ผิดมั้ยถ้าคิดจะทิ้งธรรมะ เพราะรู้สึกไม่ได้อะไร ไม่มีกำลังใจไปต่อ

แต่นอกจากครูอ้อย ปรางยังมีพุทธคุณ เลยอยากให้ทั้ง2ทางไปด้วยกันได้ หรือมันเป็นกิเลส

 

คุณยอสก้อตอบดีแล้วนี่คะ ลบความเห็นทำไม

 

โยม : กราบเรียนถามหลวงพ่อนะครับ คือ สมมุติว่ามี ๒ เส้นทางนะครับ สำหรับการดำเนินชีวิตของเรา เส้นทางแรกคือ
เส้นทางทางโลกน่ะครับ เป้าหมายก็คือ การงานอาชีพ กับอีกเส้นทางหนึ่งก็คือ เส้นทางทางธรรมนะครับ ซึ่งเป้าหมาย
ก็คือนิพพาน คือทั้งสองเส้นนี้จะมีทางมาบรรจบกันหรือมีทางขนาน..

หลวงพ่อปราโมทย์ : มันต้องไปด้วยกันนะ ต้องไปด้วยกันนั้นแหละ ไม่ใช่ต้องเลือกหรอก ตอนนี้เรามีฐานะเป็นฆราวาส
เราก็ทำงานทำหน้าที่ไป เพื่อเลี้ยงตัวเอง เลี้ยงครอบครัว ทำตามหน้าที่ของเรา ไม่ทิ้งหน้าที่นะนักปฏิบัติ อย่างเลี้ยงพ่อ
เลี้ยงแม่ เลี้ยงครอบครัว อะไรอย่างนี้ ต้องทำตามหน้าที่

ในขณะเดียวกันก็ไม่มีใครห้ามเราถือศีล ไม่มีใครเขาห้ามเราเจริญสมาธิ ไม่มีใครเขาห้ามเรามีสติรู้กายรู้ใจ เจริญปัญญา
เราก็ทำควบไปได้ เพราะฉะนั้นเมื่อถึงจุดหนึ่ง.. ตอนนี้เราก็ทำมาหากินไป มีเวลาเราก็ภาวนาไป ทำไปเรื่อยๆ ถึงจุดหนึ่ง
ซึ่งภาระทางโลกเราหมดแล้ว เราอยากจะไปให้เร็วกว่านั้นเราก็ไปภาวนาเอา ไปมุ่งภาระทางธรรมเป็นหลัก แต่ไม่ใช่อยู่ๆ
ก็ทิ้งภาระทางโลกนะ ทิ้งพ่อทิ้งแม่ ไปบวช ไม่ใช่หรอก

การปฏิบัติธรรมเนี่ย ไม่ได้เบียดบังเวลาทำมาหากิน ยกเว้นการทำมาหากิน การทำงาน ที่ใช้ความคิดเท่านั้น ถ้าไม่ต้องใช้
ความคิดมากๆเนี่ย เราเจริญสติรู้กายรู้ใจได้ตลอดเลย ยกตัวอย่างงานแม่บ้านนะ กวาดบ้านไป กวาดบ้านไปด้วยความรู้สึกตัว
เนี่ยไม่ได้เบียดบังเวลาปฏิบัติเลยนะ ไม่ได้เบียดบังเวลาทำงานด้วย ทำไปด้วยกันได้

หัดมีสติให้มากไว้ แล้วจะเข้าใจแก่นของการปฏิบัติ ไม่ยากเท่าที่คิดหรอก ไม่ใช่ว่าเราต้องแบ่งเวลานี้เป็นเวลาทำงาน หมด
เวลาทำงานแล้วถึงจะเป็นเวลาภาวนา ถ้าเรายังแบ่งชีวิตเราเป็นสองส่วน มรรคผลยังอยู่ห่าง แต่ถ้าเมื่อไรเรารู้เลยว่าชีวิตนี้
เรามีแต่งานหลักกับงานรอง ไม่ใช่งานสองอย่างนะ มีงานหลักกับงานรอง

งานหลักของเราแต่ละคนก็คือ เราจะต้องยกระดับจิตวิญญาณของเราให้สูงขึ้นไป ให้พ้นความทุกข์ออกไปเรื่อยๆ นี่งานหลัก
ของชีวิต งานรองคือการทำมาหากินตามหน้าที่ เพื่อจะเลี้ยงชีวิตอยู่กับโลกเท่านั้นเอง อยู่ไปได้ไม่นานใช่มั้ย เดี๋ยวพอ ๖๐
เขาก็ไม่ให้ทำแล้วอะไรอย่างนี้ แต่งานหลักของเรายังมีอยู่ (เนื้อหาโดยย่อ)


หลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
แสดงธรรมที่ การทางพิเศษแห่งประเทศไทย
แสดงธรรมเมื่อ วันที่ ๑๖ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๕๔

 

สาธุค่ะคุณมังกรบูรพา ปรางก้อคิดเช่นที่ลพ. ท่านเทศน์เหมือนกัน คือถ้าครูอ้อยช่วยให้ปรางสำเร็จงานทางโลกได้ ในขณะเดียวกันปรางก้อปฏิบัติธรรมตามลพ. พุธท่านสอนไปด้วย ทำไมเราไม่บูรณาการล่ะค่ะ ทำไมต้องโจมตีว่าทางอื่นไม่ดี ปรางมองว่าครูอ้อยจะมาช่วยเสริมด้านกำลังใจให้ได้

 

<a href="http://picture.in.th/id/f4d44a93c2f0d959e2e46b7867399677" target="_blank"><img border="0" src="http://image.free.in.th/v/2013/iw/160707052049.jpg" alt="images by free.in.th" /></a>​

 

พระโสดาบันก้อยังต้องทำงานเลี้ยงตัวเองและครอบครัวนะคะ จะให้ปรางเกาะแม่กินกับอาชีพขายแกงไม่ได้หรอก เพราะปรางไม่ชอบทำอาหารขายค่ะ ไม่ใช่จริตค่ะ เคยขยันถึงที่สุดแล้วก้อยังรุ้ว่าไม่ชอบ ปรางชอบของสวยงามค่ะ อยากทำเบเกอรี่โซป คือสบู่ที่เป็นงานศิลปะแต่งเป็นรูปเค้กค่ะ แต่ต้องค่อยๆขยับใช้ทุน ปรางเลยจะทำธุรกิจเครือข่ายให้ประสบความสำเร็จไปด้วยค่ะ. ธุรกิจเครือข่ายมันท้าทายดี แม้จะไม่ได้ชอบเท่ากับทำสบู่ แต่ก้ออยากลองดูค่ะ

 

ไม่มีใครสามารถกำหนดชะตาชีวิตให้ได้อย่างใจหรอกนะครับ

สำหรับอาชีพขายข้าวแกง แล้วคิดว่าเป็นการเกาะแม่กิน ผมว่า ให้เปลี่ยนเป็นคำว่าช่วยแม่ทำมาหากิน

จะดีกว่านะครับ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหากับคุณพ่อ และแม่และพี่สาว สำหรัยธุรกิจที่ตัวเองคาดหวัง ถือเป็นเรื่อง

ของอนาคต ที่ยังไม่เกิดเป็นรูปธรรมอย่างชัดเจน ก็ขอยกให้เป็นความใฝ่ฝันใปก่อนดีกว่าครับ ทำจิตทำใจ

ให้สบาย แล้วยอมรับชะตาชีวิตว่ามันเป็นเช่นนั้นจริง และหากยังไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ ก็ขอให้อดทน

ในสภาพปัจจุบันไปก่อนดีกว่าครับ ทุกสิ่งทุกอย่างในอนาคตย่อมเปลี่ยนแปลงได้เสมอ

 

ดิฉันเป็นลูกคนเดียวค่ะ. ^@^

 

จะทางโลกหรือทางธรรม มันก็ก้าวเดียวกันที่ก้าวไปทีละก้าว

เมื่อไหร่ที่ท่านทำได้ เข้าใจแจ่มแจ้ง เอาชนะใจตนได้แล้ว ทุกก้าวของท่านย่อมเกื้อกูลประโยชน์ทั้งทางโลกและทางธรรม

มรรค8 พระพุทธองค์ชี้แจงแถลงไว้ให้พวกเธอแล้ว

ธรรมทั้งปวง ทรงชี้ทางสว่างให้แล้ว มันอยู่ที่กายใจของเราเองทั้งนั้นที่เอาชนะใจตนเองได้มากน้อยแต่ไหน

หิริโอตัปปะ สำคัญมากและอย่างยิ่งยวด เป็นคุณะธรรมอันยิ่งใหญ่ ที่เป็นรากฐานประกอบกับศีล5
วันนี้ทบทวนกายใจของตนให้ดี ถ้าเรื่องบาทฐาน ตรงนี้ ไม่เข้าใจหรือเข้าใจแต่ละเลยก็ยากที่จะก้าวหน้าในความดีในความเจริญรุ่งเรื่องทั้งทางโลกและทางธรรมครับ สาธุ

 

ชอบทำของสวยงามเหมือนพี่สาวผมเลย

เเนะนำให้ทำตามจริตที่ชอบครับ คนข้างบ้านผมขายเค้ก

คุ๊กกี้ ขายดีมากจนมีเงินสร้างร้านใหม่ ส่วนที่บ้านผม เครื่องมือเตาอบ

เครื่องใหญ่ เครื่องปั่นมีครบหมด เพราะเเม่เคยทำ เเต่เสียดายพี่สาว

ผมทำงานเป็นครูตามเเฟน เลยอดที่จะทำในสิ่งที่ตัวเองรัก เเถมเเทนที่จะตั้งตัว

ได้ไว กลับช้า เเละยังไม่ได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักอีก ก็ถือเป็นกรรมไป

ถ้าตามที่ผมเเนะนำนะครับ ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ เเบบครบองค์อิทธิบาท 4

ทำอะไรมันก็สำเร็จหมดอ่ะครับ

ปล.ผมก็ยังเรียนอยู่อาจจะไม่รู้เรื่องพวกนี้มากเเต่ ผมชอบสังเกตุดูควบคู่กับธรรมะก็ช่วยให้เข้าใจ

อะไรหลายๆอย่างครับ

อันนี้ผมเห็นเวลาว่างๆเเกก็มานั่งทำอยู่ ตามรูป
.
https://www.facebook.com/kaswadee?fref=ts

 

มันคนละเรื่อง

ประเด็นของ จขกท คือ MLM

MLM มันเป็น ระบบ ไปชักชวนคนมา "ลงขัน" ไม่ต่างกับ " แชร์ "

โดยหลักการของ ระบบ Business Model คือ การเอา เงินมาหมุน
โดยพยายามหาคนใหม่ๆ มาเป็น เม็ดเงินหมุน ให้เกิด Cash Flow
เหมือนกับว่า มี ธุรกิจ ธุรกรรม ที่ไปได้สวย

ตัวสินค้า เป็นเพียง ตัวละครประกอบฉาก ถ้าเอา สินทรัพย์มา ดูมูล
ค่าเปรียบเทียบ เงินที่หมุน .....ถ้าหมุนไม่ทัน ก็ ล้มละลาย ในพริบตา


แต่ถ้าหมุนทัน ก็เหมือนว่า คนนั้นซื้อรถเก๋ง คนนั้นไปยุโรป คณะนั้น กลุ่ม
นั้นได้มงกุฏยอดเพชรอมตะนิรันดร์กาล กอดคอกันร้องไห้ดีอกดีใจ แต่ทว่า
[ สังเกต สินค้าถึงผู้บริโภคปลายทางไหม ถ้ายังไม่ถึง เม็ดเงินที่สะท้อนภาพ
ว่า กิจการมีกำไรมหาศาล จะเป็นเรื่อง การหมุนเม็ดเงินแบบ แชร์ ซึ่ง ถือว่าไม่ดี บาปกรรม
แต่ถ้า สินค้าถึงมือผู้บริโภค แล้วเขา ซื้อซ้ำ จะคนละเรื่อง กัน]

หน้าใหม่ๆ ก็ค่อยตบเท้าเข้ามา ถ้าไม่ตบเท้าเข้ามา MLM ก็หมด เงินหมุน


ทีนี้ หน้าใหม่ๆ จะเข้ามาได้ยังไง สมัยใหม่เขามี กุญแจซีเคร็ง มาใช้ ปั่นความ
อยากได้ อยากมี อยากเป็น สวนกระแสธรรม


ปล.ลิง ตะลิงปลิง MLM ที่ดี ก็มี ....โดยจะเน้นคุณภาพสินค้า เช่น AMWAY อะไรเงี่ยะ
ดังนั้น หาก จขกท เขาเน้นคุณภาพสินค้าได้ ก็ไม่มีปัญหาอะไร

 

เอ็มแอลเอ็ม เอาขำๆเหอะ สมัครฟรี ถ้าเครียดเน้นตรงนั้นมาก ว่าต้องได้เงินทุน ก้อคงปวดไมเกรนหน้าแก่เร็ว

ทำสบู่กับเบเกอรี่ ปรางก้อว่าจะทำต่อยอดไปเรื่อยๆ คู่กับขายแกงช่วยแม่งัย

แต่ทิ้งธรรมะไม่ได้หรอก นี่กำลังคิดอยุ่ว่าถ้าตัดครูอ้อยไป จะมีกำลังใจมากขึ้นมั้ย

 

กำลังใจ ก็ พึ่งยกมาเอง เรื่อง อิทธิบาท4

อิทธิบาท4 หากลงมือกระทำ ก็เห็นอยู่ว่า เป็ยเรื่อง ของคนๆเดียว ยิ่งทำ
ยิ่งเจริญได้ครบรอบ " ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา " มันจะให้ผล วนกลับมา
รอบใหม่ คือ เกิด ฉันทะ เพิ่ม วิริยะ เพิ่ม ไม่มีหมด ......และ เป็นเรื่อง ตนทำ ตนได้

ไม่ใช่เรื่อง " เชื่อใครทำ ตนได้ "


อย่างไรก็ดี ต่อให้ สำเร็จด้วยลำพังตนอย่างไร เวลามองกลับไปในรอยทาง
ทุกสิ่ง ทุกอย่าง ไม่ว่า ครู หรือ ศัตรูทางการค้า การคิด จะเป็น ส่วนที่เป็น
ปัจจัย เป็นผัสสะ ให้ผลิกไป " ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา "


เหมือน กรณี พระโมคคัลลานะ พระสารีบุตร แม้นจะเรียนมากับ อาจารย์สัญชัยปริพาชก

แต่....พอได้ธรรมะ สำเร็จโสดาบัน อรหันต์ ก็ไม่เห็นว่า จะต้อง ทิ้ง ครูคนไหน

แต่ ครูคนนั้น จะสนใจ ในการมีธรรม เหมือนอย่าง ศิษย์ หรือไม่ ก็เป็นเรื่อง
ของเขา ที่จะต้อง ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ด้วยตัวเอง ใครไปก็ช่วยไม่ได้

 

ผมว่า ความทุกข์ของคุณนวล มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับศรัทธา หรือ ไม่ได้ ศรัทธา ทุกคนที่เกิดมาแล้ว ก็ต้อง เคยผ่านความสุข ความทุกข์กันทั้งนั้น ความทุกข์มันเป็นสากล จะนับถือศาสนาไหน หรือ ไม่ได้นับถือศาสนาอะไร มันก็มีทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ลองไปถามคนคริสต์ อิสลาม หรือ คนที่ไม่มีศาสนา เขาทุกข์ไหม ก็ทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น แตกต่างกันไป ตราบใดที่ยังยึดมั่นถือมั่นอยู่ ก็ยังก้าวไม่พ้นความทุกข์ไปได้ ยึดสุข ยึดทุกข์ ยึดมั่นตัวเรา ตัวเขา ของเรา ของเขา
ถ้าความทุกข์มันเป็นของง่ายที่ใครๆ ก็พ้นได้ ด้วยความปราถนา พระพุทธเจ้าคงไม่ต้อง เสด็จออกบรรพชาแสวงหาความพ้นทุกข์ แม้พระพุทธองค์จะบริบูรณ์ด้วยทรัพย์สมบัติ พระองค์ก็ยังทุกข์ ความสุข ความทุกข์ พระพุทธเจ้าท่านผ่านมันมาหมดแล้ว ไม่ใช่ว่าท่านไม่เคยทุกข์ แล้วออกบวช
เป็นกำลังใจให้คุณนาลนะครับ ความทุกข์มันอยู่กับเราไม่นานหรอกครับ ถ้าเราไม่ต่อเวลา หรือ ต่ออายุให้มันด้วยการคิดวนเวียน ไม่ปล่อยไม่วาง ที่ทุกข์เพราะเราไม่เข้าใจความเป็นธรรมชาติ ทุกสิ่งเกิดขึ้น และดับไปทั้งนั้น ไม่มีอะไรยั่งยืนถาวร สุขหรือทุกข์ ก็เป็นเพียง อนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา การพยายามยึดเอาสิ่งที่ไม่มีตัวตน ไม่ใช่ตัวตน เป็นของว่างเปล่า ย่อมเป็นทุกข์
ขอให้ศึกษาปฎิบัติธรรมต่อไปนะครับ ทางสายกลางนั้นเป็นหนทางเดียวที่จะ พ้นทุกข์ได้ ดูตัวอย่างพระพุทธเจ้านะครับ ท่านแนะแนวทางให้แล้ว เจริญในธรรมครับ

 

มอบตนให้แก่ธรรม
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/-52eDlscdT0" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>

 

สาธุ สาธุ สาธุ

แปะไว้ฟังซ้ำในเฟสแล้วค่ะ ดีมากๆ ตอบสิ่งคาใจของปรางได้หมด

 

เรื่องบางเรื่อง ก็เพราะว่า ตัวเราได้ความดี บุญ กุศลกรรม หนุนส่งอยู่

ทิ้งความดีไปก็ระวังจะหนักกว่าเดิม

มีแต่ความดี บุญ กุศลกรรม ที่ส่งเสริมให้เราได้รับผลกุศลกรรม

 

เดี๋ยวทุกท่านจะสับสนนะคะ กระทู้นี้บอกจะทิ้งธรรม กระทู้ใหม่จะรักษาศีล

ปรางเอาธรรมะเป็นใหญ่ และจะสร้างสติสมาธิทางธรรม เพื่อเป็นกำลังสร้างธุรกิจอีกที เพราะต้องสร้างบารมี10ไปด้วย สรุปทิ้งวิธีของครูอ้อย มาปฏิบัติให้เข้มข้นขึ้น และเริ่มต้นการตลาดใหม่ เพราะตอนนี้ผลิตภัณฑ์ยังไม่ได้รับการรับรองมาตรฐานเลย

 

ไม่ใช้วิธีของครูอ้อย ก้อไม่ได้หมายความว่าต้องเลิกฟังครูเลิกนับถือครู

 

ทุกอย่างคือ ธรรมะ

ศีลก็คือธรรม ธรรมก็คือศีล

ธรรม มีอยู่แล้วรอบตัวเรา และรวมเอาตัวเราเข้าไปด้วย ทุกอย่างคือธรรม ทั้งสิ้น

ธรรมให้อะไรเรา เราเรียนรู้อะไรจากธรรม

เมื่อยังมีลมหายใจอยู่ เราเลี่ยงไม่ได้ ในการที่กายใจต้องรับรสแห่งธรรม ที่เกิดกระทบกายใจเรา

กรรม ที่เกิดขึ้นกับเรา ล้วนเป็นธรรม อย่างหนึ่งหรือหลายอย่างให้เราได้เรียนรู้ เมื่อรู้แล้วควรต้องคัดแยกแบ่งแยก รู้จักเลือกรู้จักปล่อยวาง

อย่าปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามกรรมชั่ว หรือเป็นไปตามอำนาจของกิเลสมาร

เพราะหากปล่อยให้เป็นเช่นนั้น มันก็ไม่ต่างอะไรจากการที่ท่านต้องตายทั้งเป็น หรือเหมือนตกนรกทั้งเป็นนั่นเองครับ สาธุ