พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://palungjit.org/showthread.php?p=875698#post875698

<TABLE class=tborder id=post875698 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead id=currentPost style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 08:15 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #77 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>sithiphong<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_875698", true); </SCRIPT>
สมาชิก ยอดนิยม
สมาชิกยอดฮิต

เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 08:16 PM
วันที่สมัคร: Dec 2005
ข้อความ: 17,862 
ได้ให้อนุโมทนา 22,595 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 101,572 ครั้ง ใน 13,912 โพส 
พลังการให้คะแนน: 11973

</TD><TD class=alt1 id=td_post_875698 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
ผมเองมีพระบรมรูปรัชกาลที่ 5 ทรงผนวช(พระบูชา) ซึ่งสร้างขึ้นในปี พ.ศ.2416 กรมพระราชวังบวรวิชัยชาญ พระองค์ท่านมีพระบัณฑูรให้จัดสร้างขึ้นที่วังหน้า เพื่อเป็นที่ระลึกในวาระที่รัชกาลที่ 5 พระองค์ท่านทรงผนวช

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่บ่งบอกได้ว่า ถ้าไม่มีวาสนาบารมี แม้แต่รูปก็ยังไม่มีโอกาสได้เห็น

.

</TD></TR></TBODY></TABLE>
อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ :::เพชร:::
หึหึ ไม่มีวาสนาได้ชมแน่นอนสำหรับองค์นี้...ผมได้รับพระองค์นี้จากมหาดเล็กภายในราว ๒ ปีก่อน ต่างที่มา แต่กระแสเดียวกัน คุณคงไม่เข้าใจ และไม่คิดจะนำมาให้ชมด้วย คุณยังไม่คู่ควร คิดแต่จะส่องอย่างเดียว พุทโธ่...วาสนา...วาสนา...วาสนา
</TD></TR></TBODY></TABLE>

แล้วพระบรมรูปรัชกาลที่ 5 ทรงผนวช ต้องมีหลักฐานด้วยหรือเปล่า
ปุปุปุ เอ้ย หุหุหุ

.
</TD></TR></TBODY></TABLE>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://palungjit.org/showthread.php?p=875715#post875715

<TABLE class=tborder id=post875707 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 08:19 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #78 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>sithiphong<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_875707", true); </SCRIPT>
สมาชิก ยอดนิยม
สมาชิกยอดฮิต

เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 08:21 PM
วันที่สมัคร: Dec 2005
ข้อความ: 17,865 
ได้ให้อนุโมทนา 22,595 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 101,572 ครั้ง ใน 13,912 โพส 
พลังการให้คะแนน: 11973

</TD><TD class=alt1 id=td_post_875707 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">11982
</TD></TR></TBODY></TABLE>

<TABLE class=tborder id=post875715 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead id=currentPost style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 08:21 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #79 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>sithiphong<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_875715", true); </SCRIPT>
สมาชิก ยอดนิยม
สมาชิกยอดฮิต

เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 08:21 PM
วันที่สมัคร: Dec 2005
ข้อความ: 17,865 
ได้ให้อนุโมทนา 22,595 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 101,572 ครั้ง ใน 13,912 โพส 
พลังการให้คะแนน: 11973

</TD><TD class=alt1 id=td_post_875715 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">อ้างอิง:
<TABLE cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-BOTTOM: 1px inset">ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ sithiphong
11982
</TD></TR></TBODY></TABLE>
ต้องต่างกรรม ต่างวาระเท่านั้น

.
</TD></TR></TBODY></TABLE>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.dhammathai.org/articles/view.php?No=125

<TABLE cellSpacing=1 cellPadding=5 width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>บัวสี่เหล่า <HR width="100%" color=#dddddd SIZE=1></TD></TR><TR><TD bgColor=#ffffff>
<TABLE width="100%" border=0><TBODY><TR><TD>เรื่อง บัวสี่เหล่า

บัวสี่เหล่า คือ บัวใต้น้ำเป็นหนึ่งในระดับของสติปัญญา จากเรื่องบัวสี่เหล่า นั้นแสดงให้เห็นถึงความสามารถของคนที่เรียนรู้เรื่องต่างๆ เป็น 4 ระดับ คือ...
1.พวกมีสติปัญญา ฉลาดเฉลียว เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมก็สามารถรู้และเข้าใจในเวลาอันรวดเร็ว เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ เมื่อต้องแสงพระอาทิตย์ก็จะเบ่งบานทันที (อุคฆฏิตัญญู)
2.พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจราณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มเติม ก็จะสามารถรู้และเข้าใจได้ในเวลาไม่ช้า เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำ ซึ่งจะบานในวันถัดไป (วิปัจจิตัญญู)
3.พวกที่มีสติปัญญาน้อย แต่ เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มอยู่เสมอ มีความขยันหมั่นเพียรไม่ย่อท้อ มีสติมั่นประกอบด้วยศรัทธาปสาทะ ในที่สุดก็สามารถรู้และเข้าใจได้ในวันหนึ่งข้างหน้า เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ ซึ่งจะค่อยๆโผล่ขึ้นเบ่งบานได้ในวันหนึ่ง (เนยยะ)
4.พวกที่ไร้สติปัญญาและยังเป็น มิจฉาทิฏฐิ แม้ฟังธรรมก็ไม่อาจเข้าใจความหมายหรือรู้ตามได้ทั้งยังขาดศรัทธาปสาทะ ไร้ซึ่งความเพียรเปรียบเสมือน ดอกบัวที่จมอยู่โคลนตม ยังแต่จะตกเป็นอาหารของเต่าปลาอีกด้วย ไม่มีโอกาสโผล่ขึ้นพ้นน้ำเพื่อเบ่งบานได้อีก (ปทปรมะ)

</TD></TR></TBODY></TABLE>
ที่มา : เณรพยอมจอมยุ่ง พระพยอม กัลยาโณ วัดสวนแก้ว <HR width="100%" color=#dddddd SIZE=1></TD></TR><TR><TD bgColor=#ffffff><TABLE width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD align=right>มุกปัญญานันทะ [DT01449] [ วันจันทร์ ที่ 27 พฤศจิกายน 2549 เวลา 16:50 น. ]</TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://palungjit.org/showthread.php?t=82509

<TABLE class=tborder id=post603020 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">22-06-2007, 08:38 AM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right>#1 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>อธิมุตโต<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_603020", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 10:45 AM
วันที่สมัคร: Aug 2006
สถานที่: วัฏฏะสังสารวัฏ
ข้อความ: 1,415 
ได้ให้อนุโมทนา 3,669 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 8,355 ครั้ง ใน 1,278 โพส 
พลังการให้คะแนน: 992

</TD><TD class=alt1 id=td_post_603020 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"> บัวสี่เหล่า
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1>

บัวสี่เหล่า
บัวสี่เหล่า คือ สิ่งที่แสดงให้เห็นถึงความสามารถของคนที่เรียนรู้เรื่องต่างๆ เป็น 4 ระดับ คือ...

1.พวกมีสติปัญญา ฉลาดเฉลียว เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมก็สามารถรู้และเข้าใจในเวลาอันรวดเร็ว เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่พ้นน้ำ เมื่อต้องแสงพระอาทิตย์ก็จะเบ่งบานทันที (อุคฆฏิตัญญู)

2.พวกที่มีสติปัญญาปานกลาง เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจราณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มเติม ก็จะสามารถรู้และเข้าใจได้ในเวลาไม่ช้า เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่ปริ่มน้ำ ซึ่งจะบานในวันถัดไป (วิปัจจิตัญญู)

3.พวกที่มีสติปัญญาน้อย แต่ เป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อได้ฟังธรรมแล้วพิจารณาตามและได้รับการอบรมฝึกฝนเพิ่มอยู่เสมอ มีความขยันหมั่นเพียรไม่ย่อท้อ มีสติมั่นประกอบด้วยศรัทธาปสาทะ ในที่สุดก็สามารถรู้และเข้าใจได้ในวันหนึ่งข้างหน้า เปรียบเสมือน ดอกบัวที่อยู่ใต้น้ำ ซึ่งจะค่อยๆโผล่ขึ้นเบ่งบานได้ในวันหนึ่ง (เนยยะ)

4.พวกที่ไร้สติปัญญาและยังเป็น มิจฉาทิฏฐิ แม้ฟังธรรมก็ไม่อาจเข้าใจความหมายหรือรู้ตามได้ทั้งยังขาดศรัทธาปสาทะ ไร้ซึ่งความเพียรเปรียบเสมือน ดอกบัวที่จมอยู่โคลนตม ยังแต่จะตกเป็นอาหารของเต่าปลาอีกด้วย ไม่มีโอกาสโผล่ขึ้นพ้นน้ำเพื่อเบ่งบานได้อีก (ปทปรมะ)

บุคคลสี่จำพวก
มืด............ หมกมุ่นหม่นไหม้.....อวิชชา
มา............ อุปกิเลส มา.....ปิดไว้
มืด............ จิตอัปภัสรา.....ขันธา ทุกโข
ไป............ สู่ทุกข์คติไซร้.....เร่าร้อน รานตน...

มืด............แบกทุกข์ท่วมท้น.....อาตมัน
มา............ผ่านกี่กัปกัลป์.....ล่วงแล้ว
สว่าง.......ณ ปัจจุปปัน.....สัมปชัญโญ
ไป............สู่ที่ เพริศแพร้ว.....แจ่มแจ้ง ปัญญา....

สว่าง.......จวนดีเลิศแล้ว.....มานมน
มา............จ่อมจมธราดล.....โลกหล้า
มืด...........มิอาจ ยินยล.....สำเนียง เสียงธรรม
ไป...........ใฝ่ต่ำไขว่คว้า.....แทะทึ้ง โลกีย์...

สว่าง.......เบิกบานจิตพร้อม.....วิชชา
มา............พึ่งพระปัญญา.....แนบเกล้า
สว่าง........ว่างเหตุปัจจยา....ใน-นอก พิสุทธิ์
ไป............ปราศทุกข์รอนร้าว.....จบสิ้น สังสาร....
</TD></TR></TBODY></TABLE>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

มืด............ หมกมุ่นหม่นไหม้.....อวิชชา
มา............ อุปกิเลส มา.....ปิดไว้
มืด............ จิตอัปภัสรา.....ขันธา ทุกโข
ไป............ สู่ทุกข์คติไซร้.....เร่าร้อน รานตน...

มืด............แบกทุกข์ท่วมท้น.....อาตมัน
มา............ผ่านกี่กัปกัลป์.....ล่วงแล้ว
สว่าง.......ณ ปัจจุปปัน.....สัมปชัญโญ
ไป............สู่ที่ เพริศแพร้ว.....แจ่มแจ้ง ปัญญา....

สว่าง.......จวนดีเลิศแล้ว.....มานมน
มา............จ่อมจมธราดล.....โลกหล้า
มืด...........มิอาจ ยินยล.....สำเนียง เสียงธรรม
ไป...........ใฝ่ต่ำไขว่คว้า.....แทะทึ้ง โลกีย์...

สว่าง.......เบิกบานจิตพร้อม.....วิชชา
มา............พึ่งพระปัญญา.....แนบเกล้า
สว่าง........ว่างเหตุปัจจยา....ใน-นอก พิสุทธิ์
ไป............ปราศทุกข์รอนร้าว.....จบสิ้น สังสาร....

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

สีมงคลกระเช้า..โดนใจปีใหม่
http://www.thaipost.net/index.asp?bk=tabloid&post_date=16/Dec/2550&news_id=152068&cat_id=220400

สาระน่ารู้
สีมงคลกระเช้า..โดนใจปีใหม่

16 ธันวาคม 2550 กองบรรณาธิการ
เริ่มเทศกาลส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่แล้ว หลายคนคงเริ่มเดินหาของขวัญเพื่อร่วมฉลองวันแห่งความสุขแล้ว

<DD>

<DD>กระเช้าปีใหม่..นับเป็นทางเลือกดั้งเดิมตามวัฒนธรรมและประเพณีที่สืบเนื่องมานาน เพราะนอกจากความหลากหลายเพื่อประโยชน์ใช้สอยแล้ว ความงดงามและการซื้อหาง่ายก็เป็นเสน่ห์ของกระเช้าของขวัญ <DD>

<DD>สำหรับปีหนูที่จะถึงนี้ คุณอาจจะไม่ต้องจำเจกับกระเช้าแบบเก่าๆแล้ว เมื่อมีการถอดสัมมการความต้องการว่า หากกระเช้าปีใหม่มิได้ทำหน้าที่เพียงบรรจุของขวัญของกำนัลเพื่อมอบให้กันเท่านั้น แต่สีสันของกระเช้าที่แตกต่างกัน ยังใช้เป็นคำอวยพร หรือสื่อความหมายดีๆ ให้แก่กันแตกต่างกันไปด้วย ก็เท่ากับซื้อหนึ่งแถมหนึ่งเลยทีเดียว <DD>

<DD>เทศกาลแห่งการให้ปีนี้ เซ็นทรัล ฟู้ด รีเทล จึงได้จัดทำกระเช้าปีใหม่หลาก สีสัน เพื่อให้ลูกค้าได้มอบความรัก ความห่วงใยและคำขอบคุณ ในโอกาสวาระดิถีขึ้นปีใหม่พร้อมกับเป็นการส่งคำอวยพรจากสีอันเป็นสิริมงคลของกระเช้า โดยสามารถเลือกให้เข้ากับสีมงคลประจำตัว ผู้รับ เพื่อสื่อถึงความใส่ใจและปรารถนาดีเป็นพิเศษ แตกต่างจากกระเช้าของขวัญแบบเดิมๆ<DD>

<DD>ตอนนี้เรามาดูกันว่า กระเช้าสีไหนที่ตรงใจคุณ<DD>

<DD>สีชมพู หมายถึงความรักที่คงทนและไร้เงื่อนไข ในความหมายด้านสุขภาพพลานามัย สีชมพูจะช่วยสร้างสมดุลระหว่างสุขภาพกายและใจ นอกจากนั้น สีชมพู ยังเป็นสีประจำพระชนมายุพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและเชื่อมกันว่าการใช้สีชมพูจะเป็นการร่วมถวายพระพรให้พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระพลานามัยแข็งสมบูรณ์<DD>

<DD>สีเหลือง หมายถึงความเจิดจ้า ความสว่างไสว ความเชื่อใจ สีเหลืองเป็นสัญลักษณ์ของชีวิตใหม่และชีวิตที่ดีขึ้น การมอบกระเช้าสีเหลืองจึงเปรียบเสมือนการนำชีวิตไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง<DD>

<DD>สีน้ำเงิน เป็นสีที่แสดงถึงความสง่างาม มีศักดิ์ศรี มีความสงบและสุขุม การมอบกระเช้าสีน้ำเงินจึงเป็นการส่งคำอวยพรให้ผู้รรับมีความมั่นคง แข็งแรง และมีศักดิ์ศรี<DD>

<DD>สีเขียว สีประจำวันพุธที่สื่อถึง ความเจริญงอกงามและโชคลาภ ความสดชื่นและความเจริญเติบโต การมอบกระเช้าสีเขียวจึงเป็นคำอวยพรที่ดีเพื่อความเจริญรุ่งเรือง<DD>

<DD>สีแดง คือสีแห่งมงคล ความสุขและความเจริญ ความภาคภูมิใจ ความตื่นตัว ความกล้าหาญ ความโชคดี มั่งคั่งร่ำรวย เงินทอง<DD>

<DD>ใครยังตัดสินใจไม่ถูก แล้วจะขอแบบสีรุ้งล่ะก็ คงต้องปรึกษาคนขายแล้วกระมัง

</DD>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://palungjit.org/showthread.php?t=103158&page=9

<TABLE class=tborder id=post875774 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 0px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid">วันนี้, 08:48 PM </TD><TD class=thead style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 1px solid; FONT-WEIGHT: normal; BORDER-LEFT: #ffffff 0px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 1px solid" align=right> #162 </TD></TR><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175>Dej Amarin<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_875774", true); </SCRIPT>
สมาชิก

เข้ามาครั้งสุดท้ายเมื่อ: วันนี้ 09:13 PM
วันที่สมัคร: Feb 2007
ข้อความ: 65 
ได้ให้อนุโมทนา 39 ครั้ง
ได้รับอนุโมทนา 522 ครั้ง ใน 67 โพส 
พลังการให้คะแนน: 69

</TD><TD class=alt1 id=td_post_875774 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid">เรียนผู้คิดดีทุกคนครับ
<HR style="COLOR: #ffffff" SIZE=1>กราบเรียนผู้อนุโมทนาบุญครับที่ท่านจะโอนค่าส่งหรือค่าทำบุญพระนั้นท่านกรุณาโอนมาใช้ในงานบุญ สร้างพระถวายหลวงพ่อ สิริ สิริวัฒโน จำนวน 84,000 องค์ ครับพระต้องนำปัจจัยให้กับสถานที่ปั้มพระในวันที่ 28 ธ.ค. 50 อีกจำนวน 35,000 บาท ตอนนี้พระได้เสร็จแล้วจำนวน 30,000 องค์ ท่านที่จะทำบุญให้กับผมเรื่องค่าส่งนั้น กรุณาส่งมาทำบุญในงานดังกล่าครับที่เลขบัญชี ธนาคารกสิกรไทย สาขา บางกระบือ (อมทรัพย์ )
ชื่อ กฤตพล เกิดผล เลขบัญชี 007 250 2248 ครับ ขออนุโมทนาเป็นอย่างสูงยิ่งและอวยพร ด้วยเดขแห่งบุญทานที่มีจริงแน่นั้น ขอให้ท่านทั้งหลาย จง สำเร็จสุข สำเร็จงาน สำเร็จทรัพย์ สำเร็จทานบารมีทุกท่านที่ได้ร่วมบุญกับเราชาว 108 งานบุญ ของอาศรมบ้านดวงธรรมนำชีวิต
หมายเหตุ ผมต้องขอโทษกับคณะร่วมบุญอีกหลายรายที่ผมยังไม่ได้ส่งพระให้ตอนนี้ผมยุ่งมากเรื่องการเลือกตั้งและงานส่วนตัวไหนจะต้องไปกราบครูบาอาจารย์ขอพรในวันปีใหม่
อันปีใหม่ พ.ศ. 2551 จะมาถึงอีกไม่กี่วันในข้างหน้า เป็นอันว่าข้าพเจ้าขอส่งพรส่งธรรมบารมี กับพวกพี่พวกน้อง ที่ร่วมบุญ ขอจงให้ ผลแห่งบุญจงหนุนส่ง ให้ดำรงความดีที่สดใส กำหนดให้ผู้ร่วมบุญท่านทั้งหลาย จงทำกายทำสติให้นิ่งเสีย ในเวลาที่ เจริญสติมั่น มิควรคิด เรื่องในจิตที่ไม่ดี กับขอให้จงได้คิดเรื่องดีดี เข้าสู่จิต เป็นนิมิต เข้าสู่จิต คิดนิพพาน ไปด้วยเทอญ
( ผลแห่งบุญของข้าพเจ้าขอมอบพระจำนวน 1,000 องค์ มอบให้หนุ่มพิษณุโลกเพื่อใช้ในงานบวชหมู่ จำนวน 13 องค์ในวันสงกรานต์ ผมขออนุโมทนาบุญอย่างสูงยิ่งกับหนุ่ม พิษณุโลกและหนุ่มอื่น ๆ ด้วย ขอให้ท่านทั้งหลายจงดวงตาเห็นธรรม ด้วยบุญที่ทานทำด้วยเทอญ )
</TD></TR></TBODY></TABLE>

โมทนาสาธุครับ

.

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.dmc.tv/forum/lofiversion/index.php/t5728.html

เวอร์ชั่นเต็ม: ขายพระ บาปมากไหม

28/7/2006 14:11
อยากรู้ค่ะ พอดีมีเพื่อนนำพระมาขายให้ แล้วเขาก็บอกให้เราช่วยขายต่อให้ บอกเราว่าองค์ละ 250 แล้วให้เราไปขายเท่าไหร่ก็ได้ เพราะพระองค์นี้ที่ท่าพระจันทร์เขาขาย องค์ละ 599 บาท เราก็หวังดีเห็นว่าเป็นพระดี อยากให้เพื่อน อาจารย์ได้ด้วย ก็เลยไปขายให้เขา ขายไปองค์ละ 300 บาท เอากำไรนิดหน่อย แต่ตอนนี้มารู้ทีหลังว่า พระมีราคาแค่ 99 บาท เขามาหลอกเรา ทำให้เราเหมือนไปหลอกคนอื่นต่อทั้งที่เราก็ไม่รู้ ตอนนี้ก็ไม่ค่อยสบายใจ เพราะคนที่เราไปขายให้เขาก็เป็นคนรู้จักกันทั้งนั้น นี่ก็คิดอยู่ว่าไม่น่าเลย ไม่น่าไปขายให้เขาเลย ทำไมถึงไปเชื่อเขาเพราะก็ไม่ได้สนิทอะไรกันเท่าไหร่ คนที่บ้านก็ไม่ค่อยชอบ ไม่รู้ไปเชื่อคำพูดเขามาได้อย่างไร
บุญโต
28/7/2006 14:23

เอากระทู้นี้ประกอบนะคะ (พลาดไปแล้วเหมือนกัน) ... อาจไม่ตรงประเด็นเท่าไหร่ค่ะ

http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=5345

Omena
28/7/2006 14:26

ไปขายต่อเอากำไร บาปนะคะ

เพราะพระเครื่องไม่ควรเป็นไปเพื่อกำไรต่อย่างใด

เอาเงินไปคืนเขาเถอะค่ะ
ขายเท่าต้นทุนคืดราคาที่เกินพอแล้วล่ะค่ะ

ปาราวตี
28/7/2006 14:32

คือ ว่าเงินที่ได้มาคือ องค์ละ 250 บาท ให้เขาไปหมดแล้วค่ะ ถ้าจะเอาเงินคืนก็เลยต้องคิดหนักเพราะ เราก็ไม่ค่อยมี ก็ต้องเอาเงินของเราเองคืนเขาไป แต่เจ้าของพระเขาเอาไป 250 บาท แต่ราคาจริงๆ ที่เรารู้มา คือ 99 บาท ดังนั้นเราก็ต้องคืนเงินให้คนที่เราไปขายต่อ 151 บาท ทั้งที่เราได้มา 50 บาท ก็เป็นเงินมากอยู่ คิดว่าชาตินี้จะไม่ทำอีกแล้ว ทำไปด้วยความไม่รู้

สิริปโภ
28/7/2006 15:43

พุทธพานิชย์แบบนี้ ถ้ากระทำโดยมีความโลภและมิจฉาอาชีวะเจือปน ย่อมมีอเวจีเป็นที่ไปครับ

arraya
28/7/2006 15:55

ลองหาทางแก้ไขแบบซื้อคืนจากคนที่เราขายไปไหมคะ เพราะเท่าที่คิด มันมีวิบากกรรมเกิดขึ้น เราผ่อนหนักให้เป็นเบาตั้งแต่ชาตินี้ดีกว่าให้มันติดไปชาติหน้า คนที่มาฝากเราก็มีวิบากของเขาแล้วที่มีหลอกลวงเรา ก็อภัยให้เขาไปเถอะ
และที่สำคัญ อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด

Tanay007
28/7/2006 16:12

อัปปมาโณ พุทโธ อัปปมาโณ ธัมโม อัปปมาโณ สังโฆ พระรัตนะทั้งสาม มีคุณที่จะประมาณมิได้เลย การเอารูปเปรียบพระพุทธเจ้ามาตีเป็นมูลค่าราคา ก็ถือว่าเป็นการไม่เคารพต่อพระบรมครูอยู่แล้ว ต่อให้ทำกุศลมากขนาดไหน แต่มันเจือด้วยโมหะ เต็มที่ก็ไปไม่เกินจาตุฯ หรอก
ในกรณีนี้ครูไม่ใหญ่ เคยตอบปัญหาในเคสฯ ไปแล้วแล้ว ถ้าจำไม่ผิดจะอยู่ในเคสเดียวกับ ท่านเจ้าของเรื่องที่คู่รักของท่านเป็นแขกอิสลามมาบวชพระที่วัด และภายหลังถูกญาติลวงให้กลับบ้านแล้วจับสึกนั่นแหละ เคสนี้มี 2 ตอนติดกัน อยู่ในตอนแรกแหละครับ เจ้าของเคสก็คุ้นหน้าคุ้นตากันอยู่

นักเรียนอนุบาลล้านนา
28/7/2006 16:32

อยากทราบว่า คนที่ค้าขายพระเพื่อเอากำไรมากๆ เช่น พระปากน้ำ รุ่น 1-3 ตอนนี้ราคาหลักหมื่น ถึงหลักแสน ไม่ยิ่งบาปหรือคะ
แล้วคนที่ทำพระปลอมเลียนแบบ แต่เอามาหลอกว่าของจริง และปล่อยในราคาโหดๆ ยิ่งบาปหนักใช่ไหมคะ

somchet
28/7/2006 17:33

ถ้าผู้ซื้อ ผู้ขายพอใจด้วยกันทั้งสองฝ่ายคิดว่าไม่น่าจะผิดครับ อย่าคิดมากไปเลย ไม่งั้นคนมีอาชีพหล่อพระขาย ร้านสังฆภัณฑ์ ไม่ต้องเอากำไรกันเลยซิครับ

แต่ถ้าทำแล้วไม่สบายใจ คราวหลังก็อย่าทำดีกว่าครับ

ครูอุ๋ย
28/7/2006 19:31

ความเห็นของหลายท่าน ก็ดูมีเหตุผลกันนะคะ แต่เรื่องของวิบาก จริงๆแล้วเป็นอย่างไรแน่ สงสัยต้องถามครูไม่ใหญ่ เพราะหลายๆเรื่อง ที่เราคิดว่าไม่บาป แต่กลับเป็นบาปก็มีมากมาย แม้บาปเพียงเล็กน้อย เวลาส่งผล กลับน่ากลัวที่เดียวล่ะค่ะ หรือมีผู้รู้ท่านใด สามารถตอบแทนคุณครุไม่ใหญ่ได้บ้างคะ กรุณาให้ความกระจ่างด้วยเถอะค่ะ

light...in...body
28/7/2006 20:23

อดีตที่ผิดพลาดลืมให้หมด
กล่าวคำขอขมาต่อ พระรัตนตรัย ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านนำกล่าว ทุกวันอาทิตย์ ใจก็น้อม ตั้งจิต ขอขมาในสิ่งที่ผิดพลาดล่วงเกินทั้งหมด
แล้วหักดิบไม่คิดทำอีกเด็ดขาด แผ่เมตตาให้แก่ผู้ที่เราได้ไปล่วงเกินเค้ามา

......
__/i\__

การขายพระเพื่อทำกำไร ไม่ควรอย่างยิ่ง
แต่ถ้า มอบให้เพื่อการระลึกถึง พระรัตนตรัย ในการกระทำความดี อย่างนี้สิ OK...!!!

ฟ้าร้าง
28/7/2006 22:01

โกงโดยเจตนา ก็บาปแน่ๆ ผิดศีลข้อ 2 ค่ะ ส่วนตัวเองที่ไปขายคนอื่นต่อ ก็ไปเอากำไรอีก อันนี้ก็ไม่ควรหรอกนะคะ ถ้าเป็นฟ้าร้าง ก็จะเอาเงินคืนเขาไปให้หมดทุกบาททุกสตางค์ ก็จะสบายใจที่สุดค่ะ ถือว่าเป็นวิบากกรรมของตัวเอง สบายใจ

บาปหรือบุญ เขาวัดกันตรง ใจหมอง หรือใจใส นี่นา ทำให้ตัวเอง หรือคนอื่นใจหมอง ก็บาปทั้งนั้นแหล่ะค่ะ

ซึ่งก็เห็นเขาทำกันเป็นล่ำเป็นสัน ขายพระเนี่ย เปิดโรงเรียนสอนดูพระ ผลิตหนังสือดูพระ ประกาศเช่าพระกันเต็มไปหมด จนกลายเป็นเรียกว่านักเลงพระมั่ง อะไรมั่ง เอาพระมาวางแบกับพื้นขาย แถวๆ ท่าพระจันทร์ ท่าช้าง เต็มเพียบ มีขายใน 7-11 ก็ยังมีเลย เขาค้า เขาขาย ก็ต้องหวังเอากำไรทั้งนั้นแหล่ะค่ะ

แต่ขายพระเนี่ย ก็นะ ถ้าคนขาย คนซื้อคิดว่าเอาไปกราบไหว้บูชา เพื่อตรึกระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย ก็ไม่บาป แต่ถ้าซื้อขายกันเหมือนวัตถุสิ่งของธรรมดา เพื่อเอาความขลังมั่ง อะไรมั่ง ก็ถือเป็นความหลงผิด

ก็งี้แหล่ะ ความเสื่อมมีของธรรมดาคู่โลก ทำไปเพราะความไม่รู้ทั้งนั้น อกุศลเข้าสิงจิต ติดอบายไม่รู้ตัว

WISH
29/7/2006 12:07

เดี๋ยวนี้ภาษาเปลี่ยนนะ ปกติพระเครื่องเขาใช้คำว่า"เช่า"

จุดประสงค์ที่มาของพระเครื่องส่วนใหญ่ล้วนแต่ทำเพื่อเป็นของที่ระลึกตามเทศกาล

แต่เนื่องจากค่านิยมในเรื่อง ความเก่าแก่ ความขลัง ความประสงค์ จึงเป็นที่มาของตลาด ยิ่งรุ่นที่ความต้องการสูง ราคาเช่าก็จะแพงมาก ของปลอมจึงเกิดตามมาตามภาษาคนทุศีล

กรณีนี้ ดู จขกท.น่าจะมีอุปนิสัยเป็นคนใจดีชอบช่วยเหลือผู้อื่นนะ บริสุทธิ์ใจในการปล่อยเช่า แม้จะไม่ทราบราคาทุนก่อนหน้านี้ ดังนั้นถ้าผู้ซื้อเขาพอใจกับวัตถุแล้วเรามารู้ทีหลังว่าราคาต่ำกว่าก็ไม่ควรเสียใจครับ เรื่องของการเช่าพระคล้ายกับการขายพลอย คือไม่มีมาตราฐานกำหนดเรื่องราคา การซื้อขายเป็นเรื่องความพอใจระหว่างผู้ปล่อยเช่ากับผู้เช่าเป็นหลัก ปลอดภาษีอีกต่างหาก แต่เสี่ยงกับของเลียนแบบได้ ขายไปแล้วก็แล้วไป เพราะถ้ายิ่งกลับไปรู้ที่มาว่าเขาอาจได้มาฟรีหรือเขา..มา ก็จะยิ่งเป็นทุกข์ ใจหมอง วิบากกรรมได้ช่อง

ถือเป็นกรณีศึกษา บทเรียนราคาถูก จะทรงคุณค่ามากกว่า สำคัญคือควรอยู่ห่างๆจากวงจรแบบนี้ก็ดีนะ

lZephirothZl
29/7/2006 21:57

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับ

LiL' Faery
29/7/2006 23:20

The Statue or Images Of The Lord Buddha or monk should not be sell by normal people except the temple or the Shangapun store. Other than that you take away one of the " income source " for the temple to get money to build or fix the temple.

chankitt
10/8/2006 22:05

Case study ทบทวนวันนี้ สามีของเจ้าของ เคส สะสมพระเครื่อง เพราะนิสัยสะสมของเก่าข้ามชาติมา
คำอธิบายของคุณครูไม่ใหญ่
- พระที่ทางวัดมอบให้นั้นเพื่อเป็นที่ระลึกนึกถึงบุญ(ทำแจกในงานบุญหรือที่ระลึกในการทำบุญเป็นต้น)
- ถ้าสะสมเพื่อธุรกิจ ไม่ได้บุญ
- สะสมแบบของเก่า ไม่ได้บุญ
- การส่องพระเพื่อดูเนื้อมวลสาร ไม่ได้บุญ และอาจมีเชื้อความหลงด้วย
- การมอบพระเป็นทานวัตถุ หากผู้รับนำไปเจริญพุทธานุสติได้บุญมาก

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=5345

ทำไม...คนขายวัตถุมงคลมักเป็นเจ้าพ่อ...เป็นนักเลง

<SCRIPT type=text/javascript> </SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล บุญโต
จำนวนความเห็น: 2,114

ความคิดเห็น #1 |
</TD></TR><TR><TD class=post2 id=post-main-32264 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>ก่อนอื่นต้องกราบขอโทษนะคะ...ถ้าในที่นี้มีใครทำธุระกิจเกี่ยวกับวัตถุมงคล...

เนื่องจากว่าเราได้ของขวัญเป็นพระเลี่ยมทองหลวงพ่อดัง ๆ เก็บไว้จำนวนหนึ่ง แต่ด้วยความที่เรา 3 คนแม่ลูกมีแต่ผู้หญิง ไม่ได้ใช้และไม่ค่อยรู้วิธีเก็บรักษา ก็เลยรวบรวมพระเลี่ยมทองที่มีอยู่ทั้งหมดไปปล่อย(เห็นเค้าเรียกอย่างนี้)ที่แห่งหนึ่งพันธุ์ทิพย์(ที่เคยเป็นบางลำภูงามวงศ์วาน) แต่เห็นผู้ชายส่วนใหญ่ที่มาเปิดร้านขายวัตถุมงคล มักจะเป็นคนที่ดื่มจัด นักเที่ยว นักเล่น เจ้าพ่อ มาเฟีย ทั้งนั้นเลย อย่างร้านที่ไปนะคะ เค้าบอกว่า เค้าเป็นมือปืนรับจ้าง เป็นนักเลงมาก่อน แล้วเค้าก็บอกว่าส่วนมากคนที่ขายวัตถุมงคลมักจะเป็นนักเลงทั้งนั้น...เท่าที่ดู ๆ ก็น่าจะจริงนะคะ เพราะแต่ละร้านก็มีขวดเหล้า ขวดเบียร์ แก้วตั้งอยู่บนหลังตู้ที่ขายวัตถุมงคล ตั้งแต่กลางวันแสก ๆ...บางร้านก็เอาพระพุทธรูปตั้งวางบนพื้น

แล้วอย่างนี้...มีผลกระทบกับพุทธศาสนาหรือปล่าวค่ะ เพราะในหลาย ๆ ร้านก็มีพระพุทธรูปขายด้วย...บางทีชาวต่างชาติที่เค้ามาซื้อ...เพราะอย่างนี้ด้วยหรือที่บางครั้งเป็นเหตุให้ชาวต่างชาติถึงเอาพระพุทธรูปไปทำเครื่องประดับบ้านประดับร้าน

ขอถามนิดนึง...การเอาพระไปปล่อยอย่างนี้ ไม่ผิดใช่มั๊ยค่ะ เพราะเก็บไว้เฉย ๆ (เงินที่ได้มาจำนวนหนึ่งจะเอามาทำบุญค่ะ)
10/7/2006 12:57


</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-32264', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล เถลิงเกียรติ
จำนวนความเห็น: 605

ความคิดเห็น #2 |
</TD></TR><TR><TD class=post1 id=post-main-32333 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>QUOTE
เพราะแต่ละร้านก็มีขวดเหล้า ขวดเบียร์ แก้วตั้งอยู่บนหลังตู้ที่ขายวัตถุมงคล ตั้งแต่กลางวันแสก ๆ...บางร้านก็เอาพระพุทธรูปตั้งวางบนพื้น

.........................................

ถ้าเป็นอย่างที่ท่านหนูชื่อสายน้ำทิพย์บอก ก็เป็นสถานที่อโคจร 

ไม่ควรไปครับ เพราะเป็นที่อยู่ของ เดียรถีย์ สาวกของเดียรถีย์ ครับ

พุทธานุภาพ ธรรมมานุภาพ และสังฆานุภาพ

ที่มีในพระเครื่องที่มีอยู่จะหายไปหมดถ้าผู้ถือครองขาดศิลขาดธรรม ครับ

ผมมีความเห็นว่า ถ้าไม่ถึงกับสิ้นไร้ไม้ตอก 

ก็อย่าเอาไปให้กับคนพวกนี้เลยครับ ถึงเขาจะมีเงินมาให้เป็นพันล้าน
ก็ได้ชื่อว่าเป็นทรัพย์ที่ได้มาโดยไม่บริสุทธิ์ครับ

เป็นทรัพย์ที่เจือปนด้ว โลภะ โทสะ และโมหะ เป็น Pure กิเลส ที่มาก ครับ

ถ้าอยากจะมีทรัพย์มาไว้ทำบุญ ก็อธิฐานจิต กับพระเครื่องที่ท่านมี 

และอธิฐานกับพระรัตนตรัย ขอให้มีผู้มีศิล มีธรรม 

มาบูชาพระที่มีอยู่นี้ไปเคารพสักการะ เพื่อเป็น

พุทธาสติ ธัมมาสติ และสังฆาสติ ด้วยเทอญ อธิฐานไปเรื่อยๆครับ

ก็จะสมปราถนา ซึ่งเป็นความปราถานาที่เป็นกุศลมูล อันนี้สำเร็จแน่ๆครับ

พฤติกรรมของคนทุศิล ที่เอาพระเครื่องมาวางขายจำหน่ายตามทางเท้า

นี่ก็จัดอยู่ในกลุ่มของปัญหาทางสังคม
ครับ เพราะเป็น พฤติกรรมที่ไม่ดีของ คนกลุ่มนี้ 

เป็นพฤติกรรมที่ก่อให้เกิดปัญหา ต่อพระพุทธศาสนา ครับ จัดอยู่ในกลุ่มของ

กรรมลามก ๑๔ ประการครับ
๑. กรรมกิเลส ๔ ประกอบด้วย
๑.ฆ่าสัตว์(คนกลุ่มนี้มี ตามที่ท่านหนูชื่อสายน้ำทิพย์บอก เป็นมือปืนนักเลง )
๒.ลักขโมย (ไม่แน่ แต่อย่าเผลอ)
๓.ผิดในกาม (ไม่แน่ แต่อย่าเผลอ)
๔.มุสาวาท พูดเท็จ พวกนี้มีแน่นอนครับ 

เพราะโฟกัสเขาอยู่ที่กำไร ขาดทุน

เขาจะโกหกทุกอย่างเพื่อให้ได้มาซึ่งกำไรครับ

๒. อคติ ๔ คนกลุ่มนี้มีครบครับ

๓.อบายมุข ๖. คนกลุ่มนี้มีครบครับ

ดื่มน้ำเมา แถมยังลบหลู่องค์พระปฎิมาด้วย การเอาเหล้าวางเหนือพระ

สถานที่ประกอบอาชีพก็ไม่เหมาะสมไม่เคารพต่อพระรัตนตรัย

ปล่อยใจหมกมุ่นแต่เรื่องกำไร ไม่สนใจคุณธรรม

เล่นการพนัน เต็มไปด้วยคนพาล คนชั่ว เกียจคร้าน

ถ้าท่านยังไม่ได้ปล่อยไปก็เก็บไว้เถิดครับ 

แล้วอธิฐานขอให้ผู้มีศิลมีธรรม มาบูชาไปเคารพกราบไหว้

เพื่อระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย
แล้วอย่าได้ย่างกราย หรือเข้าไปในสถานที่อย่างนั้นเลยครับ

 มันเป็นภัยอย่างหนึ่งในสังสารวัฎ ครับ

10/7/2006 17:18



--------------------

ในฐานะที่ข้าพเจ้าเรียนมาทางวิทยาศาสตร์ วิศวกรรมศาสตร์ กระทู้ต่างๆ ที่ข้าพเจ้าแสดงความเห็นใน DMC.tv นี้
อาจเป็นเรื่องที่แตกต่างหรือเกี่ยวข้องกับ วิทยาศาสตร์ หรือ วิศวกรรมศาสตร์ 
ดังนั้นเรื่องที่ข้าพเจ้าเขียนถ้าไม่ตรงกับความคิดเห็นของท่านใด ขออย่าได้มีอคติก่อน 
แต่ถ้าตรงกับความคิดเห็นของท่านผู้ใด ขออย่าได้เชื่อไปก่อน 
ข้าพเจ้าขอยืนยันว่าเรื่องที่แสดงความเห็นเป็นแนวคิดของข้าพเจ้า
และข้อมูลที่ค้นคว้าเพื่อเสริมสร้างศรัทธาในพระพุทธศาสนาให้มั่นคง 
ซึ่งอาจจะถูกบ้างผิดบ้างเป็นธรรมดา แต่ก็จะเป็นประโยชน์ เป็นข้อมูลหนึ่ง กับท่านที่ศึกษาทางพุทธศาสตร์ 
ข้าพเจ้ามีความเชื่อว่า แต่ละคนก็มีกรรมเป็นของตนเอง เราเป็นทายาทแห่งกรรม
ทำดีตามครูไม่ใหญ่ ต้องได้ดีแน่นอน 
และสรุปได้ว่า การเอาธรรมในพุทธศาสนามาใช้ในการดำรงชีวิตไม่เคยล้าสมัย สามารถใช้ได้กับทุกยุคทุกสมัย

ถึงจะเป็นตะเกียงดวงน้อยด้อยแสง แต่ไฟแรงจุดติดดวงอื่นได้
ไม่เสียดายให้แสงสว่างกับผู้ใด ชักนำใจให้สว่างเพียงแต่ธรรม


</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-32333', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล ปุฉฉา13
จำนวนความเห็น: 104

ความคิดเห็น #3 |
</TD></TR><TR><TD class=post2 id=post-main-32358 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>เพื่อนของผมก็ชอบเก็บสะสมพระเครื่องครับ
แต่ตอนนี้โดนขโมยหายหมดเลยครับ..
หลายแสนบาททีเดียว..เขาบอกว่าต้องโกหกหลายตลบ
กว่าจะได้มา..คงได้มาไม่ชอบเลยหายหมดมั้งครับ
10/7/2006 19:01


</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-32358', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล MiraclE...DrEaM
จำนวนความเห็น: 1,368

ความคิดเห็น #4 |
</TD></TR><TR><TD class=post1 id=post-main-32424 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>QUOTE
แล้วอย่างนี้...มีผลกระทบกับพุทธศาสนาหรือปล่าวค่ะ เพราะในหลาย ๆ ร้านก็มีพระพุทธรูปขายด้วย...บางทีชาวต่างชาติที่เค้ามาซื้อ...เพราะอย่างนี้ด้วยหรือที่บางครั้งเป็นเหตุให้ชาวต่างชาติถึงเอาพระพุทธรูปไปทำเครื่องประดับบ้านประดับร้าน

ก็เป็นอย่างที่ว่าแหละครับ ชาวต่างชาติเห็นเราๆ คนไทย ซึ่งเค้าคิดว่าเป็นคนพุทธ ไม่แสดงความเคารพในพระพุทธรูป เค้าก็เลยเอาเป็นแบบอย่างแล้วนำไปเป็นของประดับบ้านอย่างที่เป็นข่าวแหละครับ
QUOTE
ขอถามนิดนึง...การเอาพระไปปล่อยอย่างนี้ ไม่ผิดใช่มั๊ยค่ะ เพราะเก็บไว้เฉย ๆ (เงินที่ได้มาจำนวนหนึ่งจะเอามาทำบุญค่ะ) 

อืม น่าจะเอาไปปล่อยให้กับคนที่รู้คุณค่า และ ศรัทธาพระมากกว่านะครับ เพราะเรารู้ว่า คนเหล่านี้จะนำพระไปบูชาด้วยความเคารพ
10/7/2006 22:34



--------------------

สิ่งอัศจรรย์ ปรากฏ บนผืนหล้า
มหาวิหาร จรัสฟ้า ค่ายิ่งใหญ่
รูปทอง ผ่องผุด ดุจยองใย
สะท้อนถึง ห้วงดวงใจ สุดบูชา
*********************


รักษ์ร่างพอสร่างร้าย ..... รอดตน
ยอดเยี่ยม "ธรรมกาย" ผล ..... ผ่องแผ้ว
เลอเลิศล่วงกุศล ..... ใดอื่น
เชิญท่านถือเอาแก้ว ..... ก่องหล้าเรืองสกล


คำสอนของเดชพระคุณหลวงพ่อ
พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย

</TD></TR></TBODY></TABLE>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

<TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล SmilingCat
จำนวนความเห็น: 1,207

ความคิดเห็น #5 |
</TD></TR><TR><TD class=post2 id=post-main-32461 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>ตามที่เล่าให้ฟัง คนพวกนี้เป็นพวก มิจฉาทิษฐิครับ เพราะไม่เชื่อเรื่องกฏแห่งกรรม
เพราะถ้าเชื่อกฏแห่งกรรม จะไม่จำเป็นต้องใช้พระเครื่อง เพื่อป้องกันศาสตราวุธเลย
ควรจะรักษาศีลมากกว่า

ควรนำพระไปปล่อยหรือไม่ ก็ตามคำตอบข้างบนครับ
๑. เป็นสถานที่อโคจรไม่ควรไป
๒. ถ้าเขาไม่ได้เคารพบูชาจริง ก็ไม่ควรนำไปปล่อย
11/7/2006 9:19



--------------------
หยุดคือตัวสำเร็จ

</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-32461', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล มองอย่างแมว
จำนวนความเห็น: 578

ความคิดเห็น #6 |
</TD></TR><TR><TD class=post1 id=post-main-32718 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>QUOTE
ขอถามนิดนึง...การเอาพระไปปล่อยอย่างนี้ ไม่ผิดใช่มั๊ยค่ะ เพราะเก็บไว้เฉย ๆ (เงินที่ได้มาจำนวนหนึ่งจะเอามาทำบุญค่ะ)


ถามว่าผิดมั้ย ผมคิดว่าไม่ผิดครับ
แต่ควรมั้ย ก็คงต้องตอบว่าไม่ควรเหมือนกัน

สมมติว่าเราจะไม่อยู่บ้านหลายวัน ต้องการหาคนมาดูแลพ่อแม่ที่แก่มากแล้ว ดูแลตัวเองไม่ได้
เราจะฝากท่านไว้กับผู้ที่ดื่มสุรา เล่นการพนัน ชอบมีเรื่องทะเลาะวิวาท รึเปล่าครับ

ของที่ควรแก่การเคารพบูชา ก็เช่นกัน ไม่ควรให้ท่านต้องไปอยู่ในสภาพแบบนั้นเลย
ไม่ผิดเพราะไม่มีกฏห้ามไว้ แต่ในความคิดผม ผมว่าไม่ควรครับ
12/7/2006 0:19



--------------------
"ฉุดมันเอาไว้ หยุดมันเอาไว้ ไม่ให้มันรวนเร ต้องหยุดนิ่งสุดใจ หยุดมันเอาไว้ ฉุดมันเอาไว้ ไม่ให้มันซวนเซ ต้องฉุดให้ใจหยุด"
- ไมโคร (เพลง หยุดมันเอาไว้)
"แค่หลับตา... (ลบเลือนทุกสิ่ง เหลือเพียงหนึ่งเดียว) เธอจะเห็นยามเธอหลับตา... (ใช้ใจสัมผัสและมองสิ่งนั้น) เธอจะเห็นตัวฉันเป็นอย่างที่เป็น"
- อุ๊ หฤทัย (เพลง แค่หลับตา)

</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-32718', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล บุญโต
จำนวนความเห็น: 2,114

ความคิดเห็น #7 |
</TD></TR><TR><TD class=post2 id=post-main-32754 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700> ขอบคุณทุกท่านค่ะ...แย่เลย ตอนแรกน่าจะถามก่อน ไม่ได้ติดขัดอะไรเลย แต่เห็นไว้เฉย ๆ
12/7/2006 8:13


</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-32754', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล Sareochris
จำนวนความเห็น: 101

ความคิดเห็น #8 |
</TD></TR><TR><TD class=post1 id=post-main-36869 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>
31/7/2006 17:22


</TD></TR><TR><TD class=formbuttonrow noWrap>



</TD></TR></TBODY></TABLE><SCRIPT type=text/javascript>//<![CDATA[if ( ajax_loaded && use_enhanced_js ){menu_build_menu( 'edit-but-36869', new Array( img_item + " แก้ไขเต็มรูปแบบ", img_item + " แก้ไขแบบเร็ว" ) );}//]]></SCRIPT><TABLE style="CLEAR: both; BORDER-RIGHT: #a0a0a0 1px solid; BORDER-TOP: #a0a0a0 1px solid; MARGIN: 20px auto; BORDER-LEFT: #a0a0a0 1px solid; WIDTH: 700px; BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid; TEXT-ALIGN: left" cellSpacing=1><TBODY><TR><TD class=row2 style="BORDER-BOTTOM: #a0a0a0 1px solid" vAlign=top width="99%">

นักเรียนอนุบาล ปัจเจกชน บนทางสายกลาง
จำนวนความเห็น: 3,545

ความคิดเห็น #9 |
</TD></TR><TR><TD class=post2 id=post-main-74543 style="PADDING-RIGHT: 15px; PADDING-LEFT: 15px; PADDING-BOTTOM: 15px; PADDING-TOP: 15px; TEXT-ALIGN: left" vAlign=top width=700>
8/3/2007 12:42
</TD></TR></TBODY></TABLE>
http://www.dmc.tv/forum/index.php?showtopic=5345

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/lofiversion/index.php?t4377.html

กระทู้นี้ ไม่กล้าไปตั้งที่ห้องพระเครื่อง

ชุมชนคนรักมีด > ลานเสวนา > ลานอเนกประสงค์
Dick
25 November 2007, 01:57 AM

เครื่องรางชุดนี้ เอาไปบูชาแล้วเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี........ถ้าเป้นเช่นนี้จริง ไม่ต้องทำมาหากินดีกว่า โลกนี้ต้องไม่มีคนจนเพราะมากราบไหว้เจ้าลัทธินี้

เครื่องรางปาฎิหาริย์ โคตรๆ .......ไม่ใช่ปาฎิหาริย์ธรรมดา ปาฎิหาริย์ธรรมดาก็คงแค่ยิงไม่ออก หรือออกแต่ไม่เข้า
ปาฎิหาริย์โคตรๆ นี่แบบว่ายิงไม่ออก ออกก็ไม่เข้า จับไปเผา เอาระเบิดยัด รถบดถนนทับซ้ำ ยังออกมาเดินป๋อ แบบนี้สิ ปาฎิหาริย์โคตรๆ

ก้อนประหลาดรุ่นรวยโคตร ใครเอาไปบูชาแล้วจะถูกหวย ผมเห็นว่ากองสลาก กับเจ้ามือหวยรวยเอา รวยเอา พระสงฆ์ที่เคยเป็นข่าวว่าถูกวางยาตาย พอตอนหลังข่าวบอกว่าเล่นหวยจนติดหนี้สินรุงรุง ไม่มีปัญญาใช้ แหม น่าจะเอาก้อนอะไรนี่ไปบูชาซะก็ดี

ที่ว่ามานี้ ไม่ได้ต่อต้าน เพราะตัวเองก็ห้อยพระอยู่ และเชื่อในพุทธคุณ อภินิหาริย์ ........แต่ผมยอมรับที่เขาทำกัน พูดกันแค่พอหอมปาก หอมคอดีกว่า

พูดถึงพระเครื่อง ดุเรื่องพุทธศิลป์ เรื่องวัตรปฎิบัติของพระอาจารย์ พิธีกรรมตามอุดมคติ .......อะไรทำนองนี้จะดีกว่าไหม ?

RiT
25 November 2007, 02:21 AM

เห็นด้วยครับ เดี๋ยวนี้คนเชื่อโฆษณา
เชื่อหนังสือ เขียนนิยายขายพระ

หลวงพ่อท่านนั้นเคยไปเรียนกับหลวงพ่อชื่อดังในอดีต หนังสือก็สถาปนาให้เป็นศิษย์เอกไปซะหมด

ศิษย์เอกหลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ศิษย์เอกหลวงพ่อจง ฯลฯ หลวงพ่อท่านก็ไม่ได้ประกาศตัว หรือแสดงตนขนาดนั้น หนังสือเขียนไว้ก็ยังไ่ม่ละอายปากกาเลย

ตอนผมทำงาน เวลาจะเสนอข้อมูล ผมจะค่อนข้างระวังเรื่องข้อเท็จจริงมาก อะไรที่ไม่จริง หรือไม่มีเรื่องยืนยัน ก็จะไม่นำเสนอเป็นอันขาด ทำให้ผมค่อนข้างจะอคติกับหนังสือขายพระ

เรื่องอะไรที่มีเนื้อความอยู่หน่อย เขียนถ่ายทอดใส่ บทสนทนาให้เรียบร้อย (เข้าข่ายนิยายไปเลย)

ที่สำคัญคือ ไอ้เนื้อความเหล่านี้มันถูกนำมาอ้างอิงต่อ ๆ กันในภายหลังจนคนคิดว่าเป็นเรื่องต้นฉบับ แล้วเข้าใจผิดเพี้ยนไป จนบุคคลเหล่านั้นยกระดับกลายเป็นผู้วิเศษเหนือมนุษย์ไปหลายต่อหลายท่าน

โดยส่วนตัวผมไม่ได้ปฏิเสธว่าปาฏิหารย์ อภิญญา ไม่มีจริง แต่ผมแทบจะไม่เชื่อข้อมูลที่มาจากหนังสือขายพระครับ

Gearmour
25 November 2007, 02:22 AM

ด้วยความเคารพครับ
คนมันจะขายของครับ
พี่ดิ๊ก
ในเวปเรายังดีนะครับ
ถ้าเป็นเวปที่เค้าขายของกันจริงจังนี้
สุดยอด
ประสบการณ์เพียบ
แต่เดี้ยวนี้เน้น เรื่องใต้สะดือ
มีพระรุ่นนี้ เรื่องรางรุ่นนั้น
อยากเอาใครก็ได้ ขอได้ทั้งนั้น
ทั้งๆที่ทุกข์นะครับ ตามตีความตามคำสอนขององค์พระพุทธเจ้า

อีกเรื่อง คนเราสมัยนี้พุทธคุณพึ่งไม่ได้ต้องพึ่งพราย พึ่งเทพ
ถึงจะได้ผลเร็ว เค้าโฆษณาว่า อะไรที่ขอพระ ไม่ได้ ขอเทพ ขอพราย ขอผี ได้
กรรม
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

RiT
25 November 2007, 02:27 AM

จริงครับ
เว็บขายของ บรรยายสรรพคุณ เรียกได้ว่า อ่านแล้วเคลิ้ม ต้องหามาเลย
สุดยอดอย่างนั้น สุดยอดอย่างนี้

พอไม่ได้ดังสรรพคุณ ก็พลอยด่า ครูบาอาจารย์เจ้าของพระชิ้นนั้น ๆ ก็หลายคน

Gearmour
25 November 2007, 02:33 AM

QUOTE(RiT @ 25 November 2007, 02:21 AM)

เห็นด้วยครับ เดี๋ยวนี้คนเชื่อโฆษณา
เชื่อหนังสือ เขียนนิยายขายพระ

หลวงพ่อท่านนั้นเคยไปเรียนกับหลวงพ่อชื่อดังในอดีต หนังสือก็สถาปนาให้เป็นศิษย์เอกไปซะหมด

ศิษย์เอกหลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง ศิษย์เอกหลวงพ่อจง ฯลฯ หลวงพ่อท่านก็ไม่ได้ประกาศตัว หรือแสดงตนขนาดนั้น หนังสือเขียนไว้ก็ยังไ่ม่ละอายปากกาเลย

ตอนผมทำงาน เวลาจะเสนอข้อมูล ผมจะค่อนข้างระวังเรื่องข้อเท็จจริงมาก อะไรที่ไม่จริง หรือไม่มีเรื่องยืนยัน ก็จะไม่นำเสนอเป็นอันขาด ทำให้ผมค่อนข้างจะอคติกับหนังสือขายพระ

เรื่องอะไรที่มีเนื้อความอยู่หน่อย เขียนถ่ายทอดใส่ บทสนทนาให้เรียบร้อย (เข้าข่ายนิยายไปเลย)
โดยส่วนตัวผมไม่ได้ปฏิเสธว่าปาฏิหารย์ อภิญญา ไม่มีจริง แต่ผมแทบจะไม่เชื่อข้อมูลที่มาจากหนังสือขายพระครับ



ด้วยความเคารพครับ
เห็นด้วยเช่นกันครับ
หลวงปู่บางองค์ ไปเรียนทัน ครูบาอาจารย์เหล่านั้น ครอบวิชา
โบราณเค้าครอบ ครอบกันจริงๆ เอาบาตรครอบหัวกันเลย
มียกครูมีบายศรีครบ ทำกันปีละหน
ไม่ใช่ให้เป่าหัว จับมือ ก็ถือว่าประสิทธิประสาทวิชาให้กันแล้ว
หลวงปู่หลวงพ่อ ท่านรับครอบมาแบบนั้น ยังไม่กล้ายกตัวเป็นศิษย์เอกเลย
บางองค์ไปเรียน ครูบาอาจารย์ให้คาถามาแค่ สองสามบท นี้นั้นเป็นศิษย์เอกหรือ
พระที่พยายามเป็นเกจิบางองค์ ผมเห็นโฆษณาซะดี แต่พอไปพุทธธาภิเษกจริง
นั่งหลับบ้าง นั่งไม่ทนบ้าง
พระอายุเก้าขึ้นบางรูป ผมเห็นแล้วทึ่ง นั่งจนจบสี่ยก ไม่มีหลับ ไม่มีคอตก
ไม่ไหวก็ขอตัวกลับ ไม่ทนนั่งหลับ หรือนั่งบิดไปบิดมา

ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

Sonny
25 November 2007, 04:52 AM

ไม่รู้จะเติมป๋า Dick ยังไง เอาตัวยิ้มไปก่อนครับ

อืม เวลาพระท่านมอบพระ หรือสร้างพระ ท่านจะบอกว่าต้องทำตัวอยู่ในศีลในธรรมนะ
ที่ห้อยพระก็ไว้เตือนตนเสมอ และให้มีความมั่นใจ อุ่นใจ มีกำลังใจ

ผมเป็นชาวพุทธ เลยไม่บูชาเทพ บูชาผี
บูชาพระ ยังควรบูชาด้วยสติเลย
เช่าพระเผลอหน่อย นึกว่าแท้ อ้าว "โดน" ซะแล้ว

สมัยก่อนที่คนนิยมไปให้หลวงพ่อคูณเคาะหัว นัยว่าเคาะแล้วโชคดี
ถ้ามองเป็นปริศนาธรรม คือท่านเตือนให้ใช้สมองซะมั่ง
ถ้าผมคิดว่าเคาะบ่อยๆเคาะแรงๆยิ่งดี สมองเสื่อมไปเลย

การเผยแผ่คำสอนของพระพุทธเจ้ายังมี 2 แบบ
คือบุคคลาธิษฐาน กับ ธรรมาธิษฐาน
แล้วแต่ระดับความเข้าใจของผู้รับฟัง

จอน
25 November 2007, 07:04 AM

ผมคิดว่าพระเครื่องเป็นภูมิปัญญาของคนไทยแต่โบราณ ให้คนสวมพระที่คอ ระลึกได้ถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ และมีสติอยู่ท่ามกลางอันตรายต่างๆ ทั้งตามธรรมชาติและจากมนุษย์ด้วยกันเอง ปาฏิหารย์เกิดขึ้นกับคนประพฤติธรรมเสมอ เช่นรอดพ้นจากคนพาล ไม่เป็นตับแข็งเพราะงดดืมสุรา ไม่ถูกฆ่าเพราะไปผิดลูกผิดเมียชาวบ้าน ฯลฯ

ทุกวันนี้ ผมห้อยเหรียญพระมหาชนก ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เพื่อเตือนตนเองว่า “ทุกคนควรจะมีความเพียร ไม่ควรท้อแท้ ถึงแม้ว่า จะไม่เห็นจุดหมายปลายทางของความเพียร แต่เราก็ควรจะดำเนินต่อไป”

gong
25 November 2007, 07:28 AM

บูชาแล้วเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี จริง ๆ ครับ เห็นมาแล้ว

แต่เป็นแต่ผู้จัดสร้างนะครับ ได้เป็นเศรษฐีจริง ๆ

ชมจันทร์
25 November 2007, 10:38 AM

แปลกนะครับ พระเครื่องซึ่งเป็นของสูง ของที่เราเคารพบูชา

แต่คนขายพระมักจะตรงกันข้าม ส่วนใหญ่จะมาแต่ต่ำ แต่อบายภูมิ

มีเพื่อนคนนึงอธิบายว่า ของสูงสุด คนขายกลับจิตใจเตี้ยที่สุดครับ

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/lofiversion/index.php?t4377.html

LEE
25 November 2007, 10:59 AM
ดีใจที่มีกระทู้นี้ขึ้นมา
แต่ว่าเกือบทุกคนตอนเริ่มเล่นพระใหม่ๆคงติดอยู่ในความศักดิ์สิทธิ์ปฏิหาร และเชื่อในข่าวสารที่ได้รับ
เมื่อเวลาผ่านไป สติและปัญญา จะนำทางกลับมาเองครับ
แงซาย
25 November 2007, 11:21 AM

QUOTE(LEE @ 25 November 2007, 10:59 AM)

ดีใจที่มีกระทู้นี้ขึ้นมา
แต่ว่าเกือบทุกคนตอนเริ่มเล่นพระใหม่ๆคงติดอยู่ในความศักดิ์สิทธิ์ปฏิหาร และเชื่อในข่าวสารที่ได้รับ
เมื่อเวลาผ่านไป สติและปัญญา จะนำทางกลับมาเองครับ



ผมชอบแนวคิดพี่ครับ

พี่ lee ครับ
ผมไม่ได้ลองภูมิหรืออะไรทั้งสิ้น
แต่อยากขอข้อมูลจากพี่
หรือใครก็ตามที่สามารถเอื้อเฟื้อข้อมูล

คนไทย คนในประเทศไทยเราเนี่ยครับ
เริ่มนำพระเครื่องมาคล้องคอ
สมัยไหนหรือ พ.ศ. อะไร
เรื่องของเหตุผล
ผมคิดว่าถ้ารู้เรื่องเวลา
คงสามารถวิเคราะห์ได้ครับ

ด้วยความเคารพรักครับ

LEE
25 November 2007, 12:29 PM

QUOTE(แงซาย @ 25 November 2007, 11:21 AM)

ผมชอบแนวคิดพี่ครับ

พี่ lee ครับ
ผมไม่ได้ลองภูมิหรืออะไรทั้งสิ้น
แต่อยากขอข้อมูลจากพี่
หรือใครก็ตามที่สามารถเอื้อเฟื้อข้อมูล

คนไทย คนในประเทศไทยเราเนี่ยครับ
เริ่มนำพระเครื่องมาคล้องคอ
สมัยไหนหรือ พ.ศ. อะไร
เรื่องของเหตุผล
ผมคิดว่าถ้ารู้เรื่องเวลา
คงสามารถวิเคราะห์ได้ครับ

ด้วยความเคารพรักครับ



ผมก็อยากจะขอความรู้จากท่านผู้รู้ด้วยครับ
เรื่องนำพระเครื่องมาห้อยคอ เนื่องในโอกาสต่างๆ เช่น ยามปกติ ยามเกิดศึกสงคราม ในความคิดส่วนตัวผม
เมื่อก่อนคนเราไม่เฉพาะคนไทย และไม่เฉพาะเอเชีย คงห้อยพวกเครื่องรางธรรมชาติเช่น พวกหิน เขี้ยว งา
มากกว่า ส่วนบ้านเรานอกจากพวกเครื่องรางธรรมชาติแล้วคงต่อเนื่องด้วยเครื่องรางที่สร้างขึ้น พวกผ้าประเจียด
ตระกรุด และการสักยันต์เป็นต้น
เรื่องพระเครื่องสำหรับผมยังไม่เจอการบันทึกที่เป็นที่น่าเชื่อถือได้ว่าคนไทยนำมาห้อยคอตั้งแต่เมื่อไร
ส่วนพระเครื่องนั้นคงมีมานานแล้ว คาดว่ามีมาก่อนยุคสุโขทัยเสียอีก (ผมก็ไม่ทราบว่านักประวัติศาสตร์ถือว่า
ประเทศไทยนับเริ่มแต่เมื่อไร) มีการค้นพบพระเครื่อง ยุค ทราวดี เชียงแสน ศรีวิชัย แต่คนยุคนั้นคงไม่นำมา
ห้อยคอเพื่อคุ้มครองตัว
ผมก็อยากจะทราบเกล็ดย่อยที่ว่า ที่พระมาลาเบี่ยงของท่านองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชมีพระ
เครื่องติดอยู่หรือไม่ เพราะมีการกล่าวอ้างหลายกระแส ทั้งพระหูยาน พระเม็ดข้าวเม่าพิจิตร วานผู้รู้กรุณา
ช่วยวิเคราะห์ให้ด้วย ไม่ต้องฟันธง

แงซาย
25 November 2007, 01:01 PM

QUOTE(LEE @ 25 November 2007, 12:29 PM)


ผมก็อยากจะทราบเกล็ดย่อยที่ว่า ที่พระมาลาเบี่ยงของท่านองค์สมเด็จพระนเรศวรมหาราชมีพระ
เครื่องติดอยู่หรือไม่ เพราะมีการกล่าวอ้างหลายกระแส ทั้งพระหูยาน พระเม็ดข้าวเม่าพิจิตร วานผู้รู้กรุณา
ช่วยวิเคราะห์ให้ด้วย ไม่ต้องฟันธง



ไม่มีครับพี่ ฟันธง
สมัยโบราณ ยุคพระนเรศวร
พระเครื่องยังไม่กล้าเอาเข้าบ้านเลยครับ
ส่วนใหญ่จะเป็นเครื่องราง ของขลังอย่างที่พี่ว่า
การสร้างพระสมัยนั้น ถือเป็นการสืบอายุพระพุทธศาสนา
ไม่ใช่เรื่องคนธรรมดา บ้าน ๆ จะนำมาไว้ แม้แต่พระมหากษัตริย์
ซึ่งสมัยนั้น ก็เป็นเพียงเจ้าครองแคว้นเล็ก ๆ ครับ
ส่วนใหญ่จะสร้าง 84,000 องค์ เท่าพระธรรมขรรธ์ครับ

เรื่องเอาพระเครื่องเข้าบ้าน

ผมว่า.....
น่าจะกลาง ๆ สมัยรัตนโกสินทร์
เอาให้กระชับเข้าอีก
ก็สงครามปราบเงี้ยวแค่นี้เองครับ

ไม่ชัวร์ ไม่ฟันธงครับ
ใครมีข้อมูลชัดเจน
ขอความกรุณาครับ

(สงสัยพระธรรมขรรธ์เขียนผิด แต่ขี้เกียจเปิดพจนาณุกรมครับ)

สีดอ
25 November 2007, 01:26 PM

อยากรวย...ต้อง...ขยัน

อยากมีเมียดี....ต้อง.....เป็นคนดี

LEE
25 November 2007, 01:35 PM

QUOTE(สีดอ @ 25 November 2007, 01:26 PM)

อยากรวย...ต้อง...ขยัน

อยากมีเมียดี....ต้อง.....เป็นคนดี


ชอบครับพี่

ooTIMoo
25 November 2007, 04:12 PM

QUOTE(Gearmour @ 25 November 2007, 02:22 AM)

คนมันจะขายของครับ



ตามนี้ครับท่านพี่

สมัยนี้ เรียกกันว่า "ธุรกิจพระเครื่อง" .. มีเศรษฐีเกิดขึ้นเพราะการ "ขายพระเครื่อง" มากมาย .. ปั้นเรื่องราวขึ้นมาให้คนหลงเชื่อ .. บางครั้ง แม้แต่พิมพ์พระ ยังเปลี่ยนกันได้เลย เพราะของแท้หายาก ของเก๊หาง่ายกว่า พิมพ์นี้ทำเสริมขึ้นมา แต่เล่นหากันเป็นของแท้ เพราะการโฆษณาลงในหนังสือ ประกาศเลยว่า นี่แหละ ของแท้

การสร้างพระเครื่อง พระบูชา ครูบาอาจารย์ท่านมีเจตนา บ้างเพื่อการศึกสงคราม บ้างเพื่อสืบต่อพุทธศาสนา บ้างเพื่อป้องกันคุณไสย เสนียดจัญไร .. แต่ภายหลัง มีผู้เอาไปใช้ในทางที่ผิดซะเยอะครับ .. โดยเฉพาะมุ่งมั่นแต่เรื่องใต้สะดือ กับเรื่องรวยล้นฟ้านี่ เจอบ่อยครับ

เป็นการบูชาด้วยกิเลส บูชาอย่างหน้ามืดตามัว .. สุดท้าย คนที่ร่ำรวยเป็นเศรษฐี ก็คือเจ้าของธุรกิจพระเครื่องนั่นแหละครับ

U10
25 November 2007, 06:31 PM

QUOTE(สีดอ @ 25 November 2007, 01:26 PM)

อยากรวย...ต้อง...ขยัน

อยากมีเมียดี....ต้อง.....เป็นคนดี



แ๋จ๋ว....เลยครับพี่

แล้วที่ว่า ..."พี่เป็นคนดีเกินไป....." มันหมายความว่ายังไงครับ

LEE
25 November 2007, 06:34 PM

QUOTE(U10 @ 25 November 2007, 06:31 PM)

แ๋จ๋ว....เลยครับพี่

แล้วที่ว่า ..."พี่เป็นคนดีเกินไป....." มันหมายความว่ายังไงครับ


อกหักซิครับ

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.konrakmeed.com/webboard/upload/lofiversion/index.php?t4377.html

Dick
25 November 2007, 08:11 PM
เท่าที่ได้ยินมาจากแหล่งวงสนทนาทั่วไป

1. คนสมัยก่อน สักยันต์ที่แผ่นหลัง เพื่อนให้ทหารคนที่ยืนอยู่ข้างหลังได้เห็นแผนผังการตั้งแถว ตั้งแนวรบ

2. พระคงลำพูน อายุกว่าพันสองร้อยปี มีไว้เพื่อทหารทั่วไปพกติดตัวไปรบ ส่วนพระรอดลำพูนที่อยู่ในกรุเดียวกันมีน้อยกว่า เพราะเป็นพระประจำตัวของนายทหาร

3. ตลาดพระ และการแลกเปลี่ยนพระ เริ่มขึ้นแถวคลองแสนแสบ หน้ากระทรวงยุติธรรม ช่าวงหลังสงคราโลกครั้งที่สอง
Rick ฅนมหากาฬ
25 November 2007, 08:16 PM

ความเชื่อของคนเรามันต่างคนต่างเชื่อ เพราะมีพื้นฐานมาแตกต่างกัน
ครั้งหนึ่งผมก็เคยเล่นพระและศัทธาในครูบาอาจารย์ยุคก่อนเก่าพยายาม
ศึกษาและสะสมพระเก่าโดยอาศัยความรู้จากผู้รู้ที่มีชื่อเสียงน่านับถือมาก
แต่ก็อยู่ในแวดวงที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมเขี้ยวลากดินจนสุดท้ายผมก็อยู่ในวงการ
นั้นไม่ได้ สูญเสียเงินไปจำนวนมากพอสมควรกับการเช่าพระหลักแต่เก๊เกือบ
100% มีแท้ไม่ถึง 10 องค์ จนผมหันหลังให้วงการนั้นแล้วมาศัทธา สะสม
พระใหม่ที่มีพระอาจารย์ยังคงมีชีวิตอยู่ ได้มองเห็นได้รู้ถึงศีล ถึงธรรมของท่าน
และคนจำนวนมากเกือบทั้งประเทศก็คงจะมีลักษณะเดียวกับผม จะหาทุนที่ไหน
มาถมเพื่อลองผิด ลองถูกจนรู้ว่าพระแต่ละองค์เก๊ แท้อย่างไร เพราะผู้รู้อย่างเซียน
เป็นอย่างไรก็คงรู้กันอยู่ ถ้าทุกคนรู้จักพระหมดแล้วเซียนจะเล่นพระอย่างไร ดังนั้น
คนส่วนใหญ่จึงต้องเล่นพระใหม่ที่มีการตลาดนำหน้าลุ่มหลงในการเขียนยกย่อง
ส่งเสริมกันเกินจริง คนเล่นพระใหม่เพราะไม่มีกุนซือคอยแนะนำจึงกลายเป็นเหยื่อ
ต้องมีคนคอยแนะนำให้เล่นพระด้วยสติ วิจารณญาณ มากกว่าลมที่เป่าใส่หูและ
ความโลภของค่าตัวพระที่ทวีสูงขึ้น พระใหม่วันนี้ก็จะเป็นพระเก่าในวันหน้า เช่น
พระหลวงปู่ทิม วัดละหานไร่ ผมเคยไปกราบท่านขอลงน้ำมันกับท่านตอนวัยรุ่น
ยังเห็นโฆษณาพระกริ่งชิญบัญชร ราคา 300 บาท แต่ไม่มีปัญญาเช่าเพราะมีเงิน
เดือนๆละ 300 บาทเท่าราคาพระปัจจุบันนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่นั่นไม่สำคัญเท่า
จิตที่ท่านเสกมาให้ต่างหาก ทุกวันนี้คนห้อยพระเพื่อยึดเหนี่ยวผมคิดว่าน้อยมาก
ส่วนใหญ่ก็หวังเล็กๆน้อยๆ ว่าจะมีเมตตา คงกระพัน แคล้วคลาด โชคลาภ บ้าง
แต่อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจ แหมจบไม่ลง เราต้องช่วยกันให้ความรู้ข้อเท็จจริงกับ
คนที่พึ่งเล่นพระใหม่

U10
25 November 2007, 08:39 PM

QUOTE(LEE @ 25 November 2007, 06:34 PM)

อกหักซิครับ



มีคนกระซิบ..บอกว่าไม่ใช่ครับพี่
เค้าบอกว่า แสดงว่าเป็นคน ชักช้า ไม่ทันใจ ไม่ได้ความ

Werewolf
25 November 2007, 10:40 PM

QUOTE(U10 @ 25 November 2007, 08:39 PM)

มีคนกระซิบ..บอกว่าไม่ใช่ครับพี่
เค้าบอกว่า แสดงว่าเป็นคน ชักช้า ไม่ทันใจ ไม่ได้ความ



อันนี้ถูกใจจัง

Werewolf
25 November 2007, 10:44 PM

QUOTE(Dick @ 25 November 2007, 01:57 AM)

เครื่องรางชุดนี้ เอาไปบูชาแล้วเป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี........ถ้าเป้นเช่นนี้จริง ไม่ต้องทำมาหากินดีกว่า โลกนี้ต้องไม่มีคนจนเพราะมากราบไหว้เจ้าลัทธินี้

เครื่องรางปาฎิหาริย์ โคตรๆ .......ไม่ใช่ปาฎิหาริย์ธรรมดา ปาฎิหาริย์ธรรมดาก็คงแค่ยิงไม่ออก หรือออกแต่ไม่เข้า
ปาฎิหาริย์โคตรๆ นี่แบบว่ายิงไม่ออก ออกก็ไม่เข้า จับไปเผา เอาระเบิดยัด รถบดถนนทับซ้ำ ยังออกมาเดินป๋อ แบบนี้สิ ปาฎิหาริย์โคตรๆ

ก้อนประหลาดรุ่นรวยโคตร ใครเอาไปบูชาแล้วจะถูกหวย ผมเห็นว่ากองสลาก กับเจ้ามือหวยรวยเอา รวยเอา พระสงฆ์ที่เคยเป็นข่าวว่าถูกวางยาตาย พอตอนหลังข่าวบอกว่าเล่นหวยจนติดหนี้สินรุงรุง ไม่มีปัญญาใช้ แหม น่าจะเอาก้อนอะไรนี่ไปบูชาซะก็ดี

ที่ว่ามานี้ ไม่ได้ต่อต้าน เพราะตัวเองก็ห้อยพระอยู่ และเชื่อในพุทธคุณ อภินิหาริย์ ........แต่ผมยอมรับที่เขาทำกัน พูดกันแค่พอหอมปาก หอมคอดีกว่า
พูดถึงพระเครื่อง ดุเรื่องพุทธศิลป์ เรื่องวัตรปฎิบัติของพระอาจารย์ พิธีกรรมตามอุดมคติ .......อะไรทำนองนี้จะดีกว่าไหม ?



ตราบใดที่บ้านเรายังมีความเชื่อเรื่องโชคเรื่องดวงอยู่ สิ่งเหล่านี้ก็จะไม่มีวันหายไปหรอกครับท่าน

คนเก่ารู้ทัน คนใหม่ๆก็จะเข้ามาให้โดนหลอกกันอีก แม้คนมีความรู้มากๆก็ยังเชื่อเรื่องพวกนี้เลยครับท่าน

ยักษ์
26 November 2007, 09:06 AM

เท่าที่เคยได้ยินมา พระกรุบ้านกร่างก็สร้างขึ้นเพื่อให้ทหารนำติดตัวออกรบ
ใครรอดกลับมาก็เอาพระมาฝังไว้ในกรุด้วยกัน เมื่อจะออกรบใหม่ก็สร้างกันใหม่
ซึ่งคนโบราณจะถือคติไม่เอาของวัดเข้าบ้าน

Darika
26 November 2007, 09:14 AM

QUOTE(Rick ฅนมหากาฬ @ 25 November 2007, 08:16 PM)

ความเชื่อของคนเรามันต่างคนต่างเชื่อ เพราะมีพื้นฐานมาแตกต่างกัน
ครั้งหนึ่งผมก็เคยเล่นพระและศัทธาในครูบาอาจารย์ยุคก่อนเก่าพยายาม
ศึกษาและสะสมพระเก่าโดยอาศัยความรู้จากผู้รู้ที่มีชื่อเสียงน่านับถือมาก
แต่ก็อยู่ในแวดวงที่มีแต่เล่ห์เหลี่ยมเขี้ยวลากดินจนสุดท้ายผมก็อยู่ในวงการ
นั้นไม่ได้ สูญเสียเงินไปจำนวนมากพอสมควรกับการเช่าพระหลักแต่เก๊เกือบ
100% มีแท้ไม่ถึง 10 องค์ จนผมหันหลังให้วงการนั้นแล้วมาศัทธา สะสม
พระใหม่ที่มีพระอาจารย์ยังคงมีชีวิตอยู่ ได้มองเห็นได้รู้ถึงศีล ถึงธรรมของท่าน
และคนจำนวนมากเกือบทั้งประเทศก็คงจะมีลักษณะเดียวกับผม จะหาทุนที่ไหน
มาถมเพื่อลองผิด ลองถูกจนรู้ว่าพระแต่ละองค์เก๊ แท้อย่างไร เพราะผู้รู้อย่างเซียน
เป็นอย่างไรก็คงรู้กันอยู่ ถ้าทุกคนรู้จักพระหมดแล้วเซียนจะเล่นพระอย่างไร ดังนั้น
คนส่วนใหญ่จึงต้องเล่นพระใหม่ที่มีการตลาดนำหน้าลุ่มหลงในการเขียนยกย่อง
ส่งเสริมกันเกินจริง คนเล่นพระใหม่เพราะไม่มีกุนซือคอยแนะนำจึงกลายเป็นเหยื่อ
ต้องมีคนคอยแนะนำให้เล่นพระด้วยสติ วิจารณญาณ มากกว่าลมที่เป่าใส่หูและ
ความโลภของค่าตัวพระที่ทวีสูงขึ้น พระใหม่วันนี้ก็จะเป็นพระเก่าในวันหน้า เช่น
พระหลวงปู่ทิม วัดละหานไร่ ผมเคยไปกราบท่านขอลงน้ำมันกับท่านตอนวัยรุ่น
ยังเห็นโฆษณาพระกริ่งชิญบัญชร ราคา 300 บาท แต่ไม่มีปัญญาเช่าเพราะมีเงิน
เดือนๆละ 300 บาทเท่าราคาพระปัจจุบันนี้ไปถึงไหนแล้ว แต่นั่นไม่สำคัญเท่า
จิตที่ท่านเสกมาให้ต่างหาก

ทุกวันนี้คนห้อยพระเพื่อยึดเหนี่ยวผมคิดว่าน้อยมาก
ส่วนใหญ่ก็หวังเล็กๆน้อยๆ ว่าจะมีเมตตา คงกระพัน แคล้วคลาด โชคลาภ บ้าง
แต่อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจ แหมจบไม่ลง เราต้องช่วยกันให้ความรู้ข้อเท็จจริงกับ
คนที่พึ่งเล่นพระใหม่



ในท่ามกลาง ความรู้สึกที่ต้องการ การยึดเหนี่ยว จิตใจ
การพึ่งพา อาศัย กับ การดลบันดาล แรงอธิาฐาน และ ปาฏิหารย์
เป็น สิ่งที่เกิดได้ ง่ายที่สุด

เข้าข่าย

การ ทำงาน น้อย หวังผลมาก ...
ไม่ ลงแรง ลงแต่ใจ หวังได้กำไร ประมาณนั้น

อันที่จริง ดาริกา ไม่เห็นด้วยกับการโฆษณา พุทธพาณิชย์ ทุกรูปแบบค่ะ
ความสนใจ บูชา พระเครื่องของหนู คล้ายๆ พี่ Rick
หนูเริ่มจาก ศรัทธา ในครูบาอาจารย์ท่านนั้น
เพิ่มเติมด้วย พุทธศิลป ...เป้นเครื่องยึดเหนี่ยว จิตใจ
เป็นเครื่องเตือนตน ...

ยังจำ คำหลวงพ่อพุธ ฐานิโย
เมื่อดาริกาไปกราบได้ ขึ้นใจ
อ้าวนี่สนใจพระเครื่อง หรือ สนใจพระธรรม
ตอนนั้นหนูยังเด็ก ก็ตอบไป อายๆ ว่า หนูสนใจทั้งสอง เจ้าค่ะ

U10
26 November 2007, 01:33 PM

ขออนุญาติครับ........

เกิดอาการ...ตาสว่าง.....สำหรับข้อคิดเตือนสติของพี่ๆทุกท่าน....ให้รู้-คิด-ทำ

ผมมีป้ายโฆษณาแผ่นนึงมาฝากไว้ให้ชมเล่นๆ...ขออนุญาติทำเบรอในรายละเอียดครับ

ooTIMoo
27 November 2007, 06:23 PM

^
^
ป้ายแบบนี้ เจอเป็นประจำครับ .. รุ่นไหนไม่รวย รุ่นนั้นไม่เป็นที่ดึงดูด ไม่นิยม

U10
27 November 2007, 07:06 PM

QUOTE(ooTIMoo @ 27 November 2007, 06:23 PM)

^
^
ป้ายแบบนี้ เจอเป็นประจำครับ .. รุ่นไหนไม่รวย รุ่นนั้นไม่เป็นที่ดึงดูด ไม่นิยม



ขออนุญาตครับ.....

อันที่จริงผมตั้งใจว่าจะถ่ายอีกภาพนึงด้วยครับ แต่หยิบกล้องไม่ทันรถได้รับสัณญาณไฟเขียวซะก่อน..

แต่พอจะจำชื่อได้ว่า "รุ่น อนาคตสดใส..รวมพลังสามเสือ" ...ก็ตามกระแสไป..ดูให้เพลินครับท่าน

.................................................................................ขอแสดงความนับถือครับ...

thaiput
27 November 2007, 09:16 PM

ทัดมาลา
27 November 2007, 11:32 PM

พูดตรงๆว่ารับไม่ได้กับหลวงพี่บางรูป ที่นำหลวงพ่อที่น่าเคารพซึ่งมรณภาพแล้วมาเป็นจุดขาย...

เห็นโฆษณาพุทธพาณิชย์แบบนี้ทีไร ก็หดหู่สังเวช........

แนวทางแห่งพระพุทธองค์ เป็นไป เพื่อ ลด ละ เลิก........

อะไรที่ออกนอกแนวนี้ ............. ผมไม่ศรัทธา

Gearmour
27 November 2007, 11:57 PM

QUOTE(ทัดมาลา @ 27 November 2007, 11:32 PM)

พูดตรงๆว่ารับไม่ได้กับหลวงพี่บางรูป ที่นำหลวงพ่อที่น่าเคารพซึ่งมรณภาพแล้วมาเป็นจุดขาย...

เห็นโฆษณาพุทธพาณิชย์แบบนี้ทีไร ก็หดหู่สังเวช........
แนวทางแห่งพระพุทธองค์ เป็นไป เพื่อ ลด ละ เลิก........

อะไรที่ออกนอกแนวนี้ ............. ผมไม่ศรัทธา



ด้วยความเคารพครับ
อย่าคิดมากครับ มันมีอะไรที่มากกว่าที่เห็น
ถ้าทราบ ถ้ารับรู้จะเกินคำว่ารับไม่ได้ ครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour

ทัดมาลา
3 December 2007, 11:15 AM

QUOTE(Gearmour @ 27 November 2007, 11:57 PM)

ด้วยความเคารพครับ
อย่าคิดมากครับ มันมีอะไรที่มากกว่าที่เห็น
ถ้าทราบ ถ้ารับรู้จะเกินคำว่ารับไม่ได้ ครับ
ขอแสดงความนับถือ
Gearmour



ครับป๋า....

สมาธิ
16 December 2007, 09:17 PM

ครับไปร่ำไปเรียน ณที่นี่มานาน ก็ได้รู้ได้เห็นมาบ้าง อลังการงานสร้างของพี่เขาจริงๆ
แล้วสักวันวสันต์ก็จะหมดลงครับ

nongnooo · 20 ธันวาคม 2007

:::เพชร::: said: ↑

หึหึ อย่าโชว์เลยครับคุณน้องนู๋ พระท่านไม่ใช่ดารา เอาไว้ขอชมเป็นส่วนตัวดีกว่าครับ อิอิ ไม่โกรธนะ ครับ โชว์"ไห"ดีกว่าครับ เครื่องถ้วยเบญรงค์สวยๆมากมาย ได้ศึกษาเก็บเกี่ยวประสบการณ์เกี่ยวกับสีไปด้วยครับ
Click to expand...

เปล่าครับไม่ได้มีเจตนาเช่นนั้นแต่ต้องการให้เพื่อนๆและผู้ที่ใฝ่รู้ได้เห็นกัน ส่วนท่านอื่นที่ว่าอย่างโน้นอย่างนี้โชว์ก็เพื่อประเทืองปัญญาเขาครับ แต่ท่านเพชรท้วงมาก็ดีครับ ปล่อยให้ท่านเหล่านั้นรู้เฉพาะที่ตัวเองคิดว่ารู้รึกันครับ

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

http://www.agalico.com/board/showthread.php?t=2510

<TABLE class=tborder cellSpacing=1 cellPadding=9 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR><TD class=alt1 width="100%"><TABLE cellSpacing=0 cellPadding=0 border=0><TBODY><TR vAlign=bottom><TD></TD><TD> </TD><TD width="100%">บอร์ด อกาลิโก ริมระเบียง » หนอนหนังสือ » ธรรมะ » </TD></TR><TR><TD class=navbar style="FONT-SIZE: 10pt; PADDING-TOP: 1px" colSpan=3> "ย้อนรอยกรรม ตำนานพระสุพรรณกัลยา" โดย หลวงปู่โง่น โสรโย </TD></TR></TBODY></TABLE></TD></TR></TBODY></TABLE>

คัดมาจากหนังสือ .. " ย้อนรอยกรรม ตำนานพระสุพรรณกัลยา " .. เขียนโดย หลวงปู่โง่น โสรโย (หน้า 1-6)

ผู้โพส
แดดส่อง<SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_8341", true); </SCRIPT>

<HR><CENTER><TABLE border=0><TBODY><TR><TD align=middle>พระตำนานของพระนางสุพรรณกัลยา

</TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><CENTER></CENTER>

<DD>
อันเรื่องราวที่กล่าวถึง พระประวัติของ พระนางสุพรรณกัลยา ที่จะบรรยายต่อไปนี้ เป็นเรื่องข้าพเจ้าได้สัมผัส มาจากทางฝันโดยบังเอิญ และจากเกร็ดพงศาวดารที่คนต่างชาติ คือ พม่าเขาเขียนเอาไว้ก็ไม่มากนัก น้ำหนักก็อยู่ที่เรื่อง พระนางเลี้ยงน้อง และปกครองคนไทย เอาใจใส่พวกชาติเดียวกันเท่านั้น ท่านผู้อ่าน ท่านผู้ฟัง ถ้าท่านไม่ทำใจให้เปิดกว้างพอ พอที่จะรับฟังเหตุผล ก็คงจะนึกว่าเรื่องนี้มันเป็น impossible หรือ unbelievable นี่หว่า แต่เรื่องนี้มันก็เป็นไปแล้ว และก็น่าเชื่อถือ เพราะหลักฐานที่เป็นรูปธรรม และนามธรรม ก็ได้มาปรากฏ ดังที่จะได้กล่าวต่อไป

<DD>เมื่อปี พ.ศ. 2490 ประเทศสหภาพพม่า ได้รับการปลดปล่อย จากการเป็นเมืองขึ้น ของมหาอำนาจตะวันตก เขายกพม่าให้ปกครองตัวเอง เป็นเอกราช ข้าพเจ้าได้ถูกเชิญ (ถูกนิมนต์) จาก ท่านมหาปีตะโก ภิกษุ ท่านเป็นพระมหาเถระ ที่คงแก่เรียนทางธรรม ท่านเรียนจบพระไตรปิฏก ทางโลก ท่านจบมหาบัณฑิต สาขา Philosophy จากอ๊อกฟอร์ด ลอนดอน ในสมัยที่เราอยู่ร่วมกัน ที่ประเทศอังกฤษ บ้านเกิดเมืองนอนของท่าน อยู่ที่เมืองหงสาวดีคือ เมืองพะโค อยู่ทางทิศเหนือของกรุงแรงกุน (เมืองย่างกุ้ง) <DD><DD>ท่านได้นิมนต์ ให้ข้าพเจ้าไปช่วยงาน ด้านปติมากรรม คือเป็นช่างเขียนฝาผนัง ซ่อมแซมรูปลายฝาผนังที่ชำรุดให้ดีขึ้น อันการปรารภเรื่องติดต่อกันในต่างประเทศ ข้าพเจ้าเองก็แบ่งรับแบ่งสู้ อย่างไรก็ขอให้ได้กลับเมืองไทยก่อน พอมาถึงเมืองไทย ได้รับความดลใจ ในคำสั่งของตุ๊เจ้าครูบาศรีวิชัยในทางฝัน จึงได้ออกเดินทางไป ดังที่จะกล่าวไว้ในตอนตามรอยกรรม ในระยะที่ข้าพเจ้าไปอยู่นั้น ก็เกิดเรื่อง ที่พระภิกษุสงฆ์ในประเทศพม่า ซึ่งประกาศไม่พอใจ ในนโยบายของรัฐบาล เกี่ยวเรื่องสมณศักดิ์ คือเขาจะยกฐานะให้พระสงฆ์พม่า มีสมณศักดิ์เหมือนพระสงฆ์ไทย พระสงฆ์ทั่วประเทศไม่พอใจ ในเรื่องลาภยศ จึงก่อเหตุเดินขบวนต่อต้าน

<DD>รัฐจึงจำเป็นต้องยกธงขาวยอมแพ้ อนุโลมตามความต้องการ ของพระสงฆ์ทุกอย่างเรื่องก็จบ เท่าที่ข้าพเจ้าได้เคยเห็นมา ก็มีพระสงฆ์อยู่สองประเทศ คือ พระสงฆ์พม่า และศรีลังกา พระคุณท่านมีอำนาจในทางการเมือง เล่นการเมืองได้ สมัครเป็นผู้แทนได้ เข้าไปนั่งประชุมในสภาได้ เพราะพระคุณท่านไม่ยี่หระ ที่จะยอมรับเงินรับสินบน ค่าเงินเดือน เป็นค่าจ้าง เป็นพระลูกจ้าง อันเป็นค่านิยพัต ค่าตาลปัตพัดยศจากรัฐ ซึ่งถือว่าเป็นลูกจ้างจากทางรัฐ เขาไม่ยี่หระเหมือนพระสงฆ์ไทย อันเรื่องที่พระหม่องเดินขบวน ก็จบลงไปแล้ว แต่ข้าพเจ้าสิ โดนข้อกล่าวหาอย่างหนักว่า ความวุ่นวาย ของพระสงฆ์เมียนม่าที่ผ่านมานั้น มีข้าพเจ้าอยู่เบื้องหลัง เพราะข้าพเจ้าไปเดินกับเขาด้วย และเป็นนายทุนสนับสนุน ในเรื่องค่าอาหาร ค่าใช้จ่ายทุกอย่าง เราใช้ทรัพย์ส่วนตัวไปราวห้าหมื่น

<DD><DD>แต่ก็ยังโชคดีที่ระยะนั้น มหาอำนาจตะวันตก ผู้ปกครองเขายังไม่ว่า อันเรื่องพระสงฆ์องค์เจ้า อังกฤษเขาไม่เอามายุ่งด้วย และผู้หลักผู้ใหญ่ของอังกฤษ ก็รู้จักกับเราดี เขาจึงเพียงกักสถานที่ ให้เราอยู่ในบริเวณ ของกระท่อมของเรานั้นเอง ซึ่งก็มีเพื่อนรักคือ อ้ายเจ้าเก่ง ภาษาพม่าเขาเรียกสุนัขว่า คย คย ข้าพเจ้าก็ได้ถูกเรียกเป็น พ๊งจีคย คำว่าพระภิกษุภาษาพม่าเขาเรียกว่า พ๊งจี จึงเป็นพ๊งจีคยมาตลอด เพราะมีสุนัขเป็นเพื่อน เขากักขังบริเวณ ไว้สอบสวน 15 วัน และอาศัยพระสงฆ์ คือพ๊งจีของพม่าช่วยไว้ ชีวิตหนอชีวิต

<DD>อันการตกเป็นผู้ต้องหาทางการเมืองนั้น ในชีวิตการบวชของข้าพเจ้า ได้ประสบมาแล้วหลายครั้ง และครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่แล้ว จึงไม่วิตกกังวลอะไรเป็นไรเป็นกัน ครั้งแรกเมื่อ พ.ศ.2482 ถูกทหารลาวจับ อยู่เวียงจันทร์เมืองหลวงของลาว เขาจับในข้อหาว่า ข้าพเจ้าเป็นพระสงฆ์ไทย เข้าไปสืบความลับทางราชการ เป็นแนวที่ห้ามาจากเมืองไทย มันถามเป็นภาษาไทยว่า ท่านเป็นคนไทยหรือ ตอบมันว่าใช่ อาตมาเป็นพระสงฆ์ไทย เกิดเมืองไทย เป็นคนไทย เพราะระยะนั้น สมัยนั้นสงครามมหาเอเซียบูรพากำลังก่อตัวขึ้น อ้ายลาวไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น มันจับขังใส่คุกขี้ไก่ไว้สิบห้าวัน (มันแท้ๆ) คุกขี้ไก่คือไก่อยู่ข้างบน คนอยู่ข้างล่าง แต่ก็ยังโชคดีที่ระยะนั้น รัฐบาลไทย ได้ประกาศตัวเป็นกลาง ไม่ขึ้นกับฝ่ายใด ไม่เป็นศัตรูกับใคร เขาจึงปล่อยออกมา เมื่อข้ามมาฝั่งไทย ตำรวจไทยเห็นเข้า ถามเป็นภาษาลาวว่า (เจ้าหัวมาแต่ไส) ตอบมันว่า อาตมามาแต่ฝั่งซ้าย สำเนียงลาวแท้ๆ เขาเข้าใจว่าเป็นพระลาว มาสืบความลับจับเข้าอีก ขังไว้โรงพักสองวัน แก้ตัวออกมาได้ เพราะเรามีหลักฐาน ทางหนังสือสุทธิ <DD>
</DD>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

<DD>และต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2486 สงครามเอเซียบูรพาสงบ ทหารไทยได้ตีเมืองพระตะบอง เสียมราช ศรีโสภณ กำปงโสม ของเขมร คณะสงฆ์ไทย จะเข้าไปเผยแผ่พระพุทธศาสนา ในประเทศเขมร สมเด็จพระมหาวีรวงศ์ ติสโส (อ้วน) ท่านเป็นมหาสังฆนายกองค์แรก ในสมัยนั้น ท่านให้ข้าพเจ้าไปด้วย เพราะเป็นคนที่พูดภาษาเขมร และภาษาฝรั่งเศสได้ เพราะ เขมรเคยเป็นเมืองขึ้น ของฝรั่งเศสมาก่อน เมื่อขบวนท่านเสด็จกลับ ข้าพเจ้ายังไม่กลับ เพราะมีธุระหลายอย่าง คือ ต้องการเรียนภาษาเขมรให้แตกฉาน จึงเดินทาง เข้าไปเมืองพนมเปญ โดนทหารเขมรจับเข้าอีก ตั้งข้อหาว่า ข้าพเจ้าเป็นตัวการ ที่นำทหารไทยไปตีเอาบ้านเอาเมืองของมัน แก้ตัวออกมาได้เพราะ อาศัยบารมีของ เจ้าพระคุณสมเด็จพระมหาวีรวงศ์ และหลังจากนั้นมาอีกหกปี คือปี พ.ศ. 2490 โดนอ้ายหม่องพม่าจับเข้าอีก ครั้งนี้เป็นครั้งที่สี่แล้ว จึงไม่วิตกกังวล ไม่สะทกสะท้าน ในเหตุการณ์แม้แต่น้อย เพราะเรื่องอย่างนี้ เคยโดนมาครั้งแล้วครั้งเล่า <DD><DD><DD><DD><DD><DD>อันการติดคุกขี้ไก่ในประเทศลาวนั้น เท่าที่สืบดูในจำนวน พระสงฆ์ไทยก็มีอยู่สองท่าน คือตัวข้าพเจ้าเองติดก่อน ติดอยู่ถึง 15 วัน ท่านที่สองคือ พระอาจารย์สมชาย วัดเขาสุกิม แต่ท่านสมชายติดทีหลัง ติดกี่วันไม่ได้ถามท่าน ติดเรื่องเดียวกัน ที่เขาถือว่าเป็นแนวที่ห้า แต่คนละวาระคนละแห่ง ทุกครั้งที่ถูกจับกุมคุมขังนั้น เราไปช่วยเขา เราไปทำประโยชน์ให้เขา เราขนเอาเงินทองของส่วนตัวทั้งนั้น ไปช่วยเขาไปให้เขา พอเรามีเรื่องขึ้นมาจะหาใครๆ ช่วยเหลือไม่มีเลย <DD><DD><DD><DD><DD><DD>นี้แหละหนา สัจจะธรรมกรรมแท้ๆ จึงได้คิดเป็นโคลงกลอนสอนใจตัวเองว่า (เมื่อมั่งมี ผีผอมตอมกันแดก เมื่อโลงแตก ผีอ้วนชวนกันหนี เมื่อมั่งมีมากมาย มิตรหมายมอง เมื่อมัวหมอง มิตรมองเหมือนหมูหมา เมื่อไม่มีมวลมิตรไม่มองมา เมื่อมอดม้วย แม้หมูหมาไม่มามอง) จะมีก็แต่เจ้าเก่งที่แสนรู้คู่บุญ ที่ติดตามมาเท่านั้นเอง ที่ไม่ยอมห่าง มันนอนขวางทาง ทำท่าตาเขม็งเบ่งใส่ คนที่มันไม่ใว้ใจทุกคน จนพวกพม่ามันเรียกข้าพเจ้าว่า พ๊งจีคย (พระหมา) จึงได้ความคิดติดใจมาตลอดว่าเลี้ยงหมาดีกว่าเลี้ยงคน <DD><DD>

<DD>อันสถานที่ที่เขาให้อยู่ และกักบริเวณ เขาก็ให้อยู่ในสถานที่เดิม คือกระท่อมที่เขาจัดสร้างให้เอง แต่ก็อากาศดี มีสถานที่อยู่กว้างขวาง ไม่ได้ถูกผูกมัดพันธนาการอะไร มันให้อยู่ในบริเวณขอบเขต ที่มันกำหนดให้ เราก็สบาย ทุกๆ วันมันก็ให้ เจ้าหน้าที่บ้านเมืองมาสอบ สอบแล้วสอบอีก เราทำเป็นไม่ยอมพูดกับมัน เพราะมันจะบีบคั้นเอาแต่เงิน เงินลูกเดียว ถ้าเราไม่ให้มัน มันจะปล่อยให้อดข้าวตาย ก็จะเอาอะไรมาให้ มันยึดเอาไปหมดแล้ว และยังจะมาบีบเอาอะไรอีก บ้าจริงๆ เสร็จแล้วมันก็หายไป วันหลังก็เปลี่ยนคนใหม่มาเฝ้า มาสังเกตุการณ์ ตอนนี้เอง ข้าพเจ้าจึงมาถามตัวเองว่า เอาอย่างไรกันดี เราจะหันหน้าไปพึ่งใครไม่ได้อีกแล้ว (คนหนอคน) ยามอับจนคนเคียดแค้นชิงชัง ยามมั่งคั่ง คนประดังนอบน้อม ชีวิตหนอชีวิตคิดดูเถิด ตั้งแต่เกิดถึงตายกลายเป็นผี จะประสบทั้งซวยโชคโศกโศกี ตามวิถีของบุญกรรมที่ทำมา <DD><DD><DD><DD>จึงได้ปรัชญาของชีวิตว่า (อันชีวิตที่ไม่เคยเจอกับความทุกข์ เป็นชีวิตที่โง่) ความโง่คือ ความที่จิตติดอยู่กับสุข ที่ติดยึดอยู่กับสุข ที่เป็นโลกียะ ผู้ฉลาดย่อมนำเอาความทุกข์ ที่ประสบมาเป็นบทเรียน ในบทปฐมเทศนา ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ทรงสอนให้รู้จักทุกข์ ทุกข์มันเป็นผลของสมุทัย คือความสมมุติของคน ความสมมุติสังคมของโลก จึงมาพบกับหลักสัจจะธรรมข้อหนึ่งว่า ในขณะที่ชีวิตประสบ กับภาวะที่วิกฤตอย่างรุนแรงนั้น ชีวิตจะมีความเข้มแข็งขึ้น อีกหลายเท่าตัว <DD><DD><DD><DD>ดังนั้นข้าพเจ้า จึงได้สอนตัวเองว่า เราจงสร้างจิตตานุภาพไว้ให้มากๆ เพราะจิตตานุภาพที่เราสร้างไว้นั้น จะช่วยเหลือเราได้ในยามยาก ชีวิตที่ไม่มีการต่อสู้ เป็นชีวิตที่อ่อนแอ บุคคลที่ไม่เคยมีศัตรู จะเป็นคนเข้มแข็งได้ยาก เหล็กที่ผ่านการตี การทุบ ทุบจนแท่งเหล็กเป็นมีดเป็นพร้าขึ้นมา แล้วผ่านน้ำผ่านไฟมาแล้ว จึงกลายเป็นเหล็กแข็ง และเหนียวใช้การได้ดี ชีวิตเราก็เหมือนกัน ถ้าชีวิตใดที่ผ่านความสมบุก สัมบัน ผ่านความทุกข์ความลำเค็ญ ผ่านเย็นร้อนอ่อนแข็งมาแล้ว เป็นชีวิตที่มีบทเรียนมามาก มีความรู้มาก <DD><DD><DD><DD>อันความรู้ มันมีอยู่สองอย่างคือ ความรู้จำ กับความรู้จริง อันความรู้จำนั้น เกิดขึ้นจากการเรียน เรียนจากครู จากตำรา รู้มาเรียนมาไม่ถึงใจ เพราะไม่รู้ว่า รสชาติธาตุแท้ของชีวิตนั้น มันเป็นอย่างไร แต่ความรู้จริงนั้น คือรู้จากประสบการณ์ ที่เกิดจากชีวิตจริงของเราเอง มันมีรสชาติธาตุแท้แห่งความทรงจำ ไปอีกนานเท่า นานเชียวล่ะ และเป็นรากฐาน ในการที่จะได้ปรับปรุงวิถีชีวิตของตนเอง ให้เข้มแข็งขึ้นอีก <DD>

<DD><DD>

<DD>อันการที่ข้าพเจ้า ถูกอ้ายหม่องเล่นงานคราวนั้น มันเป็นผลดีที่ทำให้ข้าพเจ้า ได้เข้าถึงและเข้าใจ ในชีวิตของตัวเองอย่างถ่องแท้ วิธีแก้ของเราก็คือ สอนและเตือนตัวเองว่า ผู้ฉลาด มีปัญญา ย่อมไม่สร้างความทุกข์ให้แก่ใจ ในสิ่งที่สุดทางแก้ จึงตั้งอธิษฐานจิต ทำความเพียรทางจิต แบบเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ตายเป็นตาย จิตวิญญาณหลังตาย สบายกว่ามีชีวิตอยู่ จะอยู่ไปทำไม ตายดีกว่าจะได้สบาย จึงค้นคิดว่าความตายคืออะไร แล้วตอบเองว่าความตายคือ การหมดความรู้สึกนึกคิด ชีวิตอินทรีย์ขาดจากกัน หัวใจหยุดเต้น มันสมองหยุดสั่งงาน จิตวิญญาณออกจากร่าง อยู่ที่ความว่างเปล่า สักครู่จิตวิญญาณก็ลอยละล่องไปสู่ภพใหม่ นั่นแหละคือความตายที่รู้กันทั่วไป จึงสนใจขึ้นมาว่า อันภาวะเช่นนั้น มันเป็นอย่างไรกันแน่ จึงอยากตั้งหน้าฝึกจิต ฝึกใจให้รู้จักวิธีตายก่อนตาย <DD><DD><DD><DD><DD><DD>อันภาวะของความตายนั้น ตามหลักของกายวิภาควิทยาว่า หัวใจหยุดเต้น ลมหายใจไม่มีคือตาย แต่เราจะยังไม่ตายอย่างนั้น เราไม่ต้องไปยุ่งกับมัน มันจะเต้นหรือไม่เต้น ก็เป็นเรื่องของมัน เรามาจับจดอยู่ที่ลมหายใจดีกว่า เที่ยวทัวร์ทางลม เอาลมเป็นไกด์ ลมหายใจเข้า หายใจออกนี้เอง เป็นเครื่องจูงจิต เอาความวิกฤตของชีวิต ที่กำลังประสบอยู่ มาเป็นผู้สอน สอนว่า ตาย ตาย ตาย ลมหายใจเข้าก็ว่าตาย ลมออกก็ว่าตาย เป็นอุบายสกดจิตตัวเอง ให้เข้าสู่สภาวะแห่งความหลับ (หลับทางจิต) จับเอาตัวนิมิต คือตัวฝันนั่นเอง มาสร้างเป็นตัวแฝง พลังแฝงขึ้นตามคำแนะนำ ของพระผู้เฒ่าหลวงปู่โลกอุดร สอนให้สมัยที่ถูกฝังตัวอยู่ในหิมะ เพราะมันถล่มมาทับ ที่ภูเขาหิมาลัยโน้น <DD><DD><DD><DD><DD><DD>ท่านสอนเตือนว่า ตัวเรามันมีอยู่ 3 ตัวคือ ตัวจริง ตัวเป็น และตัวแฝง ทั้งสองตัวแรกนั้น อย่ายึดมั่นในมัน รีบสละละทิ้งให้หมด กำหนดเอาตัวแฝง คือตัวพลังภายในจิตใจเท่านั้น เพราะตัวจริงยิ่งใช้ยิ่งโทรม ส่วนตัวเป็นยิ่งใช้ยิ่งยุ่งยิ่งทุกข์ แต่ตัวแฝง พลังแฝงนั้นยิ่งใช้ยิ่งดี มีพลังจะกำบังความทุกข์ ให้เกิดความปิติสุขที่ใจ เราจำคำสอนของท่านคำนี้ไว้แล้ว เอาสติเป็นนายเวร คอยจ้องดูลมเข้าลมออก อย่างไม่ลดละ ทีแรกจะรู้สึกว่า อันเจ้าลมที่เข้าๆ ออกๆ นั้นมันหยาบ แล้วมันจะค่อยละเอียดลงๆ แผ่วเบาลง ละเอียดลงๆ จนเกิดความรู้สึกว่าไม่มีอะไร ไม่รู้สึกอะไรอีกแล้ว ดวงจิตมันจะผ่องแผ้วสงบเย็น ในดวงจิตมันจะเข้าสู่มิติหนึ่ง อีกโลกหนี่งเป็นสภาวะที่มีความสงบที่สุด ที่เรียกว่าปิติ ความสุขทางใจละเอียดที่สุด <DD><DD><DD><DD><DD><DD>อันสภาวะอย่างนี้ ไม่สามารถที่จะสรรหาภาษามนุษย์ มาอธิบายให้คนอื่นเข้าใจได้เลย มันเป็นภาษาของจิตวิญญาณ ภาษาของโลกทิพย์ แบบรู้เองเห็นเอง เป็นปัจจัตตัง รู้เฉพาะตนเท่านั้น อันการที่ถูกเจ้าหม่องเล่นงาน อย่างสาหัสสากรรจ์ แบบข้าวไม่ให้ฉัน น้ำไม่ให้ดื่ม ในครั้งกระนั้นเอง ที่ทำให้ข้าพเจ้า ต้องตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยว ก็จะสมัครเข้าสำมะโนครัว ร่วมเป็นสมาชิกของยมบาล โดยไม่คาดฝัน นึกภาวนาเสมอ ทุกลมหายใจเข้าออกว่า ตาย ตาย

<DD>

<DD>อันกลอุบายนี้เอง ที่ทำให้ข้าพเจ้าได้ไต่เต้า เข้าถึงกระแสวิญญาณ ของพวกโอปาติกะตลอดลอดได้ ลอดเข้าถึงด่านของทวยเทพเทวา คือ พระวิญญาณของพระสุพรรณกัลยา ตลอดได้สัมผัสกับสรรพวิญญาณต่างๆ ดังที่จะพรรณาต่อไป การทำความเพียรทางใจคราวนี้ เราเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ตายเป็นตาย ข้าวไม่กิน น้ำไม่ดื่ม ก็จะฉันจะดื่มได้อย่างไร เพราะไม่มีจะดื่มจะฉัน อันหนทางที่เราจะเข้าสู่โลกวิญญาณนั้น เรากรุยไว้แล้ว รู้แล้วว่าต้องไปทางไหน ที่รู้ทางใจ ดังในระยะที่กล่าวไว้นั่นเอง ก็คือไปกับลม เที่ยวโลกวิญญาณด้วยลม หายใจให้สติคือผู้รู้ รู้ตัว จ้องลมที่เข้าๆ ออกๆ เมื่อมันละเอียดเข้าจริงๆ มันก็หลุดเข้าไปสู่สภาวะอันโล่งแจ้ง เห็นเป็นแสงสว่าง เหมือนแก้วลูกโต โตเอามากๆ แล้วลูกแก้วนั้นก็เล็กลงๆ เล็กลง แล้วโตขึ้นๆ อีก เห็นเป็นแสงสว่างจ้า เหมือนแก้วลูกโตๆ โตเอามากๆ แล้วลูกแก้วนั้นก็เล็กลงๆ เล็กลงแล้วก็โตขึ้นๆ อีก เป็นอย่างนี้อยู่หลายครั้ง แล้วเจ้าลูกแก้วนั้นก็ลอยเข้ามา ลอยเข้ามา มาอยู่ใกล้ๆ เฉพาะหน้า แล้วก็มาห่อหุ้มเอาตัวเราไว้

<DD>อันลูกแก้วนั้นเรามีเอาไว้แล้ว ถือติดตัวไปเพื่อเพ่งกสิณ เพื่อจูงใจไปไหนเอาไปด้วย เดี๋ยวนี้ก็ยังใช้มันอยู่ ลูกแก้วลูกนี้ เราได้มาแต่ประเทศยูโกสลาเวีย ขอซื้อจากหมอดูทางลูกแก้ว และเราก็ได้เห็นอะไรๆ หลายๆ เรื่องกับลูกแก้วลูกนี้เอง ในขณะที่เข้าไปอยู่ในลูกแก้ว เป็นเกราะหุ้มไว้ ตัวเราอยู่ข้างใน แล้วมองออกไปข้างนอก จะเห็นฉากต่างๆ อะไรสลับซับซ้อน และเห็นทิวทัศน์ที่สวยงาม บางฉากก็เห็นปราสาทราชมณเฑียรมีวัดเวียงวัง เจดีย์วิหารดูตระการตาน่าชม และบางฉาก ก็เห็นฝูงชนจำนวนมาก เดินไปมาขวักไขว่ ในจำนวนผู้คนเหล่านั้น ทุกคนรู้สึกว่า เขาจะมีแต่ความสุขสันต์กัน เพราะแต่ละคน มีแต่ความยิ้มความแย้ม หรรษาร่าเริงเบิกบาน มีหน้าตาสวยงาม ผิวพรรณผุดผ่องยิ้มย่อง ประดับประดาด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์หลากสี สวยสดงดงามมาก ...

</DD>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

<CENTER><TABLE border=0><TBODY><TR><TD align=middle>สัมผัสทางวิญญาณกับพระสุพรรณกัลยา

</TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER><CENTER></CENTER>
ในทันใดนั้นเอง สายตาทางจิตวิญญาณของเรา ก็มองเห็นหญิงสาวพราวเสน่ห์ ท่านหนึ่งเดินเข้ามาใกล้ๆ ท่านยิ้มให้ ยิ้มแล้วยิ้มอีก แล้วเอ่ยปากว่า ท่านขาท่านชื่อโสรโย ที่เป็นพระสงฆ์ หลงมาจากเมืองสยามไทยใช่ไหม ถ้าใช่ท่านไม่ต้องร้อนใจ ฉันก็เป็นคนไทย เช่นเดียวกับท่าน ฉันจะหาทางช่วยท่านให้พ้นภัย เพราะท่านเคยอยู่กับฉันมาแต่ก่อน เราเคยมีบุญคุณต่อกันมานานแล้ว ท่านเคยช่วยเหลือ ดูแลฉันมาตลอด เพราะท่านเป็นผู้ใหญ่ในคณะเรา เราได้พึ่งพาอาศัยท่าน เวลาจะถูกเขารังแก ท่านต้องมาขัดขวางเอาไว้ ท่านหายไปไหนมา รีบมากับฉันเดี๋ยวนี้

<DD>
ทันใดนั้นเอง ท่านก็นำพาข้าพเจ้าเข้าไปสู่อีกมิติหนึ่ง ซึ่งมีสภาวะที่สูงขึ้นไปกว่า ละเอียดกว่า ซึ่งเป็นมิติสถานเก่า ที่ซึ่งพวกเราจำนวนมาก ถูกพม่ากวาดต้อนไปเป็นเชลย เมื่อสมัย กรุงศรีอยุธยาแตกครั้งแรก แล้วสุภาพสตรีท่านนั้นก็บอกว่า ฉันเองชื่อสุพรรณกัลยา จำได้ไหม พวกเรามาด้วยกันจำนวนมาก ท่านก็ถูกเขากวาดต้อนมาด้วย เพราะท่านเก่งมีฝีมือเป็นนายช่าง เก่งทางสร้างอาคารบ้านเรือน ให้พวกเราอยู่ ในจำนวนหมู่ของเชลย และสร้างวัดเวียงวังให้พม่าด้วย แล้วท่านก็ชี้มือให้เราดู แล้วว่าโน่นแน่ะคือหมู่บ้านที่ท่านสร้าง ก็มองเห็นหมู่บ้าน ที่มีกาแลไว้บนหน้าจั่ว เป็นทิวแถว ทรงไทย เรียงรายกันอยู่อย่างมีระเบียบ

<DD>

ท่านบอกว่า ยังมีอีกหลายที่ยังสร้างไม่เสร็จ โน้นน่ะวัดที่ท่านสร้างให้เขา ก็ยังไม่เสร็จอีก ท่านจึงต้องมาทำต่อในคราวนี้ เมื่อวานนี้ท่านหายไปไหน มีใครเขาบอกว่า ท่านกลับไปช่วยพระยาตาก กู้เมืองกรุงศรีอยุธยาใช่ไหม เมื่อกลับมาวันนี้ แต่งตัวเป็นนักบวชเสียแล้ว คงจะหาวิธีหนีเอาตัวรอดละซี หนีไปทำไม ไม่คิดถึงพวกฉันหรือ เราทุกข์ยาก พลัดพรากจากบ้านเมืองมาด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน สุขด้วยกัน มากินข้าวกันเถอะ หลังจากนั้น สุภาพสตรีท่านนั้น ก็จัดอาหารหวานคาว และท่านก็นั่งกินด้วย เราได้เห็นผู้คนที่รู้จักมักคุ้นกัน จำนวนมากเข้ามาหา มาถามข่าว และพูดจาล้อเลียน กระเซ้าเย้าหยอกกัน อย่างสนุกสนาน ดูแล้วแต่ละคน เขาแสดงความเคารพนับถือ ในท่านสุภาพสตรี คนที่นั่งกินข้าวอยู่กับเรามาก

ท่านออกปากพูดว่า ฉันได้ส่งข่าว ไปทางเมืองสยามไทยแล้ว ให้เขามาช่วยท่าน แล้วอีกไม่นาน ท่านก็จะพ้นภัย ขณะนั้น ความรู้สึกตัวจากความหลับฝัน อันเป็นสมาธิน้อยๆ ที่เป็นตัวแฝงของเราก็ตื่นขึ้น รู้สึกตัว (ตื่นจากหลับฝัน) ฝันสนุกเสียด้วย เพราะเห็นคนสวยๆ มาปลอบใจ แล้วจะไม่ให้สุขได้อย่างไรว๊า แล้วก็ลุกขึ้นเดิน เดินจงกรม กลับไปมานานพอสมควร เพื่อยืดเส้นยืดสาย หายใจให้เต็มปอด แล้วก็ได้ยิน เสียงคนข้างนอกพูดกันว่า พระนายช่างองค์นี้ ท่านเข้านั่งทำสมาธิได้หลายวันแล้ว นั่งตัวตรงแข็งทื่ออยู่กับที่ ไม่ยอมลุก ไม่กิน ไม่ถ่าย นึกว่าแข็งตายไปแล้ว โอ้ยอย่าพึ่งตายเลย ขี้เกียจทำศพ และจะเกิดเรื่องยุ่งด้วย เพราะเป็นพระต่างชาติพลาดท่า รัฐบาลก็ยุ่งด้วยอีกดูๆ แล้วมิใช่คนที่จะตายแล้วสูญ เพราะเขามาเป็นนักวิชาการ เพราะท่านอภิธชะมหาอัตฐคุรุ ประมุขสงฆ์ของพม่า ก็นับถือเขาด้วย ไม่แน่จริง เขาคงไม่นิมนต์เข้ามาเมืองเรา

จากนั้นเขาก็จัดหาอาหารมาให้ฉัน เราก็โบกมือปฏิเสธไม่รับไม่ฉัน จึงมานึกคิดหวนจิต กับไปในความฝันที่ผ่านมา เราไปเห็นสุภาพสตรีสาวสวยคนหนึ่ง ชื่อสุพรรณกัลยาที่บอกว่า เราเคยอยู่กับท่าน เราเคยช่วยท่าน เราเคยเป็นเชลย เราเคยเป็นนายช่าง สร้างบ้านให้เชลยอยู่ เราหายหน้าไปช่วยพระเจ้าตากกู้เมือง เมื่อวานนี้ และเราได้เห็น ได้คุยกับสุภาพสตรี ชื่อสุพรรณกัลยา แสดงความห่วงใยในเรามากๆ อยากทราบว่า สุภาพสตรีที่ชื่อสุพรรณกัลยา สุพรรณกัลยาคือใครกันแน่ และท่านบอกว่า เราหายไปเมื่อวันวาน ไปช่วยงานพระยาตากกู้เมือง อะไรกันแน่

อีกเช่นกันอันกาลเวลาของโลกมนุษย์ ห่างกับโลกวิญญาณนั้น ถึงสองร้อยกับสองปี คือกรุงศรีแตก แตกครั้งแรกเมื่อปี พ.ศ. 2112 แล้วมาเสียอีก ครั้งหลังเมื่อ พ.ศ. 2310 อันกาลเวลามันห่างกันเหลือเกิน คือห่างกันเท่ากับ หนึ่งร้อยปีต่อหนึ่งวัน แต่กาลเวลาของโลกวิญญาณนั้น มันห่างกันแค่สองวันเท่านั้นเอง คือเมื่อวานนี้ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราสนใจมาก อยากจะศึกษาทางโลกวิญญาณ ให้มันชัดเจนมากขึ้นไปอีก คือวันนั้นเอง เป็นคืนวันเพ็ญเดือน 12 ตรงกับวันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2491 วันจันทร์ ขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12 เป็นวันลอยกระทงพอดี มีชาววัด ชาวบ้านละแวกนั้น เขามาจุดธูป จุดเทียนบูชาพระไว้ริมสระน้ำ ซึ่งไม่ห่างไกล จากที่เราอยู่ เรายึดเอาแสงสีของไฟ ที่ระยิบระยับกับผิวน้ำ ให้สะท้อนเข้ากับลูกแก้วอันศักดิ์สิทธิ์ของเรา มาเป็นอารมณ์ของจิต ติดอยู่ให้เป็นเตโช และวาโยกสิญ เป็นเครื่องจูงจิต ให้ติดอยู่ในอารมณ์เดียว เหนี่ยวเอาเรื่องราวที่ผ่านมา เมื่อวันก่อนให้เกิดขึ้นในมโนทวาร

</DD>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

<DD>ในกาลนั้นเอง ภาพลักษณ์ของพระนางสุพรรณกัลยา ก็มาปรากฏขึ้น ในมโนทวารอีกอย่างชัดเจน ท่านเป็นสุภาพสตรีที่เลอโฉม แต่งตัวด้วยชุดไหมสีทอง แพรวพราวด้วยอัญมณีที่ล้ำค่า แต่งตัวแบบสาวพม่าในยุคนั้น ใส่ผ้านุ่งสีทอง รัดเข็มขัด มีลูกปัดที่คอสองชั้น สวมเสื้อแขนยาวคอกว้างได้***ส่วน ประทับยืน มือขวาค้ำสะเอว มือซ้ายหย่อนลง แล้วท่านกล่าวว่า พระคุณเจ้าจะพ้นภัยแล้ว แต่ท่านก็ต้องช่วยฉันเช่นกัน จะให้ท่านช่วยเรื่องอะไร เดี๋ยวจะบอกให้ เพราะฉันเองก็ถูกเขาเล่นงาน ถูกพันธนาการ ด้วยวิธีการทางไสยศาสตร์

ฉันเองชื่อสุพรรณกัลยา เป็นธิดาคนโตของ พระมหาธรรมราชา มีน้องชายสองคน คือเจ้าองค์ดำ และเจ้าองค์ขาว เป็นชาวสยามไทย ได้ถูกกวาดต้อนมา เมื่อกรุงศรีอยุธยาแตก มาเป็นเชลย อยู่ที่เมืองหงสาวดีนี้ ดังที่ท่านทราบมาก่อนแล้ว ท่านก็ถูกเขากวาดต้อนมาด้วย เขาเกณฑ์ท่านมาเป็นช่าง สร้างบ้านให้พวกเราอยู่กัน แต่ท่านเก่งทำอะไรเป็นทุกอย่าง ฉันไว้ใจท่าน เพราะท่านซื่อสัตย์ และกตัญญู ท่านช่วยดูแลฉันและน้องๆ ตลอดพวกพ้องที่เป็นเชลย ตลอดเวลา มาวันนี้ท่านแต่งตัวเป็นนักบวช คงจะมีมนต์ขลังดี ช่วยแก้ด้ายสายสิญจน์ ออกจากมือและขาให้ฉันด้วย หมอผีพม่ามันผูกเอาไว้ เพื่อกันฉันจะหนี ฉันจึงหนีไปไหนมาไหนไกลๆ ไม่ได้ มันจะเหนี่ยวกลับทันที ถ้าหนีได้ฉันจะไปกับท่าน

แล้วข้าพเจ้าก็ดึงด้ายสายสิญจน์ ที่เขาทำด้วยแผ่นทองคำ ความยาวห้าคืบ กว้างหนึ่งนิ้ว ลงอักขระคาถา ขณะนี้ ข้าพเจ้ายังนำมาเก็บไว้ ออกจากแขนและขา ของท่านเจ้าหญิงด้วยการเสกคาถาดังๆ ว่า ตัสสะตัสสา คัจฉะคัจฉา อามุมหิโอกาเสติฏฐาหิ เป่าลงไปแรงๆ แล้วด้ายก็ขาดออก ปลิวหายไปเลยไม่มีอีกแล้ว เห็นท่านดีใจเอามากๆ สวมกอดข้าพเจ้าทันที (เรื่องนี้ถ้ามิใช่ฝัน หรือสัมผัสด้วยฝัน อาบัตคงกินตายแน่ๆ เพราะสาวสวยๆ อย่างนี้มากอด ใครเล่าจะทำใจได้ เพราะเราก็ยังมีกิเลสหนาอยู่นี่ แต่มันก็เป็นความฝันเท่านั้น จะเอาจริงเอาจังอะไรกับความฝันเล่า)

อันชีวิตทุกชีวิต ก็คือความฝันเช่นกัน และจะเอาอะไรแน่นอนกับชีวิตเล่า ตายไปแล้ว ก็ตกอยู่ในภาวะแห่งความว่างเปล่าทั้งนั้น เอาอะไรไปไม่ได้สักอย่างเดียว แก้ผ้ามาตอนเกิด เมื่อวันตายก็ต้องกลับสภาพเดิม ชีวิตหนอชีวิตคิดดูเถิด ตั้งแต่เกิดถึงตายกลายเป็นผี จะประสพพบโชคและโศกโศกี ตามวิถีของบุญกรรมที่ทำมา จงอย่าครวญโอดโทษใครในยามทุกข์ จงปลุกปลอบดวงใจให้แก่กล้า มิใช่พรหมินทร์อินทร์เซียน เขียนให้มา เรานี้นากระทำไว้ในตนเอง

<DD><DD>

<DD>เรื่องพระนางสุพรรณกัลยา เทพธิดาที่มองเห็นทางฝันนั้น ท่านบอกว่า ท่านขาท่านเก่งมาก ที่ท่านช่วยแก้เครื่องผูกมัดออกให้ฉัน ฉันจะได้เป็นอิสระเสียที ฉันจะไปอยู่กับท่านตลอดไป ท่านต้องการอะไรบอกฉัน เมื่อท่านจะไปไหนมาไหน หรือทำอะไรบอกฉันด้วย ฉันจะช่วยแบ่งเบา เท่าที่ความสามารถของฉันจะทำได้ และท่านก็จะพ้นภัยภายในเร็วๆ นี้ <DD><DD><DD>พอรู้สึกตัวขึ้นมาจากการหลับฝัน ความทรงจำที่ติดอยู่กับมโนทวาร ก็ยังกัองกังวาลอยู่ที่หูทั้งสองข้าง ของข้าพเจ้าว่า สุพรรณกัลยา สุพรรณกัลยา สุพรรณกัลยา อยู่ไม่ลืมเลือน แม้จะลืมตา หลับตา เดินไป เดินมา ทางตาก็เห็นรูป หูก็ได้ยินเสียงตลอดเวลา เลยเกิดความสุข เอิบอิ่มเบิกบาน ยิ้มแย้มร่าเริงอยู่คนเดียว ข้าวไม่กินน้ำไม่ดื่ม เป็นเวลา 10 คืน 10 วัน ก็ไม่รู้สึกหิว ไม่รู้สึกเพลีย เพราะอิ่มใจ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะมันเกิดความสุขทางใจเอามากๆ จึงนึกถึงพระคาถา ของท่านอาภัชชราพราหมณ์ว่า ปีติภักสา ภะวิสสามิ เทวานัง อะภัสสรายะถะ คาถานี้เสกน้ำกินบ่อย จะเป็นอาหารทิพย์ ไม่ได้กินก็ไม่หิว อยู่ได้หลายๆ วันแล จำไว้เนอ

จึงออกปากพูดเองว่า สุขอะไรอย่างนี้ สุขหนอ สุขหนอ แต่ที่เราสังเกตดูผู้คน คนภายนอกตลอดทั้งเจ้าหน้าที่ ที่ควบคุมดูแลเราอยู่ เขาพูดกันว่า เราเร่งความเพียรทางจิตมากเกินไปเลยเสียสติ คงจะเป็นโรคจิตวิปลาสไปแล้ว ขืนปล่อยไว้นานก็บ้าแน่ๆ บ้าจริงๆ อย่าเข้าไปใกล้มันนะมันจะทำร้ายเอา เพราะเขาเห็นเรานั่งยิ้ม นอนยิ้มอยู่คนเดียว แล้วก็พูดพึมพำว่าสุขหนอๆ (อย่างนี้ก็บ้าละซี)

พอถึงวันที่ 25 พฤศจิกายน เดือนเดียวกัน พวกเจ้าหน้าที่ ที่ควบคุมดูแลข้าพเจ้าอยู่ มาตะโกนดังๆ บอกว่าท่านไม่ต้องบ้าหรอก เลิกบ้าเสียที ท่านพ้นโทษ พ้นข้อกล่าวหาทุกอย่างแล้ว ผู้ใหญ่ทางเมืองสยามไทย คือท่านจอมพล ป. พิบูลสงคราม ได้ร้องขอให้นายกอุนุ ปลดปล่อยท่านแล้ว ท่านจะไปไหนก็ไป ท่านเป็นอิสระแก่ตัวทุกอย่างแล้ว เมื่อข้าพเจ้าได้ยินเข้าก็ยิ้ม ยิ้มแล้วยิ้มอีก ยิ้มไม่เลิก ยิ้มเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งหาว่าบ้าหนักเข้าไปอีก ถึงอย่างไรก็ดี อันภาพที่เห็นในทางจิตวิญญาณ มันบันดาลให้เกิดความสุขทางใจ อิ่มใจมากๆ จึง ยิ้ม ยิ้ม ยิ้ม ใครๆ เขาจะหาว่าบ้าก็เอา (อันความยิ้มแย้มแจ่มใส จิตใจ ร่าเริงเบิกบาน ไม่มีทุกข์ เป็นยารักษาโรคขนานเอก) จำไว้เน้อ

<DD>เมื่อมาถึงตอนนี้ท่านผู้อ่าน อ่านแล้วคงจะนึกว่าเรื่องนี้ มันเป็น unbelievable นี่หว่า แต่ข้าพเจ้า ก็เชื่อของข้าพเจ้าอย่างเต็มร้อย หรือท่านจะคิดว่ามันเป็น nearly Impossible แต่ข้าพเจ้าก็เห็นว่า มันเป็นไปได้และมันก็เป็นไปแล้ว เพราะข้าพเจ้าค้นคว้า และเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา เพียงเพื่อเสนอแนวคิดในแง่มุมต่างๆ ที่ได้สัมผัสมาด้วยตนเอง ทั้งด้านนามธรรม และด้านรูปธรรม มิใช่จะกะเกณฑ์ให้ท่านเชื่อหรอก ขอบอกว่าอันคนที่เชื่ออะไรง่ายๆ และปฏิเสธอะไรง่ายๆ โดยไม่ดูเหตุผล (คือคนโง่) เพราะสิ่งเร้นลับซับซ้อนต่างๆ ที่มีอยู่ใต้หล้าฟ้ากว้างในโลกนี้ ซึ่งมนุษย์ยังค้นไม่พบ ยังมีมากเหลือที่จะพรรณนา สิ่งนั้นคือเรื่องจิตวิญญาณ

<DD>อันเรื่องราวของพระสุพรรณกัลยา ที่ท่านบอกว่า ท่านเป็นพระธิดาองค์ใหญ่ ในพระมหาธรรมราชานั้น เป็นใครกันแน่ เพราะแต่ไหนแต่ไรมาแล้ว ข้าพเจ้าเองไม่ได้เอาใจใส่ ไม่ได้สนใจ ในเรื่องเกี่ยวกับเจ้าๆ จักรๆ วงศ์ๆ อะไรทั้งนั้น เพราะเหตุว่าข้าพเจ้ามี config ติดอยู่ในใจมาแต่กำเนิด คือไม่ชอบเจ้า เพราะสถานที่ข้าพเจ้าอยู่ไม่ว่าที่ใด จะไม่ไกลจากหมู่บ้านของพวกคณะลิเก อันคนจำพวกนั้นมันจะซ้อม มันจะแสดง มันจะสอนกันแต่เรื่องเจ้า จักรๆ วงศ์ๆ ทุกวี่ทุกวันเป็นประจำ หนวกหูจะตาย เลยเกิดโรคความเกลียด ความชังในระบบเจ้า ของพวกลิเกขึ้นมา เมื่อพวกมันเลิกเล่น เลิกแสดง มันก็มานั่งกินข้าว กับหัวปลาทูกรอบๆ กับหมาอีก นี่แหละหนาโลกแห่งมายา โลกแห่งการสมมุติ แต่มนุษย์ก็ยังมายึดติดกับมัน อนิจจังอนิจจาน่าทุเรศแท้ๆ

<DD>

แต่เรื่องของพระนางสุพรรณกัลยา ที่กล่าวมาตลอดนี้ ท่านเป็นเจ้าประเภทไหน ทำไมจึงเป็นภาพที่ติดตา ตรึงใจ ในห้วงแห่งความรู้สึกนึกคิด ของเราตลอดเวลา ก็เพราะท่านได้นำพา ให้เราได้เข้าถึง ได้รับรู้เรื่องโลกวิญญาณ โลกลี้ลับ ในคราวที่ชีวิตตกอับคับขัน จะหันหน้าไปพึ่งใครๆ มนุษย์หน้าไหนไม่ได้อีกแล้ว ขณะที่จิตของเราผ่องแผ้ว เข้าสู่ภวังค์ได้หยั่งรู้ หยั่งเห็นท่านเป็นอุปทายรูป อันเลอโฉมของท่าน และท่านก็นำพาเข้าสู่มิติเก่าๆ ที่เป็นอดีตกาล ซึ่งผ่านมาแล้ว แม้จะนานแสนนาน ก็ได้รับรู้เหตุการณ์ต่างๆ ดังได้กล่าวต่อไป อันมิติสภาวะที่ท่านอยู่ที่ลี้ลับแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นสภาวะที่โปร่งใส ไม่มีพระอาทิตย์ ไม่มีแสงจันทร์ แต่มันสว่าง เนื้อตัวก็เบา เคลื่อนย้ายไปมาไม่ต้องก้าวขา ก็ไปถึงทันใจ นึกอยากได้อะไร สิ่งนั้นก็มาถึง อันสถานบ้านเรือนที่เราดู เราเห็นด้วยตา ว่ามีสภาพชำรุดทรุดโทรมนั้น กลับเห็นเป็นของยังใหม่เช่นเดิม
</DD>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

แล้วท่านนำพากลับเข้าไป ดูภาวะการณ์ที่ท่านและเรา ถูกกวาดต้อนไปเป็นเชลยนั้น ก็เห็นว่า เราเป็นผู้ชายมีอายุกลางคนแล้ว และมีร่างกายแข็งแรง เป็นผู้ใหญ่อายุมากกว่าท่าน และยังได้ช่วยเหลือ ท่านทุกอย่างที่ท่านขอร้อง แม้แต่พระอนุชาของท่าน คือท่านองค์ดำ และองค์ขาว ก็เห็นท่านเป็นเด็ก จนโตเป็นหนุ่มแน่น และเห็นท่านทั้งสามองค์ อยู่ กิน นอน ด้วยกันตลอดเวลา และพระอนุชาทั้งสอง ท่านก็ใฝ่ใจในการศึกษาศิลปศาสตร์ทุกสาขา และท่านก็เมตตาต่อเราเอามากๆ และบางครั้งเรายังรับทำงานแทนท่าน อันเป็นงานที่ท่านไม่ถนัด เพราะพวกที่ตกเป็นเชลยนั้น คนทุกชั้นก็คือเชลยหมด จึงหมดภาวะแห่งความเป็นนาย เป็นบ่าวกันแล้ว

<DD>แต่เราเก่งทางสร้างบ้าน สร้างเรือน เราจึงได้ชื่อว่า ขุนอนุรักษ์ ศักดิ์เสนา อันนี้เป็นการสัมผัส ด้วยจิตใจอีกมิติหนึ่ง มิตินี้เป็นมิติที่ละเอียดมาก ที่เรียกว่าตัวแฝงตัวพลังนั่นเอง ยากที่จะอยู่ได้นาน เพราะภาวะการของจิต มันจะถอยออกมา อยู่สู่มิติทางสัมผัสด้วยใจอีกต่อไป จากนั้นท่านก็เล่าให้ฟังว่า พวกเราถูกกวาดต้อน มาเป็นเชลย จนฉันโตเป็นสาว ดังที่ท่านเห็นอยู่นี้ อายุราวๆ เบญจเพศ ไอ้เจ้าบุเรงนอง มันก็ปองรัก จะหักด้ามพร้าด้วยเข่า เอาฉันทำเมีย มันทำระร่ำ ระเหรี่ยในทางมายา แต่พระอนุชาของฉันทั้งสองไม่ยินยอม และตัวท่านเองก็ไม่ยอมด้วย ดังนั้นจึงพร้อมกันออกอุบายว่า ขอให้ฉันได้รับอนุญาต จากท่านผู้บังเกิดเกล้า คือบิดามารดาเสียก่อน เพราะประเพณีของไทย ถ้าผู้ใดแต่งงานก่อนได้รับอนุญาต จะอายุสั้น

<DD>เจ้าบุเรงนองมันตาฝาด ด้วยอำนาจกิเลสตัณหา จึงจัดแจงโยธาไพร่พล พร้อมด้วยตัวเขา และน้องชายทั้งสองของฉัน และตัวท่านเองก็ได้กลับไปด้วย แต่การไปของท่าน เขาให้ไปถึงแค่เขตแดน แล้วเขาสั่งให้สร้างบ้านเรือน อยู่ตรงเมืองมะริด และเจ้าบุเรงนองก็เกรงใจท่านมาก เพราะท่านเป็นผู้ใหญ่ที่เขานับถือ เรียกว่ามือชั้นครู มีบางคนคงสงสัยว่า ฉันเองจะต้องไปทำไม เพราะปกติข้าศึก จะไม่จับเอาผู้หญิงที่ไม่พ้นนิติภาวะ ไปเป็นเชลย

<DD><DD>จึงขอตอบว่า เหตุที่ฉันจะต้องไปเพราะ น้องของฉันทั้งสองพระองค์ เขาติดพันฉันมาก ฉันเป็นทั้งพี่จริง และพี่เลี้ยง ฉันเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เยาว์วัย ในคราวที่เราร่อนเร่มา อย่างเมื่อยล้า น้องคนเล็กไม่ยอมเดิน ฉันต้องอุ้มกระเตงคนเล็ก ไว้ที่เอวข้างขวา จูงคนโตด้วยมือซ้าย ตอนข้ามน้ำ ท่านยังเห็นว่าขำแท้ๆ ท่านจึงทำจำแลง แกะสลักรูปของฉันอุ้มน้อง เพื่อล้อเลียนไว้ดูเล่น ขอให้ท่านเอากลับไปด้วยนะ เอาไว้ไปดูเล่นเป็นขวัญตา และของที่เราเคารพบูชา ที่ท่านเอาเก็บไว้ ก่อนออกเดินทางกลับ คือ พระนารายณ์ และพระแม่อุมา ที่พวกเราสักการะบูชา ก็ให้ท่านเอากลับไปด้วย และของเหล่านั้น ข้าพเจ้าก็นำเอากลับมาเก็บรักษาไว้ เท่าทุกวันนี้ นี่แหละคือสักขีพยาน ในด้านรูปธรรมที่พอยืนยันได้ .... <DD><DD><DD>
</DD>

sithiphong · 20 ธันวาคม 2007

<CENTER><TABLE border=0><TBODY><TR><TD align=middle>กลับบ้านเกิดเมืองนอนครั้งแรก

</TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER>

<DD>กล่าวย้อนไปถึงการเดินทางกลับ อำลาท่านผู้บังเกิดเกล้า ที่เมืองอยุธยา จำเดิม แต่ได้พลัดพราก จากบ้านเกิดเมืองนอน มาเป็นเวลาร่วมสิบปี มีครั้งเดียวเท่านี้ ที่ฉันได้กลับไปเห็นหน้าบิดา มารดา ตลอดทั้งพระประยูรญาติ เมื่อได้ทำพิธีอำลา ท่านผู้บังเกิดเกล้าแล้ว เจ้าบุเรงนองก็พากลับ และให้กลับทุกคน แม้แต่พระอนุชาของฉัน เพราะเจ้าบุเรงนอง มันใช้อำนาจบาทใหญ่ พระราชบิดาของฉัน จะร้องขออะไรมันก็ไม่ยอม แม้แต่ท่านจะขอกำลังทหารไทย ไว้ป้องกันประเทศ มันก็ด่าว่าเอา มันบอกว่าไม่จำเป็น ไม่เห็นใครที่ไหนจะใหญ่ จะมีกำลังเหนือมัน

<DD>
<DD>มันเคี่ยวเข็ญ เย็นค่ำ ร่ำไป ตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย พระราชบิดาของฉัน ก็กลัวมันยิ่งกว่าเสือ เหลือร้ายจริงอ้ายบุเรงนอง เมื่อกลับถึงถิ่นเมืองหงสาวดีแล้ว พิธีการการอภิเษกสมรส ระหว่างฉัน กับเจ้าบุเรงนองก็เกิดขึ้น ฉันก็ตกเป็นของเจ้าบุเรงนอง ตามประเพณีของเขา แต่น้องชายของฉันสิเหงา เพราะดูกิริยาท่าทางของเขา เศร้าสร้อยหงอยเหงาจริงๆ เพราะเขาเคยอยู่กับฉัน เราอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิดก็ว่าได้ ฉันฟูมฟักเลี้ยงดูเขามาด้วยมือ เลี้ยงเขามาแต่เล็กๆ ฉันสงสารน้องชายที่ว้าเหว่

ฉันจึงวางเล่ห์กลอุบาย กับเจ้าบุเรงนองว่า ท่านเจ้าขา อันพระอนุชาทั้งสองของฉันนั้น เขาได้เติบใหญ่ เป็นหนุ่มเป็นแน่นรักษาตัวได้ และเอาตัวรอดได้แล้ว ฉันจึงอยากจะขอร้อง ให้น้องชายทั้งสองคน กลับไปช่วยราชการ ของพระราชบิดาที่เมืองไทย เพราะได้รับข่าวว่า พญาละแวก คือพวกขอม (เขมร) ได้ยาตราทัพอันเกรียงไกร มาประชิดติดแดนไทยแล้ว และก็ตีได้แล้วหลายเมือง ทางทิศตะวันออกของไทย ถ้าเราช้าไปจะต้องเสียใจ

เพราะเมืองไทย ได้ตกเป็นเมืองขึ้นของพญาละแวก เราจะสูญเสียประเทศราชของเราไปอีก ฉันเชื่อแน่ว่า พระน้องยาเธอของฉันทั้งสอง เขาจะเอาชนะพญาละแวกได้ เพราะไพร่พลคนไทย ก็จะมีกำลังใจ ในอันที่จะต่อสู้ กับพญาละแวกได้ เมื่อเจ้าบุเรงนองได้ฟัง มันก็เชื่ออย่างสนิทใจ มันจึงปล่อยให้เจ้าองค์ดำพี่ชาย กับเจ้าองค์ขาว กลับเมืองไทย พร้อมด้วยบริวารอีกจำนวนหนึ่ง ท่านขาตอนที่น้องทั้งสองของฉัน ที่ฉันได้ทนุถนอม กล่อมเกลี้ยงเขามาแต่แบเบาะ มีเคราะห์กรรมอะไรหนอ ที่จะมาพรากให้ฉันต้องอยู่เดียวดาย ในขณะที่น้องชายของฉันจากไปนั้น ฉันมีความรู้สึกสังหรณ์ใจว่า จากนี้ไปภายหน้าตลอดชีวิต ฉันจะไม่ได้เห็นน้องชายทั้งสอง ของฉันอีกแล้ว จึงได้ยินแต่สั่งคำเดียวว่า ไปนะแม่ ไปนะแม่ น้องทั้งสองจะจดจำคำว่า แม่ แม่ แม่ ไว้ในห้วงแห่งดวงใจตลอดไป

ท่านขา ในคราวนั้นเอง ฉันรู้สึกว่าดวงตา ดวงใจของฉัน มันหลุดลอยออกจากร่าง มันทำให้จิตใจเวิ้งว้าง ว้าเหว่ ไม่มีฟ้า ไม่มีดิน ได้ยินแต่เสียงน้องสั่งว่า ไปนะแม่ ไปนะแม่ ถึงเขาจะออกเดินไปแลัว จนสุดสายตา แต่เสียงสั่งลาของน้อง ก็ยังก้อง อยู่ในโสตประสาทของฉัน ไม่มีวันลืมเลือน ฉันจึงยืนขึ้น เอามือขวาค้ำสะเอว ส่งกระแสจิตให้รุนแรงว่า ไปดีเน้อน้อง ไปดีเน้อน้อง มันเป็นเคล็ดลับอย่างหนึ่งนะท่าน ที่พระราชบิดาของฉัน สอนเอาไว้ว่า ถ้าจะอวยชัยให้พรใคร เมื่อเขาจากไป ถ้าเป็นผู้หญิงให้ใช้มือซ้าย ถ้าเป็นผู้ชายให้ใช้มือขวา ถ้าเป็นทั้งหญิงทั้งชาย ให้ใช้ทั้งสองมือ ดูแต่คราวที่พวกคณะเราจะจากท่านมา ทั้งสองครั้ง ท่านก็ใช้พระหัตถ์ ทั้งสองข้างของท่านค้ำสะเอว เราจึงไปมาอย่างปลอดภัย เมื่อเขากลับไปแล้ว ได้ตั้งตัวเป็นหัวหน้าทัพ แล้วเปลี่ยนคำว่า หัวหน้าใหญ่ ให้เป็นแม่ทัพ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา แล้วประกาศเป็นพระราชอาญาว่า หากมันผู้ใดมันอุตริ เปลี่ยนชื่อแม่ทัพ ให้เป็นศัพท์อื่นๆ นามอื่นขอให้บุคคลผู้นั้น มันถึงซึ่งความวิบัติ ฉิบหายวายวอดเถิด นี่แหละท่านน้องที่กตัญญู เขาเอาชื่อแม่ที่เขารัก และมีพระคุณกับเขา ไปตั้งเป็นแม่ แม่ แม่ อยู่กับตัวเขาตลอดไป(กองทัพไทยเราจึงมีแม่ทัพ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา)

และกาลต่อมาภายหลัง เมื่อน้องชายฉันกลับไปแล้ว ได้ตั้งตัวเป็นแม่ทัพ ได้รวบรวมสรรพกำลังให้เกรียงไกร แล้วขับไล่กองทัพ ของพญาละแวก ให้แตกกระเจิง แล้วรวบรวมไพร่พล ของพญาละแวก เข้าเป็นกำลังเสริม ร่วมกันเล่นงานกองทัพอ้ายหม่อง ให้ม่องเท่งไปไม่เป็นกระบวน แต่การเอาชนะกับเจ้าหม่องนั้น ล่าช้ามากๆ ส่วนน้องชายฉันเขารู้ รู้ว่าเจ้าหม่อง มันส่งชายฉกรรจ์ แต่งตัวปลอมตัวเป็นพระ มาสืบความลับว่า จุดอ่อน จุดแข็งของกองทัพไทย อยู่ตรงไหน เจ้าพวกแต่งตัวเป็นพระนี้เอง คนไทยไม่รู้ว่าเป็นพระพม่า หรือพระไทย เพราะเหมือนกันหมด ดูไม่ออกว่าพระพม่า หรือพระไทย พอน้องชายทั้งสองของฉันกลับไป ก็ขอร้องให้ท่านพระพลรัตน์ วัดป่าแก้ว ที่สอนคาถาปราบศึกให้ สั่งให้พระสงฆ์ไทยทั้งประเทศ โกนคิ้วทิ้งให้หมด เพื่อให้คนไทยรู้ว่า พระพม่า หรือพระสงฆ์ไทย องค์ไหนไม่โกนคิ้ว องค์นั้นเป็นพระหม่อง ขับออกไปจากเมืองไทยให้หมด คนไทยกำหนดรู้ รู้กันโกนคิ้วไม่โกนคิ้วนี่เอง ฉันเห็นท่านมาวันนี้ ท่านโกนคิ้วจึงรู้ว่า ท่านเป็นพระสงฆ์ไทย

พอเขาแก้ไขได้ทุกอย่างแล้ว ก็จะหวนกลับมา ตีเอาเมืองหงสาวดี และปริมณฑล เพื่อยึดเอาตัวฉันกลับไป ท่านขา พอเจ้าบุเรงนองมันสืบรู้ว่า เหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นนั้น มีฉันเป็นผู้วางแผน ในระยะนั้น ก็มีความไม่สงบเกิดขึ้น เพราะตัวพระคุณเจ้าเอง วางแผนให้เจ้าบุเรงนอง ผู้ครองความเป็นใหญ่ อันเจ้านันทบุเรงนั้น มันมักมากในกามคุณ มีเมียมากนับไม่ถ้วน แต่มีคนหนี่งชื่อ สุวนันทา เป็นภรรยาคนที่สาม ชาวไทยใหญ่ เป็นคนสวย เจ้านันทบุเรง ก็หลงใหลมันมาก มันอยากเป็นราชินี จึงบังคับให้สามี วางแผนแย่งอำนาจ แย่งสมบัติจากพระราชบิดา มาเป็นใหญ่เสียเอง เจ้าบุเรงนองผู้บิดา จึงทรงตรอมพระทัย ในที่สุดก็ขาดใจตายดังกล่าวแล้ว ให้ทะเลาะกันกับเจ้ามังไชยสิงหะราช ผู้เป็นลูกชาย เลยเกิดโรคหัวใจวายตายไป อย่างกระทันหัน มันคือเจ้ามังไชยสิงหะราช ผู้เป็นอุปราชขึ้นครองเมือง ชื่อเจ้านันทบุเรง

มันได้ครองราชย์เป็นใหญ่ และเป็นระยะที่เขาเปลี่ยนแผ่นดินใหม่ ความวุ่นวายมีอยู่ทั่วไป กอปรกับมารู้ข่าวว่า กองทัพของไทย ขึ้นไปประชิดที่เมืองอังวะไว้แล้ว ไอ้เจ้ามังไชยสิงหะราช (นันทบุเรง) จึงสั่งจับจำจองแม่เลี้ยงของมัน คือฉันเอง ให้ลงโทษทัณฑ์อย่างหนัก มันสั่งให้คนจับฉัน มัดมือ มัดเท้า แล้วลงมือชก ต่อย ตบ ตี เตะ ถีบ โบยด้วยแส้หวาย โบยแล้วโบยอีก แล้วปล่อยให้ฉันอดข้าว อดน้ำ ให้ได้รับความทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส (มันเลวยิ่งกว่าหมา เพราะธรรมดาแล้ว หมาตัวผู้จะไม่กัดหมาตัวเมีย อันคนจำพวกที่ชอบรังแกหญิง เอาเปรียบผู้หญิง ซึ่งเป็นเพศตัวเมียนั้น จึงเป็นบุคคล จำพวกที่มีสันดานเลว ยิ่งกว่าหมาเสียอีก)

ท่านขา เมื่อมันเห็นว่าฉัน อ่อนเปลี้ยเพลียแรงแล้ว มันก็ฟันฉันด้วยดาบเล่มนี้ (และขอให้ท่านเอากลับไปด้วยนะ) แล้วฉันก็ตายไป พร้อมกับลูก อยู่ในท้องแปดเดือน แล้วมันก็ให้หมอผี มาทำพิธีทางไสยศาสตร์ ด้วยการผูกรัดรึง ตรึงฉันด้วยไม้กางเขน ตรากระสัง ให้วิญญาณของฉัน ไปไหนมาไหนไม่ได้ ต้องวนเวียนอยู่ในละแวกนี้เท่านั้น ฉันขอขอบใจท่านมาก ที่ท่านได้มาช่วย แก้เครื่องพันธนาการออกให้ฉัน

อันเรื่องนี้เอง ก็เป็นวิบากกรรม ที่ทำให้ข้าพเจ้า ต้องไปรับรู้รับเห็น เรื่องของเจ้าหญิงทุกอย่าง และท่านกล่าวว่า ในกาลต่อไปข้างหน้า ฉันตั้งปณิธานไว้ว่า (ฉันจะไปอุบัติบังเกิด ช่วยบ้านเมืองในสตรีเพศ เมื่อบ้านเมืองเดือดร้อน แต่จะไปอุบัติ ในสกุลสุขุมาลย์ชาติ ในวงศ์สกุลกษัตริย์ไทย และจะไม่เยื่อใยในการมีคู่ครอง) ฉันจะสร้างบารมีทำแต่ความดี ให้นั่งอยู่บนหัวใจ ของคนไทยทั้งประเทศ เพื่อแก้ลำที่คนไทยลืมฉัน โดยจะไม่สนใจใยดี กับการที่จะอภิเษกสมรสเลย เพราะฉันเข็ดแล้วเข็ดอีก เรื่องผู้ชาย แต่นี่ฉันก็เป็นอิสระแล้ว เมื่อท่านกลับไปเมืองไทย ฉันจะไปด้วย ฉันจะไปช่วยงานท่าน ท่านมีธุรกิจอะไรเพื่อสังคม เพื่อส่วนรวม เพื่อชาติ ศาสนกษัตริย์แล้ว บอกฉัน และฉันขอฝากรูปลักษณ์ของฉัน ที่อยู่ในห้วงแห่งความทรงจำของท่าน ออกเผยแพร่ให้คนอื่นๆ ที่อยากรู้อยากเห็นฉัน ให้เป็นแบบรูปธรรมขึ้นมา ให้เขาได้เห็นฉันด้วย </DD>

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

nongnooo เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

ไฟล์ที่แนบมา:

2004931911151.jpg

kruba4.jpg

monk3-1.jpg

monk3-2.jpg

monk3-4.jpg

monk3-5.jpg

monk3-6.jpg

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

sithiphong เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

พระวังหน้า ที่หลวงปู่บรมครูเทพโลกอุดรเสก ถ้าต้องการที่จะได้.....

ไฟล์ที่แนบมา:

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา