ลำนำเพลงรักของนักกลอน

อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณธานินทร์และเพื่อนๆทุกคน
ติงชอบภาพและข้อความทางธรรมที่ลงมากค่ะ
แต่บางทีก็คิดว่า
การลงภาพแบบนี้ ซึ่งเป็นภาพที่มีขนาดใหญ่
จะทำให้เพื่อนๆอ่านยากและเป็นการรบกวน
ในกรณีที่อินเทอร์เน็ตมีความเร็วช้าหรือเปล่า
จะทำให้โหลดช้าค่ะ
แล้วก็เปลืองพื้นที่เว็บ
แต่ถ้าคิดถึงธรรมะที่ได้รับ ก็สุดคุ้มค่ะ
ดีใจที่ทราบว่าคุณธานินทร์ชอบนะคะ

 

บุญกุศลนั้นก็ไม่ใช่อื่นไกล ก็ได้แก่ทานบารมี ศีลบารมี ภาวนาบารมี นี้แหละ ทานก็รู้อยู่แล้ว คือการสละหรือการละการวาง
ผู้ใดละมาก วางได้มาก ก็เป็นผลานิสงส์มาก ผู้ใดวางได้น้อย ละได้น้อย ก็มีผลานิสงส์น้อย

หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

 

การบำรุงรักษาสิ่งสิ่งใดๆ ในโลก...การบำรุงรักษาตนคือใจ เป็นเยี่ยม
จุดที่เยี่ยมยอดของโลกคือใจ ควรบำรุงรักษาด้วยดี ได้ใจแล้วคือได้ธรรม
เห็นใจแล้วคือเห็นธรรม รู้ใจแล้วคือรู้ธรรมทั้งมวล ถึงใจตนแล้วคือถึงพระนิพพาน

ใจนี้ คือสมบัติดันล้ำค่า จึงไม่ควรอย่างยิ่งที่จะมองข้ามไป
คนพลาดใจคือคนไม่สนใจปฏิบัติต่อดวงใจดวงวิเศษในร่างนี้
แม้จะเกิดสักร้อยชาติพันชาติ ก็คือผู้เกิดพลาดอยู่นั่นเอง

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

 

พระพุทธเจ้าทรงสอนว่า คนเรานี้ต้องรู้จักรักตัวเอง
ตัวเองนั้นแหละ ที่ควรรักที่สุด
รักตัวเองในที่นี้คือ รู้จักเมตตาแก่ตัวเอง
อะหังสุขิโตโหมิ ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ถึงสุข

แต่ไม่ใช่ว่าให้เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้
เมตตาแก่ตัวเองก็คือ รู้จักรักษาจิตใจของตัวเอง
ให้มีความสุข เป็นคุณภาพของจิตใจที่ดี

ส่วนขี้เกียจ ขี้ฟุ้งซ่าน ขี้น้อยใจ ขี้อิจฉา ขี้กลัว ขี้โกรธ
ขี้เหนียว ฯลฯ "ขี้" ทั้งหลายเหล่านี้ ทำให้ใจเป็นทุกข์
เพราะฉะนั้น สิ่งที่เราต้องเริ่มต้นทำก่อนก็คือ
เรามีความเมตตาแก่ตัวเอง รักตัวเองอย่างถูกต้องไหม

พระอาจารย์ มิตซูโอะ คเวสโก