ดวงจิตนี้เป็นของเราหรือไม่ครับ

Norlnorrakuln · 1 กุมภาพันธ์ 2012

ดวงจิตนี้เป็นของเราหรือไม่ครับ

หากยังมีความยินดียินร้ายอยู่ เมื่อกระแสโลกธรรมมากระทบจิตแล้วหวั่นไหว(ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ทุกข์ นินทรา เสื่อมลาภ เสื่อมยศ) จิตนี้เป็นของเรา...เราก็มีภาระแบกจิตของเราดวงนี้ ...เป็นผู้แสวงหาอยู่ซึ่งนายช่างปลูกเรือน อันมีตัณหา(คือความทยานอยาก)เป็นผู้สร้างภพ การเกิดทุกคราวจึงเป็นทุกข์อยู่ร่ำไป...

หากดวงจิตนี้ไม่ใช่ของเรา เราก็จะเป็นผู้ไม่หวั่นไหว เมื่อถูกกระแสโลกธรรม ดังกล่าวมากระทบจิต เป็นดวงจิตที่เกษม(เขมัง) เป็นดวงจิตที่ไม่เศร้าโศก(อโสกัง)เป็นดวงจิตที่ไร้มลทินโทษ(วิรชัง) ดุจน้ำกลิ้งอยู่บนใบบัว...เป็นเพียงกริยาอาการของรูปธรรม และนามธรรม มันแสดงสมมติให้เราเห็นเท่านั้น ไม่ใช่สัตว์ บุคคล ตัวตน เราเขา...จิตนี้จึงเป็น อิสระ ปราศจากการครอบครองของผู้ใด !

ทีนี้ลองไปสังเกตุตนเองดูนะ ว่าจิตนี้เป็นของเราหรือเปล่า ?

เจริญในรสธรรม

ขันธ์ · 2 กุมภาพันธ์ 2012

ถ้าจิตไม่ใช่ของเรา แล้ว พระศาสดาจะบอกให้ชำระจิตตนให้ผ่องใสหรือ

ท่านให้ชำระจิตชาวบ้านมั้ง

ballbeamboy2 · 2 กุมภาพันธ์ 2012

ถ้าจิตไม่ใช่ของเรา แล้ว พระศาสดาจะบอกให้ชำระจิตตนให้ผ่องใสหรือ

ท่านให้ชำระจิตชาวบ้านมั้ง
Click to expand...

โอ้ว น่าจะจริง ครับ........

LungKO · 7 กุมภาพันธ์ 2012

nouk said: ↑

ถ้ายังยึดมั่นอยู่มันก็เป็นของฉันและของเธอ มันก็จะคอยวนเวียนถามว่าของใคร?
Click to expand...

สาธุ สาธุ สาธุ......
ข้าน้อย ขออนุญาตอธิบายเพิ่มเติม จากคำว่า อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ
ตามปรมัตถธัมม์ นะครับ ว่า....
เราแยกให้เข้าใจว่า อัตตา มี 2 ระดับ คือ
1. ระดับเหตุ หรือระดับวิธีการ หรือเครื่องมือที่ใช้เพื่อเข้าถึงนิพพาน หรืออัตตาตัวจริง
2. ระดับผล คือนิพพานหรืออัตตาที่เป็นพระเอกตัวจริง ที่ได้จากการปฏิบัติที่ถูดต้อง ตามมรรคแปดนั้น .
อัตตา ในที่นี้ คือ มหาสติปัฏฐานสี่ นั่นเป็นที่พึ่งของตน คือจิต (หรือ เรา ในภาษาคนไทย หรือภาษาอื่นก็ว่ากันไปตามสมมตินั้น เช่นภาษาอังกฤษ คือ ไอ I, มี me, มาย My, วี We, อัส Us, อาวเออร์ Our, เป็นต้น หรือภาษาจีน คือ หว่อ =ฉัน หนี่ =คุณ หนิน =ของคุณ เป็นต้น หรือภาษาลาวอีสาน สู เฮา เจ้า ข้อย เป็นต้น)
และยิ่งระดับสูงที่สุด อัตตา คือนิพพาน นิพพานเป็นอัตตาตัวจริง เป็นพระเอกตัวจริง ในพระพุทธศาสนานี้ ฯ ระดับอื่นเป็นพระเอกรอง ในพระพุทธศาสนานี้ ฯ หรือพระเอกในศาสนาอื่น เป็นพระเอกรองของพระพุทธศาสนา เช่น
พระเจ้า ในศาสนาต่าง ๆ ถ้าไม่ได้นิพพาน ตามหลักพระพุทธศาสนา ก็นับว่าเป็นพระเอกรอง ไม่ใช่พระเอกตัวจริง ฯ
ที่ว่า นิพพาน เป็นอัตตาตัวจริง คืออย่างไร หรือเพราะอะไร ก็เพราะสัพพะสิ่งทั้งหมดนั้น เป็นอนิจจัง คือล้วนมีการเปลี่ยนแปลไปเสมอเป็นธรรมดา เป็นทุกขัง คือล้วนแล้วแต่มีอันแตกสลายไปเป็นธรรมดา เป็นอนัตตา คือล้วนแต่เป็นสิ่งที่กิเลสบังคับได้ และในขณะเดียวกันนั้นเราก็ไม่อาจบังคับให้เป็นไปตามที่เราต้องการได้เลย เช่นผม ย้อมเท่าไรก็ยังหงอก ขาว เมื่อย้อมแล้ว จะให้น้ำยานั้นคงทนอยู่อย่างนั้น อย่าหมดสภาพยาที่มีคุณภาพอย่างนั้น ก็บังคับไม่ได้ เป็นต้น แต่นิพพาน แน่นอน ไม่เปลี่ยนแปลง นิพพานทนอยู่อย่างนั้นเสมอไป นิพพานเป็นอัตตาเพราะเหนียวแน่นที่สุด ไม่มีอะไรคือกิเลสทั้งหลายจะมาทุบ หรือสั่งการให้เป็นโน่นเป็นนี่ได้อีกต่อไป ฯ นรก สวรรค์ พรหม มีจริง ผู้ที่ไปอยู่ในภพภูมินั้นมีจริง แต่อยู่ไป อยู่ไปก็ต้องย้าย คือเปลี่ยนสภาพในที่สุด (แต่พรหมนั้นอยู่นานกว่าใคร เพราะฉะนั้นจึงเป็นใหญ่ที่สุด และมีสุขมากที่สุด ก็ติดสุขมากที่สุด) เช่นพระพุทธองค์นี้ ก็เคยเกิดเป็นพรหมมาแล้ว แต่ในที่สุดก็มาอุบัติในโลกมนุษย์ บรรลุธรรมไปแล้ว ฯ นั่นคือการเปลี่ยนแปลง ของสิ่งต่าง ๆ ฯ เมื่อพระองค์นิพพานแล้ว ไม่มีกิเลส หรือใคร ๆ อื่น จะมาสั่งการให้พระองค์ ไปเกิดเป็นโน่นเป็นนี่เหมือนแต่ก่อนได้อีกต่อไป พระองค์ก็จึงเป็นพระเอกตัวจริง หรือพระอรหันต์ทั้งหลายก็เป็นพระเอกตัวจริง เพราะนิพพานเหมือนกัน แต่อยู่ฐานะเป็นศิษย์ของพระพุทธองค์ พระพุทธองค์ทรงเป็นพระบรมครู เพราะพระองค์ได้อัตตาตัวจริงคือนิพพานก่อน นั่นเอง ฯ เมื่อจิตดวงนี้คือเรานี้ หาที่พึ่งอันมั่นคงถาวรไม่ได้จากที่อื่นแล้ว มีนิพพานเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่ถาวรของเราคือจิตดวงนี้ได้ ดังนั้นจงมีอัตตาคือมหาสติปัฏฐานที่เป็นวิธีการจะให้เข้าถึงนิพพาน เป็นที่พึ่งเถิด และอยู่ในนิพพานนั้นที่ปลอดภัย ที่เป็นที่พึ่งอันเกษมศานติ์ อันเป็นบ้านที่ปลอดภัยใด ๆ ทั้งสิ้นนั้นเถิด ฯ

นี่เป็นความหมาย ของพระดำรัสว่า อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ, โก หิ นาโถ ปะโรสิยา, อัตตะนา หิ สุทันเตนะ, นาถัง ละภะติ ทุลละภัง. ผมแปลเอาความหมายว่า มหาสติปัฏฐานสี่ (กาย เวทนา จิต ธรรม) และนิพพาน เป็นที่พึ่ง ของจิตดวงนี้ , อย่างอื่นไม่ใช่ที่พึ่งถาวรหรอก, เมื่อจิตดวงนี้ได้รับการฝึกด้วยสติปัฏฐานสี่แล้ว ก็จะได้นิพพานเป็นที่พึ่ง ซึ่งเป็นที่พึ่งอันหาได้ยากยิ่ง...ฯ
....อานนท์ จงยึดเอาอัตตา เป็นที่พึ่ง อย่ามีอย่างอื่นเป็นที่พึ่งเลย.....ฯ
นี่เป็นธรรมชั้นสูงที่ดวงจิตทั้งหลาย(ส่วนใหญ่)ไม่เข้าใจ เข้าไม่ถึง เพราะขาดการปฏิบัติตามพระดำรัสในเรื่องมรรคแปด ฯ พระองค์สอนแล้วไม่ทำตามก็ไม่ได้ผล เหมือนถามทางที่จะไป เมื่อมีคนบอกแล้วไม่ไปตามที่เขาบอก กลับเดินไปตามความคิดเห็นของตน ก็มีการหลงทาง ไปไม่ถึงจุดหมาย ทำให้เสียเวลา ฯ แต่ก็ไม่เป็นไร เริ่มใหม่ได้ แต่อย่าประมาท บางทีเสบียงในการเดินทางไม่พอ ก็ไปไม่ถึง ฯ
ผู้ที่ต้องการที่พึ่งที่ถาวร (อัตตาคือนิพพาน) ต้องปฏิบัติตามพระพุทธเจ้าเท่านั้น ฯ [FONT=&quot]
[/FONT]
[FONT=&quot]เกาะอัตตา(ทิฏฐิ)ไว้แน่น ย่อมไม่มีทางห็นอัตตาแท้จริง เห็นแต่อัตตาทิฏฐิ หรืออัตตวาทุปาทาน[/FONT]
[FONT=&quot]เมื่อไม่เกาะอัตตาทิฏฐิ ย่อมเห็นอนัตตา เมื่อเห็นอนัตตา สุดท้ายก็เห็นอัตตาแท้จริง[/FONT]

[FONT=&quot]ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ควรหรือจะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตน (อัตตาหรือที่พึ่ง)ของเรา = อนัตตลักขณสูตร[/FONT]
[FONT=&quot]หมายความว่า ก็สิ่งใดเที่ยง ไม่เป็นทุกข์ ไม่มีความแปรปรวรนเป็นธรรมดา ต้องเห็นตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป็นตัวตน (อัตตา)ของเรา[/FONT]
[FONT=&quot]1. "อัตตาหิ อัตตาโนนาโถ ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตน"[/FONT]
[FONT=&quot]2. (บาลี มหา.ที. ๑๐/๑๑๘ /๙๓) (บาลี มหาวาร สํ. ๑๙/๒๐๕/ ๗๑๒-๓)[/FONT]
[FONT=&quot]"อานนท์ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ตามเห็นซึ่ง กายในกาย มีความเพียร มีสัมปชัญญะ... มีสติ.... เป็นผู้ตามเห็นซึ่งธรรมในธรรม ฯลฯ[/FONT]
[FONT=&quot]อานนท์ อย่างนี้แล ภิกษุชื่อว่า มี อัตตา เป็นเกาะ มีอัตตา เป็นสรณะ (ที่พึ่ง) ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง"[/FONT]
[FONT=&quot]พระพุทธองค์ตรัสเองว่า ให้เกาะอัตตาเป็นที่พึ่งแห่งตนไว้ให้แน่นๆ แน่นที่สุด และอย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะเป็นที่พึ่ง
ปัญหาคือ ท่านหาอัตตาแท้จริงของท่านเองเจอหรือยัง[/FONT]?
[FONT=&quot]เราจะหาอัตตาแท้จริงเจอนั้น ต้องหาอัตตาทิฏฐิ และหาอนัตตาให้เจอก่อน นะครับ[/FONT]

จิตดวงนี้ต้องมีที่อยู่แน่นอน ไม่ใช่วิ่งไป วิ่งมาแบบไม่หยุด ไม่จบไม่สิ้น เพราะอำนาจของกิเลส กรรม วิบาก (ซึ่งเป็นทั้งบุญ หรือและบาป) ซึ่งเป็นผู้มีอำนาจสั่งการให้เราคือจิตทำ ฯ
เราต้องเริ่มต้นจากฝึกให้มีสติเพียงพอ (คืออธิศีล คือจะรักษาศีล ต้องมีสติ เอาสติรักษาศีล ถ้าไม่มีสติรักษาศีลไม่ได้ รักษาศีลคือรักษากาย และวาจา โดยเฉพาะวาจารักษาได้ยาก ต้องใช้สติเยอะ) ทำให้จิตอ่อนแต่มั่นคง สมควรแก่พิจารณาธรรมที่ละเอียดทุกชนิด (คืออธิสมาธิ) แล้วพิจารณาธรรมะที่ละเอียดด้วยปัญญา แล้วยกระดับจิตให้สูง ใช้ปัญญาชั้นสูง(คืออธิบัญญา) ตามหลักมรรค8นั้น ทำลายกิเลสคืออวิชชา ที่ฝังมาพร้อมกับเรา แต่เราไม่รู้ตัวว่ามีสิ่งปนเปื้อนที่เป็นตะกอนนอนก้นในน้ำใส ๆ นั้น ได้ ก็ได้อัตตาหรือนิพพานอันเป็นที่พึ่งถาวรของจิตดวงนี้ ฯ
ขอเน้นว่านี่เป็นธรรมะชั้นสูง
อัตตา หิ อัตตะโน นาโถ....ฯ นะครับ

ผู้พันจุ่น · 4 กุมภาพันธ์ 2012

ท่านให้คิดว่า ]มีสิ่งใดก็เป็นทุกข์เพราะสิ่งนั้น

มีลูก เมีย รถ ที่ดิน บ้าน ฯลฯ สิ่งเหล่้านี้เป็นทรัพย์ของคฤหัสถ์ มันก็ต้องรู้จักรักษา รู้จักใช้ รู้จักว่า มันมีได้ มันก็ต้องมีเสีย(เสื่อม) แต่หากว่าเราเกิดไปยึดมั่นว่า สิ่งเหล่านี้ต้องเป็นของกูตลอดไป ..การหวงกั้น ยึดมั่นมันก็เกิด "ของกู" เมื่อมันสูญหาย เสื่อม ก็จะรู้สึกเสียดาย

หรือเป็นทุกข์ไปกับมัน และในขณะเดียวกัน เกิดมีปัญญาว่า เออ มันก็เป็นธรรมดาที่จะต้องชำรุด สูญหาย ผุพัง ..เข้าใจอย่างนี้ เราก็ไม่เป็นทุกข์กับมันมากนักหรือคิดให้ถึงกระทั่้งว่า พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง สิ่งของ ของคนอื่น ตาย สูญหาย ..เราไม่เห็นทุกข์ร้อนไปด้วย

.....ด้วยเหตุเดีียวกัน หากเราคิดว่า พ่อ แม่ ญาติพี่น้อง สิ่งของ ไม่ใช่ของเรา เราก็ไม่ต้องเป็นทุกข์เมื่อต้องตาย สูญหาย เพราะเราเข้าใจธรรมชาิติการเกิด-ดับ มันก็เป็นหลักอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ....ที่ต้องฝึกให้รู้ เข้าใจ แล้วจะไม่เป็นทุกข์ หากไม่รู้(อวิชา) ปลงไม่ได้ ก็

จงยึดต่อไปว่า ของกู แล้ว ของกู มันเสื่อม สูญ หาย ตายไป มันก็จะเป็นทุกข์ไปเพราะ อวิชา คืิอ ความไม่รู้นั่นเอง หลักการของเรา กับ ไม่ใช่ของเรา ก็เท่านี้ เข้าใจให้ถูกเรื่อง...

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

ดวงจิตนี้เป็นของเราหรือไม่ครับ

Norlnorrakuln เป็นที่รู้จักกันดี

ขันธ์ เป็นที่รู้จักกันดี

ballbeamboy2 เป็นที่รู้จักกันดี

LungKO เป็นที่รู้จักกันดี

ผู้พันจุ่น เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

ดวงจิตนี้เป็นของเราหรือไม่ครับ

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา