การสูบบุหรี่ของพระอรหันต์

เห็นนานมาแล้วมีป้าย ถวายบุหรี่แก่พระสงฆ์ เป็นบาป
แล้วก็พี่หลายคนเอาแต่สูบบุหรี่แล้วก็บอกว่า พระอรหันต์ยังสูบเลย
อืม....อันนี้เป็นเรื่องที่อยากเอาไปตอบ

แต่ที่สำคัญคือ บุหรี่ มีนิโคติน มีทาร์ มีผลต่อสมอง แล้วท่านสูบแบบไม่ติด ตามศรัทธา แล้วอาการที่มีผลต่อร่างกายเป็นยังไงนะ

ที่ถามมาก็ทั้งสองข้อเลย

จริงๆมีนัมรู้สึกว่า คนสมัยนี้ ไม่สูบก็ดีเหมือนกันนะ

มรรคนั้น ที่รองรับ การกินหมากสูบบุหรี่ โดยที่ใจไม่มีมลทิน โกมีนัมยังไม่ละเอียดพอที่จะเข้าใจถึง

ถ้ายกท่านเหล่านั้นไว้ แล้วสักเกตุดูคนทั่วไปที่สูบ มันเป็นไปโดยทิฏฐิ ที่สมองเป็นเหตุ

ก็เหมือนดูโอลิมปิก นักกีฬายิมนาสติก ก็ไม่สงสัยว่า พวกพี่ๆเค้าเก่งกันเพราะอะไร แต่พอลงกระโดดดู ก็ตกลงมาตู๊บ ขาแพลง แบบเนี๊ยะ

เลียนแบบพวกพี่ๆนักยิมนาสติกไม่ได้แฮะ

 

หมายถึง อาการของร่างกายบางอย่างก็ยังมีผลต่อจิตใจของโกมีนัมอยู่

ไม่ได้กินข้าวหลายมื้อ อดนอน ป่วย มันก็ยังมีผลต่อจิตใจ

พอมาอ่านเจอเรื่องบุหรี่ ก็เลยอยากเข้าใจ เอ.....เข้าใจน่ะเข้าใจ

แต่ อยากจะได้แนวทาง ปฏิปทา มรรค ที่ว่ารองรับ อาการทางกาย ที่ไม่ทำให้เกิดร่องรอยทางใจน่ะ

 

ธรรมอะไร ที่เรียกว่า "วันพีช"

 

อันนี้ jaah

http://palungjit.org/threads/%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%A7%E0%B8%87%E0%B8%9B%E0%B8%B9%E0%B9%88%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B8%A7%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9A%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%9A%E0%B8%9A%E0%B8%B8%E0%B8%AB%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B9%88.42925/

 

ในสายพระป่าเคยได้ยินท่านกล่าวว่า "มันลงธาตุขันธ์ ไม่ได้ลงจิต"

ไม่อยากรักษาธาตุขันธ์อยู่นาน มันก็เรื่องของท่านสิ! จมูกแกก็รักษากันเอาเอง (ประโยคนี้เพิ่มเติม)

 

เมื่อก่อนก็เคยสงสัย ขออนุโมทนาค่ะ

 

โทษน่ะครับ ผมอ่านโพสคุณแต่ล่ะอัน งง ทุกอันเลย พิมพ์ธรรมดา ไม่ได้เหรอครับ

 

ผมตอบให้แบบมั่นใจเลย ถ้าพระพุทธเจ้ายังอยู่ท่านจะไม่ให้สูบเลย เพราะสังคมติเตียน ฆราวาสมีความสงสัยในกริยา ไม่เป็นไปในการทำให้เกิดความเลื่อมใสและศรัทธา (แต่ต้องมีฆราวาสไปร้องเรียนพระพุทธเจ้าก่อนน่ะ ท่านถึงจะให้เลิกสูบ)

แต่ถามว่าผิดไหม ผมตอบไม่ได้ มันไม่ผิดศีลล่ะแน่ๆ แต่มันเข้าข่ายในสิ่งที่อาจผิดศีล

ผมว่าถ้าท่านมีบุหรี่แล้วท่านสูบไม่เป็นไร แต่ถ้าไม่มีแล้วขวยขวายไปหามาสูบอันนี้แหละ ผิดเต็มๆ

 

มีหลายๆอย่างที่ผมเคยได้ยินได้ฟัง เรื่องจากพระไตรปิฎก
แล้วมาเทียบกับของจริงไม่ตรงกัน
อย่างเช่น พระอรหันต์ไม่ฝัน คนสำเร็จอรหันต์ต้องบวชภายในเท่านั้นๆมิเช่นนั้นต้องเข้าสู่นิพพาน
บางทีเอาวินัยไปตามจับพระอริยะให้เปะๆผมมานั่งคิดๆดูมันจะได้หรือ

ผมเชื่อว่าพระอรหันต์ไม่ดื่มเหล้าเมาแน่นอน
ผมเชื่อว่าพระอรหันต์ดมยาดมได้ ถ้าท่านดมยาดมจะหาว่าท่านติดยาดมได้หรือ
พระอรหันต์ฉันอาหารที่รสเลิส ผมว่าท่านรับรู้รสอร่อยนั้นได้ แต่กิริยาแห่งจิตท่านเราไม่ทราบ
พระอรหัน์ฉันอาหารที่รสหยาบ ไม่อร่อย ผมว่าท่านรับทราบรสนั้นได้ แต่ท่านคงไม่โกรธ
เอาขี้ใส่บาตรพระอรหันต์ก็ไม่โกรธแม้แต่นิดแต่น้อย แต่ท่านจะดุให้ด้วยปรารภนาดีหรือไม่อีกเรื่องหนึ่ง

นึกถึงเรื่องเล่าเกี่ยวกับหลวงปู่ตื้อ ท่านเขย่าต้นไม้ แล้วก็เอาผ้ารับผลไม้นั้น แล้วท่านพูดว่าประเคนแล้วๆ ถ้าพระทั่วไปทำแบบนั้นผมว่าไม่ตรงตามวินัยนะ แต่ถ้าเป็นพระอรหันต์จะเอาวินัยแบบนี้ไปจับท่านไม่ได้ แต่เหตุผลผมไม่ทราบ
หลวงปู่เจี๊ยะ ท่านตีมีด ท่านทำโน่นทำนี่หลายอย่าง จะเอาวินัยไปจับได้หรือว่าท่านทำกิจของสงฆ์หรือไม่ ผมว่าผมไม่กล้าไปจับแบบนั้น
มีพระอรหันต์หลายองค์ที่ยังมีชีวิตอยู่เวลานี้เคี้ยวหมาก แล้วภายหลังคนเอากากที่ท่านคายไปเก็บก็กลายเป็นพระธาตุขึ้นมาได้ จะเอาวินัยอะไรไปจับท่านอีกมันจะได้เหรอ
เหมือนกับว่าจะข้ามฝั่ง พอไปถึงฝั่งเรือก็ไม่ต้องใช้ ไตรสิกขา เสร็จกิจแล้ว สิกขาอะไรก็วาง จิตที่พ้นแล้ว แต่อยู่ในขันธ์ห้าที่ตอบรับตามสมควรของโลก
คุณว่าพระอรหันต์ยิ้มได้ไหม หมดกิเลสจะยิ้มทำไม
คุณว่าพระอรหันต์หัวเราะได้ไหม หมดกิเลสจะหัวเราะทำไม
คุณว่าพระอรหันต์จะปวดหัวเข่าได้ไหม จิตพ้นโลกแล้วจะปวดเข่าทำไม

ผมเคยฟังสอนอภิธรรมตามคลื่นต่างๆ พอนึกถึงได้คำหนึ่ง พระอรหันต์ทำอะไรเป็นเพียงกิริยาเท่านั้น เพราะท่านกระทำอะไรไม่ประกอบด้วยเจตนา
คำนี้ผมอธิบายไม่ได้ต้องให้คนเรียนอภิธรรมมาอธิบาย ว่าเจตนาจิตไม่มี มีแต่กิริยาเฉยๆ
สักแต่ว่า

มีเรื่องที่น่าตื่นเต้นหลายๆอย่างเกี่ยวกับพระอรหันต์ที่เอาเหตผลไปจับยากจริงๆสุดปัญญา

 

จับตามองคนอื่น......คุณอาจเห็นแต่สิ่งลวงตา
หันมาดูใจตัวเองเถอะ......จะมีแต่ของจริงให้คุณดู

 

อาตมาเคยถามหลวงตาท่านหนึ่ง ท่านก็เมตตาตอบให้ฟังว่า คนเคยกินข้าวพอหิวมันก็ต้องกิน จะห้ามไม่ให้กินได้หรือ นี่เหมือนกัน บุหรี่เคยสูบ พออยากก็ต้องสูบ มันเป็นของที่ขันธ์เคยชินไปแล้ว มีโยมมาบอกให้เลิกสูบบุหรี่ท่านเลยตอบไปว่าถ้าพวกเธอรักษาศีล 5 ได้ตลอดชีวิต ฉันก็จะยอมเลิก!!....สรุปว่าเป็นเรื่องของขันธ์ นะครับ

 

สรุปความสงสัยของคุณมีนัม ก็คือยังยึดขันธ์บำรุงขันธ์ ยึดดี-ชั่วอยู่
อันนี้ก็เป็นสภาวะอารมณ์ของปุถุชน เราๆท่านๆที่ยังเห็นตามสัญญา ตามสังขารปรุงไป
แต่สภาวะของพระอริยสงฆเจ้า เรารู้จริงหรือ เราเห็นสภาวะนั้นแล้วหรือ
ที่เรารู้เห็น ก็แต่กายสังขารแต่ภายนอก แล้วตีสัญญากันไป ว่าน่าจะเป็นไปตาม
ความเห็นของเรา พระอริยะเจ้าท่านไม่ยึดขันธ์เป็นอารมณ์ พ้นจากว่าดี-ชั่วแล้ว
อยู่ด้วยอารมณ์ที่สมบูรณ์แล้วเป็นนิพพาน

ที่เรายังมาสงสัยในเรื่องขันธ์ของท่าน ว่านั่นดี นั่นไม่ดี ทำไมถึงทำ นั่นความเห็นเรา
ล้วนๆ แต่ถ้าถามท่าน ท่านคงยิ้มน้อยๆแล้วรำพึงในใจว่า

"มันไปห่วง ไปสงสัยในขันธ์ที่กูไม่เอาแล้ว" อันนี้คิดเอง ขอบคุณครับ
_________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

ถ้าบัญญัติอยู่ในพระธรรมเดิม อาจคงได้อ่านเจอบ้าง
แล้วอันนี้มันอยู่ใน ธรรมะของโกมีนัม หรืออย่างไร??
_________________
ดูจิต.........ด้วยสติ

 

ก็คือ มีนัมไม่ได้สงสัยว่าดีหรือไม่ดี

อยากรู้ธรรมนั้น ที่ธรรมให้ไม่เกิดร่องรอยทางใจ

อย่างทุกวันก็พยายามมากๆหลายๆอย่าง ถึงขนาดหอบแหกๆ หัวใจะวาย

สุดท้ายก็ได้แค่ว่าเอาอยู่เฉพาะเรื่องๆไป เป็นเพราะมันชิน เลยไม่เกิดอาการทางใจ

แต่ถ้าพิจารณาว่าตัวเองหาตัวนั้นเจอมั๊ย

ก็ยังไม่เจอ

 

โอ้มีนั่ม เคยได้ยิน สุภาษิตนี้ไหม

ยิ่งทำไม่ได้ธรรม หยุดทำจึงได้ธรรม
ทำไมจะตีแตกละทีนี้

 

พระอรหันต์ มีความหลงด้วยหรือเจ้าคะ

 

มันเป็นสุภาษิตหรือพุทธศาสนสุภาษิตล่ะ เหมือนวิชากำลังภายในอะไรซักอย่าง แหะๆ ปํญญามีนัมตอนนี้น่ะ หยุดทำจึงได้ธรรมไม่ได้หรอก ^_^

 

โอ้มีนั่ม เป็นสุภาษิต ของพระที่เราเคารพบูชาองค์นึง

ท่านเล่าว่า
มีครูอาจารย์ เก่งกาจที่ไหน ท่านก็เดินธุดงค์ไปหาเพื่อแสวงหาธรรม
ได้ยินเขาว่าทางนั้นดี ท่านก็ไป
ได้ยินเขาว่าทางนี้ดี ท่านก็ไป

แต่กลับมาเห็นธรรมเมื่อหยุดที่ตัวเอง ท่านเล่ามาแบบนี้น่ะ

 

จิงป่าว.....ยังไงๆมีนัมก็ว่ามันทะแม่งๆไงไม่รู้อ่ะ ประโยคมันแย้งๆไงก็ไม่รู้นะ

 

จริ๊ง(เสียงสูง)

อะไรเอ่ย หายังไงก็หาไม่เจอ หุหุ