คาถาสำหรับวัยรุ่น ในวันวาเลนไทน์

วัยรุ่นคือวัยอายุระหว่าง 13-19 ปี มีจำนวนถึง 1 ใน 5 ของจำนวนประชากรโดยในปี พ.ศ. 2543 จำนวนวัยรุ่นในประเทศไทยมีทั้งหมดจำนวน 5.29 ล้านคน

จากงานวิจัยต่างๆ ในประเทศไทย พบการร่วมเพศก่อนแต่งงานในวัยรุ่น ร้อยละ 2-75 (แล้วแต่วิจัยในกลุ่มไหน) นอกจากปัญหาการติดโรคทางเพศสัมพันธ์แล้ว ถ้าหากไม่ได้คุมกำเนิดวัยรุ่นหญิงร้อยละ 20 จะตั้งครรภ์ภายใน 1 เดือน ร้อยละ 50 จะตั้งครรภ์ภายใน 6 เดือน

การตั้งครรภ์นี้ส่วนใหญ่เป็นการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์ มักจะลงเอยด้วยการทำแท้งเถื่อน ซึ่งเกิดผลแทรกซ้อนรุนแรง เช่น มดลูกอักเสบ ติดเชื้อในกระแสเลือด ต้องตัดมดลูกทิ้ง และบางรายถึงกับเสียชีวิต

ส่วนวัยรุ่นที่ตั้งครรภ์ต่อ ก็เกิดปัญหาและภาวะแทรกซ้อนจากการตั้งครรภ์มากกว่าผู้ใหญ่ เช่น ต้องออกจากการเรียน ต้องออกจากงาน ฝ่ายชายทอดทิ้ง มีปัญหาต่างๆ จากการตั้งครรภ์ เกิดอาการครรภ์เป็นพิษ คลอดยาก มีโอกาสเสียชีวิตหลังคลอด เด็กทารกพิการ คลอดเด็กก่อนกำหนด เด็กทารกตัวเล็กขาดอาหาร มีปัญหาเรื่องเศรษฐกิจ ทำร้ายลูก ทอดทิ้งลูก มีปัญหาสุขภาพจิตทั้งแม่และลูก ฯลฯ

วัยรุ่นที่มีโอกาสตั้งครรภ์สูง มีลักษณะดังนี้ คือ...อายุน้อยกว่า 17 ปี เที่ยวกลางคืนฐานะยากจน มีเพศสัมพันธ์แล้ว มีปัญหาครอบครัว ไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ ดื่มสุราหรือสารที่มีแอลกอฮอล์ ติดยาเสพติด

และเป็นที่ทราบดีว่าวัยรุ่นในประเทศไทยนั้นครองแชมป์เสียตัวในวันวาเลนไทน์

ปัญหาการตั้งครรภ์ในวัยรุ่นนั้นเป็นปัญหาของทุกประเทศทั่วโลก ทั้งภาครัฐและเอกชนของแต่ละชาติมีความพยายามป้องกันการตั้งครรภ์ในวัยรุ่น เช่น ให้ทำแท้ง สนับสนุนไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควร ส่งเสริมการคุมกำเนิด สอนเพศศึกษา ส่งเสริมเพศสัมพันธ์ปลอดภัย (Safe sex) สร้างเครือข่ายระหว่างผู้ปกครองเด็กและหน่วยงานที่รับผิดชอบ ฯลฯ

อย่างไรก็ตาม ในปัจจุบันกฎหมายไทยไม่ได้อนุญาตให้มีการทำแท้งในวัยรุ่น การป้องกันการมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรและการตั้งครรภ์ไม่พึงประสงค์ในวัยรุ่นไทยจึงเป็นหน้าที่เบื้องต้นของครอบครัว และควรมุ่งเน้นอยู่ 2 เรื่อง คือ

1.ส่งเสริมไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ (No Sex!)

นั่นคือ...เมื่อยังไม่มีเพศสัมพันธ์ พ่อแม่ผู้ปกครองควรหาวิธีป้องกันไม่ให้มีเพศสัมพันธ์ เช่น ดูแลอย่างใกล้ชิด สร้างบรรยากาศในครอบครัวให้อบอุ่น ไม่เปิดโอกาสให้อยู่ลำพังกับเพศตรงข้ามหรืออยู่ในบรรยากาศที่ยั่วยุทางกามารมณ์ กวดขันการเที่ยวกลางคืน, การดื่มสุราหรือสารเสพติด สอนให้รู้จักปฏิเสธคำชวนมีเพศสัมพันธ์ (just say No!) สร้างค่านิยมการรักนวลสงวนตัว ให้ทำหนังสือสัญญาประพฤติพรหมจรรย์ก่อนแต่ง ฯลฯ

2.ส่งเสริมเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย (Safe Sex!)

เมื่อมีเพศสัมพันธ์แล้ว ครอบครัวต้องไม่ประณาม แต่ต้องคอยดูแลใกล้ชิด ให้ความรักความอบอุ่นเหมือนที่เคยเป็น สอนให้รู้จักเพศสัมพันธ์ที่ปลอดภัย แนะนำให้ใช้ถุงยางอนามัยหรือดูแลส่งเสริมให้คุมกำเนิดวิธีอื่นๆ ช่วยป้องกัน, แก้ไข, และช่วยหาทางออกจากปัญหาต่างๆ (เช่นปัญหาติดโรคทางเพศสัมพันธ์, คุมกำเนิดพลาด ฯลฯ)

อันที่จริง การจะบรรลุผลสำเร็จเรื่อง No sex กับ Safe sex นั้นสำคัญอยู่ที่ตัววัยรุ่น และการจะทำให้วัยรุ่นตระหนักถึงเรื่องนี้พ่อแม่ผู้ปกครองต้องมีสัมพันธภาพที่ดีกับพวกเขาจนทำให้พวกเขารู้จักรักและดูแลตนเองเป็น มองเห็นโทษของการชิงสุกก่อนห่าม วัยรุ่นที่พลาดไปแล้วผ่านความบอบช้ำทั้งร่างกายและจิตใจก็รู้จักนำสิ่งที่ผ่านมาจำไว้เป็นบทเรียน

ส่วนวัยรุ่นที่ยังไม่มีเพศสัมพันธ์ก็รู้จักคิด มองเห็นความทุกข์จากบทเรียนของผู้อื่น จนสามารถป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์นั้นๆ ซ้ำอีก

ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2549 ที่มาถึงนี้ ผู้เขียนขอเป็นกำลังใจให้พ่อแม่ผู้ปกครองทุกท่านในการดูแลบุตรหลานวัยรุ่น และขอมอบคาถาสำหรับวัยรุ่นทุกคนในวันวาเลนไทน์ว่า

นัตถิ อัตตสมัง เปมัง อัตตานัญเจ ปิยัง ชัญญา รักเขยยะ นังสุรักขิตัง..

ความรักอื่นเสมอด้วยรักตนนั้นไม่มี ถ้ารู้ว่าตนเป็นที่รักยิ่งกว่าสิ่งใด พึงดูแลรักษาตนให้ดี