หลวงปู่โต๊ะกับวัยเบญจเพสของข้าพเจ้า

...วัยเบญจเพส ของเรา สำคัญไฉน?????
...คนในยุค ipod ทั้งหลายอาจจะไม่สนใจกันเลยและอาจถือว่าเป็นสิ่งที่งมงายด้วยซ้ำไป
...แต่สำหรับข้าพเจ้าผ่านร้อนผ่านหนาวมา 56 ปีมีประสบการณ์ที่จะมาเล่าสู่กันฟัง
...โดยเฉพาะสาเหตุที่ต้องมาผูกพันกับ พระราชสังวราภิมณฑ์ (หลวงปู่โต๊ะ) แห่งวัดประดู่ฉิมพลีสามแยกท่าพระ
...จนกลายเป็นความเลื่อมใสเคารพศรัทธาอย่างที่สุดหามิได้ในความเมตตาของท่านจนถึงวันนี้และตราบลมหายใจสุดท้าย
...กันยายนปี ๒๕๒๓ ข้าพเจ้าครบ 25 ปีเต็มในวัยเบญจเพส
...ถ้าคนสมัยโบราณมักตักเตือนกันมาว่าหากอายุครบ 25 ควรทำบุญใหญ่ให้กับตนเอง
...ในตอนนั้นก็ยังไม่เข้าใจอะไรแต่ก็เชื่อเพราะสนใจเรื่องลี้ลับเกี่ยวกับพุทธศาสนาที่อาจออกนอกกรอบของหลักคำสอนของพระพุทธเจ้าไปบ้าง
...เพราะสิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่ใช่หนทางหลุดพ้น!!!!!
...ข้าพเจ้าสนใจพระเครื่องมาตั้งแต่วัยรุ่นติดตามพ่อ แม่ไปวัดต่างๆ สำนักดังๆ
...มีทั้งพระเกจิอาจารย์ เจ้าเข้าทรง หรือแม้แต่สำนักปราบผีเข้าสิงมนุษย์
...เห็นมาหมดยุคนั้นของจริงมีเยอะเห็นกันจะๆด้วยตาเปล่าเวลาอาจารย์ไล่ของออกจากร่างกายคนโดนของ
...คุณไสยวิ่งกันเป็นลูกนูนๆใต้ผิวหนังกันเลย
...ฉนั้นในยุคนั้นก็อยากได้ของดีไว้ป้องกันตัวเพราะเป็นคนกลัวผีเหมือนกัน
...ยุคนั้น พระเครื่องหลวงปู่โตฯ มาเป็นอันดับต้นๆกันเลยใครมีไว้ก็สุดยอดแล้ว
...พ่อ แม่ ชวนข้าพเจ้าไปที่กบินทร์บุรี ทราบข่าวเกจิที่นั่นมีพระสมเด็จฯแจกฟรี
...แต่มีข้อแม้ว่า จะต้องท่องคาถาชินะบัญชรได้คล่องถึงจะได้รับพระเครื่องกลับมา
...ครั้งแรก คณะเราไปกัน 5-6 คนไม่มีใครได้รับพระเครื่องกลับมาสักคนเพราะยังท่องคาถาฯไม่ได้
...กลับมา กทม.ฝึกท่องคาถาฯอยู่ 1 เดือนจึงกลับไปอีกครั้งคราวนี้ได้สมใจนึก
...ที่รู้ๆพ่อข้าพเจ้าได้มาหลายองค์แปลกๆด้วยอาจเพราะเป็นนายทหาร อาจารย์เลยเมตตา
...ส่วนแม่ และข้าพเจ้าได้มากันคนละองค์ น่าจะเป็นกรุบางขุนพรหมขี้กรุสวยงาม
...ตั้งแต่นั้นข้าพเจ้าก็จะใช้พระคาถาชินะบัญชรเป็นคำอาราธนาหลักในการสวมพระเครื่องขึ้นคอ แต่ก็มิได้เสมอไปเพราะยังเป็นวัยรุ่น
...ที่เล่าความเป็นมาเพื่อให้รู้ว่าก่อนที่จะมาพบหลวงปู่โต๊ะ ข้าพเจ้าสนใจศาสตร์นี้อยู่แล้ว
...แต่ไม่คิดว่ามิติที่6 กับการสัมผัสพลังงานเหนือธรรมชาติจะเกิดกับชีวิตตนเองได้ เคยฟังแต่คนอื่นเขาเล่าๆกันมา.......

 

เหตุการณ์อะไรทำให้รู้จักและได้พบหลวงปู่โต๊ะ????

...ช่วงวัยรุ่นผ่านไป จนมาสู่วัยแต่งงานสร้างครอบครัว
...ข้าพเจ้าแต่งงานอายุยังน้อยประมาณว่าจบปริญญาตรีแล้วแต่งเลย
...จำได้ สิงหาคม 2522 และต้องย้ายเข้าบ้านภรรยาที่ สามแยกลาดหญ้า วงเวียนใหญ่
...เพราะเขาอยู่กับแม่ 2 คนเลยต้องย้ายเข้ามาเป็นเพื่อนเพื่อดูแลบ้าน
...ระหว่างอยู่ที่บ้านหลังนี้ก็มีเหตุการณ์ต่างๆมากมายทั้งผีอำ ผีมาขอความช่วยเหลือ
...ก็ขนลุกขนพองสยองอยู่คนเดียวในคืนดึกสงัดเหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น
...มีทั้งผีสาว มานั่งร้องไห้อยู่ปลายที่นอนตัวเปียกปอนไปด้วยน้ำ
...หรี่ตาแล้วหรี่ตาอีก ทั้งท่องคาถาในใจแต่ใจมันก็เต้นตุบตับอยู่อย่างนั้นจนสว่าง
...เช้าจึงต้องไปหาอาจารย์เล็ก วัดหลักสี่บางเขน ซึ่งสนิทกับพ่อ ทหารอากาศส่วนใหญ่รู้จักท่านดีเก่งทางอาคมและไสยเวทมากๆ
...ท่านก็บอกว่า เป็นผู้หญิงชื่อรัชนี เขาตกน้ำตายเกาะมากับเราระหว่างเส้นทางบนถนนนั่นแหละ
...คงจะสื่อสารเพราะกระแสสัญญานคลื่นความถี่ตรงกันมั๊ง?????ก็ไม่ได้ชอบนักหรอกกลัวอ่ะ555
...อาจารย์เล็ก ท่านแนะนำให้ซื้อเสื้อผ้า 1 ชุดบริจาคให้ขอทานระบุชื่อให้คุณรัชนีและให้สักการะสมเด็จพระเจ้าตากสินอุทิศส่วนกุศลให้เขาไปสู่สุขคติด้วย
...ซึ่งช่วงนั้นชาววงเวียนใหญ่เขาจัดพิธีสักการะท่านฯกันทุกปีมีมหรสพมากมายปิดถนนจนมาถึงซอยหน้าบ้านเลย
...หลังจากนั้นประมาณต้นปี 2524 ประมาณเดือนกุมภาพันธ์ ได้มั๊ง
...คืนวันหนึ่งฝันว่ามีชีปะขาว ชื่อฟ้า มั๊ง??? ลักษณะเหมือนพราหมณ์ผมยาวสีเทาขาวใส่จงกระเบนขาวเสื้อขาวถือไม้เท้า
...เข้ามาบอกว่า ดวงชะตาไม่ดีจะมีอันตรายถึงชีวิตให้รีบไปนมัสการหลวงปู่โต๊ะ นะ
...แล้วก็จากไปซึ่งความฝันกึ่งครึ่งหลับครึ่งตื่นครั้งนี้ก็ยังสามารถจดจำได้แม่นจนถึงเช้า
...ก็เลยนำมาเล่าให้ภรรยาเขารับรู้ด้วย ซึ่งจริงๆเขาก็รับรู้มาโดยตลอดว่าข้าพเจ้ามักเจอสิ่งลี้ลับที่บ้านหลังนี้อยู่บ่อยๆ....

 

ปูเสื่อติดตามครับ พี่น้ำพี้ (ผมสะกดถูกมั้ยครับ) ถ้าผมเรียกถูก คนอุตรดิตถ์รึเปล่าครับเนี้ย....

 

ไม่เคยได้ยินชื่อ "หลวงปู่โต๊ะ" แล้วจะตามหาเจอมั๊ยล่ะเนี่ย????

...ด้วยความที่เชื่อเรื่องวัยเบญจเพส เป็นทุนอยู่แล้วยิ่งรู้สึกหัวใจหวั่นไหว
...และก็ช่างบังเอิญเหลือเกินว่าเต็ม 25 มาหมาดๆเมื่อ กันยา 2523 ที่ผ่านมานี่เอง
...เอาละสิทำไงดี??? โทรไปถามพ่อ และแม่ ก็ไม่รู้จักรายละเอียดว่า หลวงปู่โต๊ะ อยู่วัดไหน
...รู้แต่เพียงว่าเคยได้ยิน ข้าพเจ้าก็เดาเอาเองว่าชื่อ โต๊ะๆ น่าจะเป็นพระทางภาคใต้ ไม่เคยได้ยินจริงๆ แล้วจะต้องไปตามหาถึงภาคใต้กันเลยหรือ????
...เริ่มมีความกังวลเล็กๆ ภาคใต้ก็ไม่เคยไปเลยแล้วจะยังไงดี กลัวตายก็กลัวขนาดเขามาเตือนอย่างนี้
...จะด้วยเหตุอะไรก็ไม่ทราบได้ พี่ในซอยที่รู้จักกันแกชอบสะสมพระเครื่องเดินออกมาหน้าซอยเจอกันพอดี
...ก็เลยทักทายกันในฐานะคนรู้จัก แล้วก็ไถ่ถามว่าพี่รู้จัก "หลวงปู่โต๊ะ" มั๊ยพี่?????
...เท่านั้นแหละพี่คนนี้รีบหัวเราะเลย พี่นี่แหละลูกศิษย์ก้นกุฏิเลย มีอะไรหรือ????
...ก็เลยเล่าความฝันให้ฟังและอยากจะเข้าไปไหว้หลวงปู่ฯด้วยตนเองสักครั้ง
...แถมสิ่งที่ทำให้ขนลุกทันทีคือ พี่เขาบอกว่า หลวงปู่ฯอยู่วัดประดู่ฉิมพลี แถวๆสามแยกท่าพระนี่เอง
...ซึ่งจะว่าไปก็ห่างจากบ้านภรรยาเดินทางไม่ถึง 15 นาทีเท่านั้นเองซึ่งแปลกมากๆ (แต่จริง)
...พี่คนนี้ก็เลยแนะนำนัดวันสะดวกพร้อมวิธีถวายอาหารให้หลวงปู่ฯต้องเป็นอาหารเจ ใส่ปิ่นโตพร้อมผลไม้
...จากนั้นช่วงสายๆพี่เขามาหาที่บ้านนำเหรียญทองแดงรุ่นหลวงปู่เยือนอินเดีย ปี 2519 มามอบไว้ให้ไว้เป็นสิริมงคล
...จำได้เรานัดกันวันพุธ หรือพฤหัสฯ นี่แหละประมาณ 10 โมงเช้าให้ไปถึงวัด
...เป็นคุณจะรู้สึกอย่างไร????? เมื่อรายละเอียดในความฝันเป็นความจริง หลวงปู่ฯมีตัวตนจริงและไม่ไกลจากบ้านด้วย

 

ณ วัดประดู่ฉิมพลี ประมาณ 9 โมงกว่าๆ

...ผมชือ พี ครับ แต่ภาษาอังกฤษคือ "น้าพี"
...เช้าวันนี้ผมตื่นเต้นมากๆจะได้พบ "หลวงปู่โต๊ะ" ตามที่ชีปะขาวมาบอกในฝัน
...สิ่งของเตรียมมาพร้อมตามที่พี่เขาแนะนำไว้
...ไปถึงวัดสิ่งที่ประทับใจก็คือกุฏิเรือนไม้เก่าๆที่แสนจะเรียบง่ายอยู่กลางเมืองยังมีด้วยหรือ???
...พี่นำข้าพเจ้าขึ้นไปบนกุฏิ มีแขกไม่กี่ท่านเพราะช่วงนี้แพทย์ห้ามท่านไม่ให้รับแขกเกรงว่าร่างกายจะอ่อนแอเพราะไม่ได้พักผ่อน
...ภาพแรกที่เห็น ร่างกายท่านผอมมากแต่ดูแข็งแรง ลักษณะใบหน้ามีเมตตาสูงจนรับรู้ได้นิ่งสงบพูดน้อย
...หลวงปู่ฯ นั่งพิงอยู่กับเบาะกำลังสนทนากับญาติโยมใกล้ชิด4-5 คนเท่านั้น
...ข้าพเจ้าก้มลงกราบอยู่ห่างๆกับภรรยา ส่วนพี่ที่พามาคลานเข้าไปหาหลวงปู่ฯ
...สักพักหนึ่งหลวงปู่ฯ เรียกข้าพเจ้าไปใกล้ๆ ข้าพเจ้าก้มลงกราบอีกครั้งแล้วถวายปิ่นโตอาหารเจ และผลไม้
...หลวงปู่ฯท่านรับไว้และมองมาที่หน้าข้าพเจ้าเหมือนหยั่งรู้สิ่งที่อยู่ภายในใจข้าพเจ้า
...แต่ข้าพเจ้าก็อดไม่ได้เลยเล่าความฝันให้ท่านฟัง หลวงปู่ฯท่านยิ้มน้อยๆแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความเมตตาธรรมสูง
...หลังจากนั้นท่านเรียกข้าพเจ้าเข้าไปใกล้ๆอีกให้ก้มหัวลงแล้วท่านจึงหยิบเหล็กจารแหลมๆ จากถาด
...เขียนอักขระบนกลางกระหม่อมของข้าพเจ้าจนรู้สึกเจ็บแบบของแหลมได้แต่ก็ไม่มากขนาดจนทนไม่ได้
...เขียนเสร็จท่านก็เป่ากระหม่อมให้ 3 หนและมอบรูปเหมือนโปสเตอร์ให้กับข้าพเจ้า 1 ใบ
...ข้าพเจ้าเตรียมเหรียญเยือนอินเดียพกติดตัวไปอยู่แล้ว กะว่ายังไงๆถ้ามีโอกาสจะให้ท่านมอบให้ด้วยมือเพื่อเป็นสิริมงคล
...ข้าพเจ้าควักเหรียญออกมาขอความเมตตาจากท่านช่วยส่งมอบจากมือท่านเองหน่อยเพื่อความเป็นสิริมงคล
...ท่านรับเหรียญไปและท่องคาถาเล็กน้อยจากนั้นส่งคืนให้ข้าพเจ้าด้วยความเมตตาอย่างมาก
...ข้าพเจ้าปลื้มปิติจนน้ำตาซึมใจบอกไม่ถูกเลยมันโล่งสบายปลอดโปร่งไปหมดเหมือนความทุกข์ที่มีอยู่หายไปหมด
...หลังจากนั้นข้าพเจ้าจึงถอยออกมานั่งเพราะมีแขกบางท่านรออยู่ แล้วก็ลากลับไม่อยากรบกวนท่านมากไปกว่านี้
...นั่นคือประสบการณ์ครั้งแรกในชีวิตของข้าพเจ้าว่าความฝันนั้นเป็นจริงที่สุดคือมี "หลวงปู่โต๊ะ" จริงใกล้บ้านด้วย
...แล้วสิ่งเหล่านี้คืออะไรกันแน่ วิทยาศาสตร์ก็ยังคงพิสูจน์ไม่ได้อยู่ดีและยิ่งคนในยุค ipod และผู้หลงอยู่กับวัตถุนิยมความทันสมัย
...ก็คงจะคิดว่าเป็นเรื่องงมงาย เพราะไม่สนใจเรื่องเหล่านี้เชื่อเทคโนโลยีและอำนาจเงินเหนือทุกสิ่งทุกอย่างกันต่อไป
...หลังจากนั้น ข้าพเจ้าทราบข่าวว่า "หลวงปู่โต๊ะ" ท่านมรณภาพ ซึ่งไม่ห่างจากที่ข้าพเจ้ามีโอกาสเข้าไปกราบท่าน
...ข้าพเจ้ายังรู้สึกเสียดายว่าหลังจากไปกราบหลวงปู่ฯ ก็ไม่ได้ติดตามข่าวท่านอย่างต่อเนื่องอย่างใกล้ชิด ด้วยยังติดโลกสมมุติในวัย 25
...มารู้อีกครั้งจากหนังสือเล่มเล็กที่กล่าวถึงประวัติหลวงปู่ฯ และมารู้ทีหลังว่า หลวงปู่ฯ เป็นเกจิ ที่ดังมาก
...พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ และทุกๆพระองค์ให้ความเคารพศรัทธาหลวงปู่ฯ อย่างมากรวมถึงวงการพระเครื่องด้วย
...แล้วยังไงต่อไปล่ะ ถึงได้กลับมาสนใจ "หลวงปู่โต๊ะ" อย่างศรัทธาด้วยหัวใจจริงๆแบบผู้ใหญ่ที่เติบโตขึ้นทั้งความคิดและประสบการณ์ทางโลกธรรมอีกครั้ง

 

อาจารย์สมัยม.ปลายของผม ก็มีเหตุการณ์คล้ายๆกับพี่ท่านครับ คือโรงเรียนผมอยู่สามเสน(เป็นโรงเรียนคริสต์) แต่บ้านผมอยู่วัดประดู่ฉิมพลี วันนัั้นผมกลับบ้านทางเรือ เจออาจารย์ท่านนี้ ทั้งผมและอาจารย์ต่างงง หลังจากนั้นอาจารย์ได้เล่าให้ฟังว่า เมื่อคืนแกฝันเห็นพระภิกษุองค์นึง และแนะนำตัวเองว่าท่านชื่อโต๊ะ คนทั่วไปเรียกว่าหลวงปู่โต๊ะ อยู่วัดประดู่ฉิมพลี หลังจากนั้นหลวงปู่ก็หายไป วันต่อมาหลังเลิกเรียนอาจารย์ท่านนี้จึงได้สอบถามจากชาวบ้านละแวกโรงเรียน(อ.แกเป็นคริสต์ ไม่รู้จักวัดเท่าไหร่ครับ) พอรู้ว่ามีจริงแกเลยอยากมากราบหลวงปู่ วันต่อมาแม่ผมฝากพระหลวงปู่ไปให้อาจารย์ พอผมให้อาจารย์ไป อาจารย์เล่าให้ฟังอีกว่า หลังจากที่ได้ขึ้นไปเห็นหุ่นขี้ผึ้งของหลวงปู่แล้วตกใจมาก เพราะเป็นหลวงปู่องค์ที่มาหาในความฝันจริงๆ....

 

...เผลอแป๊บเดียว จะ 01.00 น.อีกแล้ว
...ความศรัทธา "หลวงปู่โต๊ะ" ในชีวิตข้าพเจ้า
...ยังไม่เคยห่างหายไปจากชีวิตจน ณ วันนี้และจนลมหายใจสุดท้าย
...เพราะอะไร???? ยังมีเรื่องราวอีกมากมาย
...ที่ทำให้ชีวิตของข้าพเจ้า ค่อยๆเปลี่ยนมาเรื่อยๆอย่างมีแง่มุม
...จากศีล๕ ที่ง่อนๆแง่นๆ ตามประสานิสัยผู้ชายทั่วๆไปที่หลงระเริงกับเรื่องทางโลก
...จนมาถึงวันนี้หลายๆอย่าง ลด ละ เลิก ลงได้อย่างเด็ดขาด
...ก็ต้องบอกว่าเพราะบารมีความเมตตาของ "หลวงปู่โต๊ะ" ที่ท่านยังอยู่ในสำนึกของข้าพเจ้ามิรู้ลืมชัดเจนที่สุด
...ติดตามเรื่องราวความเป็นจริงจากประสบการณ์ของข้าพเจ้ากับ"หลวงปู่โต๊ะ"กันได้ต่อไป
...ราตรีสวัสดิ์ครับ

 

คุณ kang som ผมเป็นชาว กทม. ครับ
คุณโซโฟน แสดงว่าหลวงปู่ฯท่านเมตตามากๆ ครับ

ระหว่างชีวิตที่เป็นไปกับ ความเคารพศรัทธาหลวงปู่โต๊ะ

...หลังจากไปนมัสการหลวงปู่ฯแล้ว ก็ไปใช้ชีวิตทางโลกแบบปกติเช่นเดิม
...ไม่ได้กลับไปเยี่ยมท่านอีกเลยเพราะเกรงใจอยากให้ท่านได้พักผ่อนได้ข่าวว่าเฉพาะโยมใกล้ชิดในแต่ละวันก็มากอยู่แล้ว
...ก็ได้แต่ระลึกถึงบารมีความเมตตาจากท่านอยู่ภายในใจตลอดเวลาเรารอดตายเพราะหลวงปู่ฯจริงๆ
...และไม่เคยปรากฎว่ามีเหตุร้ายแรงใดๆเกิดขึ้นในชีวิตเท่าที่ผ่านมาจนถึงวันนี้
...ส่วนคาถาที่ใช้ประจำเวลาอาราธนา พระเครื่องของท่านขึ้นคอก็แค่ นะโม 3 จบ ตามด้วย "พุทโธ อินทสุวรรณโน" 3 จบ 9 จบก็แล้วแต่ใจจำหน้าท่านได้ตลอดเวลา
...ข้าพเจ้าชอบอธิษฐานจิตแค่ ขอให้ปลอดภัยและแคล้วคลาดจากอุบัติเหตุและภัยทั้งปวง
...โชคลาภไม่เคยขอท่าน เพราะการทำงานก็ไม่มีอะไรติดขัดไปเรื่อยๆตามรายได้ใช้หลัก "พอเพียง" ตามอัตภาพ
...ปกติจะชอบพระผงอิทธิเจ มากกว่าพระโลหะ อาจจะเพราะมีมวลสารหลากหลายเน้นด้านเมตตามากกว่า
ย้อนกลับมาหน่อย
...หลังจากกราบหลวงปู่ฯ ข้าพเจ้าก็ได้รับ พระเครื่องรุ่น "อนุสรณ์สร้างโรงเรียน" จากคุณพ่อในอีกไม่กี่วันต่อมา
...ไปอ่านประวัติการสร้างพระรุ่นนี้เรียกว่า สุดยอดอลังการจริงๆ(มารู้ภายหลัง)
...เพราะคุณพ่อจำได้ว่าเคยทำบุญไปแล้วได้มา2 องค์เป็นพระผงทรงสี่เหลี่ยมกับเหรียญรูปไข่
...ข้าพเจ้าเลยขอพระผงรูปเหมือนครึ่งองค์มาเพื่อไปเลี่ยมใส่จีวรขึ้นคออย่างเป็นทางการ
...ในชีวิตไม่ค่อยชอบเช่าพระสักเท่าไร ส่วนใหญ่คุณพ่อให้ ญาติให้ คนรู้จักให้หรือแลกเปลี่ยนกัน
...แต่สำหรับพระชุดหลวงปู่โต๊ะ นับเป็นการทำบุญที่ค่อนข้างแพงในสมัยนั้น
...ข้าพเจ้ามีโอกาสไปที่วัดประดู่ฉิมพลีครั้งที่ 2 หลังจากหลวงปู่ฯมรณภาพไปแล้ว
...ทราบว่ามีพิธีพระราชทานเพลิงศพแต่ก็ไม่ได้ไปเนื่องจากคิดว่ามีลูกศิษย์มากมายจนล้นวัดและมีขบวนเสด็จพระราชดำเนินด้วยคงจะไม่สะดวก
...การไปวัดครั้งที่ 2 เริ่มเรียนรู้แล้วว่า หลวงปู่ฯ ท่านมีชื่อเสียงมากและเป็นที่นิยมในวงการคือ พระปิดตาเงินล้าน
...ด้วยความศรัทธาอยากจะมีไว้บูชากับเขาบ้างก็ไปเลียบๆเคียงไปที่หน้าตู้เช่าพระที่ศาลาชั้นบนนั่นแหละ
...มีแต่รุ่นกรรมการ อนุสรณ์สร้างศาลา ชุดใหญ่เหลือ 3 ชุด(ไม่แยกเช่า)เรียกว่ารุ่นดังๆในปัจจุบันนี้รวมแล้วมีเกือบ 20 องค์ทีเดียวและแตกต่างกันด้วย
...ราคา 2500.- บาทในสมัยนั้นค่าเงินเทียบแล้วค่อนข้างแพงเพราะเงินเดือนตัวเองก็แค่ 5000 กว่าบาทเอง
...ครั้งแรกเงินไม่พอไม่ได้พกไปมากแต่ใจไปซะแล้ว ยังไงๆก็ต้องกลับมาอีกครั้งเพื่อเป็นเจ้าของชุดใหญ่นี้ให้ได้สำหรับชีวิตตนเอง
...ก็ไม่มีอะไรติดขัดสามารถเช่ามาได้จนเป็นชุดสะสมที่มีคุณค่าในเวลานี้ อาจจะแลกเปลี่ยนกับมิตรสหายไปบ้างเพราะเขาศรัทธาในหลวงปู่ฯ
...ให้ไปฟรีๆบ้างกับคนสนิทที่เคยช่วยเหลืองานกันก็ยังเสียดายแต่ก็ถือว่าให้ไปแล้วก็แล้วกัน
...และในวันที่ 5 มีนาคม ของทุกปีถ้ามีโอกาสก็จะไปร่วมทำบุญโต๊ะจีน 2 โต๊ะร่วมกับ คุณพ่อ คุณแม่
...ก็จะได้พระชุดของขวัญในแต่ละปีที่ท่านพระครูวิโรจน์ฯ เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบันแจกให้เป็นชุดๆอีกพอสมควร
...ได้ไป วัดถ้ำสิงห์โตทอง ราชบุรี เพื่อไปดูถ้ำที่หลวงปู่ฯได้สร้างไว้ก็มีโอกาสเช่ามาอีกเล็กน้อย
...ฉนั้นพระเครื่องสายหลวงปู่โต๊ะ จะมีความหลากหลายพอสมควรเป็นของแท้จากวัดแน่นอนไม่มีการเช่าจากที่อื่น
...และยังมาได้เหรียญปั๊มพระสยามเทวาธิราช วัดป่ามะไฟ 2518 จากกรุสะสมของคุณพ่อมาโดยไม่รู้ประวัติการสร้างแต่มีใจผูกพัน
...พอมาอ่านประวัติการสร้างที่มีสมเด็จพระญานสังวร (สมเด็จพระสังฆราช)เป็นประธานปลุกเสก หลวงพ่อเงินวัดดอนยายหอม หลวงปู่โต๊ะองค์ที่ 3
...พระอาจารย์ฝั้น หลวงพ่อผาง หลวงพ่อแพ หลวงปู่สิม และเกจิดังๆอีกหลายรูปฯลฯ
...ก็เลยรู้สึกว่ามีความผูกพันกับ หลวงปู่ฯ จริงๆในด้านจิตวิญญาน
...ทุกวันนี้ก็ยังรู้สึกได้ว่าท่านยังเมตตากับชีวิตที่เป็นไปของข้าพเจ้าอยู่ตลอดเวลา
...มาเตือนสติ มีลางสังหรณ์ ทุกอย่างรู้ได้ด้วยใจตนเองคงไม่สามารถอธิบายได้อย่างละเอียด
...สรุปว่าข้าพเจ้ามีชีวิตที่ปลอดภัยมาจนทุกวันนี้ก็ด้วยบารมีของหลวงปู่โต๊ะ 100%
...แม้ข้าพเจ้าอาจจะเคารพศรัทธานับถือครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบอย่างผู้ใฝ่ธรรม
...แต่ที่สุดยอดในชีวิตและสัมผัสได้โดยตรงเปรียบเสมือนเป็นลูกศิษย์กันมาในครั้งอดีตชาติก็อาจจะเป็นไปได้
...ก็คือ "หลวงปู่โต๊ะ" แห่งวัดประดู่ฉิมพลีพระผู้มีบารมีและความเมตตาธรรมสูงต่อข้าพเจ้าและผู้ที่มีเคารพศรัทธานับถืออื่นๆอีกมากมาย
...อาจจะมีเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยเสริมทำไม ศีล๕ วันนี้จึงต้องพยายาม ลด ละ เลิกให้ครบบริบูรณ์
... ก็อาจจะเพราะบารมีของหลวงปู่ฯอีกเช่นกันที่ยังห่วงไยและมาเตือนอยู่เป็นระยะอย่างมีจังหวะที่เหมาะสม
...แม้จะไม่ได้เข้าฝันแต่ก็พอจะรับรู้ได้ด้วยกระแสความรู้สึกภายในใจนี่เอง

 

สวัสดีครับคุณพี...เข้ามารับฟังประสบการณืและเรื่องราวดีๆด้วยคนครับ

 

...ยินดีครับคุณเฉียวฟง ศิษย์หลวงปู่ฯองค์เดียวกัน

ถ้าไม่เลิกคงจะลำบากแน่ๆ แต่เพราะบารมีหลวงปู่ฯให้โอกาส

...ผู้ชายอย่างเราๆท่านๆเรื่องใหญ่ใจง่ายก็มีศีลข้อ ๓ กับ ข้อ๕ ช่างดึงดูดอารมณ์ซะเหลือเกิน
...ให้เข้าไปอยู่ในแวดวงสถานที่อโคจรทั้งหลายได้ง่ายๆโดยไม่ต้องคิดอะไรมาก ของโปรดเชียวแหละ
...แต่ที่จะมายกตัวอย่างคือศีลข้อ๕ เกือบจะธาตุแตกกลางสี่แยกไฟแดงห้าแยกปากเกร็ด
...โดยบุคคลิกส่วนตัวของผมชอบ "เบียร์วุ้น" มากที่สุดในการเข้าสังคมหรือพักผ่อน
...เรียกว่าเกร็ดน้ำแข็งจากฟองเบียร์เมื่อผ่านริมฝีปากเข้าไปละมุนละไมสุดยอดทางอารมณ์
...หากกลับจาก ผับหรือเธค ยิ่งไปกันใหญ่สนุกสนานจนลืมนับขวดกลับบ้านต้องอ้วกลงโถส้วมเป็นประจำ
...จนภรรยาเบื่อไปเลยจากที่เคยลุกขึ้นมาลูบหลังให้จนรู้สึกเป็นเรื่องปกตินอนหลับดีกว่า
...พออายุย่างเข้าสัก 40 เศษๆหลังจากไปดื่มกับลูกน้องตอนกลางวันตอนเย็นขับรถกลับบ้าน
...ร่างกายไม่ปกติมีอาการซู่ซ่าภายในร่างกายพิกลขนหัวลุกอากาศที่หายใจก็น้อยเหมือนจะเป็นลมแบบดับวูบระหว่างขับรถ
...ระหว่างขับรถมาใกล้ถึงสี่แยกไฟแดงดูเหมือนธาตุไฟมันจะแตกบอกไม่ถูก
...จิตใต้สำนึกบอกตัวเองว่าเรากำลังจะตายบนกลางถนนนี้ความคิดมันเป็นระบบคอมฯเลย
...คิดเรื่องเก่าๆ เรื่องถ้าเราตายคนที่บ้านจะรู้มั๊ยเนี่ย หรือธุระกรรมอะไรก็ยังไม่ได้ทำไว้สักอย่างหากว่าตายจริง
...ความดี ความไม่ดีที่เคยผ่านมาในอดีตมันผุดขึ้นมาเห็นเป็นภาพๆเลยเหมือนในหนัง
...พอถึงช่วงติดไฟแดงเป็นรถคันแรกช่วงนั้นวิกฤตมาก ภาวนา "พุทโธ อินทสุวรรณโน" ตลอด อาการก็ยังไม่ดีขึ้น
...เลยตั้งสัจจะไว้ในใจขอบารมีหลวงปู่โต๊ะ ช่วยลูกด้วยหากลูกรอดไปได้จนถึงบ้านจะเลิกสิ่งมึนเมาทุกชนิดเด็ดขาดแม้แต่ไวน์
...ปรากฎพอไฟเขียว สติกลับมาเริ่มมีอาการดีขึ้นเรื่อยๆพอจะขับรถกลับบ้านได้แต่ใจภาวนาถึงหลวงปู่ฯตลอดช่วยลูกด้วยๆ
...พอถึงหน้าบ้านจึงรู้สึกโล่งใจรอดแล้วเรา รีบเข้าห้องพระทันทีตั้งนะโม 3 จบตั้งจิตอธิษฐานลูกจะเลิกสิ่งมึนเมาทุกชนิดเด็ดขาด
...และก็เลิกเด็ดขาดจริงๆ บังเอิญเวลาผ่านไปนานพอสมควรมีโอกาสไป ภูเก็ต กับบริษัทฯ
...เขาเคยเห็นเราชอบดื่มเบียร์ วันนั้นอากาศ บรรยากาศมันก็ให้อารมณ์เสียด้วย
...เลยสั่งขวดเขียวยี่ห้อดัง มา 1 ขวดเล็กในใจคิดว่าแค่ให้ร่างกายสดชื่น
...ปรากฎว่าแค่จิบไปนิดเดียว รสชาดมันขมเลี่ยนๆแบบไม่รู้สึกเหมือนแต่ก่อนเลย
...สรุปว่าที่สั่งมาเสียตังค์ฟรี จึงรู้ว่าศีลข้อ๕ สามารถปฏิบัติได้ชัดเจน 100%ไม่บิดพริ้วอีกต่อไป
...บารมีหลวงปู่ฯอีกหรือเปล่า โปรดใช้วิจารณญาน แต่เชื่อว่าถ้าขืนผิดสัจจะโอกาสสุขภาพภายในร่างกายอาจจะมีปัญหา
...โดยเฉพาะระยะหลังๆก่อนมีอาการธาตุจะแตกกลางสี่แยกไฟแดงมักปวดหัวหลังดื่มเป็นประจำไม่มากก็น้อย
...ซึ่งการไปในที่อโคจรทั้งหลายก็ต้องปิดตัวลงไปด้วยโดยปริยาย เพราะคนอื่นเขาดื่มกันเราไปนั่งดูคอยเวลากลับบ้านเท่านั้น
...ใหม่ๆก็โอเค พอบ่อยเข้าแล้วเราจะมาทนนั่งและอดนอนทำไมกัน เพื่ออะไร อารมณ์สนุกหลุดโลกก็แทบจะไม่มี
...สติและปัญญา คงจะเกิดขึ้นมา นั่งมองคนรอบข้างทั้งหญิงทั้งชายก็เมากันจนไม่รู้เรื่องยกแก้วชนกันไปมา ลากออกไปดิ้นกันเสร็จแล้วต่างคนต่างกลับบ้านด้วยความเมา
...เห็นความจริงของชีวิตขึ้นมาทันที วันนี้ไม่เคยเฉียดไปอีกเลย ไปเข้าป่าเที่ยวธรรมชาติแทนก็มีความสุขแบบมีสติดี สุขภาพก็ไม่เสีย
...นี่คือเสี้ยวหนึ่งของชีวิต ที่มีหลวงปู่ฯอยู่ในใจคอยเตือนสติอยู่เสมอมันเป็น ปัจจัตตัง จริงๆ
...และศีลข้ออื่นๆก็เริ่ม ลด ละ เลิก เห็นความจริงคือหลุมพลางแห่งทุกข์ของคนเราชัดเจนขึ้น
...ที่ว่าเคยสุขมันแป๊บเดียวจริงๆนอกนั้นทุกข์ตามมาเพียบกว่าจะหาทางแก้ไขให้พ้นไปได้
...ทุกอย่างอยู่ที่ความศรัทธา เชื่อมั่น และถ้าพิจารณาดีๆศีลแค่ 5 ข้อถ้ามนุษย์ทำได้ทั่วโลก
...จะเป็นโลกที่น่าอยู่มากๆ ปัญหาต่างๆที่วุ่นวายแทบจะไม่มี พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ดีแล้วจริงๆ
...ส่วนครูบาอาจารย์ทั้งหลายท่านก็มาช่วยกันเผยแผ่ตามจริตของแต่ละบุคคลเพื่อให้รู้จักหนทางที่จะดับทุกข์
...แต่จะอย่างไรก็ตามการเตรียมตัวก่อนตายเป็นสิ่งที่จำเป็นมากๆ ในหลักคำสอนของพระพุทธเจ้า
...แค่รักษาศีล๕ ให้ได้ครบโอกาสที่จะตกลงสู่อบายภูมิแทบจะไม่มี
...กฎแห่งกรรม มีจริงๆไม่ต้องรอชาติหน้า ชาตินี้ก็พอมีให้เห็นแล้ว
...จริงๆเรื่องราวจากประสบการณ์ที่ทำให้ต้องรักษาศีล๕ ให้บริสุทธิ์มีที่มาที่ไปพิสูจน์ด้วยตนเอง
...คิดดี พูดดี ทำดี คบคนดีบางทีก็เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ชีวิตจะเริ่มเปลี่ยนไปพบแต่สิ่งดีๆเสมอๆโดยไม่ตั้งใจและจะประหลาดใจขึ้นมาทันที
...สวัสดีครับ

 

ขอบคุณมากครับ ที่นำเรื่องราวดีๆ มาให้อ่านครับ

หลวงปู่ท่านเมตตาจริงๆครับ

 

ขอเข้ามารอฟังประสบการณ์ดี ๆ ด้วยคนครับ พระของหลวงปู่โต๊ะแขวนแล้วมีเมตตา มีคนคอยช่วยเหลือ...(เป็นความเชื่อส่วนตัวครับ)

 

เพิ่งมาเห็นกระทู้คุณพีและได้นั่งอ่าน(ในเวลางาน)จนจบ....^^
" ชอบมากครับ" บอกได้คำเดียวสั้นๆ... และจะติดตามเรื่องราวดีๆรวมไปถึงประสบการณ์ต่างๆของคุณพีอย่างต่อเนื่องนะครับ...(^___^)

ปล.หากผมไม่มีพระเครื่องที่ทันหลวงปู่โต๊ะ..แต่มีเพียงรุ่นหลังๆที่มีส่วนผสมพระอัฐิของหลวงปู่โต๊ะ...อยากทราบว่าพอจะใช้แทนกันได้มั้ย...( หากมีใจที่ระลึกถึงหลวงปู่โต๊ะเสมอเวลาสวมใส่ติดตัว ) ขอบคุณครับ.... ^^

 

...ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านประสบการณ์ของผมครับ
...พุทธศาสนามีทางเลือกตามจริตมากมาย
...แต่ที่สุดของที่สุดคือ วิมุติคือการหลุดพ้น ดีที่สุดครับ

คุณ Norragate
...มีส่วนผสมอัฐิหลวงปู่ก็เป็นมงคลแก่ตนเองแล้วครับ
...ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่ที่ความศรัทธาใน พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
...ถ้าคุณศรัทธาด้วยหัวใจ ต่อให้ไม่ได้สวมอะไรเลยท่านก็ช่วยเราได้
...สำคัญว่าการสวมใส่พระเครื่อง ก็เพื่อระลึกถึงคุณความดีความมีเมตตาของครูบาอาจารย์
...เวลาเราไปไหนมาไหนรู้สึกอุ่นใจดีเสมือนท่านอยู่กับเราตลอด นั่นคือความดี
...ฉนั้นผู้สวมใส่ก็ต้องดีด้วย ดี+ดี เจอกัน= ดีจริงๆ
...จิตคนเราก็เหมือนกระแสคลื่นความถี่วิทยุในอากาศนั่นแหละครับ
...ถ้าเราหัดจูนคลื่นบ่อยๆให้ตรงช่องก็จะชัดเจนเสียงดังฟังชัด
...ฉนั้นเราศรัทธาหลวงปู่ฯด้วยความศรัทธาเชื่อมั่นระลึกถึงท่านบ่อยๆ
...หลวงปู่ฯท่านมีเมตตาธรรมสูง ย่อมช่วยเหลือคนดีเสมอครับ

 

กราบหลวงปู่โต๊ะ สวัสดีคุณพีและสมาชิกทุกท่านครับ

 

กฎแห่งกรรมไม่ต้องรอชาติหน้า?????
ศีลข้อที่ 1
...หลายๆคนเกิดมายังไม่มีธรรมะอะไรอยู่ในใจก็มักทำอะไรไปโดยธรรมชาติคือการเอาตัวรอดหรือเพื่อป้องกันตัว
...ฉนั้นเรื่องฆ่าสัตว์ตัดชีวิตบางทีก็ทำไปเพราะความคึกคะนอง ความตั้งใจ หรือความกลัว
...นั่นคือเรื่องที่เหมือนจะดูปกติสำหรับคนเรา และเหตุการณ์ต่างๆก็เป็นสถานการณ์บังคับที่ให้ต้องกระทำ
...เอาเป็นว่าเกิดมาเรามีโอกาสฆ่าสัตว์ไปไม้รู้กี่ชนิดตั้งแต่เล็กสุด จนใหญ่ไปเรื่อยๆยิ่งไปถึงสัตว์มนุษย์ด้วยกันแล้วยิ่งไปกันใหญ่ (บาปมหันต์)
...ใครยังไม่เชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมไม่เป็นไรครับ ทุกอย่างอยู่ที่ตัวเราเองทำอะไรก็จากผลการกระทำของเราเอง
...แต่สำหรับข้าพเจ้าสัตว์ที่ใหญ่ที่สุดที่ข้าพเจ้าลงมือฆ่าเห็นจะเป็นประเภท งู ทั้งหลายนี่แหละ
...ส่วน มด ยุง ตะขาบ ฯลฯ ตัวอะไรพวกนั้นพอกัดเจ็บก็ตบ ก็บี้ เรารู้สึกว่ามันคือธรรมชาติทำเราเจ็บเราก็เอาคืนอัตโนมัติอยู่แล้ว เอ็งทำได้ข้าก็ทำเอ็งได้
...เมื่อเป็นเช่นนั้นชีวิตก็ไม่ได้คิดอะไรมากมายเป็นปกติธรรมดาๆของชีวิตในโลกใบนี้
...แต่ๆๆๆๆๆๆๆ พอเวลาผ่านไปสักระยะหนึ่งโรคภัยไข้เจ็บต่างๆแปลกๆที่ไม่เคยเป็นมาก่อนเริ่มมาแวะเยี่ยมเยียนมากขึ้น
...ประสบการณ์ตรงนี้บางทีโรคที่เกิดในวงการแพทย์เขาพิสูจน์ตามหลักวิทยาศาสตร์ มันเป็นอย่างนี้เพราะไปทำอย่างนั้นมา
...สำหรับข้าพเจ้าแรกๆก็วิทยาศาสตร์จ๋านั่นแหละ เป็นโรคก็ไปหาหมอก็ง่ายๆไม่เห็นมีอะไรเลย
...คือถ้าหมอรักษาหายเร็วก็ดีไป แต่ถ้ารักษาแล้วมันยืดเยื้อหาที่สิ้นสุดไม่ได้ต้องพึ่งหมอตลอดไปนั่นสิมันเริ่มชักจะมีปัญหา
...ทุกท่านอ่านแล้วโปรดใช้วิจารณญานกันเอง อย่าเชื่อในสิ่งที่ยังมิได้พิสูจน์แต่ฟังไว้เผื่อวันหนึ่งย้อนระลึกกลับมา
...อายุ 30 ปลายๆเองมั๊ง อยู่ๆอาการแปล๊บบบบบ!!!! ช่วงหลังมันเกิดขึ้นเหมือนอาการหลังยอก ทุกคนน่าจะเคยเป็นกันมาบ้าง
...แต่แปล๊บบบบบบบบ คราวนี้มันไม่เหมือนคราวก่อนมันปวดมากๆตั้งแต่ช่วงหลังลงขาซ้ายไปเลย
...จะลุกเดินไปไหนปวดชนิดที่เรียกว่าน้ำตาไหลแล้วกัน ยุคนั้นเครื่อง x-ray แบบอุโมงค์ยังมีน้อย
...หมอก็วินิจฉัยจากอาการเส้นพลิกบ้าง อะไรบ้างไปตามเรื่องตามราว
...ผลที่สุดต้องนอนนิ่งๆอยู่ ร.พ. เกือบ 7 วันฉีดยาเข้าเส้นแก้ปวดทุกวันค่อยทุเลาลง
...กลับบ้านไปใช้ชีวิตอย่างปกติแต่ต้องระวังท่าทางของหลังมากขึ้น
...แล้วก็เป็นอีก 2-3 วันบ้าง 4-5 วันบ้างอัดยาแก้ปวดตามหมอสั่งก็ทุเลาลง
...ก็คิดว่าไม่ปกติซะแล้วน่าจะไม่ใช่อาการหลังยอกธรรมดาๆ
...ไปค้นเจอในโฆษณา มีแพทย์คนไทยจาก ตปท.มีวิธีรักษาคนปวดหลังเรื้อรัง
...สรุปก็ต้องทดลองยุคนั้น 30000 .- แพงก็ต้องลงทุนเพราะความทุกข์จากความเจ็บปวดมันทรมานจริงๆ
...สรุปต้องเข้า x-ray แบบอุโมงค์ผลปรากฎเป็นโรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท
...ก็มีการดึงหลังกันประมาณ 5 ครั้งมั๊ง??? ก็คิดว่าคงหายแน่ๆมาถูกทางแล้ว
...วันดีคืนดีโอกาสที่เป็น มันก็กลับมาอีกอาจจะนานๆทีก็จริงอยู่ แต่ปวดร้าวเหมือนเดิม
...บังเอิญสนใจอ่านโน่นอ่านนี่เกี่ยวกับโรคแปลกๆที่แพทย์อธิบายไม่ได้ในหนังสือกฎแห่งกรรม
...เท่านั้นแหละสัญญาในอดีตตอนวัยเด็กจนวัยรุ่นมันเหมือนพิมพ์รายงานเป็นภาพในสมองความคิดออกมาเลย
...หรือว่า!!!!!! "เจ้างู" ทั้งหลายที่เราเคยตีตาย เพราะมักตีหลังให้หักก่อนแล้วมาตีหัวให้ตายในทีหลังก่อนเก็บซากไปทิ้ง
...เป็นการฆ่าเพราะความกลัวมันจะทำร้ายเราก็ไม่เห็นแปลกใช่มั๊ย??? ก็เพื่อป้องกันตัวเราเองต่างหาก
...จะว่าใช่ก็ใช่นะ เข้าข้างตนเองอยู่แล้วมนุษย์ผู้ประเสริฐ แต่ถามว่าเขี่ยไล่เขาออกไปให้พ้นจากอันตรายได้มั๊ย???
...ก็น่าจะได้มั๊ง เพราะสัตว์เขาก็กลัวตายเหมือนเรานั่นแหละ ถ้าทำร้ายฉันๆก็ฉกเอาสิเป็นการป้องกันตัวเองเช่นเดียวกัน
...ความคิดตรงนี้เกิดขึ้นหลังจากที่ศึกษาธรรมะอย่างพอจะเข้าใจขึ้นแล้วว่าถ้าไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกันทางใครทางมันก็หลีกเลี่ยงได้
...ดังนั้นระยะหลังๆเจองูก็แค่หาไม้ยาวๆเพื่อป้องกันตัวเราเองเขี่ยเขาออกไปให้พ้นบ้านแล้วเขาก็เลื้อยต่อไปโดยต่างคนต่างไม่สนใจที่จะทำร้ายกัน
...เอ๊ะ.. มันก็ได้ผลเหมือนกันเนี่ย ฉนั้นเดี๋ยวนี้แม้แต่มด ยุง แมลงสาบ หนู งู ฯลฯ บางทีก็ไม่ไปใส่ใจกับเขาต่างคนต่างอยู่อย่าเบียดเบียนกันแล้วกัน
...สวดมนต์ก็แผ่ส่วนกุศลไปให้เขา ก็ไม่ค่อยจะเห็นกันสักเท่าไรนะโดยเฉพาะแมลงสาบนี่หายไปเลยแต่ก่อนกลางคืนถังขยะในบ้านอย่างน้อย 3-4 ตัวนั่นแหละ
...และพอกลับไปพูดถึงเรื่องปวดหลัง จะเชื่อหรือไม่เชื่อเพื่อความสบายใจก็ทำบุญไปให้เขาเพราะครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งแนะนำ
...และท่านก็บอกว่าน่าจะเป็นวิญญานงูเหล่านั้นแหละมีความอาฆาตกำลังเอาคืนโยมที่ไปทำร้ายเขา
...มาถึงตรงนี้เริ่มเป็นนิยาย นิทานเกินไปหรือเปล่า????เอาอย่างนี้ก็แล้วกันสำหรับตัวข้าพเจ้าเอง
...มีความเชื่อว่าอาการหายไปเหมือนคนปกติ นอกจากวันดีคืนดีก้มผิดท่า เอี้ยวตัวผิดแบบก็มาเยี่ยมเยียนสักครั้งแต่ทานยา 2-3 วันก็หายไป
...หลายๆท่านที่มีความรู้เรื่องกฎแห่งกรรม จะอธิบายว่า เวลาร่างกายคนเราอ่อนแอคือไม่สบายนั่นแหละ
...จะเป็นช่องทางที่ให้สัมภะเวสี วิญญานเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายเขาสอดแทรกผสมโรงเข้ามาเพราะจิตใจเราเริ่มอ่อนแอ (ผีซ้ำด้ามพลอย)
...จึงเป็นเรื่องปกติสำหรับข้าพเจ้า โรคแปลกๆที่เป็นนาน หมอวินิจฉัยไม่ได้ให้เดาว่ามีความเป็นไปได้ทั้งวิทยาศาสตร์และไสยศาสตร์
...ทางแก้ไขสำหรับข้าพเจ้าในวันนี้รักษาศีล 5 ก็เท่ากับไม่เบียดเบียนใครกันแล้ว
...สวดมนต์ นั่งสมาธิ อุทิศส่วนกุศลไปให้วิญญานทั้งหลายทั้งเฉพาะเจาะจงเช่น สัตว์ที่เรานึกได้ว่าเคยทำร้ายเขาระบุไปเลย
...ขออภัยและอโหสิกรรมในชาตินี้แหละ ส่วนไม่เฉพาะเจาะจงอาจจะตั้งแต่อดีตชาติไหนๆซึ่งเราก็ไม่รู้อีกเหมือนกันจะได้กันเหนียวไว้ก่อน
...ข้าพเจ้าพิสูจน์ด้วยตนเองมาแล้ว โรคหมอนรองกระดูกทับเส้นประสาท ชัดเจนทุกวันนี้ยังไม่มีอาการใดๆเกิดขึ้นง่ายๆเหมือนตอนที่ยังไม่รักษาศีล5และไม่ปฏิบัติธรรม
...ส่วนโรคแปลกปวดนั่นปวดนี่ก็มีบ้างแต่เดี๋ยวนี้ไม่ซีเรียส เขาคงมาขอเอาคืนบ้างก็แผ่อุทิศส่วนกุศลให้ไปพร้อมทานยาตามแพทย์ยุคใหม่สั่งไปด้วย
...หรือบางครั้งนึกว่าจะเจ็บปวดทรมานไปหลายวัน กลับไปเจอหมอที่มีธรรมะเช่นเดียวกัน รักษาถูกทาง 5 นาทีหมอจัดการหายเป็นปลิดทิ้งกลับบ้านเหมือนไม่เป็นอะไรเลย
...นี่คือตัวอย่างที่สะสมประสบการณ์มาและลองค้นหาดูด้วยตัวเอง แม้จะดูเป็นเรื่องเหลือเชื่อหรือคร่ำครึสำหรับคนในสังคมไทยบางกลุ่ม
...แต่ข้าพเจ้ามีจังหวะแห่งความเชื่อโดยมีจังหวะขั้นตอนมาแบบต่อเนื่องและนั่งพิจารณาดูซึ่งก็เหลือเชื่อจริงๆ
...ส่วนหนึ่งอาจจะเป็น บารมีของหลวงปู่ฯก็ได้ที่ดลจิตดลใจให้คิดเช่นนี้
...โปรดใช้วิจารณญานด้วยตนเอง ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

...หลายคนคงเดาว่า ข้าพเจ้าคงจะดูเป็นผู้ใหญ่เคร่งครัดด้วยวัย 56 แวะไปดูตัวตนที่แท้จริงกันได้ครับที่นี่
http://www.facebook.com/profile.php?id=100000930639465

http://www.thailandoffroad.com/freestyle/freestyleboard/Weblist.asp

http://nahpee.multiply.com/photos

 

[

ขอบคุณครับคุณพี่.....โดยส่วนตัวผมเองก็มีความคิดเป็นไปในทางเดียวกับสิ่งที่คุณพีชี้แนะครับ...ขอแค่มีจิตศรัทธา+ประพฤติตนอยู่ในศีลในธรรม..ต่อให้ไม่ได้แขวนพระสักองค์ก็ยังมีความดีนี่ล่ะครับที่คอยคุ้มครองชีวิตเราได้..(^___^)

สวสัดีครับท่านเฉียวฟง......(^___^) ศรัทธาชักนำมาให้ได้เจอกันอีกแว้ววว อิอิ ^^ สบายดีนะครับ..

ชอบมุมมองความคิดและการเล่าเรื่องของคุณพีครับ....โดยเฉพาะประสบการณ์ตรงจากชีวิตจริงที่ได้นำมาเผยแพร่เป็นอนุสติ...(^__^)

 

"หลวงปู่โต๊ะ"คือหนึ่งในพระสุปฎิปันโนที่ผมศรัทธาและนับถือมากองค์หนึ่งเช่นกันครับและจะคอยแฟนประจำติดตามอ่านเรื่องราวดีๆแบบนี้ไปเรื่อยๆนะครับ ขอบคุณมากครับพี่.......
และขอสวัสดีคุณNorragateด้วยนะครับ...ขอชมว่าถ่ายรูปพระเครื่องได้สวยมากๆครับ
และขอสวัสดีคุณkang somด้วยนะครับ...ผมนั้นปักใจกับพ่อทองดีตั้งแต่เรียนประวัติศาตร์ชั้นประถมแล้วครับ เห็นคำนี้ของคุณkang somรู้สึกดีจริงๆครับ"พ่อกูดาบหักเพื่อพิทักษ์แผ่นดินสยามพ่อกูนั้นนาม พระยาพิชัยดาบหัก"<!-- google_ad_section_end -->

 

...ถูกต้องเลยครับ คุณ Norragate
...จะแขวนพระระดับไหน รักษาศีลเคร่งครัดแค่ไหน
...สิ่งที่ป้องกันไม่ได้คือ กฎแห่งกรรม ผมพิสูจน์มาแล้ว
...เพียงแต่อาจผ่อนหนักให้เป็นเบาได้ ขึ้นกับผลแห่งการกระทำของเรา
...เหมือนกับหลักวิทยาศาสตร์ในเรื่อง Action = Reaction
...ตอนที่ทำเขา เขายังไม่มีโอกาสโวยวาย
...แต่ตอนเขาจะเอาคืน ก็ลองทำดีให้เห็นว่าเรากลับตัวกลับใจแล้วจริงๆ
...บางครั้งความดีนี่แหละชนะความโกรธทั้งปวง
...ทดลองเองก็ได้ ใครโกรธมาเรากลับเฉยๆ
...คนโกรธ งง!!!ไปเลย ความร้อนใจสุดขีดเขาจะลดอุณหภูมิเดือดลงไปเอง
...แต่หากเราลองโกรธตอบ ตูม!!ตูม!!!!ตูม!!!!ระเบิดเวลาเลยครับ

 

สวัสดีและขอบคุณครับคุณnitikoon ... ยินดีที่ได้รู้จักครับ..(^_^)

เห็นด้วยดั่งที่คุณพีกล่าวไว้ครับ...
หลายครั้งหลายหนที่หลงลืมไปว่า...สุดท้ายชีวิตนั้นก็เป็นไปตามกรรม....ไม่ว่ากรรมจากอดีตชาติหรือปัจจุบันชาติ...ปลูกมะม่วงฉันใด..ก็ต้องได้ผลเป็นมะม่วงฉันนั้น.....(^___^)...