พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เป็นเพียงสมมุติบัญญัติที่ไม่มีอยู่จริงหรือ

อนุโทมนาในพระสูตรที่ยกมานะครับ


แต่กลุ้มใจอากู๋จริงจริง

ปากบอกไม่ให้ชาวบ้างอ้างตำรา แต่ตนยกเอง เน้นคำให้อ่านแบบใส่หลอดดูดเลย

สนใจอรรถกถาบ้าก็ดี แม้จะเป็นพระอรหันต์สาวกทรงภูมิหลังพุทธกาล

แต่ท่านก็ แสดงความให้เข้าใจ ให้ศึกษากัน ไม่ต่ำกว่า ๑๐๐๐ปีมาแล้ว

มันดีกว่าอาจารย์ปู่ธรรมภูติตีความเยอะ

ผมเม้าท์ไม่ได้ ไม่ขอยกอะไรยาวๆมาแล้วกัน

 

ชัดเจนแล้วนะครับที่ยกมา เนื้อหากล่าวโดยความเป็นปัจจัย ในปฏิจสมุปบาท

ไม่ได้หมายถึง กายเที่ยง จิตเที่ยง

เป็นแต่ธรรมที่ประชุม เมื่อนั้นจิตหลุดพ้นด้วยปัญญา

ตอบอย่างนี้ไม่ได้ไปเห็นว่าจิตเป็นเราขึ้นมานะ แต่มันคลายความยึดมั่นลงได้


เรื่องพุทธพจน์ไม่ตรัส จิตเที่ยง นั้นก็แสดงชัดเจนแล้วนี่ครับอากู๋

จะย้อนถามทำไมหว่า นายหลงก็ยืนอยู่ว่า จิตเกิดดับ

 

ลุงขันธ์ ไม่เมตตาตอบหน่อยหรือ

ว่าปัจยการ นั้น แสดงความเป็นปัจจัย สิ่งหนึ่งเกิด สิ่งหนึ่งย่อมเกิด

และก็ไม่เว้นจิตด้วย นั้นเป็นอย่างไร

 

ก็ที่พูดมานั่น ยังไม่เห็นตัวไม่เกิดไม่ดับ จึงมองไปเห็นแต่ตัวไม่เที่ยง
ก็ใครเล่าที่ดูตัวเกิดดับได้จนถึง ดับอวิชชาได้ เป็นอวิชชาเองหรือที่จะดับตัวมันเอง
ทีนี้พูดถึงจิต ก็จิตของตนนั่นแหละ ไม่ใช่จิตของใคร แต่จะให้จิตตั้งเป็นตัวเป็นตนก็ไม่ใช่

ทีนี้ ขอวกกลับมาพูดถึงเรื่องไล่ให้เอ็งไปปฏิบัติ เพราะเอ็งหลงอยู่ คนอื่นเขาเห็นหมดแะว่าเอ็งงอย่างไร เอ็งยังนึกว่าตนรู้อยู่นั่นแหละ หัดยอมรับตัวเองหน่อยสิ ถ้ารับไม่ได้ ก็ต้องกลับไปทบทวนหน่อยว่า ทำไมคนอื่นเขา คิดว่าเรายังไม่รู้ นี่ต้องทบทวนบ้าง

กรรมมันปิดตาเอ็ง ยังไม่รู้ตัวอีก ยังจะหาว่าคนอื่นเขา ข่ม

 

เอางี้ นะ

ที่ลุงถามมานั้น นายหลงตอบไปหมดแล้ว อยู่ราวหน้า ๒ ถึง ๔ นี่ล่ะ

ทีนี้จริตลุงมาทางสมาธิ

เมื่อนั่งหลับแล้ว ระลึกให้จิตรวมตั่งมั่นได้ไม่ยาก

เพราะจดจำอารมณ์ที่ตัวรู้ได้แล้ว

ขณะนั้นสำคัญว่า กิเลสนิวรณ์ไม่ปรากฏแล้ว

เสียงทางหู หรือเวทนาใดๆมันรู้ของมันห่างๆ ไม่มากระทบจิตให้แกว่งแล้วถูกไหม

ใจมันเบา มันสงบ ถูกไหมครับ

ลักษณะอย่างนี้ มันตั้งมั่นอยู่ที่มโนทวาร ส่วนที่เฉยนั้นเป็นเวทนา

และที่ไม่คิดในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า ไม่มีความคิด

แต่มันไม่ฟุ้ง เพราะตั้งมั่นในความสงบ

ลุงสังเกตุเอาสิ ความคิดนั้น ขณะนั้นคิดอะไรอยู่ นั้นแลสังขารขันธ์ปรุงแต่งอยู่


ทีนี้สูงขึ้นมาหน่อย ความละเอียดของจิต จนได้ยินเสียงที่ไม่น่าจะได้ยิน เช่นเสียงลมที่หมุนวนกระทบใบหู

จนอายตนะดับลง เหลือแต่จิตรู้โดดๆ กายมันหายแล้ว ความหนักมันไม่มีแล้วในนั้น

ตรงนี้ล่ะ ตกม้าตาย ไม่เห็นจิตเกิดดับ สำคัญว่าเที่ยงแท้ สำคัญว่ารู้นี้เป็นเรา

ในพระสูตร ที่กล่าวเรื่องอายตนะดับ ก็ให้พิจารณาความเกิด ความดับของจิตนั้น มีอยู่มิใช่หรือ

ถามว่ามาถึงตรงนี้ พิจารณาอย่างไร ตอบว่า แก๊กเดียวเท่านั้น รู้มากมาย

อารมณ์เหมือนเห็นเข็มยาวนาฬิกากำลังกระดิก ^^

 

เห้อ เนี่ยะ นะรู้

รู้ยังไม่ถึงฐานเลยนะนั่น

แล้วที่ อาหลงบอกว่า รูแก๊กๆ ไอ้ รู้แก๊กแบบอาหลง นั่นหนะ

ทางเราเห็นชัดว่า มันคือสิ่งที่เรียกว่า วิปัสสนึก หรือ ความเป็นเลิศทางการคิด

ยังไปไม่ถึงไหนเลย ตกเหวตายไปแล้ว

เข็มกระดิกทั้งวันก็ไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ภาวนาคนละศาสนาแล้ว ไม่มีศาสนารองรับ
ด้วยซ้ำนะนั่น ต้องเรียกว่า "บัญญัตตาหนา" ถึงจะเหมาะ

 

น้าเอก เราไม่ได้ทำสมาธินานมากแล้ว ^^

ส่วนที่เปรียบเทียบ นี่ไปยึดว่าจิตเป็นเข็มนาฬิกาหรือ

หมายถึง เสื่อมไปโดยลักษณะไม่จำเป็นเลยที่จะมาตีกิน


ฐานอะไรของน้าเอก ไหนว่ามาสิ

 

ลักษณะที่รู้อยู่ เข้าใจอยู่ มันวิปัสสนึกตรงไหนหว่า

ช่วยๆอธิบายหน่อยเถิด ^^

 

ม่ายช่าย ผมไม่ได้ไปรู้เรื่องฮาอะไรเกี่ยวกับ สมมติ เข็ม ของอาหลงหรอก

อาหลงกล่าวว่า เข็ม ผมก็เอออวยไปอย่างนั้น เพราะ รู้ได้ว่า ผิดแน่ จะเข้า
ใจอย่างไร ก็ต้องผิด

ทำไมผิด

เพราะ ปัจจัยการ อาหลง เททิ้งหมดเลย อะไรที่เป็น ปัจจัยการ เป็นรอยเท้า
ที่ทรงคุณค่า แลกมา อาหลงปรารภเหยียดหยามรอยเท้าตัวเองหมดเลย

ไอ้อาการแบบนี้ มันมีสถานเดียวเท่านั้นแหละ เขาเรียกว่า ปัญญาล้ำหน้าทำให้ขี้เกียจ

จิตผลิกไปสู่ความขี้เกียจเพราะไปวิปัสสนึก แล้วดูไม่ทัน

 

เรื่องปัจจัย พูดไปจนมันเป็นสำเร็จรูปไปหมดแล้ว

ผัสสะกระทบอย่างไร วิญญาณเกิดอย่างไร ทำกิจรู้อะไร สังขารขณะนั้น

กุศล หรืออุศลที่ปรุงอยู่ จนปัญญา หรือโมหะ ที่รู้อยู่ นี่ก็ตอบไปหมดแล้ว

ที่แก้เรื่องภาวะเห็นความเที่ยงตั้งมั่น นี่ก็แสดงที่เฉพาะบุคคล

ถ้าน้าเอกบอกตามอ่านมาตลอดจะได้ไปต่อได้ ไม่ใช่หยิบมาส่วนนึงแล้วมาปรับชาวบ้าน

ไม่ดีหรอก

นี่ก็รอคำตอบลุงอยู่ จะได้ขยายต่อ

ดูยาวๆ น้าเอก

 

ย้ำมันแต่รูปนาม รู้ลักษณะจนทะลุไปนั้นแหละ ไม่คุยส่วนยอด ใครไปมา นายหลงก็ย้ำแต่ตรงนี้

เรื่องปฏบัตินั้น รู้กันอยู่ว่าต้องซื่อสัตย์กับอารมณ์ที่ปรากฏจริงในปัจจุบัน

ที่มาคุยในนี้ มันก็ทวนของเก่าทั้งนั้น เราไม่ปฏิเสธหรอกว่าเค้นของเก่า

มันไม่ง่ายหรอก ที่เอาภาวะมาพูดให้ดูง่าย

 

คลาสสิกค๊อล

ก็จะลงมาที่

ฝ่ายหนึ่งบอก จิตไม่เกิดไม่ดับ
ฝ่ายหนึ่งบอก จิตเกิดดับ

ข้ามมาหลายปี ตั้งแต่เริ่มเข้าสมัครสมาชิกเวปเลยวุ๊ย

 

ถึงเบื่อไงครับ

เมื่อมันลงไม่ได้ ต่างคน ต่างเห็นมาคนละอย่าง

ทีนี้อะไรมาคานล่ะ ก็ต้องพระไตรปิฏกไง

นี่ก็แสดงอยู่ ก็ยังรับส่วนที่อยากเห็น อยากฟัง

ส่วนใดไม่ตรงทัศนะ ก็ข้ามกัน เป็นซะงั้น

 

...........พี่หลง อาจจะกล่าวล่วงหน้าไป ขณะที่ สติ ยังไม่ได้ทำหน้าที่ ระลึก ตรง เหตุการณ์ จริง ตรงนี้ ทำให้ใครต่อใคร เข้ามาว่า เป็นสูตรสำเร็จรูป มาม่าชงสำเร็จ ไปหน่อย" เพราะเราจะไปรู้ ภาวะความรู้สึกตัวของคนนั้นได้ไงละครับ" สติระลึกตรงนั้นต้องตามเห็น เท่านั้น ไม่ใช่ตามคิด.............

 

..............สติระลึกรู้ สภาวะธรรมที่เปลี่ยน ที่อยู่ ที่เป็น เท่านั้น....ตามเบสิก ถึงจะเรียกว่าเห็นตามจริง ไม่ใช่หรอพี่หลง....ถ้าตอนนี้ พี่ยังไม่หิวข้าว เรา จะพิจารณาอย่างไร เราก็พิจารณาสภาวะที่ยังไม่หิว ตอนนี้....จะไปบอกให้พิจารณาอาการหิวตอนนี้ได้อย่างไร?.....สติ จึงต้องระลึกตามจริงเท่านั้น...

 

แพททริก สมัยคุยกันใหม่ๆจำได้ไหม

ผมแจงระเอียดยิบ ทีนี้พูดซ้ำๆ ถามซ้ำๆ มันก็ตอบซ้ำจนมันสำเร็จรูปไปหมด

ทีนี้ย่อให้กระชับ เน้นในส่วนที่ต้องการจะสื่อ

คนอื่นมาอ่านก็แปลความตามที่ปรุงทันที เป็น นึกคิด เป็นเดา กันไป


เป็นเข้าใจกันหน่อยนะครับ

ถ้าจะให้ไล่ต้องแต่เจตนาปรากฏ กระทบปรากฏ.......ถึงตัณหาปราฏก

สติระลึกได้ สัญญาเกิด ปัญญาเกิด แล้วต้องใส่ลงไปด้วยว่าไม่เที่ยง

แบบนี้ทุกคอมเม้นต์มันก็ไม่ไหว

 

อะไรหว่า ทำให้แพททริกคิดว่านายหลงคว่ำสติ

ถ้าไปปัจจัย ท่านพิจจารณาไป ๓ กาลแล้ว

 

ขยายให้อย่างนี้นะ

สติรู้ลักษณะที่ปราฏกในปัจจุบัน ขณะนี้

จะลงวิปัสสนาภูมิ หรือ อนุปัสสนา ก็แล้วแต่ภูมิธรรมที่ประจักษ์มา

คงไม่ใช่เรื่องความนึกคิดอะไร น่าจะข้ามไปได้นานแล้ว เรื่องพิจารณา

 

ก็ จิตในจิต จิตหนึ่งไม่มีสอง ครูให้ไว้ก่อนไป

แต่ว่า ผมยังไม่เคยเห็นหนึ่ง ยังเห็นเป็นคู่อยู่

ท่านใดเป็นหนึ่งชัดเจนแล้ว
จะไปถวายสังฆทานขอฟังธรรม

เป็นหนึ่งแล้วก็คงไม่มีคำว่ากลับกลอก

 

มันมีอยู่คนนึง ออกตัวล้อฟรีเลย ว่าเป็นหนึ่ง ชัดเจน

ลองไปถวายสังฆทานเขาดูสิ ^^