เรื่องเด่น นั่งสมาธิแล้วขาชาควรเปลี่ยนท่าได้มั้ยคะ

สาธุด้วยครับ...ข้อความของคุณ "คะนึง" ตรงกับที่พระท่านบอกเอาไว้เลยครับ ท่านว่านั่งแล้วเกิดเวทนาก็ให้ทนเอา ไม่ให้ขยับเลยครับ

 

ขออนุญาตแสดงความคิดเห็นครับ

1 จับประเด็นแรกได้คือ จขก มีความกลัวเกี่ยวกับร่างกายว่าจะเป็นอะไรขณะทำสมาธิ ..ให้ปรับกำลังใจสูงขึ้นไปอีกว่าของดีนิพพานอยู่เลยฟากตายถ้าเรานั่งสมาธิพอดีไม่นานมากไปให้สบายใจได้ 95% คนจะไม่ตายขณะนั่งสมาธิ ยกเว้นจะมีกรรมหนักเข้าหรือหมดอายุขัยนั้นก้อช่วยไม่ได้ตายแน่ แต่ถ้าตายขณะนั้นจิตเราก้อเกาะกุศลเพราะตายในสมาธิมีที่ไปดี ..ฉนั้นพอเรากำลังสูงแล้วเรื่องปวดขาก้อจะเบาลงไปในใจเราหรือผ่านไปได้ด้วยดี
2 ส่วนเรื่องที่กังวลใจที่ชาปวดขาบ่อยๆสมาธิก้อไปไม่ถึงไหน ...อันนี้ให้สบายใจว่าสมาธินั้นทำที่ใจเป็นหลักส่วนอิริยาบทร่างกายจะเปลี่ยนแปลงก้อเรื่องธรรมดา ขนาดท่าเดินจงกรมเรายังทำสมาธิได้และตั้งมั่นกว่าท่าอื่นด้วยก้อแค่เราขยับนิดหน่อยแต่เราประคองสติไปกับกายด้วยก้อจะไม่มีผลเสียอะไรมากนัก อีกอย่างผู้ใหญ่หลายท่านแนะไว้ว่าเรามีหน้าที่ภาวนาไปส่วนผลจะได้มากน้อยแปลกพิศดารอย่างไรก้อปล่อยวางไปเด่วที่สุดทำต่อเนื่องสะสมไปจิตเราก้อถึงของดีไปเอง ความโลบความสงสัยจะได้ไม่เกาะกินใจเราให้ล่าช้าด้วย
3 แต่ที่นิยมทำกันคือท่านให้อดทนเอาเด่วก้อผ่านไปได้เอง ทำบ่อยๆต่อเนื่องสม่ำเสมอไปก้อจะชำนาญมากขึ้นที่ยากๆก้อจะง่ายขึ้นผ่านไปได้เอง ทำได้ไวขึ้นๆจนบางทียังไม่ทันปวดชาจิตก้อรวมลงไปแล้ว ที่นี้จะนั่งเอานานแค่ไหนก้อสบาย สำคัญแรกๆให้ฝึกอดทนแบบถูกทางเอา
4 ส่วนคำถามที่ถามว่าขยับนิดๆได้ไหม..ตอบว่าได้เพราะนักปฎิบัติทำกันมากเยอะแล้วสำคัญที่เราอย่าท้อใจเลิกไปก่อนแล้วกันเพราะกำลังใจเป็นเรื่องใหญต้องรักษาศรัทธาไว้ ...ส่วนที่ถามช่วงท้ายว่าหรือจะนิ่งอดทนไม่ขยับ ...ตอบว่าได้ เพราะก้อส่วนมากเขาก้อทำมาแบบนี้โดนเฉพาะท่านที่มุ่งมั่นมากๆท่านเหล่านั้นใจไม่กลัวตายด่านนี้ของท่านเลยผ่านสบาย ...สรุปรวมความจะแบบขยับนิดๆหรือไม่ขยับได้หมดเอาที่เหมาะกับตัวเราถ้าทำแล้วจิตเราสบายรวมลงไปได้ในที่สุดสำเร็จประโยชน์ก้อถือว่าใช้ได้สำหรับเรา ทางนั่นเหมาะพอดีกับเราแล้ว ส่วนคนอื่นเขาจะชอบแบบนั้นก้ออย่าสนใจเลย ดูแลกายใจเราคนเดียวพอละทำไปแบบนี้สบายใจ
5 ที่นี้ขอยกตัวอย่างเพื่อความสบายใจและเป็นความชัดเจนในทางปฏิบัติว่า มีเด็กเล็กมาฝึกใหม่ๆกับพระๆท่านเลยแนะให้เด็กนึกในใจในสิ่งที่ชอบกินแล้วก้อนั่งหลับตานิ่งๆไปจนครบเวลาที่นี้พอลงมือทำในศาลาก้อมีหลายทั้งพระทั้งคนท่ั้งเด็ก ตัวเด็กเขาก้อนึกถึงแตงโมงซีกสีแดงของชอบนั่งหลับตาแต่เริ่มตามหลวงปู่บอกพอนานไปคนพระในศาลาลุกกันไปหมดแล้วเหลือแค่หลวงปู่กับเด็กนั่งคู่กันนานหลายชั่วโมงจนเด็กออกจากสมาธิมาพร้ิอมๆกับหลวงปู่ ..รวมความเด็กเล่าถึงความสบายสงบให้หลวงปู่ฟังคิดว่านั่งไม่นานกำลังสบาย แต่ภายนอกจริงเวลาผ่านไปหลายชั่งโมงจนคนหายจะหมดศาลา นั้นคือให้มีสติอยู่กับกองกรรมฐานที่ชอบตอนนั่นลมหายใจจะพอดีไปด้วยสบายๆ และใจก้อจะไม่ได้ไปสนใจร่างกายด้วยจนที่สุดจิตรวมเข้าไป ความปวดเมื่อยจึงไม่มีผลจะนั่งนานก้อยังสบาย
6 ยกอีกตัวอย่างการนั่งพอเริ่มปวดชาเราก้อคิดว่าดีสะอีกขาช่วงล่างจะได้ไม่สนใจเพราะเริ่มชาหมดความรู้สึก ให้ทำใจลืมขาช่วงไปเสียอย่าไปสนใจล่างให้จับลมหายใจสบายวนช่วงบนขึ้นมาอีกเหลือลำตัวช่วงบนจับลมหลับตาสบายๆต่อไปสักพักความรู้สึกว่าร่างกายเราจะหายไปจริงๆช่วงล่าง ที่นี้เราก้อไล่ลมขึ้นมาข้างบนอีกจนสุดท้ายร่างกายหายที่ละส่วนจากล่างจนหมดศีรษะเหลือแต่ความว่างสงบๆสบายๆข้างรู้ตัวชัดเจนสว่างๆโล่งๆ ...ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆมีสติรู้ตัวอยู่เฉพาะหน้าแบบนี้ อะไรจะมาจะหายก้อปล่อยเขาไปมีสติรู้เฉยๆไปเรื่อยๆจนกว่าจะถอนจากสมาธิ ..นี้ว่าแต่ความสงบนะ ถ้าสงบแล้วพิจารณาร่างกายสังขารสลับไปมาก้อจะผลดีขึ้นไปอีก
7 ขออีกสักตัวอย่างบางนั้นชอบแบบนึกคำบริกรรมภายในก้อแนะวิธีนึงคือพอเริ่มปวดชาก้อให้สู้โดนอย่าไปสนใจที่ปวดให้ใจนึกบริกรรมข้างในต่อสู้ให้ชัดเจนดังก้องภายใน คล้ายๆคนปวดจะร้องตะโกนลดลืมความเจ็บ พอเรานึกบริกรรมในใจสู้ๆไปต่อเนื่องสักพักจิตจะรวมลงไปและจะมีกำลังระดับนึงเลยสงบอยู่ภายในร่างกายภายนอกก้อจะไม่รู้แล้วสบายไป
8 แต่นิยมและทำที่ไม่ลำบากมากเขาจะทำการเตรียมแต่เนินๆก่อนทำ เช่น อาบน้ำเย็นๆสบายตัว หาสถานที่สบายๆเงียบๆ ให้นั่งในทางเราสบายสุดบางคนชอบนั่งเก้าอี้ต่ำ บางคนนั่งพิงกำแพง บางคนเอาผ้าหรือหาของมาลองก้นให้สูงตอนนั่งจะได้สบายๆปวดไม่มากแล้วตอนเอามือวางที่ขาอาจจะหาผ้ามาลองมือคล้ายๆพระท่านมีสังฆติยาวพาดมาถึงลองมือพอมือสองข้างวางลงไปน้ำหนักมือจะได้ไม่กดทับมากไปและผ่่าเท้าให้วางลงตรงขาหนีบพับพูดอาจจะ งง ให้ไปหาภาพพระเกจินั่งให้สังเกตุดีๆจะเข้าใจเรื่องพื้นฐานบางเรื่องเราอาจจะมองข้ามเลยนั่งได้ไม่นานเหมือนพระท่าน ส่วนลำตัวควรไม่งอโค้งหรือยืดตรงเกร็งมากไปจะเกินพอดีทำให้ปวดได้ ให้ช่วงเริ่มนั่งเราลองขยับจนเรารู้สึกว่าสบายหลังที่สุด คอไม่พับ พอจับเอาที่กายสบายหมดแล้ว ..ที่นี้กายสบายกายก้อจะนิ่ง พอกายพอดีจิตก้อจะสบายอารมณ์นิ่งสงบละเอียดลงไปตามลำดับ

ขอบคุณครับ...ขอจบการแลกเปลี่ยนข้อมูลและความคิดเห็นเพียงเท่านี้ จะผิดพลาดประการใดต้องขออภัยทุกท่านด้วยนะครับ หวังจะเป็นประโยชน์แม้เพียงเล็กน้อยก้อยังดี

 

ขอบพระคุณคุณสสพอช๑มากๆนะคะ สละเวลาอธิบายละเอียดตรงจุดที่ปิ้กเป็นเลยค่ะ ^ ^ จากที่อ่านมาทุกโพสต์ที่ทุกท่านช่วยตอบแนวทางแก้ไข ปิ้กจึงเริ่มนั่งแบบลองไม่เปลี่ยนท่า พอปวดมากและชาก้อคิดดังๆว่าทนๆๆ ทนไม่ได้ก้อตาย คล้ายๆสู้กับความปวดเหมือนคุณสสพอช๑บอก..ดูซิมันจะตายมั้ย เกือบจะไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้วหลายรอบ แต่หลายคนบอกว่าจะผ่านไปได้ พยามคิดว่าร่างกายไม่ใช่ของเรา ความเจ็บปวด ความชาก้อไม่ใช่ตัวเรา จนสักพักก้อหายจากความปวดและชานั้นไป สักแป็บอาการมาอีกและตอนนี้เริ่มมาที่ก้นกบแล้วค่ะ จนล่าสุดลองนั่งแบบขัดสมาธิไม่ยกขาขวาขึ้น (ซ้ายขวาอยู่ระดับเดียวกัน แทบไม่มีอาการเลยค่ะ ) จะพยามต่อไปค่ะ ขอบคุณมากอีกครั้งนะคะ

 

อย่าลืม หน่า ฮับ

เป้าหมาย การอบรมกาย อบรมจิต

ไม่ใช่นั่งนาน นั่งทน นั่งจนลอย นั่งจนเทวดา พรหม มาหา

เรา ภาวนา เพื่อรู้จักแยกแยะ สิ่งที่เจ็บ
ปวดมาปรากฏ เรา เลิกนั่ง เพราะอะไร

เรานั่งต่อ นั่งทน เพราะอะไร

มันจะมี เหตุ ตัวเดียวกัน

อาสัยเหตุนั้นเกิด เราก้กลับมานั่ง

อาสัยเหตนั้นเกิด เราก้เลิกนั่ง

วนเวียนอยู่อย่างนี้ เพราะ สิ่งนั้นร้อยรัดเอาไว้

พอเหนอย่างนี้ ก้ หาอุบายนำออก

หาเจอ ก้สบาย

หาไม่เจอ อีกกี่ชาติก้ นั่ง เลิกนั่ง แสนกัปปก้ไม่เลิก

 

สมาธิเพชร จริงๆ เปนอุบาย อะไรกันแน่

แสดงถึงความสามารถ นั่งนาน นั่งทน นั่งแล้วไม่ปวดหรือ?

เปล่าเลย

ปัญหาใหญ่ของนัก สมาธิ คือ สมาหลับ บรรลุธรรม

ดังนั่น อะไรที่เปน อุบายช่วยไม่ให้เกิด สมาหลับ
ก้ให้พิจารณาสมาทาน ตามความเหมาะสม

เดินบ้าง มองจันทร์บ้าง ตบหน้าบ้าง
เอาลิ้นดุนเพดานงนเหงื่อกาฬแตก

บ้างก้ ขัดสมาธิเพชร

เพื่อให้เกิดเวทนาแรงกล้า จะได้หลับไม่ลง


คนละเรือง นั่งแก้เมื่อย แก้ปวด

 

ขอบคุณมากค่ะคุณนิวรณ์ ^ ^