ลองวิชชา

เป็นเรื่อง ที่ฟังมาจากทีบ้าน ตอนช่วงกลางๆปีนี้ คนแถวบ้านโทรสัพ มาบอกถึงความผิดปกติของหมู่บ้าน ว่าชวงดึกๆจะมีเสียงร้อง โหยหวย คล้ายจะเป็นเสียงผู้หญิง บ้างวันก็เป็นเสียงผู้ชาย ร้องโหยหวย คล้ายจะเดินตามถนนรอบๆหมู่บ้าน ผมเลยโทรไปถามแม่ว่าจริงหรือป่าว แม่ก็บอกว่าพ่อก้ได้ยิน เอาแล้วสิ อดใจไม่ได้เลยโทรถามเพื่อนที่อยู่บ้านว่าเรื่องราวเป็นยังไง (พอดีเพื่อนจะเก่งทางกรรมฐานมากทีเดียว) เลยถามเขาว่าเกิดอะไรขึ้นเหรอ เพื่อนบอกว่าก้พอได้ยินเขาพูดกันอยู่ แล้วจะตรวจดูให้ พอวันต่อมาก็โทรไปถามใหม่ จึงได้รู้ว่า เป็นพวกที่ไปเรียน วิชชามาใหม่มันลองของ มันไปจับพวกสัมภเวสี และเจ้าที่มามัดไว้ ขังไว้ ทำให้ผีพวกนี้มาร้องโหยหวย เพื่อนเลยทำการแก้มัด...ให้หมดเลย เดียวนี้แถวบ้านเหมือนจะมีหน้าใหม่ ทางสายนี้มาก จะเรียนไว้ทำเสน่ห์กับของพวกทำร้ายคนอื่น คิดแล้วหวั่นใจ แม้แต่พ่อผมก็ยังโดนทำของใส่เลย เพราะเพียงแค่ว่าเขาอิจฉา ถือว่าน่ากลัวมาก แล้วจะมาเล่าใหม่ว่าโดนของอะไรคับ ขอบคุณ

 

น่าสนใจ และแปลกใจมาก ทำไมทำได้แบบนี้ ไม่ไปทำพวกเขมร ที่รุกล้ำดินแดนประเทศไทย

 

ช่างไม่กลัวบาปกลัวกรรมกันเลย ปกติพวกสัมภเวสี วิญญาณเร่ร่อนเค้าก็น่าสงสารอยู่แล้ว

วิชาคาถาอาคมพวกนี้ครูบาอาจารย์ท่านว่ามันเป็นอวิชชา (ตรงข้ามกับวิชชาโดยสิ้นเชิง) หรือเป็นเดรัจฉานวิชา

เพราะเท่าที่เคยอ่านหรือพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย หรือครูบาอาจารย์ท่านเล่าไว้ ซักวันนึงคาถาอาคม พวกนี้มันจะย้อนกลับมาทำร้ายผู้ที่ทำ ถ้าไม่บ้า ก็อาจถึงตาย

ให้คนในครอบครัวหมั่นทำบุญทำทาน ไหว้พระสวดมนต์ รักษาศีล และเจริญภาวนาดีกว่าค่ะ แล้วก็ห่าง ๆ พวกนี้ไว้

ว่าแต่ว่า แถบศรีสะเกษ น่าจะใกล้แหล่งต้นตำรับ (เขมร) เลยนะแถบนั้น

 

.... เป็นเรื่องที่น่าสนใจดีคะ ..


... ตอนแรกพิมพ์ไปเยอะพอโพสแล้วกลับโพสไม่ขึ้น ... งั้นก็จะติดตามอ่านนะคะ ..

 

จากที่ถามเพื่อนดู ท่าทางเจ้าที่กับวิญญาณ พวกนั้นจะโกรธมาก ประมาณว่า จะถามหาคนที่ทำ โดยถามกับเพื่อนผมให้ได้ แต่เพื่อนไม่บอก(เพื่อนรู้แต่ไม่บอก แม้แต่ผมเขาก็ไม่บอก) บอกว่าจะเป็นกรรมต่อกันเปล่าๆ พวกเจ้าที่กับวิญญาณกำลังเขาไม่มากเนื่องจากไม่ค่อยได้ โมทนาบุญสักเท่าไรเลยเป็นการง่ายที่จะจับมัดได้

 

***สวนเรื่องพ่อผมจะโดนของ พวก ว่าน เป็นประมาณคล้ายว่านไฟ ตอนแรกไม่รู้นึกว่าเป็นโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง แต่รักษาไม่หายสักทีเป็นอยู่ ปีกว่าๆ ทำงานอะไรแทบไม่ได้จะเหนื่อยง่ายและไม่สบายบ่อยๆ พอดีช่วงสงกรานต์ได้มีโอกาศพาพ่อไปหา พระอาจารย์ของผม คิดว่าจะหาสมุนไพรกับท่านมาลองรักษาดู แต่ท่านกลับบอกว่า โดนของ แถมยังบอกอีกว่า อยู่ได้ไม่ถึงเดือน เลยถือโอกาศให้พ่อรักษากับพระอาจารย์เลย โดนพระอาจารย์บอกว่า ของนี้คนที่หมู่บ้านและเป็นทำใส่ เพราอิจฉา เขาเอาว่านที่ทำพิธีแล้ว มาโยนใส่ดินไว้ รอพ่อผมขับรถไถมาเหยียบ ของจะวิ่งเข้าคนเลย คนที่ทำใส่ก็พึ่งเรียนมาแต่อาศัยกำลังครูเขาช่วยเลยแรงหน่อย (ผมรู้หมดแล้วว่าใครแต่ไม่อยากทำอะไรปล่อยตามกรรม) อาการของพ่อผมจะมีรอยไหม้ทั้งตัว แล้วจะป่วยบ่อยมากเหนื่อยง่าย แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้วหลังจากการช่วยเหลือของพระอาจารย์ สามารถทำงานได้ปกติ คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจิงๆ แต่ไม่หาพระอาจารย์ที่ไร ท่านรู้ใจเราไปหมดจนไม่กล้าคิดอะไร ภาวนาไว้เป็นดีที่สุด .....มีหมู่บ้านข้างๆก็น่ากลัวมากเรื่อง ยาสั่ง มีโอกาศจะมาเล่าอีกครับ คือแถวบ้านผม ภาษาถิ่นจะเป็น ภาษาเขมร กับลาว มีซวย บ้าง เรื่องพวกนี้เลยเยอะ แต่บ้างคนคิดว่าไม่มีแต่ไม่ใช้ถ้าไม่เห็นกับตาก็คงไม่เชื่อ

 

ผมก็อยู่ อำเภอกันทรลักษ์นี้ละครับ จิงๆ ทางเขมรกับไทยเหมือนพี่น้องกัน ข้ามฝั่งกันไปมาตลอด ... แต่คงเป็นเพราะการเมืองละครับ เลยเป็นแบบนี้

 

ไปเจอพระคาถาไว้ป้องกันตัว เป็นพระคาถาแก้ยาสั่ง ซึ่งหลวงปู่มั่นได้รับมอบมาจากชาวเขมรที่อพยพไปอยู่อุบลราชธานี และถ่ายทอดให้แก่ลูกศิษย์ในสายพระกรรมฐานทั้งหลาย

โดยหลวงปู่ขาวได้ถ่ายทอดให้สามเณรถาวร ซึ่งปัจจุบันคือพระเทพวิมลญาณ (หลวงพ่อถาวร จิตตถาวโร) แห่งวัดปทุมวนาราม ฯ (วันนี้เพิ่งจะไปทำบุญถวายภัตตาหารเพลมาหยกๆ )

หากกลัวโดนยาสั่ง ก่อนกินอาหารใดๆให้สวดพระคาถานี้ 7 จบ ถ้าเขาจะวางยาสั่งหรือยาพิษด้วยอำนาจพระคาถานี้จะทำให้เรานึกสังหรณ์ใจไม่อยากดื่มหรือกินสิ่งนั้นเลย

แต่ไม่แน่ใจว่า ถ้าพวกนี้เที่ยวไปโยนคุณไสยใส่ดินหรือที่ที่เราจะเดินผ่านไป จะช่วยได้มั้ย แต่กันไว้ดีกว่าแก้ก็ดีค่ะ

ตั้งนะโมสามจบ

อัตตะกามะนะ สัมภาวะเย นะอังเคาะ มะสันอันตือ เปรียงกอง มะชะพรหม เปียมะชะจงแก เมียงคงจึงกอ แอแตโดม สะ โหม ติด

ส่วนคาถาป้องกันคุณไสย และกันยาพิษ ยาสั่ง ของลพ.ฤาษี ลิงดำ (เจอจากเว็บพลังจิต)

เมสัมมุขา สัพพาหะระติ เตสัมมุขา

ส่วนบทนี้ใช้แก้การกระทำย่ำยีจากคนที่เป็นศัตรูเรา ทางคุณไสย ใช้มนต์เป่าตัวเอง ดังนี้ (จากเว็บพลังจิต เช่นกัน )

นะโมพุทธายะ นะรานะระ รัตตังญานัง นะรานะระ รัตตังหิตัง นะรานะระ รัตตังเขมัง วิปัสสิตัง นะมามิหังฯ

ส่วนเรื่องเล่าของ "พระพุฒาจารย์โต" (จากหนังสือ อมตะธรรม สมเด็จโต พรหมรังษี) คุณไสย แพ้ สามประโยคสั้นๆ คือ พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

เวลาท่านจะนอน ท่านจะสวดคำว่า พุทธัง สะระณัง คัจฉามิ ธัมมัง สะระณัง คัจฉามิ สังฆัง สะระณัง คัจฉามิ

หลวงปู่โตท่านถูกทดสอบจากผู้ฝึกเวทมนตร์คาถาอาคมเล่าเรียนจนมีญาณแก่กล้า ช่วงที่ท่านไปปักกลดอยู่ในหมู่บ้าน แถบดงพญาไฟ

บุคคลนั้น ส่งคุณไสยใส่ท่านถึง 7 วัน เต็มๆ ทั้งปล่อยควายธนู ปล่อยหนังควาย ปล่อยตะขาบ ตลอดจนภูติพรายเข้ามาทำร้าย แต่สิ่งที่ปล่อยมาแต่ละอย่างไม่สามารถทำร้ายท่านได้เลย

 

คาถาดีมากครับ นานๆได้เห็นคาถาภาษาเขมร ขึ้นด้วย นโม ถือว่าเป็นทางพุทธเลย สวนมากจะ ขึ้นว่า โอม เป็นสวนมาก หรือไม่ผมอาจจะไม่กว้างขวางมากพอ ความรู้นี้ไม่มีที่สุดสุดจิงๆ

 

สาธุคะ

.... มีคาถาอันแรกคะที่ไม่เคยผ่านตา กาลีนะ เลย ... ปกติ จะเป็นพวกชอบสวดไปด้วย และ ฝึกแปลความหมายของบทที่สวดไปด้วยเพื่อทำความเข้าใจ .. แต่ ภาษาเขมร ไม่ถนัดเหมือนกันคะ ...

 

.... มิน่าละคะ ... อำเภอนี้มีอะไรดี ๆ มากมายเกินกว่าที่คุณจะคิด ... จริงไหม๊คะ ... พระอาจารย์อีกท่านของ กาลีนะ ที่วัดป่าแถวบ้านท่านก้เป็นคนอำเภอนี้แหละคะ .. ล่อภาษาเขมรมาที กาลีนะ หน้าเอ๋อไปเลยไม่รู้เรื่อง ... กาลีนะ เคยถามท่านว่าบ้านท่านอยู่ไหน ท่านบอกว่าอยู่ในอำเภอนี้แหละคะห่างจากชายแดน 10 - 15 กิโล. ท่านธุดงค์มาเรื่อย ๆ จนมาเจอหมู่บ้านของ กาลีนะ สมัยนั้นตาของ กาลีนะ เป็นผู้ใหญ่บ้านตา กับ ยายแกเลยรับเป็นผู้ดูแลจัดหาที่จำวัดให้ท่านซึ่งเป็นป่าช้าเก่าของหมู่บ้าน มีโพนขนาดใหญ่ขึ้นติดแม่น้ำ .. ท่านอยู่มาจนตอนนี้เกือบ 20 ปี แล้วคะ .. ท่านมีความรุ้เรื่องพวกนี้มากพอสมควรแต่ท่านจะไม่ค่อยเล่าใคร .. เพราะชาวบ้านมักว่าท่านไปต่าง ๆ นา ๆ เพราะความเป็นคนแปลกของท่านชาวบ้านไม่เข้าใจ .. แต่ถ้า กาลีนะ ไปหาท่าน ... ท่านก็มักจะเล่าให้ฟัง ... และ ท่านมักเดินทางไปตามที่ต่าง ๆ ในประเทศเพื่อนบ้าน .. กาลีนะ ก็ได้ความรู้จากท่านมาเยอะเลยทีเดียวคะ ..

 

ก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกมั้งคับ อำเภอรอบๆติดกันก็เยอะอยู่เหมือนกัน ถ้าเป็นสมัยรุ่นๆปู่ย่า ตายาย เล่าให้ฟัง สวนมากจะเป็นเรื่องหลวงปู่สรวง จะเยอะมาก และอีกเรื่องที่ได้ยินมาคือ เรื่องของ จร่าดกะแม๊ง (พิมยากๆภาษาเขมร 555) ท่านคนนี้ไม่ใช้พระเป็นคล้าย ฤาษี อายุประมาณไม่ได้ บ้างครั้งเห็นเป็นเด็กบ้างครั้งเห็นเป็นคนแก่ สวนวิชชาไม่ต้องพูดถึง เป็นคนเขมร ประมาณ10 ปีกว่าๆ จะมาที่หมู่บ้านผมครั้งหนึ่ง ว่างๆจะมาเล่าครับ ทำงานแล้วครับ อิอิ

 

ผมอยู่อุทมพรอะ เคยไปทางกันทรลักษ์ไม่บ่อยอะครับ เคยไปออกค่ายแถวๆทางขุนหาญทีนึง ตอนกลางคืนพวกที่ไปออกค่ายเขาเจอดวงไฟเขียวๆลอยอยู่ในป่าใกล้ๆโรงเรียนที่ออกค่ายด้วยอะครับ เหอๆ

 

ไฟลักษณะนี้ ถ้าเป็นพวกผี แถวบ้านคงเป็นพวก ผีโพร่ง ผีเป้า ถ้าไม่ใช้ผี ก็ไฟที่คนเขาไปหากบหาเขียดหาปลานี้ละครับ อิอิ ถ้าพวกผีที่ผมรู้ มีอยู่ไม่กี่ประเภท เกิดจาก ว่านชนิดหนึ่ง เกิดจากคนที่เลี้ยง (พวกที่เรียนมากับรับช่วงต่่อ) เกิดจากพวกผิดครู และท้ายสุดก็เกิดจากของที่เขาเอาไปทิ้งไว้ ความน่ากลัวก้ต่างกันไป ถ้าเกิดจากว่าน นี้ไม่เท่าไร จากคนเลี้ยงก็จะไล่เราออกจากบริเวณของมัน(ประมาณว่าไล่จากที่ดินของเจ้าของที่เลี้ยง เหมือนค่อยดูแลที่ดินสิ่งของ ประมาณนั้น) แต่ถ้าเขาคิดจะเอามาทำร้ายเราก็น่ากลัวเลยละ ส่วนของที่เขาทิ้งแล้วนั้น ดูว่าจะน่ากลัวอยู่เพราะถ้ามันเห็นเราจะวิ่งเข้าใส่เลย ที่ผมรู้มาก็ประมาณเท่่านี้ละครับ อาจจมีมากกว่านี้ตามท้องถิ่นนั้นๆเขาเรียกขานกัน

 

.... ก้ว่าตามที่พระอาจารย์แกเล่าให้ฟังนะคะ ... เรื่อง หลวงปู่สรวง .. พระอาจารย์ก็เคยเล่าเหมือนกันคะ .. มีหลวงปู่ชา อีกองค์คะ ... แต่เข้าถึงยาก ... ส่วนมากพระอาจารย์แกมักจะชอบเดินทางข้ามชายแดนมากกว่าคะ ... แกชอบไปแถวลาวใต้ กับ เขมรที่ติดกันคะ

 

ของพวกนี้ถ้าไม่มีกรรมเก่า มันไม่ติดนะ ที่เคยผ่านไปสีเกดไม่เคยเจอ

แต่ทางสุรินทร์นี่ของเขมรเยอะจริงๆ แล้วจับผีตายโหงไว้ใช้งานเสียส่วนมาก

พวกหมอทำเสน่ห์ คุณไสยเยอะ จะกินอะไรนี่เราเอาลอดหว่างขาก่อนล่ะ

 

..... มันก็เป็นแบบที่พวกคุณว่านั้นแหละคะ ... แต่นอกประเทศเรามันน่ากลัวกว่านั้นคะ พระอาจารย์ของ กาลีนะ และ พ่อของ กาลีนะ หรือ แม้แต่แม่บ้านชาวต่างด้าวของที่เคยทำงานที่ร้านก้เล่าให้ฟัง และ กาลีนะ ก็เชื่ออย่างนั้น ... ไม่ใช่เพียงเพราะฟังมาแค่นั้น แต่มันมีเหตุผลอย่างอื่นประกอบเอาเป็นว่ามันเป้นความเชื่อส่วนบุคคลแล้วกันนะคะ เพราะพวกหมอผีแถบชายแดนที่เก่ง ๆ ก็มักข้ามฝั่งไปเรียนในประเทศเพื่อนบ้าน เสาะหาอาจารย์ในวิชาที่ตนสนใจ .... พ่อกาลีนะก็เคยลองไปเหมือนกันคะ ... เดินทางข้ามไปยังแคว้นสิบสองปันนาเพื่อหาสิ่งที่เขาเรียกว่า วิชาคงกระพัน .... มันเป็นการเดินทางที่ยากลำบากมากสำหรับคนขาไม่ค่อยดี และ อายุมาก ... แต่สุดท้ายแกก็ต้องถอดใจ ... ทั้งที่เจอมันแล้ว ... เพราะอะไร .. ถ้ามีโอกาสจะเล่าให้ฟังแล้วกันนะคะ ...

 

ใช้เลยครับ ส่วนมากจะข้ามไปเรียนกันมาก แล้ววัตถุที่เอามาทำของก็มีเยอะกว่าทางบ้านเราและหาง่ายกว่าด้วย

 

เยอะเหมือนกันคับสุรินทร์ มีหลายเคล็ดลับ เหมือนกัน ในการกิน สวนมากจะเป็นพวกน้ำ แบบว่า เอามือที่ล้างก้นรับแก้วโดยเอาแก้ววางบนฝามือนั้น ไม่ก็เอานิ้วจุ่มไปก่อน หรือทำให้หกนิดหนึ่งแล้วค่อยกิน แต่ไม่รู้ว่าได้ผลหรือป่าว 5555+ ของแบบนี้มันออกฤทธิ์ช้า อยู่กับคนทำใส่ด้วยว่าต้องการให้ออกฤทธิ์ตอนไหน

 

พระกรรมฐาน พระธุดง ส่วนมากจะไม่ค่อยชอบธุดงด์ผ่านทางอีสานใต้ เพราะเบื่อของพวกนี้แหละ ไม่ใช้ทางอื่นไม่มี แต่แถบทางนี้ชอบลองของ เป็นการรบกวนการทำกรรมฐานทำให้พระธุดงไม่ค่อยชอบมาทางนี้