ธรรมะไร้กาลเวลาทั้งทางโลกทั้งทางธรรม

เราเข้ามาอาศัยจิต
จิตเราจึงเกิดมีกิเลสเราจึงรู้จักกิเลสได้
กว่าจะรู้จักกิเลสภายนอกกิเลสภายในได้
ต้องมีครบทั้งห้าขันธ์เสียก่อน
ขันธ์ห้าไม่ครบรู้จักกิเลสไม่ได้

จิตเรานี่แหล่ะคือปฐมเหตุแห่งขันธ์ห้า

เห็นจิตเราเองแล้วไม่ยึดมั่นถือมั่น
ว่าจิตเป็นเรา.จิตเป็นของๆเรา
เราหมดกิเลสหลุดพ้นออกจากจิต
จึงจะหลุดพ้นจากขันธ์ห้าจริงถาวร

หลุดพ้นออกจากจิตได้
อีกสี่ขันธ์ก็หลุดตาม
เพราะต้นเหตุแห่งขันธ์ห้าก็คือจิตนั่นเอง

 

หลงว่าจิตคือนิพพาน
จิตเข้าสมาธิรูปฌาณ
ไปจนถึงอรูปฌาณ
สูงสุดไปได้ถึงนิพพานอรูปพรหม
นิพพานอรูปพรหมเป็นนิพพานหลง
หลงยึดถือจิตว่าคือนิพพาน
ยังไม่ใช่นิพพานจริง

ฝั่งสมมติคือฝั่งที่มีจิต
ฝั่งวิมติคือฝั่งที่พ้นไปจากจิต

หลงว่าพระนิพพานยังมีจิต
เรียกว่านิพพานหลงนิพพานพรหม
นิพพานสมมติไม่ใช่นิพพานจริง

 

พระโสดาบันเป็นแต่เพียง
เห็นฝั่งพระนิพพาน
แต่อยู่ห่างจากฝั่งพระนิพพาน
พระโสดาบันเห็นฝั่งพระนิพพานแล้ว
แต่เพียงเห็นยังไปไม่ถึงฝั่งพระนิพพาน

 

การพ้นทุกข์คือถึงเส้นชัย
อุบายวิธีในการพ้นทุกข์
ก่อนถึงเส้ยชัยต่างหาก
ที่ควรนำมาเปิดเผยต่อสาธารณะ

เชิญให้พิสูจน์ด้วยการลงมืปฏิบัติจริง
เข้าถึงจริงด้วยตนเอง

การแสดงอุบายวิธีในการระงับพ้นทุกข์
เป็นบทพิสูจน์ในตัวเองว่าจำมาหรือรู้จริง

 

จิตเคลื่อนไหว.หมุน.วน.ได้
ก็เพราะ.มีเรา.พาจิตไหวเคลื่อน
จิตที่ไม่มีเรา.เคลื่อนไหวไม่ได้

จิตเป็นทิพพะยะธาตุ
เป็นธาตุที่เปลี่ยนแปลง
ไปตามอารมความรู้สึกนึกคิดของเรา

เรามีอกุศลจิตก็เป็นอกุศล
เรามีกุศลจิตก็เป็นกุศล
เราอยู่ในสภาพภาวะอารมณ์ใด
จิตก็มีสภาพภาวะอยู่ในสภาพภาวะนั้น

จิตมีสภาพเปลี่ยนแปลง
ไปตามอารมณ์ของเรา

 

จิตมีกิเลสเราก็รู้
จิตไม่มีกิเลสเราก็รู้

จิตที่ไม่มีเรา
เราที่ไม่มีจิต

จะสัมผัสรับรู้ไม่ได้เลยว่า
จิตมีกิเลสเป็นอย่างไร
จิตหลุดพ้นจากกิเลสเป็นอย่างไร

เราสัมผัสรับรู้สิ่งทั้งหลายทั้งปวงได้
ก็เพราะเรามีจิตก็เพราะเรามีร่างกาย

 

นรชน คือ ผู้เห็นซึ่งจิต เดิมนั้นจิตรับรู้แต่สภาวะธรรมมีอารมณ์ทั้งสิ้น ส่วนอีกสภาวะธรรมไม่มีอารมณ์ จิตยังเข้าไม่ถึง เพราะจิตถอนออกจากปรุงแต่งไม่ได้(ติดอยู่ในสังขารธาตุ) กลายเป็นจิตสังขารและจิตวิญญาณไป ไม่มีที่สิ้นสุด ไม่รู้เบื้องต้น เบื้องปลาย

 

เข้มงวดในกติกา

แม้ทำช้า

ดีกว่าไม่ทำเลย

 

เข้มงวดในกฏกติกาจริง

โพสต์ไหนทู้ไหน

ที่เขียนแล้วมุ่งสู่ทางหลุดพ้น

ก็ควรที่จะย้ายมาห้องอภิญญา-สมาธิ

จึงจะถือได้ว่าทำหน้าที่ตรงไปตรงมา

ยุติธรรมไม่ลำเอียง .ไม่เลือกปฏิบัติ

 

การปฏิบัติธรรม

ไม่ใช่สิ่งลึกลับ

ของคนที่ลงมือปฏิบัติจริง

 

ควรใช้น้ำเพื่อดับไฟ

ไม่ใช่ฟืน

 

กติกาที่ใช้โดยไม่เป็นธรรม

จิตวิทยาบ่งบอกถึงวุฒิภาวะ

ของผู้ใช้อำนาจ

 

พระพุทธเจ้าสอนให้เพ่งดูกิเลสตัวเอง

ใครที่สอนให้เพ่งศูนย์กลางกาย

แต่ไม่สอนวิธีการระงับดับกิเลส

ถือว่าสอนผิดไปจากคำสอนของพระพุทธเจ้า

พระพุทธเจ้าจับลมอานาปานสติ

พระพุทธเจ้าไม่ได้จับศูนย์กลางกาย

 

เขียนขัดแย้งกับธรรมกาย

ก็เลยโดนย้าย

ความอยุติธรรม

มีอยู่ในทุกวงการจริงๆ

 

มีภิกษุอาศัยอยู่ในวัดหลายรูป

มีอยู่รูปนึงต้องอาบัติปาราชิก

ผู้มีอำนาจแทนที่จะจับสึกเพียงรูปเดียว

แต่กลับจับสึกหมดทั้งวัด

 

พระพุทธเจ้า

ไม่เคยตรัสบอกสอน

ให้เธอทั้งหลายจงปฏิบัติเป็นเนื้อเดียว

กับอวกาศ...ไม่มีในพระไตรปิฏก

บิดเบือนคำสอนอย่างชัดเจน

แต่กลับได้รับการสนับสนุนจากผู้มีอำนาจ

 

ไม่ว่ามันผู้นั้นจะยิ่งใหญ่มาจากไหน

หากไม่มีความยุติธรรมแล้วไซร้

ไม่คืนความยุติธรรมแล้วไซร้

ก็ให้มันร้อนรนรุ่มร้อนสถานเดียว

จนกว่าจะคืนความยุติธรรมไม่ลำเอียง

 

กระแสจักรพรรดิ์

หากผู้ใช้ไม่มีความยุติธรรม

กระแสจักรพรรดิ์จะเกิดโทษตีกลับเข้าตัว

 

กฏกติกาผู้มีอำนาจใช้ลำเอียง

ไม่มีความเป็นกลาง

มีแต่จะสร้างปัญหาตามมาภายหลัง

 

กฏกติกาเลือกปฏิบัติอยุติธรรม

มีแต่จะสร้างความแตกแยก

ทำลายความสามัคคี