จักรวาลมีจุดสิ้นสุดมั้ยครับ

จักรวาลจะถึงที่สุด
เมื่อท่านนำตนเองหลุดพ้นโลกได้

 

ไปสู่โลกอื่นสินะ หึๆ

 

เข้าใจครับ จักรวาลหุ้มจักรวาลเหมือนไข่ขาวหุ้มไข่แดง
และก็หุ้มอีกหลาายๆชั้น

 

มีครับ เพียงแต่อีกนานมาก เพราะจักรวาลของเรายังเยาว์วัยอยู่มาก ยังคงขยายตัวอย่างต่อเนื่อง และปฏิกิริยา จากบิ๊กแบง ก็ยังส่งผลอยู่ครับ
ถ้ามองในมุมของวิทยาศาสตร์นะครับ

 

ไม่มีคำตอบจากสรวงสวรรค์ (ยิ้ม)

 

จะเรียกว่า สุดขอบจักรวาลคงไม่ถูกต้องนักขอรับ ถ้าจะเรียกว่า ท้องฟ้ามีขอบเขต หรือ ท้องฟ้ามีที่สิ้นสุด คงจะถูกต้องว่า เพราะคำว่า จักรวาล หลายๆท่านหรือส่วนใหญ่อาจจะหมายถึงเพียงแค่ ดวงอาทิตย์ และดวงดาวต่างๆที่หมุนอยู่รอบดวงอาทิตย์เท่านั้น

ท้องฟ้า มีที่สิ้นสุดขอรับ ขอบหรือที่สุดของท้องฟ้า เป็นอีกดินแดนหนึ่ง มีสิ่งมีชีวิตหลายๆอย่างอยู่ ณ.ที่นั้นด้วย มีต้นไม้ มีดอกไม้ สวยงามมาก (ข้าพเจ้าเคยเห็นแต่ต้นไม้และดอกไม้เท่านั้น) แต่ไม่เห็นสิ่งมีชีวิตชนิดอื่น แต่น่าจะมี เพราะตอนที่ข้าพเจ้าไปเห็นมานั้น มันสว่างทั่้วไปหมด ด้านบนก็เป็นสีเขียวอมฟ้า ไม่เหมือนท้องฟ้าที่เรามองเห็นกันอยู่ .....ไม่ได้โม้....นะขอรับ

 

ไม่รู้ครับไม่เคยเห็น

คนที่รู้เค้าคงไปเห็นมาแล้วถึงได้คำตอบ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=HEheh1BH34Q]Star Size Comparison HD - YouTube[/ame]

 

มันมีคำว่า โลกสมุทัย(เหตุเกิด) และโลกนิโรธ(เหตุดับ) หรือ เหตุเกิดของโลกและเหตุดับอยู่.........เหตุนั้นคือ อายตนะภายนอก+อายตนะภายใน+วิญญาน..........ถ้าโยนิโสมนสิการได้เข้าใจ คง ไข อะไร ได้ นะครับ...ปล.นำมาจากพระสูตร..พิจารณาเอาเอง..

 

ไก่กับไข่อะไรเกิดก่อนกัน คำถามที่หาคำตอบไม่ได้
ถ้าเรานั้นมัวหาคำตอบที่ไม่มีวันรู้ ก็จะไม่ได้เริ่มต้นฝึกตน
ไม่ได้เริ่มปฏิบัติกันเสียที อายุก็สั้น จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้
อะไรที่เราไม่สามารถทำได้ อะไรที่มันเกินขีดจำกัดของเรา
ก็ปล่อยวางมันดีกว่าครับ เราเอาตัวเราออกไปนอกโลกเองยังไม่ได้เลย
และยังไม่มีเครื่องมือใดพาเราไปท่องจักวาลได้แบบอิสระด้วย
เรื่องจิตสัมผัส มันก็เป็นเรื่องของจิต จิตมนุษย์ไม่บริสุทธิ์ เจือด้วยอุปาทาน
เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่าอันไหนถูกอันไหนจริง ในเมื่อพิสูจน์เป็นรูปธรรมไม่ได้
ก็อย่าเสียเวลาหาคำตอบเลย ปฏิบัติเอง ถึงเวลาก็รู้เอง แต่ก็บอกใครไม่ได้
รสชาติของอาหารจะรู้ได้ มันก็ต้องชิมเองเท่านั้น ฟังเขาอธิบายไม่เข้าใจหรอก

 

เหมือนไม่สิ้นสุด แต่มีสิ้นสุด

ปรารถนาเหมือนไม่สิ้นสุด แต่มีปรารถนาอย่างที่สุด

ปรารถนาไม่สิ้นสุด จึงมีแต่พัฒนาอย่างต่อเนื่อง

สัมผัสรู้ดูด้วยใจ

ใจไม่ใหญ่พอไปไม่ถึง ดูเหมือนไม่สิ้นสุด

ใจที่ใหญ่เพียงพอ ดูเหมือนเล็กเท่าฝ่ามือ

ใจแตกต่าง ถามใคร ก่ ไม่มีใครเหมือน

เดี๋ยวคนโน้นว่า สิ้นสุด

เดี๋ยวคนนี้ว่า ไม่สิ้นสุด

สุดแต่ที่ใจใคร .... เพราะใครๆ มีใจที่แตกต่าง

รู้ได้อย่างไรว่า สิ้นสุดไม่สิ้นสุด

รู้ได้เพราะถามผู้มีใจยิ่งใหญ่ เพียงพอ จึงรู้ได้ว่ามีสิ้นสุด และมีทั้งในและนอกมีขอบเขตกางกั้น

หากถามผู้มีใจไม่ใหญ่พอ ก็จะรู้ได้เพียงว่า มีไม่สิ้นสุด คือ มองไม่เห็น ยังไปอีกไกล

ความแตกต่างคือ ใจ ของผู้ใด

 

เห็นด้วยกับท่าน phudit....

ตราบใดที่ความสงสัยของสัตว์โลกยังไม่สิ้นสุด จักรวาลก็ยังไม่สิ้นสุด...
ตราบใดที่ความสงสัยของสัตว์โลกสิ้นสุด จักรวาลก็มีจุดสิ้นสุด...

 

ความเห็นส่วนตัว :

ไม่มีที่สิ้นสุดครับ

จักรวาลประกอบจากความว่างเปล่าล้วนๆ

อนันตจักรวาล

มนุษย์เราเกิดมา ก็มีกรอบ มีขอบให้เห็นเป็นธรรมชาติ มีห้อง มีเขตแดน ให้ยึดมั่นถือมั่น

จึงไม่มีทางเข้าใจได้เลยว่า อนันต์หรือไม่มีที่สิ้นสุดนั้น คืออะไร

ได้แต่รู้แบบงูๆปลาๆ ท่องจำเอา ฟังเขาเอา อ่านเอา

มีซ้าย มีขาว มีหน้า มีหลัง มีฉัน มีเธอ มีข้างบน มีข้างล่าง

ประกอบรวมกันขึ้นมาเป็นสมมุติ ให้สมองได้เข้าได้ตามตรรกะที่เป็นหยาบๆ

เพื่อมิให้เราสติแตก รับไม่ได้ ว่าจริงๆแล้ว เรานั้น ไม่ได้มีตัวตนอยู่จริง

มีแต่จิต ที่เป็นจิตบริสุทธ์ เพียงแต่ถูกครอบงำ ด้วยอวิชชา รอวันที่จะแตกฉาน

หลุดพ้น ขอย้ำว่าทุกๆคน มีจิตบริสุทธ์ จิตผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน อยู่ข้างใน

แค่รอเวลาเท่านั้น เวลาที่สำนึกได้ เวลาที่คิดเองออกได้ ว่าผ่านพ้นมาแล้วกี่แสนภพ

กี่ล้านชาติ ทำไมถึงยังต้องมาเกิดอีก เวียนว่ายอีก เพื่ออะไร เบื่อหน่ายเพียงพอหรือยัง

ถ้ายังคิดไม่ได้ สำนึกไม่ออก ก็เวียนว่ายต่อไป คิดได้แล้ว จึงต้องหาทาง ปฏิบัติ

ให้หลุดพ้น จากพันธนาการต่างๆ ให้หมด ค่อยๆเป็นไป ตามธรรมชาติ และอยู่ที่ความเพียร

 

จักรวาลในความหมายของกระทู้นี้น่าจะเป็นเอกภพ มีที่สิ้นสุดครับ แต่มันจะวนไปจุดเริ่มใหม่ แต่ในขณะเดียวกันมันก็ขยายตัวเรื่อยๆ อยู่แล้ว มันเป็นกลไกอย่างนึงที่เป็นผลมาจากการสร้างระบบตำแหน่งของวัตถุธาตุ ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมการเคลื่อนที่ถึงมีผลกับช่วงเวลาที่แปรเปลี่ยนไป

เอกภพนี้ไม่ใช่เอกภพแบบชั้นเดียว แต่เป็นแบบหลายชั้นในระบบเดียว อย่างเช่น โลกมนุษย์จะมีความซับซ้อนทางกายภาพสูงมาก แต่ถ้าไกลออกไปอย่างเข้าไปในเขตพวกเนบิวล่า หรือดาวฤกษ์ขนาดยักษ์ สภาพกฎบางข้อของระบบจะมีการเปลี่ยนแปลงไป อย่างเช่น เรื่องของมิติเวลา จะมีการเลื่อมกันของเวลาต่างกันออกไป หรือกฎแรงดึงดูดก็จะเอาค่าของอีกระบบมาใช้กับอีกที่ไม่ได้
อย่างเขตแดนสวรรค์สามารถสร้างยานพาหนะเดินทางไปถึงได้ เพราะอยู่ในระบบเดียวกันกับเอกภพนี้ แต่ในชั้นของพรหมหรือนรกที่ละเอียดและหยาบมากๆ ไม่สามารถสร้างวัตถุธาตุ เดินทางไปถึงได้ เพราะมันอยู่กันคนละชั้นของระบบ

จักรวาลนี้เปรียบเสมือนโปรแกรม os ขนาดใหญ่ระบบนึงเท่านั้น ซึ่งกฎต่างๆ ที่ถูกสร้างสรรขึ้นมานั้น ไม่มีใครเป็นผู้กำหนดสร้างได้ มันเกิดขึ้นจากผลของพลังงานในระดับ user เป็นผู้ส่งผลกระทบให้ระบบของ os ต่างๆ เหล่านี้ต้องออกแบบกฎเฉพาะของแต่ละ function ขึ้นมาเพื่อสร้าง output ที่ user ต้องการ ดังนั้นในเรื่องของกฎของธรรมชาติจึงเป็นกฎที่เกิดมาเพื่อรองรับผลของดวงจิต ดังนั้นเราไม่สามารถเอาเหตุผล ความเป็นเหตุเป็นผลในกฎเกณฑ์ความเข้าใจในสิ่งที่เรารับรู้ได้ในขอบเขตจำกัดนึงๆ ไปอนุมานกฎอื่นๆ ได้ทั้งหมด เพราะกฎต่างๆ เหล่านี้ไม่ได้ถูกสร้างในระบบในระนาบเดียวกัน
แต่ถูกสร้างซ้อนทับกันไปมาเรื่อยๆ ดังนั้นการศึกษาในแนวทางวิทยาศาสตร์ปัจจุบันถ้าจะให้ก้าวหน้าขึ้นไปอีกระดับก็ต้องมาวิจัยค้นคว้าเรื่องของพลังจิตแทน เพราะในระบบเดิมมันอยู่ในจุดที่สุดทางแล้ว จำเป็นต้องก้าวต่อไปในระดับชั้นที่ละเอียดไปกว่านี้