ก้อนหิน

ที่จริงว่าจะเขียนช่องทาง การเอาตัวรอดในภาวะวิกฤติเศรษฐกิจการเมือง ที่นับวันจะวุ่นวาย
คนจะยากจน ข้นแค้นแสนสาหัส ว่าจะมีแนวทางไหน ให้เขามีทางเอาตัวรอดจากวิบากกรรม หรือภัยพิบัติ ในครั้งนี้และครั้งหน้าได้น่ะ

ยังรอคอยผู้ด้อยไม่ค่อยรู้
ฝากคุณครูสอนสั่งฟังตั้งเชื่อ
คราวทุกข์เข็ญรับมือได้คงไม่เพลีย
ใจจรดเจือเตือนพ้องเพื่อนเปี่ยมด้วยกลัว........._/\_
รอ

 

ลังเลอยู่ว่า
กลอนก้อนหินของครูติง
พอจะลงในกระทู้นี้ได้หรือเปล่า
เขียนเล่นๆ ประสานักฝัน
ไม่มีสาระอะไร นอกจากดำน้ำผลุบๆ โผล่ๆ
^^

 

มีต้นไม้ หนึ่งต้น บนพื้นแห้ง
แตกแขนง กิ่งก้าน น่าฉงน
แผ่ขยาย ออกไป คล้ายเวทมนต์
สาธุชน ลงย่อ พักร้อนเย็น
หนึ่งร้อยเห็น ฟังคิด มีสิบตื่น
เก้าสิบอื่น ทบซ้ำ ย้ำค้นหา
มีหนึ่งกล้า ปัญญา สะสมมา
รอเวลา ผลิบาน รับแสงธรรม
“อันว่ากรรม ทำดี รวมเป็นมรรค
ผลตอบรับ สุขสงบ นิโรธใส
ทุกข์ทนยาก พลัดจาก สมุทัย
ต้นเหตุภัย กรรมชั่ว ไม่รู้ตรง”
จะแปลงปลง"ก้อนหิน"ธรรมชาติ
สุดจะคาด ปัญญา แถลงไข
แจงเปรียบเพลิน ถึงทุกข์ สมุทัย
พาก้าวไป หินลาด ปรับเป็นทาง
ขอเป็นฅน หนึ่งส่ง แรงใจให้
ยออ่านได้ ค้นหา ปัญญาเสริม
ขอให้ท่าน raming จงเจริญ
ยกสรรเสริญ ทุกสิ่ง ที่ดีงาม.
********************
_/\_ขอบคุณในสาระดีดีครับ ^_^
ขออนุญาต raming มารอรับรางวัลจากครูติง ด้วยคนครับ
*********************

 

มีรางวัล จัดสรรให้ จากใจนี้
ด้วยไมตรี จักสานฝัน วันสดใส
มอบแด่ท่าน ที่ลงกลอน ไม่นอนใจ
ส่งที่อยู่ ให้ไว้ ในบัดดล

 

จำเรื่องที่ท่านผู้อาวุโสเคยเขียนไว้เรื่องจัดการกับขอมดำได้
หากย้อนกลับไป ผู้อาวุโสบอกว่าก็คงต้องทำอย่างเดิม

ในสถานการปัจจุบันนี้ ก็คงไม่ต่าง อยากทราบอีกด้านของก้อนหิน

ว่า ถ้าเป็นอย่างปัจจุบัน
ผู้อาวุโสจะ กรัะทำอย่างไร ถ้าไม่นับที่รู้ที่เห็นมาในนิมิต มีแต่ข้อมูล
ที่อาจจะมากกว่าคนวงนอก เพื่อที่จะต้องรักษา สิ่งๆหนึ่งไว้

ชวนผู้อาวุโสคุย ครับ ไม่ชีเรียสนะครับ เอาแบบจักรวาลคู่ขนาน ไม่เอาแบบฮาร์ดคอร์หลุมดำครับ

ท่าน โทบัส ระดับ โกลบัล ของผม จะแสดงความคิดเห็นก็ได้นะครับ

ทำงานครับแฟนๆ เขารอ ท่านโทบัส๙๙๙ อยู่ครับ

 

ผมนึกว่าเป็นเพราะ ต่างชาติจะใช้ไทยเป็นจุดยุทธศาสตร์ แบ่งเหนือหรือใต้ เหมือนหลายๆประเทศ เช่นเกาหลี หรือตอนเวียดนามสะอีก ผมว่าคล่ายๆตอนเวียดนามนะ

ส่วนที่ทำติอนนี้ เพราะ เขาทำไว้รอสถานการ จะได้ถึงจุดอิ่มตัวตอนนั้นสะอีก

ส่วนเรื่องกราฟ อะไรนี้ ตอนสมัยเรียนนี้ ผมนี้อ่านหนังสือ ทำแบบฝึกหัด เลข
จนฝันฟลอตกราฟเป็นสามมิติ จึงรู้ว่าฝันนี้มันสามมิตินะ

พอเรียนจบแล้วนะ ยังมีเหตุให้ได้กลับไปเรียนอีกหึนึ่งสาขา เรียนเกียวกับกราฟนี้แหละ
เกี่ยวกับการหาจุดสมดุลย์ ไม่ใช่แค่ ต่ำสุดสูงสุด จึงได้รู้ว่าเออ ก็มีวิชาคำนวนอย่างนี้ด้วยนะ
หาจุดสมดุลของสถานการณ์ คณิตศาสตร์ล้วนๆ แต่ตอนนี้ส่งคืนอาจารย์ไปหมดแล้ว

ผมว่าผู้อาวุโสน่าจะเคยเรียนมานะ ย้อนความหลังสมัยเรียน ผู้อาวุโสจะได้กระชุ้มกระชวยนะครับ

รอท่านโทบัส๙๙๙ นี้ผมก็รอ อยู่ อย่าให้รอเก้อ นะครับ

 

สมดุลย์ ไม่ใช่ ดีที่สุด ไม่ใช่แย่ที่สุด แต่เป็นจุด ที่ทั้งสองต้องมาบรรจบกัน

อะไรที่มันมากเกินไป ก็เลยความพอดี อะไรที่ขาดก็ไม่เพียงพอ ทุกสิ่งต้องมีเหตุ และพาไปสู่จุดๆจะเกิดผล มันก็เป็น อยู่ อย่างนี้ ไม่ว่าอะไร การไปในแต้่ละสถานที่ก็มีจุดประสงค์ของมีัน

บางที่อาจไปเรียนรู้ บางที่อาจไปช้วยเหลือ บางที่อาจไปรับการช้วยเหลือ แล้วแต่เหตุปัจจัย

หรือจะมองเห็นมันหรือไม่ แต่ก็เป็นไป ตามที่มันเป็นไป ก็แค่นี้เอง ยากที่จะรับรู้ถึงเหตุที่แท้จริง

เพราะมนุษย์แต่ละคนไม่เหมือนกัน ตามแต่กระแสจะนำพา ของแต่ละคน สุดท้ายตายเหมือนกัน ตายที่เดียวกัน จนไม่มีอะไรเกิดหรือตาย เพราะเกิดกับตายเท่ากันไม่ต่างกัน ดินก้อนเดียว เป็นอันเดียวกันกับดินทั้งโลก ต่างก็เวียนวาย หาทางๆของตัว จนกว่าจะพบ

 

ยังเหลือกระทู้นี้อีกหนึ่งกระทู้...เป็นกระทู้ทางโลก เสียมากกว่ากระทู้ทางธรรม...
หรือจะเป็นความรู้ทางธรรม ที่ตอบแบบโลกๆเขาตอบกัน...
ก่อนจะไปถึง วิธีทำมาหากิน ในยามที่ตกทุกข์ได้ยาก อับจนสิ้นหนทาง ตามที่ได้เคยเขียนค้างไว้....

วันนี้ก็ขอแทรกเรื่องแง่คิดอีกมุมมองหนึ่ง เกี่ยวกับการที่พระพุทธเจ้าที่บำเพ็ญทางด้านปัญญาบารมี มีน้อยกว่า ทางด้านศรัทธาบารมี และวิริยะบารมี อีกทั้งบำเพ็ญบารมีด้วยระยะเวลาที่น้อยกว่า เพียง 4 อสงไขย กำไรแสนกัปป์ เพียงเท่านี้ก็บรรลุมรรคผลสำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทางด้านปัญญาบารมี...

ความเห็นตรงนี้เป็นความเห็นของ อาเฮียผมซึ่งได้รับยกย่องให้เป็นขรัวใบลานเปล่า...
ท่านให้ความเห็นไว้ว่า...
ธรรมดาคนฉลาด ย่อมมีน้อยกว่าคนโง่...ดังนั้นพระพุทธเจ้าที่บำเพ็ญทางด้านปัญญาบารมีย่อมมีน้อยกว่าเป็นธรรมดา...
เมื่อเป็นคนฉลาด มีปัญญามาก ย่อมบรรลุธรรมได้ง่ายกว่าคนโง่ ดังนั้นก็ต้องใช้เวลาน้อยกว่า...
เมื่อบรรลุแล้ว คนในยุคนั้นจะมีอายุขัยสั้นกว่า ก็เพราะว่าผู้ที่จะบรรลุตามพระพุทธเจ้าด้านปัญญาบารมี ย่อมต้องมีปัญญามากด้วย จึงไม่จำเป็นต้องใช้เวลานานในการบรรลุธรรม ไม่ต้องมีอายุขัยมากให้ทรมาน ในเมื่อบรรลุได้เร็วกว่า ย่อมไม่ต้องการให้มีอายุขัยมากๆให้ทุกข์ทรมานกับสังขารร่างกายเป็นเวลานาน...

ท่านขรัวใบลานเปล่า ยังตั้งข้อสังเกตไว้ว่า การที่ผู้คนในยุคที่องค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบำเพ็ญทางด้านปัญญาบารมีมานั้น ทำให้พุทธบริษัทฯจำนวนไม่น้อย มักทำตัวอวดรู้อวดฉลาด เกินครูบาอาจารย์ อีกทั้งบางคนยังทำตัวเจ้าเล่ห์หาทางซิกแซกดัดแปลงพระธรรมขององค์สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า เพื่อประโยชน์ของตนเอง...
หรือดัดแปลงพระธรรมวินัย เพื่อให้เข้ากับนิสัยของตนเอง ด้วยปัญญาอันเฉียบแหลม จนพระธรรมวินัยในภายหลังวิบัติเสียหมด...และด้วยเหตุอันเกิดจากปัญญาเช่นศรีธนนชัยนี้เอง จึงทำให้อายุของพระพุทธศาสนาทางด้านปัญญาบารมี สั้นกว่า ศรัทธาบารมีและวิริยะบารมี...ส่วนพวกวิระยะบารมีนี้ ก็เป็นพวกโง่แต่ขยัน จึงต้องใช้เวลาในการบำเพ็ญบารมีนานที่สุดนั่นเอง....

นี่ก็เป็นอีกแง่มุมหนึ่งของความเห็นเรื่องการบำเพ็ญบารมีในระยะเวลาที่ไม่เท่ากันและจำนวนผู้บรรลุที่ไม่เท่ากัน ของท่านขรัวใบลานเปล่า...
เอามาเล่าสู่กันฟัง...ด้วยรู้สึกว่าทุกวันนี้พวกขรัวใบลานเปล่าเช่นอาเฮียผมนี่ชักจะเยอะขึ้นทุกวันๆ...ไม่บ่นดีกว่า เพราะนี่ไม่ใช่กระทู้คนขี้บ่นนี่นะ...

 

มาแล้วจ้า....ว่ากันไปตามเรื่องสัพเพเหระได้เลย
ตามอัธยาศัยไม่ต้องรอครับ

ขออยู่แบบเจียมเนื้อเจียมตนดีกว่า...ยิ่งเล่ามากพูดมาก

เค๊าจะรู้ว่าไอ้นี่มัน..โง๊โง่

 

ผมยังอยู่ครับ...ยังไม่ตาย
ยังโชว์โง่ได้อีกเยอะท่านป๋าระมิงค์
++++++

พูดถึงเรื่องการบำเพ็ญบารมีเพื่อหวังโพธิญาณ ขององค์พระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ จากที่เคยศึกษาจากหนังสือโพธิธรรมทีปนี แบบหวนทบทวนคิดพิจารณาตามสติปัญญาแบบอ่อนๆของตัวเองแล้ว

เห็นว่าด้วยเรื่องจะบำเพ็ญในลักษณะใดของแต่ละท่านแต่ละพระองค์ว่าจะเลือกแบบใดใน3 อย่าง หรืออาจตั้งปณิธานว่าอยากจะตรัสรู้ในแบบปัจเจกพุทธเจ้า ว่าขอปฏิบัติเอง รู้เองเฉพาะตน ไม่สามารถสั่งสอนใครให้บรรลุธรรมตามได้
หรือบางท่านอาจตั้งจิตอธิษฐานอีกอย่าง ว่าขอให้ได้บรรลุธรรม โดยใช้วิธี"บุคลาธิษฐาน" คำนี้ใช้กันมากแต่ก็ยังสรุปไม่ลงตัว ว่าอย่างไรแน่
(แต่โดยส่วนตัวเอง เหมารวมเอาว่า น่าเป็นตั้งจิตตั้งใจ มุ่งมั่นเพื่อการๆนั้นอย่างมั่นคง ไม่เปลี่ยนแปลงเป็นส่วนตัว เฉพาะตัวเฉพาะตนของผู้นั้นๆเอง)


เช่นว่า.. ข้าพเจ้าจักขอบำเพ็ญบารมีเพื่อให้ได้เป็น
"ข้าพเจ้าจักขอได้เป็น...อรหันต์อัครสาวกเบื้องขวาของพระพุทธเจ้าองค์ใดองค์หนึ่งให้จงได้...เพราะมันดูโก้ดีกว่าอรหันต์แบบธรรมดา"แบบนี้เป็นต้น


การตั้งจิตอธิษฐานบารมีแบบนี้ ก็ย่อมต้องงานหนัก และใช้เวลาบำเพ็ญบารมีเฉพาะทางมากมายหลายภพชาติกว่าผู้อธิษฐานเพียงว่า
"จักขอได้บรรลุมรรคผลนิพพานในชาติใด ชาติหนึ่งใดๆก็ตาม"

เพราะฉะนั้นมิใช่โดยความบังเอิญ เช่นสาวกที่ได้ชื่อว่าเป็นเลิศเอตทัคคะด้านฤทธิ์,ด้านปัญญา,โชคลาถ,ด้านธุดงควัตร
ฯลฯ คุณธรรมอันประเสริฐที่เหนือกว่าอรหันต์สาวกอื่นๆ ในด้านต่างๆเหล่านี้จึงมิใช่ได้มา...เพราะบังเอิญหรือโชคช่วย


มูลเหตุมาจากจริตความชอบเดิมๆประทับใจส่วนตัวมากกว่า และเวลาของการสั่งสมบารมี 30 ทัศ ก็มีล้วนมีจริตวิสัยกำลังจิตกำลังใจที่ต่างกันออกไป...

เพียงคิดว่าสู้ไหว...ถึงนานหน่อยก็ยอม

"เวลาจะมากจะน้อย...จะยากลำบากปานใด นั่นไม่ใช่ปัญหา มันเป็นเรื่องของเราเอง "

"ก็เฮาชอบของเฮาจ๊ะอี้...มีหยังบ่ หนักหัวสูบ่"

 

ผมก็ยิ้งรู้สึกว่าตัวเอง โง๊โง้ มากขึ่้นทุกที่ ทุกที

คงต้องยืม วิชา ท่านtoplus99 มาใช้หน่อย

นับวันยิ้งโง้ มากขึ้น ไม่ได้ลดลงเลย

 

ผมเป็นคนที่ร้องเพลงได้ห่วยแตกมาก นอกจากเสียงไม่ดีแล้ว ยังร้องผิดคีย์อีกด้วย..
ดังนั้นจึงเป็นคนที่ไม่ชอบการร้องเพลง ยิ่งรำหรือเต้นนี่ไม่ไหวจริงๆ...

เวลาไปคาราโอเกะกันนั้น ผมสังเกตว่าเริ่มต้นไม่ค่อยมีใครคว้าไมค์ คงกลัวว่าเสียงตัวเองจะไม่ดี ไม่กล้าร้อง ส่วนถ้าใครร้องเพลงเก่ง ก็จะร้องนำ แล้วที่เหลือก็ได้แต่นั่งฟัง เพราะร้องสู้เขาไม่ได้...

ดังนั้นเวลาผมไปคาราโอเกะ ผมจะเลือกเพลงก่อน เป็นเพลงที่คนนิยมร้องกันทั่วๆไป ผมจะเริ่มร้องนำ... ทั้งที่เสียงก็ไม่ดี ท่วงทำนองก็ผิดเพี้ยน สักพักจะมีเพื่อนมาแย่งไมค์ไปร้อง เพราะเขาคิดว่า เสียงห่วยขนาดนี้ มันยังกล้าออกมาร้อง แถมยังผิดคีย์อีก ไอ้เราเสียงดีกว่ามันตั้งเยอะ ทำไมจะร้องไม่ได้ เดี๋ยวจะร้องให้ฟัง...

พอเขาแย่งไมค์ไปเริ่มร้อง คนอื่นๆก็หันมาร้องด้วย ใครไม่มีไมโครโฟนก็ใช้ไมค์ตะโกนกันเอา ตกลงว่าพวกที่เสียงธรรมดาๆ ก็ได้ร้องเพลงกันเป็นที่สนุกสนาน...แล้วไมค์ก็จะไม่มาที่ผมอีกเลยจนงานเลิก...

มาเที่ยวคาราโอเกะ ผมอยากให้ทุกคนสนุก ไม่อยากให้ใครมาคิดว่าใครร้องเพลงได้ไพเราะกว่ากัน จนทำให้หลายๆคนไม่กล้าที่จะร้องเพลง ไม่กล้าที่จะสนุก...ผมจึงต้องเริ่มต้นร้องให้เขาฟังกันก่อน...ใครจะว่าผมเสียงห่วย ผิดคีย์ หน้าไม่อาย ผมก็ไม่ถือสาหรอก เพราะผมคิดว่า ผมทำให้ทุกคนได้ร้องเพลง ได้สนุก มีความสุข ผมก็พอใจแล้ว...

 

เวลาผมก็ร้องเพลง ก็ร้องได้เสียงไสเหมือนกันนะ..คือ..ไสหัวไปให้พ้นๆ.... T.T
สมัยก่อนร่วมหุ้นกันกับเพื่อนรับงานติดตั้งระบบเสียงระบบภาพในคาราโอเกะย่านสุขุมวิท...
ผมจะเป็นฝ่ายทดสอบเสียง อีกคนจะปรับจูน แอมป์และปรีแอมป์
อีกคนจะจัดตำแหน่งลำโพง และจูนโปรเจคเตอร์...
มาตรฐานที่ใช้วัดก็คือ ถ้าปรับเสียงออกมาแล้ว ทำให้เสียงร้องของผมฟังไพเราะได้ จะถือว่าผ่าน ...

ด้วยการยึดถือมาตรฐานนี้เป็นสำคัญ ยิ่งกว่า ISO ทำให้งานเข้ามาเยอะมาก เจ้าของสถานที่ชมว่าลูกค้าต่างชื่นชมว่ามาร้องเพลงที่นี่แล้ว สามารถร้องได้ไพเราะกว่าไปที่อื่น...เครื่องเสียงที่นี่ต้องดีมากๆแน่ๆ...

แม้จะน่าน้อยเนื้อต่ำใจไปบ้าง แต่เพื่อเงินก็ยอมนะ...เสียงห่วยๆเนี่ย...หากรู้จักใช้ให้ถูกที่ก็มีประโยชน์เหมือนกัน...ว่าแต่งานเริ่ม4ทุ่ม เลิก ตี4-5 กลางวันต้องทำงานอีก 2 บริษัทฯ เป็นที่ปรึกษาอีก 1 บริษัทฯ วันหยุด รับบริหารอีก 1 บริษัทฯ แล้วเรียนป.โท ภาคปกติ ... เป็นอันว่าหมดสภาพ...

ตอนนั้นไปหาหมอเทวดา ที่ผ่าตัดด้วยเทียนไขและใบพลู แกจับหัวไหล่ผมแล้วก็บอกว่า คาราโอเกะให้มันน้อยๆหน่อยสิ...แล้วผมก็สลบลงไปนอนบนตักหมอ แบบว่าหมดสติไปชั่วขณะหนึ่ง ตื่นขึ้นมาร่างกายก็สดชื่นดี พวกพี่ๆน้าๆที่ไปด้วย ช่วยกันฮา...แบบว่าท่าทางมันหลับไปแบบเด็กๆนอนตักผู้ใหญ่ ซะงั้น...

ทำอยู่ได้ปีเดียวก็ต้องแบ่งสมบัติ เลิก...เพราะร่างกายไม่ไหว...พอขาดเสียงร้องอันเป็นมาตรฐานไป งานก็เริ่มลดลง...

ดังนั้นใครเห็นข้อบกพร่องตัวเอง หรือปมด้อยของตัวเอง ก็อย่าพึ่งดูถูกตัวเองเป็นอันขาด ต่อให้คนทั้งโลกดูถูกเราก็ไม่เป็นไร ที่สำคัญคือเราต้องไม่ดูถูกตัวเอง...
"ความงาม มันขึ้นอยู่กับสายตาคนมอง" ต่างหากล่ะ...

หากเรารู้จักคิด ก็สามารถเปลี่ยนปมด้อยให้กลายเป็นปมเด่น เอาจุดบกพร่องมาสร้างสรรค์เป็นสิ่งที่มีค่ามีประโยชน์ได้...

รู้ว่ายังคิดไม่ออก ว่าจะเปลี่ยนปมด้อยหรือข้อบกพร่องของตัวเองให้เป็นจุดดีได้อย่างไร...ก็ให้เริ่มต้นคิดเสียใหม่ก่อนว่า นั่นไม่ใช่ปมด้อย นั่นไม่ใช่ข้อบกพร่อง มันคือคุณลักษณะสมบัติอย่างหนึ่ง...
ซึ่งยังมีบางบุคคล บางสถานการณ์ ต้องการมัน...
แค่เรายังไม่เจอคนพวกนั้น และสถานการณ์นั้นๆ...เท่านั้นเอง...
ใจเย็นๆแล้วค่อยๆคิดไป...
เพราะเวลาที่เราคิดไม่ออก สิ่งที่ควรทำมากที่สุดในเวลานั้นคือ คิดต่อไป...

 

รอวันย้ายบ้านค่ะ
เดี๋ยวไปฉลองบ้านใหม่กัน ^^

 

ย้ายบ้านเสร็จแล้ว มาฉลองกันค่ะ ^^

 

ไปไหนไปด้วยค่าาาา ^_^:z3

 

มีก้อนหิน มากมาย วางรายรอบ
ใช้มือกอบ จับวางเห็น เป็นรูปใหม่
สรรพสิ่ง ในโลกหล้า จะว่าไป
มีเอาไว้ ให้เราสร้าง อย่างที่ควร

 

เจ้าของบ้านไม่อยู่ เรามาเล่นสนุกรอนะคะคุณแตน

 

จะสร้างให้ โลกตะลึง พึงรีบสร้าง
อย่าปล่อยวาง ความฝัน อันยิ่งใหญ่
สรรพสิ่ง ล้วนมี ที่เป็นไป
จะรอไย รีบทำฝัน พลันเป็นจริง

 

รักจะสู้ ไยไม่สู้ ดูสักตั้ง
มัวแต่รั้ง หวังแต่รอ ไม่ก่อผล
มัวแต่บ่น ก่นแต่พร่ำ คำของตน
ว่าโชควน ชีพเวียน ไม่เปลี่ยนทาง