จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

โมทนาสาธุกับธรรมอันชอบแล้ว ดีแล้ว
ท่านสมแล้วที่ได้ดวงจิตอันบริสูทธิ์และประเสริฐ ของพระโกณฑัญญะมาประทับอยู่ในดวงจิตของท่านแล้ว
ท่านจงนำผู้คนออกจากทุกข์ให้ได้ก่อน แล้วจึงพาพวกเขาออกจากดงวัฎฎะนี้กันให้มากที่สุด
สาธุๆๆ

 

ขออนุโมทนา สาธุๆๆ
กับเจ้าของสถานที่ด้วย
ขอให้ร่ำรวยหนักๆ ทั้งทางโลกและทางธรรมเลยนะ
ทำสิ่งใดขอให้ได้ตามจิตปรารถนาทุกประการด้วยเทอญ
ขอบารมีท่านพ่อ หรือพระพุทธเจ้าประจำจิตตนเอง นำทางทุกครั้งนะ
ไม่ว่าจะทำสิ่งใดๆ
สาธุๆๆ

 

อายุเท่าพี่ภูเลย 47 ..อิอิ
พี่ภูขออภิมหาโมทนาบุญครั้งนี้กับเธอด้วยนะ
การยกจิตในครั้งนี้ของเธอก็ถือว่า ประเสริฐที่สุดหาที่เปรียบมิได้ เพราะยกจิตคุณพ่อตนเอง และเป็นของขวัญวันเกิดของคุณพ่อพวกเราทุกคนด้วย (๕ ธันวาฯ)
พี่ภู..แอบปลาบปลื้ม ปิติ และยินดี แทนคุณพ่อลูกคู่นี้ไม่ได้ อิ่มตามไปด้วย
งั้นพรุ่งนี้เธอไม่ต้องทานอะไรแร๊ะ...
ขอโมทนาสาธุๆๆอีกครั้งนึง

 

โมทนาสาธุกับคุณพ่อบุญมีและครูฝึกทุกท่านซัก113ล้านครั้งด้วยครับ..
และขอโมทนาสาธุกับอภิชาติบุตรีด้วยครับ.. สาธุ สาธุ

 

จิตบุญดวงที่ ๑๑๓

=============================
อนุโมทนาสาธุกับคุณพ่อบุญมีและคุณครูแนท และผู้ฝึกสอนด้วยทุกท่านค่ะ

 

ไฟ11กอง

กราบหลวงปู่แหวนด้วยครับ กราบ1 กราบ2 กราบ3..

โมทนาสาธุกับธรรมทานจากคุณมาลินี ณ.UKด้วยครับ
ผู้มีสติ+สัมปชัญญะที่ตั้งมั่นและไม่ประมาทอยู่ตลอดเวลาหรือ"มหาสติ"
(จะมีได้ก็ต่อเมื่อมีจิตอันสงบนิ่ง ราบคาบ..อยู่ตลอดทุกเวลานาที)
นอกจากที่จะ"รู้"ปัจจัยกระทบอันเกิดจากไฟกิเลสทั้งหมดนี้ได้แล้ว
หากยังมีปัญญาแยกแยะได้ถึงในรายละเอียดของไฟแต่ละกองๆได้ด้วย..
ยิ่งไปกว่านั้น ยังสามารถที่จะ"ดับไฟ"แห่งกิเลสที่แผดเผาภายในจิตแห่งตนได้ด้วย..
(ความจริงแล้วจะกล่าวให้ถูกต้องก็คือ "ไฟแห่งกิเลสยังไม่ทันมีโอกาสได้เกิดขึ้นเลย")
"ดับอุปาทานสังขาราการปรุงแต่งใดๆทั้งมวล
ถอดถอนการยึดมั่นถือมั่นในสรรพสิ่งทั้งปวง
พระนิพพานก็ตั้งอยู่ในจิตของท่านแล้ว!.."

ขอให้ทุกๆท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปด้วยเทอญ.. สาธุสวัสดี

 

สงสัยท่านพ่อไปปลุกคุณพี่มาลินีแน่ๆเลย
ท่านพ่อบอกว่ากะไรหรือ?
ท่านบอกว่า เอ๊า! เป็นจิตบุญแล้ว มานั่ง มานอนอมยิ้ม ปิติสุขแต่คนเดียวอยู่ได้
ในขณะที่เรายิ้ม ปิติ สุขอยู่นี้ มีคนนั่งร้องไห้ เป็นทุกข์จะเป็นจะตายให้ได้มากมาย
แล้วเราไม่สงสารเขาหรอ?
เข้าใจกันไหม๊ว่า ท่านพ่อทรงเจริญพระมหาเมตตากันน่ะ
ถึงท่านพ่อไปอยู่บนพระนิพพาน สบายๆไปแล้ว ใยจึงเป็นห่วงลูกหลานกันเล่า
จิตบุญเป็นพุทธบุตร คือลูกหลานของพระพุทธเจ้า
เป็นลูกหลานของท่าน อย่าขี้เกียจ อย่าแอบสุขแต่ผู้เดียว
เป็นลูกของท่านพ่อก็ให้เป็นอย่าง ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น
ท่านพ่อทำยังไงให้พวกเราดู จิตบุญก็ต้องทำอย่างนั้น

 

เข้ามาอ่านไม่ค่อยทันค่ะ กระทู้ไปเร็วมั่กๆ
สบายใจขึ้นหรือยังคะคุณเต่า

ฝ้ายก็เพิ่งผ่านอาการจิตตกหนักๆมาค่ะ ศีลร่วงกราวๆเลย ตอนแรกก็โทษผู้อื่น โกรธผู้อื่น ด่าเค้าเหมือนคนบ้าไปเลยเรา พอสติตามทันก็รู้สึกตัวว่าศีลหลุด ยังรู้สึกหงุดหงิด ก็พาลโกรธตัวเองว่าทำไมควบคุมสติไม่ได้ จิตตกหนักเข้าไปอีก งัดเอาธรรมะมาอ่าน จ้องภาพท่านพ่อในมือถืออยู่นั่นแหละ กำหนดจิตกราบขอขมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง อภัยให้คนอื่นแล้ว แต่ยังหงุดหงิดตัวเองอยู่ ผ่านไปอีกหนึ่งคืน เช้ามาก็ระลึกถึงท่านพ่ออีก นึกถึงการให้อภัย ความมีเมตตาของท่าน สุดท้ายคิดขึ้นได้ ว่าเราจะไปเจริญพรหมวิหาร 4 กับคนอื่นได้อย่างไร ในเมื่อเรายังไม่มีให้ตัวเอง ... ให้อภัยตัวเอง เราเพิ่งจะฝึกไม่กี่วัน ไม่ถึงไหน สติเราก็ยังตามไม่ทัน กิเลสมากระทบเรายังไม่รู้ตัวเลย เอาใหม่รอบหน้ากิเลสมาแล้วเราจะทำได้ดีขึ้น เพราะเราได้เรียนรู้มันไปแล้ว ก็ฝึกมันไปค่ะ

หวังว่าประสบการณ์ของฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้คุณเต่าได้นะคะ

ฝ้าย

 

ตำนานพระพุทธเจ้า 5 พระองค์

ในสมัยต้นปฐมกัป มีพญากาเผือก 2 ตัวผัวเมียทำรังอยู่ที่ต้นมะเดื่อริมฝั่งแม่น้ำคงคา
อันเป็นธรรมชาติสถานที่รื่นรมย์ ในเวลาต่อมาพระโพธิสัตว์ได้ทรงปฏิสนธิเกิดในครรภ์
แม่พญากาเผือกพร้อมกันถึง 5 พระองค์ เมื่อครบทศมาสแม่กาเผือกก็เกิดออกไข่ ณ ที่รัง
ต้นมะเดื่อจำนวน 5 ฟอง (สถานที่นี่ในกาลต่อมาเรียกชื่อว่า วัดพระเกิด ) แม่กาเผือก
คอยเฝ้าฟักดูแลรักษาไข่ด้วยความทะนุถนอมเป็นอย่างดี ครั้นอยู่มาวันหนึ่งพญากาเผือก
ได้ออกไปหากิน ถิ่นแดนไกล ได้ไปถึงสถานที่ หนึ่งอันอุดมสมบูรณ์ด้วยพืชพรรณธรรมชาติ
พืชพรรณธัญญาหาร แม่กาเผือกได้เพลิดหากินอาหาร ชื่นชม ธรรมชาติอันรื่นรมย์จนมืดค่ำ
พอดีฝนตกฟ้าคะนองพายุใหญ่พัดกระหน่ำทำให้มืดครึ้มทั่วไปหมด ทำให้พญากาเผือก
หาหนทางออกไม่ถูกจึงหลงในบริเวณสถานที่นั้นๆ ( สถานที่นั้นต่อมา จึงได้ชื่อว่า เวียงกาหลง )
แม่กาเผือกได้พักอยู่ที่เวียงกาหลงคืนหนึ่ง รุ่งอรุณเบิกฟ้า แม่กาเผือกจึงรีบถลาบินกลับสถาน
ที่พัก ณ ที่รังต้นมะเดื่อริมฝั่งแม่น้ำ แต่ปรากฏว่ากิ่งไม้มะเดื่อ ที่ทำรังอยู่ได้ถูกลมพายุใหญ่
พัดหักล้มลงไปในแม่น้ำ
แม่กาเผือกตกใจรีบบินถลาหาลูกไข่ทั้ง ๕ ในแม่น้ำ แต่ อนิจจาหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ
แม่กาเผือกพยามหาไข่ลูกของตนไปในทุกสถานที่ ตามลำน้ำจนเหนื่อยอ่อนเมื่อยล้า ด้วยความ
โศกเศร้าเสียใจในความรักลูกอย่างสุดซึ้ง จึงไม่สามารถระงับความอาลัยทุกข์ได้ในที่สุดก็สิ้นใจ
ไปอย่างน่าสงสาร ด้วยอานิสงส์ที่มีความเมตตารักลูกอันบริสุทธิ์ กับทั้งทิ่ลูกของแม่กาเผือก
เป็นโพธิ์สัตว์ถึง ๕ พระองค์ จึงเป็นบุญกุศลหนุนส่งให้แม่กาเผือกตายไปเกิดอยู่แดนพรหมโลก
ชั้นสุธาวาสมีวิมานทองคำสดใสบริสุทธิ์ งดงามตระการตา ได้พระนามชื่อว่า “ ฆติกามหาพรหม”
จักได้เป็นผู้ถวายอัฏฐะบริขารบวชแก่ลูกทั้ง ๕ พระองค์ เมื่อได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
ส่วนไข่ทั้ง ๕ ได้ถูกลมพัดตกน้ำไหลไปในสถานที่ต่างๆ
ไข่ฟองที่ ๑ มีไก่เก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๒ แม่นาคราชเก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๓ แม่เต่าเก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๔ แม่โคเก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๕ แม่ราชสีห์เก็บไปดูแลรักษา
ครั้งในกาลเวลาต่อมา พระโพธิสัตว์ ทั้ง ๕ ก็ประสูติออกจากไข่ทั้ง ๕ ปรากฏเป็นมนุษย์
รูปร่างสวยสดงดงาม ทั้ง ๕ พระองค์ ในเวลาเดียวกันตามลำดับของแม่เลี้ยงทั้ง ๕ ที่นำไข่ไปเก็บ
ดูแลรักษา พระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ ได้เจริญเติบโตอยู่กับแม่เลี้ยงดัวยความกตัญญู จึงรู้ทำหน้าที่
ทุกอย่างทดแทนบุญคุณแม่เลี้ยงเป็นอย่างดีจนถึงอายุได้ ๑๒ ปี ด้วยบุญกุศลเก่าหนุนส่ง ก็มีจิตคิด
ที่จะออกบวชเนกขัมบารมี เป็นฤาษีอยู่ในป่าจึงได้อำลาแม่เลี้ยงของตนเหมือนกันทั่ง ๕ พระองค์
ฝ่ายแม่เลี้ยงถึงจะมีความรักความอาลัยในลูกสักเพียงใด แต่ก็ไม่ขัดความประสงค์์เจตนาที่เป็น
บุญกุศลอันยิ่งใหญ่ของลูกจึงได้ อนุญาตให้ลูกไปบวชเป็นฤาษีบำเพ็ญบารมีอยู่ในป่าด้วยความ
อนุโมทนา ด้วยปณิธานอันแน่วแน่ของพระโพธิ สัตว์ทั้ง ๕ พระองค์ ที่มุ่งมั่นจะบำเพ็ญบานมี
พระโพธิญาณ เพื่อเป็นพระพุทธเจ้าโปรดสัตว์โลก ให้พ้นจากกองทุกข์ภัยในวัฏฏะสงสาร
แม่เลี้ยง ทั้ง ๕ เห็นปณิธาน อย่างนั้นจึงฝากนามของแม่เลี้ยง ไว้กับลูกเพื่อเป็นอนุสรณ์
ตำนานไว้แก่โลกต่อไปในภาคหน้าเมื่อลูกได้ตรัสรู้เป็นพุทธเจ้าโปรดโลกแล้วตามลำดับ
พระนามดังนี้
1. องค์ที่ ๑ มีพระนามว่า พระกกุสันโธ เพราะตามนามแม่เลี้ยงที่เป็นไก่
2. องค์ที่ ๒ มีพระนามว่า พระโกนาคมโน เพราะตามนามแม่เลี้ยงเป็นนาค
3. องค์ที่ ๓ มีพระนามว่า พระกัสสโป เพราะตามนามแม่เลี้ยงเป็นเต่า
4. องค์ที่ ๔ มีพระนามว่า พระโคตโม เพราะตามนามแม่เลี้ยงเป็นโค
5. องค์ที่ ๕ มีพระนามว่า พระศรีอริยเมตไตรโย เพราะตามนามแม่เลี้ยงที่ เป็นราชสีห์
ในกัปป์นี้ได้ชื่อว่าภัทรกัปเป็นกัปที่เจริญที่สุดเพราะมีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลกนี้ถึง๕ พระองค์
มีพระนามตามที่กล่าวมาแล้วนั้นทั้ง ๕ พระองค์ จึงเป็นที่มาของคำว่า “ นโมพุทธายะ”

ในกัปป์นี้ได้ชื่อว่าภัทรกัปเป็นกัปที่เจริญที่สุดเพราะมีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้นในโลกนี้ถึง๕ พระองค์
มีพระนามตามที่กล่าวมาแล้วนั้นทั้ง ๕ พระองค์ จึงเป็นที่มาของคำว่า “ นโมพุทธายะ” นะ คือ พระกกุสันโธ
โม คือ พระโกนาคมโน
พุทธ คือ พระกัสสะโป
ธา คือ พระโคตโม
ยะ คือ พระศรีอริยเมตไตยโย

จนเป็นคาถาสืบต่อกันมาเป็นพุทธบูชาแก่พระพุทธเจ้าทั้ง ๕ พระองค์

ฝ่ายพระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ พระองค์ เมื่อออกบวชเป็นฤาษีได้บำเพ็ญเพียรพระกัมมัฏฐาน
จนสำเร็จญาณ อภิญญาสมบัติ จึงสามารถเหาะไปหาอาหาร ผลไม้ด้วยฤทธิ์ทุกพระองค
์ อยู่มาวันหนึ่งได้เหาะไปหาอาหารผลไม้ และ บำเพ็ญเพียรธรรมที่ป่าดอยสิงกุตตระ
ณ ใต้ต้นนิโครธอันร่มเย็นด้วยกิ่งไม้สาขาใหญ่ด้วยเหตุปัจจัยในกุศลบารมีธรรม ฤาทั้ง ๕
ได้มาพบกัน ณ ที่ นี้ โดยไม่ได้นัดหมาย รู้จักกันมาก่อน จึงสอบถามความเป็นมาของกันและกัน
จึงได้รู้แต่ว่า แต่ละองค์มีแต่แม่เลี้ยง แม่ที่แท้จริวอยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ฤาษีทั้ง ๕ จึงได้ร่วมกันตั้ง
สัจจะอธิฐาน ขอให้ได้พบแม่บังเกิดเกล้าที่แท้จริง ด้วยอำนาจสัจจะอธิฐาน ธรรมอันบริสุทธิ์ของ
ฤาษีทั้ง ๕ จึงดังก้องไปถึงพรหมโลกเป็นเหตุให้ท้าวฆติกามหาพรหมซึ่งเป็นแม่กาเผือกตาย
และได้มาเกิดเป็นพรหม ทราบเหตุการณ์ทั้งหมด จึงจำแลงเพศเป็นแม่กาเผือกขนสวยงาม
ยิ่งนัก มาปรากฏอยู่ข้างหน้าฤาษีทั้ง ๕ ฝ่าย ฤาษีทั้ง ๕ ก็รู้ด้วยญาณ ทัศนะทันทีว่า นี่แหละ
เป็นแม่บังเกิดเกล้าที่แท้จริง จึงสอบถามแม่กาเผือกถึงความเป็นมาตั้งแต่ต้นว่า เรื่องเป็นมาอย่างไร
แม่กาเผือกจึงเล่าความเป็นมาแต่หนหลังครั้งทำรังอยู่ต้นมะเดื่อฝั่งแม่น้ำคงคา อยู่มาวันหนึ่ง
ได้ออกมาหาอาหารกินถิ่นแดนไกลถึงสถานที่ที่หนึ่ง ซึ่งอุดมสมบูรณ์ด้วยพืชพันธ์ธัญญาหาร
เป็นธรรมชาติอันสวยงามสงบร่มเย็น บังเกิดพายุใหญ่ ได้พัดกิ่งไม้ฝนตกฟ้าคะนอง
จนมือค่ำจึงหลงทางอยู่หาทางออกไม่ถูก จนกระทั่งอรุณรุ่งวันใหม่ฝนฟ้าพายุสงบลง
จึงรีบบินกลับมาที่พักมาหาลูกที่รังด้วยความเป็นห่วง แต่ปรากฎว่าคืนที่ผ่านมาฝนตกหนัก
พายุใหญ่ได้พัดกิ่งไม้มะเดื่อหักทำให้รังไข่ทั้ง ๕ ลูกแม่กาเผือกตกลงไปในน้ำและได้ถูกน้ำพัด
ไหลไปในที่ต่างๆ หาเท่าไหร่ก็ไม่พบจนหมดความสามารถ ในที่สุดด้วยความรักความอาลัย
อันบริสุทธิ์ที่มีต่อลูกก็สิ้นใจตาย ได้เกิดเป็นพระพรหมแดนพรหมโลกชั้นสุธาวาส
มีวิมารทองคำเป็นที่อยู่ ด้วยอานิสงส์ความรักอันเมตตาอันบริสุทธิ์กับทั้งลูกเป็นพระโพธิญาณ
มีบุญญาธิมาก จึงได้เกิดมาเป็นพรหมและได้จำแลงเพศเป็นแม่กาเผือกให้ลูกฤาษีทั้ง ๕
ได้ทราบถึงความเป็นมาทั้งหมด

เมื่อลูกฤาษีได้ทราบเหตุ เช่นนั้นแล้้วก็รู้สึกสลดสังเวชใจเป็นอย่างยิ่งและสำนึก
ในบุญสร้างคุณอันใหญ่หลวง ของแม่กาเผือก จึงน้อมกราบนมัสการ ฆติกามหาพรหม
ผู้เป็นแม่ที่ให้กำเนิดชีวิตลูกได้สร้างบุญบารมีพระโพธิญาณ จึงกราบขอสัญลักษณ์อนุสรณ์
ของแม่กาเผือกผู้บังเกิดเกล้าอาไว้บูชา พระแม่กาเผือกจึงประทานผ้าฝ้ายเป็นด้ายฟั่น เป็นตีนกา
สัญญาลักษณ์อนุสรณ์ของแม่กาเผือก ประทานให้ลูกฤาษีทั้ง 5 ไว้ใช้เป็นไส้ประทีปจุดบูชาทุก
วันพระ และต่อมาเป็นประเพณีจุดประทีปตีนกาบูชาแม่กาเผือก ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 12
ลอยกระทง เป็นตำนานสืบไว้ในโลกาตลอดกาลนาน เมื่อแม่กาเผือกฆติกามหาพรหมประทาน
สัญลักษณ์ ไว้ให้ลูกฤาษีโพธิสัตว์ทั้ง 5 แล้วก็อาลูกกลับเทวสถาน วิมานของตนบนพรหมโลก
ตามเดิม

ฤาษีโพธิสัตว์ทั้ง 5 ต่างก็พากันตั้งหน้าบำเพ็ญเพียรรักษาศีลธรรมภาวนามิได้ขาด
ทุกวันพระก็จุดประทีบตีนกาบูชา พระแม่กาเผือกฆติกามหาพรหมผู้เป็นแม่อยู่เสมอ เป็นเวลา
นานหลายปีชีวีฤาษีทั้ง 5 ก็ดับขันธ์ได้ไปเกิดบนเทวโลกชั้นดุสิตพิภพอันเป็นที่อยู่ขององค์เทพ
พระโพธิสัตว์ทั้งหลาย ได้เสวยทิพยสมบัติอยู่ในที่นั้น และในกาลต่อมาก็วนเวียนบำเพ็ญบารมี
ทุกภพชาติที่กำเนิดเกิดในสังสารวัฏฏ์นี้ จนบารมีเต็มเปี่ยมสมบูรณ์ทั้ง 30 ทัศแล้ว ก็จะได้ตรัสรู้
เป็นพระพุทธเจ้า เมื่อพระองค์ไหนจะมาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า ฆติกามหาพรหมผู้เป็นแม่
ต้นกัปโลกาก็จะนำเอาบริขารคือ บาตรไตรจีวร มาถวายลูกโพธิสัตว์ทั้ง 5 พระองค์ในชาติสุดท้าย
ที่จะได้เป็น พระพุทธเจ้าโปรดโลกทุกพระองค์ กาลเวลาอันยาวนานผ่านไปจนถึงปัจจุบันนี้
พระโพธิสัตว์ลูกแม่กาเผือกต้นปฐมกัปป์ก็ได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้า โปรดโลกไปแล้วถึง 5 พระองค์
ตามลำดับดังนี้คือ

1. พระกกุสันโธสัมมาสัมพุทธเจ้า มีอายุ 4 หมื่นปี มีเขมวตีนคร ของพระเจ้าเขมะเป็นราชธานี
2. พระโกนาคมโนสัมมาสัมพุทธเจ้า มีอายุ 3 หมื่นปี มีโสภวตีนครของพระเจ้าโสภะเป็นราชธานี
3. พระกัสสโปสัมมาสัมพุทธเจ้า มีอายุ 2 หมื่นปี มีพาราณสีนครของพระเจ้ากิงกิเป็นราชธานี
4. พระโคตโมสัมมาสัมพุทธเจ้า มีอายุ 80 ปี มีกบิลพัสดุ์นครของพระเจ้า สุทโธทนะเป็น ราชธานี

ส่วนพระโพธิสัตว์องค์ที่ 5 อันเป็นลูกองค์สุดท้ายของแม่กาเผือกคือ พระศรีอริยเมตไตรย
จักเป็นพระพุทธเจ้าองค์ที่ 5 ในภัททกัปนี้จะมีอายุถึง 8 หมื่นปี ในยุคของพระศรีอริยเมตไตรย์นั้น
สภาพสังคมมนุษย์โลกจะอุดมสมบูรณ์พูนสุขมาก เพราะผู้คนมีศีลธรรมอยู่ด้วยกันได้เมตตาธรรม
มีศีล 5 บริสุทธิ์ ทุกคน จึงมีทรัพย์สมบัติมาก มีอายุ ยืนยาว ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ มีรูปร่างสวยสดงดงาม
หน้าตาผ่องใสเบิกบานด้วยกันหมด เพราะผู้คนในยุคนั้นได้สร้างบุญบารมี ให้ทาน รักษาศีล ภาวนา
กันมาสมบูรณ์ดีหมดและเพราะพระบารมีของพระพุทธเจ้าศรีอริยเมตไตรยที่สั่งสมบารมี ีเพื่อ ความ
สันติสุขของโลกซึ่งมีพระเจ้าสังขจักรพรรดิทรงปกครองบ้านเมืองโดยชอบธรรมในเมืองเกตุมวดีนคร
แผ่ธรรมจักรพรรดิให้คนรักษาศีล 5 ทั้งโลก เมื่อพระศรีอริยเมตไตรยได้ตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าแล้ว
ผู้คนจึงได้ฟังพระธรรมจักรได้ดื่มรส อมตธรรมแห่งพระศรีอริยเมตไตรย์ ได้บรรลุเข้าถึงสวรรค์
นิพพานโดยแท้ ผู้คนในยุคนั้นจึงโชคดีที่สุดที่เกิดมาเพื่อสันติสุข เข้าถึง ศีลธรรมอันดีงามทั้งหมด

ขอให้ทุกคนจงพากเพียร ให้ทาน รักษาศีล ภาวนา จะได้ไปเกิดในพระศาสนาพระศรีอาริย์
หากเข้าสู่นิพพานยุคนี้ยังไม่ได้ ท่านก็ยังมีโอกาสได้พบพระพุทธเจ้าอีกพระองค์หนึ่งอย่างแน่นอน
คือพระศรีอริยเมตไตรย์ลูกแม่กาเผือกองค์สุดท้าย การเกิดมาพบพระพุทธศาสนาเป็นของหายาก
การเกิดมาพบพระพุทธเจ้าก็แสนยาก บางครั้งโลกนี้ว่าง จากพระพุทธเจ้าเป็นล้านปีสัตว์โลกไม่มี
โอกาสเห็น หนทางพระนิพพานเลย ขอให้พวกเราอย่าได้ประมาท จงหมั่นขยันสร้างบุญบารมี
ด้วยการให้ทาน รักษาศีล ภาวนา ทำนุบำรุง รักษาพระพุทธศาสนา ก็จะเข้าถึงศีลธรรม สันติสุข
ได้ทุกคนและได้ร่วมสายบุญบารมีพระพุทธเจ้า 5 พระองค์

พระอาจารย์ธรรมสาธิต เวียงกาหลง
(นายพชร พรรธนประเทศ)ขอเป็นธรรมทาน

 

_/\_ สาธุ
ขออนุโมทนากับจิตบุญดวงที่ ๑๑๓ และคุณครูจิตบุญทุกท่านด้วยครับ

_/\_ สาธุ
ขอถวายเป็นพระราชกุศล ขอทรงพระเจริญยิ่งยืนนานเทอญ.

 

ฝ้ายก็เพิ่งผ่านอาการจิตตกหนักๆมาค่ะ ศีลร่วงกราวๆเลย ตอนแรกก็โทษผู้อื่น โกรธผู้อื่น ด่าเค้าเหมือนคนบ้าไปเลยเรา พอสติตามทันก็รู้สึกตัวว่าศีลหลุด ยังรู้สึกหงุดหงิด ก็พาลโกรธตัวเองว่าทำไมควบคุมสติไม่ได้ จิตตกหนักเข้าไปอีก งัดเอาธรรมะมาอ่าน จ้องภาพท่านพ่อในมือถืออยู่นั่นแหละ กำหนดจิตกราบขอขมาไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง อภัยให้คนอื่นแล้ว แต่ยังหงุดหงิดตัวเองอยู่ ผ่านไปอีกหนึ่งคืน เช้ามาก็ระลึกถึงท่านพ่ออีก นึกถึงการให้อภัย ความมีเมตตาของท่าน สุดท้ายคิดขึ้นได้ ว่าเราจะไปเจริญพรหมวิหาร 4 กับคนอื่นได้อย่างไร ในเมื่อเรายังไม่มีให้ตัวเอง ... ให้อภัยตัวเอง เราเพิ่งจะฝึกไม่กี่วัน ไม่ถึงไหน สติเราก็ยังตามไม่ทัน กิเลสมากระทบเรายังไม่รู้ตัวเลย เอาใหม่รอบหน้ากิเลสมาแล้วเราจะทำได้ดีขึ้น เพราะเราได้เรียนรู้มันไปแล้ว ก็ฝึกมันไปค่ะ

หวังว่าประสบการณ์ของฝ้ายจะเป็นกำลังใจให้คุณเต่าได้นะคะ

ฝ้าย[/QUOTE]
*****

ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงกัน...ขอความเป็นห่วง ความปรารถนาดีนั้น... กลับไปยังทุกคน ทุกท่านด้วยค่ะ (ทั้งที่แสดงออก และไม่แสดงออก)

สำหรับตัวเอง...คิดว่าบททดสอบกำลังใจของเราจะมี จะเกิดอีกเยอะ ทั้งหนัก ทั้งเบา อยู่ที่ว่า...จะชนะใจตัวเอง ชนะความไม่ดียังไง ทำได้รึเปล่า... มีทั้งรู้ตัว ไม่รู้ตัว แพ้ ชนะ บางครั้งเราก็ชนะใสๆ เห็นๆ แถมเยาะเย้ยกิเลสกลับไปด้วย 555 ไม่ได้กินฉันหรอกงานนี้ อิอิ เรื่องนี้ฉันผ่าน ชัวร์

แต่ถ้ามาเรื่องตังค์ เรื่องลาภ แพ้ตลอดดดด มาล่อหลอกเรื่องตัวเลข จริง ไม่จริง ก็เต็มใจให้หลอก แถมประกาศอีกว่า ไม่ต้องทดสอบเรื่องนี้หรอกนะ เพราะเต็มใจให้หลอกกกกก หนูยอมมมมมม

ครูจะเอาไม้หน้าสามมาตามล่ามั๊ยนี่ ไปดีกว่า...

 

เชิญพิสูจน์คำสอนของพระพุทธเจ้า

"มีสักวันหนึ่งไหมในชีวิตของท่าน ที่ได้ใช้ไปด้วยการตามระวังรักษาจิต และประคองจิตของท่านให้น้อมไปแต่ในทางที่เป็นกุศลตลอดทั้งวัน
มีสักชั่วโมงหนึ่งไหมที่ท่านได้ใช้สติเฝ้าดูการดำเนินของจิต
เฝ้าดูปฏิกิริยาอันสับสนของจิต ที่มีต่ออารมณ์ภายนอกตลอดหนึ่งชั่วโมง
หากท่านไม่เคยทำดังนี้เลย ท่านจะไม่นึกเสียดายหรือว่าตลอดเวลานานปีท่านได้ใช้ชีวิตไปสารพัดอย่าง แต่ท่านไม่ยอมใช้เวลาสักหนึ่งวัน หรือหนึ่งชั่วโมง เพื่อพิสูจน์สัจธรรมของพระพุทธเจ้า"

-คำสอนหลวงพ่อจรัญ ฐิติธัมโม
วัดอัมพวัน จังหวัดสิงห์บุรี

 

*****

ขอบคุณค่ะ ที่เป็นห่วงกัน...ขอความเป็นห่วง ความปรารถนาดีนั้น... กลับไปยังทุกคน ทุกท่านด้วยค่ะ (ทั้งที่แสดงออก และไม่แสดงออก)

สำหรับตัวเอง...คิดว่าบททดสอบกำลังใจของเราจะมี จะเกิดอีกเยอะ ทั้งหนัก ทั้งเบา อยู่ที่ว่า...จะชนะใจตัวเอง ชนะความไม่ดียังไง ทำได้รึเปล่า... มีทั้งรู้ตัว ไม่รู้ตัว แพ้ ชนะ บางครั้งเราก็ชนะใสๆ เห็นๆ แถมเยาะเย้ยกิเลสกลับไปด้วย 555 ไม่ได้กินฉันหรอกงานนี้ อิอิ เรื่องนี้ฉันผ่าน ชัวร์

แต่ถ้ามาเรื่องตังค์ เรื่องลาภ แพ้ตลอดดดด มาล่อหลอกเรื่องตัวเลข จริง ไม่จริง ก็เต็มใจให้หลอก แถมประกาศอีกว่า ไม่ต้องทดสอบเรื่องนี้หรอกนะ เพราะเต็มใจให้หลอกกกกก หนูยอมมมมมม

ครูจะเอาไม้หน้าสามมาตามล่ามั๊ยนี่ ไปดีกว่า...[/QUOTE]

แต่ถ้ามาเรื่องตังค์ เรื่องลาภ แพ้ตลอดดดด มาล่อหลอกเรื่องตัวเลข จริง ไม่จริง ก็เต็มใจให้หลอก แถมประกาศอีกว่า ไม่ต้องทดสอบเรื่องนี้หรอกนะ เพราะเต็มใจให้หลอกกกกก หนูยอมมมมมม

รักษาศีลให้มั่นคง เกาะพระให้แน่นๆและต่อเนื่อง เดี๋ยวออกจากเรื่องนี้ได้เอง
ลองถามตัวเองดู ชาติหน้าถ้าได้สนุกกับตัวเลขอีก และเอาทุกข์เท่ากับชาตินี้ก็พอ ยังจะเอาไหม
ถ้าแพ้ก็จะแพ้ตลอดไป สู้สู้ค่ะ

 

อ่านแล้วนึกถึงครูเกษเลย อิๆๆๆๆ
ลาภ ยศ สรรเสริญ ไม่มีอะไรเที่ยงเลย ไปจับเอากับความไม่เที่ยง ก็เป็นทุกข์เช่นนี้แล

 

โมทนาสาธุกับจิตบุญดวงที่ 113 และครูผู้สอนด้วยจ๊า

 

วันนี้เป็นวันที่ พวกเรารอคอย ที่จะชมรอยยิ้มของพระองค์ และของลูกๆของท่านทั่วทั้งแผ่นดิน บางท่านอยู่แสนไกล แต่ยังระลึกถึงท่าน เพราะท่านอยู่ในใจของเราๆท่านๆ ยิ่งพ่อที่เป็นพระอรหันของเรา ท่านมีทั้งเลือดเนื้อที่ท่านให้ไว้กับเรา ท่านอยู่กับเราตลอดเวลา ไม่ว่าท่านจะจากเราไปแล้ว แต่ท่านก็จากไปเพราะธาตุขันเท่านั้น แต่คำสั่งสอน ของท่าน ที่ยังกล้องกังวารในหูของเรา ไม่ว่าท่านจะสอน ท่านจะด่า ท่านจะว่า ก็เพราะว่าท่านอยากให้ลูกของท่านเป็นคนดี เหมือนทุกวันนี้เราพากเพียรทำความดี. ขอพรจาก สมเด็จพ่อ และพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระอรหันทุกๆพระองค์ ท่านก็เมฆตามาสั่งสอน เพื่อลูกๆของท่านจะได้เป็นคนดีดั่งที่ได้ตั้งใจ. ขอกราบทุกๆพระองค์ด้วยเศียรเกล้าเจ้าค่ะ

 

ขอบพระคูณ คูณภูค่ะ ที่เมตตา ขยายความให้ พี่มาลินี สกดไม่เก่ง แล้วแถมยังเขียนไม่เก่งด้วยถ้าผิดพาดก็ให้อภัยด้วยนะคะ แต่ทุกครั้งที่จะเขียนพี่ก็อธิฐานขอบารมี ท่านพ่อองค์ประฐม และครูบาร์ อาจารย์ พระอรหันทุกๆพระองค์ ได้โปรดประทานธรรมะให้พี่ได้นำมาเขียน กราบขอบพระคูณเจ้าค่ะ

 

ขอบพระคูณค่ะ ที่เมตตาขยายธรรมะนี้ เพื่อเป็นทาน แต่ท่านผู้เจริญในธรรม ทุกๆท่าน ขอขอบพระคุณ จากจิตบุญ ที่เข้าใจในไฟทุกๆกอง สาธุ สาธุ สาธุ

 

คติประจำใจของ จิตบุญ 104 คือ จงเตือนตนด้วยตนเอง จงพิจารณาตนด้วยตนเอง จงเห็นตนเองก่อน จงมองตนเองก่อน เมื่อมองเห็นตนเองแล้ว ให้ถามตนเองด้วยว่าเราได้ทำความดีแล้วหรือยัง? ถาม ตอบ ถามตอบอยู่บ่อยๆ จนเรามองตนเองได้คำถามและคำตอบอยู่อย่างนั้น เราก็จะปิติกับตัวเราเอง เมื่อเราเห็นเรา นั่นแหล่ะ คือ ความสุขที่แท้จริง และเปี่ยมล้นไปด้วย ความปิติ ความสุข อย่างที่จะหาสิ่งใดมาเปรียบได้ และคงรู้ถึงความรู้สึกนี้จะบอกกับใครไม่ได้ ต้องรู้ด้วยตนเองเท่านั้นค่ะ

 

ดาวขออนุโมทนาสาธุกับแม่นี ในธรรมทานทั้งหลายทั้งปวงของแม่นีด้วยนะค่ะ ...ให้ธรรมะเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง...สาธุ สาธุ สาธุค่ะ _/\_