ฆ่าลูกตัวเอง บาปไหม

ผมอยากทราบว่า การฆ่าลูกตัวเองนั้นบาปไหม ในเมื่อเราเป็นเจ้าชีวิตของเขา

 

พ่อแม่คุณ ฆ่าคุณ พ่อแม่บาปไหม ในเมื่อว่า พ่อแม่ เป็นเจ้าของชีวิตลูก ^^

 

OMG ! 1,ขึ้นชื่อว่าการฆ่า ตบยุง บี้มดยังบาป
2 ,ไม่พึงทำความเข้าใจว่าใครเป็นเจ้าของชีวิตใคร เ พราะถ้าเข้าใจอย่างนั้นก็ไม่มีพระพุทธเจ้าเกิดขึ้น พระราชประสงค์ของพระราชบิดานั้น ต้องการให้พระโพธิสัตว์ เป็นจักรพรรดิ์

 

การฆ่าสัตว์บาปมากน้อยต้องดูองค์ประกอบครับ
๑. สัตว์นั้นมีชีวิต
๒. รู้ว่าสัตว์นั้นมีชีวิต
๓. อยากให้สัตว์นั้นตาย
๔. พยายามให้สัตว์นั้นตาย
๕. สัตว์ตายเพราะความพยายามนั้น

อย่าว่าแต่ชีวิตลูกเลย ชีวิตเราก็ไม่ใช่ของเรา ในบททำวัตรเช้าก็มีว่า "สัพเพ ธัมมา อนัตตาติ" ธรรมทั้งปวง (หมายถึงทุกสิ่งทุกอย่าง) ไม่ใช่ตัวเราหรือของเรา

 

จะทำแท้ง เหรอ?

 

เราไม่ได้เป็นเจ้าของชีวิตใครนะครับ
เราไม่มีสิทธิ์ไปพรากชีวิตผู้อื่น
ชีวิตใครใครก็รัก ใครก็หวง
ไปฆ่าเขาบาปตามไปชั่วกัป หลายภพหลายชาติ น่ากลัว

ขนาดคนที่ฆ่าตัวตายยังต้องลงนรกเลย

พระพุทธองค์ตรัสไว้ในศีล5ชัดเจนนะครับ
ถ้าใครไม่เชื่อพระพุทธเจ้า
อ้างว่ามีความจำเป็นต้องฆ่า
ก็มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องลงนรก

 

ผมไเคยยินคำว่า "เจ้าชีวิต" เฉพาะในละครเท่านั้นนะครับ

ขนาดชีวิตเราฆ่าตัวเราเองยังบาปเลย

 

ศีลข้อหนึ่ง เจตนาเป็นเครื่องงดเว้นจากการทำชีวิตสัตว์ให้สิ้นลงไป ไม่มีข้อยกเว้นว่า ชีวิตเป็นของใคร แม้ตัวเราฆ่าตัวเราก็ผิด ไม่ใช่ประมวลกฎหมายอาญาที่เขียนว่า ผู้ใดฆ่าผู้อื่น ซึ่งฆ่าตัวเองไม่ผิดกฎหมายอาญา

แต่ว่า การฆ่าลูกตัวเอง คงไม่มีบาปกรรมหนักกว่า อวิชชาที่ห่อหุ้มจิตที่คิดว่า เป็นเจ้าชีวิตของลูก หรือของคนอื่น นั้น เป็นกรรมที่มีวิบากกรรมหนักกว่าการฆ่าลูกของตน เพราะมันเป็นรากเหง้าของความชั่วในการฆ่าชีวิตสัตซ์ ที่คิดไปได้ว่าฆ่าลูกแล้วไม่บาป ไม่มีวิบากกรรม การที่คนเราเห็นผิดเป็นชอบ เป็นการที่คนเราจะตกนรกอยู่ร่ำไป และมีชาติที่ยาวนาน ความจริงแล้วตัวตนเราก็ไม่มี แล้วจะมีความเป็นเจ้าของชีวิตใคร การที่คนเรามีกำลังทำบางอย่างได้(ทำให้ลูกเกิด คลอดออกมา ให้นมก็รอด ไม่ให้นมก็ตาย) ไม่ได้หมายความว่า ทุกสิ่งอยู่ในอำนาจของเรา แม้ตัวเราก็ไม่ได้อยู่ในอำนาจของเรา ชีวิตคนเราที่เกิดขึ้นมานั้น ไร้ตัวตน เพราะเดิมจิตเด็ก(จิตของคนที่คิดว่าเป็นเจ้าชีวิตคนอื่น)เป็นแค่ผ้าใส แต่นับแต่รับรู้อารมณ์ต่างๆ นั้นเอง ตัวตน หรือ จิตที่หลงผิดเกิดมีความคิดหรือกระแสจิตที่เปลี่ยนแปลงไป สร้างบุคลิกภาพ หรือ อีโก้ หรือ ตัวตน ที่เรียกว่า ตัวกู ของกู ขึ้นมา และแปรปรวนบุคลิกภาพไปเรื่อยตามแรงของกิเลส กรรม วิบาก เมื่อตายไปก็ดับไปอีก วิบากกรรมก็ส่งต่อ ไปในภพใหม่ การที่คนที่เกิดใหม่ มีหน้าตา มีความคิดอ่าน ต่างออกไป เช่น จากคน ไปเป็นสัตว์นรก จะทราบได้ว่า นั้น ไม่ใช่ตัวตน ไม่ใช่ตัวเรา เป็นแต่จิตที่แปรปรวนไป เกิดดับ พร้อมเหตุปัจจัยต่างๆ ที่ก็มาประสมเกิดและดับไปเท่านั้น จิตนั้น ไม่ใช่ตัวท่านเอง จิตต่างหากกำหนดตัวท่านเอง ขอให้มีสติพิจารณาให้ดี ลองดูจิตของท่าน มันทำอะไรที่ท่านไม่รู้ หรือมันเกิดอะไรขึ้นมาโโยท่านเองก็บังคับไม่ได้ ถ้าบังคับได้ จงบังคับให้เป็นพระอรหันต์ในบัดดล แล้วมาเทศนาสอนข้าพเจ้าในบัดนี้ สิ ทำได้หรือไม่

ขอให้เลิกคิดอย่างนั้น จะได้มีเมตตาธรรมแก่บุตรธิดาได้ตามธรรม ไม่ใช่อธรรม

 

แม้ตัวเรา ก็ไม่ใช่ของเรา โดยมีกิเลสมีอำนาจเหนือเรา
บังคับให้สร้างกรรม จึงต้องมาเกิดมาชดใช้
ถ้าเราฆ่าตัวตายหนี ยังเป็นบาปเลย ถูกไหมครับ

หลวงตาองค์หนึ่ง ท่านจึงกล่าวว่าร่างกายที่อายุมากแล้วนี้จะไปเมื่อไร ท่านก็พร้อม ... หรือ หมายความว่า จะอยู่ก็อยู่ จะไปก็พร้อมจะไปได้ทุกเมื่อ

แสดงว่า เราต้องปรับตัวเราและเลือกที่จะให้เข้ากับสิ่งที่เราเป็นอยู่

 

บาปค่ะ

 

ขึ้นกับว่า"คิดชั่ว"หรือเปล่า

 

ร่วมด้วย
คำตอบ คือ บาป
คิดได้อย่างไร เป็นเจ้าชีวิต

 

ถ้าอวตารแล้วแสดงตัวด้วยนะ

 

ไม่แน่ใจนะครับ แต่ผมคิดว่า น่าจะบาปนะครับ

 

บาปอยู่แล้วคับ ส่วนการที่บอกว่าเราเป็นเจ้าชีวิตเขา อันนี้เป็นความเห็นผิดครับ.