พระขรรค์ท้าวเวสสุวรรณ รุ่นเจริญลาภปราบไพรี- มูลนิธิเทียนฟ้า 2497 - วัตถุมงคล หลวงปู่พิศดู-ครูบากฤษดา

สวัสดียามสายครับป๋า

 

#ชาวเมืองลับแล
ขณะนั้น ผมได้จบชั้น ม.ศ.3 สมัยนั้น ท่านอาจารย์(หลวงปู่พิศดู)ได้ออกธุดงค์มาอยู่ที่ตีนเขาสระบาป ทางเข้าโป่งแรด หลังจากเลิกเรียนแล้วได้มารับใช้ท่าน เป็นบางครั้งบางคราว เช้าวันหนึ่งได้มาหาท่านอาจารย์ ได้พบหญิงน่าจะมีอายุอ่อนกว่าผม ได้นำปิ่นโตมาถวายท่านอาจารย์ หญิงคนนั้น แต่งตัวผิดกับชาวบ้านทั่วไป โดยห่มผ้าสไบเฉียง รูปหน้าบริเวณกรามเป็นเหลี่ยม อาจารย์ฉันข้าวแล้วพูดกับผมว่า
"ข้าว ของคนเมืองลับแล มาถวาย"
ผมคิดว่า คนลับแล ก็คือคนบ้านป่า ก็ไม่ได้คิดอะไร พบกัน 2-3 ครั้ง มีวันหนึ่ง หลังจากที่ท่านอาจารย์ได้ฉันเสร็จแล้ว หญิงคนนั้นได้นำปิ่นโตไปล้างที่น้ำร่อง(ที่ชาวสวน ขุดเป็นร่องจากน้ำตก เข้าสวนผลไม้)ห่างจากขนำไม่ไกลนัก ผมได้เดินตามไปพูดคุยกับหญิงคนนั้น ถามหญิงคนนั้นว่า
"น้อง เคยไปดูหนังที่จันท์ บ่อยไหม"
เขาตอบผม พร้อมกับชี้นิ้วไปทางถนนเข้าโป่งแรด ซึ่งอยู่ห่างจากขนำท่านอาจารย์ประมาณ 1 กิโลเมตรว่า
"แม้แต่ถนนนี่ ยังไม่เคยลงไปเลย"
ผมก็ได้แต่คิดว่า หญิงคนนี้ ช่างเป็นคนป่าโบราณเหลือเกิน หลังจากนั้นก็ไม่ได้พบหญิงคนนี้อีกเลย วันรุ่งขึ้น อาจารย์พูดกับผมว่า อยากไปเที่ยวเมืองลับแลไหม จะพาไป ถ้าจะไป ก็ให้มานอนสวดมนต์ด้วยกัน 3-7 วันแล้วจะพาไป หลังจากไปเมืองลับแลแล้ว กลับมาจึงค่อยไปกรุงเทพฯ ผมได้ไปนอนสวดมนต์กับท่านอาจารย์กี่วันจำไม่ได้
วันหนึ่งท่านได้พาผมเดินขึ้นไปในป่าหลังขนำ ผมก็เดินตามท่านไปสักพักหนึ่งใหญ่ๆ พบป่าใหญ่ ทางเดินเตียน เดินไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงก็พบสวนทุเรียนต้นเป็นพุ่มสวยงามสุดลูกตา นึกแปลกใจว่า สวนใครหนอช่างใหญ่โตขนาดนี้ซึ่งบริเวณนี้ไม่น่าจะมี โดยเฉพาะไม่มีทางรถยนต์เข้าไปได้ คิดอยู่ในใจว่า ถ้ามีผลไม้มากจะนำไปขายได้อย่างไร
เดินเข้าไปในสวนทุเรียนพักหนึ่งก็พบชายอายุประมาณ 50-60 ปี รูปร่างค่อนข้างท้วม ไม่สูง นุ่งกางเกงขาสั้นเหมือนกับพวกเรา เข้ามาคุยกับท่านอาจารย์ แล้วพากันไปหยุดคุยกันที่หลุม มีลักษณะกว้างประมาณ 3 เมตรเศษ ยาวประมาณ 10 เมตร ลึกประมาณ 2 เมตร มองไปก้นหลุมไม่มีน้ำ มีแต่ใบไม้แห้ง
ชายคนนั้นและท่านอาจารย์นั่งยองๆ คุยกันที่ปากหลุม ผมได้ยินชายคนนั้น พูดกับท่านอาจารย์ว่า นี่คือหลุมมังกรหรือหลุมพญานาค ถ้ามันเกิดอาละวาดขึ้นมา ต้นไม้จะล้มระเนระนาด ผมได้ยิน ก็ได้แต่คิดว่า เอาเรื่องโบราณอะไรมาคุยกัน อาจารย์ได้ชี้ไปที่ชายคนนั้น แล้วบอกกับผมว่า
"นี่คือ คนลับแล รู้จักไว้ สมบัติเป็นล้านๆ"
ท่านพูดย้ำอย่างนี้ 2-3 ครั้ง ผมก็ไม่ได้คิดอะไร คิดเพียงแต่ว่าเขาเป็นคนรวยบ้านป่า สักพักหนึ่ง ก็พากันเดินต่อไปพบบ้านไม้โบราณมีใต้ถุนใหญ่โต และพบหญิงคนหนึ่งอายุประมาณใกล้เคียงกับชายคนนั้น น่าจะเป็นสามีภรรยากัน แต่หญิงคนนั้น มีรูปร่างใหญ่กว่า นุ่งผ้าโจงกระเบน เหมือนคนแก่สมัยก่อน พาอาจารย์และผมไปคุยกันบนบ้าน จำกันได้ว่า เขากับผมไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย เขาพูดคุยกับท่านอาจารย์ ส่วนเรื่องอะไรนั้น ผมจำไม่ได้ เพราะผมตอนนั้นเข้าใจว่า เขาเป็นคนบ้านป่า
สักพักหนึ่ง ท่านอาจารย์และผม ก็พากันเดินกลับทางเก่าไม่มีถนน จนถึงขนำ ระหว่างทางท่านอาจารย์บอกว่า
"นั่นคือ คนลับแล"
ชื่ออะไร ผมก็จำไม่ได้ ผมก็กลับมาบ้าน อีก 2-3 วัน ผมก็ไปหาท่านอาจารย์อีก เพื่อเตรียมตัวเดินทางไปกรุงเทพฯกัน วันนั้นตอนเช้า ผมไปหาท่านอาจารย์ ท่านไม่อยู่ขนำ ผมได้เดินทางไปตามทางที่อาจารย์พาไป แต่ไม่มีทางเดิน มีแต่ป่ารกไปหมด จึงรู้ว่านั่น คือเมืองอีกเมืองหนึ่ง จึงสอบถามท่านอาจารย์ ท่านอาจารย์บอกว่า "เรื่องนี้เอาเขามาคุยไม่ได้"
แต่ท่านอาจารย์ได้คุยกับลูกศิษย์คนอื่นว่าผม "จิณอา" ได้ไปเมืองลับแล้ว หลายคนที่ได้รู้จากปากท่านอาจารย์ จึงได้มาสอบถามผมหลายคน ผมจึงได้ถือโอกาสนี้ หลังจากท่านอาจารย์จากไปแล้ว เล่าเรื่องสู่กันฟัง
ขอย้อนไปสักนิด หลังท่านอาจารย์มาอยู่วัดเทพธารทอง ท่านพูดกับผมว่าที่ไปครั้งนั้นเป็นลับแลชั้นจาตุมซึ่งต่ำสุด ลับแลที่วัดเทพธารทองสูงกว่าและสวยกว่าที่ผมไปมาก และท่านอาจารย์ได้บอกว่าลับแลมี 7 หรือ 9 ชั้น ท่านอาจารย์บอกว่า ยิ่งสูงยิ่งสวย ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านมาอยู่กุฏิเก่าหลังแรก ซึ่งรื้อไปแล้ว ท่านเล่าว่า เขาลงมาที่ท่านเต็มไปหมด มีชฎาด้วย สวยงามมาก แต่เผลอปากพูดคุยกับจ่าเสือไปหน่อย เขาก็ไม่ลงมาอีกเลย(เผลอปากพูดไปหน่อย ท่านบอกว่าอย่างนั่น)
ผมจึงถามท่านว่า เขาลงมาหาท่านอาจารย์ทำไม ท่านตอบสั้นๆว่าเขามาเยี่ยม และไม่ได้พูดคุยถึงเรื่องนี้กันอีก อีกนานต่อมาผมจึงเอ่ยปากถามท่านอาจารย์ว่า ผมอยากให้ท่านอาจารย์พาไปเที่ยวเมืองลับแลที่นี่บ้าง ท่านอาจารย์บอกผมว่า เดี๋ยวต้องจุดธูปขอเขาก่อน จนกระทั่งหลายเดือนผ่านไป ผมไปหาท่านๆก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้กับผมอีก ผมจึงถามว่า"อาจารย์ เมื่อไหร่จะพาไปเมืองลับแล" ท่านตอบว่า
"ตอนนี้ เขาหนี เขาไม่อยากพบพวกมนุษย์ วุ่นวาย มีแต่เสียงปืน"
แล้วท่านอาจารย์ ก็ไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก ผมจึงหยุดถาม ได้เพียงแต่นึกในใจว่า เราไม่มีบุญพอ เนื้อตัวก็ไม่สะอาดเหมือนก่อน เพราะผ่านการแต่งงานแล้ว(ไม่บริสุทธิ์)
#ขอขอบพระคุณ..
เด็กชายชยันโต (คุณลุงอาจิณ เจ้าของเรื่อง)

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามเช้าครับป๋า

 

#หลวงปู่พิศดูเคยกล่าวว่า..
" ต่อไปจะมีภัยมาก คนยุคนี้จะอยู่ลำบาก
ยุคนี้ต้องพึ่งบารมีท่านพ่ออุปคุต.."
"ต่อไปจะมีภัยต่างๆรอบด้าน ให้สร้างพระรูปท่านพ่ออุปคุตมาบูชา แล้วจะปลอดภัย.."
" นับตั้งแต่สมัยหลังพุทธกาลลงมา พระที่มีฤทธิ์ไม่มีใครเกินท่านพ่ออุปคุต ท่านปราบพยามารซะงอเลย.. แต่ไม่ใช่แค่ฤทธิ์อย่างเดียวหรอก ทางลาภท่านก็ไม่แพ้ใครนะ.."
หลวงปู่พิศดู ธมฺมจารี
วัดเทพธารทอง จ.จันทบุรี

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามเที่ยงครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

ed693699677th ภาษีเจริญ

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

Sira Pop
15 กรกฎาคม 2018
#อาหารทิพย์..
เรื่องนี้เป็นประสบการณ์ตรงของคุณอวยชัย สิงห์สาคร(หนวด) ลูกศิษย์อุปัฏฐากอีกคนของหลวงปู่ โดยส่วนตัวคุณอวยชัยมีประสบการณ์กับหลวงปู่พิศดูหลายเรื่องมากๆ วันนี้ขอนำมาเล่าให้ทุกท่านได้ฟังสักเรื่องหนึ่ง..
มีอยู่วันหนึ่งคุณอวยชัยได้เดินทางไปค้างวัดเพื่ออยู่รับใช้องค์หลวงปู่ สมัยนั้นท่านยังจำวัดอยู่บนกุฏิไม้หลังเก่า โดยคุณอวยชัยได้นอนอยู่ชั้นล่าง เวลาประมาณตี 3 หลวงปู่จะตื่นขึ้นมาสวดมนต์เป็นประจำ เสียงสวดมนต์ของท่านจะดังไพเราะกังวาลจนได้ยินมาถึงข้างล่าง ท่านจะใช้เวลาสวดมนต์อยู่ประมาณ 2 ชั่วโมง เมื่อถึงเวลาประมาณตี 5 ท่านก็เปิดประตูหน้ากุฏิ คุณอวยชัยก็ได้ขึ้นไปอุปัฏฐากรับใช้หลวงปู่ตามปกติ แต่วันนั้นคุณอวยชัยได้เห็นซาลาเปาลูกเล็กๆน่ารัก วางอยู่ในจานข้างที่นั่งหลวงปู่จำนวน 3 ลูก ก็ยังไม่ได้คิดเอะใจอะไร ก็คิดว่าอาจจะเป็นซาลาเปาที่มีผู้นำมาถวายตั้งแต่เมื่อวาน แล้วหลวงปู่ก็ได้เอ่ยขึ้นว่า
" ให้ไปตามเพื่อนอีกคนมากินอาหารทิพย์พร้อมกัน.."
คุณอวยชัยก็ได้เดินไปปลุกเพื่อนที่ยังนอนหลับอยู่ให้มาหาหลวงปู่ แต่ว่าเพื่อนไม่ยอมตื่น คุณอวยชัยจึงมาบอกหลวงปู่ว่า เพื่อนไม่ยอมตื่นครับ.. หลวงปู่หันมามองแล้วเอ่ยขึ้นว่า..
" อืมม กรรมของสัตว์โลก(ไม่มีวาสนา) ไม่เป็นไร งั้นโยมหนวดกินคนเดียวก็ได้ นี่อาหารทิพย์นะ ให้อธิษฐานก่อนจะกิน.."
คุณอวยชัยก็ได้ยกจานขึ้นมาอธิษฐานในสิ่งที่ปรารถนาแล้ว ก็ได้หยิบซาลาเปานั้นเพื่อจะมากิน ก็ต้องแปกใจอย่างมากว่า ซาลาเปาทั้ง 3 ลูกนั้นยังร้อนๆอยู่เหมือนเพิ่งนำออกมาจากเตาใหม่ๆ ซึ่งในกุฏิหลวงปู่ก็ไม่ได้มีเตา หรือภาชนะที่จะใช้นึงซาลาเปาได้เลย จะว่าเพิ่งมีคนนำมาถวายก็ยิ่งจะไม่ใช่เพราะหลวงปู่ก็เพิ่งจะเปิดกุฏิยังไม่เห็นมีใครมาหาท่าน
พอนำซาลาเปานั้นมาใส่ปากก็ได้กลิ่นหอมกรุ่นออกจมูก รสชาตินุ่มอร่อย ละมุนละมัยอย่างบอกไม่ถูก ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยได้กินซาลาเปาที่ไหนที่แสนอร่อยอย่างนี้มาก่อน เมื่อกลืนเข้าไปแล้วก็ลื่นคอ บังเกิดความซาบซ่าน กระชุ่มกระชวย และมีกำลังวังชาขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ก็ได้แต่แปลกใจแบบหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมกินซาลาเปานี้เข้าไปแล้วจึงมีอาการประหลาดแบบนี้ ซึ่งตอนนั้นยังไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า อาหารทิพย์คืออะไร ก็ได้แต่เข้าใจว่า คงจะเป็นอาหารที่หลวงปู่ทำการสวดมนต์ปลุกเสกให้เป็นมงคลเท่านั้น และที่น่าแปลกอีกเรื่องก็คือเมื่อกินเข้าไปแล้วอิ่มท้องพอดี และอยู่ได้ทั้งวัน ไม่หิวไม่กระหายแม้กระทั่งน้ำ
ตอนหลังจึงได้ทราบว่า ของที่ตนกินเข้าไปวันนั้น เป็นอาหารทิพย์ซึ่งแตกต่างจากอาหารของคนธรรมดา
อาหารทิพย์เกิดได้ด้วยอำนาจ 2 อย่างคือ เกิดจากเทวดานำมาให้ 1 และเกิดจากอำนาจอภิญญาจิตเนรมิตขึ้นมา 1
เรื่องอาหารทิพย์ของหลวงปู่นั้น มีลูกศิษย์หลายคนได้เคยกิน บางทีก็เป็นข้าวบ้าง เป็นน้ำปานะบ้าง เป็นผลไม้บ้าง ยิ่งถ้าเป็นลูกศิษย์ยุคแรกๆจะทราบกันดี.

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามบ่ายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

สวัสดียามสายครับป๋า

 

ed720563755th มุกดาหาร
ed720563747th กันตัง