นิพานตั้งอยู่ที่ไหน

เมืองไทยครับ
พอดีผมไปเจอ เครื่องหมายของกระทรวงยุติธรรม
ดูดีๆนะครับ
ฟันมีสี่สิบฃี่เรียงอย่างเป็นระเบียบ หรือเปล่าผมไม่แน่ใจ
เห็นตาท่านไหมครับ

แล้วจมูกละครับ
อานาปา เอ๊อะ.....เออ....ท่าจะบ้าเห็นอะไรก็ธรรมมะหมด

คนที่อยากจะเจออย่าลืมไปทำศิลนะครับอย่าไปศาล
และต้องเป็นคนที่ยุติธรรม

อย่ายึดตรงนั้นเป็นหลักนะครับ
ธรรมไม่เที่ยง กับธรรมเที่ยง

เจริญในธรรมครับ

 

มีหนทางไปหรือไม่อย่างไรครับ
คือสุดท้ายแล้วคือออะไร

 

เมืองนิพพาน เป็นเมืองที่ผู้หมดทุกข์เท่านั้น ที่ไปได้..ผู้ที่อยากไปกลับไปไม่ได้ เพราะยังมีความอยากไป..ก็แปลว่า ยังดิ้นรนจะไป ..ยังเป็นทุกข์... ข้าพเจ้าเองก็ยังมีความอยากจะไป .. อยากทำลายชาติ ภพ..แต่คงไปไม่ได้ เพราะมีแต่วิภวตัณหา คงไปติดอยู่ตรงอรูปพรหม..
..เปรียบเสมือน กองเพลิงที่ยังคงมีเชื้อไฟอยู่ ดับอย่างไรก็ยังไม่หมด ยิ่งพยายาม ยิ่งเหมือนยิ่งเติมเชื้อแห่งความอยาก..คงต้องอาศัยการปล่อยวางอย่างเดียว..ภายหน้าเมื่อเชื้อไฟหมดไป ไฟก็คงดับลงไปเอง..

 

หากรู้ธรรมหรือดับธรรมได้แล้วนั้น
เราเอาธรรมนั้นมาซ่วยคนอื่นต่อได้หรือไม่

 

เข้าทาง
กาเยนะมะภูจะนาวิเวหรือไม่อย่างไรครับ

 

หากเรารู้ธรรมหรือกายธรรมแล้วเอามาช่วยคนอื่นได้ไหมครับ

 

ผมเสนอเรื่องฆ่าลูกข้ามทะเลทรายอยู่สักที่หนึ่งนะขอรับ
หลวงปู่ดู่ท่านเขียนไว้นะครับ
ท่านเตือนผมว่าอย่ารังแกคนดีครับ

 

ผมไม่เข้าใจคือกายธรรม คืออะไรท่านจะสื่ออะไรเป็นกายธรรม
และอะไรคือธรรมที่ไม่มีกายครับ

คุยเรื่องธรรมแล้วนะครับเกือบจบแล้วครับ

 

กานามหาอัชลี ผมย่อมาเองนะขอรับ
หลายท่านเล่นเข้าทรงเลยนะครับ
เอาเข้าไป
เลขงวดหน้าออกอะไรบอกผมด้วยนะครับ

 

เออ....ท่านหน้าทนไปแล้วผมเลยไม่รู้ว่าจะเอาอะไรไปสื่อกายธรรมต่อเลยครับ
ขอท่านเจริญในธรรมครับ

 

คุณมะหน่อ ถามยังกะจะไปทัศนะศึกษา... ถามเหมือนว่า ที่นั่นบรรยากาศดีไหม มีกฎระเบียบอะไรบ้าง..ต้องซื้อตั๋วที่ไหนอย่างนั้นแหละ..(แหย่เล่น ..อย่าโกรธนะ)
..ถ้ายังไม่เกิดนิพพิทาญาน แล้วจะอยากไปทำไมกัน ไปสวรรค์ไม่ดีกว่าเหรอ..

 

ผมไม่มีอะไรเล่นแล้วครับ
นางวิสาขา
สมวดี
มัชชิมา
อีกร้อยแปด
คงมึนละครับที่นั่น

 

ยาว วา หนึ่ง

<center>พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗ สังยุตตนิกาย สคาถวรรค</center> <table align="center" background="" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" width="90%"> <tbody><tr><td></td> </tr><tr><td vspace="0" hspace="0" bgcolor="darkblue" width="100%"></td></tr></tbody></table>
<center>โรหิตัสสสูตรที่ ๖ </center> [๒๙๕] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ฯ

.
.
.
.
.
​

[๒๙๘] พ. ดูกรอาวุโส ที่ใดเป็นที่ไม่เกิด ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่จุติ ไม่อุปบัติ เราไม่พูดถึงที่นั้นอันเป็นที่สุดของโลก ว่าควรรู้ ควรเห็น ควรบรรลุ ด้วยการเดินทาง ก็ถ้าหากเรายังไม่บรรลุถึงที่สุดของโลกแล้ว ก็จะไม่กล่าวถึงการ กระทำที่สุดทุกข์ ก็แต่ว่าเราบัญญัติเรียกว่าโลก เหตุให้เกิดโลก การดับของโลก และทางให้ถึงความดับโลก ในสรีระร่าง มีประมาณวาหนึ่งนี้ และพร้อมทั้งสัญญา พร้อมทั้งใจครอง ฯ แต่ไหนแต่ไรมา ยังไม่มีใครบรรลุถึงที่สุดโลกด้วยการเดินทาง และเพราะ ที่ยังบรรลุถึงที่สุดโลกไม่ได้ จึงไม่พ้นไปจากทุกข์ ฯ เหตุนั้นแหละ คนมีปัญญาดี ตระหนักชัดเรื่องโลก ถึงที่สุดโลกได้ อยู่จบพรหมจรรย์แล้ว รู้จักที่สุดโลกแล้ว เป็นผู้ระงับแล้ว จึงไม่หวังโลกนี้และ โลกหน้า ฯ

 

เอาเป็นว่าผมต้องตามหาธรรมอะโลนอีกแล้วครับ
เพราะธรรมย่อมมี
สังเขตธรรม
และอสังเขต

ธรรมที่มีสังเขตแสดงว่าต้องมีรูปหรือรอยแน่นอน
เจอเมื่อไรจะมาบอกนะครับ
ที่เจอเป็นภาษาบาลีเขียนอยู่ครับ
คงเป็นสังเขตธรรม

เป็นอันว่าขอให้ท่านทั้งหลายเจริญยิ่งขึ้นในธรรมและการปฎิบัตินะครับ
ผมจะก้มหน้าเดินหาธรรมต่อแล้วครับ

 

นิพพานอยู่ตรงที่ไม่มีกิเลส
มีสภาวะทุกข์เกิดขึ้นไม่ได้เป็นเครื่องยืนยัน

 

มนุษย์

เดินทาง ด้วย สังขตะ

เมื่อถึงเป้าหมาย ก็เป็น อสังขตะ

ถ้าเป็นอัตตภาพทิพย์ ก็ ดับรอบ เป็น อสังขตะ เลย

ถ้าเป็นอัตตภาพมนุษย์ ก็ อสังขตะอยู่ภายใน สังขตะอยู่ภายนอก

รอการดับรอบ ครั้งสุดท้าย

จึงเป็น อสังขตะ ทั้งกลม

ด้วยเหตุนี้ จึงชื่อว่า มนุษย์

เพราะว่า ซากยังอยู่ แต่ใจสูง ลิบลิ่ว

เป็น เหตุให้ พระสัมมาสัมพุทธะ มีเฉพาะในโลกมนุษย์

เพราะ กายอยู่ แต่ใจสูง ลิบลิ่ว

 

เมื่อกำจัดอาสวะกิเลสสิ้น แล้วจะเอาสภาวะทุกข์จากไหน..

 

ทุกอย่างสำเร็จได้ ด้วยจิต จิตปรารถนา เช่นใด ย่อมได้เช่นนั้น จิตปรารถนา ไปสวรรค์ ได้ไปสวรรค์ จิตปรารถนานรกอเวจี ย่อมได้อเวจี สาธุ เพียงแค่ ลบ หลู่ ดูหมิ่น พระศาสนา ดูหมิ่น พระพุทธ ดูหมิ่น พระธรรม ดูหมิ่น พระิอริยะสงฆ์ฺ ท่านก็จะได้สมความปรารถนา ทุกประการ

 

ตอบให้ก็ได้นะครับ ท่านก็ใช้ปัญญาในการ พิจารณา แล้วใช้ัจิตของท่านเป็นตัวเลือก คนอื่นทำแทนไม่ได้ ท่านต้องใช้ปัญญาของท่านเอง ใครทำ ใครก็ได้ ขอให้สมปรารถนาทุกประการ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน

 

จาคะ คือการให้และการให้นั้น ให้ โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน อีกทั้ง ถือว่าการให้นั้น เป็นธรรมทาน เป็นบุญใหญ่ สมดั่งพระธรรมคำสั่งสอนของ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตอบปัญหาท้าวสักกะผู้เป็นจอมเทพยดา ปรากฏใน ตัณหาวรรค ธรรมบท ว่า “การให้ธรรมทาน ชนะการให้ทั้งปวง ผู้ใดให้ธรรมะเป็นทาน ผู้นั้นชื่อว่าให้พระนิพพานแก่คนทั้งหลาย“ ขอโมทนาสาธุ