ลักษณะ ความรู้ขั้นโลกุตระ..ที่ควรสังเกตุ

แม่งเครืองหน้าแต่ละคนปลาดุํกชนเขือน55

 

ลบแล้วท่านดีเจ

 

เมื่อก่อนผมยกอ้างบ่อยนะครับพระสูตรนี้ ผมเนี่ยแฟนพันธุ์แท้เลย คนในห้องอภิญญาฯน่าจะพอรู้กันดีอยู่ คุณมาใหม่อาจจะยังไม่รู้เอง

กระบวนการดับทุกข์น่ะมันทางเดียวกันหมดแหละครับ ไม่ว่าคุณจะขึ้นต้นด้วยอะไร ถ้ารู้จักแล้วจับปรับแก้ได้หมด ว่าแต่ผู้นั้นรับฟังด้วยดีครับ ก็อุตส่าห์เคลียร์จอกแหน ปรับกระบวนทรรศน์ให้เห็นส่วนไหนเป็นส่วนไหน พอเป็นทางลงรอยกันได้บ้างแล้วเนาะ ก็ยังไม่อยากจะเข้าใจ 55 ก็เอาที่สบายใจแล้วกันครับ

 

ผมว่าความเห็นของคุณมันดูข้างๆคูๆยังไงก็ไม่รู้นะครับ แปลว่าไม่เคยเห็นกริยาจิตจริงๆทางด้านนามธรรมเลย ได้แต่วิแคะเอา ออกแนวๆมิจฉาทิฏฐิด้วย อย่าทำแบบนั้นเลย

 

มาดูนะ
..........
เมื่อสติตื่นเต็มที่ จิตก็เป็นฌานสี่อัตโนมัติ แม้ทำงานทำการอยู่..

ลูกกลมๆที่อยู่ในท้อง หรือ เรียกว่าฐานจิต เต้นแรงแทบระเบิด ตอนนั้นแหละ จิตวิวัฏ สลัดคืนไม่เหลือ

พิจารณาธรรมข้อไหน ก็ ขาดปึ๋งๆ ด้วยปัญญาอันยิ่ง

ไม่มีมารู้เฉยอย่างเดียว
.......

มาดูต้น บริบท สติตื่นเต็มที่
จิต จะ เป็น ฌาน โดยอัตโนมัติ เรียกได้เลย ลักขณูปนิชฌาน
แม้ สติพระโสดาบัน ยั่งไม่ตื่นเต็มที่ เป็นแค่เพียงเล้กน้อย
ยังมีปฐมฌานเป็นบาทฐาน เพียงแต่ ว่า เป็นฌานในอริยมรรค
ไม่สามารถน้อมมา หรือสั่งได้ แต่จะเกิดจาก
สติที่ผ่านการอบรม ที่เคยทำมาอย่างไรให้มี
ก้ทำด้วยการอย่างนั้น

แม้เพียงสติที่เล้กน้อย ยังไม่ต้องถึงพระโสดาบันหรอก
แค่ลงสติปัฏฐานให้เป็น แยกรูปนามปริเฉทได้ ไอ้อาการ
ที่เรียกว่า ลูกกลมๆที่อยู่ ในท้อง มันไม่มีหรอก มันแตกกระเจิงไปแล้ว

เหลือแต่เพียง ยุบยิบ ที่มันเหมือนรู้สึกที่ทรวงอก
อันนี้เรียกว่า สติเริ่มตื่น เพียงแต่ไม่เต็ม
ถ้าเป็นระดับ ข้ามโครตไปแล้ว ก้จะเป็นอย่างหลวงพ่อเยื้อน ที่เพิ่งภาวนาได้วันเดียว จิตตื่นข้ามโครต เพราะไม่เคยได้ยินได้ฟังได้เรียน จึง แปลกสำหรับท่าน มันจะยุบยับยุบยิบ
บริเวณทรวงอก ไม่ใช่ อาการก้อนกลมๆ

หากเริ่มมีอาการยุบยัุบยุบยิบ ที่ทรวงอก
มันเป็นอาการ ของสติที่ถูกต้อง
ที่เริ่มเกิดขึ้นสำหรับคนภาวนา

ฉะนั้น หลวงปู่ดุลย์ จึงให้ ท่านภาวนาต่อเพื่อ ให้สติตืนได้เต็มที่

ทีนี่ จะป่วยการไปใย

แม้ในสติเพียงเล้กน้อยในพระโสดาบัน
อาการก้อนกลมๆ มันก้กระเจิงโดย ไม่มีใครบอก

ถ้า สติตื่นเต็มที่ มันจะขนาดไหนไม่ต้องพูดถึง


ยกตัวอย่างบริบทของ บิ๊กแฟนต้า

อันนี้ ใช้ได้ มันต้องยันพวก ตอแหลแบบนี้

" มันจะไม่มีอาการกระเพื่อมใดๆเกิดขึ้นที่จิตแล้วค่ะ เพราะสติตามจับดับ จับโยนหมด ไม่ทันได้มีการสร้างแรงกระเพื่อม มันกลายเป็นจิตตั้งอยู่วางเฉยกับสภาวะรอบตัว"

สติที่เป็นอัตโนมัติ ที่เกิดขึ้นครั้งแรก ผลมันจะออกมาแบบนี้
เรียกว่า รู้เท่าทันอารมณ์ มันจะปล่อยวางด้วยตัวมันเองโดยไม่มีอะไรค้างเติ่ง โดยอัตโนมัติ

ส่วนในบริบท ที่ยกมาข้างต้น จุดบอร์ด
ไม่ได้อยู่ที่ บริบทแรก
แต่จุดบอร์ด มันอยู่ที่บริบทหลัง
"
แม้ทำงานทำการอยู่..

ลูกกลมๆที่อยู่ในท้อง หรือ เรียกว่าฐานจิต เต้นแรงแทบระเบิด ตอนนั้นแหละ จิตวิวัฏ สลัดคืนไม่เหลือ

พิจารณาธรรมข้อไหน ก็ ขาดปึ๋งๆ ด้วยปัญญาอันยิ่ง

ไม่มีมารู้เฉยอย่างเดียว"

มันฟ้อง หงายแมว อาการพวกนี้มันหายวิวัฏไปตั้งแต่ขณะจิตแรกแล้ว ไม่มีมามงมามัวรอ

ส่วนที่กระร่อน อธิบาย เพราะกระร่อน ยังไม่เคยพบ
สติที่ตื่น
สติที่ตื่น แม้ยังไม่เต็มมันจะลงปัจจุบันอย่างเดียว ไม่มีลำหน้าหรือล้าหลัง แต่ ลงปัจจุบัน เรียกว่า รู้เท่าทัน ในขณะจิต

อาการรู้ก่อนเหตุ ก็ไม่มี มีแต่รู้เท่าทันจิต รู้เท่าทันอารมณ์จิต

วิปัสนายานิก จะไม่ค่อย หลงไปกะพวกผี
พวกหลงกะพวกผี คือพวก ภาวนาแล้วจม ไม่ข้ามนิมิต
ฌานไม่เคยสัมผัส อยู่ เพียง อุปจาระสมาธิ ข้ามนิมิตไม่พ้น
มันถึงกลายเป็น พยาทำ พยาแถ

มันถึงเดาไปเรื่อย ไม่มีอะไรแม่น

 

ผมว่าน่าจะอ่านเจอบ้างนะท่าน ไม่ทราบว่าท่านอ่านเจอตรงไหนว่าผมใช้วิธีกระจายผัสสะ เพราะตอนหลังนี้มาไม่ได้พูดถึงเลยนะท่าน

 

กิริยาจิตทางด้านนามธรรมใครเป็นผู้เห็น
มิจฉาทิฏฐิคือเห็นไม่ตรงตามความจริง
ความเห็นผมเห็นผิดจากความเป็นจริงตรงไหนคับ
ผมว่าคุณต่างหากที่มิจฉาทิฏฐิ

 

ก็เป็นตัวของตัวเอง เข้าใจแบบไหนก็พูดแบบนั้น ไม่จำเป็นต้องไปอ้าง ถ้าไปอ้างบางทีกลายเป็นไปกล่าวตู่แบบประเภทคิดเองเออเองแบบนี้ก็ไม่ควรทำครับ

 

ยินดีที่สนทนากันท่าน ถ้าท่านไม่จี้ผมคงไม่ได้แจงอะไร แค่บอกลอยๆท่าน ผิดถูกก็ตามความเข้าใจนะท่าน

ในอภิญญาสมาธิไม่รู้ไปกระทู้ไหนหน้าไหน ลองอ่านอันนี้มรรคลงกันหรือไม่กับท่าน

 

เป็นตัวของตัวเองตามนั้นท่าน แต่เจตนาไม่กล่าวตู่แน่นอนท่าน

 

มิจฉาทิฏฐิคือพวกที่ชอบหลงตัวเอง บางทีก็หลงความรู้หลงในสิ่งที่ตัวเองรู้ บางทีความรู้นั้นอาจจะถูกอาจจะดี แต่คนที่หลงความรู้ที่ว่าดีๆนั้นแหละ พวกที่ยึดมั่นถือมั่นแต่ความคิดของตนนั่นแหละ คือพวกที่ยังเป็นมิจฉาทิฏฐิอยู่

 

มิจฉาทิฏฐิดูที่เหตุผล
เหตุผลที่คุณยกมาไม่สามารถหักล้าง
เหตุผลที่ผมยกมาได้
คุณก็กล่าวหาว่าผมหลงตัวเอง
มันแสดงให้เห็นว่าคุณเริ่มไม่มีเหตุผล
คุณรู้สึกตัวบ้างไหมคับ

 

เรื่องที่กำลังถามเป็นสัญญาและเป็นสังขาร
และเป็นธรรมเมา
ทั้งหมดคับ

 

ตอนนี้ท่านธรรมแท้มีสัญญาไหม
ถ้าตอบว่าไม่มียิ่งกว่าธรรมเมาอีกนะคับ

 

รูป 1นาม4( เวทนา สัญญา สังขารวิญญาณ)
เป็นสิ่งปรุงแต่งเกิดเองดับเอง
ถ้าไปยึดมั่นถือมั่น ก็เป็นเรื่องเป็นราว
โต้แย้งไม่จบ
ถ้าปล่อยให้เกิดดับตามธรรมชาติ
(ตามเหตุปัจจัย)ก็ไม่มีปัญหา
ไรต้องมาโต้แย้ง
(แต่ถ้าสนทนาธรรมะแบบทางโลกก็โต้กันไป
เพื่อแลกเปลี่ยนกันไปแบบไม่มีจบคับ
เพราะภูมิจิต ภูมิธรรมยังไม่ได้อยู่ระดับเดียวกัน)

 

ยอมรับตามความจริงปัจจุบันมันก็จบคับ
ไม่ยอมรับตามความจริงปัจจุบัน
มันก็จะโต้แย้งไปเรื่อยๆ
ภูมิจิตระดับไหนยอมรับความจริงปัจจุบัน
มันก็จบมันก็ยุติไม่มีโต้แย้งคับ
การยอมรับตรงๆ
คือการทำให้การโต้แย้งหมดไปคับ

 

บ่องตง ส่วนตัวก็งงที่คุณอธิบายคุณ Tboonเหมือนกันนะ

ที่บางตอนคุณบอกเห็นธาตุกระทบกันแค่นั้น อันนี้เรียกอาการจิตเห็นจิต เป็นตัวปัญญา แบบพระท่านอธิบาย ขั้นนี้กำหนดอะไรไม่ได้ จิตเดินวิปัสสนาเอง แต่เป็นพักๆ ไม่ทุกขณะจิตตามความสามารถเรา มีหลายคนในนี้ทำได้อยู่นะ




ปล. ต้องเป็นการกระทบที่จิตเห็นจิตจริงๆ นะ ถึงเป็นตัวปัญญา แต่ถ้าคอยไปนึกถึงสภาวะนั้นที่เคยเกิดในอดีต (สมุทเฉท)แล้วพยามเอามาระลึกรู้อารมณ์สุขทุกข์ปัจจุบันให้ใกล้เคียงสภาวะในอดีต อันนั้นคือหาใจไม่เจอ

 

ไม่มีอะไรท่านปวี ทุกอย่างอธิบายจบไปในโพสแรกที่คุยกับท่าน Tboon แล้วท่าน ท่านTboon เห็นว่าการเดินมรรควิธีที่ผมเลือกปฎิบัติส่วนตัวคือการ "กระจายผัสสะ"นั้น ยังมีการเข้าไปแทรกแซงจิต แบบเป็นการให้จิตคิดตาม ท่านTboon น่าจะมีเจตนาแนะนำทางที่ถูกให้ผมน่ะท่าน

มารู้เจตนาท่าน Tboon ก็โพสท้ายๆ ผมเลยต้องหยิบ สมุทเฉท มาให้ท่านTboon ดูว่า ตอนที่เห็นธรรมผมเองก็ใช้ "ความตั้งมั่นจิต เพื่อเห็นสภาพธรรมจริงตรงหน้า" และรับผลมันมาแล้ว ... เลยเข้าใจท่านTboon ว่ามีเจตนาดี และที่พยายามชี้ให้ผมดู... และนั่นก็ตรงทางด้วยท่าน เพราะจะเห็นธรรม เมนหลักก็คือตรงนี้ จับจุดถูกได้ วิธีการอะไรก็เป็นเรื่องรองไปเลย ตามจริตแต่ละคนไป ไม่มีถูกผิดท่าน

แต่การปฎิบัติต่อของผม ผมเลือกใช้วิธีต่างไปจากเดิม ผมไม่ได้เข้าไปดูจิต เพื่อให้เห็นว่า แม้จิตก็ไม่เที่ยง... แต่ผมใช้วิธีกระจายผัสสะ ตัดภพชาติในตัวจิตเลย เหมือนคนพยายามทิ้งของ หยิบออกวันชิ้น สองชิ้นแบบนั้นท่าน... ผมโฟกัสไปที่การชำระอาสวะกิเลสมากกว่า ไม่ได้โฟกัสที่ สมุทเฉทครั้งต่อไป... นิสัยผมขี้เกียจ ชอบอะไรง่ายๆ สบายๆ ไม่อยากมาตามเห็นจิตเป็นตัวทุกข์ แต่เลือกทิ้งไป ณ ตอนนี้เลยท่าน

 

พึ่งได้อ่าน ถ้าจะให้ผมวิเคราะห์ ความเห็นส่วนตัว ลักษณะที่คุณเป็น ผมว่ามันเกิดจากเราหลงความคิด เรารู้ไม่ทันความคิดปรุงแต่งของเราเอง ฟังไปคิดตามไป แล้วก็อินไป แบบดูหนัง หนังฮาก็ฮาตาม หนังเศร้าก็เศร้าตาม หนังลุ้น แอคชั่นก็แอคชั่นตาม มีคนดูซีรี่ย์เรื่องพระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก แล้วเกิดศรัทธาขึ้นมาก็น่าจะมีไม่น้อยเลย

จะแปลกอะไรความคิดย้อมจิตได้ ขณะเดียวกันจิตก็ปรุงความคิดขึ้นมาตามอารมณ์หรืออาการของจิตได้เหมือนกัน คล้ายๆคำว่า กิเลสปรุงแต่งจิต หรือจิตปรุงแต่งกิเลส เป็นได้ทั้ง 2 ทิศทาง กิเลสตีให้เป็นความคิด คิดอย่างคนมีกิเลส หรือคิดจนเกิดกิเลส เป็นไปได้ ไม่ต่างกันเลย อยู่ที่เราปรุงไปทางด้านไหน ปรุงไปทางกุศลก็ได้ อกุศลก็ได้ เหตุใหญ่มาจากความไม่รู้ อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขารฯ เราไม่ทันสังขารก็ยาวเป็นเรื่องปกติธรรมดา ไม่ทันตั้งแต่แรกก็เลยเป็นเรื่องมาไกลถึงขนาดนี้ แล้วแต่คุณนะจะเชื่อหรือไม่ ไม่ได้ห้ามครับ

 

อาจจะเป็นกิเลสอย่างท่านว่าก็ได้ หรือเป็นความหลงคิดว่าบรรลุธรรมก็เป็นได้ตามคนจะเห็นกันไปท่าน แต่ผมย่อมรู้สภาวะจิตตัวเองท่าน ...