จะระงับความรู้สึกเกลียดยังไงดีคะ

ลองทำใจให้สบายๆ ปลอดโปร่ง..

แล้วแผ่มเตตาให้แก่คนที่เรารู้สึกไม่ดี ลองคิดปรารถนาให้เค้ามีความสุข

แล้วจิตใตเราจะละความเกลียดชังลงได้ และสบายใจขึ้นด้วยค่ะ

 

ขออนุโมทนาสาธุบุญเห็นด้วยกับคุณ khomeraya (รู้สึกจะเห็นด้วยทุกกระทู้เลยนะเนี่ยสงสัยจะเป็นฮีโร่ในใจลาวแล้วซิ อ่านแล้วมันตรงใจอะนะค่ะ) เมื่อก่อนยาเคยเกลียดเพื่อนคนหนึ่งมากๆแต่พอหันมาสวดมนต์ภาวนาและอุทิศบุญบ่อยๆความโกรธเกลียดมันค่อยๆหายไปทีละน้อยๆจนทุกวันนี้ความรู้สึกสงสารกลับเข้ามาแทนที่ (ทั้งๆที่เค้าทำไม่ดีกับเรามากเหลือเกิน) ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท.อีกแรงค่ะ สาธุๆ

 

อนุโมทนากับทุก ๆ ความเห็นนะคะ โดยส่วนตัวก็เคยต้องหนีค่ะ มันเหมือนเป็นการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าไปแค่นั้น ซึ่งอาจทำให้เราทุกข์ใจน้อยลงบ้างแต่ไม่หมดหรอกค่ะ บางครั้งการหนีนั่นอาจเป็นการหนีตนเองด้วย แต่ถ้าคิดว่าการให้โอกาสเขาและเราได้พูดคุยกันแบบเปิดใจ การยอมรับในเหตุผลหรือไม่นั้นไม่ใช่ปัญหา แต่เราถือว่า เราได้พูดเพื่อให้เกิดความสบายใจกันทั้งสองฝ่าย ร้ายอาจกลายเป็นดีได้ คำว่า ขอโทษ และให้อภัยยังไม่น่าจะสายเกินไปสำหรับทุกอย่าง ถ้าเรายังไม่คิดถึงคำว่า เกินไป

ขอเป็นกำลังใจให้คุณ taroma

 

ให้นึกถึงว่าถ้าเป็นเราโดนเกลียดบ้างหละจะเป็นเช่นไร

จิตที่เพ่งเล่งโทษผู้อื่น เหตุ คือ ทุกข์
ผล คือ สมุทัย

แต่จิตดูดจิตของตน เหตุ คือ นิโรธ
ผล คือ มรรค

อันเป็นหนทางการพัฒนาใจตนนั้นแลจนบรรลุมรรคผลนิพพาน เอย

 

หากย้ายอาจเจอแบบนี้ในที่ใหม่อีก และอาจมาในรูปแบบอื่นโดยคนอื่น

ความจริงแล้วสิ่งนี้คือวิบากที่เราต้องหาทางแก้ไขด้วยธรรมะ เพราะย้ายแล้วอาจต้องมีเหตุให้ย้ายอีกเรื่อยๆไป ไม่จบสิ้น
ทางแก้ไขที่เป็นจริง เผชิญความจริงด้วยพรหมวิหาร

-ระลึกว่าสิ่งที่เราไม่ชอบใจนั้นล้วนเป็นอนิจจัง เกิดขึ้น คงอยู่และดับไป ไม่นนก็หาย
-แผ่เมตตาให้ตนเอง ให้สรรพสัตว์ ให้คล่องๆ แล้วค่อย ส่งตรงถึงตัวเขาทีละน้อย
รวมถึงเจ้ากรรมนายเวรทุกภพชาติ
-วางอุเบกขา ไม่ปรุงแต่งกิจที่เขาทำ ว่าไม่ชอบหรือชอบ ไม่ต้องฝืนใจ วางกลางๆไว้ ทิ้งอารมณ์ให้เร็ว
-มองให้ลึกลงไปว่านี่คือบทเรียน หากผ่านได้จะทำให้เราเลื่อนชั้น
หากิจกรรมอื่นทำมุ่งจิตไปเรื่องอื่นไม่ย้ำคิด วนเวียนในเรื่องที่เราไม่ชอบ
ลองดู แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเป็นลำดับ

 

พิจารณาตามความเป็นจริงว่า เมื่อคุยกันบอกกันดีๆไปแล้ว เค้าเข้าใจหรือเกรงใจบ้างมั๊ย แต่เราคงต้องทำดีไปตามสมควร ตามหลักการของเราอยู่ ถ้าเค้าทำไม่สนใจหรือไม่เกรงใจเลย ก็น่าจะย้ายออกไปอยู่ที่สบายใจกว่า เนื่องจากบางครั้งจริตของคน มารยาทต่างๆคงเปลี่ยนกันได้ยากถ้าโตๆกันแล้ว หากเราพยายามแล้วด้วยวิธีการที่ดีและถูกต้อง แต่ไม่เป็นผลก็ปล่อยวางให้เค้าได้รับผลการกระทำเค้าด้วยตัวเอง เราก็ควรย้ายออกมาเพื่อความสบายใจ และสุขภาพจิตที่ดีของเราเองค่ะ