มีผู้กล่าวว่า ถ้าจิต เกิดความคิดอะไรขึ้นมา เกิดความรู้อะไรขึ้นมา ให้พิจารณา สิ่งนั้น

ถ้าม่ายสะกิดโพสแก้คุงการ้องก้ม่ายยาว จิงไหมฮับ ทุกข์ในอริยสัจ ผงก้จะเปงแค่ตัวปั่นเฉยๆ

 

กะถึงบอก ใครขุดหลุมก่อน ก็ตกก่อน

ปั่นเอง ตกเอง นั่นแหล่ะ

 

ที่ปวดจาย ก็เห็น ป๋า เบจิต้า นี่แหล่ะ อะซิก อะซิก

 

จารู้จายผงร่ายงายฮับ ว่าตกรึเปล่า แฮ่ๆ

 

ถึงบอกไง คนตก คนตั้งท่า คนขุด มันไม่รู้หรอก ว่าตกก่อน

 

มังแค่คำแก้เขิลของคุงป.ปราบฮับ เอาแค่เรื่องตกม่ายตกยุ่แบบนี้ พอพูดธรรมลึกๆทามมายเลี้ยวลดล่ะฮับ ม่ายเหงต่อให้ยาว ขยายให้ละเอียดล่ะฮับ

 

หรอรู้อยุ่แก่จายว่า ปังยาเราไปม่ายถึงฮับ

 

การ้องบอกดับขันธ์5 ไปรู้อริยสัจ แค่นี้ก้อตลกแล้ว ไม่เห็นคุณหมูไหม้แย้งตรงนี้เลย แต่ไปพูดเรื่องอื่นแทน

 

ผงแค่พูดลอยๆด้วยซ้ำ ม่ายด้ายอ้างองแต่แรก จิงไหมฮับ ถ้าอ่านผ่านๆก้เหมือนข้อความทั่วปายฮับ

 

คุณบอกเองว่าแก้ให้เขา แต่ปวีอ่าน แก้ไปคนละทางเลย ถ้าได้ปัญญาจริง ไม่ต้องดับขันธ์5

 

ความทรงจำหายหมดเลย สัญญาดับสนิท

 

แก้ทีละประโยคไม่ได้ฮับ เลยล้างใหม่ทั้งประโยค ตั้งแต่เหงไตรลักษณ์เลยฮับ

 

ไปลองบรรลุซักสองสามรอบแล้วเจ้จะเข้าใจ
ฤาษีสมัยเค้าขัน5ดับและถึงแสดงฤิทธ์กันได้

 

อย่างปราบบอกโพสข้างบน ปัญญาไม่มีล้ำหน้า แต่เร็วเท่าทันความคิด จิตขยับ สติเข้าไปเลย เร็วด้วย เร็วมาก ธาตุชนธาตุ จบในนั้นเลย จบแล้วคลายความยึดออกด้วย

การมีปัญญากว่าคนหมู่มากแบบคุณบอก อ่าน เขียน ท่อง จำ แบบนั้น ก็ยอมรับได้

 

ขออะไรที่เป็นรูปธรรมในการแสดงด้วย

 

ถ้าจะแก้เขียนแก้ทีเดียว แต่คุณไม่บอกตรงดับขันธุ์ ถ้าจะดับเพื่อถอยออกมาพิจารณาวิปัสสนา อันนั้นยอมรับได้ เพราะพวกจิตเข้าชานเวลาพินาไตรลักษณ์ จิตจะพุ่งมากกว่าวิปัสสนานำ (เป็นบางคน)

 

มานม่ายใช่ปังยาแบบ อ่านเขียนท่องจำจิฮับ
และเหงอริยสัจ ก้ม่ายใช่การรู้เท่าทันสภาวะเกิดดับจิฮับ

 

ดับขันธ์ ม่ายได้สำคัญตอนเหงแจ้ง ก้ม่ายจำเปงต้อง เอามาใส่ฮับ

 

สมุทเฉท เห็นเองรึยังหล่ะ

 

วิปัสสนามันกะมีฌานของมันประฌาน3อ่อน
แค่เราไม่รู้จักอย่าคิดว่าไม่มี
งั้นจะเอาอะไรปิดผัสสะอื่น