พญานาคกับอดีตที่ผ่านมา

นิทานเรื่องคู่รักทอมกะเกย์ สนไหมครับ 5555
(พูดไปงั้นนะ แหะๆ ไม่มีอารายจะเล่าอะคัฟ)

 

แบบธรรมชาติๆ พอจะมีมั้ยจ๊ะ...ผิดธรรมชาติไม่ไหวนะ ไม่อยากเจ็บหัว
ความรักของหอยโข่งก็ได้...

 

ยอมรับความจริงค่ะต้องมีเหตุถึงได้มีผลตามมาค่ะ
เวลาท้อใจชอบอ่านคำสอนของสมเด็จโตค่ะ
อ่านแล้วมีกำลังใจทำความดีต่อไปสักวันต้องดีขึ้นแน่นอนค่ะ
เป็นกำลังใจให้คุณจี๊ดและคนที่กำลังท้อใจค่ะ สู้ สู้ สู้ค่ะ
chearrchearrchearrchearrchearr



คำสอนของสมเด็จโตค่ะ


"ลูกเอ๋ย ก่อนจะเที่ยวไปขอบารมีหลวงพ่อองค์ใด เจ้าจะต้องมีทุนของตัวเองคือบารมีลงทุนไปก่อน
เมื่อบารมีของเจ้าไม่พอจึงค่อยขอยืมบารมีคนอื่นมาช่วย มิฉะนั้นเจ้าจะเอาตัวไม่รอด
เพราะหนี้สิน ในบุญบารมีที่เที่ยวไปขอยืมมาจนพ้นตัว... เมื่อทำบุญทำกุศลได้บารมีมา ก็ต้องเอาไปผ่อนใช้หนี้เขาจนหมด
ไม่มีอะไรเหลือติดตัว... แล้วเจ้าจะเอาอะไรไว้ในภพหน้าหมั่นสร้างบารมีไว้... แล้วฟ้าดินจะช่วยเอง..."

"จงจำไว้นะ...เมื่อยังไม่ถึงเวลาเทพเจ้าองค์ใดจะคิดช่วยเจ้าไม่ได้...ครั้นถึงเวลา...ทั่วฟ้าจบดิน ก็ต้านเจ้าไม่อยู่...
จงอย่าไปเร่งเทวดาฟ้าดิน เมื่อบุญเราไม่เคยสร้างไว้เลย จะมีใครที่ไหนจะมาช่วยเจ้า..."

นี่คือคำเทศนา ของเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต)พรหมรังษีที่ได้โปรดชี้ธรรมไว้นิมิต
หลังจากที่ท่านล่วงลับไปแล้ว เมื่อ 100 กว่าปีก่อน อันเป็นปฐมเหตุที่ต้องสร้างความดี อย่างไม่มีวันสิ้นสุด

 

เฮ้อ! สงสัยต้องเล่าเองอีกแล้วนิ...จัำดไป

นิทานเรื่อง เต่ากับหอยทาก

มีอยู่วันหนึ่ง เต่าผู้ที่เคยวิ่งแข่งชนะกระต่ายได้เดินผ่านมาเห็นหอยทากกำลังเดินอย่างช้าๆ เต่าเลยคิดหาเรื่องสนุกจึงได้ท้าหอยทากมาวิ่งแข่ง

เต่าบอกว่าเจ้าหอยทากเจ้ามาวิ่งแข่งกับฉันไหม ถ้าใครแพ้ก็จะต้องออกจากป่าไป

หอยทากจึงคิดว่าเจ้าเต่าตัวนี้ ทำเป็นทะนงตนว่าตัวเองเก่งหอยทากจึงคิดจะสั่ง สอนจึงบอกว่า ได้สิข้าจะยอมแข่งกับเจ้า

หอยทากจึงไปบอกเพื่อนของหอยทากทั้ง 2 คนว่า ให้คนที่ 1ไปรออยู่กลางทางและให้คนที่ 2 ไปรออยู่ที่เส้นชัย พอถึงวันแข่งเต่าก็เตรียมตัวรอแข่งพอ สัญญาณดังเต่าก็วิ่งไปจนนำห่างแต่พอ เต่าวิ่งไปอีกนิดหนึ่งก็เจอหอยทากตัวที่ 1 เต่าตกใจรีบวิ่งไปจนจะถึงเส้นชัย แต่พบว่าหอยทากตัวที่ 2 ไปถึงเส้นชัยแล้วเต่าตกใจแทบสิ้นสติ สุดท้ายเต่าต้องยอมออกจากป่าไป

นิทานเรื่ิองนี้สอนให้รู้ว่า อย่าทะนงตนว่าจะชนะใครตลอดเพราะยังมีคนที่เหนือกว่าเราอีกเยอะ

 

สวัสดีตอนค่ำค่ะ. เล่นเกมส์คุณนุ๊กแล้วได้ D ค่ะ

 

Yin-D ด้วยนะคะ วันนี้คุณตาโตจัง ไม่มีเรื่องเล่ามาฝากเหรอคะ รอ..ร้อ..รอ...รออ่านคร้า..าาา

 

วันนี้ขอรออ่านดีกว่าค่ะ. เมื่อกี้ให้ลูกๆลองเล่นด้วยลูกบอกว่าสนุกดี มีอีกหรือเปล่าคะ. คุณนุ๊กหามาเล่นอีกนะคะ

 

มิกกี้ คืนนี้ไปเที่ยวกันมั้ย...?

 

สาธุจ้าคุณนุ๊ก จะได้มีกำลังใจ เดินสายบุญเต็มกำลัง สะสมไปเรื่อย ๆ

สาธุจ้ามุกมิก โอเค 30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องกัดฟัน...สู้ว๊อยยย ~____~

สาธุจ้า คุณกุลธิดา น้อมรับคำสอนของสมเด็จปู่ท่านด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค๊า q[-____-]p

 

ได้ข้อ D เหมือนกันจ้าาา

สาธุค่าาา เราจะไม่หนีอีกต่อไป

 

ครั้งหนึ่งท้อๆเหนื่อยๆแล้วเข้าไปนั่งในห้องพระหยิบหนังสือสวดมนต์มา วางไว้ข้างหน้ากำลังจะอ่านค่ะ แต่ลมพัดเปิดหนังสือไปที่บทที่คุณกุลลงไว้ ของสมเด็จพุฒาจารย์โตค่ะ มีความรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาค่ะ เวลาท้อๆก็จะนึกถึงบทนี้ค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณธิดานาคินนะคะ สู้ๆค่ะ

 

<dl>เรียมเหลือทนแล้วนั่น...ขวัญของเรียม
หวนคิดคิดแล้วขมขื่น ฝืนใจเจียม
เคยโลมเรียมเลียบฝั่ง...มาแต่หลังยังจำ
คำที่ขวัญเคยพลอดเคยพร่ำ
ถ้วนทุกคำ...ยังเรียกยังร่ำ...เร่าร้องก้องอยู่
แว่วๆ แจ้วหู...ว่าขวัญชู้เจ้ายังคอย
</dl>เรียมเหลือลืมแล้วนั่น...ขวัญคงหงอย
หวนคิดคิดแล้วยิ่งเศร้า เหงาใจคอย
อกเรียมพลอยนึกหน่าย คิดถึงสายน้ำนอง
คลองที่เรียมเคยเที่ยวเคยท่อง
เมื่อเราสอง...ต่างว่าย..ต่างว่อง...ล่องไล่ไม่เว้น
เช้าสายบ่ายเย็น ขวัญลงเล่นกับเรียม

ค่ำนี้...ขอเสนอนิยายรักอมตะ ของหนุ่มสาวแห่งทุ่งบางกะปิ

แผลเก่า

ในปี พ.ศ. 2479 ณ ท้องทุ่งบางกะปิ ไอ้ขวัญลูกผู้ใหญ่เขียน หนุ่มเลือดนักเลงรูปงามมีเพื่อนสนิท คือ ไอ้เฉ่ง ไอ้เยื้อน ไอ้สมิง ไอ้เปีย ผู้ใหญ่เขียนรักไอ้ขวัญมากจึงไม่คิดที่จะมีเมืยใหม่

แล้วความวุ่นวายก็เกิดขึ้นเมื่อ นายเรืองและไอ้เริญ รุกล้ำที่นาของผู้ใหญ่เขียนและเกิดเป็นคดีความขึ้น แต่นายเรืองแพ้จึงประกาศตัวเป็นศัตรูกับผู้ใหญ่เขียน แต่เหมือนเป็นกรรมเก่าที่ทำร่วมกันมา เพราะขวัญเกิดไปชอบพอกับเรียม ลูกสาวนายเรือง ซึ่งมีหนุ่มมารุมรักมากมาย รวมถึงไอ้จ้อยเศรษฐีมีเงิน

ขวัญกับเรียมแอบนัดพบกันเสมอ ความรักของทั้งสองยิ่งแน่นแฟ้นขึ้นจนทั้งคู่แอบมีอะไรกัน ขวัญพร่ำบอกว่ารักเรียมเท่าชีวิต แต่เรียมนั้นไม่แน่ใจจึงพาขวัญไปสาบานต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทร

ขวัญโกรธที่เรียมไม่เชื่อใจจึงเอามีดกรีดแขนตัวเอง เพื่อใช้เลือดเป็นเครื่องยืนยันความรัก ทั้งคู่สาบานรักกันต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทรว่าจะซื่อสัตย์ต่อกันตลอดไป จ้อยเห็นขวัญกับเรียมอยู่ด้วยกันจึงถึบหน้าขวัญอย่างจัง ไอ้เริญได้ใช้ดาบฟันที่กกหูขวัญเป็นแผล

ขวัญจะฆ่าจ้อยแต่เรียมขอเอาไว้ อีกอย่างนายเรืองอนุญาตให้ขวัญยกขันหมากมาสู่ขอเรืยม ซึ่งสร้างความหวังให้กับทั้งคู่เป็นอย่างมาก แต่แล้วทุกอย่างก็ไม่เป็นไปตามที่หวัง เมื่อไอ้เริญและนางรวยเป่าหูนายเรือง ให้กันขวัญออกจากเรียมแล้วยกให้ไอ้จ้อย เพื่อยกฐานะให้กับตนเอง

เรียมถูกขายให้คุณนายทองคำที่บางกอก ขวัญจึงออกไปตามหาที่บางกอกแต่ไม่เจอ ไอ้ขวัญแทบคลั่ง ด้วยความเป็นห่วงลูกชาย ผู้ใหญ่เขียนแอบเก็บเงินเพื่อช่วยไถ่ตัวเรียมอีกแรง

ขวัญคลั่งหนักเมื่อรู้ข่าวว่าไอ้จ้อยจะไปไถ่ตัวเรียมเพื่อมาแต่งงาน ผู้ใหญ่เขึยนจึงไปกราบเท้านายเรืองให้ขวัญมีสิทธิ์ไถ่ถอนตัวเรียมมาแต่งงาน นายเรืองรับกราบ ขวัญเร่งทำงานหาเงินเพื่อไถ่ตัวเรียม เรียมอยู่ที่บางกอกในฐานะทาสรับใช้แต่คุณนายทองคำเอ็นดูเรียมเพราะหน้าคล้าย ลูกสาวที่ตายไป จึงรับเป็นลูกบุญธรรม โดยซื้อจากนายเรือง นายเรืองบอกให้ขวัญนำเงินไปไถ่ถอนเรียมเอง แต่แล้วขวัญก็ต้องคลั่งอีกครั้งเมื่อรู้ว่านายเรืองได้ขายเรียมให้กับคุณนาย ทองคำไปแล้ว แต่ขวัญยังเชื่อในคำสาบานว่าเรียมจะกลับมาใช้ชีวิตร่วมกันผู้ใหญ่เขียนเห็น ว่าน่าจะให้ขวัญบวชจะได้ทำให้ขวัญสงบลง

ฝ่ายเรียมเมื่อขยับขึ้นมาเป็นลูกบุญธรรม ชีวิตก็เปลี่ยนไป สมชายอดีตคู่หมั้นของลูกสาวคุณนายทองคำสนใจเรียมแล้วทั้งสองคนก็ใช้ความ ศิวิไลซ์ของบางกอกมัดใจเรียม เรียมพอใจกับความเป็นอยู่หรูหรา เริ่มมองว่าสมชายรักจริง และเริ่มมองขวัญเป็นเพียงพวกป่าเถื่อนด้อยพัฒนา ส่วนขวัญเฝ้าเวียนวนภาวนาต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทร ให้ดลใจให้เรียมนึกถึงคำสัญญา แล้วคำภาวนาก็สัมฤทธิ์ผลเมื่อนางรวยป่วย เรียมต้องกลับมาเยี่ยม ขวัญดีใจรีบไปหาเรียม

แต่ต้องผิดหวังเมื่อเรียมดูสูงส่งไม่เหมือนเรียมคนเดิม และเรียมได้หนีขวัญกลับบางกอกทั้งที่สัญญาว่าจะมาพบในตอนกลางคืน ขวัญเสียใจมากจะฆ่าาตัวตายต่อหน้าศาลเจ้าพ่อไทร แต่ผู้ใหญ่เขียนมาขวางไว้ ผู้ใหญ่เขียนได้โอกาสตอนที่ขวัญกำลังซมซานจึงพูดเรื่องที่จะให้ขวัญบวช ขวัญก็เออออตามพ่อ เพราะกำลังสับสน เช่นเดียวกับเรียมที่ตอบตกลงแต่งงานกับสมชายเพราะกำลังสับสน จนนางรวยเจ็บหน้าอกอีกครั้ง ทำให้เรียมต้องกลับมาดูแลแม่ ช่วงเวลา 3 วันที่อยู่บางกะปิ เรียมตัดสินใจคืนดีกับขวัญ ทั้งคู่ร่าเริงเหมือนปลาได้น้ำ แต่เรียมไม่สามารถกำหนดชะตาชีวิตตัวเองได้ นอกจากคุณนายทองคำคนเดียว

เวลาผ่านมาถึงวันที่ 4 นางรวยตาย หลังจากเสร็จงานศพ สมชายก็ตามเรียมกลับบางกอกเพราะคุณนายทองคำป่วย เรียมจำใจต้องกลับทั้งที่วันนี้เป็นวันบวชของขวัญ เรียมตั้งใจจะกลับไปบอกคุณนายทองคำว่าเป็นเมืยขวัญ และจะไม่แต่งงานกับสมชาย แต่เรียมไม่มีโอกาสที่จะไปบอกขวัญถึงการจากไปครั้งนี้
ที่บ้านผู้ใหญ่เขียนกำลังเตรียมงานบวชโดยที่ไม่รู้เลยว่างานบวชวันนี้จะ เป็นงานศพแทน ขวัญเมื่อรู้เรื่องว่าเรียมจะไปบางกอกถึงกับสติแตกคว้ามีดซุยคู่ใจโดดออกจาก เรีอน สมชายให้เรียมพาไปเที่ยวท้องนา เรียมตัดสินใจบอกว่าขวัญเป็นหนึ่งในดวงใจและจะไม่แต่งงานกับสมชาย แต่เขาไม่บังคับเพราะต้องการสมบัติของคุณนายทองคำอย่างเดียว ขวัญมาพบการพูดคุยกัน ทำให้ขวัญเข้าใจผิดคิดว่าเรียมจะหนีไอ้ขวัญไปชั่วชีวิต

ขวัญคลั่งทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้ารวมทั้งฆ่าไอ้เริญกับสมุนตาย เรียมไม่คิดว่าเรื่องดีจะกลายเป็นเรื่องเลวร้าย เพราะไอ้ขวัญยอดรักถูกสมชายยิงตายไปต่อหน้า ตายไปพร้อมกับความเข้าใจผิดคิดว่าเรียมนอกใจ ทางด้านผู้ใหญ่เขียนวิ่งถือผ้าไตรและเครื่องบวชตามไอ้ขวัญมา ในขณะที่กระสุนปืนพุ่งใส่ร่างของไอ้ขวัญ ผู้ใหญ่เขียนสะดุดรากไม้ล้มลงพร้อมผ้าไตรและเครื่องบวช ผู้ใหญ่รู้ทันทีว่าไอ้ขวัญไม่มีวันกลับมาเป็นลูกชายของเขาอีก ทำได้แต่ก้มหน้าลงร้องไห้จนสิ้นสติไป

เรียมตัดสินใจจะเป็นเมียไอ้ขวัญเพียงคนเดียวชั่วชีวิต จึงตัดสินใจใช้มีดแทงตัวตายตามไอ้ขวัญไป ณ ท้องน้ำอันเป็นที่เริงรักของทั้งคู่ ท้องน้ำที่ไหลสู่ศาลเจ้าพ่อไทร สถานที่ที่ทั้งคู่เคยร่วมสาบานรักกันตราบจนกว่าความตายจะมาพรากทั้งคู่จากกันไป

 

สาธุจ้าคุณนุ๊ก จะได้มีกำลังใจ เดินสายบุญเต็มกำลัง สะสมไปเรื่อย ๆ

สาธุจ้ามุกมิก โอเค 30 ลิขิตฟ้า 70 ต้องกัดฟัน...สู้ว๊อยยย ~____~

สาธุจ้า คุณกุลธิดา น้อมรับคำสอนของสมเด็จปู่ท่านด้วยค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะค๊า q[-____-]p

 

ขอบคุณมากมายค่ะ คุณตาโตจัง ~_____~

 

ไม่มีเรื่องเล่าเลยค่ะ ตอนกลางวันอยากกระโดดมาร่วมวงสนทนาก่ง่วงสุดๆๆๆ ถึงเวลามาก่เงียบกันหมดแล้ววว พี่นุ๊กเกมคำทำนายสนุกดีค่ะหนูได้Dอิอิ ไว้วันหลังเอามาโพสอีกนะคะ เพลินจิตดีค่ะ ;k07;aa20

 

สู้ๆๆนะคะคุณธิดานาคินทร์ เราก่กำลังประสบพบเจออยู่เลย เป็นกำลังใจให้นะคะ คนเราเกิดมาเพื่อต่อสู้ค่ะ อุปสรรคมีไว้พุ่งชนอดทนหมั่นเพียรกะทำบุญเยอะๆๆ ต้องผ่านแน่นอนเลยค่ะ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ต้องเห็นในความตั้งใจและเมตตาเราแน่ๆ สำคัญต้องเริ่มจากตัวเราเป็นหลักค่ะ catt17;aa16

 

คืนนี้ผู้คนก็ครึกครื้นจังเลยค่ะ... แสดงให้เห็นถึงความเหนียวแน่น กลมเกลียวของบ้านนี้จริงๆ

 

ใช่ค่ะ คุณตาโตจัง เราท้อมานับครั้งไม่ถ้วนในชีวิตนี้ แต่ก็ไม่เคยถอยหลัง
ยังเดินหน้าต่อไป ทุกครั้งที่ท้อ เราจะมีหนังสือเตือนสติ เวลาที่คิดอะไรไม่ออก
ก็จะวาดภาพ งานทั้งสองอย่างนี้ เราชอบมาก

มาหลังๆ นี้ ก็ศึกษาธรรมจากสัตว์ทั้งที่เลี้ยงเอง และสัตว์พเนจร ได้เห็นความพอ
ดี หากคิดว่าชีวิตนี้ลำบาก ให้ดูหมูหมากาไก่ ว่าชีวิตมันมีัความสุขกว่าเราแค่ไหน
มันพูดไม่ได้ เวลาที่มันเจ็บก็บอกเราไม่ได้ เวลาที่มันหิวก็บอกเราไม่ได้ เวลาที่
ท้อหรือเหนื่อย มันก็บอกเราไม่ได้ ชีวิตของมันไม่มีจุดหมายปลายทาง เกิดมา
เพื่อรอวันตาย ทั้งๆ ที่มันก็คือสิ่งมีชีวิตเหมือนเรา

หมู..มันถูกเลี้ยงเพื่อเป็นอาหารของคน ชีวิตมันสั้นนัก เห็นชัดเลย เกิดมาปุ๊บก็
ขึ้นภัตตาคาร เป็นหมูหันซะแระ พ่อพันธุ์แม่พันธุ์ พอแก่ตัวก็ถูกส่งไปโรงเชือด
ถูกขังอยู่ในกรงเบียดเสียดยัดเยียดทับๆ กันไป เพื่อฆ่ามาเป็นอาหารของคน

พูดมาปุ๊บก็คิดถึงภาพนั้นทุกครั้งไป อยากจะมีเงินหลายๆ ล้านเพื่อไปกว้านซื้อ
ชีวิตมัน เสียงร้องของหมูตัวที่อยู่ด้านล่างจากการถูกตัวข้างบนทับดังไปตลอด
ทาง จนกว่าจะถึงโรงเชือด ทุกครั้งที่เราได้ยินเสียงมัน แทบอยากจะเลิกกินหมู

เราดีกว่าพวกมันหลายเท่า เราคิดเป็น หุงหาเป็น ทำบุญได้และทำบุญเป็น รู้จัก
ถือศีลภาวนา รู้จักพุทธศาสนา

ต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขาอยู่ริมทาง ถึงแม้ไม่มีใครดูแล มันก็เจริญเติบโตของ
มันได้เอง มีน้ำและอาหารจากพื้นดิน มีแสงสว่างจากดวงอาทิตย์เพื่อใช้สำหรับ
ปรุงอาหาร แล้วทำไมเราจึงไม่ทำชีวิตของเราให้เหมือนกับต้นไม้ล่ะ เจริญงอก
งามทั้งทางโลกและทางธรรม โดยใช้ปัจจัยจากธรรมชาติที่ให้มา

 

ยังไม่ได้รับเลยค่ะ แต่ถ้าได้รับแล้วฝ้ายจะบอกนะค่ะ ขอบคูณมากค่ะ

 

พี่ครับ แล้วจะรู้ได้อย่างไร ว่าเขา จะรักเดียวใจเดียว ตั้งแต่วันนี้จนตลอดชีวิต ครับ