แบบนี้เรียกว่าอะไร

มีอยู่ครั้งนึงนั่งสมาธิค่ะ ก็นั่งไปเรื่อยๆนั่งไปทีแรกก็ไม่สงบ แต่ก็นั่งต่อไปจนอยู่ๆภาพความคิดมันก็ยังมีค่ะ แต่มันไม่มีอารมณ์ เหมือนว่าเราเปิดทีวีแต่ไม่ได้เปิดเสียง เสียงด้านนอกเงียบมาก ไม่รู้สึกถึงลมหายใจของตัวเอง ปล่อยไว้ซักพักก็ลืมตา....

นึกสงสัยจึงลองหาตามเว็บต่างๆว่าอาการลักษณะแบบนี้มีบัญญัติไว้หรือไม่ ก็ไปเจอคำอธิบายว่าเป็น ฌาน4 ไม่แน่ใจว่าเข้าใจผิดหรือเปล่าคะ

 

เค้าเรียกว่าภวังคจิต น้ะ จ้ะ

ควรกำหนดสติให้เด่นชัดขึ้นกว่าเดิม

หาที่หาทาง หาจุดให้จิดเกาะ ให้ดี เอาจุดที่เราชอบนั่นแหละ ไม่ต้องเปลี่ยนแปลง เอาตามจริต

การอยู่ในฌาณ สี่ จะต่างจากอยู่ในภวังคจิต ดือ ในฌาณ สี่ นั้นสติจะเด่นชัดมาก มากจนไม่ต้องถามใครนะครับ ส่วนภวังคจิต สติหายไปครับ

อนุโมทนา บนเส้นทางธรรมครับ

 

ไปโหลดเอา...เสียงธรรมเรื่อง กสิณ หลวงปู่ฤาษีลิงดำมาฟังแล้วจะเข้าใจ...นะจ๊ะ

 

ขอบคุณมากค่ะ สาเหตุที่ต้องถามคือ ไม่เคยอ่านหนังสือและไม่เคยเรียนทฤษฎีมาก่อนค่ะ ไม่มีครูบาอาจารย์ ^_^

ภวังคจิตคือเราไม่รู้ตัวไม่ใช่หรือคะ แต่ว่าอันนี้รู้นะคะ คือพอหลังจากที่กล่าวไปแล้วข้างต้นก็รู้สึกเหมือนมีแสงสว่างในตาที่หลับอยู่ หาต้นตอของแสงไม่เจอ แต่แสงนั้นไม่ร้อนค่ะ มันสว่างมากเกินไปจนดิฉันสู้ไม่ไหวต้องออกมาจากสมาธิค่ะ

แต่ถ้าภวังคจิตเป็นแบบนั้นดิฉันก็เรียนแบบซื่อๆว่าจริงๆแล้วก่อนจะเกิดอาการแบบข้างบนมันก็เกิดภวังคจิตค่ะ แต่เกิดแค่เสี้ยววินาทีเดียวจริงๆ คล้ายๆเหมือนมีเสียงกิ๊งเดียว 1 ครั้งแล้วมันเหมือนหลุดไปอีกโลกเลยค่ะที่ว่าไม่มีลมหายใจและไม่ได้ยินเสียงภายนอก

 

อาการของฌาณ 4 จะรู้ได้จาก

1. ลมหายใจหายไปสนิทเลย
2. ไม่ได้ยินเสียงใดๆ เลย
3. ความรู้สึกทางร่างกายหายไปสนิทเลย คือรู้สึกว่าตัวตนของเราที่มีอยู่เป็นจิต เป็นตัวรู้ลอยๆ อยู่ ไม่มีร่างกายอาศัย ไม่รู้อิริยาบทของร่างกาย (ถ้ายังไม่ถึงฌาณ4 จะรู้สึกได้ว่านั่งอยู่หรือนอนอยู่)

 

อ่านตรงนี้แล้วดีจังครับ ผมเห็นฉันทะอยู่ในนั้น

ถ้าท่านรู้ตัวโดยตลอด แสดงว่าท่านไม่ได้อยู่ในภวังคจิตครับ

เหมือนท่านยังมีวิตกวิจารณ์อยู่ในแสงสว่าง ซึ่งก็เป็นองค์ฌานซึ่งพบอาการนี้ได้ในณาน หนึ่ง ซึ่งบางทีเราอาจต่อจากฌาณหนึ่งไปเป็นฌาน สี่ ได้โดยไม่ได้เกิดฌานสองหรือสามก็มี

การที่ไม่มีลมหายใจเลย และ ไม่มีความรู้สึกทางอายตนะภายนอกเลยนั้นเป็นอาการของฌาน ที่สี่

แสงสว่างที่ปรากฏในฌานสี่อันมีองค์ฌานที่ปรากฏคือ เอกคตา นั้นมีสติเด่นชัดอยู่กับนิมิตที่ปรากฏ แสงสว่างที่เห็นจะมีลักษณะเหมือนประกายพฤกษ์ เหมือนเพรชที่สุกสว่าง

แสงสว่างจ้าที่เห็นถ้าให้เดา ผมคิดว่าเป็นปิติ ลักษณะไม่รวมลงชัดเหมือนในฌานสี่

ผมมีข้อแนะนำให้ทำความเข้าใจในองค์ประกอบของฌานทั้ง ห้า ให้ชัดเจนครับ มี วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข และเอกคตา

เมื่อเรารู้จักองค์ฌานได้ชัดเจนดี เหมือนเรามีแผนที่อยู่ในมือแล้ว เมื่อฌานมีอาการประกอบอย่างไร เราก็สามารถตอบตัวเองได้ ณ ขณะนั้นเลย

ทั้งนี้หากเราชัดเจน แยกแยะ แจกแจง องค์ประกอบของฌาน ได้แล้วจะมีผลพลอยได้อย่างหนึ่งซึ่งเป็นกุศลอย่างยิ่ง

คือ เราจะทราบถึงลักษณะอาการที่มาประกอบกับจิต เช่น รู้ วิตก รู้ปิติ รู้สุขเป็นต้น เป็นเรื่องเดียวกับสติปัฏฐานสี่ เรื่อง จิตตานุปัสนา คือเห็นจิต เห็นเจตสิก ซึ่งเป็นบุญใหญ่มาก ๆ เป็นเรื่องของบุณจากภาวนา

การที่ท่านมีความสนใจในการทำสมาธิภาวนาก็บ่งบอกได้แล้วว่าท่านมีความแตกต่างจากบุคคลที่เวียนว่ายตายเกิดทั่ว ๆ ไปครับ

อันนี้เป็นบารมี ใครไม่ทราบว่าบารมี มีอาการอย่างไร ก็แบบหนึ่งก็คืออันนี้แหละครับ จิตมักฝักใฝ่ใน คิดดี ทำดี พูดดี

สุดท้ายครับ ผมขอฝากไว้ว่าประสบการณ์ ในการฝึกปฏิบัติทางจิตในนักปฏิบัติแต่ละท่านมักไม่ค่อยเหมือนกัน แต่โดยหลักการแล้ว ถ้าเรายึดหลักการที่ถูกต้อง แม้อาการต่างกันอย่างไรเราก็เข้าใจ

ฉะนั้น การทำความเข้าใจอย่างถ่องแท้ในองค์ฌาน ซึ่งเป็นพื้นฐานที่ถูกต้องแน่แท้นั้น จะทำให้เราสามารถตอบคำถามต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับอาการที่เกิดขึ้นขณะทำสมาธิ ครับ

ยินดีมากครับที่ได้สนทนาธรรม เจริญในธรรมนะครับ

 

คุณคีตเสวีคะ อยากไปห้องสนทนาจัง แต่ไม่รุเปงราย เข้าไม่ได้เลยค่ะ แบบว่า พอเข้าปุ๊บ เนตมันก้อหลุดทุกทีเลยค่ะ

 

อยากเรียนเก่งต้องเพ่งกสิณ <?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

พระพุทธศาสนาจะยิ่งใหญ่อีกครั้ง เมื่อพลังกสิณกลับมา<o></o>​

พระพุทธธรรมจะล้ำค่า เมื่อพวกเรามาเพ่งกสิณ<o></o>​

พระอริยสาวกจะไม่สูญสิ้น เมื่อกสิณกลับมา<o></o>​

เหล่าพุทธบริษัทจะไม่ไร้ค่า เมื่อกลับมาเพ่งกสิณ

 

กุศลผลบุญใด ๆ ก็ตามที่ข้าพเจ้าได้ทำมาแล้ว ตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบันนี้ ข้าพเจ้าขออุทิศให้<O</O​

​

 

เห็นด้วยกับคุณ คีตเสวี นะคะ ลองนำไปปฏิบัติดูนะคะ

อนุโทนา สาธุๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ