นิทาน เรื่อง "พญานาค"

<!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->นทีเมฆา<!-- google_ad_section_end --><SCRIPT type=text/javascript> vbmenu_register("postmenu_6460552", true); </SCRIPT>
สมาชิก



วันที่สมัคร: Jul 2012
ข้อความ: 8


เอ้ออออออออออ.............มันต้องอย่างนี้จิ่

ง้ามงามค่ะ

 

น้องเจิ่นเจิ๊น เรื่องคุยเนี่ย ไม่มีใครเป็นมาแต่กำเนิดหรอกค่ะ

ต้องหัดกันทั้งนั้น คำแรกของมนุษย์ที่พูดเป็นคือคำว่า "แม่"

ต่อมาก็ "พ่อ" ต่อมาก็ "อั้ม" (ไม่ใช่พัชราภา นะคะ) แล้วก็ อึ๊อ....

ค่อยๆ สอน ค่อยๆ เรียนรู้กันไป พอเติบโตขึ้นมาหน่อย

ก็เริ่มตั้งประโยคเป็นแล้ว พูดออกมาเป็นประโยคได้ จากที่

เคยพูดทีละคำ อันนี้เรียกว่าพัฒนาการค่ะ ดังนั้น น้องเจิ่นเจิ๊น

เข้ามาในที่นี้แล้ว ต้องมีพัฒนาการแน่นอนค่ะ อย่ามาอ้างดีก่าาา

 

อ้าววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ... แล้วกัน :boo:

 

น้องดาคะ พี่ว่าฟ้าใสๆ ไม่ดีกว่าหรือ???

 

ฮาาาาาาก็ตรงนี้แหละคะ

 

ท่าน "นทีเมฆา" จัดปายยยยยยย เอาฟ้าใสๆ สวยๆ เหมือนหัวใจเลยนะ

 

นัยหนึ่ง ... ชอบมองน้ำ (แต่ไม่ชอบลงลึกๆ อิอิ) ชอบมองฟ้า ^^ มาแต่จำความได้

อีกนัยหนึ่ง ... เกิดเป็นคน ย่อมมีขึ้น ย่อมมีลง ... ปัญหาไม่อยู่ตรงหน้า ก็อยู่รอบตัว แค่เข้าใจธรรมชาติ ธรรมดาของชีวิต เมื่อเกิดจากน้ำ เกิดจากฟ้า ก็ย่อมกลับคืนสู่สิ่งนั้นๆ แล

นัยแฝง ... อดีต มิอาจพิสูจน์รู้ชัด แค่ได้สัมผัสให้รับรู้ก็เพียงพอ ... ปัจจัตตังค่ะ

 

ตกลงตัวเอง..แอบรักเรา..สิท่า..อ้าว..!!! แล้วไผสิเป็นหญิง..เป็น..ชาย
ชาย..กะหญิง หญิง..กะชาย หญิง..กะหญิง ชาย..กะชาย.. งง..????
เป็นด้วยใจ..สื่อด้วยใจ...ดีกว่านะจ๊ะ...ดาว*

 

ตะวันลับฟ้า...เมื่อตอนเย็นๆ

จะเป็นเวลาที่ใจหาย...

สวยค่ะ แต่ดูหม่นหมองนะคะ

เมฆสีดำ ตัดกับดวงตะวันที่กำลังจะพ้นขอบฟ้า

สัมผัสกับผิวน้ำที่กระเพื่อมเพราะแรงลม...สื่อออกมาว่า...........

 

รูปนี้เหมาะกับจังหวะชีวิตค่ะ ^_^ ใสไป จะสะอาดเกินค่ะ อิอิ(deejai)

 

คิดอะไรอ่ะ คุงคู คิดแต่เรื่องคู่ คิดเรื่องคี่บ้างจิ

ตอนเด็กๆ เราชอบเลข 4 ชอบเอาไม้ไปเขียนเลข 4 บนแผ่นดิน
ใจมันยึดอยู่กับเลข 4 มาเข้าใจความหมายตอนโตว่าหมายถึง...
อริยสัจ 4 แต่พอโตมาเรากลับชอบเลข 3 ซึ่งหมายถึงพระรัตนตรัย
ทฤษฎีตัวเลขของเรากับของคนอื่น ช่างแตกต่าง...

 

สื่อว่า... อะไรหรือคะคุณnouk

 

สื่อออกมาว่า...ธรรมชาตินี้ไม่เคยหยุดนิ่ง

เคลื่อนไหวไปมาตลอดเวลา หมุนเวียนอยู่อย่างนััน

หากดวงตะวันหมายถึงช่วงชีวิตที่ขึ้น-ลง ชีวิต ณ ขณะนี้ก็เป็นขาลงค่ะ

ท้องฟ้าไม่แจ่มใส ใกล้จะมืดลง เหมือนปัญหาที่รุมเร้าช่างมากมาย

ผืนน้ำที่ชุ่มเย็นกระทบกับแรงลม เหมือนที่จิตใจที่คล้ายจะเย็น แต่ก็กระเพื่อมด้วยผัสสะ ตลอดเวลา

...อยากจะถามว่าเหนื่อยมั้ย???

 

จะบอกว่าชอบเลข 4เหมือนกัน ไม่รู้ทำไม ชอบมาแต่ไหนแต่ไร ตอนนี้ก็ยังชอบอยู่

 

เหนื่อยค่ะ (ตอบแบบไม่ต้องคิด)
ไม่รู้ว่าต้องหมุนวนเวียนอีกนานแค่ไหน
ค้นหาอะไร ก็บอกไม่ได้ รออะไร ก็ไม่รู้
จะหยุดตรงนี้ ก็ยังมิอาจทำได้
พยายามทำให้ดีที่สุด นิ่งให้ได้เร็วที่สุดค่ะ

 

น้องปอล เล่ามาค่ะ..ถามเฉยๆหาข้อมูลยากค่ะ

 

ฮั่นแน่ ตะเอง...จะบอกอะไรเค้าหรือเปล่า???

แล้วเลข 4 ของตะเอง หมายถึงอารายอ่ะ

 

เปลี่ยนซิคะ เปลี่ยนได้
เปลี่ยนที่ใจค่ะ เปลี่ยนใจที่กระวนกระวาย ไม่รู้
ให้เป็นใจที่รู้ เป็นใจที่สงบนิ่งเหมือนผืนน้ำที่ไม่มีอะไรมากระทบ
มีเพียงแสงตะวันที่ส่องสว่าง เป็นเพียงผู้ดู อย่าลงไปแสดงเอง
มันเหนื่่อยค่ะ

ปัญหาที่มากมายมีทั้งเบื้องบนและเบื้องล่าง
ไปทำอะไรไว้คะ?

 

555+ อย่างที่บอกพี่นุ๊กค่ะ ว่าไม่ทราบจริงๆว่าทำไมถึงชอบเลขนี้
แต่ถ้าใครถามว่าชอบเลขอะไร ก็จะเป็นเลขนี้แว๊บบบบบขึ้นมาก่อนทุกที

 

ชั่วแล่นหนึ่งที่ไหว้พระทำสมาธิ..ใจก็เต้นโครมคราม

ชั่วขณะหนึ่งใจหวิว เหมือนเสียงเรียกจากบางอย่าง

ชั่วครู่หนึ่งจึงได้ทราบความจากกัลยาณมิตรที่น่ารักว่ามีผู้เอ่ยนาม

...จึงแวะเวียนมา...เพียงเพื่อจากไปอีกคราว...


สิ่งใดที่เกี่ยวกับข้าพเจ้าในวันวาน จะดีร้ายประการใด

ก็ขอให้เลยผ่านไปดังสายน้ำไหล...อดีตนาคาอย่างข้าพเจ้า...เพียงผ่านมาและผ่านไปดังเคย ดังคนจรที่ยังคงเร่ร่อนในสังสาร


สิ่งที่ข้าพเจ้ารับรู้มาก็มิอาจหาหลักฐานพยานใดๆ จึงไม่ขอเอื้อนเอ่ยสิ่งใดให้เหมือนคนบ้าใบสติร้ายเลอะเลือนอีก ... แม้จะเป็นเพียง "เรื่องเล่าขานตำนานนิทาน"

แต่เมื่อวันเวลามาถึงก็ไม่อยากให้สูญเปล่า..การพบกันคงบังเอิญ และ "ไม่" บังเอิญบ้าง จึงขอกล่าววจีนี้ทิ้งท้ายก่อนจากกัน



ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวงเป็นพยาน...ฟังคำอธิษฐานแห่งข้าพเจ้าด้วยเทอญ..




"กายะกรรมมัง วจีกรรมมัง มโนกรรมมัง สัญจิตจะกัมมัง อสัญจิจะกัมมัง ภะวันตุเม"

...การกระทำใดๆ ที่ข้าพเจ้าได้กระทำพลาดผิดไว้ในอดีตชาติภพใด ที่ล่วงเลยผ่านไป ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมแก่ท่านเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายรวมถึงผู้มีบุพกรรมร่วมกันมาแต่ปางบรรพ์ทั้งที่ระลึกได้ก็ดีระลึกไม่ได้ก็ดี ไม่ว่าท่านเหล่านั้นจะอยู่ในภพภูมิแห่งใด ..ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมแม้กรรมใดๆ ที่ใครๆ ทำกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าก็ขออโหสิกรรมให้ หากข้าพเจ้าเคยมีคำสัญญา คำสาบานแต่งปางก่อนกับผู้ใดไว้

ข้าพเจ้าก็ยินดีถอดถอนให้ทุกท่านเป็นอิสระพ้นบ่วงรัดจากพันธนาการแห่งข้าพเจ้าด้วยประการทั้งปวง

บุญกุศลใดๆ ที่ข้าพเจ้าได้กระทำขอให้ทุกท่านได้ผลบุญดุจดังตัวท่านได้กระทำเอง...

ขอให้ถึงเมืองแก้ว ขอให้แคล้วบ่วงมาร ...ซึ่งแดนนิพพานกันทั้งปวง...

นิพพานะปัจจะโยโหตุ...สาธุ