ใครศรัทธา หลวงปู่ทวด เหยียบน้ำทะเลจืด มาพูดคุยกันครับ

พึ่งเคยเห็น... ขอบคุณครับ
แปลกตาแปลกใจดีครับพี่

 

ผู้สร้างพระธาตุทั้ง 3 องค์

วัดพระธาตุผาเงาที่อยู่บนยอดเขาดอยจันมีพระเจดีย์ รวม 3 องค์
องค์แรกตั้งอยู่บนยอดหินชั่นลางสุด ชื่อพระธาตุผาเงา ซึ่งได้ใช้เป้นชื่อของวัดมาตั้งแต่แรกเริ่มการสร้างวัด ถัดจากบริเวณนั้นสูงขึ้นไปอีกพอประมาณเป็นที่ตั้งของเจดีย์อีกองค์หนึ่ง ชื่อว่าพระธาตุจอมจัน เหลือแต่ซากองค์พระเจดีย์สูงประมาณ 5 เมตร ในบริเวณพื้นที่นั้น ทางวัดได้สร้างอุโบสถขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2536 โดยท่านผู้หญิงอุศนา ปราโมช ณ อยุธยา ได้กรุณามาเป็นประธานวางศิลาฤกษ์ เมื่อวันที่ 23 เมษายน 2536 และสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดฯสยามบรมราชกุมารี ได้ทรางเสด็จมาเป็นประธานเททองพระประธานในอุโบสถ เมื่อเดือนมกราคม 2538 และยกช่อฟ้าอุโบสถ เมื่อ 11 มกราคม 2542 ฯลฯ จากพระธาตุจอมจันขึ้นไปจนถึงบริเวณยอดเขา เป็นที่ตั้งของพระเจดีย์อีกองค์ ซึ่งเหลือแต่ซากฐานสูงประมาณ 5 เมตร ชื่อว่าพระธาตุเจ็ดยอด ต่อมาทางวัดได้สร้างพระบรมธาตุพุทธนิมิตรเจดีย์ขนาดใหญ่ครอบองค์พระธาตุเจ็ดยอดไว้ แต่ก็ยังสามารถมองเห็นซากพระธาตุเจ็ดยอดไว้ ณ ภายในเจดีย์องค์ใหม่นี้ โดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระบรมราชนีนาถ ได้ทรงเสด็จมาเป็นประธานยก ยอดฉ้ตรขององค์พระเจดีย์ที่สร้างขึ้นใหม่ เมื่อ 29 มกราคม 2536

 

ค่ะน้องโม...หากมีโอกาสเดินทางไปชมพระกรุที่วัดพระธาตุแม่เจดีย์ค่ะ
มีของมงคลมากมายค่ะ

 

ค่ะช่วงนี้เหตุการณ์ที่ยะลา ปัตตานีไม่ค่อยน่าไว้วางใจค่ะ
คุณครูไทยพุทธ โดนฆ่ารายวันค่ะ...และมีเหตุการณ์ทุกวัน...

 

เล่าต่อค่ะ..

ต่อมาโยนกนครได้ล่มสลายกลายเป็นหนองน้ำ ขุนลังได้ขึ้นครองเวียงเปิกสา ชวง พ.ศ.996-1007 ท่านได้ชักชวนไพร่บ้านชาวเมืองทั้งหลายขึ้นไปสร้างเจดีย์ไว้บนภูเขาดอยจัน 2 องค์ (หมายถึงพระธาตุจอมจันและพระธาตุเจ็ดยอด) เจดีย์ทั้ง 2 องค์นี้ถูกภัยธรรมชาติทำลาย (แดด-ฝน-ลม-แผ่นดินไหว) พัดทำลายมาหลายพันปี จนเหลือแต่ซากฐานไว้ประมาณ 5 เมตร ประกอบกับช่วงนั้นภาวะเศรษฐกิจอาจจะฝืดเคืองจนทำให้ชาวบ้านทอดทิ้งศาสนา ขาดการดูแลเอาใจใส่ และที่ฐานขององค์พระเจดีย์ทั้ง 2 ก็มีรอยขุดเจาะอาจเป็นฝีมือของพวกนักสะสมของเก่าและนักแสวงหาโบราณวัตถุก็เป็นได้

การสร้างวัดใหม่

ตอนแรกได้สันนิฐานว่าบริเวณเนินเขาเล็กๆ ลูกนี้ที่กำลังแผ้วถางอยู่จะต้องเป็นวัดเก่าแน่นอนเพระาได้พบเห็นซากโบราณวัตถุกลาดเกลื่อนไปทั่วบริเวณ ในเดือน กุมภาพันธ์ 2519 จึงได้ลงมือแผ้วถางป่่า แต่เดิมที่แห่งนี้เคยเป็นถ้ำเรียกว่าถ้ำผาเงา ซึ่งปากถ้ำถูกปืดไว้นานแล้ว ทำให้บริเวณแห่งนี้เป็นป่ารกชัฎเต็มไปด้วยซากโบราณวัตถุกระจัดกระจายอยู่กลาดเกลื่อนเต็มไปหมดมีชิ้นส่วนใหญ่อยู่ชิ้นหนึ่ง เป็นพระพุทธรูปครึ่งองค์ช่วงล่างหน้าตักกว้าง 4 วา เชื่อว่าเป็นพระประธานในวิหาร คณะศรัทธาจึงตั้งใจจะบูรณปฏิสังขรณ์ให้สมบูรณ์เหมือนเดิม ต่อมาวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2519 นายจันทา พรหมมา หนึ่งในคณะศรัทธาทั้งหมดที่เริ่มบุกเบิกแผ้วถางป่า ได้นอนหลับฝันในเวลากลางคืนว่า มีพระภิกษุรูปหนึ่งรูปร่างสูงดำมาบอกว่า "ก่อนที่จะยกชิ้นส่วนองค์พระประธานที่เหลือครึ่งองค์นั้นออก ให้ไปนิมนต์พระมา 8 รูปทำพิธีสวดถอนเสียก่อน แล้วจะได้พบสิ่งมหัศจรรย์ยิ่งกว่านี้"
รุ่งขึ้น วันที่ 1 มีนาคม 2519 นายจันทา พรหมมา จึงได้นำเอาความฝันนั้นไปบอกให้ศรัทธาทั้งหมดฟัง และต่อจากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปตามขั้นตอนของความฝันทุกประการ เพื่อปรับพื้นที่ซึ่งเต็มไปด้วยตอไม้รากไม้และก้อนหินน้อยใหญ่ งานปรับพื้นที่ได้ดำเนินไปด้วยความยากลำบากยิ่งนัก

 

พบพระพุทธรูปหลวงพ่อผาเงา

วันที่ 17 มีนาคม เวลา 14.00 น. เมื่อคณะศรัทธาได้ปรับพื้นที่ หมดเรียบร้อยแล้ว จึงเริ่มขุดและยกตอไม้ขนาดใหญ่ออก ทุกคนต่างตื่นเต้นและปิติยินดีเมื่อได้พบว่า ใต้ต่อไม้นั้น (หน้าฐานพระประธาน) มีอิฐโบราณก่อเรียงไว้ เมื่อยกอิฐออกก็พบหน้ากาก(แผ่นทึบ) ก่อกั้นไว้ พอยกหน้ากากออกจึงได้พบพระพุทธรูปองค์มีลักษณะสวยงาม ผู้เชี่ยวชาญด้านโบราณวัตถุได้วิเคราะห์ว่า พระพุทธรูปองค์นี้มีอายุระหว่าง 700-1,300 ปี คณะศรัทธาทั้งหมดจึงได้พร้อมใจกันตั้งชื่อพระพุทธรูปองค์นี้ว่า "หลวงพ่อผาเงา" และเป็นชื่อวัดใหม่จากวัดสบคำ มาเป็นวัดพระธาตุผาเงา ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
ในช่วงสมัยของอนาจักรโยนก วัดร้างแห่งนี้ กำลังอยู่ในช่วงที่เจริญรุ่งเรือง สันนิษฐานว่าอาจจะเป็นวัดที่สำคัญและเป็นวัดประจำกรุงเก่าแห่งนี้ก็เป็นได้ว่าพระพุทธรูปหลวงพ่อผาเงาที่ขุดค้นพบได้ถูกสร้างและฝังอยู่ได้พระพุทธรูปองค์ใหญ่ (พระประธาน) คงจะปิดบังซ่อนเร้น กลัวถูกโจรกรรมจากพวกนิยมสะสมของเก่า
http://palungjit.org/attachments/a.2396262/




เมื่อกราบองค์หลวงพ่อผาเงาแล้ว คณะของเราก็ได้ลงมาใส่บาตรพระช่วงเช้าค่ะ..

 

เป็นพระคุณอย่างสูงครับพี่นวล ผมกะว่าเค้าโตขึ้นสักหน่อยผมจะเลี่ยมให้เค้าบูชาหลวงปู่ทวดทั้งหมดเลย รวมทั้งแฟนผมด้วย ส่วนตัวผมนั้นแขวนเดี่ยวหลวงปู่ทวดพ่อท่านเนียร วัดต้นเลียบอยู่แล้วครับ ...นอกเรื่องนิดนึงครับพี่นวลจากที่ผมดูข่าวช่วงเช้าช่อง7ทุกวันผมเจอข่าวเรื่องยิงครูแถวปัตตานีบ่อยมากดูแล้วสลดใจมากเลยครับน่าสงสารครูแถวนั้นเหลือเกินครับ และส่วนมากเป็นครูชาวไทยพุทธเสียด้วยเหตุการณแถวนั้นมันรุนแรงมากเหรอครับพี่นวลทำไมเค้าถึงฆ่ากันแบบเลือดเย็นเหลือเกิน...

 

ข่าววันนี้เห็นแล้วเศร้าใจครับ เมื่อไหร่จะจัดการกันจริงๆจังๆเสียทีจะได้สงบสุข

 

สวัสดีค่ะน้องอั่น เหตุการณ์ในพื้นที่ รุนแรงกว่าที่คิดค่ะตอนนี้ครูไทยพุทธเป็นเป้าหมายค่ะ....รายที่ 147 แล้ว...
ขอส่งกำลังใจ...ให้ทุกท่านที่ปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้
มีขวัญและกำลังใจ ขอบารมีหลวงปู่ทวดและสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครองทุกท่านให้แคล้วคลาดปลอดภัยและเกิดสันติสุขในเร็ววันค่ะ....

 

จากหนังสือตำนานวัดพระธาตุผาเงา

เล่าบอกเรื่องราวตำนานเมืองสุวรรณโคมคำ

สภาพบริเวณเมืองสุวรรณโคมคำระยะแรกเริ่ม

กาลครั้งหนึ่ง ก่อนพุทธกาล ดินแดนแห่งสุวรรณภูมิบนฝั่งแม่น้ำโขงอันเป็นที่ตั้งของเมืองโพธิสารหลวง และเมืองสุวรรณโคมคำ
ซึ่งเป็นเมืองของชนชาติขอมยังเจิ่งนองท่วมทันไปด้วยน้ำที่ไหลมาจากแว่นแคว้นมิถิลาดินแดนแห่งผืนแผ่นดินใหญ่ มีพญานาค 3 ตัว คือ พันธุนาคราช ศรีสตตนาคราช และนหุตนาคราช ได้ช่วยกันขุดควักช่องน้ำเป็นลำคลองให้น้ำไหลลงสู่มหาสมุทรห้วงน้ำใหญ่ที่ว่านี้มาจากหนอุดรมีนามว่า หนองกระแสหลวงและหนองกระแสน้อย และยังได้แตกแยกเป็น น้ำแม่แตกหลวง น้ำแม่แตกน้อย มีขรนทีเป็นสายหลัก (น้ำโขง) ในบริเวณพื้นที่ดังกล่าว ยังมีสายน้ำจากน้ำสายน้ำรวก น้ำคำ และน้ำกก ซึ่งไหลมาจากหนอุดรบ้าง พายัพบ้าง ปัจจฉิมบ้างต่างหลั่งไหลลงสู่ขรนทีและปลายทางที่มหาสมุทร ภายหลังน้ำได้แห้งลดน้อยลงไป จึงเกิดเป็นพื้นที่ราบ ที่เนิน ที่ดอยและแอ่งน้ำต่างๆ เป็นที่อยู่ของเหล่ามิลัคขุทั้งหลาย มีตำนานเล่าขานสืบต่อกันมานับพันๆ ปีว่านอกจากเมืองโพธิสารหลวงแล้ว ยังมีเมืองที่เกิดขึ้นในยุคต่อๆ มาอีกคือ เมืองสุวรรณโคมคำ ที่ฝั่งตะวันตกของขรนที ปากน้ำกกและเมืองอุโมงคเสลานครที่ต้นน้ำกกห่างจากสุวรรณโคมคำระยะ 3 คืนเดินทางซึ่งเมืองนี้เป็นที่เนินยาว มีถ้ำผาอยู่หนอุดร มีถ้ำผาตูบอยู่หนปัจฉิม เป็นถ้ำใหญ่โตรโหฐาน ซึ่งพาหิรพราหมณ์พาครอบครัวและบริวารล้วนแต่เป็นขอมทั้งสิ้นมาตั้งรกรากอยู่ที่นี่ ภายหลังเมืองสุวรรณโคมคำก็ถูกพญานาคทั้งหลายผู้รักษาลำน้ำแห่งนี้ลงโทษโดยการขุดควักพื้นบาดารและฝั่งโขงตลอดถึงห้วงใต้ปฐพีของเมืองสุวรรณโคมคำ จนทำให้เมืองสุวรรณโคมคำพังทลายลงในกระแสน้ำอันเชียวกรากยามฤดูน้ำหลากจนหมดสิ้น คงมีแต่ตำนานเหลือไว้ให้ศึกษาเท่านั้น
สำหรับอาณาเขตของเมืองสุวรรณโคมคำ ซึ่งอยู่บนฝั่งแม่น้ำโขง มีเขตแดนดังนี้
แดนหนอุดร จรด ปากทางหนองกระแส
แดนหนทักษิณ จรด ฝายนาค (คือลีผี)
แดนหนบูรพา จรด น้ำแตก (น้ำแท้)
แดนหนประจิม จรด น้ำตู

 

เมืองโพธิสารหลวง

จากพงศาวดดารโยนกของไทย โดยพระยาประชากิจกรจักร และตำนานลี่ผีของลาว โดยเจ้าคำหมั้น วงกดรัตนะ ต่างให้ข้อมูลที่ใกล้เคียงกันวา เมืองโพธิสารหลวง (หลวงพระบาง) ปกครองโดยกษัตริย์พระนามว่า "เจ้าสิริวงษา" พระองค์มีโอรส 2 องค์ องค์โตชื่อ "อินทรวงษา" องค์น้อง ชื่อ "ไอยะกุมาร"
อยู่ต่อมากษัตริย์เจ้าสิริวงษา ได้ถึงแก่พิราลัย พระโอรสองค์โตที่ชื่อว่าอินทรวงษา จึงขึ้นสืบราชสมบัติแทนบิดา ส่วนองค์น้องเป็นมหาอุปราช พระยาอินทรวงษา
มีพระโอรส 1 องค์ ชื่อ อินทรปฐม ส่วนพระยามหาอุปราช "ไอยะกุมาร" มีพระธิดา 1 องค์ชื่อว่า พระนางอุรสา ภายหลังบรรดาญาติวงศาจึงจัดอภิเษกสมรสระหว่าง อินทรปฐม กับ อุรสา ใ ห้เป็นสามีภรรยากัน ต่อมาไม่นาน พระยาอินทรวงษา ก็ถึงแก่พิราลัยอีก พระยาอินทรปฐม พระราชบุตร จึงขึ้นสืบต่อราชสมบัติแทนพระบิดาและยกฐานะ พระนางอุรสาเป็นมเหสี

 

ชนชาติขอมในเมืองโพธิสารหลวง
ครั้งฝ่ายไอยะอุปราชนั้น เมื่อพระยาอินทรปฐมขึ้นเสวยราชสมบัติครองเมืองโพธิสารหลวงปล้วจึงลาออกจากพระอุปราชทันที และได้พาบริวารลงเรือขึ้นมาทางทิศประจิม เป็นระยะเวลา 3 เดือน ก็ถึงเกาะเนินทรายที่มีรูปคล้ายเรือสำเภาหงาย หลังเกาะเป็นป่ารุกชาติรื่นรมณ์ราบเรียบเรียงงามเป็นรมณียสถาน พอใจแห่งไอยะอุปราชฯ จึงหยุดพักตั้งบ้านแบ่งเมืองอยู่บนเกาะนี้รวม 3 พันครอบครัว ทางด้านเมืองโพธิสารหลวงนั้น เมื่อตำแหน่งมหาอุปราชว่างลง พระยาอินทรปฐม จึงตั้งพาหิรพราหมณ์ปฏิบัติหน้าที่แทน อันพาหิรพราหมณ์นั้น เป็นชาวขอมดังเดิมไม่มีเชื้อสายทางกษัตริย์มาก่อน พร้อมทั้งได้รับมอบหมาย ให้เป็นราชครูและเสนาบดีแห่งเมืองโพธิสารหลวง

 

องค์เทวินทร์บวร

พระยาอินทรปฐม กับ พระนางอุรสา ได้อยู่กินฉันสามีภรรยามานานก่อนที่จะได้ครองเมืองโพธิสารหลวงพ มีพระโอรสรวม 6 องค์ องค์ที่ 6 ทรงมีนามว่า "เทวินทร์บวร" ส่วนองค์ที่ 1-5 ไม่ปรากฎนามตามตำนาน ภายหลังที่พระนางได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นมเหสีแห่งเจ้าเมืองโพธิสารหลวงแล้ว พระนางจึงได้ทรงพระครรภ์ครั้งที่ 7 เมื่อพระครรภ์ครบถ้วนทศมาสแล้ว ถึงวันพฤหัสบดี เพ็ญเดือน 5 ยามแตร่รุ่งอุทธังราชาโชค พระนางก็ประสูติราชกุมารทางมุขทวาร คือออกทางปาก ร่วงลงในถาดทองคำ ยามนั้นก็บังเกิดมหัศจรรยืกึกก้องโกลาหลต่างๆ มีฟ้าร้องแผ่นดินไหว เป็นต้น นอกจากนั้นก็มีอภินิหาริย์แห่งราชกุมารแรกประสูตินั้น โดยอเนกปริยาย เช่น พูดได้ เดินได้ รู้รักษาศีลบำเพ็ญทาน

 

องค์สุวรรณมุขทวาร

โดยเหตุที่องค์กุมารได้ประสูติออกทางพระโอษฐ์ ลงในถาดทองคำ พระราชบิดาอินทรปฐมจึงขนานนามกุมารน้อยว่า "องค์สุวรรณมุขทวาร" พอกุมารน้อยมีพระชนมายุได้ 7 เดือน ก็ยิ่งมีอภินิหาริย์แรงกล้า ขึ้น เป็นที่อัศจรรย์หวั่นไหวแก่พระราชบิดายิ่งนัก
ชาวเมืองเกิดวิปริวิตกไปต่างๆ นานา พาหิรวาพราหมณ์ผู้ทำหน้าที่เป็นเสนาบดีและราชครูสำนักพระราชวัง จึงเข้าไปกราบทูลพระยาอินทรปฐมผู้เป็นพระราชบิดาว่า....กุมารน้อยนี้
เป็นอุบาทว์อาจจะทำลายพระนครและประชาราษฎ์ ให้ถึงซึ่งพินาศอันตราย จะละไว้มิได้
ขอให้ลอยแพเสียแต่บัดนี้ พระยาอินทรปฐมได้ฟังแล้วก็สะดุ้งตกใจและยอมเชื่อ จึงขออนุญาตให้พาหิรพราหมณ์นำพระมเหสีและกุมารน้อยไปลอยแพที่น้ำทั้งที่ใจยังรักและห่วงอาลัยหากุมารน้อย

 

การตั้งเมืองสุวรรณโคมคำ

ทางฝ่ายไอยะอุปราช พระเจ้าตาของกุมารน้อยพอได้ข่าวว่าพระธิดาประสติพระกุมารก็ดีพระทัย รีบเดินทางออกจากนิวาสสถานบนเกาะกลางลำโขงล่องลงไปยังเมืองโพธิสารหลวง เพื่อเยื่อมและชมพระธิดาและพระนัดดา ครั้นถึงแล้วจึงทราบว่าพระราชธิดาและพระนัดดาน้อยถูกจับลอยแพขนานล่องลงน้ำโขงสู่มหาสมุทร พระไอยะอุปราชจึงรีบกลับไปยังเกาะที่อยู่แห่งตนเพื่อทำการบวงศรวงพญานาคทั้งหลายในลำน้ำโขง โดยการจุดประทีปโคมทองบูชาทุกท่าน้ำ เพื่อขอพญานาคทั้งหลายได้ช่วยเหลือพระราชธิดาและพระนัดดา ในยามนั้นบรรดาพญานาคทั้งหลายอัญมีศรีสัตตนาคราช เป็นต้น จึงรีบมุดน้ำโขงล่องลงไปทิศทักษิณแห่งโพธิสารหลวงช่วยกันขนศิลาปิดกั้นปลายน้ำขรนทีไว้ ทำให้น้ำเอ่อท้นมูลขึ้นเต็มฝั่งโขง จากนั้นพญานาคผู้เป็นใหญ่แห่งลำน้ำโขงได้บันดาลหมาวาตะพายุพัดพาแพขนานของพระนางอุรสารและกุมารน้อยลอยทวนกระแสน้ำขึ้นไปตามลำน้ำโขง ก็ลุถึงท่าโคมคำในวันจันทร์ เพ็ญเดือน 8 เวลาเช้า ไอยะอุปราชก็ได้พบพระราชธิดาและนัดดาแห่งตนสมประสงค์ จึงมีความชื่นชมยินดีให้มีการสมโภชทำขวัญ 7 ทิวาราตรีแล้วรับพระราชธิดาไว้ในที่นั้น ภายหลังจึงได้สร้างนครและขนานนามว่า "เมืองสุวรรณโคมคำ" การจุดประทีปโคมทองในลำโขงจึงกายเป็นประเพณีไหลเรือไฟของลาวทุกวันนี้(จัดตรงหนองคาย) ส่วนเมืองโพธิสารหลังเนรเทศพระมเหสีและพระกุมารน้อยก็บังเกิดโรคันตรายและทุพภิขันตรายระบาดต่าง ๆ นานา ฝนฟ้ามิตกตามฤดูกาลไพล่พลเมืองก็แตกฉาณอพยพหลวบหนีไปอยู่ตามเมืองต่างๆ บ้างก็หนีไปพึ่งเมืองสุวรรณโคมคำ เมืองสุวรรณโคมคำก็เจริญมั่งคั่งสมบูรณ์ขึ้น ใน 3 ปีแรกมีพลเมืองนับแสน

 

กราบหลวงปู่ทวดของลูกหลาน
สวัสดียามเช้าหนาวหนาวครับพี่น้อง

 

สวัสดียามเช้าค่ะลูกหลานหลวงพ่อทวด
สวัสดีค่ะน้องพลศิริ....

ฟัง...เรื่องในตำนานพระธาตุผาเงา อีกสักตอนค่ะ ก่อนจะทัวร์แอ๋วเหนือกันต่อ....

องค์สุวรรณมุขทวารของเมืองสุวรรณโคมคำในหนังสือเล่าว่า ......

ร้อนถึงสมเด็จจอมรินทราธิราชเจ้า ปราถนาจะให้พระราชาแห่งเมืองโพธิสารหลวงให้มีโอกาสพบปะกับพระมเสีและพระราชกุมาร จึงบันดาลปล่อยม้าอัศดรไปยังเมืองโพธิสารหลวง ไม่มีผู้ใดจะจับม้านั้นได้ นอกจาก "เทวินทร์บวร" กุมารเท่านั้น ครั้นองเทวินทร์บวรขึ้นทรงนั่งเหนือหลังม้าแล้ว จึงบังคับม้านั้นให้มุ่งหน้าไปทางเมืองสุวรรณโคมคำ ครั้งถึงแล้วเทวินทร์บวรก็ได้พบพระเจ้าตา พระชนนี และพระอนุชา จนครบทุกพระองค์ด้วยความโสมนัสยิ่ง จึงขึ้นม้ากลับมาเมืองโพธิสารหลวงเพื่อถวายรายงานให้พระยาอินทรปฐม พระราชบิดาให้ทรงทราบ ฝ่ายพระยาอินทรปฐมเมื่อรับทราบว่าพระมเหสีและพระโอรสยังสุขสบายและมีชีวิตอยู่ก็ดีพระทัย ซึ่งพาบริวารเสด็จขึ้นไปยังเมืองสุวรรณโคมคำเพื่อรับพระมเหสีและพระโอรสกลับโพธิสารหลวง แต่พระนางอุรสาไม่ยอมกลัลและไม่ยอมให้พระโอรสไปอยู่เมืองโพธิสารหลวง พระยาอินทรปฐมพร้อมด้วยพระนางอุรสาและพระไอยะอุปราช จึงพร้อมใจกันกระทำพิธีราชาภิเษก เจ้าสุวรรณมุขทวารให้ขึ้นครองเมืองสุวรรณโคมคำ จากนั้นพระยาอินทรปฐมก็เสด็จกลับคืนเมืองโพธิสารหลวงอยู่ต่อมาไม่นานนัก พระยาอินทรปฐมก็ทรงพระประชวรและตรอมใจคิดถึงพระมเหสีและพระโอรสองค์เล็กจนถึงแก่พราลัยไปในที่สุด องค์เทวินทร์บวรราชโอรสได้สืบราชสมบัติครองเมืองโพธิสารหลวงแทนพระราชบิดา เมื่อพระราชโอรสได้ครองเมืองโพธิสารหลวงแล้ว จึงมีคำสั่งให้ขับพาหิรพราหมณ์ผู้เป็นเสนาบดี ออกจากเมืองโทษฐานที่ทำให้พระชนนีและพระอนุชาเดือดร้อน

เมืองอุโมงคเสลานคร
เมืองพาหิรพราหมณ์ผู้ต้องเนรเทศ ไม่รู้จะไปอยู่แห่งหนตำบลใด จึงได้ขึ้นไปขออาศัยอยู่กับแว่นแค้วนแห่งเจ้าสุวรรณมุขทวารที่เมืองสุวรรณโคมคำ เจ้าสุวรรณมุขทวารจึงให้พาหิรพราหมณ์ไปอยู่เชิงเขาที่ต้นน้ำนั้นจึงได้ชื่อว่า เมืองอุโมงคเสลานคร ภายหลังเชื้อวงศ์พาหิราหราหมณ์แห่งเมืองอุโมงคเสลานครได้ขึ้นเป็นใหญ่ ครองเมืองสุวรรณโคมคำอีก ทำให้พวกขอมเข้ามามีบทบาทอำนาจมากขึ้น ปล่อยให้พวกขอมกดขี่ข่มเหงไพรบ้านพลเมืองจนได้รับความเดือนร้อนไปทุกแห่งหน เป็นผู้ปกครองไม่ตั้งอยู่ในศีลธรรมอันดีงาม บ้านเมืองจึงหาความสงบสุขไม่ได้...

บทบาท 3 ธิดาสาวลูกพญานาค
ครั้งหนึ่งมีมานพผู้เข็ญใจทำนาอยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำโขงระหว่างเมืองสุวรรณโคมคำกับเมืองโพธิสารหลวง บริเวณนั้นมีหาดทรายสวยงามอยู่กลางลำน้ำโขง ข้างฝั่งเป็นวัผามีน้ำลึกไหลวนอยู่ตลอดทั้งปี ธิดาสาว 3 คน ของพญาศรีสัตตนาคราช ชอบออกมาเล่นน้ำและหาดทรายอยู่เป็นประจำ วันหนึ่งหลังจากธิดาทั้งสามเล่นน้ำแล้วจึงรู้สึกอ่อนเพลียและหิว ธิดาทั้งสามจึงไปเก็บกินรวงข้างของมานพเข็ญใจผู้นั้นแล้วก็กลับไปสู่ที่อยู่ของตนและเล่าให้พญาศรีสัตตนาคราชฟัง พญานาคได้ฟังเช่นนั้นจึงรู้สึกโกรธที่ธิดาทั้งสามของตนไปเก็บรวงข้าวในของมานพผู้เข็ญใจ โดยไม่ได้ขออนุญาต ถือเป็นการผิดศีลข้อ 2 พญานาคจึงสาปลูกสาวของเองเป็นมนุษย์นารีไปคอยรับใช้มานพผู้นั้น ถือเป็นการใช้หนี้กรรมที่ได้ขโมยข้าวเขากิน ธิดาทั้งสามต่างก็ไปบริการรับใช้มานพผู้เข็ญใจผู้นั้นทุกวัน ธิดาทั้งสามได้แนะนำให้มานพผู้น้นทำการค้าขายโดยเนรมิตเรือและสินค้า ต่างๆ ให้จนครบถ้วน เมื่อได้เรือและสินค้าแล้วมานพก็ขึ้นไปค้าขายที่เมืองสุวรรณโคมคำ โดยมี 3 ธิดานั่งไปช่วยขายของด้วย และไปพักอยู่ที่ท่านาค (เพราะเหตุนาคไปอยู่ที่ท่านั้น)

เมืองสุวรรณโคมคำล่มสลายจมลงฝั่งโขง
ครั้งนั้นพวกขอมชาวเมืองสุวรรณโคมคำล้วนใจบาปหยาบช้ากักขฬะ ต่างๆ ก็ทำอุบายใส่ความใส่โทษ ปรับริบเอาสินค้าของมานพนั้นเสีย หลายครั้งหลายคราว ครั้งหลังสุดเจ้าเมืองสุวรรณโคมคำก็แต่งอุบายมาล่อลวงพนันขันต่อต่างๆ เพื่อจะริบเอาสินค้าของมานพนั้นอีก ครั้งนี้นางนาคที่ได้บันดาลให้พญาขอมแพ้แก่พนัน มานพก็ริบเอาสมบัติของพญาขอมบ้างตามที่ได้พนันกันไว้ พญาขอมไม่ยอมให้ริบกลับพาลหาเหตุต่างๆ ไล่มานพน้นเสียจากเมือง ฝ่ายนางนาคธิดาทั้ง 3 เห็นเช่นนั้นก็โกรธพญาขอมว่า หาความสัจมิได้เลย จึงกลับไปทูลบอกพญานาคราชผู้เป็นบิดา ๆ จึงให้พลโยธานาคทั้งหลายมาขุดควักฝั่งแม่น้ำขรนทีตลอดถึงใต้พสุธาแห่งสุวรรณโคมคำ ทำให้เมืองสุวรรณโคมคำล่มสลายจมลงไปในกระแสน้ำลึกและเชี่ยวกราก พญาขอมและชาวขอมทั้งหลายในเมืองสุวรรณโคมคำ พากันถึงกาลกิริยาตายไปตาม ๆ กันในห้วงน้ำลึกดุจอเวจีในราตรีกาลนั้น นับเป็นการสิ้นสุดของเมืองสุวรรณโคมค่ำ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา/เอวังนิฏฐิตัง

 

07.00 น.ออกจากวัดพระธาตุผาเงา รถแวะจอด เริ่มจะซื้อของกันแล้วล่ะคะ

ป้าป้าขนส้ม ขนมะม่วง กันเป็นลังๆ...เริ่มจะไม่มีที่วางของ... และแวะทานต้มเลือดหมู ข้าวหมูกรอบร้านอาหารขึ้นชื่อ...
บ้างท่านติดใจกะจะสมัครเป็นพนักงานร้านนี้ ....แล้วคณะทัวร์บุญหลวงพ่อทวดก็เดินทางไปกราบองค์พระธาตุช่อแฮค่ะ.....ที่แห่งนี้มีคนนำเสือมาถวายด้วย...

 

สวัสดีตอนเช้า นะครับ พี่นวล พี่จงอาง พี่ล้างใจ พี่ดินสอ พี่พล พี่ภัทร คุณหมอ และพี่ๆๆทุกคน

 

ถึงวัดพระธาตุช่อแฮ ประมาณบ่ายสองกว่าๆ ได้กราบสักการะบูชาองค์พระธาตุ
เพื่อความเป็นสิริมงคล...ที่พระธาตุช่อแฮดูจากซุ้มประตู ลักษณะซุ้มลวดลายคล้ายกับพระธาตุจอมกิตติ...มีลายพญานาคประดับบนซุ้ม ซึ่งมองแล้วงดงามมาก และขณะนี้องค์พระธาตุกำลังบูรณะซ่อมแซมอยู่ค่ะ... ได้มีโอกาสซื้อของที่ระลึกบ้าง ที่นี่ของฝากที่ระลึกราคาถูกค่ะ...