คาถาเปรต4ตน

คาถาเปรต4ตน

ทะ สะ นะ โส

ภาวนา13คาบ ธุป56 ดอก ไม่ต้องจุดเทียน นะครับ
(นี่เป็น คาถาเดียรัจฉาน วิชานะครับ) ถ้าใช้แล้ว แก้ไม่เป็น ก็เท่ากับว่า คุณตายไปแล้ว...จิตใจนะครับ

***บอกใว้ก่อนนะครับ ถ้าคิด จะทำ แล้ว ต้องมีจิตที่ แข็งมากๆ นะครับ สมาธิต้องนิ่งมากๆ ครับ แล้ววิธีทำ และเคล็ดผมไม่บอก นะครับ
เพราะปู่ผมกำชับหนักหนา ว่าอย่าไปบอกวิธีแก้ กับใคร เพราะอะไร ทุกท่าน คงรู้ นะครับ
ส่วนวิธใช้ ใช้เฝ้าบ้าน เรือน บริเวณ บ้านท่านครับ

 

อย่าว่าผมสอนหรือล่วงเกินเลยนะคับ
สอนแบบครึ่งๆกลางๆแบบนี้ คนที่เอาไปใช้ ไม่แย่หรอคับโดยเฉพาะคนที่ยังไม่เป็น เห็นตัวคาถานึกว่าดี ก็รีบทำตามน่ะ โดยไม่บอกวิธีแก้
แถมท่านบอกเองด้วยว่าเป็นเดรัจฉานวิชา มันจามีประโยชน์อะไรหล่ะคับ.....

 

ครับ อย่าว่า ผม เก่ง นะครับ ที่ว่า ผมเอามาโพส นี่เพราะว่า มันเป็นของ ร้อน เผื่อคนที่ไม่รู้ มาดู
จะได้ เข้าใจ ครับ ว่า
มันไม่ดี แก่ ตัว เรา
จะได้ไม่ทำ ครับ
เผื่อว่า จะไปเจอที่ไหน จะได้ รู้ ครับ
แต่ ถ้าใช้ในทาง ที่ดี ก็ดี กลับ ตัวเราครับ (เพราะมีประโยชณ์มาก เวลา คุฯไม่อยู่ บ้าน หรือ ว่าไปตจว. ครับ) เอาใว้ให้ดูแลรักษาบ้านเรา ครับ
แต่...ใช้ในทาง ที่ผิดก็เท่ากับว่า คุณตายไปแล้ว ครับ

 

ขี้จุ๊ ทั้งเพ เขาใช้ว่า "ทุ สะ นะ โส" ต่างหาก เรียกว่าหัวใจเปรต มันก็คล้ายๆ หัวใจคนนั่นล่ะครับ คนหรือเปรต เปรตหรือคน

 

ทุสะนะโส นะโมพุทธายะ

 

อ่านซะนะคับ จะได้เข้าใจและรู้ที่มา

สมัยกาลครั้งหนึ่ง พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงออกประกาศสัจจธรรม ได้เสด็จมาถึงนครพาราณสี ชาวเมืองทั้งหลายต่างก็พากันตื่นเต้นดีใจ ด้วยความเลื่อมใสเป็นอันมาก ได้ชักชวนกันมา ถวายภัตตาหาร ในครั้งนั้นมีลูกชายของเศรษฐี ๔ คน ซึ่งพ่อแม่มีทรัพย์สินมากมายแทนที่จะเกิดความเลื่อมใส ร่วมใจกันทำบุญทำทาน กลับดูหมิ่นดูแคลนคิดว่า

คนทั้งหลายโง่เขลา แล้วร่วมกันเสพสุรายาเมา ประพฤติผิดกาเมสุมิจฉาจาร เมื่อลูกชายเศรษฐีทั้ง ๔ สิ้นชีวิตลงแล้ว ชนกกรรม นำเกิดในอเวจีมหานรกแดนนิรยภูมิ ชื่อว่า โลหกุมภีนรก เป็นนรกหม้อน้ำร้อน กว้าง ๖๐ โยชน์ (๑ โยชน์เท่ากับ ๑๖ กิโลเมตร) ได้รับความทุกข์ทรมาน ดำผุดดำว่ายจากปากหม้อน้ำร้อนจมลงสู่ก้นหม้อน้ำร้อน และจากก้นหม้อน้ำร้อนก็ลอยขึ้นสู่ปากหม้อน้ำร้อน เหมือนเมล็ดข้าวที่อยู่ในหม้อเวลาเดือด จะผุดขึ้น ผุดลงตลอดเวลา เป็นเช่นนี้ตลอดกาลนาน

สัตว์นรกตนหนึ่ง เมื่อลอยขึ้นสู่ปากหม้อน้ำร้อนพบหน้าเพื่อน ก็อยากจะระบายความทรมานที่ได้รับอยู่ โดยจะพูดว่า “ ทุชฺชีวิตมชีวิมฺหา…” แปลความว่า เพราะพวกเราไม่ได้ทำบุญกุศล เหมือนกับคนอื่นเขา หลงมัวทำแต่บาปกรรม จึงต้องมาได้รับความทุกข์ทรมานถึงปานนี้ แต่เขาพูดได้เพียงคำว่า ทุ… คำเดียว แล้วก็จมหายไปสู่ก้นหม้อน้ำร้อนตามเดิม

สัตว์นรกอีกตนหนึ่ง เมื่อลอยขึ้นมาปากหม้อน้ำร้อนพบหน้าเพื่อน ก็อยากจะระบายความทุกข์ทรมานเหมือนเพื่อนคนแรก โดยจะพูดว่า “ สฏฺฐีวสฺสสหสฺสานิ…” แปลความว่า ตั้งแต่เราดำผุดดำว่ายอยู่ในหม้อนรกอันร้อนแรงนี้เป็นเวลานานถึง ๖๐,๐๐๐ ปี แล้ว เมื่อไรเราจะพ้นนรกขุมนี้เสียที แต่เขาก็พูดได้เพียงคำว่า สะ… คำเดียว แล้วก็ต้องจมหายลงไปสู่ก้นหม้อน้ำร้อนตามเดิม

สัตว์นรกอีกตนหนึ่ง เมื่อลอยขึ้นมาถึงปากหม้อน้ำร้อน พบหน้าเพื่อนอยากจะพูดว่า “ นตฺถิ อนฺโต กุโต อนฺโต…” แปลความว่า เมื่อไรหนอจะพ้นโทษที่ทรมานนี้เสียที ไม่มีวี่แววว่าจะพ้นไปได้เลย บาปกรรมที่ตัวเราทำไว้ ให้ผลแก่เราสาสมเหลือเกิน แต่เขาก็เอ่ยได้เพียงคำว่า นะ... คำเดียว แล้วก็จมลงในหม้อน้ำร้อนตามเดิม

สัตว์นรกอีกตนหนึ่ง เมื่อพบหน้าเพื่อนอยากระบายว่า " โสหํ นูน อิโต คนฺตฺวา..." แปลความว่า หากเราได้พ้นทุกขเวทนาในแดนนรกนี้ไปแล้ว เมื่อเกิดเป็นมนุษย์อีก เราจะตั้งหน้าตั้งตาบริจาคทานและรักษาศีลเป็นการใหญ่ทีเดียว แต่เขาก็พูดได้เพียงคำว่า โส… คำเดียว แล้วก็จมลงหายไปสู่หม้อน้ำที่เดือดพล่าน คำโอดครวญของสัตว์นรก ๔ ตนที่กล่าวว่า ทุ สะ นะ โส ๔ คำนี้ เรียกกันว่า หัวใจเปรต

ที่มา http://larndham.net/index.php?showtopic=26354&st=2

 

คาถาและความหมายที่เต็มๆ ตัดตอนมาจาก อรรถกถา ขุททกนิกาย

พระศาสดา เมื่อจะทรงแสดงคาถาที่สัตว์นรกนั้น กล่าวไม่เต็ม ทำให้เต็ม
จึงตรัสอย่างนี้ว่า :-
<TABLE class=D cellSpacing=0 border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD>ทุชฺชีวิตมชีวิมฺหา <TD>เยสนฺโน น ททามฺห เส <TR vAlign=top><TD>วิชฺชมาเนสุ โภเคสุ <TD>ทีปํ นากมฺห อตฺตโนติ ฯ</TD></TR></TBODY></TABLE>เราทั้งหลายเหล่าใด<SUP>๑-</SUP> เมื่อโภคะทั้งหลายมีอยู่ ไม่ได้ถวายทาน,
ไม่ได้ทำที่พึ่งแก่ตน, พวกเราเหล่านั้น จัดว่ามีชีวิตอยู่ชั่วช้าแล้ว.

____________________________
<SUP>๑-</SUP> ปาฐะว่า เยสนฺโนฯ เยสํโน เป็น ฉฏฺฐีปจฺจตฺตตฺถฯ บางปาฐะว่า เย สนฺเต ก็มีฯ

ลำดับนั้น พระศาสดา ครั้นทรงประกาศเนื้อความแห่งคาถานี้แก่พระราชาแล้ว จึงตรัสถามว่า "มหาบพิตร เสียงที่ ๒, เสียงที่ ๓, เสียงที่ ๔ พระองค์ได้สดับอย่างไร?"
เมื่อพระราชาทูลว่า "ชื่ออย่างนี้ พระเจ้าข้า"
เมื่อจะทรงยังอรรถที่เหลือให้บริบูรณ์ จึงตรัส (คาถา) ว่า :-
<TABLE class=D cellSpacing=0 border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD>สฏฺฐี วสฺสสหสฺสานิ <TD>ปริปุณฺณานิ สพฺพโส <TR vAlign=top><TD>นิรเย ปจฺจมานานํ <TD>กทา อนฺโต ภวิสฺสติ <TR vAlign=top><TD>นตฺถิ อนฺโต กุโต อนฺโต <TD>น อนฺโต ปฏิทิสฺสติ <TR vAlign=top><TD>ตทา หิ ปกตํ ปาปํ <TD>มม ตุยฺหญฺจ มาริสา ฯ <TR vAlign=top><TD>โสหํ นูน อิโต คนฺตฺวา <TD>โยนึ ลทฺธาน มานุสึ <TR vAlign=top><TD>วทญฺญู สีลสมฺปนฺโน <TD>กาหามิ กุสลํ พหุนฺติ ฯ</TD></TR></TBODY></TABLE>
เมื่อเราทั้งหลาย ถูกไฟไหม้อยู่ในนรกครบ ๖ หมื่นปี
โดยประการทั้งปวง, เมื่อไร ที่สุดจักปรากฏ?

ผู้นิรทุกข์ทั้งหลาย ที่สุดย่อมไม่มี, ที่สุดจักมีแต่ที่ไหน?
ที่สุดจะไม่ปรากฏ. เพราะว่ากรรมชั่ว อันเราและท่าน
ได้กระทำไว้แล้วในกาลนั้น.

เรานั้นไปจากที่นี่แล้ว ได้กำเนิดเป็นมนุษย์ จักเป็นผู้รู้
ถ้อยคำที่ยาจกกล่าว ถึงพร้อมด้วยศีล ทำกุศลให้มากแน่.<SUP>๑-</SUP>
____________________________
<SUP>๑-</SUP> ขุ. เปต. เล่ม ๒๖/ข้อ ๑๓๕.

พระศาสดา ครั้นตรัสคาถาเหล่านี้โดยลำดับ ประกาศเนื้อความแล้ว
จึงตรัสว่า "มหาบพิตร ชนทั้ง ๔ นั้น ปรารถนาจะกล่าวคาถาตนละคาถา เมื่อไม่อาจจะกล่าวได้ กล่าวตนละอักษรเท่านั้น และลงไปสู่โลหกุมภีนั้นนั่นแลอีก ด้วยประการฉะนี้แล."

ที่มา http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=15&p=1

 

พี่ครับนี่เป็นเพียงแค่คาถาใจเปรต ครับ ไม่ใช่เดรัจฉาน วิชาอะไรหรอกครับ ทุสะนะโสครับ
ใช้ภาวนาตอนเราจะโดน พี่ ทำร้าย จะทำให้พี่อกแตกตายครับ คาถานี้สามารถใช้ได้จริงครับรับรอง

 

เอาคาถาหัวใจคำสอนดีกว่า อัปปะมาเทนะ สัมปาเทถาติ

 

อืมอ่านได้ข้อคิดดีครับ

 

คุณบอกมาแค่นี้ ถ้าเกิดคนที่อยากลองดี ล่ะ
แล้วก็ไม่เป็น ไม่มีวิธีแก้ จะไม่แย่หรอครับ บาปกรรม

 

ขอกระโดดกระทืบ Like ร้อยครั้ง 55555