วัตถุมงคลพระพิราพ พ่อแก่ ฤๅษี พระอาจารย์ศิริพงศ์ ต้นตำหรับวัตถุมงคลพระพิราพ

เรื่องนี้ผมยืนยันได้ครับเพราะวันนั้นมีอยู่ตอนเย็นกันหลายคนเป็นช่วงที่มีการซ้อมรำกันอยู่จำได้ว่าวันนั้นคุณทิพจักรโดนพ่อครูตีที่แขนแดงเลย5555+

 

มาเล่าวันละเรื่อง

มีหลายท่านที่ถามผมวาทำไมจึงศรัทธาพระพิราพ

เรื่องนี้มีที่มาครับ ประมาณในปี ๒๕๓๘ น้าของผมท่านหนึ่งไปเที่ยวที่ภูเก็ต

ที่ภูเก็ตจะบ้านหลังหนึ่งเป็นบ้านเรือนไทย และมีจั่วทรงกาแลแบบเหนือติดอยู่

บ้านหลังนี้ขึ้นชื่อ่าผีดุเพราะมีเสาตกน้ำมันถึงสามต้น ไม่มีใครกล้าสมัครเป็นยาม ยามที่อยู่ที่นี่ได้เงินเดือนที่ดีมาก

ภายในบานหลังนี้ตกแต่งอย่างสวยงาม ด้วยหัวโขน ภาพวาดพระพิฆเนศ และที่สำคัญภายในบ้านหลังดังกล่าวมีหุ่นพระพิราพขนาดเต็มองค์ประดิษฐานอยู่ด้วย

น้าของผมเมื่อได้เจอความสวงามจากองค์พระพิราพจึงถ่ายภาพเก็บไว้ และตั้งใจว่าจะนำมาอวดผมเมื่อมาถึงกรุงเทพ แต่เรื่องกลับไม่เป็นอยางนั้น เพราะภาพถ่ายพระพิราพทุกใบกลับมีแต่เงาขาวๆ ที่ถ่ายได้ก็เบลอไม่ชัด สรุปภาพพระพิราพที่ตั้งใจนำมาให้ดูกลับเสียทั้งหมด ส่วนภาพอื่นปกติ

เป็นเร่องที่น่าแปลกเพราะหลังจากนั้นเพียงเดือนเดียวครอบครัวของผมได้รับเชิญจากเพื่อของคุณพ่อ ซึ่งเป็นนักธุรกิจคนหนึ่งภายในจังหวัดภูเก็ต การไปเที่ยวครั้งนี้ทำให้ผมมีโอกาสไปเยือน้านเรือนไทยแห่งนั้นด้วย และการไปบ้านเรือนไทยครั้งนั้นก็ทำให้ผมได้มีโอกาสสกการะองค์พระที่งดงามมาก พร้อมทั้งถ่ายภาพนำมาบูชาไว้ที่บ้านตั้งแต่ครั้งนั้น ไม่มีเหตุขัดข้องอันใด

ต่อมานานอีกหลายปีกว่าจะได้พบกับพ่อครูท่าน และเมื่อสนทนากับท่านจึงรู้ว่าองค์พระที่ภูเก็ตนั้นคือองค์พระพิราพองค์แรกที่ท่านสราง และยังได้ดูภาพถ่ายขันตอนการสร้างที่ท่านทำไว้เมื่อหลายปีก่อน

ท่านเล่าว่าการสร้างพระพิราพองค์นั้นแรกทีเดียวท่านสร้างเป็นรูปองค์พระอยู่ในท่าบีบคอยักษ์ เอาแบบมาจากเทพทางจีนและประยุกต์ขึ้นใหม่

ต่อมารูปปั้นองค์พระท่านได้ให้ทางวัดทุ่งลาดหญ้าไป จากนั้นมาทางวัดทุ่งลาดหญ้าเอาไว้ไม่ได้เพราะมีอาถรรพณ์มากต่อมากจนพระภายในวัดเขย็ดขยาดไปตามๆกัน ทางวัดทุ่งลาดหญ้าจึงขายต่อให้กับนักธุรกิจท่านหนึ่งซึ่งเป็นเจ้าของบ้านเรือนไทยที่ภูเก็ตนี่เอง

น่าเสียดายที่ปัจจุบันไม่ทราบว่าองค์พระองค์นี้ไปอยู่ที่ใดแล้ว เพราะปัจจุบันบ้านเรือนไทยที่ภูเก็ตแห่งนี้ถูกขายทอดในตลาดไปแล้วเหลือไว้แต่ความทรงจำว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นที่ประดิษฐานองค์พระท่าน

ในตอนที่พ่อครูปั้นหัวโขนพระพิราพที่ใหญที่สุดในโลก พี่มณเฑียรเป็นอีกท่านหนึ่งที่ไปที่บ้านเรือนไทยหลังนี้ซึ่งตอนนั้นของหลายๆอย่างถูกขายทอดตลาดไปเหือบหมด เดินไปดูรอบๆพบองค์พระพิราพในท่าน่งองค์หนึ่งพอเดินเข้าไปใกล้ๆ ศรีษะองค์พระก็ร่วงผล็อยลงมาจากตัว พี่ท่านนี้ก็ใช้มือรับไว้ได้พอดี ส่วนองค์นั้นพบว่าชำรุดเปื่อยเพราะโดนความชื้น

พี่มณเฑียรรีบขึ้นมากรุงเทพนำมาถวายพ่อครู โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนั้นท่านกำลังสร้างหัวโขนองค์พระที่ใหญ่ที่สุดในโลก เมื่อพ่อครูได้รับจึงนำเอาศรีษะองค์พระดังกลาวมาเป็นต้นแบบในการสร้างหัวโขน (ทั้งนี้รูปปั้นองค์พระในท่านั่งดังกล่าวก็เป็นผลงานของท่านพ่อครูเช่นกัน)

เรื่องราวตางๆหากจะมองว่าบังเอิญก็ย่อมได้ แต่มันเป็นความบังเอิญที่ช่างเหมาะเจาะ เหมือนดั่งจงใจให้เกิด

ในโลกกลมๆใบนี้อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น พลังงานเหนือโลกเป็นสิ่งที่มีจริงและยังคงไว้ซึ่งความเร้นลับ เป็นที่มาแห่งความอัศจรรย์ที่เหนือความคาดหมายของมนุษย์เราเสมอ

 

แหม คนโดนครูตีได้ดีทุกคนนะจะบอกให้

 

ถ้าพี่โดนครูตีเเล้วผมละโดนท่านว่าทุกที อิๆๆ พวกพี่นะโชคดีได้ใกล้พ่อครูส่วนผมคงได้เเต่นั่งมองพ่อเเก่ต่างหน้าทุกวัน

 

ท่านใดอยากสนทนาหรืออยากทราบข้อมูลต่างๆ เยี่ยมชมได้ที่นี่ครับ
http://www.monnut.com/board/index.php

 

ส่วนหนึ่งของผลงานพ่อครูที่ผมเองตั้งไว้บูชาที่บ้านด้วยความเคารพยิ่งขออนุญาติลงเพื่อเผยเเพร่ผลงานครู

 

พ่อครูท่านปั้นรูปนี้ด้วยตัวท่านเองสร้างไม่กี่องค์เห็นว่าตอนนั้นสร้างเพียง5องค์ถอดมาจากวัสดุพิเศษที่ทนมากเท่านั้นเองผมว่าภาพนี้เหมือนให้คติว่าคนเราเสมือนหนึ่งโลกเเห่งละครเปลี่ยนบทบาทให้เหมาะสมกับกาลเวลาก็แล้วกันภาพนี้ถืออย่างยิ่งว่าเป็นมงคลเพราะเป็นครูซ้อนครูคือครูย่อมมีปรมาจารย์อีกทีครูดีศิษย์ดียิ่งอวยชัย

 

หมอชีวกโกมารภัจน์สร้างจากผงไม้จันหอมซึ่งท่านอาจารย์ปั้นเองไว้1คู่ซึ่งท่านเองให้มาทั้งสององค์
ให้ตอนสอบ....ติด

 

ผลงานพ่อครูส่วนเดียวนะครับ

 

พระกริ่งพุทธโลกาจารย์พระกริ่งที่สร้างเพียง19องค์ที่ใช้พระกริ่งวัดสุทัศน์ของสมเด็จพระสังฆราชเเพใส่เป็นชนวน1องค์

 

เล่าเรื่องแปลกที่เรือนพระภรตมุนี

เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวผมเองครับแถมยังมีประจักษ์พยานเพียบ

เรื่องที่เกิดขึ้นนี้เป็นเรื่องที่เชื่อว่า คุณย่าวันทองท่านทักผมครับ

มีอยู่ว่า กลางวันของวันเสาร์อันเป็นวันที่ทุกคนมารอสวดมนต์เย็นร่วมกัน

ในขณะที่ทุกคนกำลังนั่งสนทนากันอยู่ ซึ่งตอนนั้นพ่อครูท่านก็อยู่ด้วย

ก็มีเสียงดังขึ้นกลางวง เรียกว่าดังขึ้นบนเรือน ค่อนข้างชัดว่า "คุณไก่ขา"

ผมเองก็ได้ยินแต่ไม่มั่นใจ จนกระทั่งพ่อครูท่านกระทุ้งว่า คนเรียกเธอแน่ะ ไปดูซิว่าใครเรียกผมจึงรีบลุกออกไปอย่างงๆ

แต่ก็ต้อง งง มากขึ้นเพราะด้านหน้าเรือนมีญาติโยมสองสามคนคุยกับหลวงพี่อยู่

ส่วนด้านล่างไม่มีใครอยู่เลย

ในใจคิดว่าหรือจะเป็นคนที่อยู่บนเรื่อนหว่า ก็ไปเรียนพ่อครูว่าด้านนอกและด้านลางไม่มีคน

พ่อครูท่านว่าสงสัยงานนี้คุณย่าวันทองท่านน่าจะทัก เพราะเสียงมันดังมาจากตู้ที่วางหัวโขนคุณย่าวันทองนันแหละ

เรื่องนี้เป็นเรื่องแปลก เกิดขึ้นกลางวันแท้ๆ คนได้ยินก็มาก และตั้งแต่นั้นผมจะต้องซื้อพวงมาลัยมาถวายคณย่าวันทองบนเรือนภรตมุนีเสมอเลยครับ

 

วัตถุมงคลรูปพระพิราพเนื้อผงพิมพ์สี่เหลี่ยมผืนผ้า ที่มีการแจกในงานไหว้ครูพระเครื่องไทย ที่ห้างพันทิพย์งามวงศ์วาน (เมื่อ 3-4 ปีก่อน) เป็นของที่จัดสร้างโดยพระอาจารย์ศิริพงศ์หรือเปล่าครับ






รูปแบบเดียวกันกับภาพนี้ครับ แต่เป็นเนื้อผงออกสีขาวมากกว่าเหลือง มีมวลสารคล้ายผงเกสรประปราย ด้านหลังมีคำว่า ขอคุณครูจงรักษาให้ข้าพเจ้าอยู่เย็นเป็นสุข

 

วัตถุมงคลรูปพระพิราพเนื้อผงพิมพ์สี่เหลี่ยมผืนผ้า ที่มีการแจกในงานครอบครูฯที่ห้างพันทิพย์งามวงศ์วาน (เมื่อ 2 ปีก่อน) เป็นของที่จัดสร้างโดยพระอาจารย์ศิริพงศ์หรือเปล่าครับ

มีรูปให้ดูรึเปล่าครับ

 

ต้องเห็น ของจริงค่ะ

 

วัตถุมงคลรุ่นเก่าๆพระอาจารย์ ศิริพงศ์