รู้โดยไม่ต้องคิด

การนึกคิดที่มีนั้น มนุษย์จะรับรู้ได้เพียงด้านเดียว

เมื่อนึกคิดจึงไม่สามารถรับรู้ความจริงได้

เหตุเพราะจิตไปรับรู้การนึกคิดอยู่

แต่การรู้โดยที่ไม่นึกคิดนี้ เป็นการเห็นความเป็นจริง

ตัวอย่างเช่น การหิว อิ่ม ร้อน หนาว เจ็บ ปวด อึดอัด

สิ่งเหล่านี้ ไม่ต้องนึกคิด แค่เพียงเฝ้าดู ก็จะเข้าใจได้ด้วยตนเอง

การเกิด แก่ เจ็บ ตาย สิ่งเหล่านี้ ควรเฝ้ามองดู จะเห็นความเป้นจริง

โดยไม่ต้องนึกคิด ผู้ที่เคยเลี้ยงเด็ก ตั้งแต่ยังเป็นทารก จะเข้าใจการเริ่มต้นของชีวิต

ผู้ที่คอยเลี้ยงคนแก่ที่ไม่สามารถช่วยตนเองได้ จะเข้าใจถึงความแก่

และ ทั้งเด็ก และ คนแก่ จะมีความเจ็บปวด จากโรคภัยไข้เจ็บ เหมือนกัน

เหตุนั้นมาจากการเกิด หากไม่เกิดขึ้นมามีชีวิต ความทุกข์ทั้งหลายก็ไม่มี

นี่ยังไม่รวมกิเลส ตัณหา อุปทาน ที่มีอยู่ในปัจจุบันของมนุษย์

เพียงแค่มีร่างกาย ก็เป็นทุกข์มากมายแล้ว หากยังนำความเคยชินที่มีจากการใช้ชีวิต

เข้ามาร่วมอีก เราก็เป็นทุกข์มากขึ้น ยังมีความอยากได้ในสิ่งที่มีความคุ้นเคยอีก

เมื่อได้มา ยังเห็นเป็นของตนเอง ไม่ได้สนใจในประโยชน์ส่วนรวม ยิ่งเป็นทุกข์มากขึ้น

ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ ไม่ต้องนึกคิดแต่อย่างใด เพียงแต่เฝ้ามองดูเท่านั้น

สาธุครับ

 

คิดอยู่แต่ไม่รู้

นี่เอ็งคิดอยู่แต่ไม่รู้นี่นา

 

จขกท.ต้องการจะสื่ออะไร การเขียนธรรมขอให้ตั้งจุดประสงค์นะ เขียนเพื่อ... อย่างเทสน์ มีหนัก เบา ละเอียด หักมุม มันจะได้มีน้ำอรรถน้ำธรรม อธิบาย บอกวิธีแก้ไข แนะปฏิบัติ นี่แนะจขกท. นะ ลองไปคิดดู เราจะได้ฝึกความคิดความเห็นเราด้วย ผิดจะได้มาช่วยกันแก้ ...

 

การเฝ้าดูอย่างทุกวัน ไม่ต้องนึกคิด ก็จะเห็นความเป็นจริง อย่างชัดเจน

ผู้ที่เห็นลูกเด็กเล็กแดง ตั้งแต่ออกมา เริ่มเลี้ยงดูด้วยตนเอง จะเข้าใจ ความทุกข์ยากของการมีชีวิต

ผู้ที่เฝ้าเลี้ยงดูคนแก่ ตั้งแต่ยังเดินได้ จนแม้แต่จะลุกนั่งก็ไม่ได้ จะเข้าใขถึงความแก่อย่างชัดเจน

สิ่งเหล่านี้ คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ผู้ที่เฝ้าดูทุกวัน จะเข้าใจโดยไม่ต้องนึกคิดแต่อย่างใด

ส่วนผู้ที่ไม่เคยได้กระทำในสิ่งที่ผมบอกกล่าวนั้น ต่อให้อธิบายมากมายสักเพียงใด

ก็ไม่มีทางเข้าใจได้ เพราะมัวแต่ใช้การนึกคิดอยู่อย่างนั้น อย่างอสุภะกรรมฐาน

ยังต้องเฝ้าดูซากศพ ตั้งแต่เริ่มตาย จนเน่าเหม็น จนเสื่อมสลายลงไป เหลือแต่กระดูก

ที่ผมมาบอกกล่าวนี้ บ่งบอกถึงการใช้ชีวิต ตั้งแต่เริ่มมีชีวิต ไปจนสุดท้ายของชีวิต

เรื่องที่ง่ายดายนี้ หากมองด้วยความเป็นจริงจะเข้าใจได้ง่าย เพราะเป็นชีวิตอย่างแท้จริง

โดยที่ไม่ต้องไปนึกคิดแต่อย่างใด และ ทุกคนก็มีญาติ มีปู่ย่า ตายาย พ่อแม่ พี่น้อง

บางคนมีภรรยา และ มีลูก ยิ่งมองดู ยิ่งเห็นความเป็นไปในชีวิต ตั้งแต่เริ่มต้น

สาธุครับ

 

อธิบายสิ่งที่บอกว่าผมคิดหน่อยสิครับ เอาแบบละเอียดนะครับ

ไม่ใช่มาต่อว่าด้วย"มานะทิฎฐิ" ผมไม่ได้โกรธคุณหลอกนะครับ

สิ่งใดเป็นประโยชน์นำออกมา เพื่อการแบ่งปันเถอะครับ

สาธุครับ

 

การสังเกตุใจตัวเอง เราจะเห็นเราตั้งใจคิด และไม่ได้ตั้งใจคิด
หากเราสังเกตุจริงๆ มันแทบไม่มีเวลาหยุดคิดจริงๆ นะ เพราะเราไม่ทันตอนนั้น
มันละเอียด ทำให้เราเข้าใจว่าเราไม่ได้คิด เพราะเราได้รับผัสสะตลอดเวลา



เราได้หรือไม่ได้ ใจร้อนรนเป็นตัวตัดสิน หากยังร้อนรนเหมือนเดิม แสดงว่าเราย้ำอยู่กับที่
หากเราตัดได้เร็วแสดงว่าเราเริ่มพัฒนา ให้เรา อึ้ม ทำต่อปาย

 

คุณ หลบภัย ครับ เวลาที่คุณอิ่ม คุณต้องนึกคิดไหมครับ ว่าคุณอิ่มแล้ว

ไม่ต้องนึกคิดเลยครับ ผมนำสิ่งที่ผมเข้าใจมาบอกกล่าว เพื่อประโยชน์

หลายสิ่ง หลายอย่าง ในชีวิต ที่ไม่ต้องนึกคิด มีมากมายนะครับ ลองสังเกตุดูครับ

สาธุครับ

 

หลบภัย บอกได้แค่ว่าในสิ่งที่คุณเข้าใจก็ถูกต้องค่ะ เข้าใจแบบนั้นไปก่อน
ลองทำไปเรื่อยๆ นะคะ แล้วคุณจะเปลี่ยนทิฐิได้ อย่าเพิ่งไปเชื่อใคร
อย่าเพิ่งไปคัดค้านใคร หากคุณเดินมาทางนี้ไม่ช้าจะเห็น
ในความละเอียดที่มีขึ้นไปอีก

 

อะไรของเอ็ง เมาธรรมเลอะเทอะ
หัดรู้จักเจริญสติ ให้มันสงบให้เป็นบ้าง

คิดฟุ้งซ่านไม่รู้ตัว แม้แต่อาการที่เอ็งพูดว่า อิ่มต้องนึกคิดไหม ตอนอิ่มก็คืออิ่ม แต่เอ็งจะคิดด้วยในขณะที่อิ่มหรือเปล่า แล้วที่เอ็งพูดปาวๆตอนนี้ถึงความอิ่มนี่เอ็งนึกคิดหรือเปล่า

สิ่งที่หวนกลับไปนึกนั้น ในขณะที่นึกก็คือการหยิบยกสัญญาเก่าขึ้นมา แต่ว่า หยิบขึ้นมามันช่วยอะไร หากปัจจุบันนี้ยังไม่รู้ตัวว่าทำอะไร เพื่ออะไร

 

ครับ ผมบอกคุณได้แค่ว่า ผมเห็นหนทางสำหรับตัวผมเองแล้วครับ

และ ผมก็เชื่อมั่นในสิ่งที่ผมได้เห็น และ ได้เข้าใจ

ส่วนใครจะคิดอย่างไร ไม่มีผลสำหรับผมครับ

ถึงแม้ผมจะลงเหว ผมก็ลงไปคนเดียวครับ ไม่ได้นำใครไปด้วย

หรือแม้ผมจะขึ้นไปจนถึงจุดสูงสุด ผมก็ยังไปคนเดียวครับ ไม่มีใครไปด้วย

ที่ผมมาบอกกล่าวนี้ เพราะเห็นเป็นประโยชน์ ต่อผู้อื่น แต่หากว่า

ไม่มีใครเห็นเป็นประโยชน์ ผมก็ได้บอกไปหลายครั้งแล้วว่า ให้ข้ามไปครับ

เพราะการถกเถียง ไม่ได้นำสิ่งที่ควรเป็น สิ่งที่ควรเจริญ มาสู่ผู้ที่ชื่นชอบถกเถียง

มีแต่จะนำความมัวหมองมาสู่ผู้นั้น และ ยังจะเป็นกรรมให้ตัวเจ้าของอีกด้วย

ผมไม่ได้โกรธ หรือ โมโห ใครในนี้เลย เพราะผมไม่รู้จักเป็นการส่วนตัวกับใครในนี้ครับ

แม้จะเจอกันข้างนอก หรือ แม้แต่เดินชนกัน ยังไม่รู้เลยว่าถกเถียงกันในเว็บแห่งนี้

ผมเพียงแค่อธิบายในสิ่งที่ผมเข้าใจเท่านั้นครับ

สาธุครับ

 

การบอกกล่าวอธิบาย หากเป็นการนึกคิด พระอาจารย์ทั้งหลายก็คงนึกคิดกระมั้งครับ

ผมบอกแล้วว่าผมมาอธิบายในสิ่งที่ผมรู้ และ เข้าใจ เพื่อประโยชน์

คุณ ขันธ์ คุณอายุเท่าไหร่แล้วครับ จึงไม่เข้าใจในข้อความเหล่านี้

ผมบอกคุณไปหลายครั้งแล้ว ว่าผมไม่ได้ชื่นชอบในการถกเถียง

คุณก็ยังหาเรื่องมาถกเถียงกับผมอีก บอกผมว่าจะไม่มายุ่งกับเด็กอย่างผม

และ ผมก็บอกไปแล้วว่า ผมไม่เคยไปยุ่งกับคุณเลย ตั้งแต่วันที่ผมทักคุณ

เรื่อง สติเห็นได้ด้วยตา คุณถามตัวคุณเองดีไหมครับ ว่าต้องการอะไรจากผม

บอกผมมาตรงๆเลยครับ คุยกันแบบเปิดเผยเลยครับ เพราะผมไม่มีอะไรต้องปกปิดครับ

สาธุครับ

 

ก็ตอบเป็นโพสต์สุดท้ายแล้วกันนะ กลัวจะเสียเจตนาของคุณ
ผู้ืที่นำทางผิด มันพอๆ กับทำอนัตริยกรรม เลยนะ อย่าเพิ่งปักใจเชื่อ มีหลายท่านเดินทาง
ผ่านมาแล้ว หลบภัยมาอย่างกัลยานิมิตร ^^ จะบอกว่าลุงขันธ์กล่าวถูกในกระทู้นี้
ผู้ที่ไม่ได้สังเกตุ และเจริญสติ มันยังไม่ทันใจหรอกค่ะ

 

ไอ้นี่ท่าจะเพี้ยนหนัก เดี๋ยวบอกให้ชี้ เดี๋ยวบอกไม่ให้ยุ่ง

ใครมีธรรมเมามาตั้งกระทู้ข้าก็แค่ทำหน้าที่ชี้ให้คนอื่นเขาเห็นว่าแบบใดถูกแบบใดผิด

ถ้าไม่อยากให้ใครมาบอก มายุ่ง ต้องไปคุยคนเดียว

แต่เอาเถอะไม่อยากให้ยุ่งข้าก็ไม่ยุ่ง

 

ต้องขอบคุณในความหวังดีครับ แต่คุณเชื่อของคุณ ผมเชื่อของผม

ผมบอกให้คุณเชื่อผม คุณจะเชื่อไหม

คุณบอกให้ผมเชื่อคุณ ผมจะเชื่อไหม

เรื่องสติ และ สัมปชัญญะ ผมบอกกล่าวมามากแล้วครับ

แต่ที่ผมอธิบายอยู่นี้ เป็นการรับรู้ และ เข้าใจความเป็นจริงครับ

หากไม่มี สติ และ สัมปชัญญะ แล้วล่ะก็ ไม่มีทางที่จะเห็นในสิ่งที่ผมกล่าวได้หลอกครับ

ธรรมทั้งหลายเป้นอยู่อย่างนั้นเอง ไม่มีใครไปแต่งเติมได้ การนึกคิดมีแต่นำพาออกไป

ครั้งจะให้หยุดนึกคิดจึงกลายเป็นเรื่องยาก การปฎิบัติกรรมฐาน เขาให้นึกคิดไหมครับ

หากนึกคิด เป็นการฟุ้งซานไหมครับ ทำไมจึงให้หยุดนึกคิดล่ะครับ

ผมเพียงแค่นำคำตอบในส่วนนี้มาอธิบาย เพียงเท่านั้น

สาธุครับ

 

ดีครับ ไม่ต้องยุ่งดีแล้วครับ เพราะมาชี้ในสิ่งที่เข้าข้างตนเอง

คนอิ่ม มีใครต้องคิดว่าอิ่มบ้างครับ เพราะไม่ต้องนึกคิดก็รับรู้ได้

สาธุครับ

 

ความเชื่อของมนุษย์ นำพามนุษย์ให้เป็นไป นี่คือสาเหตุของ สัมมาทิฎฐิ และ มิจฉาทิฎฐิ

สาธุครับ

 

.................แล้วตกลงเห็นอะไร ครับ ความทุกข์? ความไม่เที่ยง?....แล้วเราจะเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานจากเรื่องที่เราเห็นนี้ อย่างไรครับ....คุณไม่ได้บอกต่อ

 

ขอถามเอาปัญญาหน่อย

เรื่องรู้ โดย ไม่ต้องคิด นี่ เอาไปใช่ทําอะไรได้บ้าง

อย่างเช่น ระหว่าง ขับรถกลับบ้าน ขับ ขับ ไป ไม่ต้องไปคิดมัน ว่ามันจะไปทางใหน ก็ ปล่อยมันไป

หรือ กําลัง เปิดหน้ากรูเกิล หา ข้อมูลบางอย่าง เเล้วไม่ต้องไปคิดมัน ปล่อยมัน อย่าไปคิดมัน เดี๋ยว หน้า นั้นๆมันจะปรากฎขึ้นมาเอง โดย ไม่ต้องคิด

สรุปเเล้ว นอกจากอิ่ม จากหิว อะไรพวกนั้น เเล้ว มันใช่ทําอะไรได้อีก ใน สภาวะปจุบัน ที่ยังต้อง ออกไปทํางาน ทําการบ้าน เเละก็ทํา ทํา ทํา โดยมีสติเป็นตัวประคอง



เข้าใจว่าสิ่งที่พี่ เห็นมานั้น มันไม่ต้องคิด เพราะมันเป็น ตัวรู้ เเบบพื้นๆ ที่โดยปกติ พวกนักดูจิต เขาก็เข้าใจกันได้ ดี อยู่ เเล้วว่าของพวกนี้ เราไม่ต้องลงไป คิด ไม่ต้องลงไป พาก มันให้ขึ้นมาเป็น คํา คํา มันรู้ของมันเอง


เเต่ ในชีวิตจริง ของจริงๆ มันมีกิจกรรมอีกหลายอย่างที่ ต้องใช้ความคิด ใช้ สติ ตามความคิด ใช้ ตัวคิดอีกมากมาย

การจะนั่ง โดย ไม่ต้องคิด ปล่อยให้มันรู้ของมันเอง
ก็เห็นจะมีเเต่ สาย สมถะ เท่านั้นกระมั้ง ครับ

ไม่รู้ว่าผมเข้าใจ ตรงกันไหม เเต่ที่เเน่ๆ ไม่ได้เข้าใจ ขัดเเย้งเเต่ประการใด เห็นด้วยทุกประการ เรื่อง รู้ โดยไม่ต้องคิด


เเต่ที่สําคัญเจตนาของ กระทู้ เเละ เหตุ ของการตั้งกระทู้ มันก็จําต้องมีเหตุ เเละ ผล ในการสื่งสารออกมาให้ คน อ่าน

พอคนเขาเข้ามาอ่าน เเล้ว มันหาอะไรไม่เจอ มันก็เลยต้อง ถาม ต้องเเย้ง ต้อง เจรจา ให้มันเกิดอะไรซักด้าน

ไม่เช่นนั้น มันก้จะ เป้นเเค่ คําบอกเล่า พื้นๆ ของสภาวะจิต ของเจ้าของกระทู้ หาประโยชอะไร มิได้เลย



เเล้วเจ้าของกระทู้ ล่ะ รู้รึยังว่า จะสื่ออะไร ออกมา ให้มันเกิดประโยช

ถ้าไม่มี ก็เท่ากับว่า เป้นการไหล ออก ส่งออกไปเเบบไร้ทิศทาง เเค่นั้นเอง ครับ



อนุโมทนาครับ

 

วิถีธรรมของผม แบบนี้ครับ คือ มี ศรัทธาื คือ ความเชื่อ สามารถรับรู้ด้วยใจทั้งที่ไม่รู้จั้นสิ่งนั้นมาก่อน เข้าใจได้โดยอัตโนมัติแบบงงๆ ขอแค่ศรัทธาืใน อมตะธรรม

 

เห็นความไม่เที่ยงที่เกิดขึ้นครับ และ ยอมรับด้วยใจจริง เบื่อหน่ายการเกิด

จะเห็นการมีชีวิตเป็นทุกข์ ไม่เห็นประโยชน์ในการเกิดอีก

และความอาลัยอาวรณ์จะไม่เกิดขึ้นในขณะที่กำลังจะตายครับ

สาธุครับ