นิยามของคำว่ากำลังใจ

ขอย้อนกลับไปเมื่อตอนเริ่มโครงการผ้าป่าสร้างบันใดพญานาคที่สำนักสงฆ์ถ้ำทะลุ หลังจากผมพาคณะย่า ๆ ยาย ๆ ไปทอดผ้าป่าแล้ว ก็มีโอกาสกลับไปอีกครั้งหนึ่งตอนนั้นพึ่งจะเริ่มสร้างบันใดช่วงแรก ๆ ผมมีความประสงค์จะขึ้นไปนอนบนถ้ำสักครั้งเลยไปกราบขออนุญาติหลวงพี่แสงชัยในขณะนั้น เป็นเวลาประมาณ 1 ทุ่มกว่าๆ หลวงพี่ก็ถามว่าแน่ใจเรอะ ก็ตอบว่าแน่ใจครับ ท่านก็เลยให้จุดธูปบอกกล่าวเจ้าที่เจ้าทางแล้วก็สิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรต่อมิอะไรผมก็จำไม่ได้ รู้แต่ว่าระลึกถึงหลวงพ่อพระราชพรหมยานเป็นกำลังแต่เพียงองค์เดียว แล้วก็หิ้วเสื่้อกับไม้กวาดขึ้นไปแต่เพียงลำพังคนเดียว ตอนที่เริ่มเดิืนขึ้นไปก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอไปถึงกลางทาง เกิดจำทางขึ้นไม่ได้ มองไปข้างหน้าเห็นตามแสงไฟฉายเป็นทางชันมาก มีเศษใบไผ่ไบไม้ตกอยู่เกลื่อนกลาดทั่วไป ก็เลยหยุดคิดสักพักว่าไปยังไงต่อ เพราะความมืด ก็เลยตัดสินใจก้าวต่อไป เพียงก้าวแรกก็ลื่นแทบจะกลิ้งลงมา ก็ตั้งหลักได้ ตอนนั้นมันมีความรู้สึกบางอย่างมากระทบ คือรู้สึกว่าประสาทมันลั่นไปหมด มันเหมือนมีคลื่นบางอย่างมาเข้าสมอง มันดังวี๊ด ๆ ๆ ในสมองแทบแตก ตอนนั้นก็นึกถึงหลวงพ่อ แล้วก็ตัดใจได้ว่า วันนี้ตั้งใจแล้วว่าจะเอาดี เอาชนะความกลัวให้ได้ ถ้าขึ้นถ้ำวันนี้ต้องตกลงมาตายก็จะยอมตาย จะไม่ยอมแพ้เป็นอันขาด คิดเพียงเท่านี้ สมองก็หายลั่น กลับเข้าสู่สภาวะอีกอย่างคือ จากที่ได้ยินเสียงจิ้งหรีด ร้องระงมในป่า พอหายสมองลั่น มันเงียบจนไม่ได้ยินอะไรเลย ไม่ได้ยินจริงๆ เหมือนหูดับ ลมที่แรงที่ปะทะหน้าอยู่ตลอดก็หายไป ผมก็เริ่มเดินต่อไปอีก เดินไปลื่นไปก็เห็นตัวเองว่า มือหนึ่งถือไม้กวาด มือหนึ่งถือเสื่อ เหลือเีพียงสองเท้ากับรองเท้าแตะคู่เก่า ก็พยายามไต่ไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งผ่านตรงที่ลาดชันไปได้ ก็ไปเจอะกับบันใดปูนด้านบน ก็มองหันหลังมาดูว่า เออ ตูหนอ เดินหลงตัดตรงมาได้ไงหว่า มันไม่น่าจะขึ้นมาได้ ก็ก้าวต่อไปจนถึงยอดถ้ำ ก็ไปกราบพระ กราบสถานที่ แล้วก็เริ่มสวดมนต์ชินบัญชรและอะไรอีกหลายบท ตอนนั้นบนถ้ำลมแรงมาก ๆ เสียงลมหวีดร้องดังอู้ ๆ ๆเวลาลมโดนหัวมันช่างเย็นกะบาลดีแ่ท้ แล้วผมก็เริ่มทำสมาธิ วันนั้นทำแบบสั้นๆ ไม่ได้กำหนดอะไร เพียงแต่วางจิตเบา ๆ ดูลมหายใจไปเรื่อยๆ ในขณะนั้นเอง ไม่รู้ว่าจิตมันว่างตอนไหน พอรู้สึกตัวก็รู้สึกว่า ไม่ได้ยินเสียงอะไรเท่าไหร่ เสียงลมก็เบาลงมาก แทบจะไม่ได้ยิน (ลืมบอกไปว่าตอนขึ้นหิ้วถุงพลาสติกใส่กล่องนมไปด้วยกล่องหนึ่ง)อยู่ดีดี ผมก็ได้ยินเสียงเหมือนกับมีบางสิ่งเลื้อยอยู่ใกล้ๆ แต่มันชัดเจนมาก ๆ ใจก็คิดไปแล้วว่า เอาแล้วตู โดนเข้่าแล้ว ก็รีบวางจิตใหม่ พยายามให้มันสงบ แต่มันก็ไม่เอาด้วย ทีนี้ได้ยินเสียงหัวใจตัวเองมันดังเป็นเสียงกลองเลย ตึ๊บ ๆ ๆ ใครเคยเหยียบกระเดื่องกลอง คงเข้าใจ เสียงดัง ๆ แน่นๆ ระหว่างนั้น เสียงเลื้อยก็ค่อยๆ เคลื่อนผ่านด้านข้างขวาไปด้านหน้า ผมก็พยามยามคิดแต่ทางดีดี ไม่ให้มันฟุ้งซ่าน แล้วก็มีความรู้สึกอีกอย่างหนึ่งกำหนดขึ้นมาว่า ลืมตาดูสิ ว่าอะไรอยู่เบื้องหน้า วินาทีนั้นก็เลยลืมตาขึ้นมาทันที สิ่งที่ปรากฎอยู่เบื้่องน่านั้นคือ............ถุงพลาสติกที่ใส่นมนั้นเอง ลมมันพัดถุง แต่ในถุงมีนมอยู่เลยมีน้ำหนัก มันก็เลยค่อยๆ ครูดกับพื้นถ้ำ มันเลยเป็นเสียงเหมือนมีอะไรมาเลื้อยคลานอยู่ใกล้ๆ ไอ่เรา็ก็เลยได้คำภาวนามาใหม่ในขณะนั้นว่า ควายหนอ ๆ ๆ เสียงถุงก็เพ้อไปให้นึกถึงพญานาค นี่แหล่ะที่เขาเรียกว่าสติมันหาย ปัญญามันก็เลยหด พอผ่านเหตุการณ์นี้มาก็เลยลงมาชั้นที่สองมาปัสสาวะ ทีนี้ก็เลยนึกกลัว ๆ กล้าๆ เพราะมันมืดมาก แล้วห้องน้ำบนถ้ำ ก็เป็นอะไรที่วังเวงสุด ๆ ใครเคยไปคงเข้าใจ ไปกันหลายคนยังมีเพื่อน แต่นี่คนเดียวโดด ๆ หาเพื่อนไม่มี มีแต่ความวังเวงเป็นเพื่อน ปวดก็ปวด แต่ขามันไม่ค่อยจะก้าวเลย ก็เลยนึกถึงหลวงพ่อ บอกหลวงพ่อว่าทนไม่ไหวแล้วคร้าบ ช่วยทำให้ขามันเดินไปที ก็หายใจลึก ๆ แล้วก็เดินไป ก็ผ่านไปได้ด้วยดีแบบปอด ๆ พอกลับมานอนก็เลยนอนคิดถึงเรื่องที่ประสบมาตั้งแต่ตอนขึ้นมาบนถ้ำ ว่า ไอ่ที่สมองมันลั่นมันคืออะไร ที่หูมันดับมันคืออะไร คิดไปคิดมาก็เลยหลับ เช้าตื่นลงมา ก็มาเล่าให้หลวงพี่แสงชัยฟัง หลวงพี่ก็เลยบอกว่า ต้องนอนต่ออีกสักสองคืน มันก็จะชิน ผมก็อยากนะ แต่เวลาไม่มี มันมาได้แค่คืนเีดียว แต่ก็เป็นคืนที่ทำให้ผมชนะใจตัวเองได้ตั้งเยอะ กลับมาบ้านแล้วก็ยังมาคิดต่ออีกว่ามันคืออะไร จนฝันหนึ่งให้ฝันไปว่าหลวงพ่อมาหา ก็เลยกราบท่าน แล้วก็เลยได้ทีถามว่า หลวงพ่อครับ ความรู้สึกที่ผมประสบมาคืออะไรครับ หลวงพ่อก็กรุณาตอบว่า ของเก่ามันเคยทำไว้ เวลามันคับขันมันก็เรียกมาใช้ได้เอง แต่เวลาธรรมดา มันเรียกไม่มาก็เพราะธุระทางโลกมันเยอะ เวลานั้นธุระทางโลกมันไม่มี เมื่อตัดสินใจได้เด็ดขาดแล้ว จิตมันก็เลยมีกำลังรวบรวมของเก่า แ้ล้วท่านก็บอกว่า ค่อยเป็นค่อยไป แล้วผมก็ตื่น

 

เมื่อคืนวันที่ 12 เมษายน ช่วงสงกรานต์หลังจากผมนั่งสมาธิแล้วก็นอนสมาธิ
ได้หลับฝันเห็นหลวงพ่อฤษีลิงดำมากับพระสงฆ์ ทั้งหมดรวม 5รูปมีหลวงปู่ที่วัด

ป่าภูทับเบิกมาด้วย อีก 3 รูปไม่รู้จัก.. หลวงพ่อฤษีพาผมไปตระเวณทำบุญสวดมนต์หลายแห่ง.. ท่านเดินเร็วมากผมตามไม่ทันเลย.. บางที่ผมก็ต้องปีน

กำแพงสูงฝ่าหญ้ารกเพื่อตามหลวงพ่อให้ทัน.. เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันกว่าจะทัน..ที่สุดท้ายเหมือนสุสานหรือวัดจีน.. หลวงพ่อฤษีนุ่งขาวห่มขาวจากเดิมนุ่งห่มจีวร..รู้สึกดีใจที่หลวงพ่อเมตตามาโปรดเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฝันแบบนี้..

เล่าสู่กันฟัง เพื่อเป็นกำลังใจให้กับเพื่อนๆที่ปฎิบัติธรรมครับ..