ชรากถา (แก่ไปด้วยกัน)

ชรากถา (แก่)
ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช​

พิมพ์แจกในงานวันเกิดครบรอบ ปีที่ 74 วันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2528​

<TABLE style="WIDTH: 70%; BORDER-COLLAPSE: collapse" border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="70%"><TBODY><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>อยู่กันมาแต่ลืมตาเห็นชีวิต

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>เข้าใกล้ชิดไม่เคยพรากจากไปไหน

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ถึงสังขารเปลี่ยนแปรไปตามวัย

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>จากลูกหมาเป็นหมาใหญ่ถึงวัยชรา

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>แต่จิตใจไม่แปรตามสังขาร

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>ยังกล้าหาญจงรักสมศักดิ์หมา

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ในยามทุกข์ ทุกข์ร่วมด้วยกันมา

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>ในยามสุขปรีดาด้วยรู้ใจ

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ยามเจ็บไข้ได้ป่วยก็ช่วยเฝ้า

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>ยามนอนหลับใครจะเข้ามาไม่ได้

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>กินข้าวช้ามาเรียกด้วยห่วงใย

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>หากนอนดึกวอนให้เข้าหลับนอน

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>รู้ทุกสิ่งจริงด้วยปัญญาตน

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>แต่เกิดมาไม่มีคนเคยสั่งสอน

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ไม่เคยรบกวนใจให้อาทร

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>จะเห่าหอนก็ต้องดูว่าอยู่ไกล

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ยามเงียบเหงาเปล่าใจได้ใครเล่า

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>มีแต่หมาคอยเฝ้าอยู่ใกล้ ๆ

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ยามดึกดื่นตื่นขึ้นมาจะหาใคร

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>พอเบาใจเพราะมีหมาพูดจากัน

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>หมาอายุสิบห้าชราแน่

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>เจ็ดสิบสี่คนก็แก่สิ้นกระสัน

​

</TD></TR><TR><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 216pt; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=288>ที่รู้แน่ก็คือแก่ไปด้วยกัน

​

</TD><TD style="PADDING-BOTTOM: 0cm; PADDING-LEFT: 5.4pt; WIDTH: 8cm; PADDING-RIGHT: 5.4pt; PADDING-TOP: 0cm" vAlign=top width=302>จะนานวันสักเท่าไรไม่รู้เอย

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

...

ผมเองเลี้ยงหมามาตลอดชีวิต ทั้งที่ได้รับความสุขจากการนี้มามาก ก็ได้รับความทุกข์โทมนัสมามากเหมือนกัน หมาตายตัวหนึ่งก็โทมนัสทีหนึ่ง ขณะที่มันยังไม่ตาย ก็รักมัน จึงมีความหวงและห่วง กลัวว่ามันจะเจ็บ กลัวว่ามันจะตาย และความที่รู้ว่าหมาอายุสั้นกว่าคน ตายก่อนคน และตามปกติต้องตายก่อนเจ้าของนั้น ก็เป็นความเศร้าโศกที่ครองใจมาตลอด

ทุกวันนี้ผมอายุ 74 ก็เกิดความทุกข์ขึ้นมาใหม่ คือกลัวว่าตัวเองจะตายก่อนหมา เพราะเลี้ยงหมามานานจนรู้ใจหมาดีว่า เมื่อเจ้าของตายนั้น หมามันเศร้าโศกแค่ไหน

เวลานี้ยังมีหมาเหลืออยู่อีกตัวหนึ่ง ขื่อไอ้เสือใบ ดังที่เห็นในหนังสือเล่มนี้ เสือใบเกิดในบ้านผมและอยู่ติดตัวผมมาตลอดชีวิตของมัน ถ้ามันตายก่อนผมก็จะต้องรู้ลึกเหมือนกับว่าแขนหรือขาขาดไป แต่บังเอิญเสือใบอายุ 16 ปีเข้าไปแล้ว งอมเต็มที ไม่แน่ว่าใครจะตายก่อนใคร จึงคิดว่าจะเศร้าโศกโทมนัสเป็นครั้งสุดท้าย ถ้ามันตายก่อนแล้วจะไม่หาหมามาเลี้ยงใหม่อีก เพราะคราวนี้ผมจะต้องตายก่อนมันแน่นอน ผมทุกข์เรื่องหมามาตลอดชีวิตแล้ว ไม่แสวงหาทุกข์มาใส่ตัวอีกต่อไป

...