...๐0ได้ดังประสงค์..แต่ไม่สมปรารถนา0๐...

ชีวิตมันไม่ได้ดังใจเราเสมอไปหรอก
หลายสิ่งที่ต้องการก็ไม่ได้มา
ขณะที่บางสิ่งแม้ว่าจะได้ดังประสงค์
หากก็ดูเหมือนจะ...ไม่สมปรารถนา
เราถูกสอนมาแบบสุขนิยม
ในเชิงบริโภคนิยมว่า...ต้องได้มาดังใจจึงจะมีความสุข
จนลืมมองไปว่า ในธรรมชาติไม่มีสิ่งใดได้ดั่งใจ
ไม้ใหญ่ที่ยืนต้นงามสง่า...ไม่เคยบังคับแดดฝนได้ดั่งใจ
ส่วนต้นอ้อ...ล้อลมนั้นเล่า
ก็อาจจะไม่ได้พิศวาสอะไรเลยกับสายลม
ที่ต้นไม้ทำได้ก็คือเติบโต ไปทีละวันๆ
ที่ต้นอ้อทำได้ก็คือ ไม่ต้านแรงลม
ที่คนเราทำได้ ก็อาจจะเป็นเพียงแค่ดำเนินชีวิตไปตามธรรมดา
มีความสุขแบบที่ไม่จำเป็นต้องฝืนใจ
มีความรักแบบที่ไม่จำเป็นต้องดิ้นรน
เราถูกสอนมาโดยหลายสิ่งหลายอย่างรอบๆตัว
ให้ไขว่คว้าหาสิ่งที่ดีที่สุด
แต่พอได้มาตามประสงค์...มันก็ยังไม่สมปรารถนา
มีสิ่งที่ดีกว่ารออยู่ข้างหน้าอยู่ร่ำไป
ดีที่สุดนั้นไม่มีจริง...แต่เหมาะสมที่สุดเท่านั้นหรอกที่อาจจะเป็นไปได้
สิ่งที่เรามีอยู่และฝันที่ไม่ไกลเกินเอื้อม
อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราแต่ละคนแล้วก็ได้
ไม่ใช่เพราะว่าเรามีคุณค่าน้อยกว่าคนอื่น
หรือมีค่าไม่ควรแก่ "สิ่งที่ดีที่สุด" ที่ใครก็อยากได้
หากเป็นเพราะว่าเรามีค่าเกินกว่าที่จะไปแย่งชิงกับใคร
...แม้ในสิ่งที่ขึ้นชื่อว่า "ดีที่สุด" สิ่งที่เรามีและสิ่งที่เราเลือก
จึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราเสมอ
ดีที่สุดเพราะเหมาะสมที่สุด ดีที่สุดเพราะไม่ทำให้เหนื่อยจนเกินไป
ดีที่สุดเพราะให้เรา มีเวลาได้ชื่นชม
แทนที่จะต้องเสียเวลาไปกับการวิ่งตาม
เราถูกสอนว่า...เราต้องตามให้ทันโลก
ไม่อย่างนั้นเราจะพลาดบางสิ่งที่คนอื่นชิงได้ไปก่อน
ดูเหมือนว่า...โลกทั้งโลกจะเต้นระบำเป็นจังหวะรุมบ้า..ที่เร่งร้อนขึ้นทุกวัน
ในขณะที่ใครบางคน...กลับพิศมัยที่จะเยื้องย่างไปช้าๆในจังหวะวอลซ​

โลกหมุนเร็ว...จนเราต้องวิ่งถึงจะตามทัน
ในบางวันที่เหนื่อยหนัก...เราก็ไม่อยากจะวิ่ง
ถ้าเราเดินช้าๆ...ในขณะที่โลกหมุนเร็วๆ
เราอาจจะทรงตัวได้มั่นคงกว่า
ได้ตามประสงค์มากไป...มันก็อาจจะไม่ดี
บางที...ถ้าไม่ได้ดังประสงค์ หรือถ้าไม่ตั้งความหวังมากเกินไปนัก
ชีวิตเราอาจจะ...สมปรารถนากว่าที่เป็นอยู่ก็ได้
และวันนี้เราก็เลือกที่จะเดิน
แทนที่จะวิ่งตามใคร...ต่อใคร
เพราะว่านั่นทำให้เราเห็นโลก ทั้งใบได้ชัดเจนกว่า
และรู้สึก...ลึกซึ้งถึงการไม่ได้ดังประสงค์
...ทว่า...สมปรารถนา​

อุปโลค...โลก​

ผู้ใดระเริงยินดี.....ตามโลก
ผู้ใดสวนกระแส.....หลุดโลก
ผู้ใดยึดติด.....หลงโลก
ผู้ใดปล่อยวาง.....ห่างโลก
ผู้ใดทำนิพพานให้แจ้ง.....เหนือโลก​

*ขออนุญาตินำบทความนี้มาเผยแพร่*​

 

ขอบคุณสำหรับบทความนี้ค่ะ

เห็นด้วยอย่างยิ่ง ความคิด ความคาดหวัง ที่ไม่ธรรมดา

ทำให้เกิดทุกข์

 

ดีที่สุดนั้นไม่มีจริง...แต่เหมาะสมที่สุดเท่านั้นหรอกที่อาจจะเป็นไปได้
สิ่งที่เรามีอยู่และฝันที่ไม่ไกลเกินเอื้อม
อาจเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราแต่ละคนแล้วก็ได้
ไม่ใช่เพราะว่าเรามีคุณค่าน้อยกว่าคนอื่น
หรือมีค่าไม่ควรแก่ "สิ่งที่ดีที่สุด" ที่ใครก็อยากได้
หากเป็นเพราะว่าเรามีค่าเกินกว่าที่จะไปแย่งชิงกับใคร
...แม้ในสิ่งที่ขึ้นชื่อว่า "ดีที่สุด" สิ่งที่เรามีและสิ่งที่เราเลือก
จึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราเสมอ
ดีที่สุดเพราะเหมาะสมที่สุด ดีที่สุดเพราะไม่ทำให้เหนื่อยจนเกินไป
ดีที่สุดเพราะให้เรา มีเวลาได้ชื่นชม
แทนที่จะต้องเสียเวลาไปกับการวิ่งตาม

ชอบตอนนี้มาก..ปลอบใจเราได้เป็นอย่างดีเลย หุหุ
เหมือนชีวิตเรา เป็นความจริงทุกประการ thx1