ระวังมนุษย์ ดร ครับ

อยากรู้ว่าในรายชื่อผู้มีบุญมีใครโทรหรืออีเมล์ตามที่เขาอ้างบ้างไหม

ส่วนตัวไม่มีเรื่องอันใดที่จะต้องโทรหรือปรึกษาหาความรู้จากท่านผู้นี้เลย

วิธีทดสอบพุทธคุณพระเครื่องของผมก็มี ไม่ต้องนั่งเข้าญาณ ซึ่งจะจริงหรือไม่อุปทานก็ไม่รู้ แขวนใช้เลยนี่แหล่ะชัวร์สุด

 

ผมก็คิดแบบพี่ทอดาว คนศึกษาพระด้วยหลักตำราพระแท้ ใครจะโทรไปปรึกษาพูดคุยกับพวก ที่ใช้อย่างอื่นคิด

 

ด้วยความเคารพนะครับ คุณพระเอกคงต้องเลือกข้างแล้วละครับ เข้ามาเพียงเพื่อเขียนอะไรทำนองนี้คงไม่ดีแน่นอน ถ้าเห็นด้วยกับคนที่ต่อต้านพระวังหน้าก็แสดงจุดยืนชัดเจนแบบพวกผม แต่ถ้าอยู่ข้างพระกุวังหน้า ก็ลุยมาเลยครับ ถ้าไม่อย่างนั้นไม่มีประโยชน์ที่จะเข้ามาเขียนอะไรแบบนี้ ด้วยความเคารพนะครับ ผมกับคุณพระเอกไม่ได้มีอะไรที่จะต้องทะเลาะกัน แต่พวกผมไม่ได้แสดงจำอวดให้คุณดู แต่สู้กับไอ้พวกขายของเก๊หลอกลวง ซึ่งทำกันมาตลอด ตั้งแต่2006

 

มหากาพย์พระฝีมือผีภาคนี้ ด็อกแกอ้างว่ามีญาณวิเศษติดต่อพระเบื้องบนได้ พวกเรายังพอจะโต้แย้งแกได้ ถ้าภาคต่อไปด็อกแกเกิดอ้างว่า เป็นปางอวตารภาคหนึ่ง ของสมเด็จฯโตขึ้นมาเมื่อไหร่ พวกเราคงหมดทางโต้แย้งแกไปเลยนะครับ เพราะคราวนี้สมเด็จฯมาเองเลย:'''(

 

เรื่องแขวนพระมีเรื่องเล่าน่ะครับ

อันนี้เรื่องจริงประมาณ เกือบ สี่สิบมาแล้ว คุณแม่ผมท่าน เป็นหมอ ทำงานที่ศูนย์บริการโลหิต แห่งชาติ เสาวภา ยุคนั้นประมาณ พ.ศ. ๒๕๑x และ ตอนนี้ท่านอายุ ๙๓ ปี ยังมีชีวิตอยู่

หน่วยงานยังไม่ใหญ่มาก ทำกันหลายหน้าที่แบบช่วยกัน คนมาบริจาคโลหิตเยอะ บางทีแน่นห้อง การตรวจกรุ็ปเลือดสมัยก่อน (ยังไม่ตรวจเอดด์ เพราะยังไม่มี case ) จะต้องใช้เข็ม คม จิ้มที่นิ้วครับ แล้วเอาแผ่นแก้วไปแตะเลือด เอาไปตรวจในห้องแล็บว่ากรุ็ปอะไร

คนที่จิ้ม นิ้ว จะเป็นพยาบาล หรือ ผู้ช่วย เจ้าพนักงาน เด็กสาว หน้าตาจุ๋มจิ๋มหน่อย ...แหะ ๆ และคนที่มาบริจาค ในยุคนั้น ผมจำได้ มีทหารเยอะ เป็นนักเรียน เตรียมทหารก็มี เตรียมนายร้อยก็มี เพราะคนหนึ่งมาจีบน้าสาวผม แต่งงานกันมาจนลูกโตบัดนี้ มียศใหญ่โตพอสมควร

วันหนึ่งคุณแม่ผมเดินตวจห้องบริจาคเลือด ตามหน้าที่ปกติ พยาบาลคนหนึ่งเรียกท่าน

คุณหมอค่ะ

คุณแม่ผมก็เดินไปถามว่า ทำไม

พยาบาล : พี่คนนี้ หนูเจาะเลือดไม่ได้ค่ะ

พี่คนนี้เป็น นายทหารประทวน ยศ นายสิบคนหนึ่ง อายุประมาณ สามสิบต้นๆ หน้าตาดี นั่งยิ้มอยู่

คุณแม่ : ทำไมล่ะ

พยาบาล : หนูแทงแล้วมันแทงไม่ได้ค่ะ

คุณแม่ผมหันไปมองผู้หมู่ ท่านก็นั่งเฉยๆไม่ว่าอะไร ยิ้มๆอยู่

คุณแม่ : งั้นชั้นทำเอง

คุณแม่ผมคว้าเข็มใหม่ แอลกอฮอล์ เช็ดที่นิ้วผุู้หมู่หนุ่ม แล้วจิ้ม ปกติ เข็มคมมาก ( จะมีแผนกต้มเข็มฆ่าเชื้อ แล้วลับเข็มน่ะครับ รับรองคมแหลม ยุคนั้น ยังไม่มี ประเภท เข็มใช้แล้วทิ้ง ) แต่เข็มจะคมมาก แค่เบาๆก็ เลือดไหลทุกคน แต่อาจจะไม่ไหลมากขึ้นอยู่กับคน บางคนเลือดน้อย บางคนไขมันมาก ต้องบีบให้เลือดมันไหลพอที่จะหยดลงบนแผ่นแก้วได้

คุณแม่ผมจับนิ้วผู้หมู่ไว้ แล้ว แทงเข็มดู ปรากฎว่าลื่นๆไป ลื่นๆมา แทงหลายครั้ง ยังเจาะไม่เข้า คุณแม่ผมเป็นคนเชื่อ เรื่องเครื่องรางของขลัง เลย ท่านสงสัย เลยหยุดแล้วถามผู้หมู่ว่า ห้อยพระไหมค่ะ

ผู้หมู่พยักหน้า ห้อยครับ

งั้นถอดก่อน

ผู้หมู่ ถอดสร้อยในคอออกวางบนโต็ะ เป็นพวงใหญ่ คุณแม่ ผมประมาณว่า เกือบ ยี่สิบกว่าองค์ ยุคนั้น ทหารยังรบกับ ผกค อยู่น่ะครับ ทหารจะห้อยพระเครื่อง เครื่องรางเพียบ

ที่จิ้มฉึกเดียว เลือดไหลจู๊ด ที่นี้ ฮือฮากันทั้งห้อง ทั้งหมอ ทั้งพยาบาล ทั้งคนมาบริจาคเลือด เข้ามามุงกันใหญ่

คุณแม่ผมรีบถาม ( ก่ะว่าจะมาบอกผมทีหลัง เพราะท่านรู้ว่าผมชอบทางนี้ ) องค์ไหนค่ะ ( องค์ไหนที่เหนียว ) เพราะมีเยอะหลายองค์เหลือเกิน จะไปบอกลูกชายมันหน่อย

คราวนี้ ผู้หมู่หยุดยิ้ม หัวเราะแหะๆ ตอบว่า

ไม่ทราบครับ ผมเลยต้องห้อยทั้งพวงนี่แหละครับ

เลยฮากันทั้งห้อง

จบข่าวครับ

สรุป เรื่องเหนียวมีจริง เหนียวแม้กระทั่งเข็มคมๆ คนเป็นหมอ พยาบาล เจาะเลือดทหารตำรวจมาในยุคนั้น ต้องเจอกันบ้างเพราะกลุ่มนี้ จะห้อยพวก พระเหนียวๆ ในยุคนั้น หลวงพ่อทางเหนียวๆจะดังครับ เช่น หลวงพ่อแดง หลวงพ่อ เต๋ หลวงพ่อเงิน หลวงพ่อจง ( พึ่งล่ะสังขารเมื่อเทียบกัน พ.ศ.นั้นๆ )

 

สวัสดีครับพี่ๆ ของผมก็เหนียว เหนียว หนี้ หนี้ไม่หมดซะที ไม่รู้จะเหนียวไปถึงไหน แหะๆ

 

มีเรื่องเล่าอีกเรื่องครับ หลายปีก่อน อากงของเพื่อนผมไปตรวจเลือดที่โรงพยาบาลบำรุงราษฏร์ นางพยาบาลเอาเข็มแทงที่แขนอากง แต่ปรากฏว่าแทงไม่เข้า อากงจึงถอดพระในคอออก ปรากฏว่าเข็มแทงเข้าครับ ผมเองไม่ทราบว่าเป็นพระอะไรแต่เพื่อเล่าให้ฟัง ไม่กล้าไปขออากงดู ปัจจุบันก็คงไม่ได้ดู เพราะอากงเสียไปหลายๆปีแล้ว มีหลานสาวอากงที่เป็นน้องสาวของเพื่อก็เป็นคนพาอากงเข้าไปในห้องเจาะเลือด ก็ยืนยันว่าจริง แต่ไม่ได้สนใจอะไรพิเศษ เพราะไม่ได้สรนใจเรื่องพระเครื่องหรือของขลังตามประสาวัยรุ่นที่นิยมนักร้องนักแสดงมากกว่า ก็น่าแปลกดีครับ และที่น่าแปลกคืองานอากงที่ว่านี่ตอนเอาศพไปไว้ที่เมืองกาญฯ เกิดรถชนรถบัสที่บรรทุกศพอากง ปรากฏว่าหวยออกเลขท้าย รถชนกันที่แยกก่อนถึงแยกบ้านโป่งครับ น่าแปลกดี ผมเชื่อว่าของจริงมีแน่ แต่ไอ้ที่เอามาหลอกขายอ้างเทวดาฟ้าดินนั้นของปลอม

 

จะช้าอยู่ทำไมล่ะ วันไหนเห็นท่านด๊อกห้อยพระเดินอยู่ก็ลองดูแค่สั่งสอนก็พอว่าจะมีพระพุทธคุณหรือไม่ตามที่พูดไว้หรือไม่

 

พี่ศุภฤกษ์โหดมาก อุอุ

 

เป็นวิธีตรวจสอบพุทธคุณอย่างง่ายๆของพี่ศุภเขาครับพี่ทอดาว

 

น่าจะลองดูซักทีก็ดีเหมือนกันนะครับพี่ แต่ต้องทดสอบพุทธคุณตอนไม่มีพยานครับ สมัยนี้ก็กล้องวงจรปิด เพราะถ้ามีพยานรู้เห็นเสียเงินเยอะครับ ท่านอัยการสมัยก่อนสอนไว้ว่า ถ้าอยากเป็นพระเอก ก็เสียเงินเยอะ คือทำอะไรให้มีคนดูเยอะ ๆ แบบพระเอกนี่แหละครับ ถ้าทำเป็นแบบผู้ร้าย คือไม่มีพยานรู้เห็น หรือแอบ....ให้เป็นไข้โป้ง อย่างนี้แหละครับเสียเงินน้อย แค่ค่าน้ำร้อนน้ำชาก็จบแล้วครับ แบบนี้

 

เหรียญหมูไฟเปล่าครับ เคยอ่านเจอ แต่ไม่รู้วัดอะไรยังอยากมีเลย พี่มันตรัยอยู่แถวบ้านโป่งหรอครับผมผ่านหนองโพบ่อยวิ่งแถวนั้น

 

ไม่ใช้กำลังกันครับ...แหะๆ ใช้หลักการฑูต บนพื้นฐานของความจริงครับ ไม่มีใครเจ็บตัว

 

ใจเย็น ๆ ครับ
บางคนไม่อยากแสดงตัว
บางคนก็อยู่ในกลุ่มผู้สังเกตุการณ์
บางคนก็กำลังเก็บข้อมูล
ก็สุดแท้แต่ใจอย่าพึ่งบังคับใครให้เลือกข้างเลย

 

ผมไม่ได้โทรฯหรืออีเมล์ไปปรึกษาหาความรู้จอมปลอม จาก ดร. "ยาน" เก๊

เพราะคงไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรนอกจากความเพ้อเจ้อครับ

 

ผมก็ไม่ได้โทร.หรืออีเมล์ไปหา เพราะความรู้น้อยไม่กล้าเข้าปรึกษาผู้มีภูมิปัญญาอย่างท่านด๊อกเตอร์

 

อ่านครบ 10 หน้าตาแฉะเลย...กราบคาราวะ...พี่ๆทุกท่าน..ทั้งพี่เสาวภา..พี่กำธร..พี่supparerk..พี่คนปั้นพระ...มันคันมือครับ..555..ไหนๆก็แล้วกราบท่าน ดร. ช่วย
ใส่ผมเป็นตัวสำรองของทีมด้วยเลยละกันครับ..อ่านบทความแล้วนึกถึงภาพ...วันเสาร์ อาทิตย์ ที่พ่อต้องใช้ให้ไปซื้อเนื้อเค็มตากแห้งในสนามหลวง..แล้วเลาะไปหน้าวัมหาธาตุ
...ผ่านแผงตาโย่งหัวมุม...ผ่านท่าพระจันทร์ไปท่าพระอาทิตย์..ระหว่างทาง...ก็จะมี
แผงจรขายพระเต็มไปหมด ผมรู้ได้เลยว่าพวกเค้าค้าขายหาเลี้ยงชีพ...แต่มั่นใจได้การศึกษาคงไม่ได้ถึงระดับ ดร. ...แต่ยุคสมัยมันไปถึงรถไฟฟ้า ...การศึกษาระดับ ดร..
.ทำไม...มันถึงงมงาย...มากมาย...ถ้าตาโย่งอยู่...พวกเราคงได้เห็น ..แฟนพันธุ์แท้.....
โย่งมหาธาตุ...+!!!!!!

 

ตาโย่ง น่าจะเข้าคู่กับลุง จวง ได้ ถ้าผมจำชื่อท่านไม่ผิด เดินเข้าท่าพระจันทร์ จะอยู่เลยปากทาง ด้านขวามือ ...แหะๆ

ส่วนตลาดนัด ที่สนามหลวงน่ะ นานมากแล้วน่ะครับ น่าจะสามสิบกว่าปี หลายคนที่เข้ามาอ่านนี่ต้องไม่เคยเห็น เป็นอะไรที่สนุกสนานมาก ถ้าตอนเด็กๆ คุณแม่จะพาเที่ยวสนามหลวง ของกินเพียบ ข้าวแช่ ข้าวแกง ก๋วยเตี๋ยว ขนม....เหอๆๆ สนุกพุงกางทุกที

ของเก็มีมานาน ใครจะเล่นก็เป็นประชาธิปไตย แต่ที่ไม่ค่อยจะเข้าใจ คือ การดึงของสูงลงมาขายของ ว่าคนทำคิดอะไรอยู่ จะดีกับตัวเองหรือไม่ ของบางอย่างมองไม่เห็นแต่ไม่ใช่ว่าไม่มี

และอย่างหนึ่งที่ผมยังไม่เคยเจอเลย คือ โรงงานผลิตพวกนี้ ใครสืบทราบว่ามีอยู่ที่ไหน ผมอยากจะไปเยี่ยมครับ ช่วยบอกกันมั่ง อยากไปดูจินตนาการ ใฝ่ศิลป นรก ให้ชัดๆตา ว่าพวกนี้ หน้าตาอย่างไร



เต้าหู้ทอด ....ก็อบมาจาก พันธ์ทิพย์ครับ

 

ขอบคุณมากครับพี่พี เล่าความหลังให้ฟัง ผมก็ทันตลาดนัดสนามหลวง ไปกินขนมจีน น้ำตาลสด ซื้อข้าวหลามมากิน ขอบอกว่าข้าวหลามแข็งมาก รสชาดไม่อร่อยเลย ผมเห็นกระบอกมันยาวว่าของบ้านผม กลับมาเตี่ยก็ด่า หาว่าโง่ไปซื้อข้าวหลามที่อื่นกินจะมาอร่อยกว่าบ้านเราได้ไง ผมก็เถียงว่าไม่ลองแล้วจะรู้ได้ไงว่าอร่อยหรือไม่อร่อย
ไอ้พวกขายพระเก๊มือผีวังหน้าอย่างท่านด๊อกอะไรเนี่ย ผมว่าธรรมดานะ ถ้าไม่แอบอ้างเบื้องสูง ก็คงไม่เท่าไหร่ ผมถึงบอกว่าเสียชาติเกิดไงครับ เพราะเกิดมาเป็นคนไทย เรียนมาก็สูง (ถ้าเป็น ดร.จริง) ไปดึงเบื้องสูงลงมาเกี่ยวข้องได้ไง เราเป็นดิน อย่างไรก็อย่าไปยุ่งกับฟ้า ถ้าไม่เชื่อท่านด๊อก ก็ลองเงยหน้าถุยน้ำลายสิครับ น้ำลายก็จะลงมาโดนหน้าท่าน ด๊อก เอง

 

ไปเป่าแป้งไหนมา

สวัสดีครับพี่ๆ ทุกท่าน พี่กำธรครับ ไปเล่นแข่งเป่าแป้งที่ไหนมาครับ ชวนพี่ ด. เขาไปเล่นด้วยซิครับ เขาจะได้รู้ว่าไหนคือ แป้งใช้ทาหน้า ไหนคือแป้งใช้ทาสำหรับ(ฮ่องกง) FooT จะได้แยกแยะออกว่าอย่าง ไหนคือนรก ไหนคือสวรรค์ ผมเคยอ่านกระทู้ท่าน ด. ครั้งหรือสองครั้ง แกบอกรู้เรื่อง เกี่ยวกับ แร่ธาตุ และมีญาณอะไรนี่แหละ ก็เลยชมไปว่า สุดยอด ขอบคุณที่นำความรู้มาแบ่งปัน อะไรบานนั้นแหละครับ พอชมก็ไม่คิดว่าแก จะเพ๊อเจ้อหลงตัวเองไปไกลถึงขนาดนี้ ทั้งที่ในใจอ่านแล้ว ตลกสิ้นดี อุปโลกตนเองเก่ง จริงๆ ว่าตูเป็นผู้รู้ มียานโทงเทง ตอนแรกเข้ามาใหม่อยู่ไม่อยากไปว่า ด. แก และก็ไม่เคยเข้าไปอ่านและสนใจอีกเลย