ในหลวง - อริยกษัตริย์

​

“อย่างผมเองผมก็ไม่ไหว ผมเคยคิดว่าใครจะให้ผมเป็นพระเจ้าแผ่นดิน และก็ทำงานอย่างพระองค์ ให้ผมวันละ ๑๐ ล้าน ผมไม่เอา วันละ ๑๐ ล้านนะครับ ไม่ใช่เดือนละ ๑๐ ล้าน นี่ผมไม่เอาหรอก ที่ไม่เอาเพราะอะไร เพราะว่าผมทำไม่ได้”
.


พระธรรมเทศนาของ พระมหาวีระ ถาวโร ( หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี
.
.

[FONT=courier new,courier,monospace]ท่านภิกษุสามเณรทั้งหลายและบรรดาญาติโยมพุทธบริษัทผู้รับฟัง วันนี้ก็มาฟังเรื่องในสมัยที่ผมเป็น คนบ้า
.

และก็วันที่พูดเก็บเสียงไว้เป็นวันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๒๗ เผื่อว่าผมตายไปแล้วจะได้ทราบว่าผมพูดไว้ตั้งแต่เมื่อไร


ความจริงเรื่องผมเป็นบ้านี่ ผมเป็นมาหลายปี ตั้งแต่ พ.ศ.๒๕๑๘ ความบ้าของผมมาระงับลง เมื่อปี พ.ศ.๒๕๒๔ ถ้าหากว่าท่านทั้งหลาย อยากจะถามว่าทำไมถึงบ้า แต่ความจริงผมรู้สึกตัวว่าผมไม่ได้บ้า แต่ว่าถ้าจะบ้าก็ใช่เหมือนกัน ที่ว่าใช่ก็เพราะอารมณ์ไม่เหมือนคนอื่น


ตามธรรมดาถ้าเราเข้าวงเหล้าไปนั่งกับคนที่เขากินเหล้าด้วย ถ้าเราไม่กินเหล้า เขาหาว่า “เราบ้า”

เขาเล่นการพนัน ถ้าเราไม่เล่นการพนันกับเขา เขาก็หาว่า “เราบ้า”


ทีนี้ถ้าเข้าวงพระ ถ้าพระท่านเอาแต่ตำราอย่างเดียว และก็ไม่ปฏิบัติตามพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ถ้าเราปฏิบัติตามพระพุทธเจ้า ซึ่งไม่มีความรู้เหมือนเขา เขาก็หาว่า

“เราบ้า”


แต่สำหรับความบ้าของผม ไม่ใช่แต่ว่าพระจะให้บ้า มันเป็นทั้งพระทั้งประชาชนหลายคนด้วยกัน ที่เขาหาว่า บ้า


ความก็มีอยู่ว่า เมื่อพ.ศ.๒๕๑๘ ปีนั้นหล่อรูปหลวงพ่อปาน ที่วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี ท่านหญิงวิภาวดี คือหม่อมเจ้าหญิงวิภาวดี ท่านได้ทูลเชิญพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถให้ทรงมาเททอง และตามธรรมดาพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวถ้าเสด็จไปไหน สิ่งมหัศจรรย์ที่เราไม่คิดจะปรากฏขึ้นเสมอ นั่นคือฝนตก อากาศปกติธรรมดาๆ ก็ไม่น่าจะมีฝนตก ก็มีฝนตกลงมา แต่เวลาที่ฝนตก ฝนไม่ทำความเสียหายให้แก่งานเลย ทุกคนกลับมีความชุ่มชื่น เพราะเวลานั้นเป็นฤดูร้อนมาก คือ เดือนเมษายน แต่ว่าพอเวลาใกล้ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวจะเสด็จมาถึงจริงๆ ฝนก็หายหมด ปรากฏว่าคนทุกคนได้รับความชุ่มใจเป็นพิเศษ


อาการอย่างนี้บรรดาเพื่อนภิกษุสามเณร และญาติโยมพุทธบริษัทที่รับฟังโปรดทราบ จะคิดว่าฝนตกเป็นเรื่องธรรมดาของดินฟ้าอากาศ อันนี้ไม่จริงแน่ ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะว่าพิสูจน์แล้วเวลาพวกเรามากันเอง พระมากันตั้งเยอะแยะ ทำไมฝนไม่ตก และก็ฤดูนั้นก็ไม่ใช่ฤดูฝน ก่อนหน้าที่ฝนจะตกก็ไม่มีทีท่าเลยว่าฝนจะตก


เป็นอันว่าเมื่อพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จ และมีพระบรมราชินีนาถเสด็จด้วย การเททองปรากฏขึ้น ต่อมาก็มีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในพระอุโบสถ พระองค์ก็ตรัสถามหลายๆ อย่าง




แต่ว่าพวกคุณทั้งหลายโปรดทราบไว้ด้วยนะ การจะคุยกับคนก็ต้องดูว่าคนประเภทนั้นเป็นอะไร นี่ผมไม่ได้หมายความว่าพระองค์เป็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของประเทศไทยโดยเฉพาะ ผมหมายถึงว่าท่านผู้ที่จะคุยกับเราเป็นผู้ทรงธรรมหรือเปล่า
.

สำหรับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ ผมทราบมาดีว่า พระองค์ทรงดีเลิศ ผมก็ไม่เคยเห็นใครปฏิบัติได้ดีอย่างพระองค์
.


ถ้าจะถามว่า เอาผมเข้าไปเปรียบเทียบ อย่าเลยครับ อย่าเข้าไปเปรียบกับท่าน พระกับฆราวาสเปรียบเทียบกันไม่ได้ พระมีภารกิจน้อยกว่าฆราวาส ฆราวาสมีภารกิจมากกว่าพระ เพราะต้องทำมาหากิน พระนี่มีชีวิตอยู่เพราะอาศัยฆราวาสเลี้ยงโดยตรง


ข้อนี้ขอบรรดาเพื่อนภิกษุสามเณรทุกท่านจงอย่าลืม ถ้าลืมข้อนี้กลายเป็นคนอกตัญญู ไม่รู้คุณคน ความดีของพวกเราจะหมด ไม่ปรากฏว่าเป็นคนมีความดี เพราะว่าพระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญว่า


“นิมิตตัง สาธุรูปานัง กตัญญูกตเวทิตา”


ซึ่งแปลเป็นใจความว่า


“ความเป็นผู้มีความกตัญญูรู้อุปการคุณที่ท่านทำแล้ว
( คือท่านช่วยเราแล้ว ท่านสงเคราะห์เราแล้ว )

และเราก็ตอบสนองท่านด้วยความดี พระพุทธเจ้าทรงยกย่องว่าเป็นคนดี”
.
ถ้าเราขาดความกตัญญูรู้คุณท่านผู้มีคุณ ในเมื่อพระพุทธเจ้าไม่ทรงยกย่องว่าเป็นคนดี เราก็เป็นคนเลว ฉะนั้นขอท่านทั้งหลาย จงอย่าลืมความดีของท่านที่สงเคราะห์


แต่สำหรับฆราวาสก็ต้องดูเหมือนกัน ท่านส่งเสริมเรา ท่านสงเคราะห์เรา หรือท่านทำลายเรา สำหรับท่านที่ทำลายเราเราก็เฉยๆ อย่าไปโกรธท่าน ให้ถือว่าอาการอย่างนั้นมันเป็นกฎของกรรม ในเมื่อใจชั่วช้าไปสนองใจของท่าน เข้าไปครอบใจ ท่านผู้นั้นก็จะทำความดีอะไรไม่ได้เลย ใครเขาทำดีเห็นเป็นชั่ว ใครเขาทำชั่วเห็นเป็นดี ตัวเองก็ชอบประพฤติชั่ว ชอบเบียดเบียนคนอื่นอยู่เป็นปกติ นี่เป็นอกุศลกรรมครอบงำจิต
.

.​

.​

.​

.​

แต่ว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ อย่าลืมว่าพระองค์ทรงธรรมดีมาก จะเห็นว่าการปฏิบัติของพระองค์ การเสด็จไปเยี่ยมเยียนบรรดาประชาชนทั้งหลาย ความจริงพระองค์ไม่ได้เสด็จไปเยี่ยมเฉยๆ ไม่ใช่ไปถามอย่างโน้นไปถามอย่างนี้แล้วก็กลับ ไม่ใช่อย่างนั้น อย่างนั้นก็ยังถือว่าดี แต่ว่าดีไม่มาก แต่ว่าที่พระองค์ทรงเหน็ดเหนื่อย ใครเขาขาดแคลนน้ำหาทางให้มีน้ำขึ้น ใครเขามีความอดอยากหาทางให้มีฐานะดีขึ้น ทรงห่วงใยประชาชนเป็นอย่างเลิศ อันนี้ต้องคิดว่าความดีอย่างน้อยที่สุด
.

คำว่า “ความดีอย่างน้อยนะ” พระองค์ต้องทรงคุณธรรม ๔ ประการครบถ้วนเป็นอันดับแรก นั่นคือ “สังคหวัตถุ ๔” ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า
.
สังคหวัตถุ ๔ ประการนี้ เป็นปัจจัยให้เกิดความร่มเย็นเป็นสุข
.
ในท้องที่ที่เราอยู่ ถ้าสามารถปฏิบัติได้ทั้งโลก โลกก็จะมีความสุข

สังคหวัตถุ ๔ ก็คือ
.

๑. ทานการให้ การยื่นโยน การให้แกงบ้าง ให้ข้าวบ้าง ให้ของใช้บ้างตามกำลังที่เราจะพึงสงเคราะห์ เขาอดเราให้ เขาไม่มีเราให้ ถ้าเราไม่มี เราอด เขาก็ให้เหมือนกัน ที่พระพุทธเจ้าตรัสว่า



“ปูชา ละภะเต ปูชัง” ผู้บูชาเขา ย่อมได้การบูชาตอบ

“วัณโก ปฏิวันทนัง” เราไหว้เขา เราก็ได้ไหว้ตอบ

๒. ปิยวาจา วาจาที่น่ารัก ก็เป็นปัจจัยให้เกิดความสุขกาย สุขใจเหมือนกัน ต่างคนก็ต่างรักกัน

๓. อัตถจริยา การช่วยเหลือในการงานของบุคคลอื่น ที่เขาขาดแคลนการงาน อันนี้เป็นปัจจัยให้รักกัน

๔. สมานัตตา การไม่ถือตัวถือตน อันนี้ก็เป็นปัจจัยให้เกิดความรัก
รวมความว่าอันดับแรก ความดีของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว อันดับแรกนี่ สังคหวัตถุ ๔ ประการ พระองค์ทรงครบถ้วน เป็นความดีเบื้องต้นที่เราจะพึงเห็น
ต่อไปก็เป็นความดีอันดับที่สอง นี่ผมไม่ได้จัดเรียงลำดับตามธรรมะนะ อันดับที่สองนี้ผมแปลกใจในพระองค์ ผมก็ต้องถือว่าผมสู้พระองค์ไม่ได้ เพราะว่าพระองค์ที่ภารกิจมาก ทำได้อย่างนั้น ผมทำยาก นั่นก็คือ

ไม่ทรงนินทาใคร ไม่ทรงตำหนิใครว่าเลว

ผมได้มีโอกาสได้เฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวหลายครั้ง ก็ต้องบอกว่าหลายครั้งไม่เคยทรงตำหนิใครเลย

อันนี้ ... แหม เป็นเรื่องหนักที่คนอื่นทำได้ยากจริงๆ และการถือพระองค์ว่าพระองค์เป็นอะไร พระองค์ก็ไม่มี เข้าไปหาใครก็ตามทรงถือว่าเป็นกันเองอยู่เสมอ จะเห็นว่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเวลาเสด็จเยี่ยมประชาชน พระองค์ก็ทรงนั่งใกล้ๆ เขา คุยกันแบบธรรมดาๆ กับปู่ย่าตายายทั้งหลาย และบรรดาพสกนิกรทั้งหลาย ท่านคุยตามปกติ บางครั้ง ผมเห็นท่านนั่งพับเพียบคุยกับบรรดาคุณยายทั้งหลาย นี่การไม่ถือตัวไม่ถือตนของพระองค์ดีเยี่ยม

แต่ว่าครั้งหนึ่งพระองค์ตรัสกับผมเองว่า



“กิเลสหยาบที่มีความชั่วมากก็คือ มานะ การถือตัวถือตน”

.

.

.

.

.
​

พระองค์ทรงถือว่าการถือตัวถือตนเป็นความหยาบของอารมณ์ เป็นกิเลสที่หยาบมาก อันนี้จริง และก็ไม่ทรงถือพระองค์จริงๆ
[/FONT]

 

ในหลวง - อริยกษัตริย์ (ตอนที่๒)

วิหารแก้ว วัดท่าซุง
​

[FONT= ][FONT= ][FONT= ][FONT= ][FONT= ]"เห็นไหม บรรดาเพื่อนภิกษุสามเณร และญาติโยมพุทธบริษัท ท่านไม่ได้ถามว่า พระองค์จะมีความสุข พระองค์เองจะร่ำรวยขนาดไหน ไม่ได้เคยปรารภถึงพระองค์เองเลย ทรงปรารถนาเฉพาะเวลานี้ บ้านเมืองมันเต็มไปด้วยความคับแคบ บรรดาประชาชนอดอยากยากจนกันมาก ฝืดเคืองมาก ท่านถามว่า"[/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT]
[FONT= ][FONT= ][FONT= ][FONT= ][FONT= ][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT][/FONT]

“ต่อไปชาติเราจะเจริญรุ่งเรืองขนาดไหน และจะมีความอุดมสมบูรณ์ขนาดไหน?”


พระธรรมเทศนาของ พระมหาวีระ ถาวโร (หลวงพ่อฤาษีลิงดำ) วัดท่าซุง อ.เมือง จ.อุทัยธานี
.


อีกส่วนหนึ่งที่มีความสำคัญที่สุดของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวนั่นก็คือ



ทรงจิตเป็นฌาณสมาบัติได้ดีเป็นเลิศ



ผมขอสรรเสริญพระองค์ ความจริงการสรรเสริญของผมนี่ก็คงไม่มีผลตอบสนองเป็นวัตถุ ทั้งนี้เพราะผมไม่ต้องการด้านวัตถุ ผมต้องการอย่างเดียวคือ พูดตามความเป็นจริง อย่าลืมนะผมพูดถึงเรื่องพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นเรื่องเล็กน้อยจริงๆ ถ้าไปเที่ยบกับความดีของพระองค์ล่ะ พรรณากันไม่ไหว ส่วนสำคัญ คือ กำลังใจของพระองค์ในการเจริญสมาธิ สามารถเข้าฌาน ออกฌานได้ ตามเวลา สำหรับด้านวิปัสสนาญาณนั่น ท่านทำถึงไหนผมไม่ทราบ ก็เป็นเรื่องความสะอาดของจิต แต่ผมมีความมั่นใจว่าพระองค์มีความสะอาดของจิตมากเหลือเกิน ยากที่จะพูดพรรณาได้
.

.​

และก็มีคนเขาชอบถามว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นพระอริยเจ้าไหม ? หรือว่าเป็นพระโพธิสัตว์ ?



อันนี้ ผมก็ไม่รู้กำลังใจของพระองค์เหมือนกัน แต่ว่าถ้าดูด้านพระราชจริยาวัตรของพระองค์แล้ว จริยาวัตรของพระองค์แสดงออกชัดว่าเป็นพระจริยาของพระโพธิสัตว์ แต่ผมก็ไม่ยืนยันนะครับ เพราะผมไม่ใช่พระพุทธเจ้า อันนี้เป็นการสังเกตของผมเอง
.

ก็รวมความว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงมีความดีขนาดนี้ ไม่ได้ดีแต่จริยาที่ประพฤติภายนอกแถมดีภายใน ภายในดีมากเสียด้วย ด้านจิตใจน่ะดีมากครับ อย่าประมาทท่านนะ ในบรรดาเพื่อนของผมที่ห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ถ้าเห็นพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จมา หรือไปไหนก็ตาม จงอย่าคิดว่าท่านเป็นฆราวาสธรรมดา ความจริงท่านก็เป็นฆราวาส ท่านไม่ได้นุ่งสบงจีวร แต่กำลังใจ และอารมณ์จิตของพระองค์นี่สะอาดมาก บางทีพวกห่มผ้าสบงจีวรหลายๆ ท่าน ไม่สามารถจะทำความดีได้แค่หนึ่งในร้อยของพระองค์ก็มีมาก ทั้งนี้เพราะอะไร เพราะว่าผมเป็นนักบวช ผมย่อมรู้ในจริยาของนักบวช นักบวชที่ดีท่านก็มีมาก ที่เลวไม่เอาไหนเลยท่านก็มีมาก



รวมความแล้วว่า วันนั้นผมจะต้องเฝ้าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเป็นวาระแรกที่เสด็จมาถึงวัดท่าซุง ก่อนนี้ก็ไม่เคยเฝ้า ถ้าผมจำไม่ผิด ผมไม่ได้จดไว้นะ อาจจะเป็นวันที่ ๒๐ เมษายน ก็ได้ ก็รวมความว่าก่อนที่จะเข้าพบพระองค์ ผมทำอย่างไร อันนี้กำลังใจด้านแรก ขอแนะนำแก่บรรดาเพื่อนภิกษุสามเณร ที่มีกำลังใจไม่เข้มแข็งอย่างผม ผมก็ทราบว่า ถ้าพบพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตามลำพัง ทว่าตามลำพังหมายความว่าไม่ใช่กลุ่มคนมาก ไม่ใช่อยู่องค์เดียว แต่ว่าเป็นส่วนน้อย ตอนนั้นก็ต้องคิดว่าพระองค์เป็นใคร สำหรับกำลังใจของผมมีความรู้สึกเหมือนกับนิยายที่เขาเขียนกัน เขาว่า
.

“ประเทศเมื่อถึงคราวทุกข์ยากลำบากยากแค้นจะต้องมีพระราชาทรงธรรม ที่เรียกว่า ธรรมมิกราช หรือ ธรรมมิกราชา มาสงเคราะห์”

ความจริง “ธรรมมิกราช”ก็ดี “ธรรมมิกราชา”ก็ดี ไม่มีอะไร ถ้าแปลเป็นภาษาไทย เขาเรียก “พระราชาผู้ทรงธรรม” ถ้าเรียกธรรมมิกราชขึ้นมา โอ้โฮ.....ใหญ่โตเหลือเกิน ความจริงก็ใหญ่ คนที่ทรงไว้ซึ่งความดี เราจะถือว่าเล็กไม่ได้ เขาจะมีฐานะเช่นใดก็ตาม ถ้ามีความดีเราก็ต้องบูชาความดีของท่านผู้นั้น


สำหรับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวนี่ผมไม่สงสัย ที่ไม่สงสัย ใครจะว่าอย่างไรก็ช่าง เพราะในยุคนั้นเขาหาว่าผมเป็นบ้าอยู่แล้วนี่ ผมก็ต้องบ้าคิดตามอารมณ์ของผม ผมคิดว่าวันนี้ เราจะไปพบกับพระราชาผู้ทรงธรรม หรือเรียกตามภาษาบาลีว่า

.

“ธรรมมิกราช”
​

วันนั้นมีโอกาสอยู่กับท่าน คือท่านสนทนาด้วยตามเวลาที่เจ้าหน้าที่เขาบอกมา เขาบอกว่าพระองค์ทรงใช้เวลา ๔๕ นาที ซึ่งมีใครเขาบอกมาก็ไม่ทราบว่า พระองค์จะทรงพบได้แค่ ๑๕ นาที ผมคิดว่าคนอย่างผม มีวาสนาบารมีต่ำต้อยอย่างนี้ ถ้าจะมีโอกาสอยู่กับพระเจ้าอยู่หัว องค์เดียวของประเทศไทย คือประเทศไทยมีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวครั้งละ ๑ องค์ คนไทยเวลานั้นถึง ๔๕ ล้านคน ก็ยากที่จะเข้าไปใกล้ แต่ว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวพระองค์นี้ แปลกกว่าองค์อื่นทั้งหมด ซึ่งมีประชาชนได้เข้าใกล้พระองค์ได้มากที่สุด ในดินแดนต่างๆ ที่พระองค์เสด็จและเสด็จไปเข้านั่งใกล้คน มีโอกาสจะพูดโอภาปราศรัย พูดด้วยเสมอ อันนี้เป็นของหายาก แต่ถึงกระนั้นก็ดี ทุกคนก็จะทำอย่างนั้นได้ยาก ถ้าจะหาทุกคนไม่ได้ตั้ง ๔๕ ล้านคน เวลานั้นและถ้าผมมีโอกาสสักครึ่งวินาที ผมก็จะชื่นใจว่าใน ๔๕ ล้านคน ผมก็คนหนึ่งที่มีโอกาสได้เข้าเฝ้าพระราชาผู้ทรงธรรม


คำว่าพระราชาผู้ทรงธรรม อย่าคิดว่าผมยกย่องพระองค์เกินความเป็นจริงนะ ผมบอกแล้วนี่ อันดับต้น สังคหวัตถุ ๔ ของพระองค์ครบถ้วน ขั้นสุดท้ายกำลังใจสูงส่งในด้านสมถวิปัสสนา และขันติ กำลังใจ เมตตาของพระองค์ดีมาก ใครว่าอะไรก็ตาม นินทาอะไรก็ตาม ไม่ทรงโต้ตอบ และก็ไม่เคยตำหนิใครว่าชั่ว อันนี้หาได้ยาก ถ้ามากไปกว่านี้ ผมคิดว่าเทปอีกสัก ๑๐๐ ม้วน ผมพูดเรื่องของท่านไม่จบ


ก็รวมความว่าวันนั้นเข้าไป พระองค์ทรงแสดงชัดไม่เคยถือพระองค์ และผมเองก็เป็นพระป่าพระดง ราชาศัพท์ผมก็ใช้กับเขาไม่เป็น ไม่รู้ว่า พระเขาพูดกับพระเจ้าแผ่นดินว่าอย่างไร ผมก็เล่นลูกทุ่งตามปกติของผม ท่านถามมาผมก็ตอบไป ท่านถามมาผมก็ตอบไป ผมจำไม่ได้ว่าท่านถามเรื่องอะไรบ้าง มาในช่วงหลังพอจะนึกออก ท่านถามถึงภาวะความเป็นไปของชาติและประชาชนในชาติ

เห็นไหมบรรดาเพื่อนภิกษุสามเณร และญาติโยมพุทธบริษัท ท่านไม่ได้ถามว่าพระองค์จะมีความสุข พระองค์เองจะร่ำรวยขนาดไหน ไม่ได้เคยปรารภถึงพระองค์เองเลย ทรงปรารภเฉพาะเวลานี้บ้านเมืองมันเต็มไปด้วยความคับแคบ บรรดาประชาชนอดอยากยากจนกันมาก ฝืดเคืองมาก ท่านถามว่า


“ต่อไปชาติเราจะเจริญรุ่งเรืองขนาดไหน และจะมีความอุดมสมบูรณ์ขนาดไหน?”

 

ในหลวง - อริยกษัตริย์ (ตอนจบ)

​

ปราสาททองคำ วัดท่าซุง
​

“ต่อไปชาติเราจะเจริญรุ่งเรืองขนาดไหน และจะมีความอุดมสมบูรณ์ขนาดไหน?”


ถามเข้าตรงนี้ บรรดาเพื่อนภิกษุสามเณร ผมก็ไม่ไหวสิ ตัวคนเดียวสู้ไม่ได้แล้ว งานเหนื่อยก็เหนื่อย ไม่มีการเตรียมการ ไม่มีหมายกำหนดการจะถามว่าอย่างไรนั้น อย่าไปนึกว่าท่านถามเกินพอดีน่ะ ไม่ใช่ ผมทำยังไง ผมก็ต้องเอาบารมีพระพุทธเจ้าเข้าช่วย และบารมีของบรรดาพระสาวกทั้งหลาย และเทวดาและพรหมทั้งหลายเข้าช่วย ผมนึกไปก่อนแล้วขอให้ดลใจให้ผมตอบได้ เมื่อท่านถามมา ผมก็ถวายพระพรไป บอกว่า


“หลังจากนี้ไปเข้าเขต พ.ศ.๒๕๒๔ บ้านเมืองของเราจะเข้าเขตฟ้าสาง”
.

คำว่า “ฟ้าสาง” นี่หมายความว่า มันยังไม่สว่าง ยังมองเห็นหน้ากันไม่ถนัด แต่ว่ามันดีกว่ามืด ถ้ามืดตื้อเสียทีเดียวจะมองไม่เห็นอะไรเลย ฟ้าสางเห็นบ้างลางๆ แต่ไม่ชัดเจน เห็นคนรู้ว่าเป็นคน แต่ยังไม่รู้ว่าหน้าเป็นอย่างไร ขาวหรือดำ ผมหงอกหรือผมดำก็ไม่ทราบ นี่เปรียบเทียบกันให้ฟัง ชะตาประเทศไทยก็เช่นเดียวกัน ถ้าปี ๒๔ จะเริ่มเข้าเกณฑ์บอกว่า ประเทศไทยต่อไปนี้จะไม่ยากจนนัก

ท่านก็ทรงถามต่อไป ถามถึงว่าอะไรมันจะมีขึ้นมาบ้าง มันจะดีขึ้นมายังไง ?


ผมก็จำชัดไม่ได้ ถ้าหากว่าต้องการจะทราบชัด ให้อ่านหนังสือพระเมตตา เพราะตอนนั้นเขียนระยะใกล้ๆ ทูลไปอะไรได้บ้างก็ไม่ทราบ แต่พูดถึงเรื่องน้ำมัน ว่ามีแร่ธาตุและน้ำมัน ผมก็ได้ถวายพระพรกับพระองค์ว่า


“ประเทศไทยน่ะ มีความสุขอุดมสมบูรณ์ด้วยแร่ธาตุที่มีคุณค่าสูงมาก และมีราคาดี แถมแก๊สแถมน้ำมันก็มีมาก แต่ทว่าเวลานี้ โอกาสที่จะนำขึ้นมายังไม่ถึง และยังไม่ถึงวาระ ทุกสิ่งทุกอย่าง ต้องเกี่ยวกับวาระ แต่ทว่า พ.ศ.๒๕๒๔ ตอนนั้นฟ้าเริ่มสาง จะได้บอกชะตาชัดว่าต่อนี้ไป ประเทศไทยจะมีความเจริญรุ่งเรือง แต่ก็ยังเอาดีไม่ได้”
.

ตอนนี้ผมก็ต้องขออภัย ลืมไปว่าพระองค์ตรัสว่า พระองค์ทรงเหนื่อยเหลือเกิน การช่วยเหลือบรรดาประชาชน พระองค์ทรงเหนื่อยมาก ก็อยากจะมีความสุข หมายความว่าได้พักผ่อนพักเหนื่อยสักที

.

​

ความจริง เท่าที่พระองค์ตรัสแบบนั้น ไม่ใช่พระองค์ทรงเบื่อหน่าย ก็เห็นแล้วเวลากลางคืนของท่านมีเวลาพักน้อย จะได้บรรทม ก็ต้องใช้เวลาถึงตีสอง ตีสองบรรทมหลับหรือยัง ก็ยังไม่ทราบ และเวลาออกเยี่ยมประชาชน พระองค์งานก็มาก แต่ละวัน ดูหมายกำหนดการแล้ว เราเองก็ไม่ไหว เวียนหัว อะไรๆ ก็อยู่ที่พระเจ้าอยู่หัว เขาเกณฑ์ท่านไปหมด แม้แต่คนที่รับภาระไปเพื่อทำ ดีไม่ดี ๓ – ๔ ปี พระองค์ทรงบอกแล้ว เขายังทำไม่ได้ก็มี งานจุ๋มจิ๋มๆ ทุกอย่างเล็กๆ น้อยๆ พระองค์ทรงเห็นเป็นประโยชน์ ก็ทรงสั่งให้ทำ และก็จัดการทำ ควบคุมการทำ และดูแลอยู่เสมอ จะเห็นว่าพระองค์ทรงเหน็ดเหนื่อยจริงๆ


อย่างผมเองผมก็ไม่ไหว ผมเคยคิดว่าใครจะให้ผมเป็นพระเจ้าแผ่นดินและก็ทำงานอย่างพระองค์ ให้ผมวันละ ๑๐ ล้าน ผมไม่เอา วันละ ๑๐ ล้านนะครับ ไม่ใช่เดือนละ ๑๐ ล้าน นี่ผมไม่เอาหรอก ที่ไม่เอาเพราะอะไร เพราะว่าผมทำไม่ได้ พระองค์ทรงบอกว่าเหน็ดเหนื่อยก็ทราบ ก็เลยกราบทูลว่า(พระเขาเรียกถวายพระพรนะ นี่ผมป่วยๆ นี่มันก็เผลอเหมือนกัน) ก็ได้ถวายพระพรกับพระองค์ว่า
.

“ปี ๒๔ และต่อไปๆ หลายๆ ปี ความแจ่มใสจะปรากฏ และก็ประเทศไทยจะเต็มไปด้วยความอุดมสมบูรณ์ เมื่อบรรดาประชาชน มีความอุดมสมบูรณ์ มีความสุข ทรัพย์สิน ก็มีมาก พระองค์ก็ทรงหายเหนื่อย”


แต่พระองค์ก็ตรัสต่อไปอย่างไม่ยอมแพ้ว่า


“ตอนนั้นผมก็แก่แล้วครับ มันก็เหนื่อยอีกแหละ"


ก็เลยถวายพระพร บอกไปว่า


“การไปเยี่ยมเขาเฉยๆ ก็ไม่หนัก ไม่ต้องช่วยเขาทำ”


ท่านบอก


“ถึงไม่ช่วยทำ คนแก่มันก็ต้องเหนื่อย”


จริงของท่าน


รวมความพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ตรัสแบบปกติๆ ถ้าอย่างเราๆ ก็ถือว่าคุยแบบกันเอง ถือว่าท่านทำให้ผมไม่ตื่นตกใจ ไม่ประหม่านั่นเอง เป็นความเมตตาของพระองค์ ถือว่าเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างหนัก

​

ทรงพระเจริญ​

.
.
.
คัดลอกจากหนังสือ
มโนมยิทธิ และ ประวัติของฉัน
หลวงพ่อพระมหาวีระ ถาวโร

จัดทำโดย
คณะผู้จัดทำหนังสือ "ธัมมวิโมกข์"
คุณพรนุช คืนคงดี และ คุณสมพร บุณยเกียรติ

www.oknation.net​

 

​

เว็บทางนิพพาน เว็บไซด์ เผยแพร่ ธรรมที่นำไปสู่ความหลุดพ้น<O
ที่รวบรวมโดย พล.ต.ท.นพ.สมศักดิ์ สืบสงวน<O
ขอเชิญทุกท่านเข้าไปอ่านได้ที่
www.tangnipparn.com
<?XML:NAMESPACE PREFIX = O /><O>ขอเชิญแวะเยี่ยมชมและโมทนาบุญเว็บศูนย์พุทธศรัทธา

</O>