้วน้อมนำไปประพฤติปฏิบัติ ตามฐานะและกำลังความสามารถของตน จึงจะได้ชื่อว่าเป็นพุทธศาสนิกชนที่แท้จริง
ความหมายของโอวาทปาติโมกข์

โอวาทปาติโมกข์ เป็นหลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติ หมายถึง หลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนาอันเป็นไปเพื่อป้องกันและแก้ปัญหาต่างๆ ในชีวิตเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น
คำสอนอันเป็นหัวใจพระพุทธศาสนาคือ หลักธรรมประกอบด้วย หลักการ ๓ อุดมการณ์ ๔ วิธีการ ๖ ดังนี้


หลักการ ๓

• การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลด ละเลิก ทำบาป ทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็นความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ

- ความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติผิดในกาม
- ความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดคำหยาบ การพูดเพ้อเจ้อ
- ความชั่วทางใจ ได้แก่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม

• การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดี ทุกอย่าง ซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ

- การความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่น มีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม
- การทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียดไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวาน พูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะ
- การทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่น มีแต่คิดเสียสละการไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตาและปรารถนาดี และมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว

• การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนิวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบมี ๕ ประการ ได้แก่

- ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)
- ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)
- ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)
- ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ)
- ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดี ความชั่วว่ามีผลจริงหรือไม่


อุดมการณ์ ๔

• ความอดทน ได้แก่ ความอดกลั้น ไม่ทำบาปทั้งทางกายวาจา ใจ

• ความไม่เบียดเบียน ได้แก่ การงดเว้นจากการทำร้ายรบกวน หรือเบียดเบียนผู้อื่น

• ความสงบ ได้แก่ ปฏิบัติตนให้สงบทั้งทางกาย ทางวาจาและทางใจ

• นิพพาน ได้แก่ การดับทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นได้จากการดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์ ๘

วิธีการ ๖

• ไม่ว่าร้าย ได้แก่ ไม่กล่าวให้ร้ายหรือ กล่าวโจมตีใคร

• ไม่ทำร้าย ได้แก่ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น

• สำรวมในปาติโมกข์ ได้แก่ ความเคารพระเบียบวินัย กฎ กติกา กฎหมาย รวมทั้งขนบธรรมเนียม ประเพณีอันดีของสังคม

• รู้จักประมาณ ได้แก่ รู้จักความพอดีในการบริโภคอาหาร หรือการใช้สอยสิ่งต่างๆ

• อยู่ในสถานที่ที่สงัด ได้แก่ อยู่ในสถานที่สงบมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม

• ฝึกหัดจิตใจให้สงบ ได้แก่ ฝึกหัดชำระจิตให้สงบ มีสุขภาพ คุณภาพและประสิทธิภาพที่ดี