ท่านใดมีประสบการณ์เฉียดตายและวิธีการตั้งกำลังใจแบบใดช่วยแชร์ธรรมทานด้วยค่ะ ^/\^

มีอยู่ครั้งหนึ่ง ดิฉันได้ขับรถพาลูกชายและพี่สาวคนหนึ่งไปร่วมงานบุญที่ จ. ราชบุรี ด้วยความที่คิดว่าจะไปร่วมงานบุญไม่ทัน จึงได้ขับรถด้วยความเร็วมากกว่า 120 กม./ ชม. ทั้งๆ ที่เพิ่งเริ่มขับรถได้ไม่กี่เดือน จนมาถึงสะพานแยกเข้า จ. ราชบุรี แถวๆ แยกวังมะนาว ตอนนั้นด้วยความที่ไม่เคยขับเส้นทางนี้มาก่อนจึงคิดว่าเป็นสะพานข้ามแยกปกติและได้เหยียบคันเร่งเพิ่มความเร็วขึ้นอีกจนแซงรถบรรทุกที่กำลังวิ่งอยู่เลนซ้าย ปรากฏว่าพอขับรถขึ้นไปบนสะพานถึงได้รู้ว่าเป็นสะพานโค้ง มีราวกั้นสะพานอยู่ข้างหน้า ตอนนั้นคิดว่าถึงเหยียบเบรกจนมิดรถก็คงหยุดไม่ทันต้องชนราวกั้นสะพานพุ่งตกลงไปถนนด้านล่างแน่ๆ จึงได้ชลอความเร็วลง พอใกล้ชนราวกั้นสะพานก็หักพวงมาลัยเต็มเหนี่ยวทันทีถึง 2 ครั้งติดกัน ในช่วงเวลาไม่ถึง 5 วินาที เพื่อไม่ให้ชน ด้วยแรกเหวี่ยงของรถทำให้ลูกชายและพี่สาวที่นั่งอยู่ด้านหลังตัวปลิวมาอีกฝั่งและที่จับตรงเพดานรถหลุดหักออกมา เพราะทนแรกดึงของพี่สาวไม่ไหว จากนั้นก็ขับรถไปรับสามีที่สถานีรถไฟและไปถึงวัดอย่างปลอดภัยค่ะ

ตอนนั้นดิฉันมีสติอย่างเหลือเชื่อ ใจนิ่งสงบ สายตามองตรงไปข้างหน้า มือก็หักพวงมาลัยโดยอัตโนมัติ ปาฏิหาริย์ที่รอดมาได้จริงๆ ค่ะ

คิดว่าที่รอดมาได้เป็นเพราะพระบารมีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายและบุญกุศลที่ได้เคยกระทำไว้ในอดีตและที่จักได้บังเกิดในอนคตที่กำลังจะไปร่วมงานบุญเป็นแน่ ทุกคนปลอดภัยและรถไม่มีรอยขีดข่วนสักรอยเดียว บุญรักษาค่ะ