ผม...พระ...และ...สาระยุคก่อน

เพิ่งมาเปิดเจอค่ะ อ่านรวดเดียว 30 กว่าหน้า ข้อมูลแน่นปึ้กเลยค่ะ อ่านแล้วเห็นภาพในอดีตเลยค่ะ โดยเฉพาะหน้า 30 กว่าๆ เล่าเรื่องการรบสงครามเวียดนาม อ่านแล้วนึกถึงพ่อที่ไปเวียดนาม พ่ออยู่ ปตอ.แถวเกียกกายค่ะ ไปเป็นทหารปืนใหญ่ที่เวียดนาม ประสบการณ์พ่อก็เพียบเหมือนกันค่ะ

พ่อเอาหนังสือการรบที่เวียดนามมาให้ดูตอนที่เขาเอารถแทรคเตอร์เกรดศพพวกเวียดกงลงหลุมขนาดใหญ่ เพราะตายเยอะมาก ยังจำกลอนสงครามเวียดนามได้ขึ้นใจเลยค่ะ

" ราบ ปืน ยืนร่าง ช่างม้า
ร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่
เดชาเสือดำคำรณ
อำพนชาติเชื้อเสือไทย"

มาสมัครเป็นแฟนคลับค่ะ เดี๋ยวค่อยๆตามอ่านไปเรื่อยๆค่ะ ตอนนี้เพิ่งถึงหน้า 46 เองค่ะ

 

.........
...ขอบคุณ..และยินดีต้อนรับครับ......
..คุณพ่อคุณพรหมมณี...ถึงแม้..จะอยู่ ปตอ. ก็ยังถือว่าเป็นเหล่าปืน(..สำหรับคนอื่นที่มาอ่าน..ให้เข้าใจด้วยว่า..ภาษาทหาร..เขาเรียกสั้น..แค่นี้ละครับ)...ไม่รู้อ่านถึงรึยัง..ในกองพลเสือดำ..ผลัดที่ ๑ (รุ่นแรก)..มีชื่อเสียงมากครับ..เวลาพ่อเล่าให้ผมฟัง..เพราะ..ผลงานยอดเยี่ยม..กว่าชาติพันธมิตรใดๆ..(..ผบ.พลของอเมริกัน..ยังชมให้พ่อฟัง
..และบอกด้วยว่า..ดีกว่า..เหล่าปืน..ของไอ้กันซะอีก)..เพราะทั้งหมดอยู่ใต้บังคับบัญชา..ของทหารอัจฉริยะ ๑ เดียว ของเหล่าปืน.จนปัจจุบัน..คือ...
...พันเอก(ยศขณะนั้น) สัมผัส พาสนะยงภิญโญ..(ถ้าเขียนนามสกุลผิด
..ขออภัยด้วย)..ผมเคยเล่าไปบ้างแล้ว..แต่ก็ขอเล่าใหม่ได้..
เพราะเป็นความภาคภูมิใจ..ของ..ทหารไทย..และ..คนไทย..ที่ไม่มีใครทราบ.....
.....ท่านเป็นลูกน้องที่..พ่อผมรักมาก..เพราะฉลาด..หลักแหลม..
..ระเบียบเคร่งครัด..ฝีมือดี..ควบคุมลูกน้องได้มีประสิทธิภาพ...
.........ทีแรกๆ..ไอ้กัน..ก็ไม่ได้สังเกต..ตอนมาใหม่ๆ..พอผ่านไปไม่นาน..ก็เริ่มให้ความสนใจ..เพราะปืนไทย..ยิงเป้าหมาย..ได้แม่นยำกว่าใคร..แถมเหนือ..สิ่งอื่นใด..รับข้อมูลจากผู้ตรวจการณ์หน้า..
..แล้ว..สามารถ..ทำการยิงต่อเนื่องได้รวดเร็ว..แม่นยำ..เมื่อต้องเปลี่ยนพิกัด..ระยะยิง..และ..ทิศทางก็เปลี่ยนด้วย..ก็ยังใช้เวลา..ได้รวดเร็ว..กว่าชาติไหนๆ..ทั้งหมด...(รวมทั้งไอ้กันด้วย)...
.....นายทหารเหล่าปืนของไอ้กัน..ที่อยู่ประจำที่กองพันปืนใหญ่ของไทย...
...ส่งรายงานกลับไปให้..ผู้บังคับบัญชา..เพื่อให้ทราบถึงว่า..ทหารไทย..มันมีเคล็ดลับอะไร..ทำไมถึงเก่งกว่า..พวกมันและชาติอื่น...
..ไปเรือยๆ..พร้อมผลงานที่ยอดเยี่ยม..โดยตลอด..ทำให้..ผบ.ตัวใหญ่
สุดที่รับผิดชอบเหล่าปืน..ของไอ้กัน..ต้องมาชม..การปฎิบัติการ..ด้วยตัวเอง...............
........ทหารปืนใหญ่..นั้น..เป็นทหารที่ต้องใช้เทคนิคการคำนวณ..ยิ่งกว่าเหล่าอื่น..เพราะ..การยิงไม่ได้เป็นเส้นตรง..แต่เป็นเส้นโค้ง..ที่ฝรั่งเรียกว่า..Projectile..มีแรงโน้มถ่วงของโลก..มาประกอบ..ดังนั้น..ปืนใหญ่จะต้องตั้งมุมเชิดขึ้น..ให้ถูกต้อง..ถึงจะถูกเป้าหมาย..จะต้องมี..สูตรคำนวณ..จาก..ระยะทาง..ระดับของตัวปืนใหญ่..ระดับของเป้าหมาย..ทียุ่งยากไม่น้อย..เพื่อจะได้มุมยิง.....
........เมื่อปี ๒๕๑๑ เครื่องคิดเลขมือถือ..ยังไม่เกิด(คอมพ์ไม่ต้องพูดถึง)..เครื่องคิดเลข..ที่ใช้..ก็คือ SLide Rule หรือ ไม้บรรทัดคำนวณ(..สมัยผมเรียนวิศวะ..ผมก็ใช้ไอ้นี่แหละครับ..ตั้งแต่..ปี๑ถึง..ปี๓)..แต่มันก็ยังช้าอยู่ดี..เพราะ..ต้องเอาค่านั้น..แล้วไปเข้าสูตร..แล้วใส่ค่านี้..ซึ่งทุกชาติ..
ก็..ใช้แบบเดียวกันหมด.....
............แต่ท่าน พันเอกสัมผัส...สร้างไม้บรรทัดคำนวณ..สำเร็จรูป..เพื่อใช้ในการตั้งมุมยิงปืนใหญ่..โดยเฉพาะ..พอใส่ค่าต่างๆเข้าไป..ก็จะรู้มุมยิง..ได้เลยว่า..จะต้องตั้งเท่าไหร่...ซึ่งมันเร็วกว่าแบบทั่วไปมากมาย..
...............ผลก็คือ...ผบ.หน่วยทหารปืนใหญ่ไอ้กัน..ต้องส่ง..นายทหารเทคนิค..เข้ามาเป็นทีมงาน..เพื่อมาขอเรียน..วิธีการสร้างไม้บรรทัดคำนวณมุมยิง..และ..เรียนรู้วิธีใช้..จากท่าน..พันเอกสัมผัส....
.....ซึ่งเป้นสิ่งที่พ่อผม..ภูมิใจในลูกน้องคนนี้ของท่านมาก..
..เหนืออื่นใด..ทำให้ทหารอเมริกันรู้ว่า..ทหารไทยก็มีหลายอย่างเก่งกว่าพวกมัน.....
(..อีกอย่างนึงคือ..ชุดลาดตระเวณระยะไกล(Long Range)..ที่ขึ้นชื่อลือชาในผลงาน
..ทั้งหมดทุกคนเป็น..เป็นทหารรบพิเศษป่าหวาย ลพบุรี(หมวกแบเร่ต์แดง)..๑ ชุดมีประมาณ ๑๐ คน หัวหน้าชุด
..เป็น..จ่าสิบเอก..ลูกชุด(ลูกทีม)..เป็นนายสิบทั้งหมด..ถูกส่งเข้าไปหาข่าวในเขตแดนข้าศึก)
....ผมเล่าให้คุณพรหมณี..ฟัง..จะได้ภาคภูมิใจ..ในทหารเหล่าปืน..ที่คุณพ่อของคุณสังกัดอยู่ครับ....

 

...........
...มาว่ากันต่อ.........
..............................................................................
....ผมเคยเล่าไปตอนก่อนหน้านี้ว่า...ชาวบ้านธรรมดาทั่วไป...เขาก็มีที่ยึดเหนี่ยว..จาก..
หลวงพ่อทีวัด..ของแต่ละชุมชน..ถ้าวัดนี้..เก่งด้าน..คงกะพัน..มหาอุตม์..แต่เรื่อง..ยาสมุนไพร
ไม่เก่ง..ก็ไปวัดชุมชนใกล้ๆกัน..ก็จะมีหลวงพ่อ..ที่เก่งด้านรักษา..มาชดเชย..หรือจะไล่ผีไล่
ของ..ก็ไปอีกวัดใกล้ๆ..อย่างที่ผมเล่าไปแล้ว..เจ้าอาวาสยุคนั้น..ยังไง..ก็ต้องมีดีสักอย่าง..
ให้ชาวบ้านพึ่งได้...ไม่งั้นเขาก็ไม่เอามาเป็นเจ้าอาวาส......
.........แต่ทั้งหมดนี้..ใช่ว่าทุกองค์จะสำเร็จ..วิชาอภิญญา..ซึ่งเป็นขั้นสูง..พระที่ไม่ถึงขั้น..
อภิญญา..ก็ทำเครื่องรางของขลังได้ดี..เยอะแยะ..เพราะใช้อานุภาพแห่ง..คาถา..ยันต์..และ
พลังจิค..ที่แก่กล้า........................
...........ดังนั้น..ทั่วๆไป..ก็จะไม่ได้อภิญญากัน..โดยเน้นเฉพาะรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า.....
...เมื่อละแวกใกล้ๆ..ไม่มี...ก็ต้องไปหาข่าวฟัง..คนอื่น..หรือ..คนถิ่นอื่นว่า...องค์ไหน..
ใบ้หวยแม่น....นั่นจึงเกิดยุคตามล่า..หา..พระอาจารย์(ใบ้หวย)ขึ้นเป็นครั้งแรก...แล้วก็
จะมีซักกี่องค์..ที่ใบ้แล้ว..ไม่มีพลาด...พระอาจารย์เหล่านี้..จึงมีชาว(บ้า)หวย..ไปเฝ้ากัน
โดย..มาจาก..สารพัดที่................................
.............ผมได้อ่าน..บทความของพระยา..ท่านหนึ่งที่ท่านได้บันทึกไว้...เหตุการณ์ในยุคนั้นว่า
...ในละแวก..ทั้ง..ฝั่งธนบุรี..และฝั่งพระนคร..มีพระอาจารย์อยู่ ๑๐ องค์...ที่ให้หวย ก.ข.
ไม่เคยพลาด..(ผมเคยเล่าไปใน..ผม..พระ..ก่อนหน้านี้..นานมาแล้ว).....
..........แต่ผมจำชื่อได้แค่...๒ องค์..นั่นคือ....
.............๑. สมเด็จพุฒาจารย์โต วัดระฆัง
..............๒. ขรัวคลุมโปง วัดดีดวด( วัดท่าพระ)...วัดดีดวดนี่อยู่ย่านคลองบางกอกใหญ่..ครับ
...เวลาปกติใครไปหา..ท่านก็จะเอา..จีวรมาคลุมหุ้มตัวนอนออยู่..เลยเรียกว่า..ขรัวคลุมโปง...
................ผมก็ว่า..พระคุณเจ้าทั้งสอง..ก็คงไม่ได้ให้หวยใคร..ส่งเดชหรอก..ท่านก็คงดูเหมือนกัน
..................แต่ความรู้สึกของคนที่มาจากที่อื่น..ได้หวยไปจากท่าน..แล้ว..แทงถูกหลายๆงวด..
..ก็สำเหนียกได้เองว่า..ท่านศักดิ์สิทธิ์จริง..ให้ความเคารพ..นับถือ...แล้วผลพลอยได้ที่ตามมา
....คือ..เวลาที่ท่าน..แจกพระ...พวกนี้ก็พลอยฟ้าพลอยฝน..ได้ไปด้วย....
...เอาไปใช้ได้ผล...จากปากต่อปาก..ก็ไม่ใช่เรื่องหวยอย่างเดียว..แล้ว..เรื่องความศักดิ์สิทธิ์ใน
ของๆท่านก็ตามมา...กระจายออกไปในวงกว้าง....สังคมของการหาพระเครื่องก็เลย..เริ่ม
มีเกิดกัน..ขึ้นมาบ้าง..แต่ยังไม่บูม....แล้วของ..อย่างนี้..สังคมระดับบน..ที่เคยเล่นแต่พระบูชา
..มันก็มีไปเข้าหูบ้าง..แล้วก็เริ่มหันมาสนใจ..กันด้วยในบางสว่น..อย่างงี้..ผมเรียกว่า..
จากระดับล่าง..ไปหา..ระดับบน..อย่างขรัวคลุมโปง..เป็นต้น...
............อย่าง..ขรัวคลุมโปง...ของๆท่านเท่าที่ทราบจะทำแบบเดียวคือ..มหาอุตม์(ปิดทวารทั้ง๙)
เนื้อปรอท....ซึ่งมีปลอมกันมานานนม...ที่เห็นโผล่ตามเว้ปนี่..ส่วนใหญ่ปลอมนะครับ..เค้ามี
เอกลัษณ์ในการดูผิว..(ผมมี ๑ องค์)......ได้รับความนิยมมาจนถึงปัจจุบัน...ถือว่า..เป็นพระมหาอุตม์
ที่เก่าแก่มากที่สุดองค์หนึ่ง..ของรัตนโกสินทร์...มีอายุน่าจะใกล้เคียงกันกับ..ของปลัดทองดี
วัดกลางวรวิหาร สมุทรปราการ ....ก่อนยุคหลวงพ่อเนียมเยอะ....
............ส่วน..สมเด็จโต..ท่านนะดังมาก่อนหน้าแล้ว..ไม่ใช่เรื่องหวยอย่างเดียว....ท่านดังทั้ง
สองทาง..คือ..ทั้งจากระดับบน..ลงไปหาล่าง...และ...จากระดับล่างขึ้นไปหาบน....
....เป็นยังไง........แล้วจะมาว่าต่อ
....................ต่อตอนหน้าครับ.......................

 

สวัสดีครับคุณลุง...ไม่ได้เข้ามาเสียนาน...ขอบคุณสำหรับความรู้ทุกๆอย่างเลยครับ...ปล. ตอนนี้กำลังไล่เก็บของเก่าอยู่...(^_^)

 

พ่อไปผลัด 1 ส่วนที่ 2 ค่ะ ไปหลังท่านพลตรีทวี ดำรงหัดอยู่ 6 เดือน เรื่องการยิงของทหารปืนใหญ่และใช้ไม้บันทันคำนวณ พ่อเล่าว่าท่านพอ(พิเศษ)สัมผัส ยศขณะนั้น ได้สร้างไม้บันทัดคำนวณโดยมีปลอกไม้บันทัดและมีสเกล เวลาคำนวณก็ใส่ค่าพิกัดแล้วชักไม้บันทัดประมาณ 3 ครั้ง จะมีมุมทิศ มุมสูงและมุมยิง ก็จะได้ค่าที่ตั้งปืนใหญ่ เรียกว่าลงเป้าหมายทุกครั้ง ตอนที่อยู่กองพลที่ ๙ เวลาไปฝึกยิงจริง ไม่เกิน 3 ครั้งเรียกว่าลงเป้าหมายตลอด ตอนที่พ่อไปรบที่อรัญประเทศ ก็ไปในตำแหน่ง ผตน. เรียกว่าอยู่ในส่วนหน้าเลย

 

ผลงานของกองพลเสือดำผลัด 1 ส่วน 1 เรียกว่ารบกันดุเดือดมากค่ะ พอไปผลัด 1 ส่วนที่ 2 ก็ยังมีรบกันอยู่ พอผลัด 2 ผลัด 3 เวียดกงไม่ค่อยจะรบกับทหารไทยแล้วค่ะ เรียกว่ารบสู้ทหารไทยไม่ได้ จนกระทั่งถอนกำลังจากเวียดนามใต้หมด

เมื่อไม่นานมานี้ได้ไปเที่ยวเวียดนามเหนือ แถวเมืองเว้ ได้เห็นร่องรอยที่ทหารอเมริกันเอาระเบิดไปทิ้งปูพรม เรียกว่าพระราชวังเว้ ราบเป็นหน้ากลอง เหลือแค่วังเดียวโด่เด่ ที่สำคัญคือพี่กันเอาฝนเหลืองไปโปรย ปัจจุบันนี้ยังปลูกอะไรไม่ขึ้นเลยแม้แต่หญ้าก็ยังไมขึ้น เรียกว่าโหดจริงๆค่ะ

ตอนสมัยพ่ออยู่ที่ค่ายแบแคต จรวดมาเยี่ยมเยียนทุกเสาร์-อาทิตย์ เรียกว่ามันยิงทิ้งเครื่องจรวดเพราะกลัวสวนกลับ ยิงเข้าไปในค่ายข้ามหัวกันไปเลย ลงแถวข้างๆฮัท น่าแปลกก็คือจะโดนพวกฝรั่งเป็นส่วนใหญ่ ตอนหลังฝรั่งเห็นพระเครื่องคนไทยยกนิ้วให้เลย buddha บางคนมาขอพระเครื่องทหารไทย

พ่อจำไม่ค่อยได้แล้วค่ะว่าใส่องค๋ไหนไปบ้าง แต่จำได้อยู่ 2-3 องค์ ก็คือ สมเด็จวัดระฆัง พระชัยเฉลิมพลที่รอดซุ้มประตูที่ลาดหญ้า และพระที่พระปฐมเจดีย์ ที่เขาแจกทหารก่อนไปรบ พ่อเล่าให้ฟังบอกว่าตอนที่ลงเรือที่สัตหีบไปถึงฐานที่รบ แต่งชุดเต็มยศ เสื้อเกราะ พระเครื่อง พอหลังจากนั้นผลัด 1 ส่วนแรกเข้ามากระซิบบอกว่าไม่ต้องใส่หรอก มันร้อน บางคนใส่เหลือกางเกงในตัวเดียว เสื้อกล้าม แต่ถ้าตอนออกรบก็ใส่เท่าทึ่จำเป็นเพราะเกะกะมาก ไม่คล่องตัว

พวกเวียดนามใต้ก็ไม่ค่อยซื่อสัตย์เท่าไหร่ค่ะ มาทำงานในแคมป์พอเสาร์-อาทิตย์ก็คาบข่าวในแคมป์ไปขายให้อีกฝั่ง ตอนหลังถึงได้แพ้สงคราม

 

สวัสดีครับ
ตามมาอ่านจากเฟสบุ๊คครับ

 

สมัยตอนที่อยู่กรุงเทพช่วงปี 2511 พวกทหารนอกจากจะสะสมพระเครื่องแล้วยังมีพิเศษกว่านั้นก็คือการสักยันต์ ที่เคยเห็นสมัยเด็กๆก็คือหนุมานกับเสือเผ่น อย่างอื่นไม่ค่อยรู้จักค่ะ พอตอนที่ร้อนวิชาของขึ้น พวกบรรดาอาๆทั้งหลาย ตบไปที่หลังที่สักยันต์หนุมาน อาก็วิ่งเข้าไปคลุกกับกอมะขามเทศ เขาเรียกว่าหนุมานคลุกฝุ่นมั้งคะ ก็ไม่เห็นรอยขีดข่วนอะไรเลย ส่วนพวกที่สักเสื่อเผ่นพอตบลงไปที่ยันต์ อาก็หมอบไปที่พื้นคลานสี่ขาแล้วคำรามเหมือนเสือเลย น่ากลัวมาก ในสมัยเด็กรู้สึกอย่างนั้นค่ะ

ตอน 2516 ย้ายไปอยู่ค่ายกองพลที่๙ บ้านพักอยู่ติดกัน ก็มีพวกร้อยตระเวณไกล ที่ฝึกแรงเย่อร์ แต่ที่พิเศษกว่านั้นก็คือฝึก killer ไปครั้งละ 9 คน พวกนี้โหดกว่านักรบป่าหวายอีกค่ะ เป็นทหารตัวเล็กๆ เคลื่อนที่เร็ว โดดร่มเก่ง ตอนนั้นบ้านอยู่ติดกันกับอาที่เป็น killer เขาก็สอนเราเป็นเด็กอายุ 15-16 สอนให้เราเป็นนักฆ่าเหมือนเขา หลังบ้านมีบาร์เดี่ยวกับบาร๋คู่เอาไว้ห้อยโหน ฟิตตัวทุกวันค่ะ กลับจากโรงเรียนก็ต้องปีนขึ้นไปห้อยหัวบนบาร์เดี่ยว ฝึกปีนต้นไม้ ฝึกการใช้เชือก ใช้มีด ใช้ไม้ ของใกล้ตัวเป็นอาวุธสามารถฆ่าคนได้ โดยบอกจุดตายของคนเอาไว้ ข้อสำคัญก็คือหัวใจของการฆ่า คือเมื่อชักอาวุธแล้วต้องฆ่าสถานเดียว แต่ถ้าไม่คิดจะฆ่าก็อย่าชักอาวุธให้ใครเห็น ให้ยิ้มเอาไว้เสมอ สุดท้ายอาคนนี้ก็ไปร้อย ลว.ไปรบที่เขาค้อ ครั้งสุดท้ายมาขอดินหม้อทีีบ้านป้ายหน้าแล้วก็ไปตายที่เขาค้อ อาเป็นลูกนายพล เล่นดนตรีเก่ง วาดรูปเก่ง ร้องเพลงเก่ง สมัยก่อนยังแซวเลยว่าเป็นนักฆ่าทำไมอารมณ์ดีจัง เขาก็บอกว่านี่แหล่ะนักฆ่าคนอื่นไม่ค่อยรู้หรอก พวกนี้ไม่ค่อยใส่พระเครื่องเพราะเกะกะ ส่วนมากที่เห็นจะเป็นสักยันต์มากกว่าค่ะ กับแขวนตะกรุดอันเดียว

กองพลที่๙ ไปตายที่เขาค้อเยอะค่ะ ไปอนุเสาวรีย์เห็นชื่อลุงๆอาๆที่ตายสลักชื่อไว้ที่อนุเสารีย๋ดาบปลายปืน จำได้เคยไปยืนน้ำตาซึม ห้องแถว 10 ห้อง ตายซะ 7 ห้อง นี่แหล่ะชีวิตครอบครัวทหาร

 

พี่ พรหมณี สบายดีไหม ไม่รู้ว่าพี่ไม่เคยมาอ่านกระทู้น้าเขานึกว่าพี่เข้ามาอ่านบ้างแล้ว ไม่อย่างนั้นจะไปบอก เรื่องราวดีๆทั้งนั้น น่าเสียดายถ้าไม่มีใครบันทึกไว้ให้อ่าน ตามไปอ่านอีก 2-3 กระทู้ของน้าเขาได้นะ หลวงน้าของน้าเขาก็ลูกศิษย์หลวงปู่ปานเหมือนกัน

 

สบายดีจ้า ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เข้าเวบนู้น เสียดายกระทู้นี้เพิ่งมาเจอ ตอนนี้ค่อยๆทยอยอ่านจ้ะ

 

...ขอบคุณครับ..ที่เพิ่มเติม..ข้อมูลให้..คุณพ่อคุณพราหมณี..เป็น ผตน. คนที่ไม่ทราบ..นั่นก็คือ..ตำแหน่ง ผู้ตรวจการหน้า นะครับ..ดังนั้น..คุณพ่อของคุณ..ต้องรู้จักพ่อผมแน่..เพราะ..พ่อผมคือ..ผู้นำกองกำลังของ..ผลัดที่๑ ส่วนที่ ๒ ทั้งหมด ไปรุ่นเดียวกันครับ..ไม่บอกตำแหน่งหรอกครับ..
..และถ้าทราบ..ก็กรุณาเก็บไว้..ไม่ต้องลงบอกใคร..
....ดูจากที่บอกมานี่..คุณพราหมณี..ก็รุ่นใกล้ๆผมนะครับ..อ่อนกว่า..ไม่กี่ปี
ลูกน้องพ่อที่ไปรุ่นนี้..คนดังเยอะครับตั้งแต่..พลเอก อรุณ ทวาทศิน..พลเอกอาทิตย์ กำลังเอก..บิักจ๊อด..พลตรีมนูญ รูปขจร..เป็นต้น..
.....อ้อลืมบอกไปว่า..พี่ชายผมก็อยู่..กองพลที่๙ นะครับ..ตอนปี ๒๕๑๖ เป็นนายทหารเหล่าช่าง

 

...หายไปไหนซะนาน..
..ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันอยู่..

 

...สวัสดี..และยินดีต้อนรับครับ..

 

มาอีกที เพียบเลยครับอ้ายมด
ได้ความรู้สึกเก่า ๆ ร่วมไปด้วยเลยครับ
รู้สึกว่าแนวร่วมจะทยอยมาแล้วนะครับอ้าย

 

พ่อตอนไปเวียดนามอายุ 35 ค่ะ ยังไม่ได้เป็น ผตน. ตอนที่ไป ไปกับพลตรีประสาท วิมลศิลปิน ไปอยู่กับพันเอกสัมผัสค่ะ พ่อเลยได้วิชาไม้บันทัดตรีโกณมาค่ะ เป็นวิชาคำนวณตรีโกณ 3 มิติ ยิงแบบโปรเจคไตล์ ข้อดีของลูกทหารปืนใหญ่คือเก่งคณิตศาสตร์(วิชาเดียว) ได้ที่ 1 ของโรงเรียนมาตลอดก็เพราะสอนคณิตศาสตร์ให้

ส่วนเรื่องอายุ เกิด 2504 ค่ะ ตอนที่พลตรีอรุณ ทวาทศินเป็น ผบ.กองพลที่๙ แกเป็นพ่อของทุกคน ยังจำวันที่ท่านตายได้ ตอนที่พลเอกฉลาด ยิงหัวท่านทีีสวนสราญรมย์ ทำให้ทหารกองพลที่ ๙ กลายเป็นกบฏทันที เพราะทุกวางอาวุธแล้วนั่งร้องไห้ ข่าวมาถึงในค่ายฯว่าท่านสิ้นแล้วเกือบทุกคนนั่งซึมเศร้า ร้องไห้กันเลย ตอนนี้เขาสร้างอนุเสาวรีย์ไว้ที่หน้ากองบัญชาการกองพล ลูกหลานเสือดำต้องไปกราบไหว้่ค่ะ

ส่วนเรื่องค่ายกองพลที่๙ คือบำเหนจรางวัลของทหารกล้าได้กินดีอยู่ดีในค่ายแห่งใหม่ ตอนที่ย้ายมาเมืองกาญจน์ใหม่ 2516 หลังบ้านเป็นเขาชนไก่ยังเป็นป่าดงดิบอยู่เลยค่ะ ลำตะเพินน้ำเชี่ยวมาก มีซุงแค่ 2 ท่อนพาดให้รถผ่าน เป็นที่แสวงหาอาหารของพวกเด็กๆในค่ายทหาร นั่นกคือหน่อไม้ เห็ดป่า แย้ งูชุมมาก แต่เราก็ไม่เคยเจอ กิ้งกือตัวเท่าหัวแม่เท้าสีน้ำเงิน ตะขาบยาวมากกว่าไม้บันทัด จะข้ามห้วยยังมีเถาวัลย์ให้โหนเป็นทาร์ซานอยู่เลย แต่ก่อนยังไม่มีศูนย์ฝึก รด

 

พอพวกเสือดำมาตั้งรกรากอยู่ในค่ายกองพลที่ ๙ ตอนหลังเขาก็มาจ้างไปรบที่ลาว ทุ่งไหหิน ที่ลาวรบไม่เหมือนเวึยดนาม ส่วนใหญ่ที่ไปจะเป็นทหารราบ จากที่แขวนพระเป็นพวงใหญ่ๆก็พัฒนามาเป็นสักยันต์ตามร่างกาย รวมทั้งมีวิชาไสยเวทย์อาคม ยังเผื่อเแผ่มาถึงลูกหลานด้วยก็คือวิชาอาคมลิงลม ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อเพราะประสบมากับตัวเอง

ตอนสักยันต์รับขันอาที่เป็น killer อาแกคงรำคาญที่เราปีนต้นไม้ไม่ได้สักที แกก็เลยบอกว่าจะทำพิธีครอบครูลิงลมให้ ตอนนั้นอายุ 15 เองมั้ง มีเด็กๆไปสักยันต์อยู่ 5 คน เด็กสุดอายุ 12 เป็นผู้หญิง 3 คน แกเลยสักยันต์น้ำมัน ตั้งพานครู ผลก็คือเด็ก 5 คนเป็นนักวิ่งลมกรดประจำโรงเรียน ข้อสำคัญเวลาของขึ้นทีต้องขึ้นไปอยู่บนต้นไม้ ปีนได้ทั้งวัน ตอนสักครั้งแรก แกจะปลุกวิชา 3 วันครั้งนึงให้ของขึ้น ขนาดตัวเองปีนขึ้นไปอยู่บนต้นยี่โถแทบจะบนยอดสุด ตอนหลังแม่ตัดต้นยี่โถทิ้ง ไม่มีต้นไม้ปีน ตัวเองยังต้องปีนขึ้นไปนั่งแ่านหนังสือบนหลังคาโรงรถเลย ตอนนั้นก็ไม่ได้เอะใจ มันเป็นธรรมชาติไปเอง ขนาดตัวคนสักตายไปนานแล้ว ของที่สักไว้ยังฝังอยู่กับตัวทุกวันนี้เลย

เรื่องวิชาลิงลมนี่ปีนต้นไม้สุดยอด ไปอยู่ทางใต้ไปปีนต้นมังคุด โคนต้นปีนไม่ได้เพราะตะไคร่น้ำจับหนา เวลาปีนขึ้น จับปลายกิ่ง 2 ปลายแล้วเดินขึ้นต้นมังคุดหน้าตาเฉย เรายัวคิดอยู่เลยว่าทำไมคนอื่นมันปีนไม่ได้วะ ต้นเงาะปีนเก็บจนสุดปลายกิ่งได้ ต้นมะพร้าวสูงๆ ถ้าเพื่อนไม่ห้ามก็จะปีนเหมือนกัน

 

ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนนะครับ...

อ่านได้ไม่เท่าไหร่ แต่ว่าเร่ิมติดใจบรรยากาศเก่าแล้วครับ..ง

คงต้องขออนุญาตเรียก คุณลุง นะครับ...

 

มาอ่านที่นี่มีแต่ความรู้ ของจริงจากประสบการณ์จากที่ modpong ครับ ให้แต่ความรู้เป็นวิทยาทาน ไม่มีผลประโยชน์แอบแฝง และไม่มีนิยายเสริมเติมแต่งเหมือนบางกระทู้ในเว็บนี้ ครับพี่พรหมมณี สบายดีนะครับไม่ได้คุยกันนานเลย

 

..ยินดีต้อนรับครับ..เชิญตามสบาย..

 

...หวัดดี..พลศิริ..และ..กำธร..น้องรักทั้งสอง.....
.................
...อันนี้ขอแทรก..บทความเดิม ๑ ตอน..เพราะ..เกี่ยวกับ..พระ..และทหาร..อันสืบเนื่องมาจาก..คุณพรหมมณี..ที่พูดถึง..พลเอกอรุณ(ผมจะใช้ยศที่พระราชทานเมื่อเสียชีวิตแล้ว)..ที่ถูก..พลเอกฉลาดยิง..
...............................
......พลเอกอรุณนั้น..และ..ครอบครัว..สนิทกับ..ที่บ้านผม..ตั้งแต่อยู่บางเขนด้วยกัน
...แกเป็นลูกน้อง..พ่อผมมาเป็นเวลานานอยู่ด้วยกัน..มาตั้งแต่หน่วยเดิม..บ้านที่บางเขน..ก็อยู่ติดกัน..ผมก็เรียกแกว่า..อาอรุณ..มาตลอด...พ่อผม..รักแก
เหมือนกับ..น้องชายเลย..เพราะเก่ง..แกร่ง..มีความสามารถ..เหนือสิ่งอื่นใด..แกมีวินัย
ยอดเยี่ยม..(พ่อผม..พูดให้ลูก..และ..ลูกน้องพ่อ..ฟังเสมอว่า..ถ้าทหารคนใดไม่มีวินัย
..คนๆนั้น..ก็หมดสิ้นความเป็นทหาร)...แกเป็นลูกน้องต่อเนื่อง..ไปจน..เขาชนไก่..
แล้วก้ต่อไปจนถึง..เวียตนาม..พลเอกอรุณ..ก็เคารพรักพ่อ..ผมมากเหมือนพี่ชายเช่นกัน..........
......พลเอกอรุณนี้..ท่านเป็นลูกศิษย์ของ หลวงพ่อจ้วน วัดเขาลูกช้าง เพชรบุรี..ครับ
(หลายท่าน..ก็คงทราบว่า...ท่านเป็นศิษย์รุ่นใหญ่ของ..หลวงพ่อทองศุข วัดโตนดหลวง)...เมื่อตอนช่วงฝึกที่เขาชนไก่...พลเอกอรุณแกก็ทำเหรียญออกมา(เป็นรูป
พระพุทธอยู่ในใบโพธิ์..)...โดยให้หลวงพ่อจ้วนปลุกเสกเดี่ยวให้อย่างพิเศษ..เพราะ
เจตนา..แกทำไว้ให้กับ..ลูกน้องของแก(กรมทหารราบที่ ๒..กองพลอสส.)...
..แล้ว..แก..ก็ทำเผื่อให้พ่อผม..ไว้ ๑ เหรียญ..เป็นเหรียญทองคำ...เรียกว่า..
ตอนนั้น..แกเป็นลูกศิษย์หัวแถวสุดของ..หลวงพ่อจ้วนเลย..แม้กระทั่ง..กลับมาจาก
เวียตนามแล้ว...
.......ก่อนแกจะเสียไม่นาน..(ตอนนั้น ยศแกเป็นพลตรีหลายปีแล้ว)..แกก็จัดทำเหรียญ..ขึ้นมาอีกครั้ง...เพื่อเอาไว้แจก..ในงานวันเกิดของแก...ก็เหมือนเดิม..ก็เอาไปให้..หลวงพ่อจ้วนปลุกเสกให้...พ่อไปงานวันเกิดของแก..แกก็แจกให้พ่อมาเป็น
สิบเหรียญเลย..แล้วก้บอกพ่อว่า..หลวงพ่อจ้วนปลุกเสกให้...แล้วพ่อก็เอามาให้ผม..
..แล้วก็บอกว่า..อาอรุณของเราเขาฝากมาเพื่อพวกเราด้วย.....
.........วูปแรกที่เห็น..ผมก็กึ่งตกใจ..กึ่งแปลกใจเล็กๆ...เพราะด้านหน้าเหรียญ
...เป็นรูป..ของแกแต่งตัวชุดทหารครึ่งตัว..ชู..รูปปั้นครึ่งองค์..ของในหลวงไว้เหนือหัว
.....คนไม่เอะใจ..หรือไม่รู้เรื่องก็ดูดี..เพราะความหมายดี..นั่นก้คือ..ตัวแกเคารพเทิดทูน..ในหลวงไว้เหนือหัว.................
.....แต่ในวูบที่เห็นผมมองอีกด้าน..และถามพ่อทันที..นั้นว่า...
...โบราณเขาบอกว่า..นอกเหนือจากพระสงฆ์ และ..พระมหากษัตริย์..หรือผู้บุญญาธิการสูงส่ง...ถ้ายังยังมีชีวิตอยู่..เขาห้ามทำรูปเหมือนตัวเอง..ไม่ใช่เหรอพ่อ..
...มันจะไม่ดี...
....พ่อผมไม่ยิ้ม..แล้วก็..อืมม์..ในคอลึกๆ..แล้วก็เดินไป...แล้วเราทั้งสอง..ก็ไม่พูด
เรื่องนี้กันอีก...
.....ผมนึกในใจมากกว่านั้น..เพราะ..คนเฒ่าคนแก่..ที่คุยกับผม..เค้าจะพูดถึงเสมอ
...แล้วที่ผมพูดกับ..พ่อว่า..ไม่ดี..นั้น...จริงแล้วมันยิ่งกว่านั้น.....
...............ผมในใจก็นึกไม่สบายใจ..ไม่หยิบเหรียญนี้มาดูอีกเลย...
....แล้วผมก็ไม่พยายาม..ไปคิดถึงด้วย..เพราะผมสนิทกับ..อาอรุณ..มากกว่าพี่ๆ..
เนื่องจาก..หลานชายที่แกรักและเลี้ยงเหมือนลูกอยู่ที่บ้าน..นั้น..เป็นเพื่อนสนิทผม..
รุ่นเดียวกันเลย..ผมก็เดินเข้านอกออกในบ้านแกเป้นว่าเล่น...
...จนถึงวันที่ทราบข่าวการเสียชีวิต....ผมกลับไปนึกถึงเหรียญนี้ทันที..แล้วถามตัวเอง
ว่า..ที่กูกำลังคิดอยู่นี่มันจริงเหรอ...จะว่า..ไม่เกี่ยว..มันก็ไม่เกี่ยว...
...แต่มาคิด..แบบที่ผมคิด..มันก็..น่าคิด...ผมว่า..ไม่งั้น..คนโบราณเขาคง..ไม่บอก
..ลูกหลานไว้...ก็แล้วแต่ท่านผู้อ่านใช้วิจารณญานกันเอง.แล้วกัน...
........แล้วอย่าแปลกใจ..นะครับ..ที่พลเอกฉลาด..ยิงหัว..พลเอกอรุณ..คนแปลกใจ
ว่า..เรื่องแบบนี้..ต้องทำกันถึงขนาดนี้เหรอ......ไม่ใช่ครับ..ทั้งสองคนมีเรื่องกันมาก่อน
นานแล้ว..ตั้งแต่อยู่กันที่เวียตนาม...แต่เรื่องทุกอย่างมันจบไปนานแล้ว..ไม่สมควรรื้อ
ขึ้นมาอีก...ที่ผมบอกยังงั้นเพราะ..หลายคนที่ไม่รู้เรื่องแปลกใจกัน..ก็แค่นั้น...

....